Амаль пяць гадоў таму Віктар скончыў навучанне, атрымаўшы спецыяльнасць аператыўнага работніка. Размеркаванне прывяло яго ў крымінальную міліцыю Капыльскага РАУС.
Сёння Віктар Леанідавіч не можа нават уявіць сябе на іншай рабоце. «Гэта спецыфіка нашай спецыяльнасці – калі чалавек будзе адчуваць сябе не на сваім месцы, то ён проста не вытрымае таго рытму, у якім даводзіцца працаваць і жыць», – тлумачыць ён. Віктар упэўнены – галоўнае, што адрознівае работу аператыўніка ад іншых, – гэта неабходнасць творчага падыходу, бо кожная новая справа мае свае асаблівасці. Прафесія аператыўнага супрацоўніка не пакідае шанцаў стэрэатыпнасці.
За Віктарам Булатам замацаваны тэрыторыі Блеўчыцкага, Семежаўскага і Бучацінскага сельсаветаў, а таксама ён курыруе рух фанатаў і злачынствы непаўналетніх.
На жаль, крадзяжы – самы распаўсюджаны від злачынстваў. Зімой у крымінальныя зводкі часцей трапляюць дачныя і вясковыя хаты, у якіх у гэты час ніхто не жыве. Калі праз месяц ці больш гаспадары выяўляюць прапажу каштоўных рэчаў або інструментаў і заяўляюць пра гэта, знайсці злодзеяў цяжка. Але аператыўнікі па сваіх каналах і з дапамогай пэўных метадаў умеюць вылічваць асоб, што парушылі закон. Вядома, удвая складана гэта зрабіць, калі там пабывалі так званыя «гастралёры» або групы асоб народнасці рома. Але нават у самых, здавалася б, безна-дзейных выпадках, як паказвае практыка, разблытаць клубок можна, калі ты прафесіянал і даражыш сваёй рэпутацыяй.
Вось і ў дзень нашай сустрэчы з Віктарам Леанідавічам ён расследаваў крадзеж з гаражоў у Цімкавічах і Доўгім, які ўчынілі непаўналетнія.
Неардынарны выпадак адбыўся мінулай зімой у вёсцы Сухоўчыцы: пры пажары ў доме загінуў пенсіянер. Пакуль па факце гібелі праводзілася праверка, у тым жа населеным пункце здзейснілі рабаванне: двое з тых, хто нападаў, хацелі забраць у пенсіянеркі грошы, каб купіць выпіўкі. Пажылой жанчыне пагражалі забойствам, прычым спасылаліся на згарэлага аднавяскоўца – маўляў, з табой будзе гэтак жа. Гучнымі пагрозамі мужчыны (яны ж падпальшчыкі) і выдалі сябе. Зачэпку ў раскрыцці гэтай справы, вядома ж, далі аператыўнікі.
Сяргей КОЗЕЛ 
– Ніколі не думаў, што буду служыць у міліцыі, – прызнаецца Андрэй Паўлавіч. – Пасля школы паступіў у педуніверсітэт імя Максіма Танка. Здаў дзве сесіі і зразумеў, што педагогіка – гэта не маё. Хаця вучыўся, здаецца, на перспектыўнай спецыяльнасці – «матэматыка і інфарматыка». Мог бы знайсці прымяненне ў розных галінах. Падчас тэрміновай службы ў 1-й роце спецназа ў Мінску ахоўваў грамадскі парадак, удзельнічаў у рэйдавых мерапрыемствах, патруляваў вуліцы. Вось тады канчаткова вырашыў стаць міліцыянерам. Скончыўшы Баранавіцкі каледж МУС, прыбыў у Капыльскі РАУС. Пазней атрымаў і вышэйшую адукацыю ў Акадэміі МУС.
З першага дня службы ён абслугоўвае ўчастак Блеўчыцкага сельсавета, дзе сам нарадзіўся, рос і зараз пражывае. На яго тэрыторыі знахо-дзяцца дзве буйныя гаспадаркі, паўтара дзясятка вёсак, аграгарадок Быстрыца.
Старшыня Блеўчыцкага сельвыканкама Леанід Чарніковіч узаемадзеянне з грамадскасцю, з тымі ж няштатнымі памочнікамі, народнымі дружыннікамі пацвярджае.
– Нам усім пашанцавала з участковым: прынцыповы, справядлівы, але і з душой чалавек, – выказвае Леанід Леанідавіч агульнае меркаванне. – Добра, што Андрэй Паўлавіч свой, з мясцовых. Ён усіх ведае, яго ведаюць. І, скажу вам, яго паважаюць, а некаторыя, за кім грахі водзяцца, пабойваюцца. Дзясяткі злачынстваў, у тым ліку забойстваў, па гарачых слядах здолеў раскрыць!
