Так уж сложилось, что жизнь человека неразрывно связана с малой родиной, с тем местом, где он появился на свет. А иначе и быть не может, ведь здесь наши корни, самые первые впечатления: радость, восторг, удивление…
Сегодня трудно поверить, что путь в банковскую сферу у заведующей сектором розничного и корпоративного бизнеса ЦБУ №609 ОАО «АСБ Беларусбанк» в г. Копыле
Светланы ПОБОКО начался с получения диплома по специальности инженер-механик Белорусского технологического института им. С.М. Кирова (ныне БГТУ).
Дело случая
Светлана Голожина (
Побоко она станет чуть позже. – Авт.) родилась в обычной семье. Родители трудились в «ПМК-194» — это некогда основное предприятие района, которое занималось строительством: мама —
Валентина Ивановна — главным бухгалтером, а папа —
Владимир Васильевич — главным механиком. Когда девушка еще училась в третьей городской школе, конкретных целей и представлений о будущей профессии не было. Окончив ее с золотой медалью и получив целевое направление от колхоза «Рассвет» на руки (теперь ОАО «Скабин»), думала поступать в сельскохозяйственную академию на бухгалтера. Однако своевременная остановка в столице помогла в выборе будущей профессии. Коротая с мамой время перед оправлением автобуса в Горки, решили прогуляться по Минску. На соседней улице как раз и находился технологический институт.
— Вот тогда-то мама и предложила: «Давай зайдем, может тебе здесь что-то понравится», — вспоминает
Светлана Владимировна. — Быстро перечитав специальности, я пальцем указала на «Механическое оборудование предприятий строительных материалов, изделий и конструкций, инженер-механик», при этом, не задумавшись сказала, что если и буду поступать, то только сюда. Пришли в приемную комиссию: оказалось, что это первый год, когда медалисты поступают без экзаменов.
Учеба прошла на одном дыхании. После вернулась на Копыльщину. Но прежде чем связать свою судьбу с банковской сферой, трудовую книжку пополнила записями о работе инженером по технике безопасности на заводе ЖБИ, секретарем-машинистом в райисполкоме, секретарем Минской областной организации общества «Знания», бухгалтером ООО «Цесля». А в 1994-м стала учеником контролера-кассира операционного отдела Копыльского отделения №2714 – и теперь в Беларусбанке уже без малого тридцать лет!
Банк – это целостный механизм
В банковскую сферу приходят по-разному, но, как правило, это люди инициативные и предприимчивые. Для того, чтобы идти в ногу со временем, необходимо было закончить высшее учебное заведение по специальности, поэтому выбор пал на Белорусский государственный экономический университет на специальность «Банковское дело, экономист».
— Банк — это целостный механизм, который можно сравнить с часами: от действия каждого зависит успех в целом, — отмечает
Светлана Побоко. — А команда в нашем ЦБУ сегодня собралась крепкая и успешная. Здесь работают первоклассные специалисты — ответственные, добросовестные и компетентные. Вообще, самое главное в работе — это получать удовольствие от того, что ты делаешь.
Неудивительно, что в копилке личных достижений моей собеседницы множество грамот и благодарностей от руководства центра банковских услуг, головного офиса и руководства района. Лидерские качества, трудолюбие, преданность делу привели и к тому, что в 2017 году она была занесена на Доску почета лучших работников района.
«Спортсменка, комсомолка и просто душевный человек... »
Слушая жизненную историю этой удивительной женщины, вспоминаю знаменитую фразу из советского кинематографа: «Активистка, комсомолка, спортсменка и просто красавица...» Заботливая мама и любимая женщина, профсоюзный лидер, успешный специалист и постоянный участник мероприятий по повышению финансовой грамотности среди населения — кроме выполнения профессиональных обязанностей у
Светланы Побоко находится место и для цветоводства, и для приготовления вкусных блюд для родных и близких. Особенное место на приусадебном участке занимают любимые цветы: розы, гортензии, тюльпаны, лаванда, клематисы, лилейник, хоста, хризантемы, петуньи, лобелии — все красивые и непривередливые.
