На минувшей неделе состоялись зональные соревнования детско-юношеского турнира по футболу «Кожаный мяч». На игровое поле физкультурно-оздоровительного комплекса нашего города вышли юные спортсмены 1999-2000 года рождения из Дзержинска, Несвижа и Копыля.
На трибуне любители футбола наслаждались поистине красивой игрой юных команд. На этот раз победа досталась копылянам и кожаный мяч действительно остался в воротах противника. Завершились же матчи со счетом: с несвижской командой — 3:0 и с дзержинской – 3:1. В этом немалая заслуга и тренеров команды Михаила Римашевского и Сергея Бельмача. Победители турнира «Кожаный мяч» будут представлять свою команду в финальных соревнованиях, которые состоятся в г. Борисове, а мы будем болеть за копылян.
Татьяна БОХАН
Копыльские кооператоры обещают: дефицита в витаминах не будет
Как известно, ягоды способны не только укрепить здоровье, но и поднять настроение. Летом хорошо - ягод много, даже капризная погода не помеха для их созревания. А как запастись витаминами на зиму? Вот этот вопрос на территории Копыльского района призвано решать ЧУП «Коопзаготпром».
Как сообщила главный экономист заготовительной организации Ирина Витко, уже в июне этого года было закуплено: 1,4 тонны клубники, 200 килограммов черники, 900 – черной смородины, 200 – красной смородины. Всего за сезон планируется закупить 1500 тонн плодово-ягодной продукции и около 40 тонн дикорастущих ягод.
Интересно, сколько можно заработать жителям района на дарах природы? Оказывается, если сдадите 1 килограмм черники – вам заплатят 15 000 рублей, за 1 килограмм вишни, а также черной смородины – по 3000, за красную смородину – 2000.
Каков путь ягод далее? С предприятия ягоды поступают в тимковичское овощехранилище, оснащенное регулируемой системой микроклимата. Оттуда их отправляют на рынок и в магазин «Забота».
Часть продукции также поступает на перерабатывающие предприятия Борисова, Червеня, Пуховичей, Молодечно, Минска, Клецка, Барановичей. И это далеко не полный список.
Так что благодаря таким организациям, как «Коопзаготпром», жители нашего района, как и всей страны, не будут испытывать дефицит в летних витаминах. Варенья, джемы, сушеные и замороженные плоды обязательно будут на нашем столе.
Алина МИНАХОРЯН, студентка Института журналистики Белгосуниверситета
Адбыўся чарговы інструктыўны семінар-вучоба з усімі зацікаўленымі структурамі, хто мае адносіны па рабоце з камп’ютарным комплексам па выкананні адміністрацыйных працэдур па заяўным прынцыпе “адно акно”.
Праграмны комплекс устаноўлены на працоўных месцах кіраўнікоў спраў сельвыканкамаў, некаторых раённых служб і арганізацый і дазваляе аблегчыць работу па зборы неабходнай інфармацыі.
Сяргей КОЗЕЛ
Во второй лиге Минской области по футболу городской стадион Воложина принимал футбольную команду «Копыль». Стоит отметить, что вся игра прошла при ощутимом превосходстве нашей команды. Особо здесь выделились защитник Артем Жук и полузащитники Павел Лазовский, Андрей Таран. Точные и результативные передачи вывели наших футболистов в лидеры, а мячи в ворота соперников, которые забивал Александр Броновицкий, закрепили успех нашей команды. Несмотря на усилия обеих команд, счет 3:1 в пользу копылян сохранился до финального свистка. Следующая игра состоится 30 июля текущего года на ФОКе г. Копыля, где наши земляки встретятся с несвижской командой медпрепаратов «Верас». Поэтому пожелаем нашим ребятам успехов и пусть победит сильнейший.
Татьяна БОХАН
У чым сакрэт даўгалецця капылянкі Марыі Рыгораўны Ждан, якая днямі адзначыла 100-годдзе з дня нараджэння? Яна лічыць так: «Усё жыццё ні з кім не сварылася, нікога не крыўдзіла. І са мной ніхто не сварыўся. Таму, мабыць, Бог і дараваў мне такі доўгі век».
Нарадзілася Марыя Рыгораўна ў вёсцы Навасёлкі Браткаўскага сельскага Савета. У 1934 годзе выйшла замуж за Філіпа Міхайлавіча Ждана, які пражываў у в. Вялікія Прусы. У сям’і нарадзіліся трое дзяцей – сыны Аляксандр, Віктар і дачка Ніна. 23 чэрвеня 1941-га Філіпа Міхайлавіча прызвалі ў рады Чырвонай Арміі, і Марыя Рыгораўна засталася адна з трыма дзецьмі. У верасні 1942 года адбылася страшная трагедыя ў жыцці вёскі: карнікі на працягу двух дзён катавалі і расстрэльвалі мірнае насельніцтва, знішчалі агнём дамы мясцовых жыхароў. Сведкамі гэтых лютых здзекаў была і сям’я Ждан. Цудам яны засталіся ў жывых…
Ужо праз некалькі гадоў пасля вайны стала вядома, што ў жніўні 1944 года Філіп Міхайлавіч прапаў без вестак. Так Марыя Рыгораўна і гадавала дзяцей адна. Шчыра працавала ў калгасе “Шлях Камуны” (пасля – “Труд”). Розную работу даводзілася выконваць: і цапамі збожжа малаціць, і араць, і кароў даіць. Адным словам, дзе трэба былі рабочыя рукі, там і працавала. Нават і цяпер, калі за плячыма ўжо 100 гадоў жыцця, Марыя Рыгораўна не сядзіць на месцы: можа і грады папалоць, і іншую работу дапаможа зрабіць.
У дзень нараджэння юбіляркі, якая жыве цяпер разам з дачкой Нінай, са значнай падзеяй у яе жыцці прыйшлі павіншаваць і прадстаўнікі раённай улады – намеснік начальніка ўпраўлення па працы, занятасці і сацыяльнай абароне Валянціна Давідчык, інспектар па асноўнай дзейнасці тэрытарыяльнага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Людміла Дземянкова. Яны пажадалі жанчыне моцнага здароўя, а таксама ўручылі кветкі і грашовую прэмію.
Сяргей ЛАЗОЎСКІ
