Сімвалічна, што ў 2008 годзе, аб’яўленым Годам здароўя, быў створаны аграгарадок Пацейкі. З гэтага часу праблема здароўя працаўнікоў аграрнага комплексу набыла значную актуальнасць. Менавіта тады перад кіраўніцтвам СВК “Пацейкі” на чале з Валерыем Тароцькам паўстала задача, як прыцягнуць да актыўных заняткаў фізкультурай і спортам вясковую моладзь і людзей старэйшага ўзросту.
Сваёй спартыўнай залы ў гаспадарцы няма, таму месца для трэніровак было прапанавана Пацейкаўскай СШ, у якой вялікія і даўнія спартыўныя традыцыі: напрыклад, выпускніца Валянціна Скрабатун – бронзавы прызёр Алімпійскіх гульняў у Атланце. Але для заняткаў не хапала інвентару. Таму на пасяджэнні прафкама (старшыня Ала Тароцька) было прынята рашэнне аб набыцці спартыўнай формы і інвентару.
“Працуючы сумесна з навучальнай установай, удалося прыцягнуць да заняткаў спортам нямала моладзі, — падкрэсліла намеснік кіраўніка па ідэалагічнай рабоце Таццяна Прышчэпа. – Сведчанне таму – разнастайныя спаборніцтвы паміж бацькамі і вучнямі, перамогі ці прызавыя месцы ў раённых спартакіядах. Так, па выніках 2010 года ў чатырох відах спорту (шашкі, шахматы, настольны тэніс, тур-злёт) каманда з цяпер ужо ААТ “Прагрэс-2010” заняла першыя месцы ў раёне, што дазволіла стаць пераможцай агульнакаманднага заліку”.
Сярод самых актыўных удзельнікаў спаборніцтваў – Сяргей Севасцьяновіч, Пётр Агіевіч, Яўген Давы-дзенка, Настасся Гапановіч, Віктар Скрабец, Міхаіл Кляшэвіч, Іван Кляшэвіч, Лідзія Харытоненкава, Анатоль Вадап’ян, Анатоль Тукай, Марына Кандраценка, Уладзімір Лукашэвіч, Мікалай Няверка, Вікторыя Жэбіт, Алёна Кубрак, Міхаіл Яўсюк. Менавіта яны і іншыя ўдзельнікі спартыўнага жыцця з’яўляюцца прыкладам для жыхароў аг. Пацейкі і навакольных вёсак. Толькі сумеснымі намаганнямі гаспадаркі, сельскага Савета, сярэдняй школы можна прыцягнуць вяскоўцаў да заняткаў фізкультурай і спортам, адкрыць шлях да здаровага ладу жыцця, без якога нельга ўявіць далейшае жыццё вёскі.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота Сяргея ЛАЗОЎСКАГА 
[/caption]
Асноўнымі напрамкамі работы Скабінскага СДК з’яўляецца развіццё мастацкай самадзейнасці і народнай творчасці, далучэнне насельніцтва да духоўных і культурных традыцый, выяўленне і развіццё творчых здольнасцей у жыхароў вёскі, а таксама арганізацыя правядзення вольнага часу.
На базе сельскага дома культуры працуе 8 гурткоў і клубных аб’яднанняў для дзяцей і дарослых, у якіх займаецца 87 чалавек. Гэта гурткі вакальных і сольных спеваў, па дэкаратыўна-прыкладным мастацтве “Камячок”, клубныя аб’яднанні “Калабок” (для дзяцей), “Выток” (для пажылых людзей), “Пралеска” (для маладых сем’яў, каму больш за 30) і дыска-клуб для падлеткаў “Вініла”. Дырэктар культурнай установы Іна Бохан і мастацкі кіраўнік Марыя Дарашэвіч заўсёды рады бачыць у сябе людзей, якія хочуць праявіць свае творчыя здольнасці ці з аднадумцамі правесці з карысцю час, заняцца любімай справай, знайсці новых сяброў.
Не перастаюць здзіў-ляць сваімі творчымі работамі і ўдзельнікі гуртка па вышыўцы “Зачараванне”. Дзеці і дарослыя з дапамогай іголкі і ніткі ствараюць шэдэўры, якія прыгожа ўпісаліся ў інтэр’ер фае дома культуры.
Святы, вечары адпачынку, сустрэчы – вось няпоўны пералік мерапрыемстваў, якія тут праводзяцца. Удзельнікі Скабінскага СДК – частыя госці на аглядах-конкурсах, кірмашах, канцэртах і фестывалях як у нашым, так і бліжэйшых раёнах.
Таццяна БОХАН
НА ЗДЫМКУ: удзельнікі мастацкай самадзейнасці Скабінскага СДК М. У. Дарашэвіч, І. Я. Новікава, С. С. Юшкевіч і І. М. Бохан.
Фота аўтара 
В зачете комплексного приемного пункта агрогородка Семежево хорошие показатели — темп роста бытовых услуг за 2010 год составил 149,9%, розничного товарооборота – 239,5%.
Достигнутые результаты стали возможными благодаря высокой организованности и коммуникабельности приемщицы заказов Татьяны Саланович (на снимке), которая не впервые признается победителем районного соревнования.
