Home

Слава працы

Только достоверные новости Копыльщины

info

info

Не абышлося без заўваг

19.10.2024
У ходзе месячніка па навядзенні парадку на зямлі, добраўпарадкаванні і азеляненні тэрыторый, які праходзіў на Капыльшчыне напрацягу кастрычніка, кантралюючымі органамі праводзіўся маніторынг стану тэрыторый горада і населеных пунктаў раёна. Супрацоўнікі раённай інспекцыі прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя, раённага цэнтра гігіены і эпідэміялогіі абследавалі тэрыторыі, каб упэўніцца, наколькі добрасумленна суб’екты гаспадарання аднесліся да ўдзелу ў месячніку. Кіраўнікі гэтых службаў далі свае каментарыі. Ігар ЧАРКАС, начальнік раённай інспекцыі ПРіАНА: — У чацвер, 31 кастрычніка, быў арганізаваны рэйд з мэтай праверкі прадпісанняў, выдадзеных інспекцыяй па навядзенні парадку на замацаваных тэрыторыях. У ходзе яго выяўлена, што большасць прадпрыемстваў і арганізацый прынялі актыўны ўдзел у месячніку і пастараліся прывесці замацаваныя тэрыторыі ў належны стан. Так, на момант абследавання праводзіліся работы па ўборцы прылеглых тэрыторый ДУП “ПМК-194”, ПМК-11 ААТ “Салігорскводбуд”, ДУП “Капыльскае ПМС”. Работнікі КУП “Капыльская ЖКГ” займаліся ўборкай прыдамавых тэрыторый у райцэнтры па вуліцы Цімкавіцкай (дамы №№ 3, 5, 7) і праводзілі рэкультывацыю трасы па замене ПІ-трубы на вул. 50 год БССР. Філіялам КУП “Мінскаблдарбуд” — “ДРБУ №124” выконваліся работы па ўборцы дарожнага палатна па вул. Багдановіча ў Капылі. Выявілася, што цэх прыроднага і звадкаванага газу, ТАА “Капыльскі энергасэрвіс” таксама навялі парадак на замацаваных тэрыторыях. Не выканалі патрабаванні па ўборцы замацаваных тэрыторый некаторыя індывідуальныя прадпрымальнікі: А. А. Нікіфараў (вул. Прамысловая), С. А. Шчурскі (вул. Дзяржынскага). На тэрыторыі Грозаўскага, Сл.-Кучынскага і Капыльскага сельсаветаў праведзены работы па ўборцы аб’ектаў сацыяльнай сферы, грамадзянскіх могілак і пахаванняў перыяду Вялікай Айчыннай вайны, знята агароджа на могілках у в. Загараўшчына, якая ўжо прыйшла ў непрыгоднасць, вядуцца работы па захаванні пустуючых сядзіб у аграгарадку Грозава, вёсках Праснакі, Міхалёўцы. На момант правядзення рэйду тэхнікай ААТ “Старыца-Агра” вялася падбуртоўка палігона цвёрдых камунальных адходаў у в. Свідзічы. У якасці адмоўных прыкладаў можна прывесці нездавальняючы стан тэрыторый, якія прылягаюць да МТФ “Падгорцы” (ААТ “П-з Дусаеўшчына”) і МТФ “Чырвоны Партызан” (ААТ “Мажа-Агра”), якія не вызвалены ад арганікі, не прыведзена ў належны стан і зона строгай санітарнай аховы артсвідравін в. Падгорцы. ДЛГУ “Капыльскі лясгас” не былі прыняты меры па ліквідацыі сметнікаў на тэрыторыі дзяржаўнага ляснога фонду, што прылягае да вадаёма Астравок і месцаў адпачынку “Садкі” і “Крынічка” (кв. №№62, 46 і 37 Старыцкага лясніцтва). На момант рэйдавай праверкі КУП “Капыльская ЖКГ” не быў падбуртаваны палігон цвёрдых камунальных адходаў у Грозаве, вакол яго адсутнічалі агароджа і аншлаг, забруджана прылеглая тэрыторыя. ААТ “Праснакі” не выкананы патрабаванні інспекцыі па ліквідацыі несанкцыянаванага сметніка на землях гаспадаркі на тэрыторыі, якая прылягае да грамадзянскіх могілак у в. Загараўшчына. Аляксей КАРОЛЬ, галоўны санітарны ўрач раёна: — Па выніках маніторынгу за санітарным станам тэрыторый горада Капыля, які быў праведзены 28 і 29 кастрычніка, накіраваны рэкамендацыі па ліквідацыі выяўленых недахопаў 14 суб’ектам гаспадарання. Сярод іх ААТ “Капыльскі райаграсэрвіс”, СТАА “Капыльская вытворчасць будаўнічых сістэм”, Капыльскае райспажыўтаварыства, ДУП “ПМК-194” УП “Мінсксельбуд”, ДУП “Капыльскае ПМС”, ТАА “Капыльскі энергасэрвіс”, філіял “Капыльскае РБУ” ААТ “Універсалрамбуд”, ПВУП “Койко”, ІП Беразоўскі М. А., КУП “Капыльская ЖКГ”, ПБУП “РамАўтаГіс”, філіял КУП “Мінскаблдарбуд” — “ДРБУ №124”, ЛДД-653-65 РУП “Мінскаўтадарцэнтр”, Капыльскі філіял ААТ “Слуцкі сыраробны камбінат”. Падрыхтавала Маргарыта САКОВІЧ  

