Целью семинара являлось повышение качества проведения органами дознания воинских формирований проверок в ходе досудебного производства. На семинаре были разрешены проблемные вопросы, возникающие при рассмотрении сообщений о преступлениях, обращено внимание на необходимость сосредоточения совместных усилий по противодействию преступности в военной среде, выработаны подходы работы на ближайшую перспективу.
В мероприятии приняли участие свыше 120 должностных лиц, в числе которых были заместитель прокурора области С.П. Шкунец, представители Генеральной прокуратуры, Министерства обороны, органов пограничной службы, внутренних войск, подразделений Следственного комитета, а также начальники юридических служб и командиры воинских частей, дислоцирующихся на территории Минской области.
Павел КУЗЬМИЧ,
старший прокурор отдела по надзору за исполнением законодательства в войсках прокуратуры Минской области 
Пётр Ісакавіч Розін[/caption]
У адпаведнасці з афіцыйнымі звесткамі ён (так у свой час пажадалі бацькі) нарадзіўся ў Слуцку. Але на самай справе радзімай з'яўляецца вёска Вошкаты, што знаходзіцца непадалёку ад Капыля. Справа ў тым, што ў той час вёска ўваходзіла ў Слуцкі павет.
Вучыўся ў Капыльскай беларускай школе, у 1933 ‒ 1936 гадах займаўся ў Віцебскім мастацкім тэхнікуме, з 1936 па 1941 год — у Кіеўскім дзяржаўным мастацкім інстытуце. Канчаткова вышэйшую адукацыю атрымаў пасля вайны, скончыўшы ў 1950 годзе Маскоўскі дзяржаўны мастацкі інстытут імя Сурыкава (вучыўся ў І. Грабара, В. Яфанава, С. Дудніка). Падчас Вялікай Айчыннай вайны змагаўся на яе франтах, за што і быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі.
Пасля жыў у Маскве. У мастацкіх выстаўках удзельнічаў з 1950 года. Працаваў пераважна ў жанры партрэта: «Агітатар Марыя Чыпранава» (1952), «Камбайнёры бацька і сын Прасяннікавы» (1975), серыя партрэтаў перадавых хлебаробаў Сярэдняй Азіі і іншыя. Звяртаўся да гісторыка-рэвалюцыйнага жанру: «М. Калінін у Бухары. 1925 г.» (1951), «У.І. Ленін і І.В. Сталін у Разліве. 1917.» Пісаў пейзажы. Творы мастака захоўваюцца ў Дзяржаўнай Траццякоўскай галерэі, Дзяржаўным Рускім музеі, шэрагу іншых музеяў Расіі, Украіны.
Падчас наведвання радзімы пісаў краявіды ваколіц Капыля, партрэты землякоў. Шэраг яго твораў захоўваецца ў фондзе Капыльскага краязнаўчага музея.
Падрыхтавала Дзіяна ТКАЧЭНКА 
Сваё першае апавяданне «Пераправа» надрукаваў у 1975 годзе ў часопісе «Маладосць». Аўтар кніг прозы «Заводскія світанні» (1978), «Белы чыгун» (1981), «Цёплы камень» (1985), «Асобая зона» (1991), «Чорныя цені» (2003), «Старыя званы» (2008). Яго нарысы, замалёўкі, артыкулы ў свой час друкаваліся ў перыядычым друку.
Хлопчык з капыльскай вёсачкі Кукавічы спаўна спазнаў і ваенную галаднечу, і «смак» нямецкага бізуна. Разам з дарослымі ён радаваўся нашай Вялікай Перамозе і чакаў, чакаў бацьку. I той — якая радасць была для ўсёй сям'і! — вярнуўся з вайны…
У нялёгкі пасляваенны час разам з вяскоўцамі яны аднаўлялі калгасную гаспадарку. У Канановічаў была «спецыялізацыя», вельмі патрэбная людзям. 3 рання да вечара яны выраблялі альбо рамантавалі ў кузні розныя жыццёва неабходныя рэчы — механізмы, прылады. Галоўнымі ж на той час былі сярпы, плугі, бароны, спружыноўкі. Праблем хапала. Прапаноў, парад — таксама. Аднойчы да іх месца працы прыбуксіравалі падбітую ў вайну «палутарку». «А раптам вы, мальцы-ўмельцы, зробіце цуд, і яна не толькі загудзе, а і паедзе…» Паехала! Шмат давялося дзеля гэтага папрацаваць бацьку са сваімі сынамі — Янкам і старэйшым Сымонам. Радаваліся гэтай падзеі ўсе вяскоўцы, старыя і малыя. Яшчэ б не радавацца! Бацька часцяком падвозіў на адрамантаванай машыне вучняў у школу, да якой трэба было ісці некалькі кіламетраў.
