■ Каля выставы - юныя краязнаўцы[/caption]
На выставе «Славутая гісторыя і дзень сённяшні», прысвечанай сталічнаму рэгіёну, прадстаўлены кнігі па гісторыі вобласці, Рэспублікі Беларусь і шмат іншага.
Цыкл выстаў «2018 — Год малой радзімы» складаецца з трох этапаў: на першым этапе наведвальнікі ўстановы знаёмяцца з агульнымі звесткамі пра наш населены пункт. Тут прадстаўлена папка «Цімкавічы: гісторыя і сучаснасць», у якой змешчана інфармацыя пра вёску.
Другі этап — выстава «Знай нашых». Гэта інфармацыя аб знакамітых земляках: Кузьме Чорным; Герою Савецкага Саюза гвардыі капітане Наржымскім У.А.; пісьменніку, прафесару, доктару філалагічных навук, беларускім літаратуразнаўцу Бельскім А.І.; былым дырэктару мясцовай сярэдняй школы, якой за плённую педагагічную працу ў 1957 годзе прысвоена званне Заслужанага настаўніка БССР і якая за добрасумленную працу была ўзнагароджана ордэнамі Кастрычніцкай Рэвалюцыі, Працоўнага Чырвонага Сцяга, «Знак Пашаны» і іншым, Раманенцы З.І.; галоўным рэдактару часопіса «Алеся» (1972 – 2000) Карпенцы М.І. і яшчэ добрым дзясятку знакамітых цімкаўлян.
Пры абзоры выстаўленых матэрыялаў акцэнт робіцца на яшчэ адну знакамітую нашу зямлячку Кунцэвіч С.А. Менавіта Соф’я Адамаўна — адна з гераінь кнігі С. Алексіевіч «У вайны не жаночае аблічча». Жанчына-легенда, якой лёс наканаваў прайсці алею славы і перажыць пакуты голаду, страту мужа, сямі любімых братоў і сясцёр, бацькоў. Другога мая 1945 года асколкам асфальту яна напісала на сцяне рэйхстага: «Я прыйшла ў Берлін, каб забіць вайну». Акрамя медаля Флорэнс Найцінгейл, на лацкане пінжака Соф’і яшчэ шмат узнагарод: «За ўзяцце Берліна», «За абарону Каўказа», «За вызваленне Варшавы»… На вайне лейтэнант медыцынскай службы Соф’я Кунцэвіч была тры разы паранена і два — кантужана. Яна двойчы перажыла клінічную смерць. Пра жыццё знакамітай зямлячкі ў бібліятэцы распрацаваны сцэнарый і зроблена прэзентацыя.
■ Виталий Ракевич и Ирина Степуро вручают диплом за первое место Янине Будкевич из ф-ла «Великая Раевка» ОАО «Криница»[/caption]
В начале встречи все участники собрались в актовом зале Душевского сельского дома культуры. Их поприветствовали первый заместитель председателя Копыльского райисполкома – начальник управления сельского хозяйства и продовольствия Виталий Ракевич и председатель Копыльской районной профсоюзной организации работников АПК Ирина Степуро, которая подробно ознакомила всех собравшихся с регламентом конкурса и пожелала успехов и отличных результатов в предстоящем мероприятии.
За ходом конкурса следило жюри из числа специалистов управления сельского хозяйства и продовольствия Копыльского райисполкома, Центра подготовки, повышения квалификации и переподготовки рабочих, районной ветеринарной станции, филиала РУСП «Минское племпредприятие».
В первом задании нужно было показать теоретические знания. Каждый участник за 20 минут должен был дать правильные ответы на 10 вопросов в тестовой форме, где проверялись знания по основам животноводства и кормопроизводства, организации и технологии производства молока и другое. К слову, большинство участников справились с этим заданием за считанные минуты.
Как говорится, от теории ближе к практике. Именно во втором задании нужно было качественно и на время разобрать и собрать доильный аппарат.
