Прафесар успамінае сваё юнацтва, калі сваякі зачытвалі пісьмы Казіміра, якія той дасылаў сваім блізкім. Ігар заслухоўваўся гэтым чытаннем, і яго здзіўляла мова дзеда-мастака, чыста капыльская, з элементамі кравецкага жаргону. Гэтая мова шаўцоў і сёння зразумелая для былога франтавіка капыляніна Пятра Малевіча. Ён расказаў, што яго цёзка па прозвішчы ў сваіх пісьмах пісаў: «Я сын Сцяпана—Севярына Хітрага, хацеў бы прыехаць і пабываць у родным мястэчку Капылі і сустрэцца з сябрамі». «А я знаю Малевічаў-Хітрых і чуў пра Сцяпана, але той у мае дзіцячыя гады памёр ужо, — працягваў далей Пятро Пятровіч. — Я пасвіў кароў у яго сына Паўла і сябраваў з яго дачкой. У так званых маргах мы пасвілі кароў разам з будучым пісьменнікам Сцяпанам Александровічам. Жылі Хітрыя паблізу ад сённяшняй гімназіі, а Павел Малевіч быў родным братам Казіміра. Ведаў я і сыноў Паўла, пляменнікаў Казіміра, — Алеся і Змітрака, былі яны за мяне крыху старэйшыя і працавалі журналістамі ў мінскіх газетах».
Ад прафесара I. Малевіча стала вядома, як Казімір прапісаўся кіяўлянінам. Гісторыя прыгодаў сям’і Хітрых вельмі загадкавая і цікавая. Бацька Казіміра, Сцяпан, быў дзясятнікам у грозаўскага пана Мержаеўскага (у яго палацы месцілася Грозаўская СШ, захаваўся ён і сёння, але разбураецца). Яны нават пасябравалі, і капылянін у гонар сябра ўзяў яго імя Севярын, вось чаму мастака завуць Казімір Севярынавіч. У свой час бацька Казіміра ўдзельнічаў у паўстанні Каліноўскага, але нават праз два дзясяткі гадоў царскія сышчыкі па даносе сталі сачыць за ім, і, каб не трапіць у пастку, ён вырашыў збегчы на Украіну. У 1878 годзе ў Капылі нарадзіўся Казімір, а за ім і Павел. I, мабыць, пры апошніх родах памерла іх маці Марыя. Каля Кіева ў той час жыло шмат беларусаў, яны і дапамаглі выправіць дакументы і тым самым замесці сляды.
Калі Казіміру было гадоў 10 ці 12, сям’я Сцяпана-Севярына вярнулася ў родны Капыль. Аб гэтым I. Малевічу расказала яго бабуля Ульяна. Яна шмат цікавага паведаміла пра Казіміра. Сябры яго называлі «маляром» за яго ўменне размалёўваць платы і пабеленыя печкі. Малюнкі зачароўвалі капылянаў багаццем фарбаў, якія юнак здабываў з прыродных матэрыялаў. Сябраваў ён з вядомым капыльскім «маляром», які размалёўваў самаробных коней і пеўняў. I той параіў маладому творцу ехаць у Маскву, каб «разбагацець там за свае малюнкі». Але Казімір едзе ў добра знаёмы Кіеў, а брат Павел застаецца ў Капылі. У горадзе свайго дзяцінства яго возьме да сябе знаёмы «маляр», і хлопец будзе дапамагаць яму аздабляць дамы. Затым Казімір вучыцца на чарцёжніка ў архітэктара і ў вольны ад заняткаў час да стомы малюе карціны. Хутка ён стаў вядомым у горадзе мастаком, удзельнікам мастацкіх выстаў.
Пачалася Першая сусветная вайна, і Казіміра прызвалі ў смаленскі полк, баявы шлях якога прывёў мастака на Віцебшчыну. У перапынках паміж баямі ў Крывічах і Княгініне на льняных палотнах, якіх было шмат на ваенных складах, ён маляваў успаміны аб вайне і рулонамі па пошце адпраўляў іх родным у Капыль. Дзе тое багацце твораў Малевіча? Згубіла, мабыць, ліхалецце войнаў.
Кастрычніцкая рэвалюцыя і яе павевы змянілі кірунак у творчасці мастака-жывапісца, і ён стварыў новае рэвалюцыйнае мастацтва. Малевіч пасябраваў з Шагалам, які запрасіў яго ў 1919 годзе ў Віцебск і зрабіў кіраўніком майстэрні ў мастацкай школе. Там ён займаўся ўпрыгожваннем Віцебска, а пасля таго, як Шагал выехаў з горада, Малевіч стаў кіраваць саветам прафесараў школы. А ў 1923-м яго запрасілі ў Петраград, дзе ён узначаліў Дзяржаўны інстытут мастацкай культуры. У гэты час Казімір шмат карцін пісаў у новым мастацкім стылі — супрэматызме. Студэнты вельмі любілі жывапісца Малевіча, яны прапагандавалі яго творчасць. Паважаў свайго сябра і М. Шагал. На выстаўцы ў Кёльне ён пакланіўся творам капыляніна-мастака, а пад аўтапартрэт Казіміра паклаў медальён сваёй маці. Была ў Малевіча каханая Лясандра, яна прыяз-джала на выстаўку яго карцін у Маскву. Ад яго яна нарадзіла сына, але Малевіч памёр 1935 годзе, так і не даведаўшыся пра свайго нашчадка.
