Говорили об экономике, торговле, инвестициях, новых проектах. Но одним из главных вопросов повестки дня, безусловно, были пути разрешения конфликта на востоке Украины. Крайне политизированная проблема. И очень болезненная тема, в том числе для нашего Президента. Выступая на форуме, Александр Лукашенко очень эмоционально, но предельно четко и откровенно высказал позицию Беларуси:
— Цель одна — прекратить эту войну! Сохранить единой и неделимой Украину! Ни в коем случае нельзя эту проблему оставить нашим детям для разрешения. Это будет преступление нашего поколения перед теми, кто придет после нас. И здесь мало договориться, будем откровенны, России и Украине. Можно договориться, но этого мало. Будем откровенны, потеряно доверие друг к другу. В связи с этим, чтобы быть абсолютно однозначным и позицию Беларуси понимали наши братья-украинцы и те, кто нас услышит, чтобы не было разного рода болтовни вокруг этого, я хочу прямо заявить: мы готовы включиться в этот конфликт там, где сложно и где нет того доверия, которое должно быть. Мы готовы сделать это, но только ради одного — ради мира. Эту проблему — это моя точка зрения — должны решить мы, три славянских народа. Это наша беда. Ни европейцы, ни американцы, ни кто-то другой — мы должны решить эту проблему, чтобы она не была заморожена по примеру других некогда горячих точек на постсоветском пространстве. Беларусь готова работать только в рамках договоренностей Украины и России, двух президентов.
Забегая вперед, отмечу, что выступление нашего Президента зал не раз прерывал аплодисментами. Потому что это был, не побоюсь этого слова, настоящий крик души. И очень искреннее желание, стремление прекратить этот конфликт. Который, между прочим, не за тысячи километров от нас, а совсем рядом, у нашего порога. Президент Беларуси подчеркнул, что наша страна не напрашивается в посредники и миротворцы. Но очень больно смотреть, когда гибнут очень близкие нам люди. Быть равнодушным наблюдателем происходящих событий невозможно, тем более когда конфликтуют наши братья-славяне. Александр Лукашенко напомнил, что после начала этой войны в нашу страну приехало очень много граждан Украины:
— Мы каждому из них дали работу, бесплатное образование, детские сады и медицинское обслуживание. Мы их приняли как родных. Уважаемые братья-украинцы, вы видите, как вас принимают. Это не создашь искусственно. Это действительное отношение белорусов к вам. Мы за вас очень переживаем. Мы хотим, чтобы эта благодатная земля, богатейшая по своим ресурсам страна, с супертрудолюбивыми людьми была процветающей. Она такой и будет! Войны всегда заканчиваются. Это аксиома. Но почему нам не закончить эти конфликты и войны быстрее, как можно раньше... Запомните: мы не напрашиваемся на роль миротворца или посредника. Я этого терпеть не могу. Когда были введены санкции Запада против Беларуси, была масса предложений по посредничеству — все были готовы быть посредником между Беларусью и Западом. От тех посредников я отказался, поэтому не приемлю никакого посредничества. Никакого миротворчества со стороны Беларуси вне желания двух президентов быть не может и не будет.
Александр Лукашенко сказал, что не мог не затронуть эту тему:
— Беларусь со всех сторон втянули в эту проблему. И я хочу, чтобы вы знали нашу позицию: мы если и придем с севера к вам (я хочу, чтобы это некоторые военные в Украине услышали), то на комбайнах, тракторах, троллейбусах и автобусах. Мы никогда не придем к вам на танках! Мы не просимся ни посредниками, ни миротворцами. Мы просто за вас переживаем. И если мы что-то сможем и можем для вас сделать, мы готовы. Я вообще не приемлю, когда украинскую землю некоторые пытаются использовать как разменную монету. Украина всегда будет мощной, процветающей и единой! Но надо уметь договариваться. Потом решим, кто виноват. Вот эту проблему давайте оставим нашим детям. Пусть они с течением времени (большое видится на расстоянии) потом решат, кто виноват. Сегодня надо прекратить братоубийственную войну. И мы к вашим услугам.
Петр Порошенко поблагодарил Беларусь и лично Александра Лукашенко за создание условий для работы минской переговорной площадки:
— В Минске были подписаны документы, которые навсегда войдут в учебники дипломатии. Они называются минскими соглашениями. Доверяю ли я Лукашенко? На сто процентов. И мы про это сегодня говорили. Ваша миссия чрезвычайно важна. В Минске работает трехсторонняя контактная группа. И Беларусь делает все, чтобы организовать эту работу. Поэтому я хочу поблагодарить Александра Григорьевича, белорусский народ, Минск.
После такого мощного выступления нашего Президента и ответных слов украинского у меня даже возникло впечатление, что главная тема Форума регионов отошла на второй план. Но это, конечно, не так. Александр Лукашенко высоко оценил значимость этого мероприятия:
— Люди очень довольны, о многом договорились, многие заключили контракты. У этого мероприятия большая перспектива. И в Беларуси, и в Украине есть колоссальный запрос общества на дальнейшее развитие отношений и укрепление традиций дружбы и добрососедства. В их основе лежат общие духовные и нравственные ценности, схожесть менталитета наших братских народов. Между нами не существует неразрешимых проблем. Минск и Киев всегда находили взаимоприемлемые решения. И на сей раз не осталось ни одного вопроса, по которому бы мы не договорились.
— Мы убедились, что наше решение о проведении форума было правильным, — поддержал Главу нашего государства Петр Порошенко. — Подписан целый ряд соглашений между нашими регионами. И от этих договоров будут лучше жить люди в Украине и в Беларуси.
Эти слова были сказаны в финале рабочего дня, а украинский борт номер один приземлился в международном аэропорту Гомеля ближе к обеду. По прибытии Петр Порошенко возложил цветы к бюсту Тараса Шевченко в одноименном сквере. Затем пообщался с представителями украинской диаспоры. А прежде чем направиться в областной общественно-культурный центр, Александр Лукашенко и Петр Порошенко провели встречу в формате «один на один».
Украина была и остается для Беларуси важнейшим торгово-экономическим партнером. Наш интерес заключается в создании прямых экономических связей с регионами Украины. Это поможет укрепить позиции белорусских производителей на украинском рынке. В конечном итоге такого рода форумы работают на развитие наших национальных экономик, а значит, и на повышение благосостояния людей. Этот момент Александр Лукашенко отметил особо:
— Никогда не умрет сотрудничество между государствами и народами, если оно завязано на низы.
Идея провести Форум регионов возникла в июле прошлого года в Киеве во время визита Александра Лукашенко в Украину. Рискну предположить, уже тогда лидеры обеих стран рассчитывали, что проведение этого мероприятия станет началом перезагрузки белорусско-украинских отношений. На самом деле, такого открытого общения с нетерпением ждали по обе стороны границы. В беседе со мной многие украинские гости признавались, что не припомнят столь большого делового десанта в Беларусь. В Гомель одновременно приехало более 100 компаний из 17 областей Украины.