Ездзячы на «палутарцы» па дарогах Капыльскага, Нясвіжскага і Клецкага раёнаў, бацька аднойчы ўбачыў на абочыне ў канаве падбітую ў вайну нямецкую танкетку. Спыніўся, уважліва агледзеў яе. Нават абстукаў малатком на трываласць і зразумеў: гэта ж выдатны матэрыял, які можна пусціць у справу!
Неўзабаве пяць здаровых мужчын-добраахвотнікаў з няхітрым інструментам прыбылі да той браніраванай пачвары. Метал быў рознай таўшчыні і канфігурацыі — з бакоў, тылу. Не хацеў «паддавацца», але дастатковую колькасць дэфіцытных металічных лістоў і розных дэталяў вечарам даставілі ў кузню.
У наступныя дні перш-наперш нарыхтавалі дастатковую колькасць самакальных зубілаў, малаткоў, клешчаў. Потым трывалы метал спатрэбіўся для вырабу сярпоў — пачыналася першае пасляваеннае жніво.
Пра той не вельмі просты вытворчы працэс Іван Іванавіч можа і сёння ўзгадваць і расказваць доўга і цікава. Як высечаныя пласціны награвалі ў горне да малінавага свячэння і расклёпвалі па форме сярпа, гартавалі, пасля зубілі, заточвалі на тачыле да брытвеннай вастрыні…
Тымі заліхвацкімі сярпамі жанчыны іх вёскі штодзень выжыналі ледзь не па гектары збажыны, пры гэтым не шкадуючы зычлівых слоў у адрас майстроў-кавалёў.
Так для Янкі бацькава кузня і стала своеасаблівай жыццёвай і прафесійнай школай. Кавальская навука ніколі не забывалася, яна наогул нацэльвала на творчасць у самым шырокім разуменні гэтага слова. Дарэчы, тыя даўнія кавальскія вырабы мелі вельмі прыгожы эстэтычны выгляд. Нават дзвярныя замкі ці паўзамкі адзін ад другога адрозніваліся фігурнай вонкавай накладкай: на адной — малюнак голуба, на другой — пеўня, на трэцяй — салаўя…
Адмысловай майстрыцай была і руплівіца маці, якую вяскоўцы ласкава звалі цётка Палуся. Ранняй вясной яна ставіла ў хаце кросны і вырабляла квяцістыя коўдры, пакрывалы, настольнікі, ручнікі і іншыя ўзорныя вырабы.
Усё гэта бясспрэчна паўплывала на выбар прафесіі і кірунак у жыцці Івана Канановіча. Ужо ў сталым узросце ён скажа: «Празаік пазнаецца веданнем убачанага і перажытага. I проза жыцця павінна быць не горш за паэзію…». Toe далёкае прыгожае з пражытымі гадамі не аддалялася, не забывалася. Наадварот — яно набірала сілы.
Месяц за месяцам, год за годам… I вось надышла пара гаварыць пра дзесяцігоддзі.
Жыццёвых прыступак зашмат у кожнага чалавека. Расказваючы пра Івана Іванавіча хочацца прыгадаць асобныя яго «прыступкі». Закончыўшы Вялікараёўскую сярэднюю школу, ён паступіў у Баранавіцкае вучылішча сельскай гаспадаркі. Атрымаў там прафесію трактарыста-машыніста і працаваў у Цімкавіцкай МТС, на цаліне. Пасля вайсковай службы (механік-радыст) — вучыўся ў Мінскім ГПТВ №9, дзе атрымаў спецыяльнасць слесара. Затым — праца слесарам-рамонтнікам, інжынерам на Мінскім аўтазаводзе. Без адрыву ад вытворчасці закончыў факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Спазнаў і хлеб журналістыкі — працаваў карэспандэнтам, загадчыкам аддзела, намеснікам рэдактара газеты «Автозаводец».
