Кожны з нас, раней ці пазней, адчувае патрэбу асэнсаваць пражытыя гады, правесці, так бы мовіць, нейкую рысу паміж днём сённяшнім і будучым. Бывае гэта звычайна тады, калі мы знаходзімся на парозе нейкіх значных падзей у сваім жыцці, юбілейных дат.
Для Анатоля Канстанцінавіча Сандразда, начальніка аддзела транспарту Капыльскага райспажыўтаварыства, новы віток у серпанціне падзей пачнецца пасля 2 верасня, калі ён разам з роднымі і сябрамі адзначыць свой 60-гадовы юбілей. Безумоўна, можна з упэўненасцю гаварыць, што свой “мінімум” ён даўно выканаў: ёсць цудоўная сям’я, дзе пануе поўнае ўзаемаразуменне паміж мужам, жонкай і іх двума дзецьмі. Набыты заслужаны аўтарытэт сярод калег і падначаленых, паколькі толькі занятак любімай справай можа даваць такія вынікі.
Да тэхнікі Анатоль цягнуўся з дзяцінства. Ён успамінае, як яшчэ падлеткам кожную вольную хвіліну бег да суседа-механізатара паназіраць, як той рамантуе трактар, па меры сіл дапамагчы яму, каб атрымаць магчымасць самому сесці за руль і з заміраннем сэрца ўглядвацца наперад і адчуваць, як колы магутнай машыны, якой ён кіруе, адмяраюць метры па вясковых дарогах. Відаць таму рашэнне пайсці вучыцца пасля заканчэння васьмігодкі ў Клецкае прафесійна-тэхнічнае вучылішча было для юнака канчатковым і беспаваротным, нягледзячы на ўсе ўгаворы бацькоў і настаўнікаў. Гады вучобы яшчэ больш упэўнілі Анатоля ў правільнасці свайго выбару і зарадзілі іскрынку жадання не толькі самому займацца любімай справай, але і вучыць гэтаму іншых.
Пасля заканчэння вучылішча з чырвоным дыпломам юнак паступае ў Пінскі індустрыяльна-педагагічны тэхнікум. Аднак на чацвёртым курсе яго прызываюць на службу ў Савецкую Армію, і толькі пасля звальнення ў запас Анатоль атрымае магчымасць прадоўжыць адукацыю. Як адметную падзею яго тагачаснага жыцця Анатоль Канстанцінавіч узгадвае сваё ўступленне ў члены Камуністычнай партыі Савецкага Саюза, што для навучэнца тэхнікума было вельмі пачэсна (тут дапамаглі яшчэ армейскія рэкамендацыі). Першае ж працоўнае месца было ў родным Клецкім СПТВ-36.
Хутка ў яго жыцці з’явіліся новыя падзеі, новыя, як пазней аказалася, самыя галоўныя людзі ў яго жыцці. Жаніцьба на маладой настаўніцы Марыі, а потым нараджэнне такой жаданай дачушкі прымусіла новаспечанага мужа і бацьку клапаціцца, каб у яго сям’і былі добрыя ўмовы для жыцця. Таму прапанову пераехаць на Капыльшчыну і працаваць на заводзе ЖБВ прыняў з энтузіязмам, паколькі разам з новай пасадай — галоўны механік — атрымаў гарантыйнае пісьмо, што ў хуткім часе атрымае кватэру. Так і выйшла. Аднак у сярэдзіне васьмідзясятых гадоў Анатоль Канстанцінавіч зноў ступае на педагагічную сцяжынку — прымае прапанову працаваць старшым майстрам вытворчага навучання, цяпер ужо ў Капыльскім СПТВ-211.
Прыкладна праз сем гадоў у яго жыцці адбыўся новы паварот. Пачатак дзевяностых у памяці нашых сучаснікаў застаўся як не вельмі лёгкая пара. Людзі выкарыстоўвалі любую магчымасць, каб зарабіць, неяк утрымацца на плаву ў тыя няпростыя часы. А калі за тваімі плячыма сям’я, у якой падрастаюць ужо двое дзяцей… Трэба было забыцца на ўласныя нязручнасці і клапаціцца пра сваіх блізкіх. Анатоль Сандрозд едзе на заробкі ў Цюменскую вобласць, тым больш, што было прынята рашэнне пасаду старшага майстра ў вучылішчы скараціць. Так у яго працоўнай біяграфіі з’явілася паўночная старонка. Больш за чатыры гады ён жыў, можна сказаць, чаргуючы працоўныя вахты на нафтаздабывальным радовішчы, пералёты і радасныя сустрэчы з сям’ёй.
