[/caption]
На лыжна-біятлоннай базе «Заечая паляна» ў Лагойскім раёне ў суботу, 5 лютага, праходзіла абласное зімовае спартыўнае свята «Лыжная гонка на прызы Мінаблвыканкама» ў праграме «Беларуская лыжня-2011» сярод кіруючых работнікаў апаратаў райвыканкамаў і Жодзінскага гарвыканкама і сярод структурных падраздзяленняў аблвыканкама, абласных арганізацый. Удзел у традыцыйным мерапрыемстве прыняла дэлегацыя Капыльскага раёна на чале з кіраўніком раённай “вертыкалі” Анатолем Жданенем.
[caption id="attachment_6920" align="alignleft" width="300" caption="З прывітальным словам звяртаецца губернатар вобласці Б. Батура"]
[/caption]
Падаўшы заяўкі на ўдзел у спаборніцтвах, каманды і групы падтрымкі выстраіліся на ўрачыстае адкрыццё мерапрыемства. З прывітальным словам да аматараў спорту звярнуўся губернатар Мінскай вобласці Барыс Батура. Ён адзначыў, што ў нашай краіне вялікія сродкі ўкладваюцца ў развіццё фізкультуры і спорту. Толькі ў Мінскай вобласці за апошнія пяць гадоў звыш 300 млрд рублёў пайшло на стварэнне базы для заняткаў фізкультурай і спортам. “Развіццё фізкультуры і спорту ў Мінскай вобласці — на стабільным трэцім месцы, - падкрэсліў губернатар вобласці. - Міншчына - цэнтральная, вядучая вобласць нашай дзяржавы, і я лічу, што сёння, адкрываючы “Мінскую лыжню” 2011 года, мы павінны паставіць перад сабой задачу, каб такая канстатацыя, “стабільнае трэцяе месца”, засталася ў мінулай пяцігодцы. Хачу пажадаць вам добрага настрою, паспяховых стартаў. У добры шлях, “Мінская лыжня”!”
Першымі на старт выйшлі каманды работнікаў гар- і райвыканкамаў. У склад каманды ўваходзілі тры мужчыны і адна жанчына. Гонар Капыльшчыны на лыжні адстойвалі начальнік аддзела фізіч-най культуры, спорту і турызму Віктар Васілеўскі, інжынер-праграміст Віктар Таўчкоў, першы сакратар райкама ГА “БРСМ” Наталля Гарбацэвіч, начальнік аддзела арганізацыйна-кадравай работы Сяргей Цвірка, якія на дыстанцыю 4х1500 м выйшлі пад восьмым камандным нумарам. Не надта соладка прыходзілася лыжнікам, пераадольваючы складаную лагойскую трасу пад праліўным дажджом. І хаця ў тройку лідараў капылянам трапіць не ўдалося, асноўны прынцып мерапрыемстваў такога кшталту (галоўнае – не перамога, а ўдзел – С. Л.) нашы землякі выканалі. А пераможцамі гонкі сталі работнікі Барысаўскага райвыканкама. Услед за імі на фінішы былі стаўбцоўскія лыжнікі, а трэцяй стала каманда Мінскага раёна.
Структурныя падраздзяленні аблвыканкама, абласныя арганізацыі эстафетную гонку вялі практычна на ледзяной трасе. Паказаўшы добрую падрыхтоўку і вытрымку, першымі на фініш прыйшлі супрацоўнікі ўпраўлення ўнутраных спраў Мінаблвыканкама. На другім месцы замацаваліся работнікі Міністэрства па надзвычайных сітуацыях, а замкнулі тройку лідараў лыжнікі вытворчага лесагаспадарчага аб’яднання.
[caption id="attachment_6921" align="aligncenter" width="443" caption="Каманда Капыльскага раёна"]
[/caption]
Пераможцы і прызёры “Мінскай лыжні” атрымалі кубкі, дыпломы і памятныя падарункі, якія ім уручылі губернатар вобласці Барыс Батура, міністр спорту і турызму Алег Качан, памочнік Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь – галоўны інспектар па Мінскай вобласці Мікалай Іванчанка.
[caption id="attachment_6922" align="aligncenter" width="443" caption="Гарачая салдацкая каша і чай - для ўдзельнікаў «Мінскай лыжні»"]
[/caption]
Для гасцей спартыўнага відовішча свае паслугі прапаноўвалі шматлікія гандлёвыя палаткі Лагойскага райспажыўтаварыства і Барысаўскага мясакамбіната. Тут жа абсалютна бясплатна можна было пачаставацца сапраўднай салдацкай кашай і выпіць гарачага чаю. Весялілі публіку разнастайныя роставыя лялькі, самадзейныя артысты. Пакідалі “Заечую паляну” ўдзельнікі свята здароўя з выдатным настроем. Значыць час, праведзены на спартыўным мерапрыемстве, быў патрачаны недарэмна.
