Окончательные итоги выборов планируется подвести к концу текущей недели. Об этом сообщила на пресс-конференции в Минске председатель Центризбиркома Лидия Ермошина.
«Надеюсь, мы в эту пятницу сможем подвести итоги выборов, и в течение 30 дней после проведения выборов, то есть последний возможный день — это 10 октября, откроется первая сессия Палаты представителей», — проинформировала председатель ЦИК.
Лидия Ермошина озвучила предварительные итоги выборов, отметив, что к моменту подведения окончательных итогов ЦИК сможет представить более детальную информацию. Депутаты избраны по всем 110 округам. Явка избирателей на выборах в Палату представителей составила 74,8%. В абсолютных цифрах в выборах приняли участие 5 212 745 избирателей.
БелТА 
Справаздачу на ім трымаў старшыня раённай арганізацыі, старшы прапаршчык Аляксандр Пякарскі. Ён адзначыў, што арганізацыя невялікая (21 чалавек), але зроблена шмат. Гэта ўдзел у чарговым прызыве маладога папаўнення ў рады Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь, у рэспубліканскіх праектах і акцыях: «Кветкі Вялікай Перамогі», «Тут жыве ветэран Вялікай Айчыннай вайны. Дзякуй за Перамогу!», святкаванні 71-й гадавіны Перамогі савецкага народа ў Вялікай Айчыннай вайне і іншае. Наладжана цеснае супрацоўніцтва з раённым выканаўчым камітэтам, установамі адукацыі (у прыватнасці, Пацейкаўскай СШ, Каменскай СШ), культуры, БРСМ. Клуб «Патрыёты Радзімы» (Слабадакучынская СШ) пад апекай афіцэраў запасу паспяхова ажыццяўляе пошукавую дзейнасць. Работа арганізацыі рэгулярна асвятляецца ў сродках масавай інфармацыі.
У час сходу выступіў намеснік старшыні рэспубліканскага Савета палкоўнік Васіль Скрыннікаў:
— Беларускі саюз афіцэраў заўсёды прытрымліваецца дзяржаўнай палітыкі Рэспублікі Беларусь. Актыўна ўдзельнічае ў грамадска-палітычным жыцці краіны, развіцці ў грамадстве патрыятызму, выхаванні ў грамадзян пачуцця адказнасці за абарону Айчыны. Капыльшчына свята захоўвае і прымнажае афіцэрскія традыцыі.
Васіль Савельевіч выказаў удзячнасць за плённую працу падпалкоўнікам Сяргею Маргаліку і Валерыю Маліноўскаму, маёру Анатолю Бердніку і іншым.
Вопытам работы падзяліўся старшыня Капыльскай раённай арганізацыйнай структуры ДТСААФ Аляксандр Касінскі, які расказаў аб праведзеных агітпрабегах па месцах баявой славы, экскурсіях у вайсковыя падраздзяленні для навучэнцаў устаноў адукацыі раёна, сустрэчах з прадстаўнікамі Ваенна-навуковага таварыства пры Цэнтральным доме афіцэраў. Дарэчы, за сваю грамадскую дзейнасць Аляксандр Іванавіч пастановай Прэзідыума ГА «Беларускі саюз афіцэраў» быў удастоены нагруднага знака «За актыўную работу».
У канцы сустрэчы было прынята рашэнне аб актывізацыі дзейнасці БСА ў рабоце з насельніцтвам, пашырэнні форм работы з моладдзю, прыцягненні ў грамадскую арганізацыю новых членаў.
Барыс ДЗЕНІСЮК,
член ГА «Беларускі саюз журналістаў» 
Нядаўна ветэран педагагічнай працы і Ваенна-марскога флоту Аляксандр Віктаравіч Кандыбовіч з в. Слабада-Кучынка адзначыў свой 75-гадовы юбілей і 110-годдзе з дня заснавання падводнага флоту.
Нарадзіўся ён у легендарным горадзе Новарасійску. Бацька, Віктар Сцяпанавіч, быў накіраваны ў 1933 годзе ў складзе камуністаў-дваццаціпяцітысячнікаў на арганізацыю калгасаў на Кубань, працаваў бухгалтарам. Маці, Алімпіяда Цімафееўна, хатняя гаспадыня, даглядала чатырох дзяцей (трох сыноў і дачку). Жылі ва ўласным доміку побач з цэментным заводам на ўзбярэжжы Чорнага мора. Любоў да мора ў самага малодшага Сашкі застанецца на ўсё жыццё. Гэты кавалак зямлі ў гады вайны стане Малой Зямлёй — месцам кровапралітных баёў.
