Среди них — участковый инспектор милиции Дмитрий Кукушкин, старший оперуполномоченный отделения уголовного розыска Дмитрий Шкилевич, инспекторы ГАИ Владимир Кажуро и Евгений Зеневич, милиционер-водитель Леонид Акуло, следователь райотдела Следственного комитета Алексей Зенюк и старший эксперт государственного комитета судебных экспертиз по Копыльскому району Геннадий Ярмолик. За быстрое реагирование, психологическую поддержку и высокий профессионализм им высказали благодарности родные потерявшихся детей.
А события происходили следующим образом. В последний субботний день лета в оперативно-дежурную службу Копыльского РОВД поступило сообщение о пропаже двух малолетних девочек.
Они приехали отдыхать из других городов в д. Староселье Грозовского сельсовета. На место происшествия, откуда поступил тревожный звонок, была отправлена следственно-оперативная группа, сотрудники ГАИ, Следственного комитета. По нескольким маршрутам следования правоохранители беседовали с жителями населенных пунктов, водителями попутных и встречных автомашин, сообщали им ориентировки на девочек. Во время встречи с жителями д. Староселье один из участников поисковых работ заметил, как вдали на поле мелькнул какой-то силуэт. Подойдя поближе, стало понятно, что это потерявшиеся. Как оказалось, они решили прогуляться в сторону д. Сунаи, не предупредив взрослых, поэтому боялись возвращаться домой. Таким образом, пропавшие были найдены в течение часа. 
С самого начала богослужений я присутствовал на праздновании 150-летия Спасо-Вознесенского храма нашего города.
Церковь была заполнена: столько людей пришло, чтобы вознести молитвы. И я в своей душе почувствовал просветление. Затем прикоснулся к раке с мощами святой Софии Слуцкой, выставленной в храме, со словами: «Святая София, моли Бога о нас!». А придя домой, отдал прикованной к постели своей жене Надежде , чтобы назавтра приняла она их натощак со словами молитвы ко святой о выздоровлении. Только истинная вера помогает нам.
Николай КОРЗУН,
г. Копыль 
На 13-м км автодороги Минск‒Микашевичи в Минском районе автомобилем «Форд‒Транзит» был совершен наезд на женщину-пешехода, 1941 г.р., которая переходила проезжую часть дороги по пешеходному переходу. Пострадавшая от полученных телесных повреждений скончалась на месте ДТП. Возбуждено уголовное дело.
Учитывая погодные условия и состояние проезжей части, Госавтоинспекция Минской области настоятельно рекомендует водителям проявлять повышенное внимание и снижать скорость при подъезде к пешеходным переходам, а также строго выполнять требования Правил дорожного движения в части пропуска пешеходов.
Самим же пешеходам при переходе дороги необходимо убедиться в безопасности, быть собранными и не отвлекаться. В темное время суток в обязательном порядке обозначать себя световозвращающими элементами и держаться от проезжей части на максимальном расстоянии.
Во избежание ДТП в сложных погодных условиях рекомендуем водителям выбирать минимальную скорость и соблюдать дистанцию, а при совершении обгона — неоднократно убедиться в безопасности.
УГАИ УВД Миноблисполкома 
При проверке газового оборудования работниками Копыльского района газоснабжения выясняется, что некоторые хозяева квартир во время ремонта нарушают Правила пользования газом в быту.
В чем же заключаются эти нарушения? Об этом беседуем с мастером Копыльского РГС Андреем ДУБРОВСКИМ:
— Зачастую наши абоненты переносят газовую плиту, газовую трубу на кухонной стене. А также имеются обращения в нашу организацию об изменении газопровода или замене громоздкого счетчика, после того как приобрели новый кухонный гарнитур, а здесь и выясняется, что для реализации новой схемы не существует технической возможности.
— В чем же тогда дело?