Наш знакаміты зямляк памёр у Ленінградзе. Па яго запавеце быў пахаваны ў полі каля любімага дуба на ўскраіне Масквы, дзе некалі жыў. У гады вайны памятны знак і магіла К. Малевіча згубіліся, а ў мірны час там былі сельгасугоддзі, якія заворваліся і засейваліся. Зараз там паблізу ад кальцавой дарогі пабудавалі дом, але аматары творчасці Малевіча выявілі месца пахавання нашага земляка, і кампанія-забудоўшчык ставіць каля элітнага дома памятны знак.
Капылянам будзе цікава даведацца і пра сваякоў Казіміра ў Капылі. На вуліцы Камсамольскай жывуць браты Уладзімір і Аляксандр Дуброўскія, якія шмат паведамілі пра сваякоў з роду Малевічаў-Хітрых, адкуль вырасла велічная знакамітасць, дзе радавое гняздо на цяперашняй вуліцы Максіма Горкага (раней называлася Какорыцкая). Менавіта там у апошнія гады жыла галоўны бухгалтар райгазеты «Слава працы» Марыя Паўлаўна Шкілевіч (у дзявоцтве Малевіч), пляменніца Казіміра і дачка яго брата Паўла. Віктар Семянкевіч, першы рэдактар райгазеты «Слава працы», цёпла адгукаўся аб сваім бухгалтары. I гэта ён мне паведаміў, што продкаў Марыі Паўлаўны называлі Хітрымі. Яна была вельмі добрым чалавекам, і яе паважалі ў калектыве рэдакцыі. Жанчына расказвала, што ў яе былі два браты — Аляксандр і Дзмітрый. Аляксандр загінуў у час вайны. Шмат пра іх расказалі былы намеснік рэдактара Рыгор Швец, дырэктар Капыльскай СШ №2 Барыс Багдановіч і згаданыя браты Дуброўскія — сваякі Малевічаў.
Па ўспамінах Марыі Паўлаўны, яе бацька выдатна шыў адзенне, і яму рабілі заказы сяляне з розных вёсак. Зямлі было мала, і дапамагала выжыць рамяство. Старэйшыя браты Змітрок і Алесь хадзілі ў школу, а яна ў 1930-я гады была яшчэ малая. Браты добра вучыліся ў сямігодцы, дзе дырэктарам быў Фама Міськевіч. Ён хваліў Малевічаў за паспяховасць і за іх актыўнасць.
Зміцер і Алесь пісалі вершы, апавяданні і нават маленькія п’есы, розныя нататкі пра капылян і дасылалі іх у рэспубліканскія газеты. Таму невыпадкова пасля школы Зміцер стаў працаваць карэспандэнтам у газеце «Звязда». У 1929 годзе ўслед за старэйшым братам Алесь едзе ў Мінск і ўладкоўваецца ў якасці выпускаючага ў «Советскую Белоруссию». Там ён добра сябе праявіў карэспандэнтам, затым працаваў у «Чырвонай змене», а пасля перайшоў у «Сталінскую моладзь» («Знамя юности»). Узначальваў там фізкультурна-патрыятычны аддзел, а за месяц да пачатку вайны яго прызначылі рэдактарам гэтага выдання. Аляксандр Паўлавіч быў жанаты з былой аднакласніцай Марусяй Дземідовіч. У іх нарадзіліся Вераніка, Марат і Алінка, а калі бацька будзе на фронце, народзіцца сын Ігар. Лейтэнант А. Малевіч удзельнічаў у вызваленні Віцебшчыны, а затым Літвы. Перад апошнім боем яму ўдалося адаслаць ліст блізкім. Вось што ён пісаў: «Добры дзень, мае любыя! Добры дзень, нябачаны мной мой сынок Ігар! Я атрымаў ад Вас Ваша пісьмо, а таксама ад маіх старых і сястрычкі Марыі. Якія гэта цудоўныя пісьмы, я іх перачытваю які раз. Здаецца, што я не тут пад кустом літоўскай зямлі, а ў далёкім і родным мястэчку Капылі. Я рады, што вы ўцалелі і любіце сваю радзіму Беларусь». Пісаў ён і брату Дзмітрыю: «Атрымаў тваё пісьмо. I рад, што ты б’еш добра ворага. Думаю, сустрэнемся з табою ў Берліне. Для мяне куля яшчэ не адліта».
У баі пад Шаўляем рота А. Малевіча падаб’е 12 танкаў і 8 бронемашын і прыпыніць атаку немцаў. Але ў гэтым баі загіне капітан Малевіч.
Дзеці А. Малевіча выбіліся ў людзі: старэйшая дачка Вераніка — кандыдат педагагічных навук, дацэнт БДУ культуры і мастацтваў, Аліна — інжынер-праграміст, Марат — кандыдат фізічных навук, а Ігар — доктар фізіка-тэхнічных навук.
Вось такая гісторыя роду К. Малевіча. Жывапісец і яго сваякі нясуць славу роднаму Капылю. Яго пляменнік Дзмітрый Паўлавіч пасля вайны працаваў рэдактарам газеты «Сельская жизнь». Магчыма, хтосьці з будучых аўтараў напіша больш шырока пра нашага земляка, жывапісца, авангардыста, які адкрыў шмат новага ў мастацтве і прадказаў будучыню ў архітэктуры.