У літаратуру прыйшоў чалавекам з багатым жыццёвым вопытам і, бяспрэчна, талентам. Прыемна ўзгадваць, што ў былыя часы тыражы кніг пісьменнікаў вымяраліся не сотнямі, а многімі тысячамі. Дзякуючы гэтаму, кнігі Івана Канановіча таксама па-ранейшаму чакаюць чытача ў многіх нашых бібліятэках. Бяру на сябе смеласць сказаць — іх не састарыў час.
Васіль НАЙДЗІН, 
По-прежнему, одни из самых многочисленных нареканий за истекший период связаны со своевременностью выплаты заработной платы и детских пособий, работой организаций системы жилищно-коммунального хозяйства, капитального ремонта жилья, благоустройства территорий, ремонтом дорог.
По итогам рассмотрения Комитетом обращений удалось разрешить ряд злободневных вопросов граждан.
Из общего количества поступивших в Комитет обращений каждое четвертое принято к рассмотрению и изучено с выездом на место и принятием мер реагирования в пределах компетенции.
По результатам рассмотрения обращения жителя Минского района, поступившего в ходе личного приема руководством Комитета, выявлен ряд нарушений требований законодательства при реализации на платной основе административных процедур по предоставлению и резервированию участков для захоронения.
Результаты проведенного Комитетом внепланового мониторинга соблюдения требований законодательства при осуществлении административных процедур в сфере социальной защиты населения на территории области показали, что предоставление указанных административных процедур осуществляется с нарушениями законодательства, что в ряде случаев привело к причинению ущерба экономическим интересам государства.
С целью усовершенствования выездного приема граждан в регионах области Комитетом внедрена практика их проведения в сельисполкомах, а также непосредственно на предприятиях и в организациях, в том числе и на проверяемых субъектах хозяйствования.
В первом полугодии 2018 г. руководством Комитета и председателями межрайкомитетов проведено 12 личных выездных приемов граждан и прямых телефонных линий. Все обращения оставлены на рабочем контроле Комитета, а также даны поручения по их разрешению.
Одной из важных составляющих в работе Комитета является изучение общественного мнения по проблемам, волнующим население области.
В ходе проведения горячей линии по проблемным вопросам качественного предоставления населению области жилищно-коммунальных услуг поступило 45 обращений. Большинство из них касалось неудовлетворительного теплоснабжения жилых домов и низкой температуры горячей воды, подаваемой в помещения, некачественной уборки мест общего пользования, плохой работы систем водоотведения.
В ходе проведения горячей линии по соблюдению порядка в лесах области поступило восемь обращений по проблемам захламленности близ расположенных к населенным пунктам лесов и наличия в них свалок мусора: они оставлены на рабочем контроле в Комитете до их полного разрешения.
Оперативные меры реагирования приняты также по результатам рассмотрения обращения, поступившего на горячую линию Комитета республики по вопросу разборки аварийно-опасных остатков автомобильного моста через р. Волма в районе д. Корзуны Червенского района (возле трассы М-4): материалы об административном правонарушении в отношении виновных должностных лиц филиала ДЭУ № 60 РУП «Минскавтодор-Центр» райинспекцией природных ресурсов и охраны окружающей среды направлены в суд Червенского района.
За допущенные нарушения при рассмотрении обращений граждан в 1 полугодии 2018 г. к административной ответственности привлечен один человек, к дисциплинарной — семь.
Управление экспертно-правовой работы и обращений граждан Комитета государственного контроля Минской области 
За 2017 год органами прокуратуры области проведена 21 проверка исполнения законодательства об охране историко-культурного наследия, по результатам которых подготовлено 39 актов прокурорского надзора, 6 лиц по требованию прокуроров привлечены к дисциплинарной ответственности.
Проверкой установлено, что не всеми райисполкомами принимаются достаточные меры по определению и учету объектов, оказывающих непосредственное воздействие на историко-культурные ценности или зоны охраны, с деятельности которых должны быть уплачены денежные средства в виде отчислений в фонд Президента Республики Беларусь по поддержке культуры и искусства.
Так, Клецким райисполкомом в Главное управление идеологической работы, культуры и по делам молодежи Миноблисполкома только в марте 2017 года представлен список юридических лиц, предпринимательская деятельность которых оказывает непосредственное воздействие на историко-культурные ценности. В частности, райисполкомом на протяжении всего периода аренды помещений и зданий, которые являются памятниками архитектуры, арендаторам не направлялись уведомления о необходимости производить отчисления, их периодичности и размере в фонд Президента Республики Беларусь по поддержке культуры и искусства.