— Дело в том, что газовое оборудование устанавливается в строгом соответствии с требованиями безопасности технических нормативных правовых актов. Отсюда — четкие расстояния до тех или иных предметов. Но только специалисты газовой службы могут подобрать для вас оптимальный законный вариант. Перемещение в другие комнаты, согласно закону, производится только с разрешения местного исполкома и с разработкой проектной документации. Очень часто хозяева квартир зашивают некрасивую газовую трубу на кухонной стене. Скрытая прокладка газопровода может быть только по разрешению газоснабжающей организации.
— Кто может подключать или отключать газовое оборудование?
— По закону это может производить только специалист газоснабжающей организации. Любая самодеятельность влечет наложение штрафа в размере от 4 до 20 базовых величин. Ни в коем случае не стоит звать специалиста со стороны или самостоятельно подключать газовую плиту, газоводонагреватель, котел или другое газовое оборудование, поскольку речь идет о вашей безопасности. Неспециалист не может быть до конца уверен, что подключил газовое оборудование правильно. А если еще самовольное подключение было выполнено некачественно, с утечками, то может привести к отравлению или взрыву. К тому же любое бытовое газовое оборудование иностранного производства должно иметь сертификат соответствия Республики Беларусь либо техническому регламенту Таможенного союза с указанием данной модели прибора. К сведению, максимальный срок эксплуатации газовых плит, водонагревателей и котлов при условии проведения диагностики ограничен 20 годами, гибких шлангов — 10 годами.
— Андрей Владимирович, напомните, пожалуйста, еще раз, как правильно эксплуатировать газовое оборудование.
— После окончания пользования газоиспользующим оборудованием перекрывайте краны подачи газа непосредственно на оборудовании и перед ним. Не эксплуатируйте его при неисправности дымовых и вентиляционных каналов, отсутствии тяги, а также без наличия актов проверки технического состояния дымовых и вентиляционных каналов, выдаваемых специализированной организацией
— Что делать, если чувствуется запах бытового газа?
— В этом случае необходимо открыть окна и двери, не включать и не выключать свет, не зажигать огонь и не прикуривать сигарету. Также не следует трогать электроприборы, даже звонок на входной двери соседей, пользоваться телефоном, даже мобильным, в этом помещении. И, естественно, выйти на улицу и набрать номер 104 — единый номер службы газа.
Беседовал Сергей КОЗЕЛ 
Ён праводзіўся рэдакцыяй газеты «Советская Белоруссия» сумесна з РУП «Белпошта» сярод аб’ектаў паштовай сувязі і паштальёнаў на лепшыя паказчыкі па падпісцы на «СБ» на IV квартал гэтага года. Святлана Фёдараўна адзначана сярод паштальёнаў за найбольшую колькасць прынятых экзэмпляраў (тыраж прынятай падпіскі на 01.10.2016 г. — 260 экз.). 
В Копыльском районе эта работа ведется постоянно, и важнейшее значение здесь имеет тесное сотрудничество педагогов, спасателей и родителей. Замечательными помощниками для любого учреждения образования являются стенды по пожарной безопасности и по ОБЖ, с размещенной на них тематической наглядно-изобразительной продукцией. Именно они создают обучающую и воспитывающую среду для учеников, родителей и учителей. Знать и соблюдать правила безопасности очень важно, ведь от этого зависит жизнь, благополучие, а также здоровье нас и наших детей.
Школьные стенды грамотно оформлены, на них указаны алгоритмы действий в различных ситуациях (при пожаре, на воде, на дороге и т.д.). При проведении районного конкурса на лучший стенд по ОБЖ среди учреждений общего среднего образования хотелось обратить внимание на то, что стенды имеются во всех школах Копыльщины и своевременно, по мере необходимости, обновляются. Лучшими были определены стенды гимназии № 1, средних школ № 2 и № 3 г. Копыля, Тимковичской средней школы и Мажского УПК д/с-НШ.
Работа, направленная на сохранение жизни и здоровья детей и предостережение их от опасности, будет продолжаться.
