Часы -- вперед! 28 марта в 2 часа стрелки часов переводятся на один час вперед. На территории Беларуси будет осуществлен переход на летнее время.
Деловой человек во все времена старался вставать с рассветом, чтобы разумней использовать световой день, когда трудовая деятельность наиболее эффективна. Так зародилась идея разделения времени на летнее и зимнее, чтобы максимально совместить световой и рабочий день. К тому же совмещение времени бодрствования со светлыми часами суток позволяет обществу экономить потребление электроэнергии - весной стрелки часов, идущих по поясному времени, переводят на час вперед.
Большинство людей встает в 7 утра и ложится в 23 часа. Но с переводом стрелок в конце марта, человек встает уже на час раньше - после рассвета, когда он полон сил для активной деятельности. Яркий солнечный свет служит хорошим стимулятором настроения.
Но есть и противники перехода на летнее время, которые полагают, что перевод стрелок приводит к нарушению жизненно важного и генетически опосредованного ритма «бодрствование - сон». Это, по их мнению, ведет не только к повышению заболеваемости организма, но и к угрозе возрастания количества дорожно-транспортных происшествий. Медики действительно располагают данными, что в течение первых пяти суток после перевода стрелок немного увеличивается количество вызовов «скорой помощи». Страдают обострениями больные с хроническими сердечно-сосудистыми и желудочно-кишечными заболеваниями.
С переводом стрелок наше внутреннее биологическое время перестает синхронизировать с внешним временем. Организм переживает легкий стресс, который выражается в повышенной утомляемости, снижении работоспособности, ухудшении настроения, возникновении эмоциональной несдержанности и раздражительности.
Это затрагивает всех людей, даже абсолютно здоровых. И если одни это переносят относительно легко, практически незаметно, то для других этот момент становится критическим.
Это состояние уязвимости и повышенной утомляемости идет на спад в течение 10-14 дней. В это время постарайтесь уменьшить моральные и физические нагрузки. Поэтому в день перевода часовых стрелок лучше отказаться от поездки за рулем, тем более что это мероприятие всегда приурочивают к выходным. Спланируйте тяжелую работу до обеда, когда в организме достаточно серотонина (гормона работоспособности). Хорошо бы принять курс поливитаминов. Не забывайте обратить внимание на финики, инжир и бананы, в которых содержится тот самый серотонин, регулирующий суточные ритмы.
Алексей КОРОЛЬ,
главный государственный санитарный врач Копыльского района
[caption id="attachment_357" align="alignleft" width="300" caption="Віншаванні Юрыя Кіша прымае капітан каманды Доктаравіцкай СШ Іван Філіпенка"]
[/caption]
Дзесятая гульня КВЗ, што прайшла 17 сакавіка ў сярэдняй школе №2, сабрала прадстаўнікоў толькі чатырох навучальных устаноў – каманды гаспадароў (“Фурдыбкі”), гімназіі №1 (“Без здарэнняў”), Доктаравіцкай (“Светлафор”) і Цімкавіцкай (“Стоп”) школ.
Бяспека на дарогах – прыярытэтны напрамак дзейнасці работнікаў дзяржаўтаінспекцыі. Асаблівая ўвага надаецца прадухіленню дзіцячага дарожна-траспартнага траўматызму. З гэтай мэтай службай ДАІ распрацаваны шэраг праграм, праводзяцца адпаведныя мерапрыемствы, адным з якіх з’яўляецца сустрэча каманд вясёлых і знаходлівых юных інспектараў дарожнага руху.
“Ведаць ПДР (правілы дарожнага руху) – пазбегнуць ДТЗ” – так гучала назва першага конкурсу. У клубе вясёлых і знаходлівых ён традыцыйна значыцца як прывітанне. А паколькі каманды разагрэцца яшчэ не паспелі, то і жартаў было не надта многа. Усе выступілі прыкладна на адным узроўні, і адзнакі журы выставіла амаль аднолькавыя.
