▪ Копыляне присоединились к акции «Минщина культурная – за Беларусь»[/caption]
Копылян и гостей города на выставке возле районного центра культуры своими изделиями и сувенирами радовали мастера народного клуба «Скарбонка» и районного центра ткачества. Небывалый интерес у прохожих вызвали и работы декоративно-прикладного творчества Детской школы искусств и районной центральной библиотеки имени Анатолия Астрейко. Свои таланты представили ансамбль народной песни «Спадчына» и хореографический коллектив РЦК. Привлекал к себе и развлекательный «городок», где работали различные игровые и спортивные площадки.
Открывая праздник бега, председатель райисполкома Сергей Пилищик сердечно приветствовал всех участников соревнований на гостеприимной копыльской земле, пожелал удачного старта, незабываемых мгновений, спортивного азарта и блестящих побед, а болельщикам — ярких эмоций и впечатлений.
[caption id="attachment_94386" align="aligncenter" width="840"]
▪ Любителей бега приветствует Сергей Пилищик[/caption]
Спортсменов поприветствовал и начальник управления физической культуры Министерства спорта и туризма Республики Беларусь Петр Ворон:
— Три года назад я преодолевал дистанцию на копыльской земле. Очень понравилось, возвратился еще раз, но уже в качестве зрителя. Большое спасибо организаторам за то, что сохраняют и ежегодно проводят соревнования, тем самым вовлекают любителей бега, в том числе и местное население, к занятиям физической культурой и спортом.
Примечательно, что в этом году легкоатлетические соревнования проходят в 24-й раз: в 1996 году к нам съехались спортсмены с разных уголков Беларуси, чтобы соревноваться в эстафетном беге на необычной спортивной трассе копыльского ландшафта. Эта особенность и дала название соревнованиям «Капыльскія пагоркі». Красивые копыльские пейзажи никого не оставляют равнодушными, поэтому в 2016 году у нас впервые был проведен новый вид соревновательного бега — бег по бездорожью, который очень популярен во всем мире.
Каждый год организаторы соревнований стараются придумать что-то интересное и новое и для участников, и для тех многочисленных зрителей, которые следят за ходом приключенческого бега. В этом году своеобразной изюминкой «Kopyl-Race» стало участие самых маленьких спортсменов в возрастной категории от трех до пяти лет. Некоторые испытали себя на дистанции 400 метров с препятствиями, остальные же — в семейном забеге на 800 метров вместе с родителями. Пусть в процессе возникли небольшие сложности, но организаторы поставили цель: доступные соревнования с раннего возраста. Как говорится, самая тяжелая победа – это победа над собой!
[caption id="attachment_94392" align="aligncenter" width="840"]
▪ Участники семейного забега[/caption]
По традиции на дистанцию в 2 км вышли юные легкоатлеты. Они доказали, что и у них есть воля к победе, к преодолению себя. Самым первым дистанцию удалось пройти копылянину Алексею Сыману из СШ № 2 г. Копыля, среди девочек победу вновь одержала прошлогодняя финалистка Елизавета Ситкевич из Витебска.
[caption id="attachment_94478" align="aligncenter" width="840"]
Победители и призеры бега на дистанции 400 метров[/caption]
Для тех же участников, кто решился испытывать себя на 10-километровом маршруте, организаторы предложили преодолеть лесные тропы, болотистую местность, песчаный пляж, водные и грязевые препятствия, горные массивы.
В нынешнем году основная дистанция была еще сложнее: больше пашни (ориентировочно около двух километров) – одних только тюков с сеном на пашне было 15 штук, очень крутая Замковая гора: два подъема при помощи веревки и на четвереньках.
[caption id="attachment_94400" align="aligncenter" width="840"]
▪ Преодолевает препятствие Сергей Мисюченко[/caption]
Но далеко не один бег ждал участников: им предстояло преодоление траншей с грязью и бревнами, щита высотой три метра, перенос тяжестей, «пиноккио» — подъем при помощи палочек и т.д.
