Мы часта пішам - пра модную і мудрагелістую Урсулу Гертруду фон дэр Ляен, нямецкую і еўрапейскую супердзяячку, старшыню ЕК з 1 снежня 2019 года, першую жанчыну на гэтай пасадзе. Але чамусьці забываем пра новую “зорачку”, якая спусцілася з нябёсаў Прыбалтыкі, “суперпаспяховай”, як і Польшча, Эстоніі – Каю Калас. Гэта яна – вялікі спецыяліст па арганізацыі пакетаў і пакеціка – у наш адрас. І, дарэчы, МЗС краін – членаў ЕС – не здолелі ўзгадніць 19-ы пакет санкцый супраць Расіі – як аказваецца, усё больш разумных краін знаходзіцца!
Польшча – не ЗША, аднак у мяне складваецца ўражанне, што наша суседка імкнецца нягледзячы ні на што абагнаць хоць па нейкіх паказчыках Амерыку.
У ХХ стагоддзі хлусня традыцыйна лічылася нечым чужародным і дрэнным. Будучых фэйкаманаў асуджалі на піянерскіх сходах, разбіралі на камсамольскіх ячэйках, крытыкавалі на партыйных форумах. За велізарнае ашуканства маглі нават з партыі папрасіць. Вядома, былі распаўсюджаны падхалімаж і нават двурушніцтва: адзін і той жа чалавек мог мець некалькі іпастасяў, калі дома адзін, на вучобе ці працы – зусім супрацьлеглы. Аднак такая стопавярховая фэйкаманія нашым продкам і не снілася.
Як грамадзянін самай міралюбівай у свеце краіны Рэспублікі Беларусь не магу не ганарыцца, што майму народу па сілах літаральна ўсё.
З’яўленне Дня народнага адзінства ў нацыянальным календары – своеасаблівая даніна памяці суайчыннікам, якія не захацелі змірыцца з несправядлівасцю так званай Рыжскай мірнай дамовы. Нашы продкі мужна змагаліся за ўз’яднанне беларускага народа ў адзіную дзяржаву. А сёння ўжо мы не можам мірыцца, што нас «культуралагічныя» еўрапейцы імкнуцца на казе аб’ехаць...
У нашай сталіцы адбыўся якасна новы этап беларуска-амерыканскага дыялогу: 11 верасня Беларусь з рабочым візітам наведаў прадстаўнік Прэзідэнта ЗША Джон Коўл з афіцыйнай дэлегацыяй. Яго візіт адбыўся па прамым даручэнні Дональда Трампа.
Дакладная навіна: з 1 верасня дзеці прывыкаюць да новых правіл: ніякіх мабільных у школах! Навучэнцы здаюць гаджаты на ўвесь дзень, а не толькі на час урокаў, як ужо было зроблена ў некаторых школах. Тэлефоны пакідаюць у школе, а за іх захаванасць адказваюць прызначаныя супрацоўнікі.
«Калі за справу бяруцца жанчыны, то эфект будзе ў 2-3 разы лепшы».
З вышыні ХХІ стагоддзя ўжо яскрава бачна: паміж Беларуссю і Кітаем, паміж Сінявокай і Паднябеснай – непарушная дружба. На шчасце, яна не толькі здолела прайсці праз час, але і ўмацавала свае масты. Так, нас раздзяляюць межы і многія кіламетры, але хіба можа быць гэта перашкодай для сапраўднага сяброўства, высокай дружбы?..