Сяргей ЛАЗОЎСКІ
Фота аўтара 
[/caption]
Экспертна-крыміналістычная група (ЭКГ) Капыльскага РАУС у складзе старшага эксперта-крыміналіста маёра міліцыі Генадзя Ярмоліка і эксперта маёра міліцыі Сяргея Сяргеева па выніках работы за 2010 год ужо другі год запар прызнана лепшай сярод сваіх калег з райаддзелаў Мінскай вобласці. Поспех невыпадковы. Гэта – вынік напружанай працы афіцэраў-крыміналістаў. Вось толькі некалькі лічбаў: усяго за мінулы год ім прышлося 542 разы выязджаць на месцы здарэнняў (часам па 5-6 выездаў за суткі), па выніках 220 выездаў узбуджаны крымінальныя справы. Праведзена 302 крыміналістычныя экспертызы і 12 даследаванняў.
Раскрыццю злачынстваў садзейнічала прымяненне крымінальных калекцый, картатэк, а таксама адабранне слядоў і рэчавых доказаў у 54 выпадках.
Лепшым па выніках мінулага года сярод афіцэраў груп інфармацыйнага забеспячэння прызнаны таксама маёр міліцыі Ігар Ліпніцкі. Кіраўніцтва райаддзела, УУС Мінаблвыканкама неаднаразова адзначала працу афіцэра міліцыі па своечасовым і якасным ўводзе крымінальнай інфармацыі ў Адзіны банк даных, аналізе аператыўнай абстаноўкі, наладжаны ім прафілактычны ўлік.
Перадавым афіцэрам уручаны пасведчанні аб прызнанні лепшымі па выніках аператыўна-службовай дзейнасці за 2010 год з уручэннем вымпела “Лепшы па прафесіі”.
Уладзімір СКРЫПІНСКІ.
Фота Сяргея ЛАЗОЎСКАГА 
Об этом сообщили в Министерстве юстиции.
В Беларуси вводится новая форма обращения граждан - электронная, предусмотренная законопроектом «Об обращениях граждан и юридических лиц».
Законопроект направлен на комплексное и системное регулирование порядка реализации гражданами, индивидуальными предпринимателями и юридическими лицами права на обращение в государственные органы, иные организации для защиты их прав, свобод и законных интересов. Помимо предусмотренных действующим законодательством письменной и устной формы, проектом закона вводится электронная форма обращений. Нововведение обусловлено тем, что в действующем законодательстве об обращениях граждан отсутствует регулирование такой формы. В то же время у многих государственных органов, иных организаций имеются официальные интернет-сайты, электронные адреса, и на практике электронная форма обращений получила широкое применение.
Одним из нововведений проекта закона по организации личного приема станет и предоставление права по решению руководителя государственного органа, организации применять при осуществлении личного приема технические средства (аудио-и видеозапись, кино-и фотосъемку). При условии, что заявитель будет уведомлен о применении технических средств до начала приема. Данная норма направлена как на защиту прав граждан, так и интересов государственных органов, организаций, поскольку позволит исключить бездоказательные ссылки на имевшиеся злоупотребления в ходе проведения личного приема должностными лицами. Еще одной новацией проекта закона станет законодательное закрепление права заявителя отозвать свое обращение в любое время до рассмотрения обращения по существу.
Обращение в госорганы или другие организации может быть подано на одном из государственных языков: белорусском или русском. Законопроектом предусматривается, что письменные ответы на письменные обращения излагаются на языке обращения.
Министерство юстиции совместно с заинтересованными государственными органами в течение 2008-2010 годов проводило работу над подготовкой законопроекта «Об обращениях граждан и юридических лиц». Закон Беларуси «Об обращениях граждан» принят еще в 1996 году и с тех пор практически не корректировался, проинформировали в Минюсте. 
