Пачатак беатыфікацыйнага працэсу Эдварда Вайніловіча на Капыльшчыне нельга пакінуць без увагі, таму што менавіта землі каля вёсак Вясёлае (Пузава), Браткава, Савічы, Дунаева (Лапухі) належалі роду Вайніловічаў з 1662 года, а да 1790 — былі адзіным маёнткам. Тут жылі і працавалі продкі цяперашніх жыхароў гэтых вёсак, складаліся іх лёсы.
Вайніловіч быў беларускім магнатам, ён вельмі шмат дапамагаў працавітым, але бедным сялянам, бараніў іх інтарэсы ў Расійскай Думе, заснаваў земляробчыя банкі і дзіцячыя дамы. Дапамагаў беларускім адра-джэнцам, падаючы сродкі выдавецтву «Загляне сонца і ў наша аконца», часопісам «Лучынка» і «Саха». Вельмі шмат сродкаў Эдвард Вайніловіч ахвяраваў на пабудову храмаў, прычым не толькі каталіцкіх касцёлаў, але і праваслаўных цэркваў, сінагог, мячэцей.
Зараз многія даследчыкі спрабуюць ацаніць усю ролю гэтай асобы, яго шматгранную працу на карысць роднага краю — Беларусі, значнасць яго спраў, ініцыятыў, падтрымку простых людзей, сялян, апякунства.
З пакорнасцю сустрэў ён свой лёс — смерць дзяцей (апошняй надзеі) і ўвекавечыў памяць аб іх, пабудаваўшы касцёл. Жывая вера была яго ўнутраным святлом, паходняю дабрыні і справядлівасці да лю-дзей розных веравызнанняў.
10 красавіка мы па запрашэнні ксяндза Уладзіслава Завальнюка прысутнічалі на вялікай гістарычнай урачыстасці ў касцёле святых Сымона і Алены ў Мінску. Лічым, што шчасце — на свае вочы пабачыць, як распачаўся працэс беатыфікацыі нашага земляка Эдварда Вайніловіча.
Ірына ШКУЦЬКА,
Вольга РАДКЕВІЧ,
аграгарадок Цімкавічы 
Палац Вайніловічаў[/caption]
Усе землі Вайніловічаў займалі пяць тысяч дзесяцін зямлі. Тут разводзілі рыб, была вінакурня, невялікі масласырзавод, дзе ўладальнікі выкарыстоўвалі новыя тэхналогіі. У 1876 годзе старэнькі дом у Савічах быў перабудаваны ў шыкоўны палац з вежамі, мансардамі, тэрасамі. І пачалі з’яўляцца шматлікія госці. У Савічы яны заязджалі па алеі, высаджанай ліпамі, клёнамі, таполямі. Непадалёку былі сажалкі, дзе плавалі гусі і качкі. У парку былі пабудаваны альтанкі для аркестра, насыпаны штучныя выспы, устаноўлены галандскія ветраныя млыны, пракладзены лабірынты і гроты. Нягледзячы на ўсе модныя новаўвядзенні ў сядзібе дом адрозніваўся суровасцю і сціпласцю. У канцы ХІХ стагоддзя ў доме выявілі слабасць падмурка, з-за чаго ён стаў хіліцца ў бок цэнтральнага фасада. Тады да хаты былі прыбудаваны цагляныя падпоркі, і ў выніку палац набыў абарончы выгляд. Злева да палаца была прыбудавана невялікая афіцына, дзе жылі сядзібныя слугі. Перад палацам знаходзіліся карэтны хлеў і стайня, далей — гаспадарчы двор са спіртзаводам. Да сядзібы вёў выкладзены каменем пад’язны шлях, па абодвух баках якога былі засаджаны пышнымі дэкаратыўнымі кветкамі газоны. Такія ж газоны разбівалі і з адваротнага боку дома.
[caption id="attachment_47898" align="aligncenter" width="580"]
Кабінет у палацы Вайніловічаў[/caption]
У маёнтку знаходзілася ўнікальная бібліятэка з пяці тысяч рэдкіх кніг, велізарная карцінная галерэя, сямейны архіў, які збіраўся на працягу 400 гадоў. Тут захоўваўся і архіў князёў Алелькавічаў, першых уладальнікаў маёнтка Савічы. Фатаграфіі, якія дайшлі да нас, дазваляюць пазнаёміцца з кабінетам дзеда Эдварда Вайніловіча. Як бачым, мэбля ў сядзібным доме адрознівалася прыгажосцю і вытанчанасцю, сярод убранства вылучаецца распісная плітка на падлозе, мармуровыя каміны, ваза XVIII стагоддзя з грушавага дрэва. Мноства прыгожых ікон знаходзілася ў дамавой капліцы. Там жа захоўваліся і чашы для прычашчэння — падарунак першага арцыбіскупа Мінскай каталіцкай дыяцэзіі.