Абсолютным победителем «Kopyl-Race» стал чемпион Беларуси по триатлону Александр Василевич, среди девушек – Оксана Сулимчик, представляющая клуб любителей бега «АМАТАР».
[caption id="attachment_94454" align="aligncenter" width="840"]
Справа Александр Василевич[/caption]
Кстати, копылянин Сергей Мисюченко показал лучший результат в своей возрастной группе (41+) и занял первое место.
И пусть не у всех участников получилось дойти до финиша, все же главной целью гонки было дать возможность всем желающим насладиться самим приключением, проверить себя на прочность и насладиться прекрасными видами копыльской природы. Каждый финишер получал памятные медали, абсолютные победители — денежные премии, а призеры, поднявшиеся на пьедестал почета, — памятные призы. Чтобы спортивный праздник стал более ярким и эмоциональным, комментатором соревнований выступили наш земляк Антон Шишмарев и ведущий специалист Белорусской федерации легкой атлетики Марина Качан. На память можно было сфотографироваться с неизменным символом соревнований — зайцем.
Праздничное настроение присутствующим создавали участники студии эстрадного вокала «Клио».
— Участие в «Kopyl-Race» уже стало традиционным: четыре года подряд участвуем в забеге. Ежегодно привозим по 40-45 человек. Студентам очень нравится. Они всегда бегут самую длинную и интересную дистанцию, преодолевая которую испытывают себя.
Преподаватель английского языка центра языковой подготовки «International House» в Минске Кеннет Курата, США:
— У вас очень интересная трасса, поэтому решил преодолеть ее снова: был у вас в 2018 году. Конечно, трудно: нужно и проплыть, и сделать тяжелые физические нагрузки. Но спорт любит сильных.
Многократный чемпион Беларуси по триатлону, мастер спорта по плаванию, Александр Василевич:
— Это настоящий, суровый трейл. Было все: очень сложный подъем на гору, спуски, канатные подъемы, плавание в просто ледяной воде, пашня с тюками, какой-то туннель, колючая проволока. Посмотрев видео прошлого года, я понимал, что будет нелегко, но что будет настолько сложно, даже не представлял. Но мне понравилось, ведь я не только стал победителем, но и преодолел себя.
Член клуба любителей бега «АМАТАР» Оксана Сулимчик:
— В забеге участвую впервые. Считаю, что любые препятствия преодолеваются. Конкурент есть всегда, просто нужно регулировать нагрузку и бежать в меру своих сил. Экстремальная гонка — это действительно те соревнования, где по-настоящему можно испытать себя.
Организатор массовых забегов Белорусской федерации легкой атлетики Сергей Зыков:
— «Kopyl-Race» без преувеличения самый популярный в программе трейловых гонок на Минщине. Лично сам участвовал впервые — это все-таки забег для молодежи, где требуется ловкость, а для моего возраста уже тяжеловато. Но, вместе с тем, решил попробовать — и правильно сделал. Считаю, что достойно прошел эту дистанцию. Все ошибки, которые я видел как непосредственный участник, а не организатор соревнований, будем исправлять. И не сомневаюсь, что трасса станет еще лучше, а число участников, в том числе и из-за рубежа, станет еще больше.
Татьяна БОХАН
Фото автора, Дианы ТКАЧЕНКО, Сергея КОЗЕЛА, Оксаны МИХАЙЛОВСКОЙ, Павла ШЕИНА 
В день празднования Рождества Пресвятой Богородицы в храмах совершается торжественное богослужение, которому предшествует всенощное бдение.
В один из праздников старец Иоаким принес в Иерусалимский храм свою жертву в дар Богу, но первосвященник не принял ее, назвав Иоакима недостойным из-за его бесплодия, которое считалось в еврейском народе наказанием Божьим за грехи. Иоаким в глубоком горе ушел в пустыню и там со слезами молился Господу о даровании ребенка. Анна, узнав, что произошло в Иерусалимском храме, горько плакала, но не роптала на Господа, а молилась, призывая на свою семью милосердие Божье. Во время этой молитвы явился к ней Ангел и сказал: "Молитва твоя услышана, Господь пошлет тебе дочь, которую назовешь Марией". Одновременно явился Ангел к Иоакиму и объявил ту же радостную весть.