Паводле інфармацыі інспекцыі Міністэрства па падатках і зборах Рэспублікі Беларусь па Капыльскім раёне, у даход кансалідаванага бюджэту (рэспубліканскі, абласны і раённы) за студзень 2011 года паступіла 2 млрд 663 млн 600 тыс. рублёў, што на 1 млрд 491 млн 400 тыс. рублёў больш, чым за адпаведны перыяд мінулага года (у фактычных цэнах). У даход мясцовага бюджэту за студзень бягучага года паступіла 3 млрд 95 млн 700 тыс. рублёў, або на 1 млрд 209 млн 300 тыс. больш у параўнанні з мінулым годам.
Сяргей КОЗЕЛ 
Наш край здаўна славіўся майстрамі кулінарнай справы. Памятаецца, як некалі ў кожнай вёсачцы абавязкова было па адной-дзве жанчыны, якіх запрашалі прыгатаваць на вясельны стол.
Уменню майстрых можна было толькі пазайздросціць, бо пачастункі былі па тым часе адмысловыя, смачныя. Наўкола разносіўся такі водар, што мы, малыя, проста не маглі ўтрымацца, каб употай не схапіць з талеркі смакату. Вясковыя паварыхі былі ў асаблівай пашане, у іх вучыліся, пераймалі вопыт.
Сёння нашу пастаянную рубрыку “Капыльскія прысмакі” адкрые адна з майстроў кулінарнай справы – капылянка Галіна Апанасчык. Яе рукамі мноства разоў былі прыгатаваны і накрыты сталы на вяселлях, радзінах, юбілеях. У апошні час, праўда, пай-
шла мода на рэстараны, кафэ, таму і свой юбілей Галіна Аляксандраўна адзначыла па-сучаснаму. І гатавалі, і падавалі работнікі кафэ, а яе залатыя рукі на гэты раз адпачывалі.
Прапануем некалькі рэцэптаў, якія Галіна пераняла ад сваіх родных. Толькі вось пачаць новы праект са свайго фотаздымка аўтар рэцэптаў адмовілася. А шкада, бо яна не толькі выдатная гаспадыня, але яшчэ і сапраўдная прыгажуня.
Рэцэпты ад Галіны
Калдуны
(навучылася ад бабулі - Пашкевіч Вольгі Антонаўны з в. Усава)
Бульбу (2 кг) нацерці на мелкую тарку, адціснуць праз марлю. Сок з адціснутай бульбы павінен адстаяцца, потым яго трэба зліць, а крухмал, які застаўся, дабавіць у адціснутую масу. Сюды ж дабаўляем соль, 2 яйкі.
Начынка (фарш): свініна, цыбуля, прыправы па-дамашняму, 3 ст. л вады.
Масу з бульбы раскладваем на далоні, унутр кладзём камячок з фаршу а зверху зноў бульбяную масу і лепім авал.
Калдуны кладзём на гарачую патэльню з алеем, трошкі абсмажваем. Потым складваем у чыгунок, дабаўляем трохі кіпеню і ставім у печ да поўнай гатоўнасці.
Вантрабянка
(пераняла ад свекрыві - Апанасчык Марыі Мікалаеўны з в. Мазалі)
Трэба: сэрца (1), лёгкае (1), ныркі (2), фарш (2 кг). прыправы па-дамашняму, соль, часнок (1 вялікая галоўка).
Сэрца, лёгкае, ныркі перакруціць на мясарубку (вялікую), дабавіць фарш. Усё перамяшаць, пасыпаць прыправамі па-дамашняму, соль на смак, дабавіць 1 вялікую галоўку часныку. Даць масе настаяцца 2 гадзіны. Потым напіхаць яе ў кішкі. Каўбасу спачатку трэба трохі прыварыць, а потым прысмажыць.
Прыправы па-дамашняму: кроп, перац (чорны або духмяны), лаўровы ліст, каляндру, траву чабрэц высушыць і здрабніць, перамяшаць.
Простая салата
Сырыя буракі (абавязкова цыліндры) нацерці на тарку, дабавіць соль, часнок. Усё заправіць маянэзам. 
(Из этнографического очерка священника Феликса Степуры “Минские епархиальные ведомости”, 1980 г., №16).
В Слуцком уезде Минской губернии, в 35 верстах от г. Слуцка и в 6 верстах от Московско-Брестской шоссейной дороги, расположено м. Семежево. Местность эту нельзя признать изобилующею разнообразными и красивыми видами. В прежние времена она была окружена почти непроходимыми болотами, но со времени проведения шоссе осушенные болота превратились в сенокосные луга, которые придали местности совершенно иной вид. На речках, из коих одна называется Морочь, а другая Мажа, по обоим концам местечка устроены водяные мельницы, которые, доставляя удобство местным жителям, дают хороший доход и владельцу Семежева князю Радзивиллу.