На самом деле это должно было случиться давно. Во-первых, Беларусь совершенно не чужая для Украины страна. На двусторонней встрече с украинским лидером Александр Лукашенко обратил на это особое внимание:
— Вы, наверное, чувствуете, что он (Гомель. — Прим. ред.) ничем не отличается от прекрасных украинских городов. Это естественно, поскольку до границы здесь буквально рукой подать. Здесь очень много живет украинцев, граждан Украины, которые в связи с конфликтом переселились сюда. Нам надо было людям помочь, трудоустроить, и мы с ними обходились как со своими людьми. Так что Гомель — это хороший, теплый город для украинцев.
Петр Порошенко искренне оценил такое радушие:
— Это лучше, чем слова какой бы то ни было пропаганды о напряжениях между нашими народами. Между Украиной и Беларусью есть доверие, между Лукашенко и Порошенко есть доверие. И я абсолютно убежден, что это доверие выльется в безопасность, надежность, дружбу и сотрудничество.
Во-вторых, Беларусь во внешнеторговом товаро-обороте Украины занимает второе место в СНГ и пятое среди всех партнеров Украины. В нашей стране действует около 300 предприятий с украинским капиталом. Кстати, почти половина из них на Гомельщине. Есть к чему стремиться другим регионам. В Украине создано восемь совместных сборочных производств тракторов, комбайнов, троллейбусов, техники МАЗ и лифтов. Главное же в том, что нашим странам удалось существенно преодолеть падение 2013 года во взаимной торговле и вернуться на траекторию роста. Вице-премьер Беларуси Игорь Ляшенко привел такие данные:
— В 2017 году объем двусторонней торговли достиг отметки 4,6 миллиарда долларов и увеличился по сравнению с 2016-м на 20 процентов. В этом году ожидаем выход на пять миллиардов долларов.
Посол Беларуси в Украине Игорь Сокол позволил себе поправить вице-премьера:
— Думаю, выйдем на 5,5 миллиарда долларов. Поскольку ежемесячно прирастаем на 300–400 миллионов долларов.
Как бы то ни было, но президенты заглядывают дальше. Задача поставлена амбициозная: уже в 2019 году достичь товарооборота не менее восьми миллиардов долларов. Это рекордная сумма в истории двусторонних отношений. Свой вклад в достижение намеченной цели должны внести прежде всего регионы. Значительные резервы Минск видит в области машиностроения, сельского хозяйства, энергетики. Не в полной мере реализован потенциал в транспортно-логистической сфере.
По словам Александра Лукашенко, наша страна готова к тесной кооперации с украинским горно-металлургическим комплексом. Не секрет, что его технологический парк во многом обеспечивается надежной, проверенной годами карьерной техникой БелАЗ. Кстати, на форуме достигнута договоренность, что в ближайшие годы предприятие дополнительно поставит в Украину около 20 самосвалов.
Значительный потенциал имеет сотрудничество в транспортной логистике, считает Александр Лукашенко:
— Более эффективное использование нашими странами географических преимуществ будет способствовать успешной реализации различных проектов в рамках мультимодального транспортного коридора Балтийское море – Черное море. Важно задействовать его железнодорожную составляющую, речное судоходство и интегрировать морские порты Украины в логистические цепочки.
Александр Лукашенко пригласил украинский бизнес активнее инвестировать в нашу страну:
— Беларусь и Украина должны делать акцент на создании совместных предприятий, выпускающих продукцию для рынков третьих стран. Думаю, украинскому бизнесу будут интересны такие перспективные площадки, как белорусский Парк высоких технологий и Китайско-Белорусский индустриальный парк «Великий камень». Преференции и благоприятный инвестиционный климат в рамках данных инициатив позволяют реализовать масштабные задачи в инновационной сфере.
По мнению белорусского лидера, украинских аграриев наверняка заинтересует возможность глубокой переработки зерна в Беларуси для получения незаменимых аминокислот и выпуска высокотехнологичных комбикормов для животноводства:
— Этот проект, в рамках которого будет построено 14 заводов, реализуется в сотрудничестве с нашими китайскими партнерами. Создание производства рассчитано на период до 2030 года и предусматривает инвестиции в размере более 700 миллионов долларов. И таких проектов может быть много. Поэтому призываю украинских предпринимателей и промышленников внимательнее оценить потенциал сотрудничества с Беларусью и ее регионами, — сказал Президент Беларуси.
Посол Украины в Беларуси Игорь Кизим обратил внимание на еще один принципиальный момент, который на руку белорусским компаниям. Речь о том, что Украина сделала ставку на процессы децентрализации. Регионы получили больше прав и полномочий. А главное, больше финансовых ресурсов. То есть работать напрямую становится выгодно. И перспективно.
— Наше будущее — не в простой торговле, а в промышленной кооперации. Опираясь друг на друга, мы можем идти на большие рынки, которые находятся рядом с нашими странами, — не скрывал оптимизма председатель Белорусской торгово-промышленной палаты Владимир Улахович.
На форуме было подписано межгосударственное соглашение о реадмиссии, соглашение о сотрудничестве в сфере физической культуры и спорта, план консультаций между министерствами иностранных дел двух стран. А еще соглашения о межрегиональном сотрудничестве и коммерческие контракты. Самый крупный из них в активе «Белоруснефти». Глава правления «Укр-газдобыча» Олег Прохоренко качеством работы белорусских нефтяников доволен:
— Компания зарекомендовала себя как надежный партнер, готовый всегда идти навстречу нашим пожеланиям. У нас был открытый тендер, принимали участие несколько международных компаний, американцы и немцы. Белорусская компания честно выиграла по цене и качеству. Это реально конкурентная продукция на мировом рынке.
Комфортно чувствуют себя в Украине и наши машиностроительные флагманы. Например, МАЗ обошел по продажам грузовиков российский ГАЗ и уже дышит в спину немецкому «Фольксвагену». «Белкоммунмаш» в 2019 году поставит в Украину 29 троллейбусов на общую сумму 5,5 миллиона евро. Контракты на поставку продукции в Украину заключили «Мозырьсоль», Барановичское производственное хлопчатобумажное объединение, Домановский производственно-торговый комбинат.
Глава Торгово-промышленной палаты Украины Геннадий Чижиков настаивает — бизнес Украины и Беларуси должен ставить амбициозные цели:
— Мы немного «засиделись». Между тем мир ускоряется, и наше взаимодействие также должно набирать обороты. Прежде всего через партнерство между регионами. Нам надо искать новые ниши сотрудничества. У вас есть техника, у нас есть металл. Украина может прокормить 300–400 миллионов человек. Давайте вместе работать в этом направлении через кооперацию, средние предприятия. Мы заинтересованы, чтобы больше белорусских предприятий приходили на украинский рынок. Марка «Сделано в Беларуси» означает высокое качество. Это знают украинские потребители. Несмотря на то что в украинских супермаркетах 85 процентов составляют местные продукты, украинцы с удовольствием потребляют белорусские продукты, которые имеют высокое качество.