[caption id="attachment_66175" align="aligncenter" width="350"]
■ Татьяна Попкова из ОАО «Преснаки»[/caption]
Жюри оценивало в этом конкурсе не только быстроту, но и бережное отношение к деталям прибора, аккуратность в разборке-сборке. И хоть, как принято считать, в операторы идут только женщины, в конкурсе наравне со всеми участвовал мужчина, показавший хорошие результаты. Александр Черняховский трудится в ОАО «Преснаки» на молочнотоварной ферме «Камень» около 18 лет. И хоть в подобном мероприятии участвует впервые, с уверенностью захотел проверить свои силы.
[caption id="attachment_66174" align="aligncenter" width="350"]
■ Александр Черняховский из ОАО «Преснаки»[/caption]
Третья часть соревнований под названием «Технология машинного доения» проходила на молочнотоварной ферме «Душево». В этом задании участники на деле показали свои профессиональные навыки. Умение подготовить корову к доению, полный процесс работы — одним словом, все то, что входит в обязанности оператора МТФ.
[caption id="attachment_66178" align="aligncenter" width="560"]
■ Татьяна Расковинская из ОАО «Копыльское»[/caption]
[caption id="attachment_66177" align="aligncenter" width="560"]
■ Татьяна Матвеева из ОАО «Семежево»[/caption]
В завершение конкурсной программы прошла кофе-пауза для участников, а также небольшой концерт, который представили работники Душевского дома культуры.
Надо сказать, что подвести итоги было непросто, так как многие из операторов были хорошо подготовлены. В торжественной обстановке Виталий Ракевич и Ирина Степуро поблагодарили всех за активное участие. В результате победители расположились в своих возрастных группах — старше 31-го года и младше. Среди более опытных первое место заняла Янина Будкевич из филиала «Великая Раевка» ОАО «Криница», второе — у Валентины Шпилевской из ЗАО «Жилихово», третьей стала Оксана Червяковская, работающая в ОАО «Старица-Агро». Среди операторов младше 31-го года первое место — у Анны Кардаш из ПУП «ПИК-Лесное», второй стала Людмила Давидовская из ОАО «Пионер-Агро», на третьей позиции расположилась Татьяна Попкова из ОАО «Преснаки». Всем им были вручены дипломы и денежные премии от райкома профсоюза работников АПК, а также ценные подарки от Копыльского районного совета Агропромышленного союза.
[caption id="attachment_66176" align="aligncenter" width="560"]
■ Людмила Давидовская из ОАО «Пионер-Агро»[/caption]
Дополнительным бонусом в награждении стали еще два сюрприза для некоторых работников. Так, оператор из ОАО «Тимирязевский» Надежда Лупик получила награду от райкома профсоюза работников АПК в номинации «За преданность делу»: ее стаж работы составляет более 43-х лет. А в номинации «За отважность» от Копыльского РК ОО «БРСМ» получила грамоту и подарок самая молодая участница конкурса Анастасия Орловская из ОАО «Старица-Агро». К слову, в конце конкурса никто не остался без подарка — все, кто принял участие в состязаниях, получили ценные призы.
Павел ШЕИН 
ндарную сваячку: дзяўчынцы было тры гадкі, калі ў 1977 годзе не стала Надзеі Іванаўны.
Афіцыйна
Надзея Іванаўна Букатая была ініцыятарам руху за пераход на інтэнсіўны метад адкорму жывёл, з’яўлялася адной з першых свінарак-тысячніц. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 18 студзеня 1958 года Н.І. Букатай першай у нашым раёне за выдатныя поспехі ў сельскагаспадарчай вытворчасці было прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з уручэннем ордэна Леніна і залатога медаля «Серп і Молат». Была ўзнагароджана таксама ордэнам «Знак Пашаны», медалём «За доблесную працу».
