Ганна Іосіфаўна з праўнукамі[/caption]
Нарадзілася Ганна Іосіфаўна ў Нясвіжы. Пазней разам з бацькамі, братамі і сёстрамі (а ўсяго ў сям’і было 12 дзяцей) жылі ў в. Шастакі. У 1930 годзе яе бацькі Іосіф Іванавіч і Марыя Францаўна былі раскулачаны і высланы за межы рэспублікі. І, як сведчыць кніга «Памяць. Капыльскі раён», іх рэабілітавалі толькі праз 63 гады. За гэты час Ганна Іосіфаўна паспела пражыць цэлае жыццё. Працаваць яна пачала яшчэ да вайны, як кажуць, у людзей. Затым — у сельскай гаспадарцы. Выхавала траіх дзяцей. Так, жыццё жанчыны не было простым, але за яе плячыма — цэлае стагоддзе.
Дзіяна ТКАЧЭНКА
Фота аўтара 
Валентина Соколовская (в центре) со своими учениками[/caption]
Валентина Викентьевна — человек, наделенный прекрасными качествами: открытостью, эрудированностью, бескорыстием, требовательностью к себе и окружающим. Это грамотный педагог, любящий детей и свою работу. Строгая, требовательная, принципиальная и вместе с тем добрая, чуткая, внимательная, она находит «ключик» к сердцу каждого ученика. Учитель стремится сформировать у школьников прочные навыки, раскрыть способности каждого, развить желание получать новые знания. На ее уроках всегда царит какая-то особая атмосфера праздника, потому что Валентина Викентьевна умело помогает каждому ученику стать первооткрывателем в мире знаний. Особое внимание в своей работе она уделяет экологическому воспитанию учащихся. Педагог учит ребят жить в созвучии с окружающим миром. Этому способствуют многочисленные экскурсии на природу, беседы, экологические викторины и праздники. Даже в самые лютые морозы в классе этого педагога всегда цветут фиалки, бегонии, гортензии и другие растения.
Ученики Валентины Викентьевны отличаются воспитанностью, чувством ответственности, умением внимательно слушать собеседника, вести диалог, задавать вопросы, высказать свою точку зрения.
Валентина Викентьевна — талантливый педагог, прекрасный человек, мудрый наставник. В.А. Сухомлинскому принадлежат слова о том, что в душе каждого ребенка есть невидимые струны. Если тронуть их умелой рукой, они красиво зазвучат. Эти струны умеет находить в каждом ученике Валентина Викентьевна. Она отдает своим воспитанникам душу и сердце, не жалея времени и сил. Ее любят и уважают учащиеся, родители, коллеги.
Татьяна НЕДЕЛЬКО,
учитель ГУО «Средняя школа № 3 г. Копыля» 
ГУО «Санаторный ясли-сад г. Копыля» по результатам второго (заочного) этапа фестиваля-конкурса «Мир детства» вошел в число лучших и примет участие в финале — очном туре.
В конкурсе принимали участие учреждения дошкольного образования Минской области. Копыляне выступали в номинации «Территория детства сегодня». Наряду с санаторным яслями-садом примут участие в очном туре ГУО «Санаторный ясли-сад № 10 г. Вилейки» и ГУО «Дошкольный центр развития ребенка г. Марьина Горка «Росток»». Членам экспертной комиссии предстоит оценить открытый показ деятельности с воспитанниками в условиях созданного образовательного пространства.
Диана ТКАЧЕНКО 
Августин Блаженный определял этот праздник как единый день, в который совершается память о страданиях обоих апостолов, Петра и Павла, несмотря на то, что они страдали в разные дни.
В этот день стоит задуматься о смирении и мученичестве, а также оценить духовный подвиг каждого из апостолов. Мученичество в православии — одно из ключевых явлений. Именно пойти на муки и смиренно их принять — высший духовный подвиг. В этот день служится божественная литургия в память о первоверховных апостолах. Если праздник приходится на среду или пятницу, он включается в Петров пост и является постным. Если праздник выпадает на выходные, то поста нет в этот день. Если же праздник припадает на остальные дни недели, он тоже входит в Петров пост, но в меню допускается некоторое послабление: к примеру, допускается растительное масло, яйца, молочные продукты.
Стоит задуматься и о том, что необходимо делиться с людьми своей верой. Если человек стал свидетелем чуда, если его мысли обрели покой и равновесие в молитве и обращении к Богу, стоит открыть этот путь и другим людям, подобно первоверховным апостолам, которые несли учение Христа людям. 