Чарговая жыццёвая вяха стала для нашага героя, бадай, і самай працяглай, і самай значнай. Пасада галоўнага інжынера на аўтабазе Капыльскага райспажыўтаварыства праз два гады (у 1998 годзе) стала прыступкай для больш высокай — дырэктарскай. На прадпрыемстве адбываліся пэўныя рэарганізацыі, але ад гэтага кола абавязкаў у кіраўніка больш вузкім не стала. “Галоўны наш клопат, — расказвае Анатоль Канстанцінавіч, — своечасова дастаўляць тавары ў гандлёвыя кропкі раёна. А калі ўлічваць, што гэта ў першую чаргу — прадукты, адказнасць узрастае ўдвая”. Цяжкасцей шмат, узнікаюць праблемы і з транспартам, і з вадзіцелямі, якіх не заўсёды хапае. “Прыемна, калі ў наш адрас гучаць словы ўдзячнасці, — працягвае кіраўнік, — аднак бывае і наадварот, паколькі мы непасрэдна працуем з людзьмі. Акрамя завозу тавараў абслугоўваем дзевяццю аўтамагазінамі і аддаленыя вёскі нашага раёна. Пра гэта трэба гаварыць асобна, паколькі там жывуць у асноўным людзі сталага ўзросту, якім не менш за свежыя якасныя прадукты патрэбны жывыя чалавечыя адносіны, увага і добрае слова”.
Цяпер Анатоль Канстанцінавіч плануе новы этап свайго жыцця, які, хочацца верыць, стане не менш цікавым і насычаным падзеямі. “Думаю, у мяне з’явіцца больш магчымасцей для добраўпарадкавання дачы, часцей змагу бачыцца з любімымі ўнучкамі, ды і пра сваё здароўе трэба паклапаціцца”, — адзначае юбіляр.
Маргарыта САКОВІЧ
Фота аўтара
В нем приняли участие и представители Копыльского района. Подробности мы узнали у начальника районной инспекции природных ресурсов и охраны окружающей среды Игоря ЧЕРКАСА:
— Форум проводился в целях консолидации и активизации всех слоев общества в решении проблем охраны окружающей среды. В его рамках делегации областей посетили природоохранные объекты Березинского, Вилейского, Воложинского, Логойского, Молодечненского, Несвижского, Пуховичского районов.
Делегаты форума (более 500 человек) прошли праздничным шествием по центральным улицам г. Молодечно под девизом «Увесь свет глядзiць на прыгажосць зямную». В амфитеатре парка состоялась торжественная церемония открытия финала Х Республиканского экологического форума.
Делегаты участвовали в открытии памятного знака и посадке деревьев в честь 10-летия Республиканского экологического форума в сквере по ул. Л. Толстого, посетили выставку «Современные технологии в области охраны окружающей среды и рационального использования природопользования». На площади у Дворца культуры были организованы выставка–ярмарка книжной продукции «ЭкоКнига», а также выставка–ярмарка народных ремесел и промыслов.
В амфитеатре состоялось награждение победителей республиканских экологических конкурсов. Приятно отметить, что ГУО «Лесновская СШ» (директор Л. В. Войтик - на снимке справа) была награждена Почетной грамотой Министерства природных ресурсов и охраны окружающей среды Республики Беларусь за многолетнюю работу по экологическому воспитанию и пропаганде экологических знаний, благоустройство школьной территории, работу школьного лесничества.
Подготовила Маргарита САКОВИЧ
Напярэдадні новага навучальнага года адбыўся семінар-вучоба старшынь прафкамаў устаноў адукацыі раёна, у якім прыняла ўдзел загадчыца аддзела сацыяльна-эканамічнай работы Мінскага абласнога камітэта прафсаюза работнікаў адукацыі і навукі Тамара Рыжанкова.
У ліку разгледжаных актуальнае пытанне атэстацыі педагагічных кадраў. Так, Міністэрствам адукацыі Рэспублікі Беларусь уносяцца некаторыя змены ў палажэнне аб атэстацыі. Напрыклад, цяпер уводзіцца кваліфікацыйная характарыстыка педагога – настаўнік-метадыст (ва ўстановах з пасадай настаўніка, без выхавальніка). Вышэйшая кваліфікацыйная катэгорыя зараз павінна пацвярджацца кожныя пяць гадоў ва ўстановах павышэння кваліфікацыі, а першая і другая – на месцах. Таксама былі разгледжаны пытанні аплаты працы. Вопытам работы ў гэтым напрамку ў Расіі падзялілася Тамара Рыжанкова, якая наведала суседнюю краіну.
Старшынёй райкама галіновага прафсаюза Людмілай Камёнка была звернута ўвага на заключэнне калектыўных дагавораў, работу з маладымі спецыялістамі і ветэранамі.
Сяргей КОЗЕЛ
Специалистами ГУ «Копыльский ТЦСОН» постоянно проводятся как профилактические, так и развлекательные мероприятия с подростками. И уже стало традицией на базе Центра проводить летнюю детскую дискотеку.
Вот и этот год не стал исключением. С целью пропаганды здорового образа жизни, организации летнего досуга детей праздничный зал территориального центра открыл двери не только для учащихся городских школ, но и для воспитанников ГУО «СПЦ Копыльского района». В перерывах между зажигательными танцами ребята с интересом участвовали в веселых играх и конкурсах «Самый быстрый», «Перенеси кубик», «Волшебный карандаш», «Веселый мяч» и др. Никто не остался без внимания, все ребята получили небольшие призы, а в заключение дискотеки приняли участие в беспроигрышной лотерее.
Светлана ПУТЕЙКО,
заведующая отделением САиР ГУ «Копыльский ТЦСОН»
