[/caption]
Сёння – гэта адзін са старэйшых і, адпаведна, самых вопытных лідараў прафсаюзнага руху сталічнай вобласці, да якога па парады і падтрымку звяртаюцца яго маладыя калегі. Безумоўна, у далёкім ужо 1972 годзе бравы салдат Савецкай Арміі Татарыцкі, які, як і ўсе яго саслужыўцы, лічыў дні да “дзембеля”, зусім не бачыў сябе ў гэтай ролі. Ён марыў звязаць свой лёс з сельскай гаспадаркай, але ў якасці агранома. Скончыў падрыхтоўчае аддзяленне Гродзенскага сельскагаспадарчага інстытута, паспяхова паступіў на І курс агранамічнага факультэта. Менавіта тут, дзеліцца Аляксандр Іванавіч, адбылася і самая галоўная сустрэча ў яго жыцці – на студэнцкім вечары юнак пазнаёміўся з той адзінай, якая стала яму спадарожніцай на ўсё жыццё, падаравала дзвюх цудоўных дачок, клопатам і ўвагай ахутвае яго ўвесь гэты час. Ядвіга Янаўна, а ў тыя часы проста Ядзя, родам з Гродзеншчыны, але не задумваючыся паехала з маладым мужам на яго радзіму – на Капыльшчыну.
Родам Аляксандр Іванавіч з Пятрылава. Менавіта там адбылося станаўленне яго характару, нарадзілася жаданне прысвяціць сябе працы ў сельскай гаспадарцы. Ён добра ведаў смак земляробскага хлеба, паколькі ўвесь час у калгасе шчыравалі яго бацькі. Малады аграном пачаў сваю працоўную біяграфію ў калгасе імя Леніна (цяпер ф-л “Лакнея”). Але праз год атрымаў нечаканую прапанову – стаць інструктарам Капыльскага райкама КПБ. Відаць, заўважылі ў хлопцы лідарскую жылку, якую неабходна было развіваць. Ад такіх прапаноў, вядома ж, не адмаўляюцца, тым больш на тыя часы. Як кажа, усміхаючыся, сам Аляксандр Іванавіч: “Партыя сказала – трэба, я адказаў – гатовы!” Праўда, праз пяць гадоў усе планы пера-крэсліла сур’ёзная аперацыя, якая пацягнула за сабою “букет” балячак. Тым не менш, малады арганізм здолеў справіцца. І ў 1985 годзе Аляксандр Татарыцкі пачаў асвойваць новае для сябе месца працы – яго абралі старшынёй райкама прафсаюза работнікаў сельскай гаспадаркі.
Заўтра наш герой будзе прымаць самыя сардэчныя віншаванні з юбілеем ад родных і блізкіх, калег і добрых знаёмых. І пажаданні добрага здароўя, бадзёрасці, аптымізму і творчага даўгалецця будуць самымі, бадай, шчырымі.
Маргарыта САКОВІЧ
Фота Сяргея ЛАЗОЎСКАГА
18 мая ДУ “Капыльскі краязнаўчы музей” запрашае жыхароў горада на касцюміраванае свята, прысвечанае 360-годдзю атрымання Капылём Магдэбургскага права. У праграме: канцэрт, прысвечаны гораду, відэарад “Гісторыка-культурная спадчына Капыльшчыны”, пленэр навучэнцаў Капыльскай дзіцячай школы мастацтваў, абвяшчэнне Магдэрбургскага права.
Пачатак у 19 гадзін на пляцоўцы каля музея. Кожны жадаючы будзе мець магчымасць сфатаграфавацца з вяшчальнікам у экспазіцыі музея, уваход у якую ў гэты дзень магчымы без білета, але пры прад’яўленні экспаната (стары фотаздымак, паштоўка, цацка і г. д.).
[/caption]
Прыкладна ў такі ж сонечны красавіцкі дзень 20 гадоў таму на вялешынскіх могілках родныя, блізкія, сябры і калегі назаўсёды развіталіся з мастаком. “Зараз, праз два дзесяткі гадоў можна з упэўненасцю сцвярджаць, што ёсць дастойныя прадаўжальнікі справы, культурных традыцый, якія завяшчаў Генадзь Міхайлавіч, — адзначыў, пачынаючы сустрэчу ля ўваходу ў мясцовы музей, кансультант Міністэрства інфармацыі Рэспублікі Беларусь Валерый Рагалевіч. – Беларуская кніга прадаўжае выдавацца, прычым на высокім паліграфічным і мастацкім узроўні. Толькі за 2011 год убачыла свет 11 080 выданняў, якія выйшлі вялікімі тыражамі”.
[caption id="attachment_18456" align="aligncenter" width="336" caption="Генадзь Галубовіч"]
[/caption]
Вельмі цёпла і пранікнёна ўспамінала пра некаторыя вехі жыцця мастака яго жонка На-дзея Высоцкая. Яна заўсёды для яго была не толькі самым дарагім і блізкім чалавекам, але і паплечнікам, аднадумцай, паколькі і сама ўсё сумленнае жыццё натхнёна аддае мастац-тву. Прафесар Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, доктар мастацтвазнаўства, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь Надзея Фёдараўна ўнесла важкі ўклад у развіццё беларускай культуры, захаванне яе багатай спадчыны.
