Загадчыкі фельчарска-акушэрскіх пунктаў з той катэгорыі медработнікаў, якія заўсёды на перадавой, ад іх чакаюць хворыя вяскоўцы першай і кампетэнтнай дапамогі.
На Пацейкаўскім ФАПе дзесяць гадоў працуе выпускніца Магілёўскага медыцынскага вучылішча Людміла Андрэеўна Козел (на здымку). У зоне абслугоўвання медустановы — Траянава, Жавалкі, Кудзінавічы, Пацейкі, Какорычы, Якубавічы. У вёсках шмат састарэлых людзей, інвалідаў, ёсць і цяжарныя жанчыны. Усе яны патрабуюць асаблівай увагі. Людміле Андрэеўне часцей даводзіцца выязджаць па выкліках, чым працаваць на прыёме ў памяшканні ФАПа. Шмат кіламетраў накруціла яна на веласіпедзе, цяпер асвоіла скутар. Многія пацыенты завуць яе “хуткай дапамогай”, бо разлічваюць на яе ў любы час сутак. Лякарствы прынясе, укол паставіць і ціск памерае, а яшчэ з кожным пагаворыць, дапаможа вырашыць праблемы. 11 год запар Людмілу Андрэеўну вылучаюць дэпутатам сельскага Савета. Чалавека абыякавага і бяздушнага вылучаць не стануць, гэта даказана часам. Здзіўляюся толькі, калі ў яе на ўсё хапае часу. Дома вялікая гаспадарка – карова, свінні, куры, качкі, агарод. Гэта ўсё патрабуе немалой фізічнай сілы і часу. Ды ў сям’і Аляксандра і Людмілы Козелаў прывучаны да працы і адказнасці за яе. Дзеці з маленства дысцыплінаваныя, добра вучыліся ў школе, цяпер сталі студэнтамі: дачка Ірына вучыцца ва ўніверсітэце замежных моў, сын Вадзім – на гістарычным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Вялікую дапамогу аказвае Людміле матуля. Абедзве жанчыны кожную свабодную хвіліну аддаюць сваім захапленням – рукадзеллю і кветкам.
— Гэта мой нармальны рэжым жыцця, — тлумачыць Людміла. – Я вырасла ў шматдзетнай сям’і, гадавала нас пяцярых адна мама, таму мне знаёмы праблемы сельскіх жыхароў, я стараюся ім дапамагчы і па доўгу службы як медработнік, і як дэпутат, які, лічу, павінен быць сумленным, справядлівым і клапаціцца пра людзей.
На момант нашай гутаркі на ФАПе прысутнічалі пацыенты і вельмі добра адзываліся аб Людміле Андрэеўне, а гэта дарагога каштуе – людская ўдзячнасць і пашана.
Поспехаў Вам і, канечне, здароўя, Людміла Андрэеўна!
Любоў ПЯТРОВА
Фота аўтара
Сёння існуюць розныя формы работы з насельніцтвам, сярод якіх і правядзенне сходаў грамадзян па месцы пражывання. Звычайна ўдзел у іх бяруць дэпутаты раённага і сельскіх Саветаў дэпутатаў, прадстаўнікі раённага аддзела па надзвычайных сітуацыях, участковы інспектар міліцыі, кіраўнікі мясцовых гаспадарак, вяскоўцы. А гэта, як вядома, у асноўным пажылыя людзі, якія падчас такіх сустрэч маюць магчымасць выказаць сваю праблему, папрасіць дапамогі ў яе вырашэнні ці атрымаць адказы на пытанні, якія іх хвалююць.
Прадстаўнікі ўлады ў сваю чаргу даводзяць да ведама насельніцтва неабходную інфармацыю. Адным словам, сход грамадзян дае магчымасць цесных зносін мясцовай улады з насельніцтвам, вывучэння і аператыўнага рашэння ўзнікшых праблем і пытанняў.
