В 2014 году в нашей стране будет отмечаться 70-я годовщина освобождения Республики Беларусь от немецко-фашистских захватчиков, а еще через год – 70-летие Победы советского народа в Великой Отечественной войне. Это воистину знаменательные и дорогие даты для сердца каждого проживающего на белорусской земле.
Еще в мае 2013 года Президент Александр Лукашенко подписал Указ №230 «О подготовке и проведении празднования 70-й годовщины освобождения Республики Беларусь от немецко-фашистских захватчиков и Победы советского народа в Великой Отечественной войне». Соответствующие решения приняты на областных и районных уровнях.
Готовится к этим памятным датам и Копыльщина. В райисполкоме принято специальное решение в целях координации деятельности структурных подразделений райисполкома, районных организаций, сельских исполнительных комитетов, общественных объединений по подготовке и проведению в районе празднования юбилея великих событий. Утвержден состав организационного комитета по подготовке и проведению в районе празднования 70-й годовщины освобождения Республики Беларусь от немецко-фашистских захватчиков и Победы советского народа в Великой Отечественной войне во главе с председателем райисполкома Анатолием Жданеней. Утвержден план подготовки и проведения мероприятий, которые направлены на улучшение социально-экономических условий жизни инвалидов и участников Великой Отечественной войны, а также лиц, приравненных к ним. Запланированы торжественно-праздничные, военно-мемориальные мероприятия, а также информационно-пропагандистские, культурные и спортивные.
В центре внимания в ходе запланированных мероприятий будут ветераны Великой Отечественной войны, труженики тыла, семьи погибших военнослужащих. Им будет оказана адресная социальная помощь. Продолжится работа по проведению комплексных медицинских осмотров, организации лечения и оздоровления инвалидов и участников Великой Отечественной войны, практика шефской помощи данной категории со стороны учреждений образования, предприятий и организаций. Инвалидам из числа ветеранов войны, если они нуждаются, будет оказано содействие в обеспечении инвалидными колясками, другими техническими средствами социальной реабилитации.
Довольно обширная программа ожидается накануне торжеств. Состоится вручение ветеранам Великой Отечественной войны юбилейных медалей «70 лет Победы в Великой Отечественной войне 1941–1945 годов». На протяжении двух лет будут проведены Вахты памяти, направленные на активизацию поиска погибших в годы Великой Отечественной войны, установление их личности, открытие новых памятных мест и мемориальных зон. Будет проведена исследовательская работа под названием «Вспомним их поименно» в целях дополнения списков погибших на стелах и обелисках воинских захоронений в рамках акции «Имя на обелиске». Большая работа ожидается по обновлению стендов, экспонатов школьных музеев, посвященных защитникам Отечества. В плане – «Звездные походы» по местам действий партизанских отрядов, участие районного краеведческого музея в областном смотре-конкурсе на лучший музей по патриотическому воспитанию молодежи.
Большая роль в организации проведения мероприятий отведена отделу идеологической работы, культуры и по делам молодежи, отделу образования, спорта и туризма, районному Совету ветеранов, РК ОО «БРСМ», РОС «ДОСААФ», райвоенкомату, управлению по труду, занятости и социальной защите, ГУ «Копыльский ТЦСОН», УЗ «Копыльская ЦРБ», другим структурным подразделениям райисполкома, районным организациям, сельским исполкомам, общественным объединениям.
Включается в освещение данной тематики и ГУ «Редакция газеты «Слава працы» и программы радиовещания «Раніца Капыльшчыны». Журналисты предлагают вам новый проект «Аллея Героев», посвященный каждому из одиннадцати Героев Советского Союза – уроженцев Копыльского района. Также читателю будет предложено много новой информации о тех, кто прославил наш край на полях сражений с врагом. Надеемся, что новые циклы газетных статей и радиопередач послужат настоящим уроком патриотизма для молодого поколения. Кроме того, редакция объявит конкурс на лучший материал, посвященный знаменательным датам, в котором смогут принять участие все желающие.
Мария ШЕИНА
[/caption]
Подведение итогов состоялось в зале заседаний Копыльского райисполкома, который был полностью заполнен. Ведущие мероприятия — сотрудники Копыльской районной центральной библиотеки им. А. Астрейко Людмила Носевич и Ирина Петрович — поприветствовали всех присутствующих. Слово предоставили председателю районного Совета ветеранов, члену районного жюри конкурса «Лучшее ветеранское подворье» Казимире Николаевне Гончар. Она выразила благодарность всем участникам.
— Приятно видеть, что в этом году появилось что-то новое и неординарное, — отметила Казимира Николаевна. — Люди создают на своих подворьях такую красоту! Они подают хороший пример молодому поколению.