Сёння памяць пра яе захоўваюць шматлікія нашчадкі. Сярод іх — дачка Надзеі Іванаўны — Галіна Мікалаеўна Мядзведская, якая жыве ў аграгарадку Пацейкі, а на зіму пераязджае да дачкі ў Чырвоную Дубраву. Жыццёвыя пуцявіны — Мая мама нарадзілася ў 1918 годзе ў Траянаве ў беднай сялянскай сям’і Козелаў, Марыі Іосіфаўны і Івана Вікенцьевіча, — дзеліцца ўспамінамі Галіна Мікалаеўна. — У яе яшчэ была сястрычка Марыя. Мама скончыла пяць класаў і рана пайшла на працу. Да пачатку Вялікай Айчыннай вайны яна паспела папрацаваць і паляводам у калгасе «Камуніст», і няняй, і выхавальніцай у калгасных дзіцячых яслях, нават і загадвала імі. У 38-м годзе выйшла замуж за настаўніка Мікалая Букатага, які прыехаў на працу ў Пацейкаўскую школу ажно з Магілёўскай вобласці. Праз два гады нарадзілася я. Пачалася вайна. Ледзьве паспеў скончыцца апошні экзамен у таты, як усіх настаўнікаў сабраў дырэктар школы і сказаў, каб яны не заставаліся дома, а выязджалі куды хто можа, бо немцы нікога не пакінуць у жывых. Тату з мамай далі каня з павозкай, і мы паехалі да яго на радзіму, у вёску Старыя Наборкі Клічаўскага раёна. Ехалі доўга. Мама расказвала, што ад той жудасці, якая адбывался навокал, ажно валасы ўставалі дыбам. Людзі ратаваліся як маглі, некуды беглі, мітусіліся. Мы жылі ў бабулі, татавай мамы. У 42-м нарадзіўся брат Міша. А праз год тата памёр ад сухотаў, на якія доўгі час хварэў. Да вайны ён лячыўся, а потым… Вядома ж, ні ежы добрай, ні лекаў не было. У 1947 годзе мама вырашыла вярнуцца на Капыльшчыну. Спачатку жылі ў зямлянцы: хата згарэла ў войну. Бабуля пачала будаваць новую. У гэтым жа годзе я пайшла вучыцца ў школу, а мама ўладкавалася ў калгас «Радзіма» (пазней калгас «Прагрэс») цялятніцай. Яна ішла на працу па два-тры кілометра да фермы, падымалася ў 4 гадзіны раніцы. І гэтак — кожны дзень, у любое надвор’е. Мы калі-нікалі дапамагалі ёй на ферме. А з 51-га года яна працавала ўжо свінаркай. Цяжкія крокі да славы Калгас «Радзіма» моцна адставаў па вытворчасці мяса. Калі ў пачатку 50-х Надзея Іванаўна прыйшла працаваць на ферму, там было 15 свіней. Усё трэба было пачынаць спачатку. Але Букатая працы не баялася. І хутка, дзякуючы таму, што выкарыстала выгульнае ўтрыманне жывёлы, атрымала добрыя вынікі. А ўжо ў 1960 годзе колькасць свіней павялічылася — стала больш за 1000 галоў, мяса сталі атрымоўваць па 50 цэнтнераў на кожныя 100 гектараў сельгасугоддзяў. Галіна Мікалаеўна ўспамінае такі выпадак. Неяк на ферму, дзе працавала Надзея Іванаўна, прыехала супрацоўніца райвыканкама Мядзведзева з нейкай праверкай. Аднак так здарылася, што машына яе недзе затрымалася, і жанчына вымушана была правесці цэлы дзень на гэтай самай ферме. Яна хадзіла за Надзеяй Іванаўнай, назірала за яе работай — і на свае вочы ўбачыла, якая цяжкая праца свінаркі. Супадзенне ці не, але праз нейкі час Букатай Надзеі Іванаўне было прысвоена пачэснае званне Героя Сацыялістычнай Працы. [caption id="attachment_66187" align="aligncenter" width="560"]
■ Першы сакратар ЦК КПСС М.С. Хрушчоў і сакратар ЦК КПСС М.Р. Ігнатаў пасля ўручэння ордэнаў і медалёў сярод узнагароджаных і Герояў Сацыялістычнай Працы Беларускай ССР 23 студзеня 1958 г., г. Мінск. Н.І. Букатая крайняя злева ў трэцім радзе[/caption]
Так, праца жанчын у сельскай гаспадарцы ў той час была вельмі складанай. Каб накарміць свіней, Надзеі Іванаўне прыходзілася ўручную перацягваць вялікія металічныя тачанкі з кормам, якія ўверсе прымацоўваліся да жалезных рэек.