Всего по итогам форума белорусские и украинские компании подписали контракты более чем на 100 миллионов долларов. Есть все основания полагать, что окончательная цифра будет еще выше. Именно кооперация в промышленности позволит ощутимо прибавить во взаимной торговле и инвестиционном сотрудничестве. Участники форума позитивно восприняли инициативу проводить такие мероприятия на регулярной основе, раз в два года. Уже известно, следующий Форум регионов Беларуси и Украины пройдет в Житомире.
Евгений КОНОНОВИЧ,
«СГ» 
■ Нэлі Гусева, 2018 г.[/caption]
Моладзь мела магчымасць праяўляць сябе і вырашаць многія пытанні свайго жыцця. А завадатарамі камсамольскіх спраў былі сакратары пярвічак, актывісты.
Сярод такіх людзей, якія і праз шмат гадоў не страцілі ў душы камсамольскага запалу, — Нэлі Гусева. Набыты ёю падчас актыўнай камсамольскай работы навык весці за сабой атрымаў прадаўжэнне і ў прафесійнай дзейнасці: ужо звыш паўтара дзясятка гадоў яна з’яўляецца старшынёй Слабада-Кучынскага сельвыканкама.
У сярэдзіне 1980-х гадоў Нэлі Эдуардаўна ўзначальвала пярвічную камсамольскую арганізацыю АМП «Капыльскае». Гэта было адно з самых вялікіх прадпрыемстваў раёна, на той час даволі перспектыўнае, маладое і маладзёжнае. З 600 працуючых амаль 160 чалавек былі членамі ВЛКСМ. Моладзь працавала ў цеснай звязцы з адміністрацыяй і партыйнай арганізацыяй. Узначальваў прадпрыемства Леанід Васілевіч, а камуністаў вёў за сабой Уладзімір Луцкі. Яны заўсёды падтрымлівалі ініцыятывы моладзі і накіроўвалі на розныя цікавыя справы.
— На маю думку, гэта быў самы лепшы час, — дзеліцца Нэлі Гусева. — Таму што гэта была наша маладосць, вясёлае, энергічнае жыццё, напоўненае аптымізмам, планамі, ідэямі. Можна сказаць, што яно кіпела. Кожны дзень запамінаўся нечым новым, цікавым. Не магу не ўзгадаць пра вялікую колькасць праведзеных мерапрыемстваў, асабліва спартыўнага кірунку. Ва ўласнасці прадпрыемства была база адпачынку ў былым панскім маёнтку ў в. Какорычы, дзе два разы на год ладзіліся спартакіяды. Удзел у іх прымалі па сто, а то і болей чалавек. Праходзілі яны заўсёды весела і цікава. Такія мерапрыемствы здружвалі калектыў, а прадпрыемства заўсёды заахвочвала падарункамі і прызамі.
Камсамольцы з «Капыльскага» пастаянна ўдзельнічалі ў раённых і абласных мерапрыемствах. На высокім узроўні была развіта мастацкая самадзейнасць. Ладзіліся канцэрты і вечары адпачынку не толькі для сваіх працаўнікоў, але і адбываліся выезды ў гаспадаркі раёна. Узгадвае Нэлі Эдуардаўна працоўны дэсант у саўгас «Прамень». Днём маладзёжныя актывісты працавалі на праполцы буракоў у сельгаспрадпрыемстве, а вечарам арганізавалі канцэрт у Песачанскім Доме культуры, потым — начоўку ў палатках на беразе Нёмана з песнямі ля кастра. Надоўга запомняцца і абласныя турзлёты, дзе заўсёды нядрэнна выступалі.
Побач знаходзіліся тыя, на каго неабходна было раўняцца, а таксама на-дзейныя памочнікі.
— Прыкладам сапраўднага лідара для нас заўсёды была першы сакратар Ніна Купрэйчык (Скрыпінская), якая вяла нас за сабою, — адзначае Нэлі Гусева. — Пазней райкам узначальваў Аляксандр Касінскі, супрацоўніцтва з якім прадаўжаецца і да гэтага часу падчас правядзення шматлікіх мерапрыемстваў на тэрыторыі сельсавета. Ва ўсіх справах падтрымлівалі мяне актывісты нашай пярвічкі Тамара Падневіч, Святлана Выскварка, Валянціна Шайпак, Уладзімір і Ніна Стралені і многія іншыя.
[caption id="attachment_71249" align="aligncenter" width="350"]
■ Нэлі Камінская (Гусева) падчас мотапрабегу, 1985 г.[/caption]
Сяргей КОЗЕЛ 
■ Аляксандр Касінскі, 2018 г.[/caption]
Адным з прадстаўнікоў пакалення сапраўдных патрыётаў і рамантыкаў з’яўляецца Аляксандр Касінскі, старшыня Капыльскай РАС ДТСААФ — былы першы сакратар Капыльскага райкама камсамола.
«Што для мяне камсамол? Гэта — маладосць, кіпучая энергія, насычанасць жыцця значнымі падзеямі. Магу сказаць, што лепшыя гады аддадзены камсамолу. Менавіта камсамол навучыў мяне верыць у тую справу, якой служыш і захапляеш іншых», — падзяліўся сваімі думкамі Аляксандр Іванавіч.
Пачатак камсамольскага жыцця Аляксандра Касінскага быў пакладзены 44 гады таму, калі ў 1974 годзе ён разам з аднакласнікамі Дзяржынскай васьмігадовай школы ўступіў у рады ВЛКСМ. Пасля таго, як набыў дастатковы вопыт у справах ажыццяўлення ідэалагічнага выхавання моладзі, рэалізацыі палітычных і сацыяльных праектаў, быў абраны ў 1987 годзе першым сакратаром Капыльскага райкама камсамола. На гэтай пасадзе аддана служыў ідэям ВЛКСМ да апошняга дня існавання арганізацыі.
Амаль 20 гадоў камсамольскага жыцця пакінулі незабыўны след і безліч яркіх успамінаў. А ўспомніць сапраўды ёсць што: жыццё камсамольцаў-актывістаў было надзвычай цікавым і насычаным.