Название свое м. Семежево несомненно получило от реки Мажа: се Мажа, — а такое производство названия свидетельствует, что иное явилось в довольно отдаленные времена, когда в сей местности еще был в силе древнеславянский выговор.
Достойно замечания, что жители м. Семежево всегда пользовались чиншевым правом и были свободны от барщины. Говорят, что причиною предоставления семежевцам такого исключительного льготного права со стороны владельца князя Радзивилла послужило то обстоятельство, что для заселения Семежева были вызваны люди из разных мест, даже довольно отдаленных, и что эти выходцы только и могли переселяться сюда при предоставлении им льготных прав, которые они удержали за собою и на последующее время. Пользуясь льготным мещанским правом, семежевцы пользовались и порядком мещанского управления. Вследствие сего в прежнее время из их среды назначался войт, который получал распоряжения от писаря, также имевшего свое пребывание в Семежеве. В помощь войту назначались два пахолка, исполнявшие обязанности рассыльных. На обязанности управления сего рода лежало взыскание в пользу владельца чиншевых денег, распоряжение по сдаче рекрут и забота об аккуратном содержании дорог. Случалось, впрочем, что некоторые из арендных владельцев м. Семежево делали попытки стеснить свободу жителей сего местечка, но они успевали каждый раз отстоять право своей вольности, и потому до последнего времени рабство не успело наложить на семежевцев своего отпечатка. С первого же раза замечается, что семежевец чужд унизительных земных поклонов и раболепствования перед начальственными и интеллигентными лицами, что на настоящее время так ощутимо со стороны того населения, которое вынесло всю тяжесть крепостничества. Сознавая свои личные права, насколько это приложимо к простолюдину, семежевец всегда держит себя с должным достоинством, хотя в то же время и с почтительностью к начальственным лицам. Несомненно, что таким благоприятным обстоятельствам своей прошедшей жизни семежевцы обязаны и теми выдающимися чертами в их нравах и обычаях, которыми они отличаются от жителей окрестных селений.
Свадьбы в Семежеве совершаются с особенною веселостью и продолжительностью. Составилась даже на сей счет пословица: “От недели до недели, чтоб нас люди поглядели”; “От субботы до субботы не будет у нас работы”. Продолжительность свадебного пиршества объясняется тем, что после угощения в домах жениха и невесты гости приглашаются еще к каждому из родных, а также к крестным отцу и матери.
Трудолюбие жителей Семежева, как мужчин, так и женщин, особенно во время полевых работ, также замечательно. Начиная с весны до глубокой осени они работают буквально день и ночь – не знаешь, когда они отдыхают и употребляют пищу. Причиною такой усиленной работы служит отчасти дальность расстояния их полей, из коих некоторые участки находятся в пяти и более верстах. Не менее достойны внимания трезвость и бережливость семежевцев. Потребляя немало водки при разных случаях, как, например, свадьбах, поминовениях, крестинах и т. п., семежевец в то же время может считаться образцом трезвости, ибо кроме сих случаев он почти никогда не позволяет себе не только упиваться, но даже и вообще употреблять водку, и если у хозяина не случится в течение года ни свадьбы, ни поминовения, ни крестин, то он за это время не расходует и одного штофа водки. Пьянства же в шинке, как это водится в крестьянском быту, никогда не бывает.
Отношения семейные и в особенности хозяина-отца к остальной семье не оставляют желать ничего лучшего. Приучая детей к постоянному труду и строго внушая им почтение к старшим и порядок в семейном быту, глава семейства почти всегда отличается редкою в крестьянском быту мягкостью и снисходительностью обращения со своею женою. Драка в семействах и грубое деспотичное обращение чрезвычайно редки. Женщина в доме потому не есть раба, которая безусловно должна подчиняться воле мужа и удовлетворять его капризам, а есть всегда полноправная хозяйка дома. При всех важнейших случаях домашнего распорядка муж иногда ничего не делает без согласия жены и ее совета. Ведению жены-хозяйки почти всегда вверяется хранение собранных про черный день денег. Нравственность между семежевцами находится в совершенно удовлетворительном состоянии. Случаи воровства настолько редки, что замки почти не употребляются, а если запирается что, то только что поценнее. Молодежь ведет себя безукоризненно скромно и целомудренно, оттого незаконных рождений в приходе не бывает.
