Многія ўраджэнцы Расіі пакінулі аб сабе добрую памяць на Капыльшчыне. Пра аднаго з іх – Героя Савецкага Саюза Кіжаватава Андрэя Мітрафанавіча – можна даведацца ў Цімкавіцкім школьным музеі пагранічнікаў, які многа раней быў створаны заслужанай настаўніцай БССР Раманенкай Зінаідай Іосіфаўнай, а зараз яго работу працягваюць сучасныя настаўнікі.
Шмат цікавай інфармацыі ў свой час сабраў былы фотакарэспандэнт рэдакцыі «СП» Ігнатчык Іван Рыгоравіч.
Как правильно рассчитать больничный лист? Разъяснения дает заместитель начальника Копыльского райотдела Миноблуправления ФСЗН Ольга Цвирко.
Суицид никогда не бывает спонтанным, хоть иногда и выглядит довольно неожиданным. Такому поступку всегда предшествуют угнетенное настроение, депрессивное состояние или просто мысли об уходе из жизни. Причем окружающие, даже самые близкие
люди, нередко такого состояния человека не замечают (особенно, если откровенно не хотят этого).
Как помочь окружающим заметить и предотвратить суицидальные попытки близких людей, рассказывает врач-психиатр-нарколог Копыльской ЦРБ Марина Гайдель.
«Калі гаварыць праўду, то ўжо праз месяц я пашкадаваў, што сеў у старшынёўскае крэсла, – такія вынікі напрыканцы 1995 года падводзіў у інтэрв’ю карэспандэнту «СП» тагачасны старшыня Капыльскага райвыканкама Уладзімір Луцкі. – Ведаў, што непарадкаў шмат. І ўсё ж такога развалу я не чакаў. За апошнія пяць гадоў народ забыўся, што такое ўлада. Адным словам, існавалі хаос і хістанне. Людзі страцілі свае прафесійныя навыкі, уменне працаваць… Самае галоўнае – быў страчаны аўтарытэт любога ўзроўню ўлады».
Так пачынаўся час, калі кіраўніцтва дзяржавай узяў першы абраны народам Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка. Працягваць заўсёды лягчэй: да цябе нехта ўжо навёў парадак, адрэгуляваў працэсы, выцягнуў з балота краіну. А яму, 40-гадоваму мужчыне, яшчэ толькі трэба было адраджаць эканоміку, вяртаць давер да ўлады, стабілізаваць сітуацыю.
В 1992 году я оканчивала первый педагогический класс, только организованный директором СШ № 2 г. Копыля Богдановичем Борисом Константиновичем в нашем районе. Попасть туда было непросто: престиж профессии учителя обязывал соответствовать. После 9 класса мы, кандидаты со всего района, проходили тщательный отбор: экзамены, собеседования, тесты на базе Белорусского педагогического института. Мы переживали и боялись не пройти строгий отбор. В итоге сформировался хороший класс из будущих историков, филологов, математиков, химиков и биологов. Занятия проходили в новом для того времени режиме – профильном: кроме уроков, организованных по обычному расписанию, у нас были занятия строго по своим направлениям.