Выпуск №2: НАРЖИМСКИЙ Владимир Александрович

19.10.2024
Указом Президиума Верховного Совета СССР от 6 марта 1945 года за мужество и героизм, проявленные в воздушных боях с немецко-фашистскими захватчиками, гвардии капитану Владимиру Александровичу Наржимскому присвоено звание Героя Советского Союза с вручением ордена Ленина и медали «Золотая Звезда» (№ 4036). Страницы биографии В. А. Наржимского Родился 1 (14) февраля 1915 года в деревне Тимковичи, ныне Копыльского района Минской области, в семье служащего. Окончил 10 классов средней школы. Работал на Московском механическом заводе. Был инструктором в Московском аэроклубе Метростроя. В 1935 году окончил Ульяновскую летно-техническую школу. В 1936-1938 годах и с 1940 года служил в Военно-Морском Флоте. В 1941 году окончил Ейское военно-морское авиационное училище летчиков. Участник Великой Отечественной войны с июня 1941 года, сражался в составе 32-го истребительного авиационного полка. Участвовал в обороне Кавказа, Крыма, освобождении Румынии, Болгарии, Австрии. Прикрывал военно-морские базы Керчь, Туапсе, Новороссийск. Особенно отличился в период боев за Новороссийск и Таманский полуостров, где являлся старшим группы истребителей прикрытия. Войну закончил на Дальнем Востоке, участвуя в боевых действиях против японских милитаристов. Всего совершил 427 успешных боевых вылетов, в воздушных боях уничтожил 18 самолетов противника (13 лично и 5 — в группе). После войны продолжил службу в частях авиации ВМФ. В 1951 году окончил Военно-воздушную академию, а с 1958 года работал в ней же преподавателем. С 1960 года — заместитель начальника Центрального аэроклуба СССР, с 1962 года — старший преподаватель Военно-политической академии. Кандидат военных наук, доцент. С 1970 года гвардии полковник В. А. Наржимский — в запасе. Работал в Высшей комсомольской школе при ЦК ВЛКСМ. Жил в Москве. Умер 17 октября 1988 года. Похоронен на Николо-Архангельском кладбище в Москве. Награжден орденами: Ленина, Красного Знамени (трижды), Отечественной войны I степени (дважды), Красной Звезды  (трижды), медалями. Бюст Героя установлен в Севастополе. Боевые эпизоды из жизни гвардии майора Наржимского Уже в апреле 1942 года в воздушных боях летчики 7-го истребительного авиаполка (командир подполковник А. З. Душин) совершили много героических подвигов, в том числе — три воздушных тарана. Пилоты же 32-го истребительного авиаполка, только в июле-августе, базируясь на аэродроме Лазаревское, сбили в воздушных боях 60 самолетов противника. Командиры звеньев 2-й эскадрильи этого полка старший лейтенант В. А. Наржимский и лейтенант Д. А. Стариков только за несколько августовских дней лично сбили по пять самолетов и по три в паре. В боевой деятельности Наржимского был случай, когда ему сдался в плен целый эскадрон румынской кавалерии. Дело было так. Возвращаясь с боевого задания со своим ведомым, Нар-жимский увидел скачущую по дороге конницу. Боезапас был не полностью израсходован. А раз есть цель, значит, следует пустить его в дело. В атаку! Но румыны быстро смекнули, чем это пахнет, и подняли руки к небу. Летчикам ничего не оставалось, как показать направление к ближайшей советской части… Август 1942 года, когда немецкая авиация беспрерывно совершала налеты на наши корабли, базы и приморские города, стал наиболее тяжелым периодом в боевой деятельности Владимира Наржимского, но и наиболее результативным. Только за 2 недели этого месяца Наржимский сбил 9 немецких бомбардировщиков. А звено, которым он тогда командовал, за 