Приверженность к храму и любовь к украшению оного в семежевцах развиты в значительной степени. Все ценнейшие церковные вещи приобретены чрез пожертвования. Каждый воскресный день церковь бывает полна народом. Существует даже обычай в св. Четыредесятницу пред исповедию три дня говеть. Нельзя также умолчать и о примерной заботливости семежевцев о благосостоянии своего причта. Доказательством сем может служить следующий факт. В 1868 г. пожаром, истребившем 58 крестьянских дворов, истреблены были и все священнические постройки. Потребовалось возвести оные вновь. Кто не знает, сколько усилий и трудов, часто напрасных, приходится испытывать в подобных случаях. Но не так было в Семежеве. Там без всякого участия гражданского начальства прихожане сами добровольно составили приговор о пожертвовании потребной на возведение новых построек для священника суммы и строения ровно через год были готовы. 
[/caption]
Маляўнічыя абрысы Замкавай гары і крынічкі, што б’е з-пад яе, нарадзілі не адну легенду і пра гару, і пра паходжанне самога Капыля.
Даўным-даўно, на высокай гары, што і зараз узвышаецца ў цэнтры Капыля, стаяў замак. Быў ён такі высокі, таму здавалася, што сваімі вежамі кранаўся нават аблокаў. Як ні спрабавалі ўзяць яго ворагі, так і не здолелі, бо акружалі яго высокія земляныя валы, а ля схілаў Замкавай гары цякла глыбокая рака Каменка. На хвалях яе гойдаліся княжацкія ладдзі, і здавалася, што да сканчэння свету будзе стаяць гэты замак і бруіцца ля яго сцен Каменка. Але здарылася непрадбачанае.
Патануў у Каменцы адзіны сын чараўніцы, што жыла непадалёку ад замка. У роспачы яна назаўсёды пракляла раку, а навакольныя мясціны зачаравала. У адно імгненне замак знік пад зямлёй, быццам ён ніколі і не стаяў тут. Ваду з Каменкі варажбітка сабрала ў вялізны кацёл, схавала яго, а зверху накрыла нябачнай коўдрай. Сёння толькі невялікая рачулка нагадвае пра былую велічнасць Каменкі ды тая крынічка, што б’е з-пад Замкавай гары. Вада ў ёй надзвычай празрыстая і смачная. Сталага веку людзі кажуць, што калі раскапаць Замкавую гару, дык вырвецца адтуль вада і пакрые сабою ўсё наваколле.
[caption id="attachment_6720" align="aligncenter" width="300" caption="Крынiчка"]
[/caption]
Прыгожае паданне. Але зірнём на ўсё гэта скрозь прызму навукі. Што ўяўляе сабой вада з гэтай крынічкі ўжо вачыма эколагаў?
Тэмпература вады заўсёды 7оС. Паводле вызначэння спецыялістаў, вада з крынічкі высокамінералізаваная, слабашчолачная, мае высокае ўтрыманне крэмнію. Апошні і зябяспечвае высокую пітную якасць, надае ёй незвычайную празрыстасць і непаўторны смак. А ўтрыманне шчолачы робіць ваду карыснай для людзей з павышанай кіслотнасцю страўніка.
Дзеля цікавасці, параў-наем хімічны склад капыльскай вады, напрыклад, з крынічнаю вадою Фінляндыі, якую раз-пораз прадаюць у крамах Мінска. Дык вось, колькасць хімічных мікраэлементаў у капыльскай вадзе, як і ў фінскай, аднолькавая — восем. Але натрыю ў нашай вадзе ўдвая больш. У паўтары разы больш магнію, шмат тут кальцыю, ёсць нават трохі фтору, чаго няма ў фінскай вадзе. Апошні, як вядома, вельмі неабходны для прафілактыкі карыесу. Як бачым, вада з Замкавай гары не толькі не саступае фінскай, але нават і пераўзыходзіць яе.
На думку людзей, крынічная вада ачышчаецца, калі пройдзе праз сем камянёў. Вышыня ж Замкавай гары над поплавам ракі Каменкі - 11 метраў. Гэта цэлая сістэма натуральных фільтраў: пясок, гліна, шчэбень... Але гэта не толькі прыродны фільтр, гэта і прызма часу. Вада з-пад Замкавай гары нясе ў сабе подых тысячагадовай гісторыі Капыля.