Іван ІГНАТЧЫК,
г. Капыль
Р.S. Здаецца, я закончыў свой матэрыял і паставіў кропку, але сустрэча з вядомым капыльскім мастаком, сябрам Беларускага саюза мастакоў, унесла свае карэктывы. Уладзімір Швайбовіч здаўна палюбіў творчасць Казіміра Малевіча, і гэта падштурхоўвала яго рабіць адкрыцці ў дызайне і жывапісе. Уладзімір Піліпавіч зрабіў дапаўненне пра аўтара «Чорнага квадрата» і філосафа. 2004 год ААН аб’яўляў годам мастака Казіміра Мале-віча, а 2015 год у планах ААН аб’явіць годам стагоддзя яго «Чорнага квадрата».
Зараз нашчадкаў Казіміра каля 100 чалавек, і офіс іх суполкі з яго назвай знаходзіцца ў Нью-Ёрку. Ім удаецца вырваць у музеяў праз суды адну ці дзве карціны Малевіча. Гэтыя сваякі, як кажуць, дзясятая вада на кісялі. Блізкімі спадкаемцамі Казіміра з’яўляюцца брат і сёстры Ігара Малевіча, сына Аляксандра Паўла-віча Малевіча і Марыі Паўлаўны Малевіч (Шкілевіч), а таксама Дуброўскія Аляксандр і Уладзімір.
3 Уладзімірам Піліпавічам мы агледзелі радавое гняздо Малевічаў па вуліцы Горкага (паблізу гімназіі №1), і ён выказаў думку, што някепска было б прымацаваць мемарыяльную дошку на доміку, які пакуль што стаіць, і папрасіць прадпрымальніка, што набыў яго, не разбураць памяць аб нашым слынным земляку. 
Как только наша машина подъехала к ферме, сразу обратили внимание на клумбу. Сейчас растения увяли, но сухие стебли так никто срезать и не взялся. Здание МТФ побелили, а вот вымыть или хотя бы протереть табличку с названием и входную дверь за это время почему-то не успели.
Входим в бытовки, ради которых, собственно, мы и приехали. Первое, что увидели в раздевалке — небрежно висящие шторы, неубранный строительный мусор (в здании меняли окна), слой грязи на полу и старый шкаф, в котором благополучно спала… собака. Ее, по всей видимости, работники оставляют охранять личные вещи, ведь в помещении нет даже ручки, не говоря уже о замке. По требованиям СанПиН, гардеробная комната должна быть оборудована шкафами по количеству работающих для раздельного хранения домашней и спецодежды.
Состояние душевой комнаты удивляет еще больше: пол не мыт, судя по всему, давно, а деревянная решетка, куда, по сути, должен становиться человек, принимающий душ, имеет неприглядный вид. Таким приспособлениям, кстати, вообще не место в душевой комнате: по правилам там должны лежать резиновые коврики. Железная решетка, закрывающая отверстие для стека воды, пропала явно не вчера. Не помогает справиться с беспорядком даже табличка, прикрепленная к двери душевой, призывающая к порядку и необходимости уборки за собой. Если опять обратиться к требованиям СанПиН, то нарушения здесь буквально везде. Данная комната на ферме должна использоваться по назначению, канализационный трап нужно закрыть решеткой. Необходимым является и наличие полок для мыльных принадлежностей, а также оборудованный предбанник, где человек может раздеться и повесить одежду, прежде чем зайти в душ.
— Убирать некому, — пытается оправдаться главный зоотехник ОАО «Преснаки» Нина Збировская, — не хватает работников, поэтому и санитарное состояние оставляет желать лучшего.
Эти доводы, конечно, существенные, но срезать засохшие цветы и протереть вывеску около главного входа с названием фермы много сил и времени не нужно. Ведь о каких хороших надоях и высокой сортности молочной продукции может идти речь, если такое недобросовестное отношение к рабочему месту у самих животноводов? Производство молока в сельхозпредприятии на низком уровне, удой от коровы за день — 9,7 кг, показатель товарности едва ли не самый низкий в районе — 85%.
— Сейчас на МТФ «Загоровщина» производится установка новых окон, — говорит директор ОАО «Преснаки» Руслан Суховерх. — Мы многое убрали на территории вокруг фермы, а вот до бытовок еще дело не дошло. Да и замки на дверях в раздевалке и душевой были, но только сами же работники их и вырывают живьем.
Руководитель хозяйства обещает устранить все недостатки в ближайшее время. Ремонтные работы планируют закончить не позже, чем через две недели. К тому времени Руслан Суховерх обещает привести в порядок бытовые помещения, повесить все нужные документы на информационный стенд. Только вот вопрос: сумеют ли работники МТФ «Загоровщина» оценить сделанное и поддерживать в нужном санитарном состоянии свои рабочие места?
В рейде участвовали:
Александр ТАТАРИЦКИЙ,
председатель РК профсоюза работников АПК;
Татьяна ГАРБУЗ,
главный зоотехник управления райсельхозпрода;
Кристина ЖОГОЛЬ,
заведующий агропромышленным отделом «СП» 
Старт марафону был дан в гимназии №1 г. Копыля, где прошел День учителя-предметника для молодых специалистов района. Эстафету подхватили работники дошкольных учреждений. Так, в яслях-саду №3 г. Копыля и Мажском УПК д/с-НШ состоялся День педагогического работника дошкольного образования.
