І ўдакладніць: яе жыццёвае крэда — працаваць з душой і поўнай самааддачай. Толькі так можна дасягнуць адметных вынікаў, заслужыць важкі аўтарытэт як у жыхароў раёна, так і далёка за яго межамі. Дзякуючы няўрымслівасці Валянціны Леанідаўны, пра Капыльшчыну ведаюць далёка за яе межамі. Да нас на экскурсіі едуць не толькі з розных куткоў Беларусі, але і з Расіі, Германіі, Швецыі, Ізраіля, Злучаных Штатаў Амерыкі...
Літаральна днямі па выніках Мінскага абласнога конкурсу «Творчы алімп Міншчыны» Капыльскі раённы краязнаўчы музей стаў пераможцам у намінацыі «Музейная справа». І гэта зусім невыпадкова: для ўдзелу ў конкурсе быў прадстаўлены праект «Гісторыя яўрэйскай культуры», рэалізацыя якога праходзіць ужо на працягу амаль сямі гадоў.
Мінулы год наогул для супрацоўнікаў музея быў яскравым на падзеі. Самым важным вынікам напружанай краязнаўчай працы можна лічыць той факт, што наш горад стаў старэйшым. Новы ўзрост Капыля, у сваю чаргу, даў штуршок для развіцця некалькіх даўніх ідэй кіраўніцтва раёна: набыццё новага выгляду Замкавай гары, развіццё турыстычнай інфраструктуры. Дарэчы, ажыццяўленне задуманага будзе праходзіць з актыўным удзелам работнікаў музея пры падтрымцы Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь і навукоўцаў.
…Каб адразу правільна расставіць прыярытэты, яшчэ будучы маладым кіраўніком Валянціна Шуракова вызначыла асноўныя прынцыпы ў рабоце, якія ўзяла ад цудоўных настаўнікаў. Прыкладам вядзення спраў для яе сталі выдатны краязнаўца, навуковы супрацоўнік музея Фёдар Канстанцінавіч Абрамчык, былыя загадчыкі аддзела культуры. Але за 32 гады работы на пасадзе дырэктара Валянціна Леанідаўна выпрацавала і свае правілы, якімі сёння кіруюцца і яна сама, і яе маладыя калегі.
Дзіяна ТКАЧЭНКА
Фота Сяргея ЛАЗОЎСКАГА 
Першыя перамогі і станоўчыя эмоцыі прыйшлі на раённых спаборніцтвах па кросе, калі юнак яшчэ навучаўся ў Лясноўскай сярэдняй школе. Настаўнік фізічнай культуры ўстановы адукацыі Віталь Позняк зразумеў адразу: будзе з хлопца добры спартсмен. Рухавы, спрытны, дысцыплінаваны, Руслан больш чым на «выдатна» выконваў усе нарматывы па фізпадрыхтоўцы. На адным са спаборніцтваў талент юнака заўважыў і трэнер ДЮСШ Капыльскай РПА БПС работнікаў АПК Дзмітрый Була. Менавіта ён і прапанаваў перавесціся вучыцца ў гімназію № 1 г. Капыля, каб займацца спортам на больш высокім узроўні.
Падчас навучання ў гарадской установе адукацыі Руслан захапіўся лыжамі. Але выступаць за гонар гімназіі, сваёй дзіцяча-юнацкай спартыўнай школы, Капыльскага раёна і нават Мінскай вобласці даводзілася па розных відах спорту. Апошнім часам (яшчэ да школы-вучылішча алімпійскага рэзерву) Руслан Гарнастай браў старт больш чым на дзясятку буйных рэспубліканскіх спаборніцтвах. Ён станавіўся пераможцам і прызёрам Нацыянальнага фестывалю бегу «Языльская дзясятка», XXXII Міждзяржаўнага марафону «Адкрыццё сезона» ў Асіповічах, рэспубліканскіх спаборніцтваў сярод дзяцей і падлеткаў па біятлоне, лыжных гонках і стральбе з пнеўматычнай зброі «Снежны снайпер», рэспубліканскай спартакіяды спецыялізаваных вучэбна-спартыўных устаноў прафсаюзаў па лёгкай атлетыцы і многіх іншых. Адным з адметных поспехаў можна лічыць сёлетняе адкрытае першынство Рэспублікі Беларусь па лыжных гонках, дзе Гарнастай выканаў нарматыў кандыдата ў майстры спорту.