Пачатак вайны сустрэлі, як і ўсе, з хваляваннем, вельмі перажывалі за Беларусь. Бацька скончыў курсы чырвоных камандзіраў, трапіў на фронт добраахвотнікам у жніўні 1941-га. Яго выклікалі ў Новарасійскі порт так хутка, што родныя не паспелі развітацца. Старшы лейтэнант Кандыбовіч гераічна загінуў пры абароне Адэсы. Настаў жудасны год акупацыі. Вельмі лютавалі румыны: спалілі дом, вялі паляванне не толькі на падпольшчыкаў, а і на сем’і камандзіраў і палітработнікаў. Ад ворага хавацца даводзілася ў закінутых будынках, гаспадарчых пабудовах. Здаралася начаваць у кукурузным полі ці ў стэпе. Праз некалькі тыдняў ежа скончылася. Харчаваліся тым, што збіралі на калгасным полі: гарбузы, бручку і макуху са сланечніку (адходы алеевытворчасці).
[caption id="attachment_51431" align="aligncenter" width="400"]
А. Кандыбовіч[/caption]
Пасля вызвалення горада Кандыбовічам, як сям’і загінуўшага афіцэра, выдзелілі пакойчык, прызначылі невялічкую грашовую дапамогу. Ніякай маёмасці не было. Ложкам сталі катушкі з-пад кабелю, на якія клалі дошкі і матрас, набіты саломай. Самым каштоўным была швейная машынка, знойдзеная ў акопе, на якой мама перашывала адзенне. Жылі пры свеце газоўкі, зробленай з гільзы ад снарада. Радаваліся і гэтаму. Каб пракарміць чатырох дзяцей, маці ўладкавалася ў шпіталь, а затым у дзіцячы садзік нянечкай. За гаспадыню заставалася 14-гадовая сястра Ніна. На самаробным млыне яна малола на крупы кукурузу, сланечнікавы жмых, гатавала ежу, прыбірала. Ад голаду крыху ратавалі пасылкі сушанай бульбы з Беларусі ад цёткі Любы, якая працавала настаўніцай у Цялядавічах. Усе чакалі бацьку: не верылі, што загінуў. Перажыўшы засуху, сабраўшы трошкі грошай, рушылі на радзіму — у Беларусь. Праз тры тыдні, у пачатку восені 1947 года, апынуліся ў Цімкавічах. У роднай Слабада-Кучынцы прыняла да сябе сястра маці Дубовік Вольга.
— Ніколі не забуду як падалі першы абед. Параная бульба і кіслае малако — смак такі, што словамі не перадаць, — успамінае са слязой Аляксандр Віктаравіч.
[caption id="attachment_51432" align="aligncenter" width="556"] А. Кандыбовіч (злева) у час службы на Паўночным флоце. 1963 год[/caption]
Маці пайшла на ферму даяркай. Атрымалі надзел зямлі, набылі авечку, а праз год і кароўку. Дзеці наведвалі школу. У святы маці выдзяляла крышачку сала. Кашу з бульбы запраўлялі маслам, запівалі расолам з агуркоў і цыбулі. Гэта было так смачна. Сашка падрос. У рацэ лавіў рыбу і ракаў, з дапамогай пятлі паляваў на зайцоў (хапала ў лазняку), што стала добрай падтрымкай для сям’і. З сябрамі насілі ракаў на продаж у Капыль. За выручаныя грошы набылі валейбольны мяч і былі такія шчаслівыя. Улетку хлопец працаваў на нарыхтоўцы торфу — толькі там плацілі жывыя грошы. Ездзіў у Мінск па хлеб з аднавяскоўцамі. Трэба было з ночы заняць чаргу і станавіцца па некалькі разоў, паколькі бохан хлеба прадавалі толькі адзін у адны рукі. Да 17 гадоў адзеннем узімку былі салдацкі шынель, шапка-вушанка ды кірзавыя боты, якія дасталіся юнаку ад дэмабілізаванага з арміі брата Міхаіла. З асаблівай цеплынёй успамінае Аляксандр маці, якая на паўналецце зрабіла сыну падарункі: цёплую куртку, гадзіннік «Перамога» і веласіпед.
Уладкавацца ў жыцці дапамаглі працавітасць, дысцып-лінаванасць і самападрыхтоўка. Пасля заканчэння школы Аляксандр працаваў у калгасе. Здаровы, актыўны камсамолец больш за чатыры гады служыў на Паўночным флоце камандзірам аддзялення тарпедных электрыкаў на дызельнай падводнай лодцы «С-159» пад камандаваннем легендарнага капітана 3-га ранга Р.А. Вассера, якая несла баявую вахту ў Баранцавым моры.