Очень интересно прошел День работника дополнительного образования в Центре творчества детей и молодежи Копыльского района (на снимке). Кроме семинара-практикума «Секреты мастерства» была представлена панорама творческих объединений «Творческий вернисаж», состоялись мастер-классы для педагогов дополнительного образования, которые провели Ирина Эдуардовна Дубровская, Иван Иванович Желанный, Ольга Николаевна Максименя. Актуальны были и педагогические диалоги по теме «Обмен опытом работы, творческими идеями».
Социально-педагогический центр стал местом проведения Дня работника социально-педагогической службы. Педагог-психолог Петр Владимирович Лобов провел обучающий семинар для начинающих социальных педагогов и педагогов-психологов «Система работы социального педагога, педагога-психолога с детьми, находящимися в социально опасном положении».
Завершился марафон в Лесновской СШ, где руководители учреждений образования смогли обсудить тему создания условий сохранения и укрепления здоровья обучающихся.
Диана ТКАЧЕНКО 
Александр Байчука[/caption]
У конкурсе прынялі ўдзел 9 каманд з Расіі, 2 – з Фінляндыі, а Беларусь прадстаўляў навучэнец УА “Капыльскі дзяржаўны прафесіянальна-тэхнічны каледж” Аляксандр Байчук. Навыкі і ўменні, атрыманыя на занятках тэарэтычнага і практычнага навучання, дапамаглі Аляксандру дастойна прадставіць капыльскі каледж і, наогул, Рэспубліку Беларусь. Найбольш удаліся прадстаўніку нашага каледжа такія заданні, як “Ваджэнне трактара”, “Пагрузка паддонаў” і “Ворыва”. Аляксандр паказаў трывалыя навыкі і ў выніку быў узнагароджаны Ганаровай граматай і каштоўным падарункам.
Наогул, узровень прафесіяналізму юнакоў і дзяўчат фарміруецца праз сістэму конкурсаў прафесійнага майстэрства. У каледжы сталі традыцыйнымі конкурсы “Лепшы па прафесіі” па прафесійных кваліфікацыях “повар”, “швачка”, “вадзіцель аўтамабіля”, “муляр”. Мы заявілі аб сабе і ў абласным конкурсе прафмайстэрства па спецыяльнасці “Тэхнічная эксплуатацыя электраабсталявання”, дзе занялі першае месца сярод аналагічных устаноў вобласці. Паказалі свае здольнасці ў Рэспубліканскім конкурсе прафмайстэрства WorldSkills Belarus-2014, які праходзіў у рамках Чэмпіянату свету па хакеі ў горадзе Мінску.
Ірына ЛІТВІНКА,
намеснік дырэктара па вучэбна-выхаваўчай рабоце УА “Капыльскі дзяржаўны прафесіянальна-тэхнічны каледж” 
Служить Родине – это святой долг каждого человека. Вырастить из маленького, порой неуклюжего мальчишки сильного мужчину, конечно же, помогают матери. Именно за то, что их сыновья с честью несут службу в Вооруженных Силах Республики Беларусь, некоторым женщинам Копыльщины и были вручены благодарности от командования воинских частей.
Встреча проходила в гимназии №1 г. Копыля. в необычном формате. Вначале это был диалог на тему «Легко ли быть мамой?», который заместитель директора по воспитательной работе данного учреждения образования Наталья Летченя провела с «независимыми» экспертами-матерями Еленой Карпович, Ольгой Карпеленей и Натальей Раевской (на снимке). Надо сказать, что у второй из названных женщин сын, Александр Карпеленя, проходит службу в г. Минске. Мамы рассуждали о любви к детям, о том, что чувствует материнское сердце, когда ребенок болен, и т. д. В диалог включились и гимназисты, став непосредственными участниками разговора: мнение каждого было важно для взрослых. Оказалось, что все мальчишки и девчонки любят своих родителей и ценят их поддержку. Некоторые дети признались, что их собственные мнения об увлечениях зачастую расходятся с мнениями родителей. И все же взрослые понимают, что ребенок должен заниматься своим любимым делом.
После активной дискуссии присутствующие приступили к самому главному — к поздравлению матерей. Заместитель военного комиссара Копыль-ского райвоенкомата Сергей Маргалик отметил, что парни Копыльщины достойно несут службу в армии. 15 матерям были вручены цветы и благодарственные письма в честь Дня матери, полученные райвоенкоматом из воинских частей. В них — пожелания и слова благодарности за воспитание детей. Именно их сыновья отличились строгой дисциплиной и отличной службой. Многим из них осталось служить недолго, и они скоро вернутся домой. Женщины рассказали, что очень ждут и скучают по своим сыновьям.
Валентина Чернушевич: «Раньше, когда мой сын Миша учился в другом городе, то он был дома каждые выходные. Сейчас его очень не хватает, но я жду возвращения и подготовлю праздничный стол к его приезду».
Анна Гриб: «Я постоянно спрашиваю Диму: когда он вернется из армии, мне нужно приготовить что-нибудь вкусненькое, его любимое. А сын только улыбается и говорит, что хочет как обычно. Но этот день будет, конечно же, особенным».
Наталья Любко: «Юра пошел служить после университета, поэтому быть в армии ему всего лишь год. Переживаю, как и любая мама. По возвращении обязательно приготовлю для него драники, которые он просто обожает».
