Иерсиниоз - острая инфекционная болезнь человека и животных, которая протекает в форме кишечного иерсиниоза или псевдотуберкулеза.
Заболевания иерсиниозом регистрируются во всех возрастных группах, но чаще болеют дети и подростки. Групповые вспышки по типу пищевых токсикоинфекций возникают, как правило, в детских организованных коллективах. Основным источником инфекции для человека являются грызуны. Заражение происходит преимущественно алиментарным путем - через пищевые продукты, загрязненные следами их жизнедеятельности: овощи (при употреблении в сыром виде), молоко, питьевую воду, мясные продукты и птицу, прошедшие недостаточную термическую обработку или вторично обсемененные. Непосредственный контакт с грызунами к массовым вспышкам заболевания не приводит. Отличительная особенность иерсиний - способность длительно сохраняться и размножаться при низких температурах (-4о-10оС). Это объясняет возникновение заболевания после употребления в пищу продуктов, которые долгое время находились в овощехранилищах.
Инкубационный период при пищевом заражении составляет от 1 до 6 дней, длительность заболевания - от нескольких дней до 1,5 месяца.
Болезнь начинается остро, с интенсивной приступообразной боли в животе. Температура тела повышается до 37,5о - 39оС, нарастают явления общей интоксикации организма: головная боль, головокружение, озноб, тошнота. Отмечается бледность кожных покровов, цианоз слизистых оболочек. Через 8 - 12 часов от начала заболевания появляются рвота и понос, что может привести к значительному обезвоживанию. На 3 - 7 день на ладонях и подошвах возникает полиморфная сыпь с тенденцией к слиянию. Наряду с этим бывают и легкие формы кишечного иерсиниоза, единственное проявление которых - жидкий стул не более 1 - 2-х раз в течение суток.
Для предупреждения массовой заболеваемости иерсиниозом необходимо выполнять санитарные требования и строго соблюдать технологический режим при заготовке, транспортировке, хранении, переработке, приготовлении и реализации пищевых продуктов как на предприятиях, так и в домашних условиях:
регулярно проводить (перед каждой за- грузкой) полную очистку овощехранилищ, овощных складов, магазинов, овощных камер холодильников и других помещений и мест хранения овощей и фруктов с последующей побелкой помещений; обработку и просушку стеллажей, инвентаря и тары;
содержать в должном санитарно-техническом состоянии транспорт, предназначенный для перевозки овощей;
изолировать от других продуктов транспортировку овощей в детские дошкольные учреждения, школы, оздоровительные учреждения и другие объекты;
проводить тщательный отбор, мытье и очистку овощей, фруктов и ягод, идущих на приготовление салатов и других блюд, употребляемых без термической обработки;
соблюдать принципы «товарного соседства» (хранение готовых блюд отдельно от сырых продуктов);
не допускать длительное хранение очищенных овощей в холодной воде, особенно в холодильниках, соблюдать сроки хранения готовых блюд;
использовать на предприятиях общественного питания и в быту качественную питьевую воду;
защищать помещения и прилегающую территорию от проникновения грызунов, своевременно их истреблять.
При первых признаках заболевания необходимо обратиться к врачу, проанализировать меню за последние дни и сообщить о предполагаемом источнике инфекции.
Соблюдайте рекомендации врачей и будьте здоровы!
Инна Король,
врач-эпидемиолог ГУ «Копыльский РайЦГЭ» 
Нарадзілася Таццяна Анатольеўна ў Капыльскім раёне. З выбарам прафесіі дзяўчыне дапамагла яе бабуля Сцефаніда Іосіфаўна Калянкоўская, якая працавала настаўніцай пачатковых класаў. Навучальная ўстанова, дзе ў свой час вучылася, а зараз працуе Таццяна Колас, стала першай прыступкай у свет навукі. Пасля заканчэння педуніверсітэта працавала ў Камсамоль-скай школе, дзе і зразумела, што з выбарам прафесіі не памылілася. “Праца настаўніка цікавая тым, што кожны дзень, не падобны на папярэдні, — пераканана Таццяна Колас. — Ды і праходзіць ён сярод дзяцей — самых непасрэдных і шчырых істот. Педагогіка ўключае ў сябе і магчымасць рэалізавацца ў творчай дзейнасці, бо правядзенне любога ўрока ці пазакласнага мерапрыемства, гэта і ёсць творчасць”.
Згодна з Дэкрэтам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь, тэрмін атрымання агульнай сярэдняй адукацыі, якая адпавядае сучасным умовам сацыяльна-эканамічнага развіцця нашай краіны, з 2008 года зноў стаў адзінаццацігадовым. Вялікая ўвага ў рабоце настаўнікаў СШ №2 г. Капыля надаецца сучаснаму ўроку. Сёння настаўнік павінен даваць не толькі якасныя веды, але і знайсці ключык да дзіцячага сэрца, дапамагчы вучням самарэалізавацца. Акрамя прадметных ведаў і навыкаў, на ўроках фар-міруюцца надпрадметныя ўменні.
З 1 верасня бягучага года ўступіў у сілу новы Закон Рэспублікі Беларусь “Аб арфаграфіі і пунктуацыі”. Дакумент ускладае асаблівую адказнасць менавіта на настаўнікаў беларускай мовы і літаратуры, абавязкам якіх з’яўляецца данясенне гэтых змен да ведама дзяцей, бацькоў і іншых настаўнікаў-прадметнікаў. Настаўнікі роднай мовы, як ніхто іншы, на ўроках і ў пазакласнай дзейнасці спрыяюць фарміраванню грамадзяніна, адданага патрыёта сваёй Радзімы, імкнуцца прывіць дзецям любоў да сваёй малой Радзімы, гонар за выдатных землякоў.
Адным з асноўных напрамкаў работы калектыву СШ №2 з’яўляецца якасная арганізацыя факультатыўных заняткаў. Паглыбленае вывучэнне прадметаў дае магчымасць вучням прымаць актыўны ўдзел у навукова-даследчай дзейнасці і алімпіядным руху.
За апошнюю пяцігодку ў раёне значна ўмацавалася матэрыяльна-тэхнічная база ўстаноў адукацыі. Вучэбныя кабінеты папоўніліся сучаснай камп’ютарнай тэхнікай, мультымедыйнымі ўстаноўкамі, больш чым на 50% абноўлена тэхнічнае абсталяванне. Вынікам стала паляпшэнне якасці адукацыі, адзначаецца пастаянны рост паспяховасці. Па выніках цэнтра-лізаванага тэсціравання раён увайшоў у тройку лепшых сярод аддзелаў адукацыі Мінскай вобласці. Працэнт паступлення ў ВНУ і ССНУ штогод складае больш за 85%.