Компетентное жюри конкурса «Лучшее ветеранское подворье», объехав все усадьбы и познакомившись с их хозяевами, определило три призовых места. Также были определены победители в номинациях «Лучшее подсобное хозяйство», «Лучшее подворье по эстетическому оформлению», «Оригинальность и цветовое оформление подворья», «Использование национальных традиций в оформлении подворья и дома», «Сельское подворье высокой культуры», «Лучший хозяин и хозяйка», «Городское подворье высокой культуры», «Стиль и гармония, образцовая территория в Копыле».
Награды лучшие из лучших получали из рук председателя районного Совета депутатов Марии Сандрозд.
Первое место присудили Тамаре Александровне Крепской из Выгоды. После окончания техникума 28 лет она работала бригадиром в ЗАО «Жилихово». Вместе с мужем воспитали двух прекрасных дочерей, имеют троих внуков. На протяжении всей жизни Тамара Александровна имеет подсобное хозяйство. В настоящее время содержит свиней, кур, 20 семей пчел. Усадьба образцового порядка оформлена многолетними кустарниками и множеством цветов. Уже много лет Тамара Александровна возглавляет ветеранскую организацию ЗАО «Жилихово». Кроме этого всю жизнь увлекается вышивкой, поэтому в доме много вышитых покрывал, скатертей, полотенец.
Второе место заняла усадьба Евгении Николаевны Титко из д. Чирвоный Партизан. Всю свою жизнь она проработала дояркой и телятницей в колхозе «Ленинец» (теперь ОАО «Мажа-Агро»). Теперь содержит в своем хозяйстве свиней, гусей, уток, кур. Создала очень красивое подворье. Море цветов: клематисы трех видов, бругмансия, азалия, астильба. Все очень ухоженное. Кроме того, благоустроенная и ухоженная придворовая территория.
Третье место присудили Меладии Степановне Сукало. В январе ей исполнилось девяносто лет. С марта 1943 по апрель 1945 узница концлагеря. Весь трудовой стаж заработала дояркой в ЗАО «Жилихово». И теперь, несмотря на уважаемый возраст, старается помочь детям навести порядок и содержать свое подворье в хорошем состоянии.
В номинации «Лучшее подсобное хозяйство» был признан победителем Михаил Иванович Данилевич из аг. Мажа. Вместе с женой содержат на подворье свиней, гусей, кур. Усадьба оформлена многолетними и однолетними цветами, декоративными кустарниками. Имеется беседка, водоем, фонтанчик, уголки для отдыха. Воспитали двух замечательных дочерей. Усадьба отличается своей красотой, ухоженностью, аккуратностью.
Первое место в номинации «Лучшее подворье по эстетическому оформлению» заняло подворье Полины Семеновны Ковзусь из д. Лотвины. Она неоднократно побеждала в конкурсе. Работала в г. Минске учителем математики. Сейчас проживает в деревне. Очень оригинальное оформление всего участка. На подворье растут только культурные растения и цветы.
В номинации «Оригинальность и цветовое оформление подворья» победителем стала Нина Петровна Торчило из д. Душево. 42 года работала дояркой, телятницей, а затем заведующей свинофермой. Имеет троих детей, шесть внуков. В личном хозяйстве содержит свиней, кур. Создала красивое, ухоженное подворье, много цветов.
В номинации «Использование национальных традиций в оформлении подворья и дома» победила Галина Савельевна Курадовец из аг. Жилихово. Продолжительное время хозяйка работала в АСБ «Беларусбанк» г. Пинска. Переехав в 1996 г. в Жилихово, работала в ЗАО «Жилихово» бухгалтером, а затем лаборанткой на МТФ. Подворье Галины Савельевны очень приметное: утопает в цветах различных форм и видов, радует глаза своей неповторимой красотой.
Победительницей в номинации «Сельское подворье высокой культуры» стала Вера Александровна Киевицкая из д. Киевичи. Не первый год участвует в конкурсе. Ее усадьба издалека приметна множеством цветов различных форм и видов. Идеальный порядок во дворе, в доме и на улице. Вера Александровна 20 лет работала дояркой в колхозе, а затем в доме-интернате. Воспитала двух дочерей.
Победителем в номинации «Лучший хозяин и хозяйка» стал Иван Константинович Дылевский из аг. Тимковичи. Он долго работал в совхозе «Тимковичский». После выхода на пенсию продолжает трудиться в КУП «Копыльское ЖКХ». Вместе с женой создали красивое, ухоженное подворье, где растет много редких видов цветов и кустарников, шикарные белые клематисы. Одна из лучших усадеб в агрогородке.
Победителем в номинации «Городское подворье высокой культуры» стал Станислав Константинович Чернушевич. Работал на руководящих должностях. После ухода на заслуженный отдых появилось много свободного времени, поэтому Станислав Константинович вместе с женой Татьяной Емельяновной обустроили подворье со вкусом, заботой и любовью. Много цветов на подоконниках дома, на крыльце. Привлекают внимание клумбы, водоемчик, цветочные композиции вокруг дома. Много редких видов цветов и растений, а еще у хозяев растут очень вкусные груши, яблоки, сливы.
