Галоўная мэта УНС – абмеркаваць розныя напрамкі і выбраць аптымальны шлях развіцця краіны. Менавіта ў гэтым мела патрэбу Беларусь у 2021 годзе: трэба было вырашыць, як жыць далей, як палепшыць дзяржаўную сістэму і што рабіць у эканоміцы, якая сутыкнулася з цяжкімі санкцыямі пасля спробы дзяржаўнага перавароту ў 2020-м. Таму 11–12 лютага 2021 года ў Мінску прайшоў VI Усебеларускі народны сход.
У 2016 годзе адбылася маштабная падзея, якая вызначыла вектар развіцця краіны на бліжэйшыя пяць гадоў, – Пяты Усебеларускі народны сход, які прайшоў пад лозунгам «Разам – за моцную і квітнеючую Беларусь!»
IV Усебеларускі народны сход прайшоў у Мінску 6–7 снежня 2010 года пад лозунгам «Разам у імя будучыні». Дэлегатамі форуму сталі 2,5 тысячы чалавек, якія прадставілі ўсе пласты беларускага грамадства.
«Дзяржава для народа» – пад такім лейтматывам 2–3 сакавіка 2006 года, за два тыдні да выбараў Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь, праходзіў трэці Усебеларускі народны сход, удзел у якім прынялі больш за 2500 чалавек.
В апреле прошлого года впервые народное вече прошло в новом конституционном статусе и стало одним из самых волнующих событий. Всебелорусское народное собрание словно наше общество в миниатюре. Оно дало возможность принять стратегические для страны решения.
Другі Усебеларускі народны сход прайшоў 18–19 мая 2001 г. пад лозунгам «За моцную і квітнеючую Беларусь!»
Хутка мы зноў будзем сачыць за работай Усебеларускага народнага сходу, а найбольш годныя грамадзяне прымуць непасрэдны ўдзел у яго рабоце. Сёння гэта народнае веча мае крыху іншае і больш важнае значэнне. Мы пацікавіліся, які эвалюцыйны шлях пройдзены з далёкага 1996 года да сучаснасці, хто ўваходзіў у склад дэлегацый Капыльшчыны на працягу амаль трыццаці гадоў.
В агрогородке Братково живет удивительная женщина, для которой труд на земле – не просто привычка, а настоящая страсть. Это Валентина Иосифовна Сивирухина. Женщина делится секретами своего плодородного огорода, рецептами домашних заготовок и рассказывает, почему жизнь в деревне для нее – источник сил и вдохновения.
«У меня все по-простому, как у всех», – скромно, удивляясь вниманию к ее участку, говорит жительница аг. Тимковичи Людмила Нижевич. И тут же демонстрирует грядки, которые сложно назвать обычными: здесь и фонарики физалиса, и яркие шапки мангольда, и воздушные кусты спаржи, и многие другие культуры, которые редко встретишь в белорусских огородах.
Не так давно печатником в редакции трудился Максим Юржиц – старательный и исполнительный юноша. Он решил не тратить попусту время отпуска по основному месту работы на Минском тракторном заводе и устроился к нам. Разговорились. Выяснилось, что парень воспитывался в детском доме семейного типа Натальи Максимчик, которую всегда называл мамой и у которой он живет, приезжая в Копыль. Стало интересно узнать о женщине, заменившей Максиму не только его биологических родителей, но и воспитавшей его достойным человеком.