Зусім невідовішчным і нават сумным атрымаўся другі конкурс “Вясёлы рэгуліроўшчык”, дзе павінны былі спалучыцца музыка, танец і рэгуліроўка інспектара на “ажыўленым перакрыжаванні дарог”. На жаль, спалучыць удалося максімум толькі першыя дзве рэчы. У доктаравіцкага “Светлафора” атрымалася паказаць і некаторыя элементы рэгуліравання. Таму больш высокія балы ў гэтым конкурсе сабралі менавіта яны. Праўду кажучы, заданне гэта было самым складаным, калі меркаваць па ўсёй гульні.
Вось дзе магла разгуляцца фантазія юных інспектараў, дык гэта ў выпрабаванні з кароткай назвай “Агучка” (па-руску – озвучка). Умовы былі даволі простымі: выбраць фрагмент сітуацыі на дарозе з любой кінастужкі і агучыць яго ў стылі клуба вясёлых і знаходлівых. Надзвычай гумарыстычна (асабіста я смяяўся да слёз – Аўт.) выступілі “Фурдыбкі”, якім усе суддзі паставілі вышэйшыя адзнакі.
Заключным конкурсам стала дамашняе заданне “Музыка дарог павінна быць без сірэн”. І тут каманды парадавалі членаў журы іскрамётным гумарам і вясёлымі песнямі, у якіх зноў жа гучала тэма бяспекі на дарозе. Па меркаванні журы, лепшая “музыка дарог” атрымалася ў юідаўцаў сярэдняй школы №2.
Падчас падліку балаў за ўсю гульню выявілася, што ад каманды, якая заняла другое месца, пераможцу аддзяліў усяго адзін бал. Чэмпіёнам КВЗ сярод юных інспектараў дарожнага руху сталі “Фурдыбкі”, далей – “Без здарэнняў”, трэцяя сума – у “Светлафора” і чацвёртая – у каманды “Стоп”.
Старшыня журы інспектар дарожна-патрульнай службы АДАІ Капыльскага РАУС Юрый Кіш выказаў удзячнасць за гульню камандам, а пераможцы і прызёрам уручыў граматы і торты.
Сяргей ЛАЗОЎСКІ
Фота аўтара
В нашей стране множество различных театров, но больше всего я люблю бывать в Белорусском государственном академическом музыкальном театре. Совсем недавно мы с одноклассниками смотрели оперетту И. Кальмана «Марица». В течение трех часов длилась постановка, и за это время каждый из нас получил очень много. Ведь именно театр пробуждает в человеке способность размышлять о мире и о себе, ответственность за свои поступки.
После спектакля я решила расспросить своих одноклассников, как они относятся к театру.
Даниела ЛУЧИЧ:
— День, когда я еду в театр, становится для меня праздником, потому что я обретаю много новых друзей, которые мне помогают в жизни.
Кирилл ПАШКЕВИЧ:
— Из театра я всегда выхожу взволнованный. Хочется быть лучше, культурнее, умнее.
Инга ПЕТРОВСКАЯ:
— Театр я люблю, потому что я там отдыхаю и в тоже время узнаю много нового.
Валерия РОМАНОВИЧ,
ученица 6 «А» класса» УО «ГОСШ № 3 г. Копыля»
Конец зимы и начало весны - самое оптимальное время обрезки плодовых деревьев. Заканчивать обрезку надо не позднее чем за 2-3 недели до активного сокодвижения.
Несколько простых советов по уходу за садами в весенний период: провести обрезку деревьев и прореживание кроны с удалением усохших, пораженных раковыми заболеваниями ветвей с захватом здоровой ткани не менее 20 см. Инструмент после каждого среза обработать в 10% растворе формалина. Срезанные ветви удалить из сада и сжечь. Срезы в диаметре более 3 см в день обрезки замазывают садовым варом или смесью глины с коровяком, также можно использовать масляную краску на натуральной олифе с добавлением одного из фунгицидов: азофос, 50% к.с.(10г), фундазол, 50% с.п.,топсин М,70% с.п. или байлетон. с.п.(4-5 г на 1 кг замазки); провести очистку штамбов и скелетных ветвей от кладок яиц и щитков зимующих стадий вредителей. Нельзя допускать повреждений здоровых тканей. Необходимо удалить ветви с зимующими гнездами боярышницы, златогузки и кольчатого шелкопряда, что позволит уберечь деревья от массового развития вредителей. При этом обязательно удалите сгнившие и засохшие плоды на ветвях: в местах прикрепления гнилого плода иногда начинает развиваться раковое заболевание. При обнаружении трещин от мороза, раковых ран, погрызов зайцами, мышами нужно провести лечение. Древесину внутри раны очистить от мертвых тканей и продезинфицировать 1% раствором медного купороса, замазать смесью глины с коровяком 1:1, обвязать мешковиной, а по ней пленкой. Побелка известью с добавлением медного купороса(100 г на 10 л раствора) предупреждает повреждение коры от солнечных ожогов.