Экіпаж удзельнічаў у выратавальнай аперацыі савецкай АПЛ «К-19», якая пацярпела аварыю ў ліпені 1961 года. Прынялі на борт экіпаж з атамахода на чале з камандзірам, аказалі медыцынскую дапамогу і рушылі ў порт Палярны. Пераход быў вельмі складаны: на борце два экіпажы, ішлі ў надводным палажэнні ў шторм, зарываючыся носам у ваду. Праз 12 гадзін падышоў эсмінец, на які перадалі сваіх сяброў з ракетаносца. А самі, пасля прыбыцця на базу, прайшлі абследаванне, лячэнне і адпачынак пад наглядам ваенных медыкаў. Марскую форму ўпакавалі ў свінцовыя мяхі і недзе адправілі. Уся каманда субмарыны «С-159» была ўзнагароджана граматамі камандуючага Паўночным флотам А.Т. Чабаненкі. Запомнілася Аляксандру сустрэча з кіраўніком урада СССР Мікітам Хрушчовым, які прыехаў на флот павіншаваць маракоў з поспехамі ў баявой і палітычнай падрыхтоўцы.
Служба Радзіме яшчэ больш закаліла характар, выпрацавала жыццёвыя прыярытэты. Вярнуўся ў родную вёску бацькоў. У саўгасе «Крыніца» ўладкаваўся электрыкам. Яго працоўныя і арганізатарскія якасці заўважылі, прызначылі інжынерам па тэхніцы бяспекі і сакратаром камсамольскай арганізацыі. Скончыў Мінскую Вышэйшую партыйную школу. Узначальваў партыйную арганізацыю племзавода імя Дзяржынскага, Слабада-Кучынскі сельскі выканаўчы камітэт. Лепшымі гадамі для сябе лічыць педагагічную дзейнасць у роднай Слабада-Кучынскай сярэдняй школе, у якой выкладаў працоўнае навучанне і дапрызыўную падрыхтоўку. Як кіраўнік пярвічкі ДТСААФ шмат зрабіў для падрыхтоўкі юнакоў да арміі. Выпускнікі школы і аднавяскоўцы ведаюць Аляксандра Віктаравіча як адказнага, памяркоўнага, шчырага і душэўнага чалавека.
Барыс ДЗЕНІСЮК,
член ГА «Беларускі саюз журналістаў» 
Свои выносливость, волю к победе продемонстрируют и любители здорового образа жизни на легкоатлетических соревнованиях БЕГ ПО БЕЗДОРОЖЬЮ ADVENTURE RACE (TRAIL RUNNING) «KOPYL TRAIL».
Открытие соревнований - в 10.30. 
На данный момент копыльская команда находится на седьмой позиции в общей таблице Чемпионата Минской области. Напомним, в предыдущих двух матчах наши игроки одержали две важные победы над командами «СМИавтотранс» Смолевичского района (1:0) и ФК «Химик-Беларуськалий» из Солигорска (2:1). Надо сказать, что эти соперники находятся в турнирной таблице выше футбольной команды «Копыль», но у наших земляков есть все шансы достойно закончить чемпионат.
Павел ШЕИН
Фото автора 
Костел. Внутренний вид. Начало ХХ века[/caption]
«В 1842 году костельные владения Копыльской парафии были конфискованы в казну. А в 1859 году 29 июня в день Св. Петра и Павла рядом со старым деревянным костелом был заложен на средства помещика Станислава Рейтана из Усова новый и теперь каменный храм. В 1864 году строительство было закончено, и костел был освящен под титулом Св. Апостолов Петра и Павла. Это был безбашенный трехнефный храм в стиле классицизма. Алтари были перенесены из старого костела. Репрессии после восстания 1863 года не обошли и Копыльскую парафию. Хотя костел и не закрыли, но ксендз Ивановский был сослан в Сибирь, ксендз Кулаковский посажен в тюрьму». (А. Стременко).
«До 1847 года Копыльский костел считался приписным к Слуцкому костелу и неизвестно съ чьго разрешения он сделался приходским, но по ветхости своей не мог дольше существовать в местечке Копыль — по ходатайству покойного помещика Рейтана дозволено было починить оный: пользуясь этим случаем помещик Рейтан и римское духовенство при помощи прихожан в 1862 году на месте ветхого деревянного построили каменный», — писал копыльский священник Николай Савичь Его Высокопреосвященству Архиепископу Минскому и Бобруйскому Михаилу 21 июля 1866 года.
[caption id="attachment_51420" align="alignleft" width="300"]
Костел св. Петра и Павла в Копыле. Начало ХХ века[/caption]
В 1908 году Петро-Павловский костел старанием настоятеля ксендза Зноско и прихожан был реконструирован в неготическом стиле по проекту гражданского инженера Яниславского: проемы приобрели стрельчатые завершения, соответственно был изменен декор, но что особенно важно — к главному фасаду храма были пристроены две пятиярусные 32-метровые башни под остроконечными гранеными шпилями. В правой из них была устроена звонница, в ней разместились три колокола: большой 25-пудовый «Киприан», пожертвованный Киприаном и Юзефой Загорскими «в честь 25-летия супружеской жизни», средний 14-пудовый «Иосиф» и малый 7,5-пудовый «Рох». После реконструкции габариты святыни составляли 46 аршин в длину и 21 в ширину (около 33 х 15 м). Ограда с нео-готической трехпролетной брамой вокруг костельного участка была построена в 1909 году.