Татьяна ШЕСТАКОВА,
инспектор пропаганды Копыльского РОЧС;
Елена КАРПЕЛЕНЯ,
ведущий специалист отдела образования,
спорта и туризма райисполкома 
Педагагічны калектыў СШ № 1 г. Капыля, сярэдзіна ХХ стагоддзя[/caption]
Ішоў ужо 1953 год. Нашага дырэктара Дземідовіча Аляксандра Пятровіча назначылі загадчыкам аддзела адукацыі. Нам было цікава, якім будзе новы дырэктар? Мы, ужо шасцікласнікі, навучыліся аналізаваць школьныя падзеі. Даведаліся, што пакуль замяняе дырэктара завуч Зянько Аляксандр Антонавіч. Ён выкладаў гісторыю ў старэйшых класах. Яго вельмі паважалі, бо ён быў высокаадукаваны, справядлівы і патрабавальны. Цаніў дысцыпліну і парадак у школе, бо суровыя франтавыя гады навучылі вялікай мудрасці таленавітага педагога.
Сакавік 1953 года. У школе новы дырэктар Галіноўскі Пётр Ніканавіч. Ён вызваляў Варшаву, выконваў адказныя заданні органаў дзяржаўнай бяспекі. У 1952 годзе працаваў начальнікам Капыльскага райаддзела дзяржаўнай бяспекі, таму ў школу на працу прыходзіў спачатку ў шынялі, афіцэрскіх ботах і галіфэ. Нам, падлеткам, было вельмі цікава, як вітаць дырэктара. Але хутка ўсё стала на свае месцы. Пётр Ніканавіч быў з гумарам, уважлівы да ўсяго, што робіцца ў школе і вельмі строгі да курыльшчыкаў. Можа таму ў нашым «Б» класе юнакі не курылі. Пятру Ніканавічу не падабаліся ўмовы, у якіх мы вучыліся, хоць гэта была ўжо «вялікая» школа па тым часе: было некалькі памяшканняў, нават адно для бібліятэкі, дзе працавала Багдановіч Вера Іосіфаўна, якая прывучала нас да беражлівасці, любові да кніг. 6 «Б» вучыўся ў другую змену. На апошніх уроках запальвалі свечкі, бо электра- святло часта давала збой. Школа была перапоўнена. Да нас прыходзілі вучні з розных вёсак: Рымашоў, Бабоўні, Выні, Нізкавіч, Дусаеўшчыны, Старога Капыля і іншых. На адной са школьных лінеек дырэктар аб’явіў радасную навіну: распачата будаўніцтва новага корпуса ўстановы.
Але і ў нашай «цеснай» школе бурліла цікавае жыццё. Тут працавалі таленавітыя настаўнікі, маладосць якіх была апалена вайной, але не патухла патрэба любіць і радавацца жыццю. Цікава было арганізавана супрацоўніцтва камсамольцаў-старшакласнікаў з камсамольцамі-настаўнікамі. Сумесна рыхтавалі канцэрты мастацкай самадзейнасці і спектаклі для бацькоў і жыхароў навакольных вёсак. Часта ў канцы тыдня перагародкі класных памяшканняў перарабляліся ў сцэнічныя пляцоўкі. Настаўнікі станавіліся артыстамі. Асабліва актыўнымі былі Лучыновіч Ірына Кандрацьеўна і Шыманскі Сяргей Вікенцьевіч. Цяжка было паверыць, што гэтыя настаўнікі і многія іх калегі не так даўно на сваіх плячах вынеслі жудаснае ваеннае ліхалецце. Незабыўную добрую памяць аб сабе пакінуў надзвычай таленавіты настаўнік Шыманскі Сяргей Вікенцьевіч. З 1938 па 1941 год ён — камандзір узвода ў складзе 207-га стралковага палка Паўднёвага і Бранскага франтоў. Полк трапіў у акружэнне, але наш мужны зямляк усё ж такі вярнуўся на радзіму, далучыўся да партызанскага атрада імя Чапаева, які злучыўся з часцямі Чырвонай Арміі, і на Заходнім фронце ваяваў камандзірам узвода і батарэі. Узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны ІІ ступені, медалямі «За ўзяцце Кёнігсберга», «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне». Пасля дэмабілізацыі з Савецкай Арміі ў 1947 годзе вярнуўся да любай настаўніцкай справы. Цяжка нават уявіць, чым не валодаў Сяргей Вікенцьевіч! Напрыклад, выкладаў маляванне ў 5-6 класах. Гэтыя ўрокі былі надзвычай любімымі. Спытаеце, чаму? З крэйдай у руцэ ён на дошцы маляваў, расказваў. Перад вачыма ўзнікалі акопы, бліндажы. Адна замалёўка змяняла другую. Мужныя байцы пераадольвалі ўсе перашкоды.