Працоўны дзень Надзеі Іванаўны на ферме не заканчваўся. Як дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 5-га склікання, яна дапамагала людзям вырашаць іх праблемы.
Крыху аб асабістым
— Мама працавала ўсё сваё жыццё, — расказвае Галіна Мікалаеўна. — А на сябе не хапала часу. З-за яе пастаяннай занятасці на ферме нас выхоўвалі бабуля і цётка Марыя, якая так ніколі і не выйшла замуж. Нават уласную хату пабудавала мама толькі ў 61-м годзе. На ўваходзіны прыязджаў шмат хто з кіраўнікоў раёна. Сярод іх завітаў да нас і Сухій Мікалай Андрэевіч, які ў тую пару займаў пасаду старшыні выканкама Капыльскага раённага Савета народных дэпутатаў. А нехта з высокапастаўленых гасцей падарыў вялікі фікус, што доўга рос у нашай хаце.
Усё сваё жыццё Надзея Іванаўна заставалася вясёлай. Яе звонкі голас заўсёды быў чуцён на вясковых вяселлях і святах. Але сама замуж больш не выйшла, нягледзячы на шматлікія прапановы. Пазней яе ўнучку Аксану за вясёлы нораў сваякі так і называлі — «баба Букаціха»: бабуля з дзяўчынкай вельмі пацешна спявалі разам.
Але цяжкая праца не прайшла бясследна: жанчына цяжка захварэла. Каб крыху падправіць здароўе, ёй даволі часта давалі пуцёўкі ў розныя санаторыі Савецкага Саюза. Адна з унучак Алена Міхайлаўна Новік, якая зараз працуе ў Капыльскім райспажыўтаварыстве, успамінае, як васьмігадовай дзяўчынкай часта наведвала бабулю ў бальніцы. Але хвароба перамагла, і 3 верасня 1977 года сэрца Героя Сацыялістычнай Працы Надзеі Іванаўны Букатай перастала біцца. Яна пахавана на могілках у родных Пацейках.
Па-за часам
…Ішоў 1982 год. У бухгалтэрыі калгаса імя Дзяржынскага працавала Таццяна Леанідаўна Бурак, дачка Галіны Мікалаеўны і адпаведна ўнучка Букатай. Па нейкіх справах у калгас прыехаў Сухій Мікалай Андрэевіч, які ўжо ўзначальваў выканкам Мінскага абласнога Савета народных дэпутатаў. Ён зайшоў у бухгалтэрыю, спыніўся і, калі даведаўся, што Таццяна Леанідаўна з Пацеек, узгадаў: у гэтай вёсцы жыла цікавая жанчына Букатая Надзея Іванаўна, і расказаў пра такі выпадак. Аднойчы, калі яшчэ працаваў у Капылі, ён прымаў грамадзян у выканкаме. Тут у кабінет уваходзіць сакратар і гаворыць, што да яго на прыём сядзіць Герой Сацыялістычнай Працы Букатая Надзея Іванаўна. А людзі з такім высокім званнем маглі заходзіць без чаргі. Мікалай Андрэевіч не паверыў і выйшаў з кабінета: так, на самай справе сярод іншых убычыў і Надзею Іванаўну. Ён вярнуўся на сваё працоўнае месца і сказаў сакратару, каб тая выклікала Букатую без чаргі. Але без чаргі на прыём Надзея Іванаўна так і не зайшла: «Не, тут шмат людзей чакае. Я пасяджу», — адказала яна сакратару. «Такіх сціплых людзей я не бачыў», — зрабіў вынік Мікалай Андрэевіч. А бухгалтару Таццяне Бурак — унучцы гераічнай жанчыны — дадаў: «Вы павінны працаваць так, як і Ваша бабуля».