“Мы ўдзячны дзяржаве за ўвагу да працы настаўніка, прэстыж якой у грамадстве з кожным годам узрастае, — гаворыць Таццяна Анатольеўна. — Хацелася б, каб і нашай мове быў нададзены асаблівы статус, таму што белару-ская нацыя — гэта тытульная нацыя нашай дзяржавы. Згодна з праектам Праграмы сацыяльна-эканамічнага развіцця краіны на 2011-2015 гг., у педагагічнай сферы актуальным па-ранейшаму з’яўляецца стварэнне ўмоў для якаснага навучання і выхавання падрастаючага пакалення”.
Таццяна БОХАН 
30 лістапада, у аўторак, з 10.00 да 12.00 адбудзецца прамая лінія з намеснікам старшыні райвыканкама Алай Марксаўнай РАЕЎСКАЙ.
Патэлефанаваўшы ў вызначаны час па нумары 55-3-41, вы зможаце задаць свае пытанні таксама кіраўнікам сацыяльнай сферы: аддзелаў адукацыі і культуры, упраўлення па працы, занятасці і сацыяльнай абароне, аховы здароўя. 
Ад сталічнай вобласці на IV Усебеларускі народны сход было абрана 350 дэлегатаў — людзей розных узростаў і прафесій. Гэта зроблена для таго, каб пры вызначэнні стратэгіі дзяржавы можна было ўлічыць інтарэсы ўсіх катэгорый грамадзян, пры гэтым іх жыццёвы вопыт не менш важны, чым узровень адукацыі і сацыяльны статус.
Пра гэта гаварылася падчас сходу дэлегатаў высокага форуму, які адбыўся ў сталіцы 23 лістапада. З асноўным дакладам выступіў старшыня Мінаблвыканкама Барыс Батура, які падрабязна спыніўся на выніках рэалізацыі ў сталічнай вобласці палажэнняў Праграмы сацыяльна-эканамічнага развіцця Рэспублікі Беларусь на 2006—2010 гады і пазнаёміў прысутных з праектам асноўных палажэнняў для Мінскай вобласці, закладзеных у новай праграме сацыяльна-эканамічнага развіцця, рэалізацыя якой разлічана на бліжэйшыя пяць гадоў.
Свае меркаванні выказалі і іншыя дэлегаты. Таксама яны адобрылі праекты рэзалюцыі дэлегатаў IV Усебеларускага народнага сходу і звароту дэлегатаў IV Усебеларускага народнага сходу да працоўных Рэспублікі Беларусь. 
[/caption]
Пра гэта паведаміў на прэс-канферэнцыі старшыня Мінаблвыканкама Барыс Батура.
Правядзенне прэс-канферэнцый са старшынёй Мінскага абласнога выканаўчага камітэта ўжо стала заканамернасцю. Практычна раз у два месяцы губернатар сустракаецца з прадстаўнікамі рэспубліканскіх і рэгіянальных сродкаў масавай інфармацыі, як дзяржаўных, так і прыватных, каб абмеркаваць самыя надзённыя праблемы, якія хвалююць жыхароў сталічнага рэгіёну.
Чарговая сустрэча з Барысам Батурам, у якой узялі ўдзел звыш 50 журналістаў, адбылася ў аблвыканкаме ў мінулую сераду. Была арганізавана і прамая лінія з тэлестудыяй у горадзе Салігорску.
Напярэдадні такой важнай палітычнай падзеі, як правядзенне IV Усебеларускага народнага сходу, дзе будзе дадзена ацэнка рабоце народнай гаспадаркі за мінулыя пяць гадоў і пастаўлены новыя задачы, вядома ж, журналістаў не магло не цікавіць, як жа Міншчына справілася з прагнознымі заданнямі на пяцігодку.
“Яны практычна выкананы, — паведаміў Барыс Васільевіч. — Па выніках 2010 года чакаецца невыкананне толькі аднаго паказчыка прагнозу сацыяльна-эканамічнага развіцця — па сельскай гаспадарцы. Так, планавалася павялічыць вытворчасць сельскагаспадарчай прадукцыі на 43—45 %, а атрымалася толькі на 23-25 %. Аднак і тут па асобных пазіцыях ёсць добрая дынаміка: у прыватнасці, валавы надой малака вырас у 1,6 раза”.
Барыс Батура лічыць, што за мінулыя гады на Міншчыне зроблены добры задзел для далейшага інтэнсіўнага руху наперад. Згодна з праектам Праграмы сацыяльна-эканамічнага развіцця на 2011—2015 гады, перад вобласцю ставяцца сур’ёзныя задачы. Прыярытэтам, як і раней, будуць павышэнне дабрабыту насельніцтва, рост экспарту, будаўніцтва жылля, развіццё сельскай гаспадаркі, інавацыйны шлях развіцця эканомікі. Асобна сфармуляваны меры па падтрымцы малога і сярэдняга бізнэсу.
Мяркуецца, што ў інавацыйную дзейнасць будзе ўцягнута больш прадпрыемстваў: калі сёлета доля інавацыйнай прадукцыі набліжалася да 10 %, то за будучую пяцігодку яна павінна скласці 30 %. Зараз вядзецца работа па стварэнні ў Смалявічах абласнога тэхнапарку, абмяркоўваецца пытанне з кітайскімі партнёрамі аб размяшчэнні ў рэгіёне кітайска-беларускай індустрыяльнай зоны, што таксама стане штуршком для інавацыйнага развіцця вобласці, упэўнены губернатар.
Барыс Васільевіч спыніўся і на падтрымцы прадпрымальніцтва: да 2015 года доля малога і сярэдняга бізнэсу ў валавым унутраным прадукце вобласці павінна скласці 50 % (зараз — 20 %). Галоўнае, куды неабходна накіроўваць прыватную ініцыятыву, — гэта сфера паслуг, асабліва на вёсцы, лічыць старшыня аблвыканкама.