У гэтым яшчэ раз пераканаліся 10 верасня падчас правядзення сходу ў Цімкавіцкім сельсавеце. У магазін вёскі Рачкевічы ў прызначаны час прыйшло ўсяго пяць чалавек. “Пара гарачая, — патлумачыў пажылы мужчына, — усе бульбу капаюць, прыйшлі тыя, хто ўжо ўправіўся”. Цікаўлюся, ці ёсць якія пытанні да мясцовай улады. У адказ пачула, што ў вёсцы 34 жылыя дамы, дзе пражываюць у асноўным пенсіянеры. А магазін працуе тры дні на тыдзень, завозіцца неабходны тавар. Па словах прадаўца Зоі Зяньковіч, тавараабарот у летнія месяцы складае 8-9 млн рублёў. Нараканняў на работу прадаўца ў вяскоўцаў няма. Іх хвалюе пытанне, ці застанецца магазін у Рачкевічах, бо прадавец збіраецца ісці на пенсію, а новага знайсці на зарплату ў 290 тысяч рублёў праблематычна. Ды і ўмовы для працы тут не назавеш камфортнымі: будынку больш за 60 гадоў, са сцен, абабітых дранкай, адвальваецца тынкоўка, у памяшканні сыра, а зімой грубка не ратуе ад холаду. Можа і сапраўды лепш было б зачыніць такі магазін, а для абслугоўвання насельніцтва пусціць аўталаўку.
Старшыня Цімкавіцкага сельвыканкама Алена Острыкава ўзяла на заметку просьбу пажылой жанчыны дапамагчы здаць яблыкі. Назбірала 11 мяшкоў, а завезці няма на чым, паскардзілася жанчына. Аб тым, што Капыльскі каапнарыхтпрам выязджае па заяўках да вяскоўцаў і забірае садавіну, тут ніхто не чуў, не ведае аб гэтым і загадчыца магазіна, якая гэтыя заяўкі павінна прымаць ад насельніцтва і перадаваць нарыхтоўшчыкам. Больш ніякіх пытанняў не ўзнікла. Алена Мечыславаўна ў сваю чаргу патлумачыла парадак забеспячэння насельніцтва торфабрыкетам і дровамі, расказала аб крэдытах, што выдаюцца дзяржавай на развіццё падсобных гаспадарак, напомніла аб неабходнасці ўнесці па 10 тысяч рублёў з кожнага падворку на самаабкладанне, расказала, на што трацяцца гэтыя грошы. 2 чалавекі аддалі неабходную суму прама падчас сходу. Загадчыца Цімкавіцкага комплексна-прыёмнага пункта Наталля Татур пазнаёміла вяскоўцаў з распарадкам работы, пералікам аказваемых паслуг (такіх 14).
У вёсцы Варонаўшчына з 21 жыхара на сход прыйшлі 13. “Гэта наша старэйшына Ніна Сцяпанаўна Палонская пастаралася”, — заўважыла старшыня сельвыканкама. Парадавала, што на сустрэчу прыйшлі не толькі карэнныя жыхары, але і так званыя дачнікі. Размова атрымалася жывая, зацікаўленая. Пра сябе адзначыла, што Алена Острыкава добра ведае тутэйшых людзей, называючы кожнага імя і імя па бацьку.
Вяскоўцы папрасілі дапамогі ў старшыні сельвыканкама ў навядзенні парадку на пустуючых участках, а іх тут 15. Неабходна фундамент знесці, дрэвы спілаваць. Н. У. Макарчанка прапанавала свой хлеў разабраць, пакінуўшы ёй крыху дроў. Алена Мечыславаўна паабяцала вырашыць гэтыя праблемы. І тут прагучала пытанне пра вулічнае асвятленне, якое ў бліжэйшыя дні паабяцалі ўключыць. Жыхароў Варонаўшчыны таксама хвалюе лёс магазіна ў суседніх Рачкевічах. Сюды прыязджае аўталаўка. Аднак у людзей шмат нараканняў на якасць абслугоўвання: вагаў няма, каб узважыць тую ж каўбасу, былі выпадкі прывозу няякасных прадуктаў. Ды і асартымент хацелася б вяскоўцам бачыць больш шырокі. А яшчэ прагучала пажаданне, каб абслугоўваў вёску пастаянны прадавец, а не мяняўся кожны тыдзень.
Зацікавіла вяскоўцаў і інфармацыя пра бытавыя паслугі, што аказвае мясцовы комплексна-прыёмны пункт. Асабліва такая, як мыццё падушак. Алена Мечыславаўна напомніла пра неабходнасць аплаты падатку на зямлю і нерухомасць і хто вызвалены ад іх, расказала, што сёлета добраўпарадкуюцца могілкі ў Цімкавічах, на наступны год плануецца абгарадзіць могілкі ў в. Варонаўшчына. Людзі разумеюць, што ў бюджэце няма сродкаў на такія патрэбы, таму добраахвотна ўносяць неабходную суму.
Падчас сустрэчы адчувалася поўнае паразуменне паміж яе ўдзельнікамі. Няхай жа яно працягнецца і ў далейшых справах.
