Какие мероприятия планируют провести в Союзном государстве в год 80-летия Победы в Великой Отечественной войне озвучили во время заседания Совета Парламентского собрания Союза Беларуси и России, которое прошло 23 сентября в Могилеве.
Павел, Даниил и Иван Коршуки из д. Бадежи – три брата, три судьбы, которые навеки соединила Великая Отечественная война. Все трое погибли в то время, когда «вкус настоящей борьбы» уже не поэтический образ, а последний выбор между честью и бесчестьем.
Долгое время наш земляк Валерий Лазовский продолжал дело своего отца, — разыскивал следы дяди, который считался пропавшим без вести в годы Великой Отечественной войны. Мысль о том, что нужно найти место его захоронения, не покидала ни на минуту.
У сямейным архіве Ніны Касабуцкай з вёскі Свідзічы захоўваюцца дарагія сэрцу рэліквіі, сярод якіх фотаздымак, які датуецца 22 чэрвеня 1941 года, а таксама апошні ліст з фронту ад бацькі.
Эпізод першы. Пачатковы
Усё пачалося з… інтэрнэта. Неяк у наш чат у сацыяльнай сетцы Вайбер звярнулася жанчына і пакінула такія словы: «Добры дзень. А я прашу дапамагчы і аднавіць помнік партызану на могілках у в. Вясёлае. Летась упала дрэва і разбіла помнік. Сваякоў няма. Разам са сваімі роднымі мы паднялі і неяк паставілі помнік. Ён разбіты напалову. Усюды ўшаноўваюць ветэранаў. А тут забыліся. А старыя людзі расказвалі, што гэты чалавек быў пакараны смерцю: яго забілі штыкамі паліцаі». Такое паведамленне мы не маглі пакінуць без увагі, і разам са старшынёй Цімкавіцкага сельвыканкама Наталіяй Прохаравай адправіліся ў Вясёлае.
Пакуль аўтамабіль каціўся па прасёлкавай дарозе, з Наталіяй Мікалаеўнай абмеркавалі выпадак. Так, яна памятае тэлефонны званок і даваць адмоўны адказ зусім не збіралася. Тым больш, што на пасадзе старшыня нядаўна, таму пра некаторыя салдацкія пахаванні яшчэ не ведае. Аднак пытанне ў Наталіі Прохаравай узнікла справядлівае: «А як даказаць, што тут пахаваны менавіта партызан, якога забілі ворагі ды яшчэ штыкамі?»
Каб атрымаць адказ на пытанне, мы і сустрэліся з мясцовымі жыхарамі і даведаліся шмат цікавага.
Чтобы разделить торжественные моменты празднования Дня Независимости Республики Беларусь, 80-й годовщины освобождения Беларуси от немецко-фашистских захватчиков и 100-летия образования района, на Копыльщину прибыла делегация из Оренбургской области Российской Федерации.
Сегодня исполняется 55 лет со дня открытия мемориального комплекса "Хатынь". Думая о Хатыни, белорусы вспоминают тысячи других белорусских деревень, уничтоженных немецко-фашистскими захватчиками в годы Великой Отечественной войны.
Не секрет, что районную газету «Слава працы» читают и любят в самых разных населенных пунктах.
Сёння кожнаму жыхару Капыля і раёна, а таксама гасцям нашага гарадка добра вядомы помнік воінам-вызваліцелям на скрыжаванні вуліц Цімкавіцкай і Партызанскай. Менавіта там праходзяць мітынгі да памятных дат. Там, на чорнай мармуровай пліце, пазначаны імёны тых, хто аддаў сваё жыццё ў пачатку ліпеня 44-га ў баях за Капыль. Але, упэўнена, мала хто ведае пра лёс гэтых салдат. Ды і наогул, гісторыю самога помніка наўрад ці хто памятае.
Сёння кожнаму жыхару Капыля і раёна, а таксама гасцям нашага гарадка добра вядомы помнік воінам-вызваліцелям на скрыжаванні вуліц Цімкавіцкай і Партызанскай. Менавіта там праходзяць мітынгі да памятных дат. Там, на чорнай мармуровай пліце, пазначаны імёны тых, хто аддаў сваё жыццё ў пачатку ліпеня 44-га ў баях за Капыль. Але, упэўнена, мала хто ведае пра лёс гэтых салдат. Ды і наогул, гісторыю самога помніка наўрад ці хто памятае.