Без перабольшвання можна сказаць, што наказ Сухага выкананы: многія з нашчадкаў Букатай працавалі і працуюць старанна і добрасумленна. Галіна Мікалаеўна рабіла лабарантам у роднай гаспадарцы на працягу 32 гадоў. Паштальён аддзялення паштовай сувязі «Навасёлкі» (унучка) Ніна Леанідаўна Карпінская прымала ўдзел у пятым Усебеларускім народным сходзе і прызнана «Чалавекам года Міншчыны-2015». Таццяна Бурак доўгі час узначальвала паштовае аддзяленне ў Чырвонай Дубраве. Мае ўласныя ўзнагароды і начальнік участка Капыльскага райспажыўтаварыства Алена Новік. І гэты спіс можна працягваць.
[caption id="attachment_66221" align="aligncenter" width="560"]
■ Галіна Мікалаеўна Мядзведская і Таццяна Леанідаўна Бурак разглядаюць фотаздымкі[/caption]
— Дзякуй за памяць, — на развітанне, калі мы пакідалі яе хату, сказала Таццяна Бурак.
Але… дзякаваць павінны мы. За працу, за тое, што Вы, Надзея Іванаўна, не імкнуліся да лёгкага жыцця, што з’яўляліся і з’яўляецеся прыкладам для не аднаго пакалення беларусаў. А памяць зберагчы — гэта ўжо наш абавязак. Дарэчы, некаторы час адна з вуліц райцэнтра насіла імя Букатай, але чамусьці была перайменавана ў Вішнёвую. Вішнёвых ці Зялёных вуліц шмат у розных населеных пунктах, а вось вуліца імя гераічнай зямлячкі павінна быць менавіта ў Капылі.
Дзіяна ТКАЧЭНКА 
Участие в данном мероприятии примут команды трудовых коллективов предприятий, организаций и учреждений Копыльского района. Возраст участников — не моложе 2000 года рождения. В программу соревнований входит кроссовый бег среди мужчин и женщин на дистанции 1,5 км. Состав команды — от трех участников и более, участие руководителя организации обязательно.
Соревнования проводятся в двух возрастных группах среди мужчин и женщин (раздельно): 18 – 29 лет (2000 – 1989 г.р.) и 30 лет и старше (с 1988 г.р.). Участники, вошедшие в тройку призеров в своих возрастных группах, будут отмечены грамотами, медалями и денежными вознаграждениями.
Как отметил директор ГУ «Копыльский районный физкультурно-оздоровительный центр» Виктор Василевский, подтверждение об участии в легкоатлетическом пробеге с предварительной заявкой направляется не позднее 7 мая 2018 года в отдел образования, спорта и туризма райисполкома (тел./факс (8-01719) 21-4-08). Регистрация и оформление участников соревнований проводится в физкультурно-оздоровительном центре: 11 мая — с 10 до 17, 12 мая — с 8 до 11 часов.
Татьяна БОХАН 
■ Драйв от команды «Пушка»[/caption]
Как и в классическом КВНе, ребят ожидали три конкурса: визитка, музыкальный биатлон и музыкальное домашнее задание. А оценивало игру компетентное жюри. В его состав вошли: начальник отдела организационно-методического сопровождения воспитательной работы и молодежных инициатив ГУО «Минский областной институт развития образования» Марина НОВИК, специалисты Центра пропаганды и обучения Минского областного управления МЧС Виталий ГОЛОВКО, Станислав КОБА и Николай ДЕЛЕНДИК. Критериями оценки были юмористичность, оригинальность формы исполнения, артистизм, музыкальность, режиссура и постановка, слаженность команды.
Под звуки давно знакомой для всех веселых и находчивых песни актовый зал СШ № 3 г. Копыля наполнялся зрителями. Сразу становилось понятно: популярность КВН как формы самовыражения для эрудированных, артистичных, поющих и танцующих неизменна.
Кстати
Всего в областном фестивале приняло участие около 220 ребят из учреждений общего среднего, дополнительного образования детей и молодежи Минской области. По итогам зональных игр призовые места заняли команды из Дзержинского, Клецкого, Минского, Молодечненского, Несвижского, Пуховичского районов и г. Жодино.