За терпение, веру и любовь к Богу и друг к другу Господь дал Иоакиму и Анне великую радость - у них родилась дочь. Рождение Марии принесло радость не только ее родителям, но и всем людям, потому что ей было предназначено стать Матерью Сына Божьего, Спасителя мира. Когда девочке исполнилось три года, родители отдали дочь на воспитание в храм Божий.
В день празднования Рождества Пресвятой Богородицы в храмах совершается торжественное богослужение, которому предшествует всенощное бдение.
Традиционным обрядовым действом в этот праздник считалось выпекание особенного хлеба, на котором рисовались буквы «Р» и «Б», символизирующие название праздника — Рождество Богородицы. Эти хлебцы раздавали всем родственникам и друзьям, ими потчевали больных. Люди верили, что, поедая хлеб и запивая его святой водой, они изгоняют свои болезни. 
17-гадовым юнаком Якім уступіў у рады Чырвонай Арміі. Ваяваў з белагвардзейцамі і інтэрвентамі. 21 красавіка 1920 года жорстка забіты польскімі акупантамі на вачах аднавяскоўцаў.
Нарадзіўся Якім у шматдзетнай сялянскай сям’і ў 1901 го-дзе. Скончыў двухкласнае народнае вучылішча. Хацелася далей пайсці вучыцца, але не было сродкаў. Чым жыла ў той час вёска? Беззямелле, цяжкая праца, галеча, нізкі ўзровень культуры. Разам з братамі кожную вясну, улетку, восенню перабіваўся часовымі заробкамі ў заможных сялян і паноў, узімку хадзіў на лясныя промыслы. Толькі там можна было атрымаць нейкія грошы. З перадавымі рэвалюцыйнымі поглядамі пазнаёміўся ад салдат, якія вярталіся дамоў параненымі і інвалідамі з Першай Сусветнай вайны. Сялянскія гаспадаркі прыйшлі ў яшчэ большы заняпад. Узнікала пытанне: за каго і за што гінуць простыя людзі? Новым штуршком да абуджэння свядомасці стала Кастрычніцкая рэвалюцыя, якую сустрэў з натхненнем і верай у светлую будучыню. Дайшлі да вёскі тэксты звароту да грамадзян Расіі У.І. Леніна і першыя дэкрэты савецкай улады, матэрыялы Слуцкага Савета рабочых і салдацкіх дэпутатаў. Якім многа чытаў. Кнігі і газеты браў у мясцовых настаўнікаў Сяргея Самахвала, Міхаіла Гурыновіча і вясковага ўрача Сцяпана Кандыбовіча. Значны ўплыў на актыўную жыццёвую пазіцыю аказала сяброўства з будучым паэтам Адамам Бабарэкам.
У лютым 1918 года ў няпоўныя 17 гадоў ён становіцца чырвонаармейцам. Ваюе супраць польскага корпуса Доўбар-Мусніцкага пад Слуцкам і нямецкіх войск, якія парушылі перамір’е і пачалі наступленне на заходнім фронце. У пачатку 1919 года Якім Салановіч як камсамолец у першых радах абаронцаў маладой савецкай рэспублікі ўдзельнічае ў савецка-польскай вайне, трапляе ў акружэнне. З невялікай групай чырвонаармейцаў прарываецца на радзіму. Разам з аднавяскоўцамі Астрэйкам, Бабарэкам, Калпаком, Коршукам, Кандыбовічам арганізоўвае камсамольска-маладзёжную падпольную групу, а затым і партызанскі атрад, наладжвае сувязь з падпольшчыкамі Капыля, Слуцка, Пясочнага, Свінкі. Арганізацыя займаецца навучаннем маладых людзей абыходжанню са зброяй, арыентацыяй у баявых умовах. Патрыёты зрываюць планы новай улады па адабранні ў сялян прадуктаў харчавання, фуражу, жывёлы, нападаюць на абозы і патрулі ворагаў, перарэзваюць тэлефонную сувязь, разбураюць масты. Адным з важных напрамкаў у рабоце стала агітацыя і прапаганда сярод насельніцтва. Газеты, брашуры і лістоўкі дастаўляліся кур’ерамі з-за лініі фронту.