45 дней уничтожило 25 машин противника, не потеряв ни одной своей. В очередной сводке Советского информбюро (от 22 августа 1942 года), там, где речь шла о боях на южном участке фронта, сообщалось: «Активно действует наша авиация. Летчики Н-ской части за 5 дней сбили 34 немецких самолета. Лейтенант Владимир Наржимский в течение одного дня сбил 3 немецких бомбардировщика…» Советское информбюро 23 сентября 1943 года передало: «Авиация Черноморского флота атаковала в районе Керченского пролива и порта Керчь транспортные средства противника и уничтожила 10 быстроходных десантных барж и 3 сторожевых катера противника». Было это так. Группу из 24 пикировщиков Пе-2 возглавлял Андрей Кузьмич Кондрашин. Их сопровождали 16 истребителей 11-го Гвардейского авиаполка, их ведущим был капитан Семен Евстигнеевич Карасев. Он же — командир ударного звена. С каждой группой бомбардировщиков шли по 4 истребителя непосредственного прикрытия, их командирами были лейтенант Петр Краснов, старший лейтенант Владимир Наржимский, майор Борис Юдин. Маршрут прошли, не встретив противодействия. Вблизи района цели появились четыре Me-109, но в бой не вступили, ушли в сторону Азовского моря. Внизу, то справа, то слева, виднелись дымы пожаров: наши вой-ска вели бой в районе лимана Кизилташского. В небе повисли серые шапки разрывов. Их становилось все больше и больше. Осколки достигали самолетов, однако никто не нарушал строй. Показался порт. Он был забит судами. «Петляковы» начали работать… Бомбы разорвались на баржах и между ними. Когда вся группа развернулась на обратный курс, замыкающий доложил: порт объят огнем. Горели и взрывались суда, цистерны с бензином на берегу, склады с боеприпасами… В районе Курчанского лимана Владимир Наржимский, догонявший основную группу после воздушного боя, был атакован двумя Me-109. В завязавшемся бою он сбил одного из них, второй поспешил ретироваться в сторону Темрюка… В октябре-ноябре 1942 года разыгрались ожесточенные бои на подступах к Туапсе. Черноморские летчики оказали большую поддержку нашим сухопутным войскам, оборонявшим город. В воздушных боях особенно отличились летчики 32-го истребительного авиаполка. Только за 2 недели боев они сбили 50 вражеских самолетов. Лейтенант Владимир Наржимский за 2 дня уничтожил 6 вражеских самолетов. В октябре-ноябре 1942 года разыгрались ожесточенные бои на подступах к Туапсе. Черноморские летчики оказали большую поддержку нашим сухопутным войскам, оборонявшим город. В воздушных боях особенно отличились летчики 32-го истребительного авиаполка. Только за 2 недели боев они сбили 50 вражеских самолетов. Лейтенант Владимир Наржимский за 2 дня уничтожил 6 вражеских самолетов. К августу 1944 года заместитель командира эскадрильи 11-го Гвардейского истребительного авиационного полка гвардии капитан В. А. Наржимский совершил 339 боевых вылетов, провел 35 воздушных боев, в которых сбил лично 13 самолетов противника и 5 в составе группы. Последний раз на родине В сентябре 1987 года Владимир Александрович Наржимский в последний раз побывал на своей малой родине, прошел по улицам Копыля, Тимкович, встретился со школьниками, сотрудниками редакции районной газеты «Слава працы». В своем интервью корреспонденту он говорил о том, что планирует посетить Беларусь вместе с семьей — женой, детьми, внуками, рассказать и показать им, где прошли его юные годы. Однако через год его не стало… Владимир Наржимский дает интервью заведующей отделом радио Марии Шеиной Фото Ивана ИГНАТЧИКА, 1987 г.  

Зазірніце на кірмаш!