Победители зональных этапов примут участие в финале VIII Областного фестиваля КВН «Талантливая молодежь талантлива во всем», который состоится 28 мая 2018 года на базе Дома культуры Столбцовского района.
Первый конкурс — визитная карточка — с первых минут дал понять, что игра будет жаркой. Выступления школьников показали: подростки в курсе многих особенностей профессии спасателей и умеют рассказать о ней с огоньком и юмором. Биатлон — конкурс, в котором нужно стрелять, а по условиям КВН — еще и с музыкой. Но справились не все команды, и вместо двух сцену покинули сразу четыре. Быть краткими, остроумными и к тому же музыкальными, как оказалось, дело непростое. И музыкальный конкурс получился музыкальным опять-таки не у всех команд, хотя раскрыл немало талантов, дал возможность КВНщикам показать чувство юмора, оригинальные артистические способности. Каждая команда отличилась и блеснула чем-то своим перед соперниками. Настоящий КВНовский драйв прозвучал в выступлении копылян: «Пушка» выстрелила громко и метко. Достаточно дружной и ощутимой оказалась и поддержка болельщиков. Бурные аплодисменты звучали в адрес всех команд, поэтому актовый зал был наполнен смехом, а зрители не уставая подбадривали команды всевозможными речовками и аплодисментами. Радовали игроков, членов жюри и болельщиков выступления юных вокалистов из СШ № 3 г. Копыля (воспитанников учителя музыки Виктора Москвичева) и ученицы гимназии № 1 г. Копыля им. Н.В. Ромашко Анастасии Карпович. Время пробежало быстро. И вот наступил самый волнительный момент. На сцене команды и члены жюри. Наиболее веселой и находчивой была признана команда «Тушилка. Эконом-версия!». Второе место заняли «Ястребы», ну а третье по праву принадлежит ребятам, которые «Ближе к жизни». Копыльская «Пушка» — в золотой серединке. Мнение жюри: что, как и почему Николай ДЕЛЕНДИК: — Выскажу мнение относительно каждой команды. «Пушка»: порадовало, что ребята, находясь на сцене, получали истинное удовольствие, они жили своей жизнью и от души делали то, что считали нужным. Это замечательно, это здорово. Но все же стоит полагаться не только на свои мысли, но и прислушиваться к руководителю. «3+3»: ребята, несмотря на то, что самые маленькие, — все же большие молодцы. Вам отдельное спасибо, вы выкладывались по полной. Но также не было видно работы руководителя. «Чрезвычайные таланты»: начали хорошо, визитка удалась, но чуть недоработали, не хватило настроя. «10-я волна»: молодцы, старались. И вот если бы объединить с предыдущей командой — получилось бы здорово. «Ближе к жизни»: наоборот, все начали чуть хуже, но поняли ошибки, по ходу исправились и по-хорошему хлопнули дверью. «Тушилка. Эконом-версия!»: ровно, качественно, хорошо. «Любанские зажигалки»: огромное спасибо, команда хорошая и дружная, но были небольшие минусы. «Ястребы»: хорошо начали визитку, но потом немного оступились и в биатлоне, и в шутках. «Подъем»: ровное выступление, но недостаточно яркое для финала. Диана ТКАЧЕНКО
«Нововведением переписи-2019 является полный отказ от бумажных носителей, использование планшетных компьютеров в целях автоматизации ввода данных и подключения системы контроля, - отметила глава Белстата. - Это позволит обеспечить высокое качество заполнения переписных листов».
По ее словам, ведется работа с Национальным банком по возможности заполнения переписных листов и их передачи через интернет. «Президентом поставлена задача максимального использования регистров при проведении переписи, - напомнила Инна Медведева. - Во все переписные листы уже будет загружена информация из регистра населения, Фонда социальной защиты населения и других регистров, существующих в республике. Это сократит время на заполнение переписного листа». Основная задача переписи - получить необходимую информацию о населении для разработки направлений социально-экономического развития страны, проведения демографических и социальных исследований, прогнозирования численности и состава населения, оптимального распределения и использования трудовых ресурсов. 