Перед Второй мировой войной костел в Копыле был закрыт, во время войны фашисты устроили здесь конюшню. Потом в здании храма был пожар, а в 50-х годах руины разобрали. В фондах музея сохранилась фотография руин костела за 1948 год. Теперь на фундаменте костела находится здание ресторана «Колос».
[caption id="attachment_51422" align="aligncenter" width="580"]
Каплица в д. Усово. Современный вид[/caption]
Кто же такой Станислав Рейтан? Станислав Рейтан, герба «Рейтан», выходец из древнего белорусского рода. Племянник Тадеуша Рейтана. Родителями Станислава — Карла (имя дано при крещении 29 января 1781 года) были брат Тадеуша Рейтана, земский писарь Михаил — Ксаверий (1743 — 1809) и Ганарета из Богдановичей. Учился Станислав в Вильно. Писал под литературным псевдонимом «Пан Хиба». С 1840 года начинается его общественная деятельность. Его выбирают Слуцким паветовым маршалком. Это как уездный предводитель дворянства, поэтому имя «Рейтан» на Случчине, Копыльщине и в Несвиже было очень известным после имени «Радзивилл». Женился он на Саломее Рейтан — далекой родственнице. Поселился в своей усадьбе в Усово. К сожалению, история не сохранила ни одного портрета Станислава, ни фотографии усовской усадьбы. Детей у четы не было. Семья Рейтанов была очень гостеприимной. Они присутствовали на всех торжествах в окрестностях: родинах, крестинах, свадьбах… В 1862 году Станислав переделывает свое поместье в Усово под больницу. В то время случилась какая-то беда, которая привела к гибели людей. С горем не смогли справиться и выписанные из-за границы доктора. В № 9 Минских губернских ведомостей за 3 марта 1861 года публиковалась статья про бешеного волка, который объявился в пределах имения Станислава Рейтана в Усове и Ванелевичах (да, это тоже владения Станислава). 27 января 1861 года бешеный волк покусал крестьян Ивана Богту и Лукьяна Лазюка в Усове, а в Ванелевичах — 58 человек. Для многих укусы были смертельные. Может, это и явилось причиной открытия лечебницы в усадьбе?
Сегодня усадебного дома уже, конечно, нет. Это место давно запахано. Но почти нетронутая временем стоит в Усове каплица, построенная Станиславом Рейтаном в 1840 году в стиле классицизма. Здесь и завершили свой земной путь Станислав и его жена Саломея.
В Беларуси осталось совсем немного архитектурных напоминаний о роде Рейтанов: усадьба и каплица в Грушевке, каплицы в Ляховичах и в Усове. Они требуют и заслуживают нашего внимания. «Когда исчезнут последние руины, исчезнет и наша память», — так написал Д. Юркевич — исследователь литературной деятельности С. Рейтана.
Валентина ШУРАКОВА,
директор Копыльского районного краеведческого музея
Фото из архива музея 
Центризбирком обнародовал фамилии кандидатов, которые, по предварительным данным, избраны в состав Палаты представителей Национального собрания шестого созыва. Эти сведения размещены на официальном сайте Центризбиркома, сообщает БЕЛТА.