Таццяна РАІЦКАЯ
Мария Леонидовна САНДРОЗД, председатель Копыльского районного Совета депутатов
О ВЫБОРАХ. Это важная политическая кампания, в которой, считаю, должен принять участие каждый взрослый житель Республики Беларусь, поскольку от ее итогов во многом зависит будущее всех нас. Я как избиратель обязательно приду на избирательный участок, чтобы отдать свой голос, а как депутат районного Совета депутатов — в числе других депутатов — буду наблюдателем. Хочется пожелать, чтобы выборы в нашем районе прошли организованно и мои земляки сделали правильный выбор лидера нашей страны.
О СЪЕЗДЕ ФЕДЕРАЦИИ ПРОФСОЮЗОВ. На VI съезде Федерации профсоюзов Президент Республики Беларусь Александр Лукашенко определил главные направления ее работы — контроль за трудовым законодательством. Мне очень понравилась мысль Президента о том, что профсоюзы несут ответственность не только за работника, но и за его семью. Так как плодотворно трудиться можно только в том случае, если знаешь, что у тебя дома полный порядок.
О ГРЕЧКЕ. Эта тема у меня не вызвала интереса. Наблюдая за шумихой, которую развернули некоторые телеканалы и другие средства массовой информации, все больше утверждаюсь в мысли, что это кому-то нужно, это кому-то выгодно.
О ГРИБАХ. Говорят, что грибов в этом году очень много. Это подтверждают и вереницы автомобилей вдоль дорог. В нашей семье самый завзятый грибник — мой супруг. У меня же, к сожалению, пока не получилось выбраться в лес. Зато все прошлые выходные радовалась грибному изобилию на своей кухне, над которым, конечно же, пришлось поработать.
Расспрашивала Маргарита САКОВИЧ
С 20 по 30 сентября 2010 года на территории Копыльского района и г. Копыля проводится областная акция «Рука помощи», связанная с трудоустройством лиц, имеющих судимость, а также лиц, имеющих непогашенную судимость.
В центральной районной библиотеке им. А. Астрейко состоялся праздник «Библиоовация», на котором подводились итоги районного конкурса детского творчества «Я не волшебник, я только учусь. Вдохновение, рожденное книгой».
Мероприятие знаменательно тем, что проходило в День библиотек — праздник не только тех, кто работает в библиотеках, но и всех, кто их посещает, всех, кто неразлучен с книгой. Юные читатели города и района восемь месяцев трудились, создавая свои творческие работы с условием, что они должны быть непосредственно связаны с книгой.
На празднике присутствовали библиотекари района, которые привезли детей-конкурсантов разных возрастов. У всех появилась возможность познакомиться с работами, представленными на выставке. Это поделки, рисунки, картины и вышивки. Победителей районного конкурса предстояло назвать жюри, а собравшимся определить обладателя приза зрительских симпатий.
Ведущие – библиотекари детской библиотеки Наталья Толчкова и Светлана Усс – представили жюри, в состав которого вошли: директор Копыльской ЦБС Татьяна Серая, заместитель директора по работе с детьми Валентина Каминская, заведующая отделом маркетинга Татьяна Астрейко, заведующая отделом обслуживания и информации Ирина Петрович.
Место ведущих заняли герои любимой сказки «Золушка» Добрая Фея и Маленький Волшебник, которых проникновенно сыграли библиотекарь Ирина Коледа и юная копылянка Валерия Каханович. Волшебник обратился к присутствующим:
– Ребята, очень рад, что мои слова из сказки «Золушка» «Я не волшебник, я только учусь» стали крылатыми и превратились в девиз вашего конкурса.
И Добрая Фея, и Маленький Волшебник знакомились с девочками и мальчиками. Те представлялись, кто они и откуда, чем занимаются в свободное от учебы время, где учатся. После знакомства герои сказки пригласили детей поиграть в небольшую игру – продолжить начатые строки стихотворения. Интерес вызвал и конкурс «Кто больше знает сказок?» Дети отвечали в один голос.
Сказочные ведущие поблагодарили ребят за свои представления и организовали небольшую литературную разминку, во время которой нужно было вспомнить любимые детские книги и их героев.
- Как назывался горшок, который сделали своим жильем звери? – спросил у детей Маленький Волшебник.
- Теремок! – ответили ребята хором. Такие же дружные голоса звучали в ответах на другие вопросы.
И вот появилась Баба Яга, которую сыграла Валентина Каминская.
- Говорят, я очень злая, а я сказок много знаю. И совсем я не плохая, посмотрите на меня – Я же сама доброта! – поприветствовала она детей.