З верасня 2016 года Руслан навучаецца ў Плешчаніцах. Як адзначыў юнак у размове, у вучылішчы даводзіцца шмат трэніравацца і, пры гэтым, не забываць пра вучэбную праграму. Таму лічыць, што спорт — даволі цяжкая праца. Але, калі прытрымлівацца пэўнай мэты ў жыцці, тады пераадольваць усе цяжкасці становіцца значна лягчэй.
Сяргей ЛАЗОЎСКІ 
Заўсёды ветлівая, яна ўмее знайсці падыход да кожнага: усё цярпліва растлумачыць, хутка абслужыць і абавязкова падорыць усмешку. Кліенты яе любяць і паважаюць — а яна шчаслівая, што сваёй работай робіць жыццё людзей больш зручным і камфортным.
Нарадзілася Ніла Люцыянаўна ў Аножках, што непадалёку ад Капыля. Пасля заканчэння 8 класаў паехала да дзядзькі ў далёкі Мурманск, дзе паступіла ў педагагічнае вучылішча. На працягу 16 гадоў адпрацавала там жа выхавальнікам дзіцячага сада сударамонтнага завода «Нерпа». У 1998 годзе вярнулася на сваю радзіму, дзе спачатку таксама два гады аддала педагагічнай ніве. Аднак так склаліся абставіны, што давялося змяніць поле дзейнасці. І ў 2000 годзе яна прыйшла ў сферу паштовай сувязі: тры гады дастаўляла карэспандэнцыю ў гарадскім аддзяленні, а са жніўня 2003 года працуе аператарам.
За перыяд працы Ніла Люцыянаўна ўжо добра ведае некаторых сваіх кліентаў, вывучыла іх характары і да кожнага знайшла індывідуальны падыход.
— Аддзяленне паштовай сувязі Капыль-2 стала для мяне амаль другім домам, — гаворыць Ніла Люцыянаўна. — Я люблю справу, якой займаюся. Нават калі пенсію якой-небудзь бабулі выплаціш і бачыш, як яна радуецца — самой становіцца прыемна. Вельмі падабаецца асвойваць што-небудзь новае, часта прымаю ўдзел у дапрацоўцы некаторых камп’ютарных праграм. Калі з’яўляецца якая-небудзь навінка, то ў мяне быццам крылы вырастаюць. Хочацца як мага хутчэй вывучыць і працаваць.
Кіраўніцтва аддзялення сувязі характарызуе Нілу Люцыянаўну як працавітага, добрасумленнага і выканаўчага работніка, які адказна адносіцца да сваіх службовых абавязкаў. У яе адрас няма скаргаў ад кліентаў, яна забяспечвае захаванасць грашовых сум і паштовых адпраўленняў.
Лепшым адпачынкам пасля працоўнага дня жанчына лічыць вязанне. Па яе словах, гэта з’яўляецца добрым сродкам для зняцця стомленасці. А ў вясенне-летне-асенні перыяд на веласіпедзе спяшаецца ў Аножкі да сваёй матулі, дзе любіць заняцца агародніцтвам. Прыемнымі момантамі напаўняецца жыццё, калі ў госці прыязджаюць дачка і два сыны, а дом запаланяе смех унукаў.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота Паўла ШЭІНА 
Сяргей Іванавіч добра спраўляецца з ускладзенымі абавязкамі, знаходзіць належны кантакт з вяскоўцамі, выконвае патрабаванні вышэйшага кіраўніцтва, сам уносіць прапановы.
Адным з прыярытэтных напрамкаў развіцця сельсавета з’яўляецца добраўпарадкаванне.
— Вялікую ўвагу надаём прыстанку памерлых — могілак на тэрыторыі сельсавета 9. Пахаванні павінны быць прыбранымі і абкошанымі, нават калі няма спадчыннікаў, — лічыць Сяргей Цвірко. — Таксама замяняем агароджы (на шасці яны ўжо жалезабетонныя). Праўда, рабіць гэта даводзіцца з прыцягненнем сродкаў насельніцтва. Рамантуем воінскія помнікі, абеліскі, брацкія магілы. Садзейнічаюць у навядзенні парадку мясцовы аварыйна-выратавальны пост, школа, сельгаспрадпрыемствы.
