Нават у халодныя зімовыя дні жыццё ў глыбінцы не заціхае. Кожны з тых, каму лёс наканаваў жыць у невялічкіх вёсачках, якія знаходзяцца далёка ад райцэнтра, плануе нешта сваё, вырашае асабістыя праблемы. Стварыць прымальныя ўмовы існавання дапамагае аўтамагазін, работа якога арганізавана Капыльскім райспажыўтаварыствам. Менавіта каля вітрыны аўталаўкі па пэўных днях сустракаюцца аднавяскоўцы, а прадавец Ірына Галуза заўсёды падкажа, які тавар лепш набыць, даведаецца пра стан здароўя і проста пагутарыць з мясцовымі жыхарамі.
[caption id="attachment_54950" align="aligncenter" width="580"]
Жыхары вёскі Вострава Блеўчыцкага сельсавета заўсёды рады прыезду прадаўца аўтамагазіна Ірыны Галузы[/caption]
У рэдакцыі раздаўся тэлефонны званок:
— Добры дзень! Гэта да вас тэлефануе Тамара Леанідаўна з вёскі Вострава. Хачу расказаць пра нашага прадаўца аўтамагазіна Ірыну Уладзіміраўну Галузу. Яна вельмі добра і старанна працуе. Мы, жыхары Вострава, вельмі задаволены абслугоўваннем. Надта старанная жанчына!
Застацца ўбаку ад шчырых слоў удзячнасці за добрую і старанную працу мы вядома ж, не маглі. Таму ў адзін са студзеньскіх дзён накіраваліся ў тую самую вёску Вострава, што ў Блеўчыцкім сельсавеце.
[caption id="attachment_54949" align="aligncenter" width="580"]
Тамара Леанідаўна Чыкун і Зінаіда Міхайлаўна Карзан выбіраюць тавары[/caption]
Вёска гэтая ўваходзіць у адзін з гандлёвых маршрутаў райспажыўтаварыства: Першамайская–1-я вуліца Чырвонай Дубравы–2-я вуліца Чырвонай Дубравы–Калініна–Маёва–3-я вуліца Чырвонай Дубравы–Вострава–Домантавічы–Кіявічы–Лешня. Дні абслугоўвання — панядзелак, серада і пятніца. Разам з прадаўцом Ірынай Галузай працуе вадзіцель Дзмітрый Курневіч.
Па заснежаных дарогах нашага раёна коціцца магазін на колах — аўталаўка, каб даставіць неабходныя прадукты харчавання, прамысловыя тавары туды, дзе ўжо не працуюць гандлёвыя кропкі. Яе з вялікім нецярпеннем чакаюць жыхары маленькіх вёсачак, каб не толькі набыць неабходнае, але і сустрэцца адзін з адным, абмеркаваць апошнія навіны.
Аб сваім прыездзе аўталаўка нагадвае працяглым сігналам. Яе ўжо чакаюць мясцовыя жыхары. Прыпынак — амаль ля кожнай хаты. Ды іх такіх, дзе жывуць людзі, у Востраве не так ужо і шмат. У некалі даволі вялікай вёсцы зараз пражываюць 11 чалавек.
[caption id="attachment_54952" align="aligncenter" width="400"]
Зінаіда Міхайлаўна Аляшкевіч[/caption]
Вось спяшаецца да прылаўка прыемная жанчына. Пакуль чакае сваёй чаргі, разгаварыліся.
— Мяне завуць Зінаіда Міхайлаўна Карзан, — крыху саромеючыся, расказвае суразмоўца. — Мне вельмі падабаецца абслугоўванне. Прадавец ветлівая і сумленная. Калі няма якога тавару, дык яна заўсёды прывязе. Ведаеце, жыву тут ужо даўно. Усё жыццё адпрацавала ў Саюздруку ў Мінску. Пасля таго, як выйшла на пенсію, вырашыла вярнуцца ў родную вёску. Справа ў тым, што з-за праблем са здароўем урач рэкамендаваў пераехаць з горада. Таму і вярнуліся сюды ў 1998 годзе з мужам Паўлам Канстанцінавічам, пабудавалі хату. Ды і жывём сабе паціху.