У каждого ребенка и взрослого поднялось настроение, ведь Баба Яга начала танцевать «Ламбаду», приглашая ребятишек в пляс. Потом вместе с детьми пробовала сочинять сказки в стихах.
И вот мероприятие подошло к концу, и всем интересно стало, кому достался приз зрительских симпатий, а кто занял почетные места в конкурсе. Зрители отдали большинство голосов за платья из салфеток, сделанные Ольгой Барташевич и Викторией Коршак из Слободокучинской СШ. Кстати, работа Виктории демонстрировалась в Москве на конкурсе, посвященном юбилею Н. В. Гоголю. Жюри оценило творческие работы, и первое место присудило Анастасии Бань из Бучатино. Среди множества работ, представленных этой девочкой, особенно привлекала женская туфелька, которая служит как бы каретой для Золушки. Второе место отдано Ренате Колпак из Песочного и Анне Стельмах из Ванелевич. Третье место разделили между собой Марина Ладыго из Быстрицы и сестры Ольга и Оксана Пыко — читательницы Грозовской сельской библиотеки.
- Надеемся, что ваша дружба с книгой будет продолжаться и дальше, - в заключение обратилась к детям Добрая Фея,- а увлечение чтением останется на всю жизнь.
А я хотел бы отметить, что любовь к книге надо прививать, как это делают работники библиотек района. Ведь такой конкурс, как «Я не волшебник, я только учусь» поспособствует еще большей тяге к книге, умению находить смысл в сказках, творить и совершать только хорошие поступки.
Павел ШЕИН
студент III курса отделения журналистики Института парламентаризма и предпринимательства
Фото автора
18 верасня Капыль сустракаў удзельнікаў Нацыянальнага фестывалю эстафетнага бегу “Капыльскія пагоркі”. Удзел у традыцыйным мерапрыемстве прынялі 624 спартсмены са 142 каманд, якія прадстаўлялі розныя куткі Беларусі.
Каму патрэбны гэтыя спаборніцтвы?
На жаль, на свяце здароўя і спорту было не так многа гледачоў. Неаднаразова прыходзілася чуць ад людзей рознага ўзросту і сацыяльнага становішча пытанне: “Каму трэба гэтыя спаборніцтвы?” На мой погляд, адказ відавочны. Але агучваць яго покуль не буду. Паспрабую лагічна да яго давесці.
Мы, капыляне, часта скардзімся на недахоп культурна-масавага жыцця. Маўляў, няма куды пайсці, няма дзе правесці вольны час з сябрамі, знаёмымі і ўвогуле – няма на што паглядзець. І вось некалькі дзесяткаў (калі не соцень) людзей робяць культурную, забаўляльную праграму для Вас, ладзяць спаборніцтвы, на якія прыязджаюць знакамітыя і не вельмі знакамітыя бегуны. А Вы, прасядзеўшы гэты дзень на канапе, яшчэ пасля пракаменціруеце, што і рабіць там не было чаго.
Абыякавасць і лянота. Вось тыя “рухавікі”, якія не даюць па-сапраўднаму карысна правесці свой выхадны дзень. Ды што там свой. Дарослыя часта забываюць: гледзячы на такое дзейства, сэрцы іх дзяцей, унукаў пачынаюць біцца часцей. Менавіта самыя маленькія гледачы бачаць і адчуваюць тую атмасферу, якая пануе на спартыўным свяце. Вы іх гэтага свята пазбавілі. Дзеці падрастаюць, капіруючы часта манеры і звычкі татаў, матуль… А пасля здзіўляемся: адкуль у нашых сыноў і дачок такая абыякавасць да ўсяго? Таму скажу, што наша спартыўнае свята трэба калі не нам, дык нашым дзецям бясспрэчна.
“Капыльскія пагоркі” – не толькі бег з горкі
Прыкладна так характарызаваў Нацыянальны фестываль эстафетнага бегу адзін з каляровых аксесуараў, які быў устаноўлены на трасе галоўнага старту – экідэна. Сапраўды - не толькі. Гэта магчымасць для многіх юных спартсменаў паказаць свае здольнасці, перажыць шчаслівыя хвіліны перамогі і многае іншае. А яшчэ – сустрэча са знакамітымі асобамі, спартсменамі, якіх, дарэчы, было ўдосталь. На цырымоніі адкрыцця прысутнічалі такія ганаровыя госці, як Герой Беларусі Міхаіл Высоцкі, чэмпіёнка Алімпійскіх гульняў 1988 года ў Сеуле Таццяна Ледаў-ская, дырэктар прадстаў-ніцтва Расійскай Федэрацыі “Мегард Груп” Міхаіл Рымжа і шэраг іншых.