Вялікая ўвага на той час удзялялася патрыятычнаму выхаванню моладзі. Камсамольцы ажыццяўлялі мотапрабегі па месцах партызанскай славы як па раёне, так і па ўсёй Беларусі і нават выязджалі ў іншыя саюзныя рэспублікі; праводзілі па месцах баёў «Зорныя паходы», падчас якіх на працягу тыдня праходзілі на лыжах кожны дзень каля 25 кіламетраў. За камсамольскія ўзносы ў той час былі ўстаноўлены памятныя знакі воінам-вызваліцелям і воінам-інтэрнацыяналістам у Капылі. Глыбы для помнікаў закупілі ў Мікашэвічах, адкуль яны былі дастаўлены камсамольскай арганізацыяй ПМК-194 у райцэнтр. Пліты ж з надпісамі Аляксандр Іванавіч заказваў у Клецку.
У біяграфіі былога сакратара быў цікавы перыяд, калі яго прызначылі камандзірам зводнага камсамольска-маладзёжнага жывёлагадоўчага атрада. На адзін месяц падчас летніх школьных канікул, калі работнікі малочнатаварнай фермы вёскі Вялікая Раёўка пайшлі на адпачынак, ім на падмену накіравалі групу дзяцей са школ раёна пад кіраўніцтвам Аляксандра Касінскага. Кожны дзень з ранку да вечара атрад працаваў, а вечарам падводзілі вынікі — хто ж лепшы. Дарэчы, падчас такіх канікул школьнікі зараблялі столькі грошай, што маглі потым купіць сабе ўсё, што было неабходна да новага навучальнага года.
[caption id="attachment_71243" align="aligncenter" width="560"]
■ Сакратар РК ЛКСМБ Аляксандр Касінскі ўручае вымпел актывістам маладзёжнага жывёлагадоўчага атрада, 1985 г.[/caption]
Запамінальнай стала таксама паездка ў Дзяржаўны цырк. Каб падзякаваць усім школьнікам, якія дапамагалі гаспадаркам раёна збіраць бульбу і яблыкі, быў выкуплены ўвесь зал цырка. Каб даставіць дзяцей на мерапрыемства, з Капыля ішла калона з 55 аўтобусаў. Перад пачаткам прадстаўлення на арэне Аляксандр Касінскі і Мікалай Гаўрыленка (які на той час узначальваў Капыльскі раённы аддзел народнай адукацыі) уручылі лідарам падарункі — аўдыямагнітафоны, тэлевізары і інш.
Дзякуючы насычанаму камсамольскаму жыццю ў сакратара Капыльскага райкама было вельмі шырокае кола сяброў і паплечнікаў. Ніна Купрэйчык (зараз Скрыпінская), Віктар Плашкевіч, Уладзімір Паляшчук, Уладзімір Бурак, Сяргей Серы, Ала Давідоўская, Сяргей Сцяпанаў, Віктар Суханькоў, Ірына Комар, Нэлі Гусева, Уладзімір Булат... Ды ці мала каго яшчэ можна назваць, поруч з кім будавалі дарогу ў светлую будучыню і сустрэўшы каго з настальгіяй можна запытаць: «А помніш?..»
Аксана МІХАЙЛОЎСКАЯ 
■ Ніна Скрыпінская, 2018 г.[/caption]
На рахунку камсамольскай арганізацыі было шмат значных спраў. Сярод працоўнай моладзі раёна было разгорнута спаборніцтва. Лепшымі прызнаваліся камсамольска-маладзёжныя калектывы калгаса імя Ціміразева, племзавода імя Дзяржынскага, АМП «Капыльскае». Спаборніцтва на жніве праводзілася на прыз Уладзіміра Русаковіча, сакратара камсамольскай арганізацыі саўгаса «Крыніца», лепшага механізатара, узнагароджанага ордэнам Працоўнай славы III ступені і знакам ЦК ВЛКСМ «Залаты колас», дэлегата XVIII з’езда камсамола. Яго жыццё абарвалася на самым узлёце, але засталіся яго справы, памяць пра яго.
Вялікая работа ў раёне ў той час праводзілася па ваенна-патрыятычным выхаванні моладзі. Гэта правядзенне гульняў «Зарніца» і «Арляня», збор сродкаў і пасылак для тых, хто выконваў інтэрнацыянальны абавязак у Афганістане, мотапрабег па месцах баявой славы, пошукавая праца. Запомніўся фестываль савецка-кубінскага сяброўства, працоўная акцыя ў калгасе «Семежава», сустрэча з моладдзю з Даніі.
Не адзін суботнік камсамольцы правялі на будаўніцтве танцпляцоўкі, кафэ «Капылянка», прыбудовы да СШ № 2 г. Капыля. Не пакінулі абыякавымі першы фестываль бардаўскай песні, камсамольска-маладзёжныя «агеньчыкі», вечары, правядзенне камсамольскіх вяселляў, турзлётаў і спартакіяд. Гэта была выдатная форма баўлення вольнага часу.
У 1985 годзе камсамольцы раёна рыхтаваліся годна сустрэць ХII Сусветны фестываль моладзі і студэнтаў у Маскве. І заўсёды ў гушчы моладзі былі камсамольскія актывісты, працавітыя, прынцыповыя, клапатлівыя, часам бескампрамісныя. Ім сёння асаблівыя словы падзякі — Аляксандру Раманоўскаму, Івану Гусеву, Ганне Баран, Дзіяне Якубоўскай (Макаронак), Міхаілу Давідоўскаму, Алене Пінчук, Сяргею Малібошку, Нэлі Камінскай (Гусевай), Зінаідзе Шыманскай, Аляксандру Корзуну, Людміле Недасецы, Сяргею Сераму, Віктару Бянько, Івану Вядзёрку, Мікалаю Горду, Сяргею Сцяпанаву, Марыі Шалік (Шэінай), Уладзіміру Паграбіцкаму, Святлане Бохан, Таццяне Серай і многім-многім іншым.
Райкам камсамола заўсёды знаходзіў падтрымку і дапамогу ў старэйшых піянерважатых. Гэта былі сапраўдныя лідары піянерыі. Наталля Ляшчэвіч і Яўгенія Венцаловіч з СШ № 2 г. Капыля, Антаніна Жук з Цімкавіцкай СШ, Надзея Сыса з СШ № 3 г. Капыля, Вольга Каляда з Вялікараёўскай СШ, Ларыса Марціновіч з Доктаравіцкай СШ.
У 1987 годзе мяне запрасілі ў Мінскі абкам партыі і прапанавалі паехаць вучыцца ў Вышэйшую партыйную школу ў Алма-Аты ці Баку з перспектывай застацца на выкладчыцкай рабоце. Я выбрала Баку. Так мой лёс стаў звязаны са сталіцай Азербайджана, а затым — з горадам Петрапаўлаўскам-Камчацкім на другім краі нашага былога СССР.
Школа камсамола — гэта школа патрыятызму і кіравання, зносін і ўзаемадапамогі, чалавечых узаемаадносін. Камсамол! Слова, якое сагравае сэрцы многіх людзей. Таму што камсамол — гэта наша маладосць, выдатная сама па сабе; таму што камсамол — гэта сябры, верныя і адданыя; таму што камсамол — гэта жаданне зрабіць свет лепшым і больш добрым.