Не менш цікавымі былі ў старэйшых класах яго ўрокі хіміі і сельгаспрацы. Найбольш трапныя моманты з гэтых урокаў настаўнік дазваляў фатаграфаваць. Вось адзін з іх. Мы — васьмікласнікі. Перад намі задача: вызначыць працэнт усходжасці насення кукурузы, якую мы павінны пасеяць на нашым прышкольна-доследным участку. Фотаздымкі рабілі самі разам з настаўнікам, бо Сяргей Вікенцьевіч вёў у школе фотагурток. Пад яго кіраўніцтвам пісаўся летапіс школы. У 60-я гады Сяргей Вікенцьевіч быў намеснікам дырэктара па выхаваўчай рабоце. Многа карысных спраў на яго рахунку. З’явіўся выключны стэнд медалістаў розных выпускаў. На фотаздымку кожнага красаваўся медаль адпаведнага колеру. Уявіце сабе, без камп,ютара ў 60-я гады гэта мог выканаць толькі ён, Шыманскі С.В., рэдкі фантазёр і непаўторны фатограф.
Нашу школу ў 50-я гады ўявіць сабе без Корневай Марыі Аляксееўны, Лучыновіч Ірыны Кандрацьеўны і Сергіені Людмілы Сцяпанаўны проста немагчыма. Вельмі неардынарным чалавекам і педагогам была Марыя Аляксееўна. Былая сувязістка партызанскага атрада імя Чапаева, а потым брыгады імя Чапаева. Узнагароджана ордэнам Айчыннай вайны ІІ ступені. Яна вельмі добра ведала, як пранікнёна і праўдзіва перадаваць падзеі ваенных гадоў на сцэне. Драматычны гурток у школе быў яе дзецішчам. Як настаўніца беларускай мовы і літаратуры, а пазней і рускай мовы і літаратуры, Марыя Аляксееўна імкнулася ўбачыць сярод нас на ўроках своеасаблівыя сцэнічныя зоркі. Рамантык па характары, яна вучыла нас марыць. Яе драматычны гурток запомніўся мне на ўсё жыццё.
Лучыновіч Ірына Кандрацьеўна — музыкальна адораны чалавек, артыстка, актыўная ўдзельніца святочных канцэртаў, цудоўная настаўніца матэматыкі. Суровае ваеннае ліхалецце выпала на яе долю. У партызанскім атрадзе «Камсамолец» брыгады імя Панамарэнкі праявіла сябе як мужная разведчыца і ўдалы снайпер. Узнагароджана ордэнам Айчыннай вайны і многімі юбілейнымі медалямі. Людміла Сцяпанаўна Сергіеня таксама ўзнагароджана ордэнам Айчыннай вайны ІІ ступені, медалём «Партызану Айчыннай вайны», медалём Жукава. У 1940 годзе скончыла Рагачоўскі настаўніцкі інстытут. Папрацаваць настаўніцай давялося нядоўга, усяго адзін год. Вайна была таму прычынай. На працягу трох гадоў была там, дзе патрабавалася яе вынослівасць, рызыка, бясстрашнасць. У складзе спецгрупы Генеральнага штаба Чырвонай Арміі Людміла Сцяпанаўна — разведчыца.
Вучні 5-7 класаў добра ведалі і паважалі Людмілу Сцяпанаўну як настаўніцу беларускай мовы і літаратуры, вучні старэйшых класаў (дзяўчынкі) — за спецкурс кройкі і пашыву адзення. Былыя выхаванкі Людмілы Сцяпанаўны, цяпер ужо сталыя жанчыны, з асаблівай удзячнасцю ўспамінаюць тыя ўрокі. Яе крэда: умееш сама — навучы іншых. А яшчэ памятаюць як вельмі ўдалага арганізатара культурна-масавых мерапрыемстваў, асабліва напярэдадні вялікіх дзяржаўных свят.