Улічваючы тое, што напярэдадні прэс-канферэнцыі адбылася сустрэча дэлегатаў Міншчыны на IV Усебеларускі народны сход, журналістаў цікавіла і тое, з якімі прапановамі Мінская вобласць выступіць на форуме. Як паведаміў Барыс Батура, мяркуецца ўнесці змены ў нарматывы размеркавання даходаў паміж рэспубліканскім і мясцовым бюджэтамі, гэта значыць, што падатковыя паступленні звыш запланаванага неабходна пакідаць у раёнах. Акрамя таго, прапанавана больш актыўна займацца прыватызацыяй прадпрыемстваў, і ў першую чаргу — стратных. Яны павінны знайсці новага гаспадара і паспяхова працаваць, магчыма, нават змяніўшы сваю накіраванасць. Былі сфармуляваны прапановы наконт заканадаўчых змен у развіцці малога і сярэдняга бізнэсу і пашырэнні магчымасцей органаў мясцовага самакіравання.
У працяг размовы наконт развіцця Міншчыны на будучую пяцігодку прагучала пытанне аб выніках удзелу нашай вобласці ў Беларускім інвестыцыйным форуме, які адбыўся 17 лістапада ў Франкфурце-на-Майне (Германія) падчас Еўрапейскага фінансавага тыдня пры падтрымцы ўрада Беларусі. Барыс Батура адзначыў, што з 18 інвестыцыйных пагадненняў, падпісаных на форуме, чатыры тычацца менавіта Мінскай вобласці, і ён вельмі задаволены гэтым. У прыватнасці, пры Мінскай абласной клінічнай бальніцы ў пасёлку Лясным плануецца пабудаваць кансультацыйную паліклініку з кардыялагічным цэнтрам на 900 наведванняў у змену. “Гэта ўнікальны праект, — адзначыў губернатар. — Нам будзе дадзены беспрацэнтны крэдыт на 10 гадоў. Інвестыцыі ў будаў-ніцтва складуць 40 млн еўра”. Акрамя таго, падпісана пагадненне аб стварэнні ветрапарка ў Лагойскім раёне на суму каля 100 млн еўра, у вобласці будзе арганізавана зборка бульбаўборачных камбайнаў, у Слуцку — створана экспартаарыентаванае прадпрыемства па выпуску малочнай прадукцыі. Да таго ж, паведаміў кіраўнік вобласці, адбыліся сустрэчы з патэнцыяльнымі інвестарамі, якія ў перспектыве павінны даць плён.
Актуальнай застаецца і работа са зваротамі насельніцтва. Барыс Васільевіч цвёрда ўпэўнены, што кіраўнікам неабходна прытрымлівацца пазіцыі: паабяцаў — выканай. Абавязковымі ў іх рабоце па-вінны быць галоснасць і аб’ектыўнасць. Нездарма губернатар запатрабаваў, каб адказныя асобы як мага часцей сустракаліся з працоўнымі калектывамі і жыхарамі населеных пунк-таў, не баяліся гаварыць праўду і не давалі марных абяцанняў.
На пытанне, ці задавальняе кіраўніка вобласці стан і развіццё будаўнічага комплексу Міншчыны, прагучаў адмоўны адказ. Ня-гледзячы на тое, што ўзровень жыллёвага будаўніцтва ў вобласці застаецца адным з самых высокіх у Беларусі, рэзервы яшчэ ёсць, і над гэтым неабходна працаваць: павялічыць колькасць будаўнікоў, стварыць вытворчыя базы, забяспечыць сучаснай, высокапрадукцыйнай тэхнікай.
Барыс Васільевіч лічыць перспектыўным і развіццё фермерства на Міншчыне: “Сёння створаны аднолькавыя ўмовы для работы як дзяржаўных сельгасвытворцаў, так і фермераў. Другая справа, што фермерства — гэта вельмі цяжкая праца. Да таго ж, сельская гаспадарка вельмі залежыць ад аб’ектыўных прычын, у прыватнасці — надвор’я. Таму доля дзяржаўных сельгасвытворцаў будзе пераважаць і надалей”.
Калі гутарка пераключылася на выкананне Дзяржаўнай комплекснай праграмы развіцця рэгіёнаў, малых і сярэдніх населеных пунктаў на 2007—2010 гады, прагучалі пытанні пра будучыню пэўных гарадоў вобласці. “Усяго ў гэту праграму ўключана 50 населеных пунктаў Мін-шчыны, — адзначыў Барыс Васільевіч. — Па вялікім рахунку, яна выконваецца. Але калі звярнуцца да асобных раёнаў, то пытанняў існуе нямала. І асноўная прычына, лічу, — гэта неразваротлівасць саміх раённых кіраўнікоў. Таму праблемы малых і сярэдніх гарадоў і надалей будуць на кантролі”.
Так, існуе меркаванне наконт прызнання Нясвіжа культурнай сталіцай СНД (2011 год стане ў СНД Годам гісторыка-культурнай спадчыны, і менавіта ў яго рамках плануецца рэалізаваць праект “Культурныя сталіцы СНД” — М.С.). Барыс Батура пагадзіўся, што Нясвіж варты таго, каб стаць культурнай сталіцай Садружнасці Незалежных Дзяржаў. Тым больш, што на чэрвень будучага года запланавана заканчэнне рэстаўрацыі замка князёў Радзівілаў, які мае вялікае значэнне не толькі для Беларусі, але і для ўсяго свету. “Да канца года на аб’екце павінны завяршыцца будаўнічыя работы, — адзначыў губернатар. — Акрамя таго выдзелена 2 млрд рублёў на добраўпарадкаванне парку вакол замка і самога горада”.
Стоўбцы, якія ўвайшлі ў пералік гарадоў-спадарожнікаў Мінска, у бліжэйшы час чакае з’яўленне новых заводаў — па ацынкаванні труб (будаўніцтва распачнецца ў снежні бягучага года) і вытворчасці кансерваванай прадукцыі. Да таго ж, кіраўніцтва вобласці не задавальняе знешні выгляд горада, і гэтаму таксама будзе надавацца значная ўвага. У хуткім часе адчуюць змяненні і жыхары Мінскага раёна: ужо ідуць работы па ліквідацыі стыхійных сметнікаў, да таго ж будзе распрацавана праграма па абустройстве кожнага населенага пункта раёна.
Па словах Барыса Батуры, самую пільную ўвагу неабходна надаваць і развіццю горада Барысава, у прыватнасці, ёсць чатыры прадпрыемствы, якія не спраўляюцца са сваімі задачамі. Крыху паўшчуваў губернатар кіраўніцтва Любанскага раёна, за тое, што “агульнымі намаганнямі” грамадская лазня была даведзена да таго стану, што ў яе і ступіць страшна.