— Так, Ірынка наша, калі прыязджае і бачыць, што хто-небудзь не выйшаў, заўсёды паклапоціцца, зойдзе ў хату, даведаецца, што здарылася. А калі чаго сёння няма, то заўсёды прывязе іншым ра-зам, — разлічыўшыся з прадаўцом, дапаўняе гаваркая жанчына. Аказалася, гэта і ёсць тая самая Тамара Леанідаўна Чыкун, што патэлефанавала ў рэдакцыю. — Нас тут засталося мала. Павінен яшчэ быў падысці дзядок, але захварэў. Я ўжо ўзяла яму прадукты ды зараз занясу.
Каля другой хаты, дзе спынілася аўталаўка, чакаюць дзядуля з бабуляй. Знаёмімся: Галіна Антонаўна Аляшкевіч і Іван Іванавіч Станіслаўчык. Ужо 15 гадоў, як жывуць тут разам.
— Дай мне, калі ласка, кавалачак вэнджанага мяска. Толькі невялікі які, — просіць Іван Іванавіч. — А гарох ёсць? Пачак давай. Рыс?.. Пачак. Не, гароху яшчэ адзін давай. І грэчку.
— І цукерачак мятных, — просіць Галіна Антонаўна. — Булачкі ў нас яшчэ ёсць, да панядзелка хопіць. Батончыкі дай, вафелькі… Жывецца нам добра. Пенсію даюць своечасова. Аўталаўка абслугоўвае. Што яшчэ трэба? Усяго нам хапае, — нібы падагульняе бабуля.
[caption id="attachment_54951" align="aligncenter" width="580"]
Сваё вынаходніцтва дэманструе Уладзімір Сцяпанавіч Дудко[/caption]
Але ўбачыўшы нас, новых для вёскі людзей, пакупнікі застаюцца, каб крыху паразмаўляць.
— Я працаваў механізатарам у калгасе больш за 20 год, — расказвае Іван Іванавіч. — Потым пайшоў на пенсію, бо здароўя няма. Але нічога, коніка яшчэ дзержымо. Адзінага на ўсю вёску. Дапамагае аднавясковец. Так і жывём паціху. Газеты выпісваю. Асабліва люблю раёнку. Гэта — мая газета. Дажа разгавору няма! Я яе праглядваю толькі так! Асабліва цікава чытаць, дзе якія здарэнні, каго чым узнагародзілі. Віншаванні са святамі падабаюцца, разглядваю знаёмых механізатараў, што яшчэ працуюць. Для нас добра — у раёнцы ўсё ёсць!
Развітаўшыся з гаварлівым дзядулем, рушым за аўталаўкай далей. Вось каля сваёй хаты чакае мужчына.
— Вы пра прадаўца нашага пішаце? — здагадаўшыся, ён падыходзіць да нас сам. — Уладзімір Сцяпанавіч Дудко, былы шахцёр, рабіў на «Беларуськаліі». За тыя сем гадоў, што я тут жыву, змянілася шмат прадаўцоў. А гэтая жанчына — проста дар! Вельмі прыемна, калі цябе абслугоўваюць ветліва і з павагай. Добра было б, калі б яе заахвоцілі і неяк матэрыяльна… У мяне ў Салігорску засталася сям’я, але жыць я вырашыў тут. Зараз без вёскі не магу. Учора пабыў у гора-дзе, мне хапіла. Я — пчаляр. А гэта пастаянная праца. Трэба даглядаць пчолак. Ды каб лішні раз машына каля маёй хаты не спынялася, я вось што прыдумаў. Бачыце, слупок стаіць. На ім дзве таблічкі. Калі я дома, стаўлю «Да». Калі адсутнічаю, мяняю на «Нет». Вельмі зручна.
Амаль у канцы вёскі чакае аўталаўку яшчэ адзін пакупнік.
— Жыву тут, у Востраве. Завуць мяне Зінаіда Міхайлаўна Аляшкевіч, — з ахвотай расказвае жанчына. — Ірына — вельмі добры, прыстойны чалавек, заўсёды дае чэкі, правільна адлічвае грошы на здачу. Мы вельмі радыя, што ў нас такі прадавец… А засталася я тут пасля таго, як памерлі мае бацькі, даглядаць якіх я і прыехала крыху раней. Бацька мой, Аляшкевіч Міхаіл Іванавіч, — удзельнік Вялікай Айчыннай. Да выхаду на заслужаны адпачынак я працавала ў Нацыянальнай Акадэміі навук Рэспублікі Беларусь галоўным спецыялістам (бухгалтарам).