Жыццёвы шлях юбіляра пачаўся 1 ліпеня 1941 года ў в. Садавічы Капыльскага раёна. Стала пятым па ліку дзіцём у мнагадзетнай сям’і Ганчарык (усіх 10 дзяцей). З ранняга дзяцінства прывучана да працы. Спачатку даглядала меншых братоў і сясцёр. Каб зарабіць лішні кавалак хлеба, пасвіла кароў у людзей. Аднаго разу заняла чаргу, а гаспадар уручыў на ўвесь дзень палову бохана хлеба і крыху сала. Так і пранасіла ў руках ежу, не адламаўшы ні кавалачка. Увечары ўсё прынесла матулі. Вучылася старанна ў Бучацінскай СШ. З 12 гадоў перыядычна працавала ў калгасе «Новы будаўнік». Актыўная піянерка і камсамолка ў час летніх канікул займалася праполкай кукурузы і экзатычнага кок-сагызу, брала асабістую норму буракоў. У верасні 1957 года дзяўчына атрымала сваю першую ўзнагароду — медаль ВДНГ СССР як член звяна па вырошчванні тытуню. Трэба было ехаць у Маскву, а апрануць і абуць не было чаго. Так перажывала, што не трапіла...
Пасля школы марыла стаць настаўніцай, але перад самым выпускным на веласіпедзе наехала на калючы дрот, атрымаўшы траўму нагі. Цяжка было рухацца. Паўстала пытанне: ці будзе хадзіць? Ды і бацькі казалі: «Куды ты паедзеш, заставайся дома». Вырашыла: «Паеду з аднакласніцамі (усіх сем чалавек) паступаць у Пінскі зоатэхнічны тэхнікум». Прайшла толькі яна адна, здаўшы ўсе экзамены на выдатна. А было ў яе толькі па адной сукенцы і спадніцы, ды туфлі. У час навучання Зоя праявіла сябе як камсамольскі важак: спявала ў хоры, выступала за валейбольную каманду, выдатна прайшла практыку ў Брэсцкай вобласці і атрымала чырвоны дыплом. Па размеркаванні трапіла ў племзавод імя Дзяржынскага (аддзяленне «Кастрычнік») Капыльскага раёна. Маладога спецыяліста абралі сакратаром камсамольскай арганізацыі, прызначылі прапагандыстам. Добрым словам узгадвае дырэктара саўгаса Яфіма Каца і галоўнага заатэхніка Юрыя Кочкіна, у якіх прайшла добрую школу прафесійнага станаўлення, кіраўніцкай і арганізатарскай дзейнасці. Яны ва ўсіх справах падтрымлівалі, давалі парады. Былі і праблемы. Не ўсе члены ВЛКСМ здавалі ўзносы, запазычанасць складала два гады. Склікала сход, на якім выбралі савет, вывесілі дошку гонару і дошку, дзе пачалі запісваць адстаючых. Гэта дало свой плён: узносы сабрала больш чым трэба, а прадукцыйнасць працы павялічылася. Арганізоўвала дні адпачынку і нават першае камсамольскае вяселле. Але неўзабаве сама выйшла замуж і перайшла на працу ў саўгас «Крыніца» галоўным заатэхнікам, стала членам партыі. На новым месцы яскрава праявіліся талент і арганізатарскія здольнасці. Пад яе началам было каля 100 чалавек: даяркі, свінаркі, пастухі.
— Да людзей адносілася з павагай, добразычлівасцю, да кожнага знаходзіла падыход, — узгадвае Зоя Емяльянаўна.
Яна і сёння помніць прозвішча і імя кожнага са сваіх падначаленых. Многія пад яе кіраўніцтвам атрымалі ўзнагароды. Сярод іх Герой Сацыялістычнай Працы Алімпіяда Трыгубовіч. Адначасова скончыла БСГА. Працоўныя дасягненні і ўменне працаваць з людзьмі былі заўважаны — яна становіцца членам Капыльскага райкама партыі і кандыдатам Мінскага абласнога камітэта. У памяці выступленне на партыйным актыве ў Мінску з дакладам «Аб развіцці жывёлагадоўлі», дзе адбылася сустрэча з самім Пятром Міронавічам Машэравым (Першы сакратар ЦК КПБ). Зою Емяльянаўну абралі ў склад камісіі па выпрацоўцы праекта пастановы.
— Чаму вы не ўзялі праект пастановы? — спытаў кіраўнік БССР.
— А я з усім згодна, — смела адказала суразмоўца.
Машэраў асабіста ўручыў праект пастановы дакладчыцы.