У гэтым і ёсць перавагі таго, што ўчастковы пражывае на сваім участку. На сувязі інспектар – кругласутачна. Нават у выхадныя ён выслухае тых, хто да яго звяртаецца. Бывае, што людзі перш-наперш тэлефануюць на яго мабільны, а не на нумар 102. Гэта не абавязкова паведамленне аб якім-небудзь правапарушэнні, а можа быць звычайная патрэба ў кансультацыі ці парадзе.
Андрэй Паўлавіч згадаў выпадак разбойнага нападзення на прадаўца магазіна ў в. Блеўчыцы. Дзякуючы яго мабільнасці і аператыўнасці, блізкаму знаходжанню да аб’екта, яму ўдалося затрымаць злачынца да прыбыцця аператыўнай групы.
Пытаемся ва ўчастковага, як родныя адносяцца да яго прафесіі? У адказ чуем, што ўжо прывыклі. Тым больш што і ў жонкі праца звязана з дзяжурствамі, яна – медсястра. Таму поўнасцю разумее мужа. Ва ўсім бярэ прыклад з бацькі малодшы сын, які ўжо хоча быць міліцыянерам. Так што будзем меркаваць, што дынастыя Трублоўскіх-праваахоўнікаў прадоўжыцца.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота Паўла ШЭІНА 
■ На сцэне - «Дударыкі»[/caption]
Былы выпускнік школы, Дзмітрый Дзмітрыевіч з радасцю прымае кожнае запрашэнне наведаць установу адукацыі, якая дала яму пуцёўку ў жыццё. Нягледзячы на досыць высокія дасягненні – Заслужаны дзеяч культуры Рэспублікі Беларусь, выдатнік адукацыі, «Мінчанін года»-2010 у вобласці культуры і разам са сваімі выхаванцамі лаўрэат прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь «За духоўнае адраджэнне» 2019 года, – ён застаецца вельмі добразычлівым і адкрытым да зносін.
З цікавасцю госці прайшліся па школьных калідорах, зазірнулі ў вучэбныя кабінеты, паслухалі расказ ветэрана педагагічнай працы Таццяны Паўлаўны Міхайлоўскай пра традыцыі, якія існуюць у школе, пра выпускнікоў, якімі тут ганарацца.
[caption id="attachment_86481" align="aligncenter" width="840"]
■ Падарунак школе ад Дзмітрыя Ровенскага (справа) атрымлівае Дзмітрый Рамановіч[/caption]
А ў актавай зале гасцей ужо з нецярплівасцю чакалі ўдзячныя гледачы. Цудоўныя беларускія найгрышы, заліхвацкія танцы, песні на роднай мове ў выкананні юных удзельнікаў калектыву прынеслі шмат асалоды хлопчыкам і дзяўчынкам, іх настаўнікам. Адбылася ў гэты дзень і невялічкая прэм’ера – узорны ансамбль прэзентаваў новую песню свайго кіраўніка – «Капыльскі вальс», якая суправаджалася гучнымі апладысментамі.
На развітанне Дзмітрый Ровенскі падарыў дырэктару школы Дзмітрыю Рамановічу дыскі з запісамі выступленняў «Дударыкаў».
Маргарыта САКОВІЧ 
■ Над заданием думают гимназисты[/caption]
Основными целями мероприятия являются определение уровня знаний у обучающихся по вопросам обеспечения безопасности жизнедеятельности, совершенствование практических навыков учащихся действовать в условиях ЧС в мирное время.
Согласно условиям конкурса, участникам предстояло «эвакуироваться» из задымленного помещения по условному сигналу пожарной сирены, найти огнетушитель согласно планам эвакуации, реанимировать условного человека, позвонить в службу спасения, найти ключ от выхода. Организаторы соревнований – РОЧС и управление по образованию, спорту и туризму райисполкома – сделали акцент на моментах, на которые ребята не всегда обращают внимание, а именно размещение и содержание планов эвакуации из зданий, место расположения огнетушителей.
Радует, что команды показали не только знания и умения, но и сплоченность коллектива в трудной ситуации. Их истинный победный результат когда-нибудь покажет спасенная собственная или чья-то жизнь. А результат этот возможен только при самообладании, выдержке, уверенности. Все эти качества приобретаются только на практике. По результатам игры высокий уровень подготовки в соревнованиях показали учащиеся средней школы № 2 г. Копыля им. Т. Гартного и гимназии № 1 г. Копыля им. Н.В. Ромашко, которые разделили победу между собой. Третье место заняла команда средней школы № 3 г. Копыля.
Судя по всему, школьники практический урок безопасности усвоили, ведь главное в игре – не победа, а знания, которые они приобрели, пусть и на всякий пожарный случай.
Юлия БУРАК,
главный специалист отдела учебной, социальной и воспитательной работы, спорта и туризма управления по образованию, спорту и туризму райисполкома 