В парламент избраны:
БРЕСТСКАЯ ОБЛАСТЬ
Брестский-Западный № 1 Брич Леонид Григорьевич
Брестский-Центральный № 2 Милошевский Валентин Станиславович
Брестский-Восточный № 3 Дашко Анатолий Михайлович
Брестский-Пограничный № 4 Базанов Владимир Александрович
Барановичский-Западный № 5 Политико Ольга Сергеевна
Барановичский–Восточный № 6 Якубович Татьяна Романовна
Барановичский сельский № 7 Цуприк Леонид Александрович
Беловежский № 8 Стативко Жанна Владимировна
Березовский № 9 Качина Леонид Иванович
Днепро-Бугский № 10 Дорогокупец Юрий Иванович
Ивацевичский № 11 Ткачук Анатолий Владимирович
Кобринский № 12 Демидович Василий Николаевич
Лунинецкий № 13 Невар Игорь Леонидович
Пинский городской № 14 Колб Игорь Михайлович
Пинский сельский № 15 Ребковец Иван Григорьевич
Столинский № 16 Боболович Александр Сергеевич
ВИТЕБСКАЯ ОБЛАСТЬ
Витебский-Горьковский № 17 Старинская Татьяна Александровна
Витебский-Чкаловский № 18 Занько Сергей Николаевич
Витебский-Железнодорожный № 19 Чекан Василий Иванович
Витебский-Октябрьский № 20 Цецохо Александр Владимирович
Городокский № 21 Мирош Виктор Викентьевич
Докшицкий № 22 Андрейченко Владимир Павлович
Лепельский № 23 Мартынов Игорь Феликсович
Новополоцкий № 24 Девятовский Вадим Анатольевич
Оршанский городской № 25 Добрынина Людмила Анатольевна
Оршанский-Днепровский № 26 Чудович Виталий Игоревич
Полоцкий городской № 27 Гуйвик Наталья Васильевна
Полоцкий сельский № 28 Юницын Андрей Юрьевич
Поставский № 29 Земчёнок Сергей Ричардович
Сенненский № 30 Лукашов Анатолий Иванович
ГОМЕЛЬСКАЯ ОБЛАСТЬ
Гомельский-Юбилейный № 31 Корж Иван Алексеевич
Гомельский-Сельмашевский № 32 Шилов Виталий Петрович
Гомельский-Центральный № 33 Левшунов Олег Федорович
Гомельский-Советский № 34 Жданович Павел Леонидович
Гомельский-Промышленный № 35 Гурский Дмитрий Михайлович
Гомельский-Новобелицкий № 36 Остапюк Елена Ивановна
Гомельский сельский № 37 Наумчик Алла Александровна
Буда-Кошелевский № 38 Васильков Николай Андреевич
Житковичский № 39 Кралевич Ирина Николаевна
Жлобинский № 40 Дьяченко Вячеслав Иванович
Калинковичский № 41 Адаменко Евгений Буниславович
Мозырский № 42 Рассоха Николай Федорович
Полесский № 43 Писаник Леонид Федорович
Речицкий № 44 Пирштук Болеслав Казимирович
Рогачевский № 45 Щепов Владислав Александрович
Светлогорский № 46 Филиппович Галина Васильевна
Хойникский № 47 Чекан Светлана Владиславовна
ГРОДНЕНСКАЯ ОБЛАСТЬ
Волковысский № 48 Сегодник Александр Иванович
Гродненский-Занеманский № 49 Пацевич Сергей Леонтьевич
Гродненский-Октябрьский № 50 Русак Виктор Ромуальдович
Гродненский-Центральный № 51 Кирьяк Лилия Вацлавовна
Гродненский-Ленинский № 52 Долгошей Тамара Сергеевна
Гродненский сельский № 53 Литвин Сергей Иванович
Ивьевский № 54 Маркевич Александр Иванович
Лидский № 55 Наумович Андрей Николаевич
Дятловский № 56 Михневич Валентин Владимирович
Новогрудский № 57 Попко Ольга Николаевна
Слонимский № 58 Сопикова Алла Николаевна
Сморгонский № 59 Ковалько Адам Дмитриевич
Щучинский № 60 Савко Валерий Иосифович
МИНСКАЯ ОБЛАСТЬ
Березинский № 61 Атрощенко Петр Алексеевич
Борисовский городской № 62 Баранник Василий Михайлович
Борисовский сельский № 63 Красовская Тамара Петровна
Жодинский № 64 Заблоцкий Дмитрий Васильевич
Пуховичский № 65 Гайдукевич Валерий Владимирович
Копыльский № 66 Нижевич Людмила Ивановна
Слуцкий № 67 Ражанец Валентина Витальевна
Солигорский городской № 68 Рыбак Андрей Анатольевич
Солигорский сельский № 69 Мурина Юлия Георгиевна
Столбцовский № 70 Анисим Елена Николаевна
Дзержинский № 71 Лобач Юрий Александрович
Молодечненский городской № 72 Кананович Людмила Николаевна
Молодечненский сельский № 73 Маркевич Иван Станиславович
Вилейский № 74 Жибуль Наталия Петровна
Логойский № 75 Вабищевич Петр Андреевич
Сеницкий № 76 Улахович Николай Дмитриевич
Заславский № 77 Курсевич Валентина Вацлавовна
МОГИЛЕВСКАЯ ОБЛАСТЬ
Бобруйский-Ленинский № 78 Рынейская Ирина Николаевна
Бобруйский-Первомайский № 79 Власевич Виталий Эдуардович
Бобруйский сельский № 80 Конончук Игорь Павлович
Быховский № 81 Конончук Татьяна Петровна