За поспехамі прыйшлі і першыя выпрабаванні — раптоўна пайшоў з жыцця любы муж. Адна падымала дзяцей. Каб загаіць душэўныя раны, урачы параілі часова перайсці на іншую працу. Пайшла ў школу выхавацелем. Ды і да дзяцей бліжэй. Заўсёды з павагай адносілася да тых, хто жыве побач. Менавіта падтрымка людзей, іх дабрыня і чулыя адносіны дапамаглі ёй перажыць боль страты блізкага чалавека. Затым зноў вярнулася ў родны саўгас «Крыніца». Яшчэ з большай энергіяй узялася за справу: працавала эканамістам, узначаліла парткам. Партыйная арганізацыя саўгаса была адной з буйных на Капыльшчыне — 78 членаў. Дасканала ведала кожную ферму, кожную брыгаду, унікала ў людскія праблемы і імкнулася вырашаць іх. У час сходаў і нарад заўсёды адстойвала сваю пазіцыю, рашуча выступала супраць завышэння вытворчых паказчыкаў. За сумленнасць і прынцыповасць, адказнасць за даручаную справу кіраўнік Зоя Салановіч заваявала павагу працоўнага калектыву. Ганарыцца тым, што была старшынёй участковай камісіі па выбарах Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.
Яна — часты госць у Слабадакучынскай СШ. З дзяцінства засвоіла адну важную акалічнасць, якую ўзгадвае сваім дзецям і ўнукам: у якім бы ўзросце чалавек не знаходзіўся — трэба вучыцца, павышаць адукацыю. А для гэтага неабходна чытаць кнігі, газеты, часопісы, наведваць установы культуры. Любімай газетай многія гады лічыць родную раёнку. Заўсёды чакае ад яе новых паведамленняў і навін.
Барыс ДЗЕНІСЮК,
член ГА «Беларускі саюз журналістаў» 
Ігар Піліповіч і Алесь Бельскі[/caption]
Увогуле ж мерапрыемства было прысвечана 105-годдзю з дня нараджэння слыннай дачкі Капыльшчыны, грамадскага і культурнага дзеяча рэспублікі, былога дырэктара навучальнай установы, заслужанай настаўніцы БССР Зінаіды Іосіфаўны Раманенкі. І гэта невыпадкова, бо яна ўсё сваё жыццё аддала працы ў школе і дзеля школы. Дзякуючы яе намаганням і калектыву, які яна сабрала вакол сябе, школа і само мястэчка Цімкавічы сталі вядомы ў рэспубліцы.
«Мне пашчасціла вучыцца ў Цімкавіцкай школе, калі Зінаіда Іосіфаўна Раманенка была дырэктарам. Пад яе кіраўніцтвам зладжана і творча працаваў увесь настаўніцкі калектыў. Кожны настаўнік стараўся правесці свой урок на высокім узроўні, цікава. Працягам змястоўных урокаў была разнастайная пазакласная работа, — узгадвае ў адным з артыкулаў, што ўвайшлі ў зборнік, Людміла Ніжэвіч. — Нельга не сказаць яшчэ пра вялікі пласт работы Зінаіды Іосіфаўны па ўшанаванні памяці сваіх землякоў і стварэнні музеяў Кузьмы Чорнага і 17-га Чырванасцяжнага пагранічнага атрада. Энтузіязм і жаданне, запал і энергія Зінаіды Іосіфаўны, нібы ланцужковая рэакцыя, перадаліся настаўнікам і вучням».
[caption id="attachment_49800" align="alignleft" width="300"]
Людміла Ніжэвіч[/caption]
На прэзентацыі прысутнічаў унук Зінаіды Іосіфаўны Раманенкі Ігар Піліповіч, кандыдат фізіка-матэматычных навук, які падзякаваў за добрую памяць аб Зінаідзе Іосіфаўне і ўзгадаў цікавыя моманты з дзяцінства, звязаныя са сваёй бабуляй.
Як адзначыў Алесь Бельскі, Цімкавіцкая школа мае надзвычай багатую гісторыю, насычаную шматлікімі яркімі фактамі, падзеямі, імёнамі. Яе настаўнікі і выпускнікі лічаць сваім абавязкам захаваць гэту гісторыю для будучыні, данесці да сённяшняга пакалення вучняў, таму і выдадзена гэта кніга. Летапіс школы і шэраг успамінаў былі падрыхтаваны спецыяльна. Значная колькасць матэрыялаў зборніка была апублікавана ў газеце «Слава працы» і рэспубліканскіх выданнях.
Іван Ігнатчык падкрэслівае: «Спадзяюся, стварэнне летапісу на гэтым не заканчваецца. Усе мы — цяперашнія педагогі і вучні, былыя выхаванцы — будзем шукаць новыя звесткі з мінулага жыцця нашай школы, адкрываць слаўныя імёны вядомых яе выпускнікоў, запісваць успаміны і г.д.».