[caption id="attachment_71238" align="aligncenter" width="350"]
■ Ніна Купрэйчык (Скрыпінская) (справа) з актывістамі Аляксандрам Сярпінскім, Алегам Іўліевым і Марыяй Шэінай, 1987 г.[/caption]
[caption id="attachment_71239" align="aligncenter" width="350"]
■ Першы сакратар РК ЛКСМБ Ніна Купрэйчык (Скрыпінская) з Героем Савецкага Саюза У. Наржымскім, 1987 г.[/caption]
Ніна СКРЫПІНСКАЯ (КУПРЭЙЧЫК),
настаўнік рускай мовы і літаратуры ДУА «Сярэдняя школа № 2
г. Капыля імя Цішкі Гартнага», першы сакратар Капыльскага РК ЛКСМБ у 1984-1987 гадах 
■ Віктар Плашкевіч, 2018 г.[/caption]
На Капыльшчыну малады настаўнік гісторыі Віктар Плашкевіч трапіў у 1975 годзе пасля заканчэння БДУ. Першае месца працы — Бальшавісцкая СШ. У верасні таго ж года адбылася і першая сустрэча з мясцовым камсамольскім актывам. Маладога чалавека заўважылі і хутка запрасілі на работу ў райкам на пасаду інструктара аргаддзела. З тае пары камсамол стаў неад’емнай часткай жыцця Віктара Максімавіча.
— Камсамол дапамог мне пазнаць не толькі людзей, але і, перш за ўсё, самога сябе, — успамінае Віктар Максімавіч. — Я прайшоў усе прыступкі камсамольскай лесвіцы: інструктар – загадчык аргаддзела – другі сакратар – першы сакратар. Таму добра ведаю жыццё моладзі таго часу. Напрыклад, мне як маладому супрацоўніку тагачасны першы сакратар райкама Іван Сакалоўскі даў адказнае, але працаёмкае даручэнне: трэба было ўдакладніць спісы камсамольцаў у раёне. Для гэтага неабходна было аб’ехаць усе (!) пярвічкі, пагутарыць з кожным яе сакратаром і даведацца пра лёс некаторых камсамольцаў. Гэта дапамагло мне добра вывучыць раён, пазнаёміцца з людзьмі. Са многімі мы пасябравалі і да гэтай пары падтрымліваем адносіны. Напрыклад, Міхаіл Давідоўскі — былы сакратар пярвічкі калгаса «Радзіма», Віктар Станкевіч — саўгаса «Доктаравічы», Барыс Самахвал — саўгаса «Лясное». Лічу, што добрую школу прайшлі і былы другі сакратар райкама Уладзімір Паляшчук, які, дарэчы, скончыў Вышэйшую камсамольскую школу ў Маскве, а потым працаваў пракурорам раёна, і Анатоль Віяленцій.
На жаль, многія ўжо пайшлі з жыцця, але не ўспомніць іх я не магу: Холад Міхаіл — сакратар пярвічкі калгаса «Піянер», Аляшкевіч Міхаіл — калгаса «Праца», Лук’янчык Вера — райспажыўтаварыства, Бенеш Уладзімір — калгаса «Прагрэс». Кожны з іх быў на сваім месцы.
І сёння, калі Віктар Максімавіч расказвае пра камсамольскае жыццё, у яго вачах запальваецца агеньчык маладосці. Ён нібы вяртаецца ў мінулае:
— Разумееце, камсамол на самай справе дапамагаў выхоўваць моладзь! Чалавек адчуваў, што ён і яго лёс хвалююць іншых. А мы, камсамольскія лідары, заўсёды ведалі, што ў нас ёсць справядлівы, але і жорсткі куратар — камуністычная партыя, якая не толькі патрабавала, аднак і добра вучыла.
Самым адказным мерапрыемствам для нас, камсамольцаў, была справаздачна-выбарная канферэнцыя. Да яе старанна рыхтаваліся, бо трэба было перад юнакамі і дзяўчатамі раёна трымаць адказ за зробленае. Спачатку першы сакратар рабіў даклад, а потым адбываліся выбары камсамольскага актыву. Штоквартальна праходзілі пленумы, штомесяц — сходы ў пярвічках.
Вельмі ўрачыстымі былі злёты перадавікоў вытворчасці, калі на сцэну разам з вопытнымі працаўнікамі запрашалі і маладых людзей, якія з рук першага сакратара райкама камсамола атрымлівалі памятныя значкі і падарункі.
Ды і ў справах грамадства моладзь заўсёды брала актыўны ўдзел: новабудоўлі, суботнікі, сельскагаспадарчыя работы. А культурнае жыццё юнакоў і дзяўчат адрознівалася разнастайнасцю і цікавымі мерапрыемствамі. Шматлікія конкурсы, песні пад гітару, камсамольскія вяселлі…
Але, галоўнае, камсамол — гэта, калі хочаце, школа чалавечых адносін. Мы заўсёды давяралі адзін аднаму, стараліся не падводзіць, шчыра сябравалі.
[caption id="attachment_71233" align="aligncenter" width="560"]
■ На злёце піянераў рапарт прымае другі сакратар РК ЛКСМБ, старшыня піянерскай раённай арганізацыі Віктар Плашкевіч, 1979 г.[/caption]
Дзіяна ТКАЧЭНКА 
■ Іван Сакалоўскі, 2018 г.[/caption]
І не толькі таму, што гэта была пара летуценняў і мары пра светлую будучыню. Людзі таго часу з галавой акуналіся ў жыццё, якое бурліла, захоплівала і вяло за сабой самых актыўных і мэтанакіраваных юнакоў і дзяўчат. І Іван Уладзіміравіч быў з іх ліку.
Ужо ў гады вучобы ў Аршанскім тэхнікуме чыгуначнага транспарту Івана абралі сакратаром камсамольскай арганізацыі навучальнай установы. Менавіта там умацавалася яго актыўная жыццёвая пазіцыя, якую ён і пранёс праз усе гады. Прадоўжылася камсамольская біяграфія старшыны Сакалоўскага падчас службы ва Узброеных Сілах, дзе ён быў прызначаны інструктарам палітаддзела часці па камсамольскай рабоце. Там жа атрымаў накіраванне ў Вышэйшую камсамольскую школу пры ЦК ВЛКСМ.
Чатыры гады — з 1970-га па 74-ты — ён вучыўся ў Маскве. На той час гэта была адзіная вышэйшая навучальная ўстанова ў Савецкім Саюзе, дзе рыхтавалі кадры для камсамольскай работы, камуністычнага і маладзёжнага руху. У Івана з’явілася мноства сяброў, у тым ліку і з розных краін свету, з некаторымі ён доўгі час нават перапісваўся.