Павел ШЕИН
Фото автора 
Вадзіцелі МАЗаў Міхаіл Рудніцкі, Уладзімір Марушэўскі, Дзмітрый Колас[/caption]
— З пачатку года транспартам аўтапарка перавезена больш за 292 тысячы тон грузаў. Па выпрацоўцы на адзін грузавы аўтамабіль філіял на працягу многіх папярэдніх гадоў упэўнена лідзіраваў сярод аналагічных аўтапаркаў Мінскай вобласці. На жаль, сёлета пакуль што мы не на вышыні, хаця спадзяванні на выкананне паказчыкаў па выніках года ёсць, — лічыць дырэктар філіяла Уладзімір Сахар. — За гэты ж перыяд на 21 прыгарадным, 3 міжгародніх і 3 гарадскіх маршрутах перавезена больш за 475 тысяч пасажыраў.
Асноўнымі кліентамі аўтапарка па грузавых перавозках з’яўляюцца: дарожна-будаўнічыя і рамонтныя прадпрыемствы вобласці, цукровыя, камбікормавыя камбінаты. Многія вадзіцелі вялікагрузных МАЗаў працуюць на будаўніцтве кальцавой у Бабруйску, рэканструкцыі аўтамагістралі Мінск-Мікашэвічы і іншых аб’ектах.
Вядома ж, грузавыя перавозкі выгадныя, асабліва ў перыяд збожжаўборачнай кампаніі і пры перавозцы цукровых буракоў у сельгаспрадпрыемствах (усяго за 8 месяцаў перавезена грузаў на 9 млрд 802 млн 500 тыс. рублёў).
Што датычыцца перавозкі пасажыраў, то тут існуюць праблемы. Страты складаюць амаль паўтара мільярда рублёў. Іх даводзіцца часткова кампенсаваць за кошт датацыі, а ў большасці — за кошт грузаперавозак. Але хоць эксплуатацыя аўтобусаў на прыгарадных маршрутах эканамічна нявыгадная, адміністрацыя аўтапарка стараецца максімальна забяспечыць жыхароў раёна аўтаперавозкамі. І яшчэ адна праблема, якая існуе не першы год, — набыццё аўтобуса для гарадскіх маршрутаў. Яе добра ведаюць на прадпрыемстве і працуюць над станоўчым вырашэннем.
— На жаль, не заўсёды хапае транспарту, іншы раз даводзіцца адным аўтобусам закрываць некалькі маршрутаў, — адзначае Уладзімір Сахар. — Таму, калі ёсць якія-небудзь нараканні на нашу работу, мы просім прабачэння. А вось са свайго боку для таго, каб павысіць якасць абслугоўвання, своечасова кантраляваць работу, практычна на кожным транспартным сродку ўстанаўліваем прыборы GPS (аўтаматызаванай сістэмы дыспетчарскага кіравання), каб бачыць, як выконваецца графік руху. Ужо пачалі набываць і відэарэгістратары. Сёлета шмат сродкаў за-трацілі і на добраўпарадкаванне тэрыторый. Па-новаму стала выглядаць пляцоўка вакол аўтастанцыі ў Капылі, пакладзены асфальт на вытворчай базе ў Цімкавічах, праведзены рамонт тэхаддзела, кабінета па ахове працы, дыспетчарскай, часткова клуба. Укладваем сродкі, каб людзям было зручна і камфортна працаваць.
На прадпрыемстве шмат тых, кім можна па праве ганарыцца. Касцяком калектыву з’яўляюцца працаўнікі, якія аддалі аўтапарку не адзін дзясятак гадоў. У іх ліку вадзіцелі Уладзімір Варчэня, Мікалай Мяцельскі, Аляксандр Макаўчык, Уладзімір Марушэўскі, Міхаіл Рудніцкі і інш. Не адстаюць ад іх і Дзмітрый Колас, Аляксандр Кастэнка, Іван Рабушка, Дзяніс Шчытко.
Толькі з высокай якасцю выконваюць кожны рэйс вопытныя вадзіцелі аўтобусаў Юрый Дарашэвіч, Іван Каляда, Дзмітрый Мароз, Мікалай Гужоў (дарэчы, апошняга яго калегі называюць “наш брыгадзір”). Працу абслуговага персаналу: каваля Валерыя Гурына, манціроўшчыка шын Сяргея Ходзіна, электрагазазваршчыка Андрэя Сняжко, токара Віктара Панасчыка — можна не кантраляваць, ведаючы, што яна будзе выканана аператыўна і якасна. Паспяхова ўліліся ў калектыў маладыя спецыялісты: механік Сяргей Шатроўскі, начальнік майстэрні Вадзім Каляда, загадчык гаража Мікалай Нікалаеў.
[caption id="attachment_37612" align="aligncenter" width="570"]
Вадзіцель аўтобуса Ю. Дарашэвіч[/caption]
[caption id="attachment_37611" align="aligncenter" width="308"]
Токар В. Панасчык[/caption]
Сярод інжынерна-тэхнічных работнікаў вылучаецца добрасумленнымі адносінамі да працы інжынер Віктар Бакун, які да прафесійнага свята будзе ўзнагароджаны Ганаровай граматай Міністэрства транспарту і камунікацый Рэспублікі Беларусь. У кагорце адказных работнікаў таксама начальнік аддзела кадраў Надзея Ткачук, эканаміст Валянціна Радкевіч, дыспетчары Таццяна Варчэня, Наталля Скарацько, Наталля Клюйко, Кацярына Палавінкіна, касіры Святлана Уласік, Святлана Горбач, Наталля Гурская і іншыя.