Уладзімір Родчанка, доктар тэхнічных навук, прафесар, акадэмік Расійскай акадэміі касманаўтыкі імя К.Э. Цыялкоўскага, дарэчы і адзін са спонсараў, успамінае: «Наша деревенская школа имела прекрасный педагогический коллектив, возглавляемый заслуженной учительницей З.И. Романенко, которая была директором школы «от Бога». Она сумела сплотить вокруг себя замечательных учителей, каждый из которых был личностью, поэтому многие выпускники школы, в том числе и я, стали студентами вузов Советского Союза».
Літаратуразнавец Міхась Тычына ў 1983 го-дзе так пісаў пра музей пагранатрада: «Тры гады назад у адным з пакояў Цімкавіцкай школы быў адкрыты музей, прысвечаны 17-му Чырванасцяжнаму цімкавіцкаму пагранатраду, які дыслацыраваўся тут з 1922 да 1939 г. Ствараўся музей пад непасрэдным кіраўніцтвам былога дырэктара школы, заслужанай настаўніцы БССР З.І. Раманенкі. Дзясяткі фатаграфій байцоў-пагранічнікаў, іх асабістыя рэчы, копіі дакументаў тых далёкіх гадоў — усё цікава, усё дыхае рамантыкай прыгранічных суровых будняў».
[caption id="attachment_49801" align="alignright" width="300"]
Іван Ігнатчык[/caption]
Пачэснае месца ў выданні адведзена землякам — Героям Савецкага Саюза, вядомым вучоным, грамадскім і дзяржаўным дзеячам.
А вось што ўспамінае акадэмік, прэзідэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1997-2000 гг.) Аляксандр Вайтовіч: «Пачатковая школа, дзе я вучыўся, была, дзякуй богу, пад бокам, у саміх нашых Рачкевічах. Гэта потым, ужо з пятага класа, давялося хадзіць кіламетры за чатыры ў Цімкавічы. Праз поле. А ў полі іншым разам такая завіруха! Снежныя крупы па твары сякуць — аж слёзы выбіваюць…»
На свяце прысутнічалі супрацоўнікі раённай цэнтральнай бібліятэкі імя А. Астрэйкі Ірына Пятровіч і Марыя Душэўская, загадчыца Цімкавіцкай сельскай бібліятэкі Вольга Радкевіч — выпускніца школы (дарэчы, яна адказвала за музычнае афармленне свята). Яшчэ адна выпускніца, а зараз мастацкі кіраўнік Цімкавіцкага СДК Вераніка Шахлевіч выканала для сваіх былых настаўнікаў песні, якія нікога не пакінулі раўнадушнымі.
Многія прысутныя бралі слова, каб падзяліцца сваімі ўспамінамі пра родную школу, любімых настаўнікаў, вялікую справу Зінаіды Іосіфаўны, якая пакінула добры след на зямлі і ў памяці людзей.
Наш кар
Фота Аксаны РУСАК 
Як расказала старшыня раённага Савета ветэранаў Казіміра Ганчар, ён будзе праводзіцца з 11 ліпеня па 11 жніўня і стане добрым стымулам для актывізацыі работы па добраўпарадкаванні і паляпшэнні санітарнага стану асабістых падвор’яў. Прыняць удзел у конкурсе могуць людзі пенсійнага ўзросту, якія маюць прысядзібную гаспадарку, арганізаваную на высокім узроўні. Заяўкі прымаюцца да 20 ліпеня: ад сельскіх жыхароў — у сельвыканкамах, ад гараджан — па тэлефоне 55-0-83. Па выніках конкурсу кампетэнтным журы будуць вызначаны пераможцы (1, 2 і 3-е месцы) і прызёры ў 13 намінацыях.
Рэдакцыя газеты «Слава працы» будзе сачыць за ходам спаборніцтва. І хутка чытачы раёнкі змогуць пазнаёміцца з гаспадарамі найбольш прывабных падвор’яў.
Маргарыта САКОВІЧ 
На нарадзе быў абмеркаваны стан спраў у бухгалтарскім уліку ў сельскагаспадарчай галіне. Вялікая ўвага нададзена пытанням аўтаматызацыі, якая яшчэ не ўсюды прымяняецца ў поўнай меры. Значная роля была адведзена змяненням у заканадаўстве, звязаным з дакументальным афармленнем прадаваемай прадукцыі, увядзенню электронных рахункаў-фактур, якія прыходзяць на змену спецыялізаваным таварна-транспартным накладным. На гэтым спынілася намеснік начальніка аддзела падаткаабкладання інспекцыі Міністэрства па падатках і зборах Мінскай вобласці Наталля Юхневіч.