Прыемным момантам стала ўручэнне пасведчання Міністэрства спорту і турызму Рэспублікі Беларусь аб прысваенні спаборніцтвам статусу Нацыянальнага фестывалю эстафетнага бегу “Капыльскія пагоркі”, якое з рук начальніка ўпраўлення міністэрства Паўла Няпрахіна атрымаў 
старшыня райвыканкама Анатоль Жданеня. Адметным у капыльскіх стартах з’яўляецца яшчэ і тое, што кожны год праграма спаборніцтваў пашыраецца. І сёлета яна папоўнілася новай дысцыплінай – “Эстафетамі Міншчыны” (6х1000 метраў).
Дарэчы, арганізатарамі суботніх спаборніцтваў выступілі Нацыянальны алімпійскі камітэт па Мінскай вобласці, Міністэрства спорту і турызму Рэспублікі Беларусь, установа “Рэспубліканскі цэнтр алім-пійскай падрыхтоўкі па лёгкай атлетыцы”, грамадскае аб’яднанне “Беларуская федэрацыя лёгкай атлетыкі”, упраўленне фізічнай культуры спорту і турызму Мінаблвыканкама, Капыльскі райвыканкам.
На старт
Першымі на старт выйшлі зусім юныя спартсмены, вучні пачатковых класаў навучальных устаноў Капыльшчыны, якія прынялі ўдзел у эстафеце 6х50 метраў. Адзначу, што акрамя гарадскіх адзінаццацігодак тут “засвяціліся” Семежаўская і Цімкавіцкая СШ.
Гук выстралу стартавага пісталета – і пабеглі секунды марафонскай і паўмарафонскай дыстанцый, на якія выйшла, адпаведна, 10 і 8 каманд. Тым часам паказаць свае спрынтарскія здольнасці ў эстафетах 4х400 м выйшлі выхаванцы сярэдніх і дзіцяча-юнацкіх спартыўных школ краіны. Да нас у госці прыехалі бегуны са Старых Дарог, Слуцка, Узды, Клецка, Хойнікаў, Бярозы, Жодзіна, Маладзечна, Астраўца, Брэста, Наваполацка, Гродна і іншых гарадоў і вёсак Беларусі. Шматлікім было прадстаўніцтва з Капыля, за першынство змагаліся і больш за паўтара дзесятка сельскіх школ.
Сапраўдным выпрабаваннем для адзінаццаці каманд-удзельніц стала змешаная эстафета 6х1000 метраў. Калі трэцюю частку дыстанцыі спартсмены беглі з гары па вул. Партызанскай, то пасля перад імі вырастаў пад’ём па вуліцы Замкавай. Большасць дзяўчат і нават юнакоў з цяжкасцю (амаль пешшу) пераадольвалі астатнюю адлегласць. Лепш за ўсіх з капыльскімі горкамі справіліся каманды з Маладзечна, Крупак і Слуцка, якія занялі, адпаведна, першую, другую і трэцюю прыступкі ў заліку сярод гарадскіх школ. Сярод сельскіх мацнейшай стала Языльская (Старадарожскі раён), другі час – у Грозаўскай, а трэці – у Слабадакучынскай СШ.
Экідэн і паўмарафон
Тым часам гарачая барацьба ішла на марафонскай і паўмарафонскай дыстанцыях. Першым на фінішы 21-кіламетровай адлегласці быў квартэт з г. Наваполацка, які не па-кінуў шансаў сапернікам. На другім месцы апынулася каманда мікрараёна “Тэксер” з Баранавіч. На трэцяе паднялася чацвёрка з Дзяржынскага раёна.
Пакуль метр за метрам спартсмены пераадольвалі дыстанцыю марафону, капыляне і госці горада выпрабоўвалі фартуну ў розыгрышы прызоў “Экідэн-2010”, дзе аднаму з 1300 удзельнікаў (менавіта столькі прададзена білетаў) быў прыгатаваны галоўны прыз ад Капыльскага райвыканкама - каляровы тэлевізар.
Для самых маленькіх працавалі атракцыёны, а настрой удзельнікам спартыўнага відовішча ўзнімаў капыльскі танцавальны калектыў, артысты сама-дзейнасці і сімвал спаборніцтваў – Заяц, які з задавальненнем удзельнічаў у шматлікіх фотасесіях.