— Это самое большое увлечение в моей жизни, — улыбается
Светлана. — Цветы для меня — источник радости и маленькие лекари, исцеляющие от усталости, душевных волнений и дарящие хорошее настроение.
Но помимо садовых цветов героиню радуют и огородные хлопоты: душа лежит к выращиванию помидоров, орурцов и перцев, есть грядки и с морковью, луком, чесноком и зеленью.
Воплощать мечты в реальность
Этот год особенно запомнится знаменательным событием: в середине июля Светлана Владимировна уходит на заслуженный отдых.
— Когда появились дети, у меня была цель – воспитать их достойными людьми и дать им образование. Это сбылось, — с улыбкой отметила собеседница. — Сын Виктор успешно работает в Копыльском опытном лесхозе, а дочь
Анастасия — реаниматологом-анестезиологом инфекционной больницы в Борисове.
Следующая мечта
Светланы Побоко – открыть для себя самые интересные достопримечательности Беларуси и дождаться внуков.
Татьяна БОХАН
Фото автора и из семейного архива 
Як вы ведаеце, у нашай газеты ёсць чат у тэлеграме, дзе можна задаваць пытанні на агульнае абмеркаванне. І ў чэрвені вельмі часта там з’яўлялася тэма клубніц: дзе танна набыць самыя салодкія ягады, параўноўвалі з коштам у сталіцы. Даходзіла амаль да спрэчак. Шмат аматараў вырошчвання ягад цікавіліся парадамі ад вопытных садаводаў, як атрымаць багаты ўраджай. Аднойчы давялося сустрэцца з жыхаром Скабіна, які пачаставаў смачнымі ягадамі.
Васіль Васільевіч Карпіленя шэсць гадоў як пенсіянер, да гэтага разам з жонкай працаваў на масласырзаводзе. Пераехаў у Скабін з вёскі Мазалі.
– Што вам паказваць? Сышоў ужо сезон клубніцы, толькі крыху засталося, – пачаў размову гаспадар. – Сам я вырошчваць іх пачаў, калі перабраўся ў Скабін. Адбудавалі ў 1993 годзе свой дом, пачалі сад і агарод ладзіць.
Паварочваем у Скабіне ў двор – і на вачах у мяне здзіўленне: высокі куст руж, які прыгожа ўладкаваўся на клумбе, акуратна высаджаныя лілеі абапал дарожкі. Васіль Васільевіч успамінаў, як раней замест лілей была безліч цюльпанаў, быццам поле ў Нідэрландах. Калісьці гаспадар удзельнічаў у конкурсах на лепшае падвор’е.
Мінаем сад з разгалістымі дрэвамі і рухаемся да скарбніцы – на градкі.
– Далей нашыя соткі зямлі з пшаніцай і бульбай – канца краю не відно. Я на маленькім трактары сам апрацоўваю. А вось і тыя «залатыя» клубніцы, – мне паказваюць на доўгую нешырокую стужку акуратна пасаджаных кустоў. Ніякіх «лайфхакаў» з пакрыццём зямлі агратканінай гаспадар не выкарыстоўвае – нязручна, дастаткова добра акучыць. Спраўляюцца з агародам самі, калі-нікалі дапамагаюць дзеці.
– Зараз цяжэй стала, але ўсё-такі не запускаем агарод. Ягады нарыхтоўваем для сябе: варэнне не вельмі любім, таму пераціраем з цукрам і на замарозку да зімы. Гэтае лета вельмі спякотнае і сухое. Каб не засушыла, я самастойна зрабіў кропельны паліў на ўвесь радок клубніц. Бачыце, тоненькі шланг цягнецца сярод раслін. Але ўсё ж галоўнае – апрацаваць ранняй вясною бардоўскай сумессю і падкармліваць, каб ягады былі такія сакавітыя і ярка-чырвоныя.
Васіль Васільевіч прысядае да зямлі – і раптам жменька ягад з’яўляецца ў маёй руцэ. Спрабую – а ў іх смак быццам з дзяцінства!