У маёнтку Савічы ў самым парку стаяла Свята-Троіцкая царква (спачатку ўніяцкая, затым праваслаўная) — помнік драўлянага дойлідства. Пабудавана яна была ў першай палове ХІХ стагоддзя пасля 1826 года (гэта год пабудовы новага каменнага палаца). Падчас Вялікадня перазвон дапаўнялі залпы з гармат, якія стаялі ў вялікіх сенцах у палацы. У скляпеннях царквы былі пахаваны многія землеўладальнікі. Вайніловічы наведвалі царкву, займалі там ганаровыя месцы. У савецкі час царква была зачынена і выкарыстоўвалася пад калгасны склад, затым помнік драўлянага дойлідства разабралі на дровы. Застаўся толькі падмурак (на тэрыторыі старых могілак).
[caption id="attachment_47897" align="aligncenter" width="580"]
Свята-Троіцкая царква, в. Савічы[/caption]
Парк быў адным з лепшых у Мінскай губерніі. Тут расло мноства экзатычных раслін. Былі лабірынты з хвойных дрэў. У альтанках, калі прыязджалі госці, ігралі аркестры. На святы званілі званы і грымелі трубы.
У 1904 годзе ў Савічах пабудаваны вінакурны завод, які праз шэсць гадоў быў зачынены, не прынёсшы доўгачаканага прыбытку свайму ўладальніку. Але менавіта руіны спіртзавода дайшлі да нашых дзён і сёння з’яўляюцца адзіным архітэктурным следам савіцкай сядзібы.
У лютым 1918 года маёнтак быў разрабаваны, а культурная спадчына, якую збіралі па драбках, пачынаючы з XVII стагоддзя, і захоўвалі адзінаццаць пакаленняў Вайніловічаў, знішчана.
Сам Эдвард Вайніловіч пасля смерці быў пахаваны ў Польшчы, а не на савіцкім кургане, пра што марыў пры жыцці і пісаў у сваім тэстаменце. У радавым склепе, у кургане недалёка ад палаца, ляжалі ўсе яго продкі. Ніякай капліцы не ставілі, а хавалі па старабеларускім звычаі ў кургане. Там былі пахаваны і бацькі (бацька перанесены
з Цімкавіцкага касцёла), і продкі, перанесеныя з Нясвіжа, і дзеці Сымон і Алена, у памяць пра якіх пабудаваны знакаміты Чырвоны касцёл, які стаў адным з сімвалаў не толькі нашай сталіцы, але і ўсёй Беларусі.
Валянціна ШУРАКОВА,
дырэктар Капыльскага раённага краязнаўчага музея
P.S. З мэтай папулярызацыі і прапаганды гісторыка-культурнай спадчыны выпускніца ДУА «Гімназія № 75 г. Мінска імя Масленікава П.В.» Настасся Вайтэнка стварае макет «Палац Э. Вайніловіча ў Савічах» (гэта яе дыпломная работа), які яна падорыць Капыльскаму раённаму краязнаўчаму музею ў чэрвені 2016 года. 
Ідзе пасяджэнне беатыфікацыйнага трыбунала[/caption]
Першае пасяджэнне міжнароднай пастулатарскай камісіі па беатыфікацыі Эдварда Вайніловіча адбылося ў Мінску 15 мая 2014 года. Гэтаму папярэднічалі шматлікія мерапрыемствы, у тым ліку і на Капыльшчыне, з удзелам прадстаўнікоў з Ватыкана, падчас якіх збіралася інфармацыя, звесткі пра слыннага беларускага сына. Шмат намаганняў зрабіў пробашч парафіі святых Сымона і Алены ксёндз Уладзіслаў Завальнюк, якому дапамагалі і нашы раённыя краязнаўцы. Даследаванні асобы Вайніловіча праходзілі на ўсіх узроўнях. І вось праз амаль два гады першы этап далучэння Эдварда Вайніловіча да ліку святых стаў рэаліяй.
На беатыфікацыйны працэс у Чырвоны касцёл прыехалі вернікі з розных куткоў Беларусі, госці з-за мяжы. Спачатку адбылася святая Імша, якую правёў Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч. «Дзякуй Богу за гэты вялікі дар. Хто з нас некалькі гадоў таму мог падумаць, што такое можа здарыцца на Беларусі? — звяртаючыся да прысутных, адзначыў Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч. — Гэта таксама вялікі падарунак да 25-годдзя адраджэння структур каталіцкага касцёла ў Беларусі і ўстанаўлення нашай Мінска-Магілёўскай мітраполіі і архідыяцэзіі… Гэта знак таго, што Касцёл у Беларусі дастаткова ўмацаваўся, каб узяцца за такую справу, як працэс беатыфікацыі».