Вось на фінішнай прамой дыстанцыі экідэна з’явіўся першы спартсмен. Гэта - прадстаўнік каманды мужчын з Магілёўскай вобласці. Ім спатрэбілася 2 гадзіны 11 хвілін і восем секунд, каб пераадолець 42 км 195 м. Гэта - лепшы вынік спаборніцтваў. Гро-дзенскія бегуны сталі другімі, саступіўшы лідэрам больш за хвіліну. Праз сем хвілін на фініш прыйшла каманда Брэсцкай вобласці. У іх – трэцяе месца. Чацвёртая і пятая прыступкі дасталіся, адпаведна, Віцебскай і Мінскай зборным.
У жанчын яўным лідарам з другога этапа стала каманда Гродзенскай вобласці. Пяць з паловай хвілін “прывезлі” яны “сярэбранаму” прызёру – магілёўскай зборнай. Трэцяй фінішавала каманда Брэсцкай вобласці, адстаўшы ад пераможцы больш чым на 14 хвілін. Чацвёртымі сталі мінчане, а замкнулі выніковы пратакол віцебскія бягунні.
Напрыканцы свята адбылося самае прыемнае – узнагароджанне прызёраў і пераможцаў спаборніцтваў, якім дасталіся памятныя прызы і сувеніры з выявай сімвала чэмпіяната. А ўладальнікам галоўнага прыза розыгрышу “Экідэн-2010”, самага таннага ў свеце тэлевізара (2500 беларускіх рублёў – столькі каштаваў білет) стала капылянка Марыя Мардасевіч.
У наступным годзе, як заўсёды, у трэцюю суботу верасня, горад зноў бу-дзе вітаць аматараў лёгкай атлетыкі на сваіх пагорках. І хочацца спадзявацца, што паглядзець на захапляючую барацьбу хуткасці і вынослівасці прыйдуць шматлікія капыляне.
Сяргей ЛАЗОЎСКІ
Фота аўтара
Паспяхова закончыўся для прадстаўнікаў Капыльшчыны трэці абласны конкурс дзіджэяў “Дыскатэчны рух-2010”.
У ім узялі ўдзел вядучыя дзіджэі і арганізатары дыскатэк Дзяржынскага, Любанскага, Чэрвеньскага, Салігорскага і іншых раёнаў Міншчыны. Арганізатарамі конкурсу, які прайшоў у горадзе Слуцку, выступілі ўпраўленне культуры Мінскага аблвыканкама, Мінскі абласны цэнтр народнай творчасці, аддзел па справах моладзі Мінскага аблвыканкама і Слуцкі райвыканкам.
За званне лепшых змагаліся 12 каманд, кожная з якіх падрыхтавала індывідуальную праграму. Літаральна ўсе атрымалі дыпломы, граматы і каштоўныя падарункі ў розных намінацыях, а дзіджэі Дзяніс Адуцкевіч (Дзяржынскі раён), Андрэй Сургучоў, Аляксей Патапаў і Максім Мароз (Капыльскі РЦК) былі адзначаны яшчэ і асабістымі прызамі.
23-25 верасня на Мінскім моры каля Ждановіч пройдзе ІV абласная спартакіяда работнікаў аграпрамысловага комплексу.
У каманду Капыльскага раёна, якую ўзначальвае старшыня райкама прафсаюза работнікаў АПК Аляксандр Татарыцкі, увайшлі прадстаўнікі сельгаспрадпрыемстваў і абслуговых арганізацый. Яны будуць прымаць удзел у спаборніцтвах па лёгкай атлетыцы, валейболе, тэнісе, перацягванні канату і інш.
Завершил работу VI съезд Федерации профсоюзов Беларуси. Копыльщину на нем представляли председатели РК профсоюзов работников АПК, образования и науки, соответственно, Александр Татарицкий и Людмила Каменко, а также член обкома профсоюза работников агропромышленного комплекса, член Президиума РК профсоюза работников АПК, член профкома СПК «Тимирязевский» Сергей Пятигорец, который на съезде избран еще и членом Совета Федерации профсоюзов Республики Беларусь. По приезду домой передовой механизатор снова сел за руль своего МТЗ-1221 с оборотными плугами и продолжил вспашку под сев озимых культур. Возле Заневедомки, где уже практически заканчивались работы, нам удалось поговорить с делегатом. Он поделился впечатлениями о работе съезда, на котором представителю рабочей молодежи Копыльщины пришлось даже выступить.
— Сергей, из телерепортажей, газет мы видели, что ты сидел в президиуме рядом с трибуной, за которой выступал глава государства. Конечно, гордились, что именно нашему земляку доверена столь высокая честь. Сильно волновался?