Напрыканцы дырэктар філіяла “Аўтамабільны парк №21” ААТ “Мінаблаўтатранс” Уладзімір Сахар сардэчна павіншаваў работнікаў аўтапарка і членаў іх сем’яў, ветэранаў вытворчасці, калег-дарожнікаў і ўвогуле ўсіх вадзіцеляў з прафесійным святам і пажадаў усім моцнага здароўя, добрага настрою, удачы і толькі зялёнага святла на іх жыццёвым шляху.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота Паўла ШЭІНА 
Прораб Н. Комяк, водитель С. Скуратович, дорожные рабочие М. Устимов, А. Войтехович, А. Кукреш[/caption]
— Владимир Анатольевич, принято накануне своего профес-сионального праздника подводить какие-то итоги, говорить о достижениях и планах. Не будем отходить от традиции и мы. Насколько плодотворным стал для вашего предприятия текущий год?
— Если начать с цифр, то можно назвать самые, на мой взгляд, показательные. За девять месяцев 2014 года мы получили объем выручки на сумму 30 млрд 630 млн рублей (за весь 2013-й было 31 млрд руб.), выработка на каждого работающего за названный период составила 286 млн рублей при годовом задании 330 млн руб. Увеличилась сетка обслуживаемых дорог: согласно решению облисполкома в прошлом году нам было передано 207,8 км улиц сельских населенных пунктов (не агрогородков). К сожалению, есть некоторые проблемы с финансированием: всю сумму, которая была выделена на ремонт и содержание дорог сельских населенных пунктов, мы освоили за полгода. Такая же история с содержанием автомобильных дорог общего пользования, которые состоят на нашем балансе. Мы использовали все выделенные областным бюджетом на эти цели средства и выполнили работы на сумму 1 млрд 800 млн рублей сверх того.
— На каких объектах вы трудились? Что наиболее значимое для нашего района удалось выполнить?
— Конечно же, как и каждая организация нашего профиля, мы стараемся заработать, следовательно, ищем объекты, где это можно сделать. В нынешнем году по поручению председателя райисполкома практически все сельхозпредприятия района включились в работу по строительству новых сенажно-силосных траншей. Асфальтированием их занимались мы. Нами велись работы и по благоустройству территорий вокруг ферм, сушилок. Традиционно поступают заявки от ОАО «Старица-Агро», «Семежево», «Пионер-Агро», КСУП «Грозово-агро».
Кроме того, нами была полностью выполнена программа по текущему ремонту участка дороги Копыль-Греск до деревни Горностайлово (и по самой деревне). Благодаря тому, что в нашей стране появился транспортный сбор, был завершен долгострой — отремонтирован мост через реку Выня. Много нареканий было и по дороге Низковичи-Дусаевщина-Скабин, в частности, по деревне Старый Копыль. Ее также сделаем за счет транспортного сбора. Как и работы, которые проводятся сейчас по улице Тимковичской в райцентре.
[caption id="attachment_37605" align="aligncenter" width="570"]
Укладка бордюров по ул. Тимковичской[/caption]
— А как готовитесь к предстоящей зиме?
— Слава богу, в прошлом году была мягкая зима, и мы израсходовали только 45% заготовленной песчано-солевой смеси (остальная хранится на асфальтобетонной базе). На дорогах зимой будут работать шесть пескоразбрасывателей (их мы подготовили еще в марте), кроме того, заключили договор с КУП «Дорвектор-Маш», сделали предоплату и будем закупать седьмой. Несколько недель назад мы получили четыре новых трактора — благодаря решению губернатора Минской области они были переданы нам юрлицом на безвозмездной основе. К ним заказали отвалы для очистки дорог от снега (сделали предоплату). Всего у нас семь тракторов, три погрузчика и два автогрейдера.
— Высокие результаты легко получать с хорошим коллективом. Как бы Вы охарактеризовали свой?
— Хороших людей у нас много, с теми, кто приходит только «на отбываловку», расстаемся без сожаления. Мы — люди сезонные и зависим от сезона. Нам надо схватить горячую пору года: весной подготавливаем дороги к летней эксплуатации, летом — укладка асфальта, поверхностная обработка, ямочный ремонт. Осенью опять нужно готовиться к зиме: ликвидировать критическую ямочность, закрывать трубы, установить щиты, вехи, а зимой — бороться со снегом.
В первую очередь хочу отметить коллектив асфальтобетонной базы под руководством Александра Романовского и механика Александра Вареника. Здесь успешно трудятся машинист смесителя асфальтобетона Игорь Римашевский и Валерий Лемеш — дробильщик на переработке песчано-гравийной смеси. Нужно отметить бригаду по укладке асфальтобетона: прораб Олег Круглик, машинист укладчика асфальтобетона Михаил Колядко, машинисты катка Михаил Лазовский, Сергей Трухан, Владимир Козлов, дорожные рабочие Дмитрий Бохан, Владимир Летченя.
[caption id="attachment_37607" align="aligncenter" width="570"]
Машинист асфальтоукладчика М. Колядко[/caption]
Асфальт нельзя положить на неподготовленную поверхность. Этим занимаются звено во главе с прорабом Валерием Слижевским и машинист автогрейдера Александр Лапотка. Часто к ним в команду попадает машинист погрузчика Леонид Мисевич. По содержанию дорог можно отметить с хорошей стороны бригады под руководством прораба Николая Комяка, а также прораба Владимира Липницкого и дорожного мастера Тамары Ляховой. На них всегда можно положиться.