Выполнение минимума работ весной позволит получить максимальный урожай осенью.
Нина АСИПОВИЧ,
главный агроном по защите растений Копыльской государственной
инспекции по семеноводству,
карантину и защите растений
[/caption]
У чацвер, 20 сакавіка, песачанская зямля сустракала знакаміты акадэмічны ансамбль песні і танца Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь пад кіраўніцтвам магістра мастацтваў Уладзіміра Варапаева.
За доўгія гады свайго існавання (гісторыя калектыву пачалася ў далёкім 1938 годзе) ансамбль дасягнуў значных поспехаў у рабоце па выхаванні ваеннаслужачых, падрастаючага пакалення. Калектыў з’яўляецца своеасаблівай школай, якая дазваляе рыхтаваць артыстаў самага высокага ўзроўню. Яго выступленне — заўсёды цікавая і багатая праграма, якая спалучае як класіку, так і сучасныя матывы.
Поспеху акадэмічнага ансамбля песні і танца спадарожнічае творчае супрацоўніцтва з вядомымі кампазітарамі – народнымі артыстамі Ігарам Лучанком, Давідам Тухманавым, Аляксандрай Пахмутавай, Леанідам Захлеўным і многімі іншымі.
У тандэме з вядомымі спевакамі (Іосіфам Кабзонам, Алегам Газманавым, Львом Лешчанкам, Анатолем Ярмоленкам, Ядвігай Паплаўскай і Аляксандрам Ціхановічам) не аднойчы зрываў апладысменты глядзельнай залы. Але гастрольная дзейнасць беларускага калектыву не абмяжоўваецца толькі краінамі былога Савецкага Саюза. Акадэмічны ансамбль – часты ўдзельнік прэстыжных міжнародных фестываляў у Германіі, Францыі, Англіі, Італіі і інш.
За гадзіну да канцэрта ўдалося сустрэцца з мастацкім кіраўніком і задаць некалькі пытанняў.
— Уладзімір Сяргеевіч, як здарылася, што ваш знакаміты ансамбль завітаў на Капыльшчыну?
— Наш тур пад назвай “Паклонімся вялікім тым гадам” праходзіць пры падтрымцы Міністэрства абороны і Міністэрства інфармацыі і прысвечаны 65-годдзю Вялікай Перамогі. Стартаваў ён 23 лютага ў Наваполацку. Пасля быў Брэст, учора давалі канцэрт у Смалявічах і сёння ўжо прыехалі да вас. Мы проста не маглі не заехаць сюды: гэта зямля, багатая талентамі. Дастаткова ўзгадаць толькі імя Адама Русака. У нашым рэпертуары шмат яго песень. Калектыў вельмі шчаслівы тым, што можа дакрануцца да гэтай часцінкі нашай Радзімы. Пасля сённяшняга канцэрта за-вітаем яшчэ ў Любань, Магілёў, Полацк, Віцебск, Оршу, Браслаў… Увогуле, штомесяц мы даём каля 15- 17 канцэртаў. Мэта гэтага тура, каб не толькі нашы ветэраны пачулі тыя песні, якія дапамагалі ім у гады ваеннага ліхалецця. Наша задача таксама – патрыятычнае выхаванне падрастаючага пакалення. Сваім мастацтвам праз песні ваенных часоў мы паказваем подзвіг народа, пра які нельга забываць, словы гэтых песень – гэта жыццёвая праўда.
У нашай праграме і шмат сучасных кампазіцый, пранікнутых духам патрыятызму. Мы не стаім на месцы, з’яўляюцца новыя ідэі, праекты, якія стараемся паступова рэалізаваць.