Смолевичским райисполкомом не было заключено письменное соглашение с единственным субъектом в районе — индивидуальным предпринимателем, деятельность которого непосредственно воздействует на историко-культурные ценности. Обязательные отчисления предпринимателем не уплачивались.
По требованию прокуратуры области списки субъектов, деятельность которых оказывает воздействие на объекты историко-культурного наследия или зоны их охраны, сформированы специалистами облисполкома в ходе выездных проверочных мероприятий лишь в конце прошедшего года.
Учитывая имеющиеся проблемы в обеспечении взыскания обязательных платежей в фонд Президента Республики Беларусь, данный вопрос оставлен на контроле в прокуратуре области.
В текущем году из 30 зарегистрированных на территории области субъектов, деятельность которых оказывает воздействие на объекты историко-культурного наследия или зоны их охраны, не осуществили обязательные отчисления четыре субъекта хозяйствования, из них два расположены на территории Клецкого и два — на территории Минского районов.
Прокурорам указанных районов поручено обеспечить взыскание с указанных субъектов хозяйствования сумм обязательных отчислений в фонд Президента Республики Беларусь по поддержке культуры и искусства.
Александр ПРОТАСЕНКО,
старший помощник прокурора Минской области по надзору за исполнением природоохранного законодательства, советник юстиции 
■ Яўген Сівец са старшынёй райсавета ветэранаў Казімірай Ганчар (справа) і галоўным спецыялістам аддзела пенсійнага забеспячэння Валянцінай Іўліевай[/caption]
Як паведаміла старшыня раённага Савета ветэранаў Казіміра Ганчар, усяго ў нашым раёне пражываюць 19 ветэранаў Вялікай Айчыннай вайны, тры працаўнікі тылу, пяць сямей загінулых і 16 былых малалетніх вязняў канцлагераў. І, вядома ж, усе яны маюць патрэбу ў клопаце і падтрымцы.
Падчас акцыі прадстаўнікі райсавета ветэранаў пры падтрымцы ўпраўлення па працы, занятасці і сацыяльнай абароне райвыканкама наведалі ветэранаў Вялікай Айчыннай вайны, якія пражываюць на тэрыторыі горада Капыля і калісьці працавалі ў бюджэтнай сферы. У спісе ўдзельнікаў акцыі пяць прозвішчаў: Марыя Мікітаўна Ільюкевіч, Яўген Васільевіч Сівец, Надзея Іванаўна Катвіцкая, Яніна Аляксандраўна Ліпай і Людміла Сцяпанаўна Сергіеня.
Пажылыя людзі дзякавалі за аказаную матэрыяльную дапамогу і за тое, што пра іх памятаюць.
Сяргей КОЗЕЛ 
А также в УЗ «Копыльская ЦРБ» в рабочие дни с 8.00 до 13.00 и с 14.00 до 17.00 работает горячая телефонная линия по номеру 20-5-19, круглосуточно — телефон доверия в режиме автоответчика по номеру 51-0-41 для сообщения о фактах коррупционного проявления со стороны медицинских работников. 
«Начало продаж билетов на Европейские игры 2019 года в Минске запланировано на 1 декабря, их можно будет приобрести на специальном сайте minsk2019.ticкetpro.by. Цены на билеты мы объявим в октябре. Начиная с 1 марта билеты на игры смогут приобрести через сайт все желающие из любой страны мира», — рассказал менеджер по маркетингу фонда «Дирекция II Европейских игр 2019 года» Максим Кошкалда.
По его словам, ближе к старту соревнований билеты можно будет купить в кассах Минска и других городах Беларуси.
II Европейские игры пройдут в Минске с 21 по 30 июня 2019 года в 15 видах спорта.
БелТА 
Як расказала падчас урачыстага адкрыцця аб’екта ландшафтнага дызайну старшыня Цімкавіцкага сельвыканкама Алена Острыкава, старажылы добра памятаюць гэта месца. Раней тут праводзіліся маёўкі, фэсты, святы. Затым пра парк забылі, і ён пачаў зарастаць кустоўем, хмызняком. Але неабыякавыя людзі не далі згінуць такому цудоўнаму куточку капыльскай зямлі. Было вырашана даць яму новае дыханне. Практычна ўсе работы праводзіліся на грамадскіх пачатках. Людзі не лічыліся з часам, працавалі ад душы і з любоўю прыводзілі ў парадак старажытны парк. Сёння тут разбіты дарожкі, пастаўлены лаўкі, альтанкі, пабудавана невялічкая эстрада. Словам, у цімкаўцаў з’явілася яшчэ адно месца, дзе можна добра правесці свой вольны час.