Карэспандэнтаў цікаў і ход падрыхтоўкі горада Маладзечна да рэспубліканскага свята-кірамашу “Дажынкі-2011”. Як расказаў Барыс Васільевіч, на гэта будзе накіравана каля 800 млрд рублёў. Усе праекты рэалізуюцца адпаведна з планам, ужо распачата работа па 90 аб’ектах. Цяпер ідзе распрацоўка праектна-каштарыснай дакументацыі, праводзяцца конкурсы на вызначэнні генпадрадчыкаў. Кожны тыдзень у горадзе збіраецца штаб. “Мы вельмі пра-вільна зрабілі, што пачалі рыхтавацца да свята зага-дзя, — упэўнены губернатар. — Ёсць поўны план мерапрыемстваў, вызначаны аб’ёмы фінансавання ў разрэзе рэспублікан-скага, абласнога, мясцовага бюджэтаў”.
Напярэдадні наступлення халадоў, бадай, найлепшым завяршэннем прэс-канферэнцыі стала пытанне наконт гатоўнасці народна-гаспадарчага комплексу Міншчыны да будучай зімы. Кіраўнік вобласці паведаміў, што аб гэтым ішла гутарка на пася-джэнні Мінаблвыканкама, аднак ад непрадбачаных сітуацый ніхто не застрахаваны. Галоўнае, каб службы, ад якіх гэта залежыць, змаглі імгненна з’рэагаваць і пераключыцца на работу ў неабходным рэжыме.
Маргарыта САКОВІЧ 
В республиканский бюджет налогоплательщики уплатили Br974, в местные бюджеты - более Br2,3 трлн. Платежи от государственных и приравненных к ним организаций составили свыше Br1,8 трлн. (55,1% доходов консолидированного бюджета), от негосударственного сектора - почти Br1,5 трлн. налоговых платежей (44,5% общей суммы поступлений). Всего на 1 ноября в инспекциях МНС Минской области на учете состояли более 24,5 тыс. организаций, 32 тыс. индивидуальных предпринимателей, около 708,2 тыс. физических лиц, уплачивающих налоги на землю и недвижимость.
В структуре доходов консолидированного бюджета области основную долю занимают поступления налога на прибыль (Br788 млрд., или 23,8%), подоходного налога (Br609,1 млрд., или 18,4%), дивидендов на доли (акции) и доходов от других форм участия в капитале (Br423,8 млрд., или 12,8%), налога на добавленную стоимость (Br307,1 млрд., или 9,3%).
В пресс-центре отметили, что задолженность по налоговым платежам в бюджет на 1 ноября составила Br8,4 млрд. и с начала года снизилась на Br9 млрд. (на 48,1%). Принудительно взыскано Br272,7 млрд., или 8,2% общей суммы поступлений.
По вопросам соблюдения законодательства налоговые органы области в январе-октябре провели около 6,9 тыс. проверок действующих субъектов хозяйствования, нарушения установлены у почти 6,2 тыс. из них. Результативность проверок составила 96,6% и увеличилась относительно прошлогоднего показателя на 3 процентных пункта. По итогам контрольных мероприятий в бюджет дополнительно поступило Br20,7 млрд. налогов, пеней и административных штрафов. Проводимые проверки обоснованности зачета (возврата) налога на добавленную стоимость предотвратили незаконный возврат из бюджета Br22 млрд.
Источник БЕЛТА 
[/caption]
Як вядома, Капыльшчына гартае старонкі свайго летапісу з 1274 года. За даволі працяглы час свайго існавання засталося шмат сведчанняў багатага гістарычнага мінулага, захаванага ў дакументах, фотаздымках, археалагічных помніках і знаходках, будынках і г. д.
Асобную нішу ў гэтым летапісе займаюць людзі, што пакінулі след не толькі ў гісторыі роднага краю, але і ўсёй нашай краіны. Адным з такіх знакамітасцей быў Эдвард Вайніловіч, заснавальнік Чырвонага касцёла – архітэктурнай жамчужыны Беларусі, якой 21 лістапада споўнілася 100 гадоў.
Не дамагаючыся высокіх пасад
Эдвард Вайніловіч нарадзіўся 13 кастрычніка 1847 г. у вёсцы Сляпянка пад Мінскам у маёнтку бацькоў яго маці Эдварда і Міхаліны Манюшкаў-Ваньковічаў. Пасля бацькі Эдварда, Адам Вайніловіч і Ганна Ваньковіч, пераехалі ў родавы маёнтак “Савічы”.
Род Вайніловічаў не быў дваранскім, але належаў да заможнай шляхты. Ён адзін з тых нешматлікіх, якія змаглі ўтрымаць родавыя валадарствы больш за тры стагоддзі і не трапілі пад уплыў Радзівілаў, які быў вельмі моцным у тыя часы ў Навагрудскім ваяводстве. Вайніловічы здолелі захаваць сваю незалежнасць, былі сябрамі Радзівілаў, але ніколі — іх служкамі.
Працавітасць і адданасць Радзіме — менавіта ў такіх сямейных традыцыях рос Эдвард Вайніловіч. Ён атрымаў добрую адукацыю: скончыў Слуцкую гімназію, затым — Пецярбургскі тэхналагічны інстытут, стажыраваўся ў Нямеччыне, быў слухачом сельскагаспадарчай акадэміі ў Сілезіі. Аднак з-за хваробы бацькі Эдвард вымушаны вярнуцца дадому. У 1874 г. 27-гадовы Вайніловіч уступае ў валоданне родавымі маёнткамі “Савічы” і “Пузава”. З гэтага часу ён звязаў свой лёс з зямлёй, стаўшы адначасова актыўным грамадскім дзеячам у шматлікіх сферах.
Можна смела сцвярджаць, што не было ніводнага мірнага рашэння пытання, ніводнага сямейнага разгляду на Случчыне, якія праходзілі б без удзелу Вайніловіча. Ён пачаў займацца пытаннямі апякунства. Выконваючы гэтую функцыю, Эдвард набыў ужо ў маладыя гады багаты жыццёвы вопыт і стаў дасведчаны ў сямейных і маёмасных пытаннях сваіх землякоў.
Варта адзначыць і высакародную дзейнасць па выратаванні гаспадарак павета, якія апынуліся пад пагрозай спусташэння. Да людзей ён спяшаўся ахвотна і з добразычлівай парадай, часта і з матэрыяльнай дапамогай, якая дазваляла тым, хто трапіў у бяду, вырашыць складаныя пытанні.