Студэнцкія гады запомніліся не толькі цікавымі знаёмствамі, але і яркімі падзеямі. Такімі, напрыклад, як работа ў студэнцкім будаўнічым атрадзе ў Карэліі — там будавалі Дом культуры. Быў ён і ў складзе студ-атрада, які працаваў у Туве. Незабыўныя ўражанні засталіся ў Івана Уладзіміравіча і пасля ўдзелу ў рабоце ХІХ з’езда ВЛКСМ.
Але студэнцкія гады праляцелі хутка і трэба было вызначацца з далейшым працоўным шляхам. Іван Уладзіміравіч вярнуўся ў Беларусь у распараджэнне ЦК ЛКСМБ. Яго рэкамендавалі спачатку другім, а затым і першым сакратаром Капыльскага райкама камсамола. І пачалося новае імклівае жыццё. З 1975 па 1979 год Сакалоўскі з’яўляўся лідарам моладзі Капыльшчыны, завадатарам і арганізатарам многіх цікавых і карысных спраў. З яго непасрэдным удзелам стартавалі першыя мотапрабегі па месцах баявой славы, якія і сёння не згубілі сваёй актуальнасці і арганізоўваюцца напярэдадні вялікіх дзяржаўных свят. Неад’емнай часткай жыцця моладзі таго часу былі спаборніцтвы на пасяўной і ўборачнай, вызначэнне лідараў жывёлагадоўчай галіны, камсамольскія вахты.
Уменне Сакалоўскага арганізаваць моладзь на самыя цікавыя і карысныя справы стала адной з падстаў для яго далейшай палітычнай кар’еры. Івану Уладзіміравічу прапанавалі ўзначаліць аддзел прапаганды і агітацыі Капыльскага райкама КПБ, затым прызначылі старшынёй партыйнай камісіі. Менавіта ў тыя часы ў нашага героя разам з партыйнай дысцыплінай, прынцыповасцю ўмацаваліся такія агульначалавечыя рысы характару, як добразычлівасць, тактоўнасць, уменне суперажываць блізкаму. Яны і засталіся галоўнымі прынцыпамі яго жыцця.
[caption id="attachment_71229" align="aligncenter" width="560"]
■ Першы сакратар РК ЛКСМБ Іван Сакалоўскі (першы злева) з дэлегатамі канферэнцыі, 1978 г.[/caption]
Маргарыта САКОВІЧ 
Поздравляю вас со столетием со дня рождения целой эпохи в истории нашей страны! С каждым годом этот день не только не утрачивает своего значения, но и по-прежнему остается значимым событием для многих наших граждан, прошедших замечательную школу комсомольской юности.
Для миллионов юношей и девушек комсомол стал настоящей школой жизни, где само время давало уроки мужества, добра и справедливости, учило дружбе и стойкости, воспитывало чувство ответственности за все, что происходит вокруг.
Молодежное общественное движение в Беларуси и сегодня активно развивается. Белорусский республиканский союз молодежи, работая по различным направлениям, продолжает лучшие традиции, заложенные комсомолом.
Сердечно поздравляю вас с праздником! Удачи, оптимизма и крепкого здоровья!
Людмила НИЖЕВИЧ,
депутат Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь
***
Дорогие жители Копыльщины! Уважаемые комсомольцы всех поколений!
От всей души поздравляем вас со столетием ВЛКСМ!
Для многих поколений жителей Копыльского района комсомол стал школой жизни, патриотизма, гражданской зрелости, товарищества, ответственности за слово и дело.
Это была уникальная, не имеющая аналогов в истории школа становления личности. Она дала каждому из нас мощный заряд жизненной энергии, шанс быть социально-активными, самим решать свою судьбу. Но главное — комсомол связал нас на долгие годы радостью совместных дел и достижений, настоящим чувством товарищества.
Мы стремимся сегодня взять все лучшее, что было наработано союзом молодежи. На Копыльщине выстроена целостная система работы с подрастающим поколением, реализуются проекты интеллектуального и духовного развития молодежи, достойного образования, трудоустройства, самореализации.
Мы поздравляем всех, кто причастен к истории ВЛКСМ, его славным делам. Желаем счастья, крепкого здоровья, уверенности в будущем, благополучия, мира и добра!
Районный исполнительный комитет
Районный Совет депутатов 
■ Дырэктар філіяла Уладзімір Сахар і вадзіцель аўтобуса Мікалай Карпучок[/caption]
Паводле слоў дырэктара Уладзіміра Сахара, філіял — гэта шматпрофільнае прадпрыемства, якое займаецца ў асноўным грузавымі і пасажырскімі перавозкамі. Працуе станцыя дыягностыкі аўтамабіляў, якую ўзначальвае Аляксандр Балажынскі, аказваюцца паслугі па шынамантажы, запраўцы кандыцыянераў.
— Мы плануем адкрыць і новыя віды дзейнасці, — дзеліцца Уладзімір Яўгенавіч, — такія як праверка паліўнай апаратуры, фарсунак, аказанне камп’ютарных паслуг. Спадзяёмся, што гэта дазволіць не толькі атрымаць прыбытак, але і пашырыць нашу кліенцкую базу.
Для сучаснага чалавека вельмі важна мець магчымасць без праблем дабрацца да таго ці іншага населенага пункта, таму рабоце пасажырскага транспарту ва ўсіх яго разнавіднасцях надаецца вялікае значэнне. І пасажыр заўсёды мае рацыю. Гэта прынцыповая пазіцыя Уладзіміра Сахара. А значыць, пастаянна павінна павышацца якасць перавозак. Як гэтага дабіцца? Перш за ўсё аптымізацыяй маршрутнай сеткі, дакладным выкананнем раскладу руху, павышэннем узроўню абслугоўвання пасажыраў.
Несумненна, гэтаму значна паспрыяе і тое, што сёлета аўтапарк набыў пяць новых сучасных аўтобусаў. Тры з іх задзейнічаны на прыгарадных маршрутах (іх усяго 22), адзін развозіць пасажыраў па горадзе. З’яўленне яшчэ аднаго камфартабельнага аўтобуса дазволіла адкрыць з 12 кастрычніка другі міжгародні маршрут Капыль – Мінск праз Узду, Негарэлае. Такім чынам двойчы на дзень капыляне змогуць трапіць у сталіцу, скарыстаўшы паслугі аўтапарка № 21.
Аднак большы прыбытак прадпрыемства атрымлівае ад работы грузавога транспарту.
— Нашы магутныя МАЗы працуюць у Мар’інай Горцы, дастаўляюць грузы з Мікашэвіч, Валожына, Узды, Дзяржынска, Стоўбцаў, Нясвіжа, Клецка, — расказвае дырэктар філіяла. — Аказваем паслугі прадпрыемствам АПК нашага раёна, супрацоўнічаем з будаўнічымі і дарожна-будаўнічымі арганізацыямі, дастаўляем паліва. Радуе, што на наш аўтатранспарт ёсць попыт. Гэта значыць, што будзе прыбытак, а людзі атрымаюць добрыя зарплаты.