Пабачыўшы на свае вочы, як працуе Ірына Уладзіміраўна, знаходзім своеасаблівыя сакрэты яе майстэрства: для кожнага вяскоўца прадавец знойдзе добрае слова, ведае запыты кожнага, памятае імя па бацьку. Ды і не можа адносіцца да сваіх пакупнікоў па-іншаму, бо бачыць, што большасць з іх — людзі паважанага ўзросту, якія з вялікай павагай ставяцца і клапоцяцца адзін пра аднаго. Ды і не можа Ірына Галуза дрэнна выконваць абавязкі, бо проста любіць сваю справу.
Зінаіда Дубадзелава, начальнік участка Капыльскага райспажыўтаварыства:
— Так, згаджуся, што Ірына Галуза працуе вельмі вынікова. Тэмп росту за 2016 год аўтамагазіна, які за ёй замацаваны, склаў 126,8%. У той час, калі тэмп росту ўсіх аўтамагазінаў — 104% (у супастаўных цэнах да 2015 года). Упэўнена, што Ірына Уладзіміраўна будзе працаваць так старанна і далей.
Дзіяна ТКАЧЭНКА
Фота аўтара
«Уважаемая редакция, помогите, пожалуйста, разобраться. Старый лес находится приблизительно в 100 м от деревни Калиновка-2. Перед лесом пастбище. Часть пастбища (дальнего) засадили лесом еще в 2015 году. Участок непосредственно перед деревней используется жителями для выпаса домашнего скота. В ноябре 2016 года трактор лесхоза на этом оставшемся участке подготовил траншеи для посадки леса весной 2017 года. Траншеи находятся в 10 м от жилых домов. Правомерны ли действия работников лесхоза, которые лишают деревню пастбища и планируют посадить лес так близко от жилых домов? Борьба с пустующими участками — это одно, но нельзя забывать и про нужды людей. Да, не все содержат домашний скот, но как быть тем, у кого он есть или планирует его завести? Рядом с пастбищем находятся два зарастающих водоема. Летом здесь место отдыха детей, пенсионеров, рыболовов-любителей. Может сюда направили бы свою энергию работники лесхоза, порадовали население деревни решением существующей проблемы?
Жители д. Калиновка-2»
Разъяснения дает Александр МАЛЕЖ, начальник землеустроительной службы Копыльского райисполкома:
— Обращение рассмотрено 12 января 2017 г. с выездом на место. Проведена разъяснительная беседа с жителями ул. Подлесная в д. Калиновка-2 Бобовнянского сельсовета, в ходе которой установлено, что в данном случае имеет место не столько вопрос выпаса скота, сколько именно эстетическое состояние земель, прилегающих к их деревне, в т.ч. занятых искусственным водорегулирующим водоемом.
Гражданам разъяснено, что в связи с не использованием РСУП «Совхоз «Луч» в течение продолжительного времени испрашиваемого земельного участка луговых земель площадью 14,7 га (в связи с его частичным подтоплением, зарастанием древесно-кустарниковой растительностью и также низким плодородием) было принято решение Копыльского райисполкома о передаче данных земель ГЛХУ «Копыльский лесхоз» для ведения лесного хозяйства. Залесение до настоящего времени проведено не в полном объеме (будет завершено в 2017 году).
Ранее гражданами д. Калиновка-2 (по согласованию с РСУП «Совхоз «Луч») на вышеуказанных землях, примыкающих с северной стороны к границе деревни, действительно проводился выпас личного скота. Хотя, согласно действующему земельному законодательству Республики Беларусь, выпас личного скота граждан может производиться только в границах населенных пунк-тов на землях соответствующего сельсовета.
На сегодня на праве пожизненного наследуемого владения у восьми заявителей имеются земельные участки общей площадью 3 га, расположенные по ул. Подлесной, в т.ч. для строительства и обслуживания жилых домов, ведения личного подсобного хозяйства, что, по их мнению, является недостаточным для хозяйственной деятельности.
Необходимо отметить, что на данный момент крупного рогатого скота, лошадей в данном населенном пункте никто из жителей не содержит. Вместе с тем, учитывая просьбы граждан д. Калиновка-2, по согласованию с ГОЛХУ «Копыльский опытный лесхоз», испрашиваемый гражданами участок земли площадью 1,5 га, прилегающий к водоему и северной границе д. Калиновка-2, в ближайшее время залесен не будет.
