К сожалению, сегодня часто в дефиците взаимопонимание.
Компьютерные игры вызывают неоднозначное мнение сред пользователей новых технологий. Кто-то их благословляет, кто-то порицает.
Эпізод першы. Пачатковы
Усё пачалося з… інтэрнэта. Неяк у наш чат у сацыяльнай сетцы Вайбер звярнулася жанчына і пакінула такія словы: «Добры дзень. А я прашу дапамагчы і аднавіць помнік партызану на могілках у в. Вясёлае. Летась упала дрэва і разбіла помнік. Сваякоў няма. Разам са сваімі роднымі мы паднялі і неяк паставілі помнік. Ён разбіты напалову. Усюды ўшаноўваюць ветэранаў. А тут забыліся. А старыя людзі расказвалі, што гэты чалавек быў пакараны смерцю: яго забілі штыкамі паліцаі». Такое паведамленне мы не маглі пакінуць без увагі, і разам са старшынёй Цімкавіцкага сельвыканкама Наталіяй Прохаравай адправіліся ў Вясёлае.
Пакуль аўтамабіль каціўся па прасёлкавай дарозе, з Наталіяй Мікалаеўнай абмеркавалі выпадак. Так, яна памятае тэлефонны званок і даваць адмоўны адказ зусім не збіралася. Тым больш, што на пасадзе старшыня нядаўна, таму пра некаторыя салдацкія пахаванні яшчэ не ведае. Аднак пытанне ў Наталіі Прохаравай узнікла справядлівае: «А як даказаць, што тут пахаваны менавіта партызан, якога забілі ворагі ды яшчэ штыкамі?»
Каб атрымаць адказ на пытанне, мы і сустрэліся з мясцовымі жыхарамі і даведаліся шмат цікавага.
Сёння кожнаму жыхару Капыля і раёна, а таксама гасцям нашага гарадка добра вядомы помнік воінам-вызваліцелям на скрыжаванні вуліц Цімкавіцкай і Партызанскай. Менавіта там праходзяць мітынгі да памятных дат. Там, на чорнай мармуровай пліце, пазначаны імёны тых, хто аддаў сваё жыццё ў пачатку ліпеня 44-га ў баях за Капыль. Але, упэўнена, мала хто ведае пра лёс гэтых салдат. Ды і наогул, гісторыю самога помніка наўрад ці хто памятае.