Горецкий № 82 Колеснева Елена Петровна
Кричевский № 83 Марочкова Татьяна Борисовна
Могилевский-Ленинский № 84 Марзалюк Игорь Александрович
Могилевский-Центральный № 85 Старовойтов Александр Геннадьевич
Могилевский-Октябрьский № 86 Петрашова Ольга Владимировна
Могилевский-Промышленный № 87 Соловьёв Петр Александрович
Могилевский сельский № 88 Хищенко Анатолий Петрович
Осиповичский № 89 Богданович Александр Викторович
Шкловский № 90 Гоборов Дмитрий Дмитриевич
МИНСК
Шабановский № 91 Нехайчик Оксана Владимировна
Автозаводской № 92 Курсевич Валерий Викторович
Васнецовский № 93 Бороденя Валерий Анатольевич
Свислочский № 94 Воронецкий Валерий Иосифович
Купаловский № 95 Сайганова Татьяна Ивановна
Чкаловский № 96 Климович Наталья Анатольевна
Октябрьский № 97 Канопацкая Анна Анатольевна
Юго-Западный № 98 Комаровский Игорь Сергеевич
Грушевский № 99 Макарина-Кибак Людмила Эдуардовна
Есенинский № 100 Гайдук Оксана Вячеславовна
Сухаревский № 101 Старовойтова Анна Валентиновна
Каменногорский № 102 Кубракова Людмила Петровна
Домбровский № 103 Мисевец Виталий Григорьевич
Кальварийский № 104 Милованов Михаил Вячеславович
Старовиленский № 105 Дорофеева Ирина Аркадьевна
Коласовский № 106 Шевцов Дмитрий Евгеньевич
Восточный № 107 Сокол Алексей Николаевич
Калиновский № 108 Мисько Максим Владимирович
Уручский № 109 Бобриков Сергей Валентинович
Партизанский № 110 Мычко Ольга Викторовна 
Першая частка шляху ў 10 кіламетраў была пераадолена без аніякіх праблем. У Цімкавічах удзельнікі прабегу наведалі Літаратурны музей Кузьмы Чорнага. Госці з вялікай цікавасцю слухалі дырэктара ўстановы Людмілу Ніжэвіч, якая расказала пра жыццёвы і творчы шлях нашага знакамітага пісьменніка-земляка, класіка беларускай літаратуры.
Далей маршрут пралёг у вёску Вялікая Раёўка, дзе ля помніка «Смуткуючая маці» марафонцаў сустракалі намеснік дырэктара па ідэалагічнай рабоце філіяла «Вялікая Раёўка» Анжаліка Віцебская, старшыня пярвічнай ветэранскай арганізацыі сельгаспрадпрыемства Ганна Лупанос і загадчык Вялікараёўскай бібліятэкі-клуба Наталля Новік. Яны ўзгадалі падзеі Вялікай Айчыннай вайны, расказалі гісторыю стварэння помніка і закладкі парка Перамогі. У сваю чаргу ўдзельнікі прабегу ўсклалі кветкі да мемарыяльных пліт.
[caption id="attachment_51332" align="aligncenter" width="580"]
У музеі К. Чорнага ў Цімкавічах[/caption]
І вось апошні этап — пераезд да возера ў в. Багушы. Ён і стаў адным з самых няпростых. Рэльеф мясцовасці дадаў выпрабаванняў. Аднак мужныя і адважныя не скарыліся перад пагоркамі Капыльскай грады і паспяхова дайшлі да фінішу.
На маляўнічым беразе вадаёма выратавальнікі размясцілі лагер для адпачынку. Тут сем’і змаглі прыняць удзел у спаборніцтвах па стральбе з пнеўматычнай вінтоўкі, дартсе, плаванні на чоўне, гульні ў настольны тэніс і іншых.
[caption id="attachment_51333" align="aligncenter" width="580"]
Ускладанне кветак у В. Раёўцы[/caption]
— Велапрабег мы праводзім для таго, каб больш цесна аб’яднаць калектыў, бліжэй пазнаёміць сем’і паміж сабой, аздаравіць дзяцей, — расказаў намеснік начальніка РАНС па ідэалагічнай рабоце і кадравым забеспячэнні Аляксандр Зялінскі. — Мы пераадолелі звыш 30 кіламетраў па тэрыторыі раёна, пабывалі ў памятных мясцінах. Гэта вельмі пазнавальна. Ужо паступаюць прапановы праводзіць такое мерапрыемства штогод.
Вось што адзначыла жонка галоўнага спецыяліста інспекцыі нагляду і прафілактыкі РАНС Андрэя Мацейкі Таццяна:
— Прабег вельмі парадаваў. Мы пераканаліся, што ў Год культуры можна культурна адпачываць усёй сям’ёй разам з калектывам. Гэта збліжае, дае станоўчыя эмоцыі. Часцей бы так…
[caption id="attachment_51334" align="aligncenter" width="580"]
Падчас велапрабегу[/caption]
У многім Таццяну падтрымлівае сям’я вадзіцеля ПАВП № 13 аграгарадка Пацейкі Алега Ермаліцкага. Жонка Рэгіна адзначыла, што яна атрымала шмат станоўчых эмоцый, нягледзячы на тое, што прайсці ўсю дыстанцыю ў яе не атрымалася. Іх дачка Алена, адна з самых юных удзельніц, пера-адолела каля 10 км — гэта быў такі першы яе марш-кідок.