[caption id="attachment_30767" align="aligncenter" width="443" caption="Фото на память"]
[/caption]
Победителем в номинации «Стиль и гармония, образцовая территория г. Копыля» признан Евгений Васильевич Сивец. Вместе с женой Надеждой Михайловной создали и оформили красивую усадьбу. Множество цветов, декоративных кустарников и деревьев, водоемчик. Каждый уголок отличается необычной композицией, где любая деталь служит ярким дополнением и играет свою неповторимую роль. На этом сказочном островке красоты любят отдыхать хозяева вместе со своими детьми и внуками.
Остальных участников конкурса наградили поощрительными ценными подарками.
Райком профсоюза работников АПК принял участие в финансировании конкурса. Его председатель Александр Татарицкий поощрил ценными подарками Екатерину Ефимовну Дятлович (более 30 лет работала начальником планово-экономического отдела в совхозе «Тимковичский» — теперь ОАО «Копыльское»), Марию Степановну Римашевскую (трудилась в ОАО «Старица-Агро»), Марию Иосифовну Руденя (работала в ОАО «Душево» полеводом, телятницей и кладовщиком).
РК профсоюза работников образования и науки также поощрил победителей конкурса Надежду Константиновну Короленко из аг. Лесное, заслуженного учителя Республики Беларусь, Ирину Михайловну Багрицевич, бывшего учителя физики и математики Лесновской СШ.
Копыльская районная организация «Белая Русь» наградила ценными подарками победителей конкурса Евгению Александровну Якубович, которая 18 лет работала счетоводом в ОАО «Старица-Агро», потом столько же — начальником отделения почтовой связи «Старица», Надежду Яковлевну Лазюк, бывшего полевода ОАО «Пионер-Агро», Таисию Адамовну Гладкую (30 лет возглавляла отдел кадров ОАО «Суворово-Агро»).
ЦБУ №609 в г. Копыле филиала №620 ОАО «АСБ Беларусбанк» в г. Несвиже принял участие в финансировании конкурса и поощрил победителя конкурса, бывшего работника, Нину Ярославовну Калевич из аг. Лесное.
Райком профсоюза работников культуры принял участие в финансировании конкурса и поощрил победителя конкурса — Светлану Константиновну Швайбович из д. Степуры.
Не остались в стороне и другие профорганизации. Так, профсоюзный комитет ОАО «Копыльский РКБО» поощрил бывших работников Нину Ивановну Иванову из д. Преснаки и Анну Александровну Фалько из д. Куковичи.
От профкома УЗ «Копыльская ЦРБ» вручен ценный подарок победителю конкурса Александре Петровне Нечай из д. Блевчицы, бывшей медсестре Тимковичской сельской участковой больницы, а вот профком Копыльского райпо поощрил ценным подарком Эдуарда Степановича Микулича из д. Бобовня, инвалида Великой Отечественной войны. Всю свою жизнь Эдуард Степанович трудился в торговле.
Председатель райкома профсоюза работников госучреждений Галина Мицкевич вручила подарки Анне Семеновне Кунцевич из д. Черногубово и Алле Марксовне Раевской из г. Копыля.
В конце мероприятия слово предоставили председателю районного Совета депутатов Марии Леонидовне Сандрозд. Она поблагодарила всех, кто собрался на вручении призов.
— Каждый участник представляет свой населенный пункт, — обратилась к участникам праздника Мария Леонидовна. — Поэтому можно смело сказать, что вы — подвижники своего дела.
Павел ШЕИН
Фото автора
[/caption]
– Вы ведаеце, сёння сапраўднае свята. Хацелася б адзначыць, што ўсе раёны Мінскай вобласці прадставілі выставы вельмі дастойна. Але ў Капыльскага раёна свае адметнасці. У вас надзвычай развіта традыцыя ткацтва. Дзякуючы дырэктару раённага Цэнтра традыцыйнай культуры Галіне Гурло, а таксама былому дырэктару раённага Цэнтра ткацтва Наталлі Холад і сучаснаму – Таццяне Волкавай, ткачыхі дасягнулі сапраўдных вяршынь. На Капыльшчыне на сёння больш за ўсё ткачых са званнем “народны майстар”. Але зараз на гэтай выставе прадстаўлены ўсе кірункі народнай творчасці, якія ёсць у раёне. Таму ад імя абласнога Цэнтра народнай творчасці я хацеў бы выказаць словы ўдзячнасці арганізатарам. Ведаючы ўсе цяжкасці менавіта арганізацыйнай работы з народнымі майстрамі пры правядзенні такіх святаў, матэрыяльныя выдаткі і прыцягненне да ўдзелу дзяцей, нельга не звярнуць увагу на гэты момант. Асабліва прыемна, што на такіх святах стала з’яўляцца моладзь. Я ўпэўнены, што будучыня застанецца за традыцыйнай культурай. Але галоўнае – не звальвацца ў каляіну толькі традыцыйнай культуры, трэба бачыць і сучаснасць, рухацца наперад разам з развіццём грамадства.