У 1876 г. ён стаў членам Мінскага зямельнага таварыства (Аграрнага грамадства). Дзякуючы старанням Вайніловіча пачалося бурнае развіццё ў вобласці сельскай гаспадаркі, якое дазволіла Мінскаму таварыству займаць першае месца сярод сельскагаспадарчых таварыстваў дзяржавы. Камунікабельнасць, здольнасць імгненна арыентавацца ў розных прафесійных і грамадскіх акалічнасцях, велізарны жыццёвы досвед, веданне рэчаіснасці, лаяльнасць па стаўленні да апанентаў дазвалялі яму ўмела, з веданнем справы кіраваць зборамі, абыходзіць у спрэчных пытаннях вострыя вуглы.
Таксама больш за 35 гадоў Вайніловіч быў ганаровым суддзёй Слуцкага павета. Гэтую пасаду ён вельмі шанаваў і не прапусціў ніводнага судовага пасяджэння без уважлівай прычыны. Эдвард доўгі час быў і старшынёй Дабрачыннага таварыства ў Слуцку, шчодра забяспечваючы існуючы пры ім інтэрнат, дзе некалькі дзясяткаў маламаёмасных маладых людзей, у асноўным са збяднелай шляхты і сялян, атрымлівалі бясплатна або за вельмі малую плату прытулак. Шмат у чым ён садзейнічаў адкрыццю ў Слуцку сярэдняй гандлёвай школы.
Сямейная драма
У сямейным жыцці Вайніловіча праследвалі няшчасці, адно за адным навальваліся на яго цяжкія выпрабаванні. У 1897 г. памірае адзіны 12-гадовы сын, апошняя галінка старадаўняга і заслужанага роду. Падняцца няшчаснаму бацьку пасля такога страшнага ўдару дапамагла вялікая і моцная вера ў Бога, якая дазволіла яму перанесці гэтае няшчасце. У 1903 г. памірае 19-гадовая любая дачка.
Сядзіба “Лапухі” (цяпер в. Дунаева) да 1846 года належала Тамашу Ёдку. Сям’я Вайніловічаў купіла яе ў другой палове XIX стагоддзя. Складаліся “Лапухі” з аднапавярховага сядзібнага дома, парку, саду і некалькіх вадаёмаў, гаспадарчага двара, піваварні, маслазавода, пральні, гаспадарчых і службовых пабудоў. На тэрыторыі сядзібы знаходзіліся пейзажны парк, шматлікія алеі з розных парод дрэў і кустоў.
У 1903 годзе (пасля смерці дачкі) Эдвард Вайніловіч прадаў “Лапухі” Людвігу Наркевічу-Ёдку. Гэтыя сродкі (каля 300 тысяч рублёў) і леглі ў аснову будаўніцтва знака нашай сталіцы, цудоўнага храма ў памяць аб сваіх памерлых дзецях — Сымона і Алены.
У служэнні Айчыне
Пасля 1905 г. з увядзеннем у Расіі канстытуцыйнага ладу перад Вайніловічам адкрыліся новыя, больш шырокія гарызонты дзейнасці. Ён быў абраны членам Дзяржаўнага савета ад Мінскай губерні. Затым абіраецца старшынёй Грамадства палякаў з Літвы і Расіі і кіраўніком Аб’яднаных супольнасцей Польскага Каралеўства, Літвы і Расіі падчас іх агульных пасяджэнняў і выступленняў.
У Дзяржсавеце Эдвард займае высокае становішча члена фінансавай камісіі, асабліва важнай у сувязі з вылучэннем на першы план I Дзяржаўнай Думай аграрнага пытання. Яго рэфераты і выступленні, якія датычыліся гэтага пытання, звяртаюць на сябе ўвагу. Вайніловіча прызнаюць адным з нешматлікіх кампетэнтных адмыслоўцаў у гэтым пытанні. З яго меркаваннем лічацца такія вядомыя прадстаўнікі дзяржавы, як Сталыпін, Вітэ, якія спачатку не давяралі яму і наогул варожа адносіліся да новай асобы, абранай у Дзяржраду.
З увядзеннем у Мінскай губерні Сталыпінскіх Земстваў Вайніловіч быў абраны дараднікам Губернскага Земства ад Слуцкага павета і стаў прымаць актыўны ўдзел у рабоце гэтага рэфармаванага земскага самакіравання.
Першая сусветная вайна парушыла нармальны ход гаспадарчай дзейнасці. Нямецкая акупацыя ў некаторай ступені паслабіла дзейнасць Мінскага сельскагаспадарчага таварыства і паставіла новыя задачы і патрабаванні, якія таварыства не ў стане было вырашыць. І Вайніловіч стварае Саюз (Супольнасць) мінскіх сялян, становіцца на чале яго і прад’яўляе ваенным уладам патрабаванне абараніць маёмасць вяскоўцаў, якая бессэнсоўна знішчаецца рознага роду рэквізіцыямі. Па меры сваіх сіл і магчымасцей ён імкнуўся аказваць дапамогу жыхарам, перасяленцам з акупаваных тэрыторый або якія затрымаліся ў раёне ваенных дзеянняў. Маёнтак “Савічы”, размешчаны на шляху з Баранавіч у Бабруйск, стаў падвяргацца наплыву ўцекачоў, якія рабілі разбурэнні ў гаспадарках.
Але яшчэ больш трагічныя падзеі перажыў Вайніловіч у Савічах у сувязі з Кастрычніцкай рэвалюцыяй, калі ўсе маёнткі былі захоплены так званымі камітэтамі, якія складаліся з прадстаўнікоў суседніх вёсак. Па меры развалу фронту то адзін, то другі маёнтак станавіўся ахвярай пагромаў, якія здзяйснялі дэзертыры пры ўдзеле і мясцовых жыхароў. Прыкладна 19 - 21 лютага 1918 г. такая доля спасцігла і маёнтак “Савічы”. Па-варварску была разрабавана і знішчана культурная спадчына, якую па дробязях з XVII стагоддзя збірала сям’я Вайніловічаў. Вялікая колькасць каштоўных палотнаў і гістарычных экспанатаў, выдатнай працы гданьскія шафы, рознага роду скрыначкі, збор сямейных партрэтаў, бібліятэка, у якой знаходзілася больш за 5000 тамоў, і гонар роду Вайніловічаў — велізарны, прыведзены ў ідэальны парадак, сямейны архіў.
Але нават падчас акупацыі Вайніловіч абараняў ад немцаў пагромшчыкаў, ратуючы іх ад смерці. Ён лічыў, што гэта яго суседзі, суайчыннікі. Эдвард не прымаў нічый бок, нягледзячы на пераменны поспех ваюючых. Вайна прымусіла Вайніловіча пакінуць родавае гняздо і шукаць прытулку ў Варшаве.