“Генадзь Міхайлавіч быў проста апантаны сваёй справай, – успамінала Надзея Высоцкая. – Часта бывала такое: я кладуся спаць – ён яшчэ працуе, раніцай прачынаюся – ён ужо працуе”. Генадзь Галубовіч нібы спяшаўся жыць, імкнуўся зрабіць як мага больш. Ён вельмі любіў сваю справу, якой аддаваў сябе цалкам. А яшчэ, па словах тых людзей, якія добра яго ведалі, Генадзя Міхайлавіча вылучала вельмі вялікая любоў да людзей. “Гэта быў надзвычай шчыры, добразычлівы чалавек, — узгадвае Надзея Высоцкая, — ніколі ні пра кога не гаварыў дрэннага, і ў яго адрас дрэнных слоў я таксама не чула”.
[caption id="attachment_18457" align="aligncenter" width="307" caption="Валянціна Шуракова"]
[/caption]
Сярод гасцей, якія завіталі ў гэты дзень у Вялешына, былі, напрыклад, дырэктар выдавецтва “Міжнародны кніжны дом” Валерый Мішчанка, выкладчык Мінскага дзяржаўнага архітэктурна-будаўнічага каледжа Аляксандр Катлінскі, мастацкі рэдактар Барыс Ярота, загадчык выдавецкага аддзела друкарні “Чырвоная зорка” Уладзімір Маеў, мастак, пастаянны член журы конкурсу мастацтва кнігі Валянцін Губараў, вядомы каліграф, мастак Генадзь Мацур. Усе яны ў свой час працавалі пад кіраўніцтвам Генадзя Галубовіча і з гонарам нясуць па жыцці права лічыцца яго вучнямі і паплечнікамі. Не пакінулі без увагі такую падзею і прадстаўнікі нашага раёна – супрацоўнікі Капыльскага раённага краязнаўчага музея на чале з яго дырэктарам Валянцінай Шураковай, старшыня Слабада-Кучынскага сельвыканкама Нэлі Гусева, мясцовыя жыхары. Надзея Высоцкая ўзяла на сябе ролю экскурсавода па музеі этнаграфіі і побыту к. ХІХ – п. ХХ стст., у стварэнні якога яна прымала самы непасрэдны ўдзел, паколькі частка экспазіцыі – гэта асабістыя рэчы Генадзя Галубовіча. Ён вучыўся ў пачатковай школе, якая пэўны час размяшчалася ў гэтым будынку. Удзельнікі імпрэзы пакінулі запісы ў кнізе ганаровых гасцей музея і неацэнны дар – цудоўную кнігу “Іканапіс і алтарны жывапіс Беларусі ХІІ – ХVІІІ стст.”, якую Валерый Рагалевіч уручыў Валянціне Шураковай.
Затым усе прысутныя наведалі вясковыя могілкі, дзе на магілу мастака былі ўскладзены вянкі і кветкі.
Маргарыта САКОВІЧ
Фота аўтара
[/caption]
Выступая перед присутствующими, он поздравил всех с праздником и отметил, что в трудовых коллективах Министерства связи и информатизации немало людей, знающих свое дело и умеющих работать с полной отдачей. В свою очередь главный специалист отдела экономики райисполкома Елена Макарчук подчеркнула, что благодаря таким руководителям, их ответственности, профессионализму, трудолюбию и выполняются прогнозные показатели социально-экономического развития района.
Районный узел почтовой связи Инна Былюк возглавляет с января 2008 года. За непродолжительный период работы удалось обеспечить динамичное развитие и устойчивый рост прогнозных показателей предприятия. За четыре года из 30 отделений сети почтовой связи района отремонтированы и реконструированы 10, с приобретением фирменной мебели и современного оборудования, чем созданы нормальные условия для труда сотрудников и оказания услуг почтовой связи клиентам на достойном уровне. Сегодня на почте оказывается порядка 80 видов услуг, в том числе профильных и непрофильных. Помимо отправки письменной корреспонденции, посылок, мелких пакетов, денежных переводов, выплаты пенсий и пособий можно осуществить оплату коммунальных платежей, услуг мобильных операторов, погашение кредитов и другие платежи. С мая текущего года осуществляется прием бюджетных платежей, в том числе родительская плата за дет-ские дошкольные учреждения. В городском ОПС и магазине «Пралеска» установлен платежно-справочный терминал для приема всех видов платежей наличным и безналичным способом оплаты.
По объему оказываемых услуг на протяжении последних лет выручка от услуг почтовой связи на одного жителя района занимает первое место в области и составляет 165-170% от среднеобластной выручки. Одна из самых высоких и насыщенность подпиской в районе. По итогам подписных кампаний на газету «Советская Белоруссия» районный узел неоднократно выходил победителем республиканских конкурсов.
– Составляющая труда руководителя – это многогранная составляющая всего коллектива, – делится впечатлениями начальник Копыльского РУПС Инна Былюк. – Безусловно, правовое образование и управленческий опыт, приобретенный за годы работы в органах исполнительной власти, помогают в организации труда коллектива. Но имидж предприятия формируют кадры, которые ежедневно контактируют с людьми. От их грамотности и профессионализма зависит уровень обслуживания, качество оказываемых услуг и, соответственно, удовлетворенность клиентов. Поэтому хочется высказать слова искренней признательности всем работникам системы почтовой связи района – от простого почтальона и оператора связи до специалистов узла и начальников отделений – за каждодневный кропотливый и ответственный труд. А такая высокая оценка моей работы вдохновляет идти вперед, вести за собой коллектив и обязывает не останавливаться на достигнутом.
Татьяна БОХАН
Фото автора