Але польская разведка не драмала і з дапамогай мясцовых паноў выйшла на след слабадакучынскіх падпольшчыкаў. У красавіку 1920 года легіянеры акружылі вёску, пачалі хапаць усіх дарослых і юнакоў. Арыштаваным звязалі рукі за спіной, паклалі тварам да зямлі ў адзін рад на рыначнай плошчы (цяпер тэрыторыя побач з бібліятэкай-клубам). Брат Рыгор паспеў скочыць у акно, а Якіма схапілі. У прысутнасці аднавяскоўцаў жандары моцна катавалі і здзекваліся над ім, білі шомпаламі ад вінтовак, выкручвалі рукі, патрабавалі выдаць камуністаў і сховішча зброі. Сцякаючы крывёю, пераносячы неверагодны боль, юнак не скарыўся акупантам, нічога не сказаў і нікога не назваў. Яму, губляючаму прытомнасць, загадалі лезці па лесвіцы на дах хлява, а затым застрэлілі на вачах бацькоў і аднавяскоўцаў, тлумачачы гэта тым, што арыштаваны хацеў збегчы. Толькі пасля выгнання чужынцаў стала вядома, што ў Слуцку ў выніку здрады быў разгромлены падпольны камітэт камсамола, многія арыштаваны і пакараны. Там быў і адрас Салановіча Я.П. Так у 19 гадоў абарвалася жыццё мужнага камсамольца.
Прайшло крыху больш за 100 гадоў, а памяць засталася. У школьным музеі захоўваецца адзіны фотаздымак героя і ўспаміны аднавяскоўцаў, а ў Капыльскім краязнаўчым музеі створана невялічкая экспазіцыя, прысвечаная мужнаму земляку. У час прыёму старшакласнікаў у члены БРСМ, заўсёды ўспамінаюць імя першага камсамольца Якіма Салановіча як прыклад барацьбіта за свабоду беларускага народа.
Барыс ДЗЕНІСЮК,
член ГА «Беларускі саюз журналістаў» 
■ Во время обследования домовладений пожилых в Бобовнянском сельсовете[/caption]
Организатором и координатором акции является ГУ «Копыльский территориальный центр социального обслуживания населения». Проводится она совместно с Копыльской РО ОО «Белорусский союз женщин» в тесном взаимодействии с Копыльским РОВД, Копыльским РОЧС, сельисполкомами района.
Рейдовые мероприятия пройдут во всех десяти сельсоветах Копыльского района. Уже обследованы домовладения пожилых людей, проживающих на территориях Бобовнянского, Докторовичского, Блевчицкого, Сл.-Кучинского, Потейковского и Бучатинского сельсоветов.
— Результаты акции будут рассмотрены в присутствии асоциальных граждан в ходе заседаний советов ОПОП, которые пройдут на базе сель-исполкомов согласно утвержденному графику, — продолжает Светлана Анатольевна. — Такие рейдовые мероприятия позволят предупредить и обеспечить безопасность наших пожилых граждан.
Татьяна БОХАН 
■ Мікола Хведаровіч[/caption]
Аднойчы на сумесным сходзе партыйнай і камсамольскай ячэек, улічваючы цяжкае становішча на фронце і ў тыле, вырашана было стварыць ваенізаваную ахову. Пасля сходу ўсім камуністам і камсамольцам была выдадзена зброя. На вайсковыя заняткі збіраліся на плошчу насупраць рэўкама. Чатырнаццацігадовым хлапчуком Мікола рэгулярна праходзіў ваеннае навучанне ў спецыяльным камуністычным атрадзе, які быў створаны пры рэўкаме, і нават атрымаў трохлінейную вінтоўку са штыком.