Вядома, што выгляд населеных пунктаў псуюць старыя, кінутыя хаты. Таму ў мінулым годзе ў сельсавеце знесена 47 пустуючых будынкаў і на іх месцы добраўпарадкаваны тэрыторыі. Працягваецца працэс па скасаванні вёскі Пнівада, дзе захаваны ўсе пабудовы. За гэты ж час спілавана 845 аварыйна-небяспечных дрэў, ліквідавана 56 стыхійных сметнікаў. Традыцыйна наводзіцца парадак напярэдадні святаў вёсак, якія штогод абавязкова праводзяцца ў Пацейках, Душаве і Траянаве.
Сельвыканкам працуе ў цесным кантакце з насельніцтвам. Праз сходы грамадзян, сувязь са старэйшынамі і дэпутатамі вырашаюцца праблемы вяскоўцаў, вядзецца прафілактычная работа па прадухіленні проціпраўных дзеянняў, пажараў, сацыяльнага недабрабыту і г.д.
Дапамагаць людзям у будзённых клопатах і справах заўсёды імкнецца Сяргей Цвірко. А спрыяе яму ў гэтым вопыт папярэдняй дзейнасці. За плячыма ў Сяргея Іванавіча атрыманне прафесіі інжынера, педагагічнай адукацыі, работа ў маладзёжнай арганізацыі, давялося яму ўзначальваць аддзел арганізацыйна-кадравай работы райвыканкама, філіял «Вялікая Раёўка».
А надзейнай падтрымкай у паспяховай рабоце для Сяргея Іванавіча з’яўляюцца яго жонка Алена, дачка Мілена і сын Артур.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота Сяргея ЛАЗОЎСКАГА 
— Мне пашчасціла працаваць у «Беларусбанку», — дзеліцца Святлана Уладзіміраўна. — На ўсіх этапах працы асноўным капіталам былі і застаюцца людзі, супрацоўнікі — дружны, згуртаваны калектыў прафесіяналаў з высокай працаздольнасцю, аб’яднаных адной мэтай, агульнай карпаратыўнай культурай, імкненнем і жаданнем працаваць на вынік.
Па словах Святланы Уладзіміраўны, выканаць намечаныя паказчыкі ў рознічным бізнесе можна толькі разам. Як адзначае спецыяліст, ёй вельмі пашанцавала працаваць побач з намеснікам начальніка-загадчыкам сектара продажаў Валянцінай Сыцько, галоўнымі спецыялістамі аддзела рознічнага бізнесу Аленай Казак, Яўгенам Пуцейкам, Аленай Саўчэняй, Андрэем Лагутам, кіраўніком аперацыйнай службы Наталляй Пыл, спецыялістам Аксанай Емяльянчык і ўвогуле ўсімі супрацоўнікамі аддзела рознічнага бізнесу.
— Для нас «розніца» — гэта дружны, зладжаны «аркестр», — падкрэслівае Святлана Уладзіміраўна. — Быць дырыжорам такога «аркестра» — велізарнае задавальненне!
Калі ж гаварыць пра Святлану Пабока персанальна, то трэба адзначыць, што ў банкаўскай сістэме яна ўжо працуе 23 гады. Прафесійны вопыт прыходзіў з часам. Пасля заканчэння Беларускага тэхналагічнага інстытута давялося папрацаваць інжынерам на заводзе ЖБВ, потым перайшла ў філіял «Беларусбанка». У 2009 годзе атрымала другую вышэйшую адукацыю па спецыяльнасці ў Беларускім дзяржаўным эканамічным універсітэце. Святлана Уладзіміраўна займае актыўную жыццёвую пазіцыю: на працягу многіх гадоў узначальвае пярвічную прафсаюзную арганізацыю цэнтра банкаўскіх паслуг, дзейнасць якой насычана шматлікімі мерапрыемствамі.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота Паўла ШЭІНА 