Камандзір аддзялення ПАВЧ № 1 г. Капыля Аляксандр Мацуль таксама прымаў удзел у прабегу са сваёй сям’ёй — жонкай Наталляй, сынамі Сашам і Пашам. Асабліва лёгка далася дыстанцыя дзецям. Гэта і не дзіўна, бо яны добра фізічна падрыхтаваны: займаюцца футболам, валейболам, баскетболам, лыжамі і іншымі відамі спорту.
Такім чынам, усе ўдзельнікі аб’яднаны думкай, што веламарафон мужных і адважных стаў сапраўдным сямейным святам па прапагандзе здаровага ладу жыцця.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота аўтара 
Як заўсёды, былі наведаны разнастайныя аб’екты. Было што паглядзець удзельнікам семінара на малочнатаварным комплексе «Ванелевічы». Тут жа можна было і павучыцца навядзенню парадку на зямлі: уся навакольная тэрыторыя прыбрана і абкошана, рулоны з кармамі акуратна складзены, аформлены клумбы. Як адзначыў старшыня Капыльскага райвыканкама Анатоль Ліневіч, такія комплексы з круглагадовым утрыманнем жывёлы вельмі патрэбны, бо тут захоўваюцца ўсе тэхналогіі, і гэта дае магчымасць атрымліваць добрыя вынікі. Што ж датычыцца добраўпарадкавання, то дырэктар ААТ «Піянер-Агра» Аляксандр Макарчук заўсёды адказна ставіцца да гэтага пытання. Як падкрэсліў старшыня Доктаравіцкага сельвыканкама Міхаіл Валуевіч, мясцовая ўлада можа быць спакойнай за тое, што на тэрыторыі сельгаспрадпрыемства будзе наведзены парадак.
[caption id="attachment_51326" align="aligncenter" width="580"]
Падчас наведвання МТК «Ванелевічы»[/caption]
Доктаравiцкi сельсавет Агульная плошча Доктаравіцкага сельсавета складае 10 168 га. Мяжуе з Капыльскім, Грозаўскім, Цімкавіцкім і Блеўчыцкім сельсаветамі. На яго тэрыторыі знаходзяцца два сельгаспрадпрыемствы: ААТ «Піянер-Агра» і КСУП «Доктаравічы». У склад сельсавета ўваходзяць 18 населеных пунктаў, у якіх пражываюць 1660 чалавек. Самымі буйнымі з’яўляюцца аграгарадкі Ванелевічы і Новыя Доктаравічы, у пасёлку Смычка пражывае 2 чалавекі, у Аткулавічах — 1. Сістэма адукацыі прадстаўлена Ванелевіцкай і Доктаравіцкай сярэднімі школамі і дзіцячымі садамі. Сярод медыцынскіх устаноў — Ванелевіцкі і Доктаравіцкі фельчарска-акушэрскія пункты. На тэрыторыі сельсавета працуе 6 магазінаў, 2 комплексна-прыёмныя пункты, 2 аддзяленні паштовай сувязі, 1 — Беларусбанка. Культурнае абслугоўванне ажыццяўляюць Цэнтр культуры і вольнага часу ў Ванелевічах, сельскі клуб і бібліятэка ў Новых Доктаравічах.Належны выгляд маюць і ўстановы адукацыі. Яны як след падрыхтаваліся да новага навучальнага года: тэрыторыі акуратныя, выкананы малыя архітэктурныя формы, шмат кветак, створаны належныя ўмовы для арганізацыі навучальнага і выхаваўчага працэсу. Ва ўсім гэтым можна было пераканацца падчас наведвання Ванелевіцкага дзіцячага сада і Доктаравіцкай сярэдняй школы. [caption id="attachment_51327" align="aligncenter" width="580"]
Тэрыторыя Доктаравіцкай СШ[/caption]
Відаць, што пастаянна падтрымліваецца парадак на тэрыторыі Доктаравіцкага ФАПа, вакол мясцовага Дома культуры (для паляпшэння работы ўстановы культуры выказана пажаданне больш выкарыстоўваць сучасныя камп’ютарныя тэхналогіі), а вось гандлёвым кропкам трэба больш адказна адносіцца да навядзення парадку на прылег-лай тэрыторыі.
Абавязковым пунктам у маршруце стала наведванне вёскі Ужа, дзе напярэдадні свята вёскі праведзена значная работа.