Улетку 1919 года над мястэчкам згусціліся чорныя хмары. Войскі генерала Доўбар-Мусніцкага прарваліся на Слуцкім напрамку. Старэйшыя камсамольцы Барыс Чарных, Іван Бахта пайшлі служыць добраахвотнікамі ў Чырвоную Армію. Сяргей Бабарэка разам са сваім бацькам уступіў у конную армію Будзённага. Камсамольцы Бухта, Марцулянчык і Траяк збіраліся ў эвакуацыю. На ячэйцы было вырашана, што Мікола як самы малодшы застанецца дома для сувязі з падпольнай групай ячэйкі. Застаўся таксама і Алесь Камінскі.
…Зноў над будынкам рэўкама ўзняўся чырвоны сцяг. Ворага прагналі далёка на захад, там ішлі крывавыя баі. Камсамольцы працавалі ў прадатрадах, былі актыўнымі памагатымі партыі ў ажыццяўленні савецкіх дэкрэтаў. Яны складалі спісы беднякоў-сялян, якія не мелі сваіх коней, гаспадарак, не забяспечаных насеннем і інвентаром. Ушчэнт разбураная сельская гаспадарка не мела жывёлы. Толькі ў самых моцных гаспадароў былі плугі і калёсы. Усё знішчыла вайна. Даводзілася наладжваць дапамогу ў так званай цяглавай сіле. Гэта выклікала вострую незадаволенасць багацеяў. Але камсамольцы пад кіраўніцтвам партыйнай ячэйкі хоць і з вялікімі цяжкасцямі, але ажыццяўлялі гэтае рашэнне.
…Неўзабаве маладыя актывісты атрымалі першыя камсамольскія білеты. Выдаваў іх старэйшы камуніст местачковай ячэйкі Іосіф Багдановіч. Гэта была маленькая кніжачка з шэрай паперы. На мяккай вокладцы карычневай фарбай быў надрукаваны зямны шар, перавіты істужкай, на якой выразнымі літарамі было надрукавана: «Камуністычны інтэрнацыянал моладзі» і «Пралетарыі ўсіх краін, яднайцеся!» На першых старонках змяшчаўся Статут і Праграма камсамола.
Камсамольская ячэйка папоўнілася хлопцамі з суседніх вёсак і налічвала ўжо больш трыццаці членаў. Разгортвалася палітасветная работа сярод вясковай моладзі. Нягледзячы ні на якія цяжкасці, камсамольскі рух стаў настолькі масавым, што ніякая сіла яго стрымаць не магла.
Гэты самы дух дапамагаў у барацьбе з ворагам і падчас падзей Вялікай Айчыннай. Камсамольскай працай у раёне спачатку кіравалі палітработнікі партызанскага атрада, пазней 27-й брыгады ім. Чапаева, са жніўня 1942 г. – Слуцкі міжрайкам ЛКСМБ, а з красавіка 1943 г. – Капыльскі падпольны РК ЛКСМБ (сакратары Віктар Сергіеня, Аляксандр Кандыбовіч, Уладзімір Лобан). Ва ўсіх атрадах і ў 15 ротах брыгады былі камсамольскія арганізацыі.
Галоўным у рабоце ЛКСМБ з’яўлялася забеспячэнне перадавой ролі камсамольцаў у выкананні баявых задач. Многія і многія маладыя партызаны здзяйснялі подзвігі, на якія раўняліся астатнія. Напрыклад, Уладзімір Сыцько падарваў 6 эшалонаў праціўніка, а Ілля Чарапанаў з групай – 7. Не выпадкова з 97 лепшых партызан 27-й брыгады, прынятых з ліпеня 1943 па ліпень 1944 г. кандыдатамі ў члены партыі, 52 з’яўляліся камсамольцамі. Ячэйкі ствараліся і ў некаторых вёсках.