Каб неяк зафіксаваць гэтую падзею ў гісторыі, была праведзена цырымонія закладвання капсулы са зваротам да нашчадкаў, які быў падпісаны ўдзельнікамі сустрэчы, што адбылася некалькімі тыднямі раней. Тады дыялог вялі прадстаўнікі раённай улады і моладзь. Права закласці капсулу атрымалі старшыня раённага Савета дэпутатаў Ірына Кісляк, старшыня Цімкавіцкага сельвыканкама Алена Острыкава, госць свята, ураджэнец вёскі Цімкавічы, прафесар, доктар тэхнічных навук Уладзімір Родчанка, дырэктар ААТ «Капыльскае» Дзмітрый Палевікоў, дырэктар ф-ла «В. Раёўка» ААТ «Крыніца» Іван Дамашэвіч, дырэктар філіяла «Аўтамабільны парк № 21» ААТ «Мінскаблаўтатранс» Уладзімір Сахар. А адчыніць капсулу вырашана ў 2049 годзе.
[caption id="attachment_68109" align="aligncenter" width="560"]
▪ Памятную капсулу закладвалі Уладзімір Сахар, Ірына Кісляк, Уладзімір Родчанка, Алена Острыкава, Дзмітрый Палевікоў, Іван Дамашэвіч[/caption]
Як заўсёды да свята вёскі цімкаўцы рыхтаваліся старанна. Паказалі ўсё самае лепшае і цікавае. Парадавалі сваёй творчасцю выхаванцы Дзіцячай школы мастацтваў і Цімкавіцкай СШ, падрыхтавалі выставы сельская бібліятэка і Літаратурны музей Кузьмы Чорнага, прыцягвала наведвальнікаў сялянскае падвор’е ААТ «Капыльскае», пастараліся супрацоўнікі аўтапарка.
Шмат забаў было арганізавана для дзяцей і моладзі, працавалі гандлёвыя кропкі, надзвычай цікавую канцэртна-тэатралізаваную праграму падрыхтавалі супрацоўнікі і самадзейныя артысты Цімкавіцкага сельскага Дома культуры. А дапамагалі ім працаўнікі іншых устаноў культуры, размешчаных на тэрыторыі сельсавета, і музыканты з Капыля. Словам, кожны ў гэты дзень знайшоў сабе занятак па душы.
Гучала нямала шчырых слоў прызнання людзям, якія вызначыліся ў тым ці іншым напрамку або проста з годнасцю жывуць і працуюць на роднай цімкаўскай зямлі.
Шчырым словам
Ірына КІСЛЯК, старшыня Капыльскага раённага Савета дэпутатаў:
— Я заўсёды з нейкім прыўзнятым настроем прыязджаю ў Цімкавічы. Таму што гэта і мая радзіма. 35 гадоў прайшло з моманту заканчэння школы. Калісьці тут былі знаёмыя твары, знаёмыя вуліцы, знаёмыя будынкі. Але час бярэ сваё. Радуе, што тут сёння шмат дзяцей, а гэта значыць, што аграгарадок жывы, і жыццё працягваецца. Мы заўсёды вельмі ўважліва рыхтуемся да такіх падзей, наводзім парадак у населеных пунктах, добраўпарадкоўваем аб’екты, адкрываем новыя пляцоўкі. Трэба, каб мы ніколі не забывалі сваю малую радзіму, прыязджалі сюды. Добра, што Прэзідэнт прыняў рашэнне Год малой радзімы падоўжыць да 2020 года. Гэта яшчэ адна магчымасць абудзіць нашу памяць, нашы душы і вярнуць нас у тыя месцы, дзе мы нарадзіліся. Каб мы хоць часцінку цяпла, дабрыні, сваёй творчасці ўклалі ў гэтую зямлю.