19.10.2024
Працягваюцца восеньскія кірмашы, якія кожную суботу радуюць пакупнікоў сваёй прадукцыяй. Мноства машын з розных гаспадарак раёна прыбываюць на плошчу імя У. І. Леніна ў Капылі, дзе бойка ідзе гандаль садавінай, агароднінай. У гэтую суботу прыехалі прадаўцы нават з Брэсцкай вобласці, якія прапаноўвалі лясныя, грэцкія арэхі і гарбузікі. І іх тавар аказаўся запатрабаваным у наведвальнікаў кірмаша. Парадаваў вялікі выбар рыбнай прадукцыі.  Акрамя гэтага прадавалі саджанцы розных парод дрэў. Трэба адзначыць, што за працяглы час правядзення сезонных кірмашоў цікавасць наведвальнікаў і пакупнікоў да іх не зменшылася. Павел ШЭІН Фота аўтара  

Змагар за шчасце народа

19.10.2024
Даўно займаюся краязнаўчай справай, стараюся знайсці невядомае, але слаўнае пра Капыльшчыну, пра яе знакамітых людзей. Адным з іх з’яўляецца навучэнец Цімкавіцкага вышэйшага народнага вучылішча Павел Жалезняковіч. Рэвалюцыянер, актыўны член Камуністычнай партыі Заходняй Беларусі. Ён разам з такім жа змагаром з панскай  дэфензівай Уладзімірам Царуком будзе асуджаны на пажыццёвае зняволенне. Нарадзіўся славуты зямляк 10 кастрычніка 1906 года ў вёсцы Лешня ў сям’і святара Георгіеўскай царквы. Затым усё сямейства пераехала ў мястэчка Цімкавічы. Яму пашанцавала вучыцца ў вышэйшым народным вучылішчы. Гісторыю выкладаў Мікалай Раманоўскі, а французскую мову – Надзея Даменя. Менавіта гэтыя выкладчыкі прывівалі імкненне да тэатральнай творчасці сваім выхаванцам. Вучылішча давала веды больш чым нават сённяшняя базавая школа. Яго студэнты атрымлівалі  дадаткова прафесіі: краўца або бухгалтара. Павел атрымаў пасведчанне бухгалтара, што ў будучым дапамагала ў савецкай і партыйнай рабоце. Павел закончыў вучылішча ў 1920 годзе, якраз тады, калі з Капыльшчыны выгналі белапалякаў, і паехаў у госці да свайго брата Арсена ў мястэчка Ярэмічы. Але ў лістападзе Заходняя Беларусь адышла да Польшчы, і шляхі на радзіму для юнака былі адрэзаны. Павел застаўся жыць у братавай сям’і. Мястэчка пры Нёмане не  скарылася акупантам. Актыўна дзейнічала камуністычнае падполле, яго актывісты на тэлеграфных слупах і на дрэвах вывешвалі чырвоныя сцягі. Будучы Герой Савецкага Саюза Уладзімір Царук трымаў невялічкую краму, якая стала цэнтрам падпольнай работы, а самым актыўным барацьбітом з акупантамі стаў Павел Жалезняковіч. Ён працаваў паштальёнам і па явачных адрасах дастаўляў камуністычную літаратуру і лістоўкі. Крама Царука служыла месцам сувязі паміж вяскоўцамі і падпольным цэнтрам. Польская дэфензіва не драмала і лавіла падпольшчыкаў. У 1926 годзе 20-гадовы Жалезняковіч быў арыштаваны. Яго катавалі ў пастарунку, але ён нікога не выдаў. Калі яго выпусцілі, то сябры сустракалі Паўла як героя. Але знайшоўся здраднік, які выдаў усіх актывістаў. Над правакатарам быў хуткі суд. Следчы пан Лабяк западозрыў Царука і  Жалезняковіча, што яны маюць дачыненне да знікнення панскага паслугача. Спачатку паліцэйскія забралі іх, а потым усіх членаў райкама. Іх катавалі і асудзілі да пажыццёвага зняволення. У турме Павел атрымаў хранічны рэўматызм суставаў рук і ног. Доўгае зняволенне падарвала здароўе нашага земляка. Восенню 1939 года наглядчыкі Равіцкай турмы збеглі ад наступаючых фашыстаў, і мясцовыя жыхары адчынілі дзверы камеры Паўла  Жалезняковіча і Уладзіміра Царука. Затым на рацэ Буг наш зямляк сустрэў воінаў-вызваліцеляў і вярнуўся ў Ярэмічы. З энтузіязмам Жалезняковіч уключыўся ў будаўніцтва новага жыцця. Спачатку загадваў паравым млынам у вёсцы Турэц, затым узначаліў Турэцкі сельскі Савет, а ў 1940 годзе стаў сакратаром Мірскага райвыканкама. Гэтыя бурлівыя гады, калі ствараліся першыя калгасы і будаваліся школы, далі шмат вопыту, які ён прыменіць, калі будзе працаваць на высокіх пасадах. Пачалася вайна. Лёс закідае Паўла ў далёкі Орск, куды ён у 40-градусны мароз будуе эвакуіраваны з Беларусі абарончы завод. Ён разумее, што патрэбен тут, у тыле, але ўсёй душой ірвецца на змаганне з фашыстамі. Піша заяву ў ЦК КПБ, каб дапамаглі стаць салдатам. У маі 1942 года атрымлівае тэлеграму:  “З’явіцца на вучобу ў Маскву”. Там ён закончыць спецшколу і стане інструктарам падрыўной справы. З такіх як ён спецыялістаў арганізуецца група, якая будзе прабірацца праз  заслоны ворага ў Налібоцкую  пушчу. Яны прайшлі патаемнымі сцежкамі і былі прыняты ў партызанскую брыгаду “Камсамолец”. Мінёры адразу заявілі пра сябе. Пад умелым кіраўніцтвам камісара было ўзарвана шмат эшалонаў, праведзена і вялікая колькасць  паспяховых штурмаў гітлераўскіх гарнізонаў. Калі прыйшло доўгачаканае вызваленне, атрад Жалезняковіча дапамагаў воінам-вызваліцелям гнаць немцаў. Пасля вайны Жалезняковіч паказаў сябе ўмелым кіраўніком-гаспадарнікам. Спачатку быў першым сакратаром Любчанскага, а затым Мірскага і Карэліцкага райкамаў партыі. Узначальваў ён і Мірскі райвыканкам. Шмат пры ім  узводзілася розных аб’ектаў. Міршчына хутка аднавілася і папрыгажэла. Апошнія гады ён жыў у Карэлічах на вуліцы Партызанскай, 9. У гэтым гарадку ў гонар яго названа адна з вуліц, а таксама калгас паблізу Міра. Ён узнагароджаны баявымі ордэнамі  і медалямі, а таксама за стваральную працу – ордэнам Леніна. Іван ІГНАТЧЫК, г. Капыль  