[caption id="attachment_30778" align="aligncenter" width="336" caption="В. Каспяровіч і Н. Царкова абмяркоўваюць свята"]
[/caption]
Крыху ўдакладню: свята “Слуцкія паясы” адбылося згодна з Дзяржаўнай праграмай адраджэння тэхналогій і традыцый вырабу слуцкіх паясоў і развіцця вытворчасці нацыянальнай сувенірнай прадукцыі “Слуцкія паясы” на 2012-2015 гады, а таксама з мэтай далейшага развіцця і прапаганды традыцыйнага мастацтва. У гэты дзень у Слуцк было запрошана каля 500 майстроў-умельцаў з розных рэгіёнаў Міншчыны. Тут праходзілі выставы па 20 відах дэкаратыўна-прыкладной творчасці. Госці свята атрымалі магчымасць пазнаёміцца з сапраўднымі брэндамі Міншчыны: капыльскімі і старадарожскімі ручнікамі, лагойскай і івянецкай керамікай, клецкай і маладзечанскай лазой, вілейскай і мядзельскай разьбой па дрэве.
Таму вельмі цікава было бачыць на сучасных вуліцах горада беларусаў і беларусачак у традыцыйных для кожнага раёна народных касцюмах. Вельмі арганічна ўпляталіся гукі гармонікаў, цымбалаў, сапраўдныя спевы роднай зямлі ў сучасны дызайн Слуцка.
[caption id="attachment_30779" align="aligncenter" width="443" caption="За ткацкімі станкамі – семежаўскія ткачы"]
[/caption]
Кожны раён вобласці на спецыяльна адведзенай для яго тэрыторыі прадстаўляў культуру сваёй мясцовасці. На пляцоўцы Капыльскага раёна шчыра частавалі гасцей беларускімі стравамі ўдзельнікі аматарскага аб’яднання нацыянальнай кухні “Лоцвінскія ўдалухі” (кіраўнік Галіна Дрожжа), гучалі спевы артыстаў з народнага ансамбля народнай песні “Спадчына” пад кіраўніцтвам Валянціны Зарамбоўскай, гульнёвую праграму прапаноўваў народны тэатр гульні і гумару “Капыльскія пацехі” (кіраўнік Любоў Галубовіч). За ткацкімі станкамі праводзілі майстар-класы не толькі старэйшыя ткачыхі раёна – народныя майстры Беларусі – Валянціна Кіеня і Валянціна Гладкая, але і даволі маладая змена: навучэнцы Семежаўскай СШ Яна Шчэрба, Кацярына Бубніковіч і Аляксей Бірук. Адной з разынак гэтага свята стала тое, што трэба было прадэманстраваць тэхніку ткацтва пояса, што і рабілі капылянкі: выкладчык Капыльскай ДШМ Мілана Мароз ткала “на ніту”, а выкладчыкі Цімкавіцкай ДШМ Алена Бельская і Алена Ігнатчык – “на бёрдах”. Тут жа – выстава вырабаў з салёнага цеста Настассі Лянько (кіраўнік – Таццяна Волкава). Дарэчы, Таццяна Мікалаеўна ў гэты час прымала ўдзел у абласной канферэнцыі, дзе былі разгледжаны тэарэтычныя пытанні па вырабе паясоў. А капыльскую дэлегацыю ўзначаліла начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама Наталля Царкова. Сярод гасцей, завітаўшых да капылян, – доктар мастацтвазнаўства Яўген Сахута і кандыдат мастацтвазнаўства Вольга Лабачэўская. Высокая адзнака выставе – менавіта адпаведнасць (Капыльшчына прадставіла каля 50 старадаўніх традыцыйных семежаўскіх паясоў!) дадзенай тэме – прагучала з вуснаў гасцей.
[caption id="attachment_30780" align="aligncenter" width="443" caption="Гасцей вітаюць “Лоцвінскія ўдалухі”"]
[/caption]
У гэты ж час на галоўнай сцэне праходзіў канцэрт, у якім прымалі ўдзел прафесійныя і аматарскія гурты народнай творчасці. Музычныя сувеніры падарылі гасцям свята артысты народнага ансамбля народнай песні “Спадчына”. А жартоўнай замалёўкай пра заморскі фрукт “какоса” паднялі настрой удзельнікі аматарскага аб’яднання “Лоцвінскія ўдалухі”. Прыемна было чуць “Брава!” і гучныя апладысменты пасля кожнага выступлення капылян.