Пасля вайны камсамольцы дапамагалі падымаць з руінаў знішчаную ворагам краіну, пазней – асвойвалі цаліну, будавалі байкала-амурскую магістраль. Але заўсёды менавіта яны, маладыя і актыўныя, былі на перадавой лініі жыцця.
Падрыхтавала Дзіяна ТКАЧЭНКА 
■ Рэйдавая група правяла сустрэчу ў в. Крыніца[/caption]
І вось у в. Крыніца нас сустракае мілавідная жанчына. Ёй — каля 80 гадоў, яе мужу, прыкаванаму да інваліднай каляскі, — прыкладна столькі ж. Гэта людзі якраз з той катэгорыі, якой патрабуецца найбольшая ўвага: узрост і фізічныя магчымасці не дазваляюць ім у поўнай меры самастойна клапаціцца пра ўласную бяспеку.
У доме акуратна прыбрана. Супрацоўнік МНС правярае аўтаномны пажарны апавяшчальнік — працуе.
Пра жыццё-быццё сям’і, стан здароўя, ці часта наведваюць дзеці, цікавіцца спецыяліст па сацыяльнай рабоце ТЦСАН Валянціна Міхайлоўская.
У астатніх членаў назіральнай камісіі пытанняў няма. А вось гаспадыня дома звярнулася да першага намесніка начальніка РАНС Вадзіма Мардасевіча з просьбай ліквідаваць асінае гняздо, якое ўтварылася ў электрычным шчытку. Выратавальнік агледзеў небяспечнае месца, прымяніў сродкі бытавой хіміі і праз некаторы час зняў гняздо. Так што і такія выпадкі бываюць падчас рэйдавых мерапрыемстваў.
…З парога хаты адчуваецца пах дыму — гаспадар, аказваецца, нядаўна паліў печ. Вядома ж, у хаце знаходзіцца хворая маці паважанага ўзросту, таму ёй патрэбна цяпло.
— Гэта толькі пакуль разгарэлася, найшло дыму, а потым будзе нармальна, — запэўнівае мужчына.
Сапраўды печ мае трэшчыны, таму на ліквідацыю няспраўнасцей далі некалькі часу да ацяпляльнага сезона.
— За дзень рэйдавая група павінна наведаць каля дзесяці домаўладанняў, — адзначае старшыня сельвыканкама Нэлі Гусева. — Да адных гаспадароў у членаў камісіі не ўзнікае пытанняў, у іншых выяўляюцца парушэнні. Камусьці прыходзіцца нагадваць, каб паправілі печ або замянілі элемент сілкавання ў апавяшчальніку, а хтосьці расказвае, што пасля мінулага рэйду па рэкамендацыі спецыялістаў ужо замяніў у доме праводку. Да таго ж, не заўсёды можаш застаць гаспадароў дома, таму даводзіцца вяртацца, ды не адзін раз.
Увогуле такія праверкі носяць двухбаковы характар — пытанні тут задаюць не толькі правяраючыя, але і жыхары могуць падзяліцца сваімі праблемамі. Так адбылося ў в. Крыніца. Мясцовыя жыхары, дачнікі правялі своеасаблівы вясковы сход. Былі зададзены пытанні па абкошванні пустуючых участкаў, спілоўванні аварыйных дрэў і іншыя. Члены назіральнай камісіі ўзялі іх на кантроль.
Сяргей КОЗЕЛ
У тэму
Як паведамілі ў раённым аддзеле па надзвычайных сітуацыях, у раёне створаны і працуюць 11 назіральных камісій (10 пры сельвыканкамах і адна ў горадзе), якія аб’ядноўваюць 172 прадстаўнікоў зацікаўленых структур прафілактыкі. З пачатку года праведзена абследаванне 7901 домаўладання. Для ўхілення парушэнняў і заўваг накіравана 561 інфармацыя зацікаўленым структурам. 