Уладзімір РОДЧАНКА, ураджэнец вёскі Цімкавічы, прафесар Маскоўскага авіяцыйнага інстытута:
— Вельмі рады быць на сваёй радзіме. Успамінаецца, што 65 гадоў назад мне давялося жыць побач з гэтым месцам. Тут, каля парку, прайшлі чатыры гады майго дзяцінства, потым мы пераехалі ў іншы дом, побач з касцёлам. Парк гэты тады не называўся радзівілаўскі, але было гэта выдатнае месца. Тут быў добры сад з яблынямі, і мы, хлапчукі, часцяком сюды наведваліся. Прыемна, што наш аграгарадок квітнее. Я гэта заўсёды заўважаю, калі прыязджаю сюды. Сувязь мая з малой радзімай не перарываецца.
Маргарыта САКОВІЧ 
Аспектом, способствующим совершению хищений, является беспечность, халатность собственника, не обеспечивающего на должном уровне сохранность принадлежащего ему имущества, а в некоторых случаях полное нежелание предпринимать меры по соблюдению минимальных условий, направленных на предотвращение противоправных посягательств со стороны криминального элемента.
Основные советы по обеспечению безопасности своего имущества:
[caption id="attachment_68136" align="aligncenter" width="560"]
▪ Людміла Ніжэвіч, Анатоль Ліневіч (на першым плане) на ўваходзе ў зону адпачынку[/caption]
Ва ўрачыстасцях прынялі ўдзел дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь Людміла Ніжэвіч, старшыня раённага Савета дэпутатаў Ірына Кісляк, старшыня райвыканкама Анатоль Ліневіч, яго намеснікі Віталь Ракевіч і Аляксандр Ліпніцкі, намеснік галоўнага інжынера ААТ «Крыніца» Юрый Марозаў, старшыня Цімкавіцкага сельвыканкама Алена Острыкава, дырэктар філіяла «Вялікая Раёўка» Іван Дамашэвіч, кіраўнікі некаторых сельвыканкамаў, прадпрыемстваў і арганізацый Капыльшчыны. І, вядома ж, мясцовыя жыхары, якія, па вялікім рахунку, і зрабілі сваімі рукамі тую прыгажосць, якой любаваліся госці і ўдзельнікі свята.
А паглядзець на самай справе ёсць на што. Гады два таму распачалі наводзіць парадак вакол помніка, устаноўленага ў памяць жыхароў гэтай і навакольных вёсак. Дзякуючы ініцыятыве і ўменню арганізаваць справу, якія ў поўнай ступені ўласцівы Івану Дамашэвічу, а таксама стараннасці вяскоўцаў парк ператварыўся ў цудоўную зону адпачынку.
Кветкі, роўныя дарожкі, абапал якіх устаноўлены лаўкі, дзіцячая пляцоўка з горкай, арэлямі, іншым абсталяваннем для адпачынку хлопчыкаў і дзяўчынак. Не забыліся нават пра такі элемент, як горка, якая зімой, калі яе пакрые снег, стане любімым месцам для забаў мясцовай дзятвы.
Асобна трэба сказаць пра лаўкі. Іх шмат. Я нават збілася з ліку, калі паспрабавала іх падлічыць. Кожная — не падобная на іншую і мае сваю назву. Практычна ўсе лаўкі зроблены з падручных матэрыялаў, так што затраты на вытворчасць невялікія. Больш каштоўныя тыя любоў, стараннасць і фантазія, якія праявілі майстры. Дарэчы, падчас свята вёскі было арганізавана галасаванне і аўтары лепшых лавак былі адзначаны прэзентамі.
Атрымалі заслужаныя падарункі і іншыя героі дня: шматдзетныя сем’і, самыя старэйшыя і малодшыя жыхары вёскі, дбайныя гаспадары і кулінары, рупліўцы, якія стараліся на добраўпарадкаванні зоны адпачынку.
Асабліва хвалюючым быў гэты дзень для трох сем’яў — Кашкан, Ярашэвічаў і Гурцкіх, прадстаўнікам якіх Іван Дамашэвіч уручыў ключы ад новых кватэр.
[caption id="attachment_68141" align="aligncenter" width="560"]
▪ Ключы ад новай кватэры ў адбудаваным доме атрымлівае сям'я Кашкан[/caption]
Вольга і Міхаіл Кашкан маюць чацвёра дзяцей. Малодшай Сафійцы няма яшчэ і двух годзікаў, Фёдар збіраецца ў дзіцячы садзік, Аляксандр і Ягор перайшлі, адпаведна, у пяты і трэці класы. На Капыльшчыну яны пераехалі зусім нядаўна з Уздзенскага раёна. Муж — вадзіцель, жонка мае прафесію заатэхніка. Для іх гэта першая ўласная кватэра.