Пра дакладнасць справаздачных даных у бухгалтарскім уліку гаварыла намеснік начальніка галоўнага ўпраўлення фінансаў і падаткаабкладання Міністэрства сельскай гаспадаркі і харчавання Алена Клінцэвіч.
Пра перавагі і асноўныя прынцыпы работы праграмнага забеспячэння «Ніва» расказала начальнік аддзела ўкаранення аўтаматызаванай сістэмы кіравання прадпрыемствамі галаўнога інфармацыйна-вылічальнага цэнтра Мінсельгасхарчу Ганна Даўнаровіч.
Продаж і прыватызацыю жылля, пабудаванага ў сельгасарганізацыях, закранула ў сваім выступленні начальнік упраўлення рэфармавання дзяржаўнай уласнасці Мінсельгасхарчу Алена Цыкунова.
Намеснік міністра сельскай гаспадаркі і харчавання Людміла Ніжэвіч звярнула ўвагу на асноўныя мерапрыемствы па павышэнні эфектыўнасці і канкурэнтаздольнасці работы аграпрамысловага комплексу, якія адлюстраваны ў Дзяржаўнай праграме развіцця аграрнага бізнесу на 2016-2020 гады. Як адзначыла Людміла Іванаўна, у цяперашняй пяцігодцы асаблівая ўвага будзе нададзена пытанням тэхналагічнай дысцыпліны, рэалізацыі мерапрыемстваў па максімальнай акупнасці затрат, павышэнні якасці і канкурэнтаздольнасці сельскагаспадарчай прадукцыі.
Сяргей КОЗЕЛ 
На совместном заседании Бобовнянского сельисполкома и Совета ОПОП был рассмотрен вопрос о состоянии работы по охране общественного порядка и усилении борьбы с пьянством на территории данного сельсовета.
Проблемы, существующие на территории сельсовета, решали в режиме конструктивного диалога. Председатель Бобовнянского сельисполкома Ирина Запольская отметила, что, выполняя задачи, поставленные законодательством нашей страны, службой охраны правопорядка и профилактики совместно с другими службами Копыльского РОВД принимались меры по ликвидации преступных проявлений и для сохранения стабилизации обстановки в обществе. Это дало положительные результаты. Всего же за январь-май 2016 года выявлено 30 (35 ― в 2015 году) фактов распития спиртных напитков в общественных местах либо появления в общественном месте в пьяном виде. Восемь человек привлечены к административной ответственности за мелкое хулиганство. Шесть человек осуждены судом Копыльского района к 1 году принудительного лечения в ЛТП.
— Кроме того, на территории административного участка Бобовнянского сельсовета за указанный период 2016 года совершено четыре преступления. Одно из них остается нераскрытым. Это кража бензопилы из дома-дачи в д. Думичи, — дополнил старший участковый инспектор милиции ООПП Копыльского РОВД майор милиции Дмитрий Карнейчик. — Но розыскные мероприятия ведутся, и виновный в скором времени будет наказан. В дальнейшем в 2016 году наша работа будет построена в направлении профилактической отработки лиц, ранее совершивших преступления. Профилактика пьянства и далее будет направлена на взаимодействие с конкретными категориями лиц. Это люди, занимающиеся реализацией спиртосодержащих жидкостей, ранее судимые, семейные скандалисты и лица, злоупотребляющие спиртными напитками. Будет продолжена работа по профилактике краж различных форм собственности.
Только так, совместными усилиями, можно обеспечить охрану общественного порядка и усилить борьбу с пьянством.
Диана ТКАЧЕНКО 
Для забеспячэння санітарна-эпідэмічнага дабрабыту насельніцтва раёна і падрыхтоўкі да эпідэмічнага сезона захворванняў на вострыя рэспіраторныя інфекцыі 2016-2017 гг. кіраўнікі арганізацый, прадпрыемстваў і ведамстваў усіх форм уласнасці да 1 жніўня 2016 года павінны выдзеліць фінансавыя сродкі на закупку супрацьгрыпозных вакцын шляхам заключэння дагавораў з УАЗ «Капыльская ЦРБ». Неабходна правесці імунізацыю не менш за 40% насельніцтва раёна. Арганізацыя закупкі вакцын і імунізацыя насельніцтва, у тым ліку з выкарыстаннем выязных брыгад, ускла-дзены на галоўнага ўрача УАЗ «Капыльская ЦРБ».
Сяргей КОЗЕЛ 