Сёння Уладзіміра Сахара засмучае недахоп вадзіцельскіх кадраў — у асноўным усё трымаецца на тых працаўніках, якія ўжо не адзін дзясятак гадоў аддалі роднаму прадпрыемству. З ліку маладых затрымліваюцца нямногія, але хто ўжо застаўся — працуе добрасумленна і без нараканняў.
Узгадваючы прозвішчы лепшых работнікаў аўтатранспартнай арганізацыі, дырэктар перш за ўсё назваў ветэранаў, якія ўжо даўно знаходзяцца на заслужаным адпачынку: Івана Ціхановіча, Ларысу Казлову, Люсьяну Гурыновіч, Зою Віннічак, Уладзіміра Лясніцкага, Мікалая Шкуцьку, Мікалая Лосіка і іншых.
Шчырыя словы ўдзячнасці за плённую працу прагучалі таксама ў адрас вадзіцеляў грузавых аўтамабіляў Мікалая Мяцельскага, Міхаіла Рудніцкага, Уладзіміра Варчэні, Аляксандра Макаўчыка, Дзмітрыя Коласа, Аляксандра Сыча, Валерыя Сцяпуры, Дзмітрыя Мішуры, Міхаіла і Ігара Рудзеняў і інш.
Стараннасцю і адказнымі адносінамі да сваёй справы вызначаюцца вадзіцелі-«аўтобуснікі» Іван Каляда, Мікалай Шыдлоўскі, Віктар Лойка, Арцём Русаковіч, Віталь Рудніцкі, Мікалай Карпучок і інш.
[caption id="attachment_71216" align="aligncenter" width="560"]
■ Вадзіцелі аўтобусаў Арцём Русаковіч і Аляксандр Паграбіцкі[/caption]
З самага лепшага боку Уладзімір Яўгенавіч характарызаваў дзейнасць старшага інспектара па кадрах Надзеі Ткачук, начальніка аддзела перавозак Мікалая Нікалаева, галоўнага бухгалтара Таццяны Вішнеўскай, вядучага эканаміста Кацярыны Кадран, касіраў аўтастанцыі Наталлі Гурскай і Святланы Уласік, рабочых рамонтных майстэрняў Валерыя Гурына, Сяргея Ходзіна, Уладзіміра Сенюка, Андрэя Абрамчыка.
[caption id="attachment_71214" align="aligncenter" width="560"]
■ Галоўны бухгалтар Таццяна Вішнеўская і інжынер па ўліку Алена Лігер[/caption]
Напярэдадні прафесійнага свята Уладзімір Сахар пажадаў працаўнікам і ветэранам аўтатранспартнага прадпрыемства, усім вадзіцелям і аўтааматарам Капыльшчыны моцнага здароўя, толькі зялёнага святла на дарогах, шчасця і дабрабыту.
[caption id="attachment_71215" align="aligncenter" width="560"]
■ Начальнік аўтарамонтнай майстэрні Святаслаў Насевіч[/caption]
[caption id="attachment_71217" align="aligncenter" width="350"]
■ Токар Віктар Панашчык[/caption]
Маргарыта САКОВІЧ 
■ Бригада прораба Олега Круглика с главным инженером ДРСУ № 124 Виталием Ласточкиным (третий слева)[/caption]
Сегодня ДРСУ № 124 — стабильная специализированная организация, на обслуживании у которой находятся дороги областного и местного значений.
[caption id="attachment_71201" align="alignleft" width="231"]
■ Иван Заяц[/caption]
— Наше предприятие обслуживает 772,541 км автомобильных дорог общего пользования местного значения, в том числе — с асфальтобетонным покрытием 417,373 км, — рассказывает Иван ЗАЯЦ, назначенный на пост начальника предприятия совсем недавно. К слову, Иван Валерьевич — человек на предприятии не новый: он успел поработать и мастером, и прорабом, поэтому все тонкости ремесла дорожников знает не понаслышке. — В 2018 году мы произвели капитальный ремонт 3,041 км автомобильной дороги Копыль – Ленино – Селище, а конкретнее, по улице Партизанской в Копыле. Также за счет кредитных ресурсов выполнен текущий ремонт на дорогах: Копыль – Гресск через Грозово (2,6 км), подъезд к деревне Семежево (2,15 км), Роспы – Черничное (2,1 км), Зарудное – Лесное – Телядовичи (3,667 км). Кроме того, за счет отчислений от госпошлины мы произвели текущий ремонт Калинино – Красная Дубрава – Семежево (5,7 км), Жуки – Подлужье – Репная Гряда (3,321 км), Низковичи – Дусаевщина – Скабин (2,3 км). Всего же текущим ремонтом в нашем районе за 9 месяцев охвачено 24,879 км автомобильных дорог. Но мы трудились не только на Копыльщине: филиал выполнял работы и в Логойском районе на строительстве автодороги Жодино – Дениски. Если говорить о благоустройстве, то и тут мы не остались в стороне. К примеру, сотрудники предприятия активно участвовали в благоустройстве территорий молочнотоварных ферм, зерносушильных комплексов, мехдворов, трудились на устройстве лыжероллерной трассы ФОЦа и на улицах города. Еще один показатель нашей работы — предприятие за 9 месяцев 2018 года выпустило асфальтобетонной смеси 23,7 тысячи тонн, что составляет 100,9% к соответствующему периоду прошлого года, добыто и отгружено 151,9 тысячи м3 песчано-гравийной смеси (166,4% к уровню прошлого года). Для расширения ассортимента выпускаемой продукции подсобного производства была приобретена гравийно-сортировальная установка Fintek в карьер «Копыль», что позволило создать два новых рабочих места. В этом году разработано месторождение «Скабин».
Всего же количество работников на предприятии на 1 октября составило 127 человек, это 106,7% к уровню прошлого года.
Не оставляем без внимания мы и обращения местных жителей и по мере возможности стараемся устранять недостатки.
Два раза в год проходит весенне-осенний осмотр дорог совместно с представителями различных заинтересованных структур: экологической службы, санстанции, ГАИ, сельисполкомов. По итогам составляется программа на текущий год. По-настоящему серьезных задач перед коллективом стоит предостаточно. Но нас, дорожников, трудности никогда не пугали, и мы знаем, как с ними нужно справляться. Делом! Только так можно рассчитывать на укрепление авторитета нашей организации.
ЧТОБЫ убедиться в справедливости слов руководителя, вместе с главным инженером предприятия Виталием Ласточкиным мы проехали по дорогам нашего района и увидели, как и где проводятся необходимые ремонтные работы.