Зразумела, што такую ваду цанілі, а саму крыніцу і тое месца, дзе яна знаходзілася, ушаноўвалі. Відаць, каб надаць святасці гэтай мясціне, і было складзена ў тыя даўнія часы паданне. У такіх месцах адбывалася набажэнства. Сюды прыносілі ахвяры: ежу, ручнікі, тканіну, упрыгожанні. Месцы такія ў нашых прашчураў зваліся свяцілішчамі, альбо капішчамі. Час існавання гэтага капішча прыпадае, хутчэй за ўсё, на X ст., на той час, калі Капыльшчыну пачало засяляць усходнеславянскае племя дрыгавічоў.
У 1999 г., падчас святкавання 725-годдзя Капыля і 75-годдзя з дня заснавання раёна, Патрыяршы Экзарх усея Беларусі Мітрапаліт Мінскі і Слуцкі Філірэт правёў асвячэнне крыніцы і першым адпіў жыватворнай вады.
Таццяна ВАРАНЦОВА, старшы навуковы супрацоўнік ДУ «Капыльскі раённы краязнаўчы музей»
Фота Сяргея ЛАЗОЎСКАГА 
Сукупнасць культурных, духоўных каштоўнасцей, невычэрпная крыніца абрадаў, легенд, матываў, вобразаў, сюжэтаў – усё гэта і ёсць спадчына. У новым праекце мы раскажам пра тое, што ідзе з глыбіні вякоў, з’яўляецца духоўным і культурным багаццем Капыльшчыны: народная творчасць, фальклор, легенды, паданні, абрады, звычаі і нават прысмакі. Зробім экскурс у далёкую мінуўшчыну нашага старажытнага гарадка і населеных пунктаў раёна.
Мы звяртаемся да нашых чытачоў, няштатных карэспандэнтаў, работнікаў культуры, настаўнікаў, вучняў, усіх, хто цікавіцца гісторыяй роднага краю, з просьбай прыняць удзел у распрацоўцы новага праекта. Дасылайце матэрыялы пра спадчыну, якая засталася ад нашых продкаў.
Мы павінны шанаваць і любіць родную Бацькаўшчыну, што ўзгадавала нас, дала крылы для палёту ў гэтым неабсяжным свеце і кожны раз у сэрцы кліча да сябе сваёй шчымлівай прыцягальнай сілай.
Марыя ШЭІНА,
галоўны рэдактар 
12 февраля 2011 года в Академии МВД Республики Беларусь пройдет День открытых дверей. Основные цели мероприятия – повышение уровня информированности населения и популяризации деятельности заведения по подготовке высококвалифицированных кадров, привлечение абитуриентов из числа наиболее способной и талантливой молодежи для дальнейшей работы в органах МВД. Начало в 11 часов 30 минут по адресу: г. Минск, пр. Машерова, 6.
Владимир РУДАКОВСКИЙ, заместитель начальника Копыльского РОВД по ИРиКО 
Поиски мест захоронения павших в годы Великой Отечественной войны продолжаются до сих пор и не прекратятся, пока имя последнего неизвестного солдата не будет вписано золотыми буквами в историю самой кровопролитной войны минувшего столетия.
В управление по увековечению памяти защитников Отечества и жертв войн Министерства обороны Республики Беларусь обратилась Вера Савельевна Быковская, проживающая по адресу: 249180, д. Стехино, д. 2, Жуковский район Калужской области, (телефон БИЛАЙН – 82097263850, МТС – 89032460829) с просьбой оказать помощь в розыске места захоронения ее отца, Быковского Савелия Кузьмича, партизана отряда «Победа» бригады им. газеты «Правда» Минской области, погибшего 19 сентября 1943 г. в бою на ж. д. Борисов-Жодино.
В данных Национального архива Республики Беларусь место захоронения указано: «похор. в р-не Борис.-Жод.» Вместе с Быковским С. К. погибли и захоронены: помощник командира взвода Хижняк Алексей Сергеевич, 1922 г. р., крестьянин, украинец, место рождения - колхоз «Октябрь» Веселовского района Запорожской области; рядовой Гимбицкий Хасен Мустафин, 1922 г. р., комсомолец, рабочий, татарин, место рождения - БССР, Рудинский район, м. Смиловичи; рядовой Скудной Николай Иванович, 1912 г. р., кандидат ВКП(б), рабочий, белорус, место рождения - г. Минск, ул. Инвалидная, 4; рядовой Антонов Иван Николаевич, 1918 г. р., кандидат ВКП(б), рабочий, русский, место рождения - Ивановская область, Кольчугинский район, с. Баричино.
Если кто-то имеет информацию о погибших партизанах и месте их захоронения, просьба обращаться в Копыльский райвоенкомат или в редакцию газеты «Слава працы».
Маргарита САКОВИЧ 