Нельзя не назвать машиниста экскаватора Ивана Березку — он работает уже более 30 лет в нашем филиале, водителей МАЗов Сергея Семеновича (бригадир), Николая Скуратовича, Дениса Василевича, Сергея Годлевского.
[caption id="attachment_37608" align="aligncenter" width="300"]
Экскаваторщик И. Березко[/caption]
В мастерской велика роль, конечно же, главного механика Валерия Жгуна и механика автотранспорта Валерия Мордасевича вместе с их командой: сварщиком Александром Бенешем и электрослесарем Виктором Шиманским.
Все названные люди — это тот костяк, на который можно опереться и с которым можно горы свернуть. По всем позициям копыльские дорожники отнюдь не на последнем месте. Мы уже не один год входим в пятерку лучших филиалов Минской области и стараемся идти в ногу со временем.
Беседовала Маргарита САКОВИЧ
Фото автора 
Імунізацыяй супраць грыпу па стане на 23 кастрычніка па раёне ахоплена 7349 чалавек, што складае 24,2% насельніцтва Капыльшчыны.
Як паведаміў галоўны санітарны ўрач раёна Сяргей Басалыга, з гэтай колькасці прышчэпкі зроблены 1636 дзецям, у тым ліку ва ўзросце з шасці месяцаў да трох гадоў — 60. За кошт сродкаў рэспубліканскага бюджэту надзейную засцярогу ад хваробы атрымалі 1958 чалавек, мясцовага — 3674, прадпрыемстваў і арганізацый — 1707, за асабістыя сродкі — 10 грамадзян. Кантроль за арганізацыяй кампаніі працягваецца.
Сяргей КОЗЕЛ 
З 27 кастрычніка па 1 лістапада на базе сямі ўстаноў адукацыі Капыльскага раёна будзе арганізавана аздараўленне школьнікаў у рамках асенніх канікулаў.
Лагеры з дзённым знаходжаннем будуць працаваць на базе сярэдніх школ №2 і №3 г. Капыля, Ванелевіцкай, Быстрыцкай, Цімкавіцкай, Бучацінскай сярэдніх школ і Семежаўскага ВПК дзіцячы сад-СШ.
Як паведамілі ў аддзеле адукацыі, спорту і турызму райвыканкама, аздараўленнем плануецца ахапіць 235 навучэнцаў. Датацыйныя сродкі ў памеры 28 150 рублёў на адно дзіця дазволяць арганізаваць збалансаванае харчаванне.
Як і падчас папярэдніх аздараўленчых кампаній, прыярытэт будзе аддадзены аздараўленню дзяцей са шматдзетных, малазабяспечаных сем’яў, а таксама навучэнцаў, якія знаходзяцца на розных відах уліку.
Сяргей КОЗЕЛ 
Чарговы прыём грамадзян у Капыльскім раёне правёў дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь Анатоль Бойка. На гэты раз да яго звярталіся жыхары Слабада-Кучынскага сельсавета. Анатоль Сцяпанавіч каменціруе вынікі прыёму:
— У асноўным да мяне прыходзілі людзі паважанага ўзросту. Яны заклапочаны тым, што ў іх мясцовасці ходзяць чуткі пра тое, што будзе закрывацца аддзяленне паштовай сувязі, іх непакояць перастаноўкі ў гандлёвым абслугоўванні. Яшчэ адно надзённае пытанне — доўгі час не працуе сельскі клуб у в Слабада-Кучынка з-за адсутнасці спецыялістаў. Што ж рабіць у гэтым напрамку? Пасля прыёму я сустрэўся з кіраўніцтвам райвыканкама, райсавета дэпутатаў. Мы дамовіліся, што ў гэты населены пункт у хуткім часе выедзе інфармацыйна-прапагандысцкая група, пройдзе сустрэча, падчас якой будуць абмеркаваны ўсе просьбы і заўвагі. Увогуле, на маю думку, такія сустрэчы павінны адбывацца як мага часцей. Гэта заўвага і ў мой адрас, і дэпутатаў усіх узроўняў.
Былі таксама ўзняты пытанні па добраўпарадкаванні тэрыторый населеных пунктаў, могілак, дарог, спілоўвання аварыйных дрэў. Усе яны вырашаны на месцы старшынёй сельвыканкама Нэлі Гусевай, якая таксама ўдзельнічала ў прыёме.
Сяргей КОЗЕЛ 
1 апреля 2014 года вступил в силу Указ Президента Республики Беларусь «О некоторых вопросах правового регулирования жилищных отношений». Нормы Указа направлены на развитие фонда жилых помещений коммерческого использования государственного жилищного фонда (арендного жилья). Более подробно об этом в интервью с начальником отдела жилищно-коммунального хозяйства райисполкома Мариной КАНОНЧИК.
— Марина Викторовна, кто имеет первоочередное право на получение коммерческого жилья?