Супраць карупцыi

19.10.2024
На каардынацыйнай нарадзе, якая прайшла пад старшынствам пракурора Аляксандра Алісевіча, абмяркоўваліся меры па супрацьдзеянні карупцыі і эканамічным злачынствам у Капыльскім раёне. Аналізуючы сітуацыю, Аляксандр Анатольевіч акцэнтаваў увагу прысутных — супрацоўнікаў аддзела ўнутраных спраў, іншых зацікаўленых службаў — на тым, што ў нашым раёне гэта работа ў многім з’яўляецца аднатыпнай, паколькі існуе слабое ўзаемадзеянне паміж асобнымі аддзеламі і службамі РАУС. Як сведчаць праверкі, праводзімыя пракуратурай Капыльскага раёна, упушчэнняў у рабоце многіх прадпрыемстваў, арганізацый і устаноў нямала. І хаця яны не заўсёды носяць крымінальны характар, тым не менш адсутнасць юрыдычнай пісьменнасці можа дорага каштаваць, бо, як вядома, няведанне Закона не пазбаўляе ад адказнасці. Таму адной з прапаноў для занясення ў пратакол нарады, якая была агучана намеснікам старшыні райвыканкама Алай Раеўскай (яна ўзначальвае раённую камісію па супрацьдзеянні карупцыі), і была неабходнасць арганізацыі своеасаблівага юрыдычнага ўсенавуча па самых злабадзённых пытаннях, што ўзнікаюць у гаспадарнікаў. У прыватнасці, правядзенне дзяржзакупак. Падчас нарады давялося трымаць справаздачы аб тым, як ліквідаваны выяўленыя пракурорскай праверкай недахопы, прадстаўнікам некаторых арганізацый раёна — аддзела адукацыі, спорту і турызму і ДЛГУ “Капыльскі лясгас”. Маргарыта САКОВІЧ  
Страница 107 из 1058