Для падкормкі клубніцы ў гаспадара рэцэпты, якія правераныя часам. Першы – на дражджах: 100 грам спрасаваных дражджэй, 100 грам цукру на 3 літры вады. На нейкі час гэтую сумесь пакідаюць, каб пайшла рэакцыя, потым кожны куст шчодра паліваюць – на вядро вады 1 літр росчыну з дражджамі.
Другі – цікавей. Калі косяць пляц, усё зелле збіраюць у адну бочку, заліваюць вадою і пакідаюць на тыдзень-другі. Ствараецца «натуральная трыхадэрма», якую разбаўляюць вадою і паліваюць расліны. Вынікам такой падкормкі гаспадар задаволены.
Пакуль я смакавала ягады, стала дапытвацца, што яшчэ падабаецца вырошчваць мужчыне. Побач заўважыла дурніцы, парэчкі. Мне паказалі і бружмель, але гаспадар паскардзіўся, што няма з гэтага шыкоўнага кустоўя ягад. Пахваліўся і вінаградам: нядаўна пасадзіў тры аккуратныя саджанцы. Александрыйскі мускат, кішміш і ўстойлівы – гаспадар дбайна даглядае маладыя кусцікі, праз некалькі гадоў чакае добры ўраджай. Васіль Васільевіч прадэманстраваў самаробную канструкцыю, каб вінаградныя лозы не падалі на зямлю, а віліся ўверх, ствараючы прыгожы зялёны плот.
Не толькі сад і агарод цешаць гаспадара. Яшчэ адно хобі – самастойна рабіць гарбату. Спачатку на напой выкарыстоўваліся лісточкі вішні, маліны, клубніц, а потым зацікавіла сушыць і заварваць скрыпень (Іван-чай). Элементы, якія змяшчаюцца ў гэтай духмянай траве, танізуюць арганізм, робяць косці і зубную эмаль моцнай, папярэджваюць сардэчныя захворванні. Працэс пера-тварэння лісцікаў у гарбату можа займаць цэлы тыдзень. Спачатку лісточкі скрыпеню перабіраюць і на суткі адпраўляюць у маразільную камеру альбо ў пакеце на сонца, каб лісце стала раўнамерна мяккім. Пасля гэтых сутак будучую заварку скручваюць у трубачкі, кладуць на талерку, наверх вільготны ручнік і цяжар дзесьці на тры дні – за гэты час гарбата выспявае. На трэці дзень у паветры чуецца ягадны водар – значыць заварка добра паспела. Наразаюць керамічным нажом на невялікія кавалачкі і пакідаюць сушыцца ў цені двара ці ў электрасушылцы. Гарбата ўжо гатовая, але для таго, каб адвар быў яшчэ больш смачны, а колер – яркі, заварку пакуюць у папяровыя пакеты і пакідаюць на месяц-другі. Пасля гэтага напой са скрыпеню атрымліваецца неверагодна духмяным і смачным!
Надышоў час развітання. Падвор’е засталося дзесьці ўдалечыні. Але моманты прыемнай размовы надоўга застануцца ў маёй памяці. Чакаем наступны сезон клубніц!
Каляндар агародніка на ліпень 2023 года
Спрыяльныя дні для пасадкі:
Цыбуля на зеляніну (пяро), цыбуля-сеянка – 18, 21, 22, 23, 26, 27, 28, 30, 31.
Радыска, рэдзька, дайкон – 18, 21, 22, 23, 31.
Зеляніна –18.
Бахчавыя – 31.
Аднагадовыя кветкі, двухгадовыя і шматгадовыя кветкі, цыбульныя і клубневыя кветкі, вазоны – 21, 22, 23.
Самыя спрыяльныя дні – 26, 27.
Спрыяльныя дні – 18, 20, 21, 22, 23, 28, 30, 31.
Нейтральныя дні – 15, 16, 19, 24, 25, 29.
Непажаданыя дні – 17.
Ганна МАТУСЕВІЧ,
студэнтка факультэта журналістыкі БДУ
Фота аўтара 