Вот совсем недалеко от райцентра по дороге КОПЫЛЬ – РАЕВКА – КУЦЕВЩИНА бригада прораба Олега Круглика проводит текущий ремонт. О самой бригаде руководство отзывается как о крепком, с устоявшейся дисциплиной коллективе. Более 20 лет трудится асфальтобетонщик Владимир Летченя. И, несмотря на то, что находится уже на заслуженном отдыхе не один год, на работе он востребован и к выполнению обязанностей относится добросовестно. За рулем катка — Сергей Трухан, чье фото размещено на Доске почета предприятия, что само собой говорит о его заслугах. Особым авторитетом у коллег пользуется водитель автомобиля МАЗ Сергей Астрейко.
— На предприятии я работаю уже 10 лет, до этого шоферил в Копыльском райпо, — рассказывает Сергей Васильевич. — Последние три года на новом МАЗе. С коллегами, как и с начальством, у меня сложились ровные и крепкие отношения. Да и работой я доволен. Особых сложностей в выполнении поставленных задач не вижу.
— Рядом, в карьере «Копыль», ведется добыча песчано-гравийной смеси для собственного производства, реализации населению и предприятиям как своего, так и близлежащих районов, — поясняет Виталий Ласточкин. — В карьере также производится сортировка песчано-гравийной смеси и разделение ее на фракции. Работает там мастер горный Рафис Гайсин.
На автодороге ЗАРУДНОЕ – ЛЕСНОЕ – ТЕЛЯДОВИЧИ бригада мастера дорожного Виктора Пашко выполняет устройство и укрепление обочин после укладки асфальта.
— Вместе со мной, — рассказывает Виктор Пашко, — на этом участке трудятся дорожный рабочий Сергей Куртиков и водитель автомобиля Юрий Поклонский. Вот сейчас отсыпаем обочины. Смотрите, какими они были и какие стали теперь.
[caption id="attachment_71199" align="aligncenter" width="560"]
■ Сергей Куртиков, Виктор Пашко и Леонид Мисевич[/caption]
Мастер дорожный Татьяна Абабурко — одна из немногих женщин-специалистов. Она пришла в организацию после окончания Гомельского дорожно-строительного техникума и работает непосредственно на дороге вот уже более двух десятков лет. Сегодня на участке дороги КАЛИНОВКА – ШАМЫ – ВЕЛЕШИНО ее бригада, в которую входят дорожные рабочие Александр Стульба и Николай Жучкевич, а также водитель автомобиля Анатолий Маслов, вырубает кустарники, очищает придорожные полосы у деревни Калиновка 2.
[caption id="attachment_71198" align="aligncenter" width="560"]
■ Павел Метилко, Александр Стульба, Татьяна Абабурко и Николай Жучкевич[/caption]
АСФАЛЬТОБЕТОННАЯ БАЗА — следующая остановка, где в момент нашего приезда шло приготовление асфальтобетонной смеси с отгрузкой на дорогу. На установке работает машинист смесителя асфальтобетона Александр Гурбан, а всего на заводе — 12 человек. На дробильно-сортировочной установке, из которой после переработки получают из гравия щебень фракции 5–20 мм и песок 2-го класса, работают дробильщик Валерий Лемеш и грохотовщик Олег Гордиевич. Песок используется для производства асфальта, а также его приобретают люди для личных нужд и организации. Обслуживание оборудования производит электрослесарь Егор Беняш.
[caption id="attachment_71202" align="aligncenter" width="560"]
■ Валерий Лемеш и Олег Гордиевич[/caption]
В лаборатории за качеством следят ведущий инженер по качеству Елена Семенович и инженер-лаборант Ольга Борисовец.
Прораб асфальтобетонной базы Александр Романовский трудится здесь 29 лет. Александр Евгеньевич — человек творческий. Не так давно в районном краеведческом музее состоялась выставка его картин. Да и в отношении к выполняемым обязанностям видны ответственность и креатив. Вот на пригорке возвышается красиво оформленная зона для отдыха, рядом — выложенная из бутового камня лестница. Недавно оборудована комната отдыха, где в обеденный перерыв сотрудники могут подкрепиться. Здесь же по инициативе Александра Романовского создан мини-музей, где размещены грамоты, старые фотографии и многие другие экспонаты, рассказывающие о жизни предприятия. Словом, для каждого из рабочих или специалистов дорога стала частью их жизни.
Диана ТКАЧЕНКО 
Ваше преданное отношение к такому важному для всех делу заслуживает уважения и признания. Каждый день напряженной и ответственной работы водителей, ремонтников, дорожников, инженерно-технических работников обеспечивает слаженный ритм деятельности различных отраслей производства и вносит свой вклад в социально-экономическое развитие нашего города, района, республики.
Особые слова благодарности мы адресуем ветеранам автомобильного транспорта и дорожного строительства. Они отдали многие годы самоотверженного труда на благо развития нашего региона.
Желаем вам крепкого здоровья, хорошего настроения и успешной работы.
Районный исполнительный комитет
Районный Совет депутатов 
■ Навучэнцы СШ № 3 г. Капыля з лесніком Капыльскага лясніцтва Андрэем Галавацкім[/caption]
Самымі актыўнымі былі навучэнцы і педагогі ўстаноў адукацыі раёна. Як расказала намеснік дырэктара Капыльскага вопытнага лясгаса Таццяна Канаплянік, хлопчыкі і дзяўчынкі з СШ № 3 г. Капыля, Слабадакучынскай школы прыбіралі смецце ў лясных масівах і ўздоўж аўтамабільных дарог, наводзілі парадак у зонах адпачынку Капыля, ля возера Астравок, «Крынічка» непадалёку вёскі Свідзічы. Адначасова супрацоўнікамі лясгаса вывучаліся новыя аб’екты для ўстаноўкі фотапастак, якія дапамогуць выявіць парушальнікаў прыродаахоўнага заканадаўства.
Займаліся ў гэты дзень і пасадкай лясных культур. Паводле слоў Таццяны Георгіеўны, на працягу двух дзён (19 і 20 кастрычніка) было пасаджана 120 тысяч сеянцаў сасны і каля 6 тысяч сеянцаў вольхі чорнай на плошчы 29,1 га. Работы разгарнуліся ва ўсіх лясніцтвах, дзе працавалі прадстаўнікі працоўных калектываў СШ № 3 г. Капыля, Капыльскага дзяржаўнага каледжа, Смаліцкой, Семежаўскай, Бучацінскай, Камсамольскай, Старыцкай, Слабадакучынскай школ, ААТ «Ціміразеўскі» і, вядома ж, работнікі лясной гаспадаркі.
Для школьнікаў — удзельнікаў акцыі — адміністрацыя Капыльскага вопытнага лясгаса падрыхтавала невялікія памятныя падарункі: блакноцікі, магніты, буклеты на прыродаахоўную тэматыку, вырабленыя ў рэдакцыі «Слава працы».
Маргарыта САКОВІЧ 