Пасля вызвалення г. Мінска ў жніўні 1919 г. Вайніловіч вяртаецца ў Савічы, цалкам разбураныя. Некалькі месяцаў ён быў заняты ўзнаўленнем гаспадаркі ў маёнтку, адначасова займаючыся грамадскімі і палітычнымі справамі.
6 ліпеня 1920 г. Вайніловіч атрымлівае загад аб неадкладнай эвакуацыі ўсёй маёмасці ў сувязі з адступленнем польскіх войскаў. З невялікай часткай маёмасці, якую атрымалася захаваць, ён пакідае Савічы, на гэты раз ужо назаўжды... Вайніловіч пераязджае ў Быдгашч (Польшча), дзе 16 чэрвеня 1928 гады ён і пайшоў з жыцця.
Да апошніх дзён свайго жыцця Эдвард імкнуўся вярнуцца на Радзіму. Аб гэтым з нудой і надзеяй ён пісаў у сваёй кнізе “Воспоминания”.
“Па сядзібах Эдварда Вайніловіча”
[caption id="attachment_4249" align="aligncenter" width="443" caption="Свіран у в. Дунаева"]
[/caption]
Да 100-годдзя са дня заснавання Касцёла святога Сымона і святой Алены ў канцы кастрычніка быў прымеркаваны прэс-тур, у якім прынялі ўдзел прадстаўнікі некаторых сродкаў масавай інфармацыі краіны, а таксама настаяцель храма ксёндз-пробашч Уладзіслаў Завальнюк. Ініцыятарам мерапрыемства стала грамадскае аб’яднанне “Адукацыя без межаў”. Экскурсію па месцах, звязаных з імем Эдварда Вайніловіча, дапамагала правесці і дырэктар Капыльскага краязнаўчага музея Валянціна Шуракова. Карэспандэнты пабывалі ў Дунаеве, дзе засталіся рэшткі гаспадарчых пабудоў сядзібы “Лапухі” і свірана, калодзеж і басейн. На месцы былых паркаў захавалася некалькі дзесяткаў дрэў.
Пасля ў вёсцы Цімкавічы прадстаўнікі СМІ наведалі месца, дзе калісьці стаяў касцёл Святога Міхаіла Архангела, у падзямеллях якога знаходзіліся фамільныя ўсыпальні роду Вайніловічаў. У вёсцы Савічы на месцы сядзібы сёння можна ўбачыць сцены былой піваварні, курган з надмагільнымі плітамі і крыжом у памяць пра род Вайніловічаў.
[caption id="attachment_4261" align="aligncenter" width="443" caption="Рэшткі піваварні ў в. Савічы"]
[/caption]
Ужо па дарозе дадому наведалі в. Бабоўня, дзе ў даволі прывабным выглядзе захаваліся спіртзавод і склад да яго, якія належалі славутаму земляку Вітольду Наркевічу-Ёдку.
Пасля экскурсіі ўсе карэспандэнты сцвярджалі, што маршрут з’явіўся напярэдадні святкавання 100-годдзя Чырвонага касцёла. Вось тут я асабіста з калегамі не згаджуся. Ён быў тут даўно. Такія экскурсіі можна было б праводзіць і дваццаць гадоў таму, але цікавасць да гісторыі роду Вайніловічаў узнікла зусім нядаўна, а мясцовыя краязнаўцы прозвішча вядомага земляка адкрылі значна раней. Дарэчы, матэрыялы брашуры з аднайменнай назвай маршрута падрыхтаваны супрацоўнікамі нашага музея, а ўжо надрукаваны яны за сродкі “Адукацыі без межаў”.
Як паведаміла дырэктар Капыльскага раённага краязнаўчага музея Валянціна Шуракова, увогуле на Капыльшчыне знаходзіцца шэсць сядзібна-паркавых комплексаў, якія ўяўляюць гістарычную каштоўнасць, але гэта разбураныя або напаўразбураныя сядзібы. Прыкладна столькі ж маюць даволі добрую захаванасць. На жаль, па нейкіх прычынах яны не ўнесены ў спіс гісторыка-культурнай спадчыны.
Будзем спадзявацца, што не ўнесены покуль…
ФАКТ
* Храм будавалі 6 гадоў.
* Вайніловіч свядома адмовіўся ад усялякіх ахвяраванняў іншых асоб і фондаў. Але некалькі выключэнняў усё ж зрабіў. Прыняў у дарунак ад свайго сябра Аляксандра Болтуца 1000 рублёў на званы і 200 рублёў ад пані Шантырувны на арганы. А яшчэ ў дарунак былі прынятыя святыні: старадаўні абраз Божай Маці ад сям’і Скірмунтаў з Парэчча і цудоўнае драўлянае распяцце, у свой час вырабленае для Слуцкага Фарнага касцёла.
* Для стварэння аконных вітражоў Вайніловіч запрасіў з Кракава вядомага мастака Францішка Бруздовіча.
* Алтар, інтэр’еры і скульптуры вырабіў для храма варшаўскі скульптар Зігмунд Отта.
* У 1909 годзе на галоўную вежу касцёла былі падняты тры званы: Міхась вагой 2373 фунты (1 фунт – 453,6 г), Эдвард — 1287 фунтаў і Сімеон — 760 фунтаў.
* Разам з балконамі і хорамі храм мясціў да 1500 чалавек.
* Пасля рэвалюцыі 1917 года на Чырвоны касцёл і яго служкаў пачаліся ганенні. У 1923 годзе храм быў разрабаваны: атэісты вынеслі не толькі абразы і скульптуры, але нават чарніліцы.
* У 1932 годзе касцёл закрылі. У ім спачатку размясціўся Дзяржаўны польскі тэатр БССР, а затым кінастудыя.
* Падчас вайны немцы дазволілі праводзіць службы ў касцёле.
* Пасля вайны касцёл ізноў адабралі ў вернікаў і пачалі ў ім розныя перабудовы, каб пазбавіць будынак культавых прымет. У 1975 годзе тут размясціўся Дом кіно і Музей гісторыі беларускага кіно.
* У 1990 годзе касцёл вярнулі пастве.
* У 2006 годзе ў касцёле святых Сымона і Алены перапахавалі рэшткі Эдварда Вайніловіча – паводле яго апошняй волі.
Сяргей ЛАЗОЎСКІ
Фота аўтара 
«Американская мечта» может стать реальностью! Для любого человека, независимо от возраста, знания языков, уровня образования и места работы!» - вот краткая суть американской диверсификационной визовой программы Сrееn Саrd. Попробовать получить вид на жительство в вожделенных Штатах может, мол, любой - честно и бесплатно! Лотерея - она и в Америке, знаете ли, лотерея...