— Не без этого. До последней минуты не знал, что изберут в президиум. Очень внимательно слушал выступление Президента страны, который откровенно вел разговор с делегатами профсоюзного съезда на самые злободневные и волнующие темы. Меня, как работника сельского хозяйства, очень затронул вопрос дальнейшего развития этой отрасли. Александр Григорьевич отметил, что в перспективе программа и поддержка агропромышленного комплекса будет строиться так, чтобы не снизить уровень его технического оснащения. Значит, еще больше современной высокопроизводительной техники появится на наших полях, а все это позволит повысить культуру земледелия, плодородие почв. В докладе также было обращено внимание на экономию энергоресурсов, повышение заработной платы, контрактную систему, при которой все же надо людей защищать и поддерживать. Александр Лукашенко подчеркнул особую роль профсоюзов, контрольная функция которой должна быть особенно востребована.
— А на что обратил внимание в своем выступлении?
— Участвуя в заседаниях профсоюзного комитета, замечаешь, какой огромный потенциал у профсоюза и сколько самых разных проблем ему приходится решать. На одном из направлений я остановился. Профком СПК «Тимирязевский», например, старается обеспечить путевками всех нуждающихся в санаторном лечении. В соответствии с коллективным договором расходы по приобретению путевок берет на себя только предприятие. Однако и профсоюз не должен стоять в стороне. Удешевление путевки на 15% считаю недостаточным. В профсоюзные здравницы необходимо удешевлять их на 25%. Одновременно решать вопросы оздоровления матерей с детьми в течение года.
Пользуясь присутствием в зале Президента Беларуси, я обратился с просьбой, чтобы и в дальнейшем селу уделялось повышенное внимание. Необходимо постоянное обновление техники, строительство жилья и достойная зарплата. Если все это будет, то у молодежи сам собой отпадет вопрос – оставаться на селе или нет.
— Не жалеешь, что сам остался работать в сельской местности? Ведь многие твои сверстники уехали в город.
— Я родился и вырос в семье, где уже с детства нам с братом Олегом закладывали такие понятия, как трудолюбие, бережное отношение к земле. Отец Александр Степанович в 80-90-е годы был одним из лучших механизаторов района. И мы очень этим гордились, во всем старались быть похожими на него. Теперь уже отец нам завидует. Второй год как нет рядом мамы Валентины Александровны, но на всю жизнь запомнились ее слова, что человеку никогда нельзя быть равнодушным. И мы стараемся такими быть. Если уж беремся за дело, то выполняем его на совесть. Эта черта лично мне помогает в работе и позволила неоднократно выйти победителем и призером республиканских соревнований среди молодых участников жатвы. Олег также несколько раз был удостоен такой чести. Так что жалеть не о чем. В Быстрице мы оба обосновались, женились, растим детей. Мы с женой Ольгой воспитываем дочь Алину. На подворье содержим небольшое хозяйство, занимаемся грядками. В особом почете – цветы. Этим жена любит заниматься.
— А как проводишь свободное время?
— Его у меня очень мало. То сев, то уборка, а вот сейчас до зимы пахать буду. Но если выкраивается минута, стараюсь помочь Ольге по хозяйству, посидеть за компьютером, всей семьей съездить на машине в лес за грибами, на озеро. Но самое главное – заниматься воспитанием Алинки, чтобы не выросла равнодушным человеком. Ведь она принадлежит к поколению, в руках у которого будущее нашей страны.
— Спасибо, Сергей, за беседу. Желаю, чтобы дочь оправдала твои надежды, а поля, вспаханные тобой, давали хорошие урожаи.
Беседовала Мария ШЕИНА
Фото автора
Ідзе падпіска на раённую газету «Слава працы» на ІV квартал 2010 года. Кошт індывідуальнай падпіскі 6300 руб. — на месяц,18 900 руб. — на квартал.
Свой двойной праздник – День работников леса и 40-летие со дня образования – коллектив ГЛХУ «Копыльский лесхоз» встречает весомыми показателями в экономическом и социальном развитии. Достаточно сказать, что он стал победителем в республиканском соревновании на звание лучшего среди других лесхозов Беларуси.