— Раскажыце, калі ласка, пра ваш калектыў.
— Усяго ў калектыве 76 чалавек. Сюды мы, канечне, прыехалі не ў поўным складзе, аўтобус проста не ўмяшчаў усіх, але іх дастаткова, каб сёння правесці канцэрт на высокім узроўні. Акадэмічны ансамбль складаецца з трох, так бы мовіць, творчых падраздзяленняў: аркестр, хор і балет, якія могуць працаваць адасоблена адзін ад аднаго. Нядаўна мы стварылі “армейскі голас”: пяць таленавітых маладых вакалістаў, якія могуць працаваць аўтаномна. Таксама ў нас ёсць “траекторыя руху” – сучасны эстрадны танцавальны напрамак. Да нас прыходзяць артысты з розных калектываў. А каб трапіць у наш, неабходна прайсці даволі сур’ёзны адбор: у нас існуе атэстацыйная камісія, мастацкі савет.
У свой час у акадэмічным ансамблі працавалі народны артыст Савецкага Саюза, Беларусі Уладзімір Мулявін, Яраслаў Еўдакімаў і шмат іншых вядомых і паважаных артыстаў. У штаце калісьці значыўся пераможца тэлепраекта “Народны артыст” Руслан Аляхно. Увогуле мы багаты добрымі традыцыямі і стараемся іх захоўваць.
— Пытанне асабіста да Вас. Вы адчуваеце сябе больш ваеннаслужачым або служыцелем мастацтва?
— Ведаеце, тут усё ў адным. Я з дзяцінства марыў стаць і ваенным, і дырыжорам. Таму паралельна скончыў музычнае вучылішча ў Магілёве, пасля факультэт пры Маскоўскай кансерваторыі. А пачалося з таго, што ў адным з фільмаў убачыў эпізод, дзе на ваенным караблі іграў аркестр пад кіраўніцтвам дырыжора. Мяне гэта настолькі ўразіла, што жаданне перарасло ў мару, якую я паступова здзейсніў. Хаця рэалізаваць усё гэта было вельмі цяжка.
— Вы заняты чалавек. Калі выдаецца вольная хвіліна, чым любіце займацца?
— На самай справе, вольнага часу вельмі мала. На службе я ўжо без пятнаццаці восем раніцы і дамоў іду не раней, чым у 19 гадзін. Акрамя таго, што прыходзіцца праглядзець партытуры, канцэртныя праграмы, яшчэ стараюся самаўдасканальвацца. Пры стварэнні канцэртных праграм часта даводзіцца бываць у бібліятэцы, дзе слухаю шмат музычных твораў.
Я нарадзіўся ў сельскай мясцовасці, у райцэнтры Круглае. Там у мяне засталася матуля, таму стараюся прыехаць да яе. І самі разумееце, што такое вёска: прыходзіцца і ў зямельцы пакапацца, і прышчапіць вясной дрэвы ў садзе. Люблю прыроду, нашых шчырых людзей. І калі я выйду ў адстаўку, думаю вярнуцца ў той куточак, дзе нарадзіўся, і спакойна працаваць на нашай шчодрай зямельцы.
У рэшце рэшт, ёсць сям’я: сын, якому 12 гадоў, і дачка, студэнтка Акадэміі музыкі. Бясспрэчна, стараюся ўдзяліць ім максімум увагі.
— Дзякуй за гутарку і шчырых вам слухачоў.
У зале Песачанскага сельскага Дома культуры на канцэрт акадэмічнага ансамбля сабраліся не толькі мясцовыя жыхары. Былі тут людзі з усёй акругі, у тым ліку і капыляне. Кожны нумар служыцеляў мастацтва яны сустракалі шчодрымі апладысментамі. А інакш і быць не магло: віртуознае выкананне музычных, танцавальных кампазіцый, ашаламляльныя вакальныя даныя мужчынскага хору. У гэтай атмасферы высокага мастацтва крыху больш за паўтары гадзіны праляцелі, як адно імгненне, і гледачы пакідалі залу з прыкметна прыўзнятым настроем.
Сяргей ЛАЗОЎСКІ
Фота аўтара