[caption id="attachment_51325" align="aligncenter" width="580"]
На пляцоўцы Ванелевіцкага дзіцячага сада[/caption]
— Усе разам мы даказалі, што пры жаданні можна навесці парадак на зямлі ў самыя кароткія тэрміны і з невялікімі затратамі, — адзначыў старшыня Доктаравіцкага сельвыканкама Міхаіл Валуевіч. — Усё гэта стала магчымым перш за ўсё дзякуючы падтрымцы зацікаўленых асоб, асабіста старшыні райвыканкама Анатоля Ліневіча, раённых арганізацый — ДРБУ № 124, ПМК-11, прадстаўнікоў сельсаветаў, арганізацый горада. Працуючы талакой, мы прывялі ў належны стан аб’екты сацкультбыту. У вёсцы пакладзены асфальт, расчышчана пойма рэчкі Ужанкі, устаноўлена малая архітэктурная форма — млынок, у належны выгляд прыведзены могілкі, дзе высечаны дрэвы, пафарбавана агароджа. Больш за 70 гектараў зямлі расчышчаны ад зараснікаў і аддадзены ў распараджэнне КСУП «Доктаравічы». Радуюць вока і абноўленыя вясковыя падвор’і.
Падводзячы вынікі выязнога пасяджэння, кіраўнік раёна Анатоль Ліневіч падкрэсліў, што на тэрыторыі сельсавета зроблена многае, аднак наперадзе яшчэ шмат работы з пустуючымі сядзібамі, па падкошванні населеных пунктаў, дарог і каналаў, якая практычна не павінна спыняцца.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота Марыі ШЭІНАЙ
Топиарии: из шишек, улиток и орехов[/caption]
Для изготовления топиария Наталья Николаевна использует ракушки виноградных улиток, каштаны, желуди, шишки и другие предметы. Проще говоря все, что вкупе создает композицию для украшения интерьера любого помещения. До этого у Натальи Николаевны были и другие увлечения — вышивка, бисероплетение, лепка из соленого теста. Наверное поэтому прежние творческие пристрастия вдохновили ее на что-то новое. Материалы для заготовок Наталье Карпучок помогают собирать учащиеся. Кстати, у девочек она преподает обслуживающий труд, поэтому научиться создавать свой топиарий есть возможность у каждой из них.
Работы Натальи Николаевны постоянно участвуют в различных конкурсах и праздниках районного и областного уровней. Например, они выставлялись на областном экологическом форуме в Солигорске, проходившем в прошлом году. Без ее поделок не проходит ни одно мероприятие в школе.
Увлечение Натальи Карпучок передалось и детям. Ее дочь также занимается изготовлением топиариев и принимает участие не только в районных, но и областных конкурсах.
Павел ШЕИН
Фото автора 
У магазіне «Зімняя вішня»[/caption]
Як адзначыла начальнік гандлёвага аддзела райспажыўтаварыства Ірына Паграбіцкая, вялікім попытам у пакупнікоў у першую чаргу карыстаюцца рыбныя, мясныя, каўбасныя, хлебабулачныя вырабы, кукурузныя палачкі Капыльскага кааппрама, прадукцыя кандытарскіх цэхаў райспажыўтаварыства і УП «Саліта-Біс», малочныя вырабы з Капыльскага, Клецкага, Салігорскага філіялаў ААТ «Слуцкі сыраробны камбінат».
— Акрамя капыльскай, на нашых прылаўках пастаянна ёсць прадукцыя сноўскага агракамбіната, макаронныя вырабы, мука і крупы — з Барысаўскага і Слуцкага камбінатаў хлебапрадуктаў, яйкі — з Салігорскай птушкафабрыкі, жывая рыба — з Чырвонаслабодскага рыбгаса, — расказвае прадавец магазіна «Зімняя вішня» Інэса Місючэнка. — Асноўнымі пастаўшчыкамі плодаагароднінных кансерваў з’яўляюцца Чырвонаслабодскі і Маладзечанскі кансервавыя камбінаты, Барысаўскі кансервавы завод, ААТ «Гамма вкуса» з Клецка, дзе вырабляюцца дзіцячае харчаванне і сокі. Мінеральная вада і безалкагольныя напіткі пастаўляюцца да нас з Чэрвеньскага харчкамбіната і Старадарожскага кааппрама. А вось дзеці з вялікай ахвотай ласуюцца марожаным, якое выпускаецца Старадарожскім філіялам Слуцкага сыркамбіната і чыпсамі — з ААТ «Машпищепрод» (г. Мар’іна Горка) і вытворчага аб’яднання «Онега» (аг. Калодзішчы Мінскага раёна).
— Па дарозе з Мінска на дачу мы штотыдзень заязджаем у Капыль, каб купіць вашага хлеба, — дзеліцца меркаваннямі сям’я Русовіч. — Бывае так, што купляем яго і вязём з сабой у сталіцу. Для нас гэта сапраўдны смак дзяцінства. А яшчэ вельмі любім сноўскае малако, тварог пад маркай «Клецкая крыначка» і многую іншую прадукцыю нашай вобласці.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота Паўла ШЭІНА 