Вот лишь некоторые экономические показатели по предприятию за январь-июль 2010 года: произведено товарной продукции на сумму 3 млрд 704 млн руб. в сопо-ставимых ценах (за аналогичный период 2009 года – 2745 млн руб.), выручка от реализации товаров, работ и услуг составила 4 млрд 601 млн руб. (в прошлом году на этот момент – 2854 млн руб.), выпущено пиломатериалов 7268 м3, поставлено продукции на экспорт на сумму 561,8 тыс. долларов США (в 2009 г. — 158,4 тыс. долларов). Темпы роста, как говорится, налицо. Кстати, и по всем другим показателям. Взять, к примеру, такой из них, как площадь посаженных культур на тысячу гектаров лесного фонда. В этом году она значительно увеличена и составила 4,92 гектара. Не менее важны объемы рубок ухода в молодняках. Здесь работы проведены на 6,2 из каждой тысячи гектаров лесопокрытой площади. Эти цифры убедительно свидетельствуют, что будущему наших лесов, а значит, благосостоянию потомков, копыльские лесоводы уделяют большое внимание. Весомый вклад в это дело вносит главный лесничий лесхоза Владимир Владимирович Василько, которому недавно присвоено звание «Почетный лесовод Республики Беларусь».
Имеется на предприятии и много других точек приложения сил. Проводится большая работа по обновлению материально-технической базы. За последнее время в лесхозе приобрели три сортиментовоза МАЗ, восемь машин погрузочно-транспортных МПТ-461, взят на испытания форвардер производства Минского тракторного завода. Буквально в следующем месяце планируется закупка харвестера белорусского производителя «Амкодор», что позволит значительно обновить свой арсенал передовой лесорубочной бригаде, которая заготавливает до 1500 кубометров древесины в месяц.
Руководство лесхоза стремится использовать новые, передовые методы работы. Взять, например, поставку леса потребителям, в том числе, и на экспорт. И хотя поставляется и круглый лес, основной упор здесь делается на деревообработку. Погонажные изделия на складе не залеживаются, а идут нарасхват. По сравнению с 2008 годом объем производства пиломатериалов вырос почти в три раза. Это стало возможным, благодаря коренной модернизации производственно-мастерского участка ПМУ «Лесное», которая начата еще в прошлом году. Здесь заасфальтировали все подъездные пути и производственные площадки на территории деревообрабатывающего цеха, установили новую кран-балку. Построили накопительные карманы под круглый лес, что позволило упорядочить подачу сырья в цех. Уже смонтированная сушильная камера итальянского производства на 50 кубометров, конечно же, значительно улучшит качество изготавливаемой продукции. Работать она будет на древесных отходах. Они же станут источником энергии и для новой котельной мощностью 0,5 МВт. Запланировано строительство арочного здания под новый производственный участок, для которого закупят 4-сторонний деревообрабатывающий станок и ленточную пилораму.
Конечно же, все эти новшества требуют приличных инвестиций, которые на сегодня составили более миллиарда рублей. Но руководство предприятия уверено, что взятые кредиты будут погашены вовремя, поскольку уже нынешние доходы позволяют оплачивать все долги.
Усилия, направленные на развитие производства, не мешают заботиться о тех, кто является основой его – о людях. Более 270 человек трудятся в ГЛХУ: лесорубы, станочники, водители, работники пожарной и лесной охраны. Без преувеличения, трудятся на совесть, как говорится, не покладая рук, чтобы зеленели лесные дубравы и приумножалось богатство страны. Назвать лучших просто невозможно. Разве только чисто условно можно назвать лесника Старицкого лесничества Василия Григорьевича Гаргуна, награжденного Почетной грамотой Министерства лесного хозяйства Республики Беларусь, лесничего Копыльского лесничества В. Ленько, ведущего инженера по охотничьему хозяйству А. Позняка, старшего мастера ПМУ №1 Б. Самохвала, станочников В. Суриновича и Д. Якубовского, рамщика А. Довнара, лесников А. Карпучка, В. Корбута, Н. Пинчука, А. Лазовского, М. Короля, А. Новика, Н. Ковалевскую, вальщика леса В. Лобко, трактористов на трелевке и вывозке леса В. Уминского и С. Лукшу, водителей Н. Юрченю и Н. Крылова.
По случаю 40-летия со дня образования ГЛХУ и профессионального праздника целый ряд работников награждены грамотами Миноблисполкома, Минского областного ПЛХО, многим объявлены благодарности в приказе директора ГЛХУ «Копыльский лесхоз».
К сожалению, невозможно рассказать о многих других работниках лесхоза, которые достойны хороших слов. Новый молодой и принципиальный руководитель предприятия Сергей Ульдинович (на снимке), опираясь на опытных специалистов, делает ставку на молодежь. Люди видят перемены к лучшему буквально во всем и поэтому делают все от них зависящее, чтобы внести свой вклад в копилку общих успехов коллектива, удержать звание лучшего в республике.
Владимир СКРИПИНСКИЙ