А вось на наступнай пляцоўцы рыцары. Так-так, сярэднявечныя рыцары ў кальчугах і шлемах спрабуюць перамагчы… дзесяцігадовых хлапчукоў у сучасных бейсболках. Сапраўды, мінулае і сучаснае – зусім побач... На пытанне: “Чаму менавіта Слуцк стаў цэнтрам свята?” Наталля Царкова адказала так: – Усім вядома, што ў гэтым беларускім горадзе яшчэ ў сярэдзіне ХVІІІ стагоддзя працавалі мануфактуры князя Радзівіла – персіярні, дзе для заможных людзей выраблялі шаўковыя паясы з залатымі і срэбнымі ніткамі. Спачатку там капіравалі персідскія ўзоры, але з часам у арнаменце паясоў пачалі з’яўляцца мясцовыя матывы з беларускiмі асаблівасцямі. Непаўторны мастацкі стыль і высокая якасць вырабаў зрабілі значны ўплыў на стылістыку вытворчасці паясоў у іншых гарадах Рэчы Паспалітай і нават у Еўропе. Тэрмін “слуцкія паясы” стаў своеасаблівым брэндам. Падобныя паясы пачалі так называцца незалежна ад месца іх вытворчасці. Цікава, але і госці, і ўдзельнікі мерапрыемства віталі адзін аднаго “Са святам!” Таму і я кажу: “Са святам! І няхай яно не заканчваецца!” Дзіяна ТКАЧЭНКА Фота аўтара
Прадоўжыць гэту фразу і расказаць пра сваіх самых дарагіх людзей мы папрасілі некаторых нашых чытачоў.
Віктар Барысаў,
дырэктар СТАА “Капыльскае прадпрыемства будаўнічых сістэм”:
— Мая матуля — самы цудоўны чалавек. Колькі б табе не было гадоў, ты заўсёды пра яе памятаеш, звяртаешся па параду, нават калі яе ўжо няма на гэтым свеце.
Мая мама закончыла школу ў той год, калі пачалася вайна. Яна яўрэйка па паходжанні, трапіла ў першае гета на тэрыторыі Капыля. І з таго расстрэлу, пажарышча жывой засталася толькі адна, схаваўшыся ў бочцы з расолам.
Яна расказвала жудасныя гісторыі, якія давялося перажыць маці-пакутніцам Капыля. Некаторыя з іх нават цяжка ўявіць. Людзі хаваліся ад ворагаў у закінутым склепе. Разам з імі былі і немаўляты. Немцы не шкадавалі нікога: ні дарослых, ні дзяцей. Яны расстрэльвалі і спальвалі палонных. У такім пекле загінула і маміна цёця са сваімі дзецьмі. Яна да апошняга абараняла сваіх крывіначак: палажыла іх пад сябе, але куля ўсё роўна дастала іх праз яе цела. Вось на такія ахвяры здольны нашы матулі.
Мама — гэта слова, якое людзі павінны вымаўляць з трымценнем у голасе, з любоўю. Гледзячы на сваю жонку, нявестку, на тое, якія яны матулі, я заўсёды захапляюся, што створаны такія людзі. Па-мойму, яны амаль богі.
Леанід Паляшчук,
галоўны ветэрынарны ўрач Капыльскага раёна:
— Матуля — гэта святое, яна адна ў нашым жыцці. Самыя лепшыя ўспаміны пра дзяцінства, юнацтва звязаны менавіта з ёй.
Прыходзіць на памяць, як за руку яна прывяла мяне ў першы клас, потым няпростыя гады вучобы, калі не заўсёды хапала адзення і нават прадуктаў, але мы неяк вытрымлівалі. Хаця мая матуля Ратомская Станіслава Адамаўна (дзявочае прозвішча) была інвалідам дзяцінства ІІ групы, тым не менш яна пайшла працаваць, каб даць мне, а таксама брату і сястры, вышэйшую адукацыю. І, па-мойму, мы займаем даволі дастойнае месца ў грамадстве і працуем на яго карысць. У павазе да самых родных і блізкіх людзей мы разам з жонкай Святланай Аляксандраўнай выхоўваем і свайго сына.
Наталля Гарбацэвіч,
намеснік начальніка аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама:
— Вядома, не буду арыгінальнай, але мая мама — самая лепшая, самая ласкавая, самая прыгожая… Я яшчэ не сустракала такога чалавека, які б дрэнна сказаў пра сваю матулю. У кожнага ўзнікаюць трапяткія і хвалюючыя пачуцці ад гэтага слова.
Маю матулю завуць Тамара Адамаўна Шкілевіч, усё жыццё яна працуе прадаўцом. Разам з татам яны выгадавалі мяне і брата Дзіму, далі нам вышэйшую адукацыю. У бацькоў цяпер дзве ўнучкі — Вікторыя (14 гадоў) і Ульяна (9 месяцаў), якія з’яўляюцца сапраўднай уцехай.
Хачу пажадаць матулі, каб не толькі ў Тыдзень ці Дзень маці яна была здаровай, любімай, шчаслівай, а заўсёды, каб ведала, што яна патрэбна нам як паветра… А яшчэ трэба больш увагі надаваць сваім родным.