[caption id="attachment_47857" align="aligncenter" width="580"]
Сведкамі падзеі ў Чырвоным касцёле сталі і капыляне[/caption]
Расказваючы пра фундатара Чырвонага касцёла, Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч нагадаў некаторыя моманты з біяграфіі Эдварда Вайніловіча, падкрэсліўшы яго асаблівы ўклад у справу адраджэння веры ў Беларусі. Добра вядома, што Вайніловіч дапамагаў у будаўніцтве святыняў розных канфесій: каталіцкіх, праваслаўных, яўрэйскіх і мусульманскіх, спрыяючы духоўнаму і культурнаму адраджэнню грамадства. «Ён быў сынам сваёй зямлі. У часы царскай Расіі ён захаваў сваю хрысціянскую ідэнтычнасць. Не адмовіўся ад сваёй веры», —заўважыў Мітрапаліт.
Праз некалькі хвілін пасля святой Імшы адбылося пасяджэнне беатыфікацыйнага трыбунала, які ўзначаліў Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч. Узгадаўшы асноўныя падзеі з жыцця кандыдата, члены трыбунала склалі прысягу, якую падпісалі пад урачысты спеў хору.
[caption id="attachment_47855" align="aligncenter" width="400"]
Падчас святой Імшы[/caption]
Пробашч парафіі Святых Сымона і Алены ксёндз Уладзіслаў Завальнюк у сваім слове падзякаваў Богу за ласку распачацця такога працэсу беатыфікацыі, выказаў падзяку Кангрэгацыі па справах Кананізацыі, усім вернікам і духавенству за прысутнасць і духоўную падтрымку.
Пасля пастырскага блага-слаўлення Мітрапаліта вернікі прайшлі ў працэсіі да месца пахавання Эдварда Вайніловіча ў крыпце Чырвонага касцёла. Дарэчы, на выхадзе з храма кожны прысутны атрымаў абразок з выявай Слугі Божага, дзе на зваротным баку была надрукавана малітва, праз якую можна складаць свае просьбы Богу. Аб усіх выслуханых просьбах і пачутых малітвах важна паведаміць у Чырвоны касцёл.
Цуды, якія могуць адбыцца праз заступніцтва Слугі Божага Эдварда Вайніловіча, будуць канчатковым аргументам для яго кананізацыі — далучэння да ліку святых.
Сяргей ЛАЗОЎСКІ
Фота аўтара 
По итогам конкурса в каждой области и в городе Минске специально созданные оргкомитеты (жюри), в состав которых войдут известные предприниматели и представители органов госуправления, определят лучших бизнесменов в номинациях: «Успешный старт», «Стабильный успех», «Эффективный бизнес в сфере производства», «Эффективный бизнес в сфере услуг», «Инновационно активный бизнес».
Предприниматели, желающие принять участие в конкурсе, до 1 мая 2016 года должны направить свои заявки в соответствующие органы исполнительной власти (по месту государственной регистрации).
Подробную информацию о номинациях и критериях для участия в конкурсе, образец заявки и дальнейшие новости о конкурсе можно найти в разделе «Национальный конкурс «Предприниматель года» на официальном сайте Министерства экономики.
Маргарита САКОВИЧ 
В 2015 году в Минской области в сфере семейно-бытовых отношений зарегистрировано 53 особо тяжких и тяжких преступления, с начала 2016 года общее количество особо тяжких и тяжких бытовых преступлений уже достигло 17. Большинство этих злодеяний было совершено лицами в состоянии алкогольного опьянения.
Основная цель акции — вовлечь широкие слои населения в оказание помощи и содействия государственным органам в решении проблем насилия в семье с применением к лицам асоциального поведения мер индивидуальной профилактики правонарушений.
Необходимо отметить, что зачастую при совершении преступлений в сфере семейно-бытовых отношений возрастает немотивированная жестокость, в некоторых случаях поведение преступников не поддается здравой логике и рассудку.
Так, 22 января около 4.00 в Староборисовский отдел милиции Борисовского РУВД от жителя г. Борисова поступило сообщение о том, что умерла его дочь. Как в последующем было установлено, убийство молодой женщины совершил ее сожитель, который задушил ее с помощью поводка с ошейником.
19 января житель одной из деревень Любанского района в ходе ссоры с женой, находясь в состоянии алкогольного опьянения, на почве ревности умышленно нанес женщине не менее 24 колото-резаных ран ножом, от которых женщина скончалась на месте. Убийца же после совершения преступления ушел в лесной массив вблизи деревни, где неоднократно предпринимал попытки покончить жизнь самоубийством через повешение.
В настоящее время во всех районах области организована работа бесплатных телефонных линий для жертв семейного насилия. Кроме того функционирует горячая линия для жертв семейного насилия республиканского значения — 8-801-100-8-801 (анонимно, ежедневно с 8.00 до 20.00. Звонок со стационарного телефона бесплатный).
Юрий САПЕШКО,
заместитель начальника ООПП Копыльского РОВД 