В КПП сель-ским жителям оказывают те же виды услуг, что и в городе. Сюда могут обратиться, если нужен ремонт обуви, стирка или химчистка одежды, ремонт мебели, сложнобытовой техники и телерадиоаппаратуры, фотоуслуги. Всего 11 видов услуг, которые определены социальными стандартами. Кроме них есть и другие. Это индивидуальный пошив одежды и вязание трикотажа. Можно также взять напрокат сложную бытовую технику, скатерти, посуду, спортинвентарь и др. Три вида услуг – парикмахерские, ремонт одежды и ритуальные – предоставляются на месте.
Жители отдаленных деревень – Филиповичи, Первомайский, Чир. Дубрава, Калинино – обслуживаются с выездом, который осуществляется по графику, один раз в месяц. Это очень удобно для сельского жителя, особенно для одиноких и пожилых людей. Ведь для ремонта одежды и обуви не нужно ехать в агрогородок, на месте примут и в намеченные сроки вернут качественно выполненный заказ.
Татьяна БОХАН
Фото автора 
Наўрад ці думала гадоў дваццаць таму Вольга Адамаўна Бохан, што давядзецца ёй памяняць утульную гарадскую кватэру — на вясковы дом, работу ў будаўнічай, а дакладней будзе сказаць, на той час меліярацыйнай арганізацыі ПМК-11 — на працу ў жывёлагадоўлі. Як аказалася, у нашым жыцці магчымы нават самыя, здавалася б, неверагодныя павароты.
Менавіта жыццёвыя абставіны прывялі сям’ю Боханаў у Скабін. Наша гераіня ўладкавалася на ферму. Яе мужу таксама знайшлася работа ў будаўнічай брыгадзе гаспадаркі. Тут выраслі і выйшлі ў самастойнае жыццё іх двое сыноў і дачка. Боханы ўтульна ўладкаваліся ў набытым доме, завялі гаспадарку: свінні, куры, качкі, да нядаўняга часу была на падвор’і і кароўка. І вядома ж, Вольга Адамаўна пасадзіла кветкі. Яны, рознакаляровыя, агністыя, упрыгожваюць сядзібу з ранняй вясны да позняй восені. Аднак часу, каб займацца любімай справай, у гаспадыні не вельмі шмат. Кожны дзень яна спяшаецца на МТФ “Скабін”, бо ведае: і тут патрэбны яе клапатлівыя рукі.
У групе Вольгі Адамаўны пяцьдзясят кароў. Па выніках мінулага года надаіла ад кожнай фуражнай каровы па 7985 кілаграмаў малака, што больш за папярэдні рэзультат на 1370 кг. Апярэдзіла яе толькі Марыя Дзямчук з МТФ “Перац” з вынікам 8547 кг.
Што ж паспрыяла такой выніковай працы? Адказ на гэта пытанне не выклікаў у Вольгі Адамаўны вялікіх ваганняў. “Безумоўна, добрыя кармы, — расказвае перадавік вытворчасці, — выкананне тэхналогіі ўтрымання статка, ветэрынарны догляд”. Нельга скідваць з рахунку і адносіны саміх аператараў да сваёй справы. “Я вельмі люблю сваіх каровак, — прызнаецца Вольга Бохан. — Нягледзячы на нялёгкую працу жывёлавода, знаходжу ў ёй вялікае задавальненне”.
Маргарыта САКОВІЧ
Фота аўтара 
Проезжая мимо агрогородков, невольно залюбуешься разноцветными крышами домов. Красивые здания украшают теперь многие деревни нашего района. В этом заслуга строителей, среди которых и плотник ф-ла ОАО «Солигорскводстрой» ПМК-11 Владимир Акула.
В трудовой биографии этого человека немало памятных страниц. Уроженец Клецкого района, он закончил Брестское радиотехническое училище. Первое время работал радиомехаником в Солигорске. Потом обстоятельства сложились так, что в 1985 году Владимир Николаевич с семьей обосновался в нашем райцентре. Пошел работать в ПМК-11.
После аварии на Чернобыльской атомной электростанции молодого работника отправили в Гомельскую, а потом Могилевскую область строить дома для переселенцев из зон радиоактивного загрязнения. Работал и в столярном цеху. Но позже, в Копыле, выбрал профессию плотника.
В 2010 году бригада плотников под его руководством проводила кровельные работы, устанавливала окна, двери и сделала настил полов в двенадцати домах агрогородков. И сегодня семьи, которые получили желанные ключи от комфортабельных коттеджей, ощущают тепло рук строителей, стремившихся выполнить свою работу как можно лучше. На данный момент передовой бригадир со своими коллегами возводит дома в Ванелевичах.
За отличные успехи в работе Владимир Николаевич неоднократно награждался почетными грамотами, а по итогам прошлого года его имя занесено на районную Доску почета. И этот успех напрямую зависит от высокого профессионализма, дисциплины и верности любимому делу. Как говорится, по труду и честь!
Кристина ГОРДИЕВИЧ,
студентка 5 курса Института журналистики Белгосуниверситета 