Запісаў Сяргей КОЗЕЛ
В небольшом фойе территориального Центра – выставка работ декоративно-прикладного искусства, оформленная также к этому замечательному празднику. Авторы – воспитанники отделения дневного пребывания для инвалидов. В актовом зале звучит музыка. У собравшихся мам настроение по-настоящему праздничное.
С приветствием и поздравлениями обращается директор ГУ «Копыльский ТЦСОН» Светлана Малиновская. К пожеланиям добра, здоровья и семейного благополучия присоединяются присутствующие здесь главный специалист представительства МОУ по оздоровлению и санаторно-курортному лечению Инна Корзун и заведующая детской поликлиникой Анжела Писарик.
Музыкальные подарки дарили юные артисты. Сестры-близняшки Екатерина и Елизавета исполняли песню с особым вдохновением. Еще бы! Ведь в зале присутствует мама – Жанна Жук.
Воспитывает двойняшек – Михаила и Софию – и Елена Варвашеня. Детей вместе с мужем Николаем Михайловичем растят сами, без помощи бабушек-дедушек.
– Трудности? – переспрашивает меня Елена Андреевна. – Были и трудности. Мишка более шустрый, непослушный, с ним и в детском садике непросто. А Софийка спокойнее, покладистее.
Да, у каждой из здесь присутствующих мам были свои трудности. Но у всех у них – общее счастье. Счастье «в квадрате!»
Диана ТКАЧЕНКО
НА СНИМКЕ: С. Малиновская (третья слева) с участницами праздника.
Фото автора
Спачатку цудоўная музыка і спевы чуліся недзе з-пад самых нябёсаў: спевакі размясціліся на харах, пад самым дахам касцёла. Сваёй творчасцю яны дапаўнялі імшу, якую праводзіў ксёндз Аляксандр. А ўжо пасля заканчэння богаслужэння занялі месца перад алтаром. І хаця ансамбль яшчэ малады (толькі два месяцы хлопцы спяваюць разам), аднак іх творчасць заслугоўвае высокай адзнакі. Таму пацвярджэнне – кветкі, якія ўручыў музыкам юны наведвальнік касцёла Яўген Свяцкі (на здымку).
Візіт маладых музыкантаў на Капыльшчыну зусім невыпадковы. Справа ў тым, што арганізатар и стваральнік ансамбля Эдуард Сініца нарадзіўся ў нашым горадзе. Тут жа скончыў першы клас у Дзіцячай школе мастацтваў. І ўжо сёння ён выказвае словы вялікай удзячнасці сваёй першай настаўніцы – Валянціне Віктараўне Ляшко. Як адзначыў Эдуард у невялікай прамове, усе музыканты з ансамбля – людзі розныя, нават належаць да розных рэлігійных канфесій. Але сапраўднае мастацтва не ведае межаў. Таму з упэўненасцю можна сказаць, што маладых людзей аб’яднала шчырае служэнне музыцы. А менавіта – духоўнай музыцы.
Дзіяна ТКАЧЭНКА
Фота аўтара
Событие, которое 14 октября празднует Православная Церковь, произошло более тысячи лет тому назад на краю Царьграда во Влахернском храме, где хранились риза Пресвятой Богородицы, головной покров и пояс.
Шла всенощная. Но вот за всенощной случилось следующее. Среди народа стоял юродивый Андрей и около него — отрок Епифаний, его ученик. Вдруг почувствовав посреди всенощной что-то, они повернулись назад и увидели, что через западные врата (их называли Царскими) входит… Сама Божия Матерь! Поддерживают Ее с одной стороны пророк и Предтеча Креститель Иоанн, а с другой — Иоанн Богослов. Вокруг были и другие пророки и святые…
Поклонившись, Божия Матерь медленно проследовала на середину храма, остановилась, стала перед амвоном, опустилась на колени и начала молиться. Потом поднялась, прошла дальше, стала на амвон, на солею, перед самым алтарем остановилась и опять стала молиться и … плакать! Молилась в слезах! Затем обернулась к народу и простерла над ним свой мофорий — то, чем покрывала главу — покров. Покров Божией Матерью был простерт над молившимся народом, и не только над тем, который в это время молился во Влахернском храме, а над всем верующим народом, над всеми людьми. И так он и остался над всеми нами до дня сегодняшнего!
До сих пор Божия Матерь молится о нас обо всех и плачет, простерши над всеми нами свой Покров. В праздник Покрова Пресвятой Богородицы мы испрашиваем у Царицы Небесной защиты и помощи: «Помяни нас во Твоих молитвах, Госпоже Дево Богородице, да не погибнем за умножение грехов наших, покрый нас от всякаго зла и лютых напастей; на Тя бо уповаем и, Твоего Покрова праздник чествующе, Тя величаем».