— Мы вельмі ўдзячны, што атрымалі гэту кватэру. Нам там падабаецца, — дзеліцца Вольга. — Тры пакоі, ёсць усе зручнасці, паравое ацяпленне. Паціху набываем мэблю. Увогуле, Вялікая Раёўка прыйшлася нам даспадобы.
Мабыць, нішто так не збліжае людзей як шчырыя словы прызнання, сардэчныя пажаданні і вясёлыя песні. Усяго гэтага на свяце вёскі гучала ўдоваль. Віншавалі вяскоўцаў паважаныя госці, якія жадалі ім усіх даброт. А сваю творчасць усім прысутным дарылі артысты Кухчыцкага сельскага Дома культуры Клецкага раёна. І ўвечары вяскоўцаў чакалі забавы: танцавальная і гульнёвая праграмы, а таксама галоўны сюрпрыз — прыгожы святочны феерверк.
Спецыяльна для «СП»
На пытанні карэспандэнта адказаў Іван ДАМАШЭВІЧ, дырэктар ф-ла «Вялікая Раёўка» ААТ «Крыніца»:
— Іван Віктаравіч, ці адчуваеце маральнае задавальненне?
— Безумоўна. Радуе, што столькі людзей сабралася. Гэта таксама важны аспект. Вёска Вялікая Раёўка не самая шматлюдная ў раёне, але тым не менш, яна жывая. За два гады павялічылася колькасць дзетак на 15 чалавек, і гэта вялікі плюс. Вядома, ёсць задавальненне ад таго, што робім.
— Усе Вам падзяку выказваюць, кажуць, што Вы такі малайчына, што рушылі вёску наперад. У любым выпадку аднаму ўсё рабіць складана. Быў, напэўна, нейкі штаб?
— Вядома, у нас ёсць каманда аднадумцаў. Можа шмат у чым была і мая ініцыятыва. Але галоўнае правільна накіраваць людзей, каб атрымаць вынік.
— Сродкі прыйшлося вялікія ўкласці?
— Па тым маштабе, што мы зрабілі, сродкі ўкладзены мінімальныя, таму што амаль усё, што Вы бачыце — гэта прыродны матэрыял. Ён назапашваўся ўвесь год у працэсе добраўпарадкавання вёскі, высечкі і падчысткі пустуючых участкаў, парку. Хацелася б вялікую падзяку выказаць жыхарам вёскі, якія сабралі больш за 300 рублёў на добраўпарадкаванне. Мы плануем гэтыя грошы выдаткаваць на асвятленне парку. Удзячны таксама фундатарам. Яны дапамагалі ў вырабе лавак, за спонсарскія сродкі набыта дзіцячая горка. Хацелася б падзякаваць Генадзю Занкевічу, Алегу Сераму і яго напарніку Раману Сокалу, Аляксандру Ганчарову, фермеру нашаму Уладзіміру Сухаверу. Выказваю таксама ўдзячнасць работнікам адміністрацыі нашага філіяла (яны з зімы ўдзельнічалі ва ўсіх суботніках, што мы арганізоўвалі) і ўсім вяскоўцам, якія працавалі разам з намі.
Не хавалі захаплення
Марыя СТРУЖКО, старшыня Семежаўскага сельвыканкама:
— Была прыемна ўражана ўбачаным. Тэрыторыя парку змянілася да непазнавальнасці. Вельмі спадабалася дзіцячая пляцоўка і, вядома ж, — лаўкі. Цудоўна, што сабралася шмат людзей, падрыхтавана цікавая праграма.
Ганна ЛУПАНОС, старшыня пярвічнай ветэранскай арганізацыі ф-ла «Вялікая Раёўка» ААТ «Крыніца»:
— Мне здаецца, што свята нашай вёскі падрыхтавана на самым высокім узроўні. Столькі цеплыні ўкладзена, працы, душы, любові да роднага краю. У гэтам, лічу, заслуга Івана Віктаравіча Дамашэвіча, які змог згуртаваць людзей на такую працу. Стараліся ўсе: і ветэраны, і дзеткі, і прадстаўнікі працоўнага калектыву філіяла. Дай Бог нашай капыльскай зямлі яшчэ болей такіх таленавітых кіраўнікоў.
Маргарыта САКОВІЧ 