Кроме того, в последующем, при возникновении необходимости, заинтересованным гражданам для ведения личного подсобного хозяйства дополнительно могут быть предоставлены ранее неэффективно используемые земли Бобовнянского сельсовета площадью более 5 га, в т.ч. 1,5 га за ул. Подлесной, расположенные в границах д. Калиновка-2, в настоящее время с целью наведения порядка временно предоставленные УП «ПИК-Лесное» для ведения сельского хозяйства.
Что касается целесообразности очистки вышеуказанного водорегулирующего водоема с целью купания и отдыха местного населения, поясняем, что данный водоем не имеет какой-либо балансовой принадлежности и ранее был обустроен силами РСУП «Совхоз «Луч» исключительно для своих нужд (с целью отвода излишней влаги с прилегающих периодически избыточно переувлажненных сельхозземель).
Кроме отвода излишней влаги, в т.ч. талых и дождевых вод, в иных случаях имеет место попадание в водоем стоков от хозяйственной деятельности граждан, проживающих в близлежащих домах, а также его нахождение в непосредственной близости от очистных сооружений ГУО «Копыльская вспомогательная школа-интернат».
В связи с чем использование данного водоема для купания категорически запрещено, т.к. он не соответствует действующим санитарным нормам и правилам, установленным Министерством здравоохранения Республики Беларусь. 
З цікавасцю слухалі яго прадстаўнікі выступленне дырэктара раённай цэнтральнай бібліятэкі імя А. Астрэйкі Таццяны Серай аб мэтах Года навукі, нашых земляках-вучоных, іх напрацоўках і дасягненнях. Аляксандр Ліпніцкі пазнаёміў прысутных з некаторымі вынікамі работы ўстаноў сацыяльнай сферы, і ў прыватнасці адукацыі, за мінулы год, нацэліў педагогаў на зладжаную плённую працу па рэалізацыі задач 2017 года.
Паколькі такія сустрэчы маюць на ўвазе дыялог паміж членамі групы і калектывам, безумоўна, гучалі праблемы, якія хвалююць мясцовых жыхароў. Цікавіліся бучацінцы, ці будзе ў цэнтральнай раённай бальніцы працаваць лор-урач, як хутка Бучацінскі ФАП пераедзе ў новае памяшканне, магчымасцю зрабіць ультрагукавое абследаванне і інш.
Традыцыйна шмат пытанняў было да прадстаўніка жыллёва-камунальнай гаспадаркі: збор і вываз смецця (у тым ліку выкарыстаных элементаў сілкавання), стан водазабеспячэння вёскі. Прагучалі і скаргі на перапады напружання ў электрычных сетках. На некаторыя пытанні спецыялісты адразу ж давалі адказы, астатнія ўзяты на кантроль.
Маргарыта САКОВІЧ 
Разам з ім адбыліся выезды інфармацыйна-прапагандысцкіх груп райвыканкама ў працоўныя калектывы. Падчас іх абмяркоўваліся пытанні па тэме дня інфармавання, прысвечанага Году навукі.
Ірына Кісляк, старшыня раённага Савета дэпутатаў, падчас сустрэчы з калектывам ААТ «Прагрэс 2010» расказала пра развіццё беларускай навукі, яе дзень сённяшні і перспектывы. Таксама было закранута сацыяльна-эканамічнае і грамадска-палітычнае становішча ў раёне. Акрамя таго, члены працоўнага калектыву мелі магчымасць задаць хвалюючыя пытанні прадстаўнікам мясцовай улады і пэўных службаў. Уздымаліся праблемы, якія датычыліся жыццядзейнасці працаўнікоў сельгаспрадпрыемства. Вывучэння патрабуе просьба па ўстаноўцы асвятлення на небяспечным закругленні дарогі пры выездзе з Пацеек на Нясвіж. Таксама ўзнята праблема з бадзяжнымі сабакамі, застаюцца пытанні па якасці пітной вады, добраўпарадкаванні і асфальтаванні вуліц у аграгарадку, выказаны прапановы па расчыстцы дарог у Капылі.
Сяргей КОЗЕЛ 
В четверг, 26 января, с 10 до 12 часов состоится прямая линия с директором ГУ «Копыльский территориальный центр социального обслуживания населения» Светланой Станиславовной МАЛИНОВСКОЙ.
Свои вопросы можно задать в обозначенное время по номеру 51-4-00. 