Вельмі цёпла ўспамінаюць выпускнікі 50-70 гадоў настаўніка матэматыкі Сапешку Вітольда Андрэевіча. Настаўнік-франтавік, ён вызваляў Беларусь, Варшаву, Усходнюю Прусію. Вярнуўшыся з фронту інвалідам, ніколі не страчваў гумару, умеў кожнага падбадзёрыць на ўроку, асабліва тых, хто не быў з матэматыкай на «ты».
Дубоўскі Канстанцін Іванавіч — настаўнік фізікі. З 1941 года ў складзе 1-й лыжнай брыгады і ўдарнай арміі ваяваў на Заходнім фронце, затым абараняў Маскву. Узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны ІІ ступені.
Мароз Міхаіл Сцяпанавіч ваяваў на Заходнім, Данскім, Беларускім франтах. Узнагароджаны ордэнам Аляксандра Неўскага, двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, медалямі «За ўзяцце Берліна», «За абарону Сталінграда», «За вызваленне Варшавы».
Такім мужным, самаадданым патрыётам быў і Гарэлікаў Анатоль Герасімавіч. Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, медалямі «За адвагу», «За абарону Сталінграда», «За абарону Кіева». Мароз М.С. і Гарэлікаў А.Г. пэўны час працавалі ў школе ваеннымі кіраўнікамі. Яны сваім выхаванцам-дапрызыўнікам прывівалі гонар і павагу да воінскай службы.
Вось такімі мужнымі патрыётамі мы бачылі і памятаем цяпер нашых настаўнікаў-франтавікоў. На жаль, толькі адзін наш ветэран пакуль што з намі. Гэта Людміла Сцяпанаўна Сергіеня. Астатнім — вечная памяць. Ніхто не забыты, нішто не забыта.
Анна АРЛОЎСКАЯ,
старшыня ветэранскай арганізацыі гімназіі № 1 г. Капыля імя М.В. Рамашкі 
Организаторами мероприятия выступили Копыльская РОС ДОСААФ, ОГАИ Копыльского РОВД, отдел идеологической работы, культуры и по делам молодежи райисполкома и РК ОО «БРСМ».
Любителей автомобильного спорта приветствовали и поздравляли с праздником заместитель председателя райисполкома Александр Липницкий, председатель Копыльской РОС ДОСААФ Александр Касинский, заместитель начальника отдела идеологической работы, культуры и по делам молодежи райисполкома Наталья Горбацевич.
Стиль вождения — филигранный
После ознакомления с трассой водители отправились в стартовый городок. В нынешнем году участие в соревнованиях приняли 28 автомобилистов в личном зачете и 6 командных составов.
Один за одним участники соревнований выходили на дистанцию, демонстрируя водительские навыки. Любителей ждали различные элементы фигурного вождения: «змейка», заезд в бокс, диагональная парковка, разворот в габаритном дворике, движение по габаритной колее, объезд препятствия, а перед стоп-линией участникам необходимо было перенести условный предмет с одной стойки на другую. Тактика прохождения трассы у каждого своя. Кто-то, на старте сорвавшись с места, буквально «подлетал» к каждому пункту, а кто-то, не спеша двигался вперед, пытаясь ювелирно исполнить каждую фигуру автодрома. Однако каждый стремился оказаться в лидерах. Кстати, кроме судей за интересным действием наблюдали и многочисленные зрители, которых вдоль площади собралось немало.
[caption id="attachment_53017" align="aligncenter" width="580"]
Александр Касинский (в центре) и победители личного и командного зачетов[/caption]
Самым успешным и профессиональным водителем в индивидуальном зачете оказался Анатолий Нагорный, который прошел все препятствия за 1 минуту и 11 секунд. Всего одну секунду уступил победителю Евгений Борисевич. Третьим на финише стал Владислав Хартанович с результатом 1 минута 19 секунд. Во время прохождения трассы этими тремя водителями чувствовалась их хорошая подготовка: действия были слаженными, точными и быстрыми.