На деле же суть заявлений о «лотерейном» принципе выдачи иммиграционных виз - не более чем пропагандистский трюк, потому что задачи Сrееn Саrd ясны: завладеть чужим интеллектуальным потенциалом, а также получить полезную для США информацию. Давно известно, что с помощью Сrееn Саrd американцы организуют так называемую «утечку мозгов» из других стран, а также ловко выуживают государственные, технологические, военные и стратегические тайны. Но давайте отдадим им должное: занимаются пропагандой образа жизни в США их чиновники на высшем уровне, потому-то и желающих «урвать» свой кусочек «американской мечты» всегда находится немало, в том числе и в нашей стране. И США интересуются нашей страной не просто так, не с неба взяты достаточно высокие квоты на лотерею Сrееn Саrd именно для Беларуси: в этом году было увеличено заявленное перед розыгрышем количество виз по программе до 1000 (ранее - 700), а в опубликованных в июне нынешнего года в визовом бюллетене Госдепартамента США результатах лотереи Сrееn Саrd DV-2011 есть данные о 1104 победителях из Беларуси. По оценкам ООН, Беларусь имеет высокий научно-технический потенциал: например, доля высоко- и среднетехнологичных товаров в общем экспорте Беларуси выше, чем у ряда стран Восточной Европы. Белорусские специалисты сохраняют приоритет во многих областях физики, в прикладной математике, микробиологии, электронике, химии, программировании и т.д. Однако наши ресурсы ежегодно «обедняются» той самой «утечкой мозгов», что может в дальнейшем резко снизить белорусский научно-технический потенциал. Но не стоит забывать еще об одном важном вопросе: подобная повальная эмиграция представляет реальную угрозу и стратегической безопасности страны.
Интервью: будь полезным для США
Первый этап лотереи полностью обезличен: участник заполняет анкету, где указывает общие сведения, требуемые американской миграционной службой (место и дату рождения, семейный статус, наличие несовершеннолетних детей, профессию и т. д.). Герой нашего материала - назовем его Иваном - именно так и поступил: анкету заполнил и отправил, не забыв честно указать в ней, что имеет диплом Военной академии, является офицером белорусской армии, начальником одного из военных объектов. И, хоть, по уверениям американцев, анкеты регистрируются для дальнейшего участия на основании «алгоритма случайной выборки», наш герой каким-то «чудом» оказался среди счастливчиков и был приглашен во второй тур. Правда, поверить в чудо невероятно сложно: альтруизм заокеанской державы - явление практически невероятное, проще говоря - логично, что если американцам нужны «мозги», то и в лотерее выигрывать будут те, кто сможет принести пользу США. И было бы странно, если бы «компьютер» не выбрал «случайно» и нашего Ивана.
Итак, тур второй: собеседование в посольстве США в Варшаве (все белорусы проходят его именно там). Первое, что удивило Ивана в процессе подготовки - «бесплатная» дороговизна лотереи: коль выиграл и прошел во второй тур, за интервью надо заплатить. Причем тариф постоянно растет: с июля 2010 года в посольстве США победители и члены семьи должны оплачивать по 819 долларов на человека (до этого - 775 долларов). Визовый сбор оплачивается на интервью за каждого, кто претендует на визу (даже за детей). Он не возвращается в случае отказа, ведь это плата не за визу, а за рассмотрение иммиграционного дела. Плюс - за медосмотр, по 100 долларов с каждого члена семьи. Еще плюс - расходы на дорогу и визу в Польшу.
По словам директора одной из частных фирм, помогающих нашим соотечественникам подготовиться к участию в Сrееn Саrd, во время собеседования победителю лотереи обычно задают общие вопросы: чем собирается заниматься в США в случае получения визы, какой суммой денег соискатель располагает на первое время пребывания в стране, нет ли судимостей, конфликтов с законом. А вот если победитель или кто-то из членов семьи вызывает «специфический» интерес с точки зрения национальной безопасности или владения секретной информацией, консульский служащий может истребовать и дополнительную документацию: например, резюме с перечислением всех мест работы и занимаемых должностей или вкладыш к диплому с перечислением пройденных предметов. Такое внимание может быть привлечено специальностью, опытом работы, военной подготовкой, службой в вооруженных силах (некоторые рода войск) или в определенных государственных структурах. Подобное внимание не является тайной - предупреждения о возможном повышенном интересе к «стратегическим» умам есть на интернет-сайтах фирм, связанных с лотереей.
Наш герой был готов к собеседованию: предоставил все необходимые документы, оплатил все расходы. И когда американский чиновник на собеседовании задавал ему обычные вопросы, пусть даже и непосредственно связанные с его учебой в Военной академии и опытом военной службы, - Иван не удивлялся: естественно, что, принимая человека в ряды своих граждан, США хочет знать о соискателе как можно больше. Поразило дальнейшее развитие событий: нашему герою предложили ответить на дополнительные вопросы, но уже на собеседовании с другим чиновником. Новый «дипломат» был очень любознателен: расспрашивал о конкретных служебных обязанностях, о том, есть ли среди его знакомых журналисты, активисты общественных объединений, должностные лица государственных органов. Затем вопросы стали совсем не дипломатичными: где точно расположен полигон, которым командовал Иван, какие боеприпасы используются во время учений, каковы их баллистические характеристики, что и в каком количестве хранится на складах - вплоть до того, что сотрудник посольства попросил сделать схематические наброски военных объектов. Похоже, перед нашим героем сидел не дипломат... Подобные моменты биографии обычно интересуют спецслужбы иностранных государств, но никак не сотрудников посольств.
Перейти Рубикон
На сто тысяч выигрышей, рассылаемых по миру, в конечном итоге, по результатам всех этапов, выдается около 50 тысяч виз (с учетом членов семьи победителей). Отказать могут по разным причинам, в частности, из-за неправильных ответов в процессе собеседования. Получается, чтобы максимально приблизить себя к «американской мечте», нужно и преподнести себя максимально выгодно, открыто идти на контакт, делиться своими успехами, наработками, опытом. Ведь ты должен убедить Америку в том, что нужен ей! Да и денег, потраченных на пути к «мечте», очень жаль...
И если домохозяйке и дворнику скрывать, скорее всего, будет нечего, то представители государственных органов власти и управления, сотрудники правоохранительных органов и военнослужащие могут без злого умысла (хочется надеяться, что это так!) предоставить американской стороне те сведения, которые если и не секретны, то как минимум предназначены сугубо для служебного пользования.
