17 снежня 1924 года пры Народным камісарыяце асветы БССР было створана дзяржупраўленне па справах кінематаграфіі і фатаграфіі - «Белдзяржкіно». З гэтага дня і вядзе адлік сваёй гісторыі нацыянальны кінематограф.
[caption id="attachment_15195" align="aligncenter" width="443" caption=" Аляксандр Шэстак, Таццяна Прадун, Іван Гусеў, Сяргей Клюйка і Віктар Уладзіміраў"]
[/caption]
Якое кіно прапануе капыльскаму гледачу і чым жыве сёння Капыльскі аддзел КУП “Мінаблкінавідэапракат”, мы спыталі ў начальніка Івана ГусевА:
– Практычна ніводнае мерапрыемства не абыходзіцца без удзелу нашага аддзела. Працуем у школах, сельгаспрадпрыемствах, установах культуры, сельсаветах. За 2011 год на разнастайных паказах пабывалі 63,9 тысячы чалавек.
– Мяркую, ёсць перыяд на працягу года, калі ў вашай дзейнасці ідзе спад і наадварот – пад’ём…
– Пік работы прыходзіцца на перыяд школьных канікул. Асабліва запатрабаваны нашы паслугі ў аздараўленчых лагерах. Таксама сумесна са службамі райвыканкама шмат працуем у такім напрамку, як прафілактыка алкагалізму, наркаманіі, незаконнага абароту наркатычных сродкаў. Самы складаны месяц – жнівень.
– А як капыляне наведваюць кіназалы, дзе дэманструюцца мастацкія фільмы?
– Па-рознаму. Я скажу, што і мастацкія фільмы бываюць рознымі. Ёсць стужкі, якія заслугоўваюць большай увагі і наадварот. І, як не дзіўна, не заўсёды сюжэт фільма, што мае вельмі прыцягальную рэкламу, адпавядае гэтаму. Вось, напрыклад, нядаўна ў школах раёна адбыўся паказ здавалася б зусім невядомай стужкі “Сынок”. Рэкламы па ім практычна не было, але фільм аказаўся вельмі добры. Ён расказвае пра наша з вамі жыццё: проста і адначасова прыцягальна. Увогуле, у кожнага фільма ёсць свой глядач.
На кінапаказы прыходзяць у асноўным маладыя людзі. А ў савецкія часы публіка была розна-ўзроставая. Перавагу цяпер аддаюць дамашняму відэа. А ў прынцыпе ўспрыманне на вялікім экране і па тэлевізары – дзве вялікія розніцы.
Але на змену плёнцы прыходзіць кіно ў 3D-фармаце. Такія паказы камерцыйна больш апраўданыя. Колькасць паказаў знаходзіцца пад кантролем фірмы-вытворцы, практычна немагчыма зрабіць “пірацкія” копіі. З цягам часу ў нашым аддзеле, дзякуючы падтрымцы вобласці, з’явяцца ўстаноўкі, што будуць дэманстраваць 3D-кіно. Некалькі такіх сеансаў ужо прайшлі ў школах раёна.
– Ці часта ў вас ідзе абнаўленне рэпертуара?
– Фактычна кожны тыдзень ідуць прэм’еры. Нават у такі нялёгкі час закупка фільмаў не зменшылася. Мінская вобласць забяспечана новымі фільмамі ніяк не горш, чым сталіца.
– Іван Георгіевіч, раскажыце, калі ласка, пра ваш калектыў.
– Наш калектыў невялікі – працуе 11 чалавек. Асаблівасцю лічу тое, што кожны з іх – універсальны работнік, які можа прыйсці на дапамогу свайму калегу, калі гэта неабходна. Дзякуючы зладжанасці, даведзеныя планы выконваюцца і перавыконваюцца.
– Дзякуй за размову.
Гутарыў Сяргей ЛАЗОЎСКІ