Законное первое место в командном зачете — у команды из Копыльского РОЧС с результатом 4 минуты 29 секунд. Второй стала команда автолюбителей-копылян «Ночь — это наш день»: их время — 4 минуты 33 секунды. А замкнула тройку лидеров команда Копыльского филиала ОАО «Слуцкий сыродельный комбинат» с результатом 5 минут 6 секунд.
Победители личного и командного зачетов получили дипломы Копыльской РОС ДОСААФ. Также лидерам были вручены полезные подарки, спонсировали которые отдел идеологической работы, культуры и по делам молодежи райисполкома, отдел образования, спорта и туризма райисполкома, РОС ДОСААФ, РО РОО «Белая Русь», магазин автозапчастей «Копыль-кольцо», РК ОО «БРСМ», ЧП «Еврокорзина».
Авто-драйв на шпильках
В рамках соревнований состоялся также конкурс среди женщин-автолюбителей «AVTO-леди».
Стоит отметить, что девичьи состязания в водительском мастерстве проходят в Копыле уже не первый год и постепенно становятся традицией. Нынешней осенью навыки вождения показали пять представительниц прекрасного пола: среди них те, кому их демонстрировать не впервой.
[caption id="attachment_53016" align="aligncenter" width="580"]
Автоледи-2016 Наталья Горбацевич во время прохождения трассы[/caption]
Участницам предстояло пройти те же испытания, которые проходили мужчины. Конечно, женский стиль вождения кардинально отличался от мужского: автоледи выполняли элементы спокойно, без резких действий и визга тормозов. Однако выступления девушек вызывали большой интерес у зрителей.
Первое место за самое быстрое прохождение всех этапов присудили Наталье Горбацевич. Второе досталось Виктории Шостак, третье — у Татьяны Дубовик. Автоледи награждены дипломами и подарками от Копыльской РОС ДОСААФ. Подарки женщинам от Белорусского республиканского союза молодежи вручила и.о. первого секретаря РК ОО «БРСМ» Татьяна Дубовик.
Кристина ЖОГОЛЬ
Фото автора 
На яго былі выкліканы жыхары Сл.-Кучынскага сельсавета, якія маюць схільнасць да ўжывання алкагольных напіткаў, а іх дзеці знаходзяцца ў сацыяльна небяспечным становішчы, а таксама абавязаныя асобы і людзі, што парушаюць працоўную і грамадскую дысцыпліну. У рабоце каардынацыйнага цэнтра прынялі ўдзел намеснік старшыні райвыканкама Аляксандр Ліпніцкі, пракурор Капыльскага раёна Арцём Ляўша, прадстаўнікі РАУС, РАНС, УАЗ «Капыльская ЦРБ» і іншых зацікаўленых служб.
Пры сельвыканкаме згодна з патрабаваннямі Закона Рэспублікі Беларусь «Аб асновах дзейнасці па прафілактыцы правапарушэнняў» створаны Савет грамадскага пункта аховы правапарадку, які штомесячна праводзіць свае пасяджэнні. Пра гэта расказала старшыня Сл.-Кучынскага сельвыканкама Нэлі Гусева. Яна адзначыла, што паводзіны ўсіх грамадзян, якія ў гэты дзень знаходзіліся ў зале, неаднаразова абмяркоўваліся на пасяджэннях Савета. Усяго ж у 2016 годзе прайшло 10 пасяджэнняў, на якіх разгледжана 99 спраў. Штоквартальна праводзяць аналіз стану прафілактычнай работы з вывучэннем прычын і ўмоў, якія садзейнічаюць правапарушэнням і п’янству сярод жыхароў сельсавета, аналіз пажарнай бяспекі. На працягу года арганізоўваюць рэйды з наведваннем асоб, якія злоўжываюць спіртнымі напіткамі. «У выніку нашай работы шэраг грамадзян звярнуліся па кансультацыю да ўрача-нарколага або прайшлі лячэнне, каб пазбавіцца ад алкагольнай залежнасці, — адзначыла Нэлі Эдуардаўна. — За бягучы год чатыры чалавекі былі накіраваны ў лячэбна-працоўны прафілакторый. Аднак нягледзячы на ўсю прафілактычную работу, у якой нам дапамагаюць сельгаспрадпрыемства, установы адукацыі і аховы здароўя, на жаль, на тэрыторыі сельсавета колькасць злачынстваў і процівапраўных парушэнняў не змяншаецца».