— Указом определены категории граждан, имеющих первоочередное право на предоставление жилых помещений коммерческого использования на период трудовых (служебных) отношений. В настоящее время к ним относятся граждане, не имеющие жилых помещений в собственности (долей в праве собственности на жилые помещения) и (или) во владении и пользовании в населенном пункте по месту работы (службы), из числа: судей, прокурорских работников, а также государственных служащих согласно перечню должностей, дающих право на получение жилых помещений коммерческого использования; молодых рабочих (служащих), специалистов, получивших образование за счет средств республиканского и (или) местных бюджетов; военнослужащих; работников при назначении на должность в случае их переезда из другого населенного пункта при условии, что из числа работников в данном населенном пункте для занятия вакансии нет равноценной замены; ученых, профессорско-преподавательского состава учреждений высшего образования, работников организаций культуры.
— При распределении коммерческого жилья учитываются ли интересы тех, кто состоит на учете нуждающихся в улучшении жилищных условий?
— Обязательно. Установлено ограничение в доле жилых помещений, предназначенных для первоочередного предоставления на период трудовых (служебных) отношений, — не более 30% от общего количества незаселенных жилых помещений коммерческого использования коммунального жилищного фонда. Кроме того, 10% от общего количества незаселенных жилых помещений коммерческого использования предназначаются для военнослужащих. Оставшиеся 60% жилых помещений коммерческого использования либо невостребованные жилые помещения из числа предназначенных для первоочередного предоставления гражданам распределяются в общем порядке — гражданам, состоящим на учете нуждающихся в улучшении жилищных условий, исходя из даты постановки на такой учет. При отсутствии граждан, состоящих на учете, жилые помещения коммерческого использования предоставляются гражданам, не нуждающимся в улучшении жилищных условий, по дате подачи заявления о предоставлении жилого помещения.
Аналогичное распределение жилых помещений коммерческого использования закреплено в части республиканского жилищного фонда: организация вправе самостоятельно предусматривать в локальных нормативных правовых актах категории граждан из числа работников данных организаций, имеющих первоочередное право предоставления жилых помещений коммерческого использования (в пределах 40% от общего количества жилых помещений коммерческого использования).
— Расскажите о процедуре подачи заявления на данное жилье.
— Учитывая, что на получение жилых помещений коммерческого использования очередь не формируется, заявления от граждан, претендующих на получение жилого помещения коммерческого использования, принимаются не ранее, чем со дня размещения указанной информации на официальных сайтах местных исполнительных и распорядительных органов по месту нахождения этих жилых помещений. Информация о наличии жилых помещений коммерческого использования должна содержать сведения о месте нахождения жилых помещений коммерческого использования, количественном и качественном составе этих жилых помещений, их характеристике, уровне благоустройства, размере платы за пользование жилым помещением коммерческого использования, сроке обращения за предоставлением данных жилых помещений.
— Как Указом урегулирован порядок определения платы за пользование жилыми помещениями коммерческого использования?
— Размер платы за пользование жилыми помещениями коммерческого использования зависит от оснований пользования такими помещениями. В настоящее время определяется исходя из размера базовой ставки платы, установленной Советом Министров Республики Беларусь (0,2 базовой величины) с применением коэффициентов, определяемых облисполкомами и Минским горисполкомом в зависимости от степени благоустройства и места нахождения жилых помещений. При этом в отношении жилых помещений, включенных в соответствии с положениями Указа в состав жилых помещений коммерческого использования из числа служебных, специальных служебных и отдельных видов специальных жилых помещений (до 1 апреля 2014 г.), а также жилых помещений государственного жилищного фонда, занимаемых гражданами по договорам найма жилого помещения государственного жилищного фонда (до 1 июля 2016 г.), размер платы за пользование жилыми помещениями коммерческого использования устанавливается с учетом понижающих коэффициентов. Такие коэффициенты установлены в настоящее время по республике в размере 0,1, для г. Минска — 0,2. Договор найма жилого помещения коммерческого использования заключается при наличии трудовых (служебных) отношений — на период таких отношений, а в случае предоставления в общем порядке гражданам, состоящим на учете нуждающихся в улучшении жилищных условий или не состоящим на таком учете, — на срок до 5 лет.
— Что служит основанием для выселения из жилых помещений коммерческого использования?
— Это истечение срока действия договора найма жилого помещения коммерческого использования, кроме случаев, когда данный договор подлежит заключению на новый срок. Основанием служит наличие без уважительных причин задолженности по внесению платы за пользование жилым помещением коммерческого использования и (или) жилищно-коммунальные услуги в размере 2-месячной платы за пользование жилым помещением коммерческого использования и (или) жилищно-коммунальные услуги. Выселить могут и при прекращении трудовых (служебных) отношений с организацией, предоставившей жилое помещение, в случае, если жилое помещение предоставлено в связи с характером трудовых отношений. В случае расторжения трудовых (служебных) отношений предусматривается безусловное освобождение жилых помещений коммерческого использования. В этой связи граждане, проживающие в жилых помещениях коммерческого использования, на период трудовых (служебных) отношений сохраняют право состоять на учете нуждающихся в улучшении жилищных условий.
— Куда будут направляться средства, полученные от сдачи жилых помещений коммерческого использования?
— Средства будут направляться на строительство, реконструкцию жилых домов под жилые помещения коммерческого использования, государственный жилищный фонд для целей сдачи по договорам найма жилых помещений коммерческого использования постоянно будет увеличиваться. Развитие такого фонда окажет помощь гражданам, состоящим на учете нуждающихся в улучшении жилищных условий десятилетиями, без ущерба снимать у государства жилье и при этом осуществлять меры по улучшению своих жилищных условий.
Подготовила Мария ШЕИНА 