Протоиерей Сергий ЧАРНЫЙ,
Благочинный церквей Копыльского округа
[/caption]
Наша сустрэча з Ганнай Якаўлеўнай і яе дзеткамі адбылася якраз напярэдадні памятнай для сям’і Кісель даты. Жанчына не хавала свайго хвалявання, расказваючы пра сябе, узгадваючы самыя цікавыя і важныя моманты жыцця. “Так, было цяжка, — згаджаецца Ганна. — Але мы з мужам ні разу не пашкадавалі, што ў нас шмат дзяцей. Яны ў нас добрыя, дружныя, гатовыя заўсёды прыйсці на дапамогу”.
Кожны ў доме ведае свае абавязкі: калі дзяўчаты — дзявяцікласніца Ліза і сямікласніца Віка — больш дапамагаюць матулі, то хлопцы Жэня і Вова імкнуцца выконваць мужчынскую работу. Не адстае ад іх і самы малодшы ў сям’і — пяцікласнік Віталік. Гаспадар Міхаіл Мікалаевіч працуе механізатарам у КСУП “С “Лясное” ўжо больш за 25 гадоў. Рабочы дзень хлебароба, вядома ж, не ўкладваецца ў дакладныя рамкі. Вясной і восенню — пасяўная, летам — нарыхтоўка кармоў і ўборка збожжа. Гэтыя спрадвечныя клопаты вясковага працаўніка вымушаюць яго да цямна затрымлівацца ў полі.
“Дзеці вельмі сумуюць па тату, — дзеліцца Ганна Якаўлеўна. — Для іх вялікае свята, калі ў яго здараецца выхадны ці ўзімку водпуск. Тады яны ні на крок не адходзяць ад яго. Асабліва Жэнька — такі ж заядлы рыбак, як і муж”.
А яшчэ старэйшыя хлапчукі (Жэня — адзінаццацікласнік Лясноўскай СШ, а Валодзя — навучэнец Капыльскага дзяржаўнага прафесіянальна-тэхнічнага каледжа) ужо два гады запар шчыравалі з бацькам на камбайне, знаходзілі час і для працы на пілараме. Словам, тое, як няпроста дастаецца кавалак хлеба, яны ўжо ведаюць не па чутках.
Ганарыцца Ганна Якаўлеўна і сваёй старэйшай дачушкай Карынай, якая сёлета паступіла ў Мінскі дзяржаўны каледж лёгкай прамысловасці і праз пэўны час атрымае прафесію тэхнолага. З нецярпеннем чакаюць яе прыезду са сталіцы дамоў на выхадныя. “Карына — мая сапраўдная памочніца, — распавядае матуля. — Яна стараецца як мага больш дапамагчы мне: і пры-брацца ў доме разам з малодшымі, і ўрокі ў іх праверыць, і абед прыгатаваць — асабліва смачнымі ў яе атрымліваюцца супы”.
А вы толькі ўявіце, колькі часу трэба правесці на кухні, каб прыгатаваць абед на восем чалавек. А яшчэ ёсць сняданак, вячэра… І колькі прадуктаў ідзе на гэта. Таму лагічна, што ў сям’і Кісель вельмі вялікая хатняя гаспадарка. Да нядаўняга часу трымалі свіней, у тым ліку свінаматак з парасятамі. На падвор’і шмат птушкі: куры, гусі, качкі (усіх больш за 100 галоў). Для гэтай мэты купілі два інкубатары. На градках — разнастайная агародніна, з якой робіцца шмат закатак на зіму. Дарэчы, у верандзе на свае вочы бачыла і слоікі з марынаванымі грыбочкамі, і кошыкі з чырвоным і зялёным салодкім перцам. А ў агародчыку — кветкі. І хоць цяпер ужо восень, тым не менш відаць, што іх было шмат і вельмі прыгожых.
Вельмі радуюцца ў сям’і Кісель той высокай узнагародзе, якую атрымала іх матуля. “Гэта была, можна сказаць, мая запаветная мара, — дзеліцца Ганна. — І я рада, што яна спраўдзілася. А яшчэ хачу сказаць: не бойцеся нараджаць дзяцей. Тая радасць, якую атрымліваеш, з года ў год назіраючы, як яны растуць, набіраюцца сіл, становяцца самастойнымі, вартая таго, каб цярпець усе нягоды, што ўзнікаюць у нашым жыцці”.
Маргарыта САКОВІЧ
Фота аўтара
Каб надаць дастойны выгляд на галоўным уваходзе ў культурны цэнтр зрабілі касметычны рамонт, прывялі ў парадак лесвіцу.
– Як добрым гаспадарам, нам трэба ўхіляць усе недахопы дзеля таго, каб цэнтр культуры і вольнага часу меў прывабны выгляд, – гаворыць Любоў Пятроўна Карповіч, дырэктар гэтай установы. – Людзі дзякуюць нам за працу.