Сярод тых, каму давялося ў гэты дзень трымаць адказ за свае не самыя лепшыя ўчынкі, было нямала жанчын. З аднаго боку, такая ўвага да прадстаўніц слабога полу зразумелая, паколькі ад жанчыны ў многім залежыць утульнасць у доме і цяпло сямейнага ачага. Аднак засмучае тое, што менавіта яны часта мяняюць любоў і пяшчоту сваіх дзяцей на задавальненні ў выглядзе папоек у сумніцельнай кампаніі або разам з мужам, што яшчэ больш небяспечна для маленькіх дамачадцаў.
Апошняе, у прыватнасці, тычыцца Алены і Максіма Е., якія неаднаразова былі заўважаны ў стане алкагольнага ап’янення, а жанчына нават двойчы прыцягвалася па гэтай прычыне да адміністрацыйнай адказнасці. Сям’я стаіць на ўліку, паколькі знаходзіцца ў сацыяльна небяспечным становішчы, а ў ёй выхоўваюцца непаўналетнія дзеці. Алене, для таго каб іх не страціць, неабходна будзе да 1 лістапада прайсці курс лячэння ад алкагольнай залежнасці.
Некалькі іншая сітуацыя ў Іны Б., якая жыве са сваім мужам у в. Харытонаўка. Яна сем гадоў таму ўжо страціла дачку і таму адносіцца да ліку абавязаных асоб. За гэты час назапасілася запазычанасць у 78 мільёнаў рублёў (да дэнамінацыі). Ужо двойчы Іна прымусова змяшчалася ў ЛПП. Зараз працуе ў ААТ «Старыца-Агра» і 75% ад заробленага павінна пералічваць у даход дзяржавы. Для таго, каб сума запазычанасці змяншалася хутчэй, каардынацыйным цэнтрам рэкамендавана адміністрацыі сельгас- прадпрыемства перавесці жанчыну на іншую працу.
Ніяк не адрамантуе печку і тым самым можа справакаваць пажар у доме «група таварышаў», якая сужыцельствуе ў вёсцы Русакі. Двое мужчын і дзве жанчыны злоўжываюць спіртнымі напіткамі, кураць — а гэта, як паказвае практыка, толькі на крок аддзяляе ад бяды. Для гаспадара дома Валерыя К. устаноўлены тэрмін — 1 лістапада, да якога печ неабходна прывесці ў парадак.
Раглядаліся на пасяджэнні справы двух работнікаў ААТ «Старыца-Агра»: адзін з іх — Сяргей В. — мае ўсяго 23 гады, Аляксандру Д. ужо 55. А аб’ядноўвае іх тое, што абодвух не дапускалі да работы (прычым неаднойчы), паколькі перад пачаткам працоўнага дня алкатэст паказваў станоўчы рэзультат. Неяк патлумачыць свае паводзіны мужчыны не змаглі. А таму будуць заставацца пад пільнай увагай адпаведных служб.
Па-рознаму ўспрымалі крытыку ў свой адрас людзі, паводзіны якіх былі вынесены на агульны разгляд. Нехта апускаў галаву і ўсім сваім выглядам паказваў, што яму сорамна. Былі і такія, хто лічыў, што лад жыцця, які яны вядуць, тычыцца толькі іх саміх. Аднак яны не разумеюць самае важнае: усе гэтыя душавыратавальныя размовы вядуцца не дзеля таго, каб даць справаздачу аб выкананні нейкага мерапрыемства. Яны накіраваны на выратаванне сям’і і самага галоўнага яе багацця — дзяцей.
Маргарыта САКОВІЧ 