...Иван понял: он не может отвечать на провокационные вопросы. Он - гражданин своей страны, офицер, в конце концов - он присягал на верность Родине, обязался ее защищать. Но в то же время, обратившись за видом на жительство в США, он сжег все мосты, обратной дороги нет. И американский «особист» тоже понимал, что вот теперь-то из этого растерянного офицера, так наивно грезящегося о «халявной» лучшей жизни, можно выжимать все, что он знает о белорусской армии.
Что было дальше? Вкратце: Иван в Штаты все же уехал, помыкался там, счастья не нашел и вернулся на Родину. Радуется, что не стал предателем - не стоит того призрачное американское счастье. Но, встречая бывших сослуживцев, стыдливо опускает глаза: все же был в его офицерской жизни момент, когда заколебался, когда еще чуть-чуть - и был бы готов пожертвовать своей честью.
Как сообщили «Обозревателю» в Центре информации и общественных связей КГБ Республики Беларусь, другие действующие сотрудники Министерства обороны участия в заокеанской лотерее пока не принимали. Зато сотрудники иных ведомств замечены в не самом честном по отношению к государству поведении: люди тайком участвовали в Сrееn Саrd, получали вожделенную иммиграционную визу и уезжали «на разведку», с целью подготовить плацдарм для дальнейшей реализации пресловутой «американской мечты». Правда, к сожалению, забывали поставить в известность о своих грандиозных планах непосредственных руководителей, формально продолжая работать в органах власти и имея доступ к секретным документам. Наказание следовало незамедлительно: по возвращении кто-то прощался с должностью, кого-то ждали дисциплинарные взыскания, а кого-то не самые приятные беседы о мотивах своего поведения с представителями белорусских спецслужб.
Реализовать свою мечту в гостях у «дяди Сэма» может попробовать каждый, но люди, несущие перед страной определенную ответственность, не могут себе позволить идти ва-банк любой ценой: цена государственной тайны по белорусскому законодательству невероятно высока. Во все времена и во всех странах Родина предательства не прощала, а свобода выбора не должна стать свободой совести.
По материалам еженедельника «Обозреватель» 
Для предотвращения опасных ситуаций и несчастных случаев на тепловых объектах и теплотрассах гражданам не следует ходить по трубопроводам тепловых сетей при надземной их прокладке. Запрещается соприкасаться с участками трубопроводов с поврежденной тепловой изоляцией или разрушать ее. Также запрещается находиться в непосредственной близости от фланцевых соединений, запорной и регулирующей арматуры, трубопроводов пара и горячей воды, а также открывать и закрывать запорную арматуру на трубопроводах.
Детям нельзя играть вблизи мест проведения ремонтных работ и испытаний на трубопроводах тепловых сетей, а также в местах проведения раскопок или прокладки новых теплотрасс. Передвигаться в таких случаях следует в местах, оборудованных специальными трапами и эстакадами. Следует помнить, что нельзя спускаться в подземные сооружения, котлованы, траншеи, подвалы, тепловые камеры и тепловые пункты жилых домов и зданий. Запрещается ломать замки и двери в тепловых пунктах.
При обнаружении открытого теплового пункта или подвала, запрещается заходить в него, разрушать тепловую изоляцию, повреждать измерительные приборы и средства автоматики, а также трогать запорную и регулирующую арматуру.
Лица, виновные в причинении умышленных повреждений теплового оборудования и тепловых сетей, привлекаются к административной ответственности в соответствии с Кодексом об административных правонарушениях Республики Беларусь.
При обнаружении промоин, оседания грунта в местах проведения раскопок, испытаний и ремонтных работ трубопроводов тепловых сетей, а также открытых люков, открытых тепловых пунктов или поврежденных замков и дверей в них следует сообщить в жилищно-эксплуатационную службу.
Только при соблюдении правил техники безопасности, выполнении необходимых мер предосторожности тепловая энергия может служить нам на пользу, а не быть причиной аварий и несчастных случаев.
Борис ТАЛЕЙКО,
государственный инспектор по энергетическому надзору Копыльской районной инспекции «Энергонадзор» 
Об этом сообщил начальник управления жилищного строительства Министерства архитектуры и строительства Беларуси Александр Горваль на международной научно-практической конференции "Реализация концепции строительства (реконструкции) доступного и комфортного жилья".
— Згодна з Указам, на грузавых аўтамабілях поўнай масай да 3,5 тоны можна будзе займацца міжнароднымі перавозкамі грузаў без наяўнасці спецыяльнага дазволу — ліцэнзіі. Не будзе падлягаць ліцэнзаванню і транспартна-экспедыцыйная дзейнасць. Важнай з’яўляецца таксама і тая акалічнасць, што цяпер толькі сам індывідуальны прадпрымальнік можа быць адказным за арганізацыю і выкананне перавозак (раней адказнай асобай мог быць і блізкі сваяк).
Змяніўся тэрмін разгляду і выдачы ліцэнзій: з 1 студзеня ён будзе складаць 15 дзён, а не каляндарны месяц, як гэта было раней. Аб прынятым рашэнні адпаведная інстанцыя павінна будзе паведаміць суіскальніку ліцэнзіі на працягу трох дзён з моманту прыняцця рашэння. Для прадаўжэння тэрміну дзеяння ліцэнзіі трэба падаць заяву не пазней за месяц і не раней чым за тры месяцы. Не дапускаецца ўнясенне змяненняў у ліцэнзію ў частцы дапаўненняў аб асобных падраздзяленнях, у тым ліку філіялах, пашырэння пераліку відаў дзейнасці да зыходу аднаго году са дня спынення дзейнасці ліцэнзіі.
Пачынаючы з новага года, да грубых парушэнняў заканадаўства аб ліцэнзаванні будзе адносіцца выкананне аўтамабільных перавозак пасажыраў у нерэгулярных зносінах без афармлення ва ўстаноўленым парадку заказу-нарада на фрахтаванне транспартнага сродку.
У перыяд з 1 студзеня па 1 сакавіка індывідуальныя прадпрымальнікі, якія займаюцца перавозкамі павінны пацвердзіць новыя ліцэнзійныя патрабаванні. У адваротным выпадку ім давядзецца спыніць сваю дзейнасць з 1 сакавіка, а арыгіналы ліцэнзій да 11 сакавіка здаць у ліцэнзуючы орган.
Падрыхтавала Маргарыта САКОВІЧ 