На песачанскай сцэне выступалі шматлікія зоркі. Да юбілею Адама Русака сюды прыязджаў аркестр пад кіраўніцтвам Міхаіла Фінберга, з кампазітараў быў Ігар Лучанок, наведалі Пясочнае Аляксандр Ціхановіч і Ядвіга Паплаўская разам з іншымі артыстамі беларускай эстрады. На ўра ўспрымаюцца і маладыя артысты, якія пачалі кар’еру зусім нядаўна. Летам выступаў вакальны гурт “Камерата” – канцэртная зала спрыяла добраму жывому гуку. Артыстам апладзіравалі стоячы, а гэта яшчэ раз пацвярджае, што такія канцэрты трэба праводзіць.
Акрамя мерапрыемстваў праводзіцца і творчая праца з людзьмі розных узростаў. Тут існуюць восем фарміраванняў, шэсць з якіх – мастацкія гурткі, а два – клубныя аб’яднанні, дзе першае, дзіцячае, з экалагічным ухілам “Крыніца”. І гэта не проста так, бо каля аг. Пясочнае працякае рака Нёман. Юныя ўдзельнікі клубнага аб’яднання праводзяць віктарыны, канцэрты і паходы. Другое аб’яднанне – клуб сям’і “Калейдаскоп”, дзе пары, ад маладых да пажылых, збіраюцца і рыхтуюць віншавальныя паштоўкі да юбілейных дат. Там жа ўдзельнічаюць і дзеці, ствараючы сувеніры і канцэртныя віншавальныя нумары для жыхароў мясцовай гаспадаркі. Арганізоўваюцца паездкі да людзей больш сталага ўзросту, якія не маюць магчымасці прыйсці на мерапрыемства ў клуб.
Удзельнікі ўсіх аб’яднанняў і гурткоў зацікаўлены ў мерапрыемствах, якія праводзяцца тут. Бо гэта не проста праца – гэта душэўная цеплыня і клопат пра сваіх землякоў і гасцей аграгарадка.
Павел ШЭІН
Фота аўтара
Л. П. Карповіч праводзіць заняткі з дзецьмі
Добрае пачуццё гумару, уменне трымацца на сцэне, выдатныя вакальныя даныя і, галоўнае, уменне “завесці” глядзельную залу — усё гэта гадоў дваццаць таму разгледзела ў новым работніку культуры Любоў Галубовіч і запрасіла ў свой калектыў, які толькі-толькі пачынаў работу.
Таццяна Адамаўна не мае спецыяльнай музычнай або тэатральнай адукацыі. Усё тое, чым яна сёння радуе або здзіўляе свайго гледача, — гэта ўменне спалучыць дадзены прыродай талент са слушнымі парадамі сваіх калег. А яшчэ — надзвычайнае абаянне і здольнасць насуперак усім нягодам ісці па жыцці з усмешкай на твары.
— Я заўсёды з цеплынёй успамінаю кудзінавіцкіх жанчын, спевы якіх слухала з ранняга дзяцінства, — расказвае Таццяна Вошкат. — Менавіта ад іх я атрымала першыя ўрокі народнай творчасці. Будучы школьніцай, займалася ў калектыве мастацкай самадзейнасці пад кіраўніцтвам тадышняй загадчыцы Кудзінавіцкага сельскага клуба Зінаіды Міхайлаўны Кіулы. Пазней — у Ніны Уладзіміраўны Лабацэвіч, якая ўзначальвала ўстанову культуры ў Пацейках.
З вялікай цеплынёй расказвала Таццяна Адамаўна пра свой калектыў мастацкай самадзейнасці. Усе святы, значныя падзеі ў жыцці вяскоўцаў становяцца больш яскравымі і запамінальнымі з удзелам мясцовых артыстаў. “Мы стараемся наведваць усе, нават самыя маленькія вёсачкі, — дзеліцца Таццяна. — Хочацца, каб вяскоўцы не былі абдзелены нашай увагай, уздымаем іх настрой, імкнёмся запэўніць, што вясёлая песня, трапнае слова і добры настрой заўсёды дапамогуць справіцца з усімі нягодамі. Не застаюцца па-за ўвагай і працаўнікі гаспадаркі падчас важных сельгаскампаній. І ў сваю чаргу кіраўніцтва і прафкам ААТ “Прагрэс 2010” заўсёды адгукаюцца на патрэбы нашай установы культуры”.
Днямі Таццяна Адамаўна прымала самыя шчырыя віншаванні ад сваіх калег, аднавяскоўцаў, проста знаёмых з юбілеем. Але самыя сардэчныя пажаданні і прызнанні гучалі, вядома ж, з вуснаў яе родных. Дочкі Аляксандра і Наталля, унукі Ілля, Глеб і Арсеній шчыра ўпэўнены, што ў іх самая лепшая матуля і бабуля.
Маргарыта САКОВІЧ
Фота аўтара
Таццяна Вошкат