■ Яніна и Фёдар Зяньковічы (1957 год)[/caption]
Разам з Фёдарам Вікенцьевічам пражылі 48 гадоў (механізатар, двойчы ардэнаносец). Асабістым прыкладам імкнуліся выхаваць у трох сыноў працавітасць, адказнасць, любоў да радзімы і людзей. Яніна Адамаўна заўсёды правярала ўрокі ў дзяцей, наведвала бацькоўскія сходы. Не шкадавала купляць цукеркі і пернікі — помніла сваё гаротнае дзяцінства. А хлопцы пасля заняткаў у школе дапамагалі маці на ферме даіць кароў, пераносіць бітоны з малаком, падкладваць кармы. Прыйшлося пахвалявацца і за іх. Старэйшы Анатоль служыў на кітайскай мяжы, сярэдні Аляксандр — на Паўночным флоце, малодшы Уладзімір — у Маскве. Усім справілі провады ў армію і вяселлі.
За 40 гадоў працоўнага стажу заўсёды знаходзілася ў ліку перадавікоў гаспадаркі (адзначана граматамі, падзякамі і прэміямі), бо працавала шчыра, з поўнай аддачай, ніколі не адмовілася ад тэрміновых заданняў. Калі ішла на пенсію, плакала, не хацела пакідаць, так уцягнулася ў працу. Перажытае пакінула балючы след: перанесены інсульт, аперацыя, пакручаныя пальцы. Узімку Яніна Адамаўна жыве ў старэйшага сына ў Капылі, летам — у роднай вёсцы. Ганарыцца шасцю ўнукамі і двума праўнукамі. Ад сваіх родных пастаянна чуе добрыя словы і віншаванні са святамі. А маладым жадае працаваць добрасумленна, любіць сваю сям’ю і родныя мясціны.
Барыс ДЗЕНІСЮК,
член ГА «Беларускі саюз журналістаў» 
■ Александр Карпович (справа) приветствует песней Александра Гирко[/caption]
Районная агитбригада в составе председателя Копыльского РК профсоюза работников АПК Ирины Степуро и главного специалиста отдела идеологической работы, культуры и по делам молодежи райисполкома Вероники Лепетило приехала поздравить Виталия Погребицкого из СХФ «Рудное». Механизатор отличился на севе яровых зерновых культур. Руководство хозяйства отзывается о нем как о добросовестном и исполнительном работнике. Лидеру вручили «молнии»-благодарности от председателя райисполкома, председателя райкома профсоюза работников АПК и подарок, а самодеятельный артист Копыльского РЦК Александр Карпович подарил задорную песню.
[caption id="attachment_66189" align="aligncenter" width="560"]
■ Александр Дубовик и Александр Белаш[/caption]
А вот в ОАО «Прогресс 2010» на посевной кампании отличились целых четыре работника. Молодой механизатор Евгений Сай — один из лучших в районе на культивации, Александр Белаш — на севе яровых зерновых и зернобобовых культур, Александр Дубовик — на пахоте. Этих людей нам как раз удалось застать на мехдворе. А вот у Александра Гирко, который отличился на севе сахарной свеклы, самый пик сезона. В хозяйстве сейчас активно сеют сладкие корнеплоды, под которые отведено 440 гектаров.
[caption id="attachment_66188" align="aligncenter" width="350"]
■ Евгений Сай[/caption]
[caption id="attachment_66191" align="aligncenter" width="350"]
■ Виталий Погребицкий[/caption]
Корреспонденты райгазеты на подобные поздравления-чествования вместе с агитбригадой выезжают регулярно. Хочу сказать, что многие лица уже давно знакомы. Это люди, которые добросовестно трудятся на земле, из года в год их имена звучат исключительно в числе передовиков. Многие их них сегодня просто не представляют свою жизнь без земли, полей и техники. И абсолютно неважно, что приходится вставать на заре, а спать ложиться к полуночи — они сложные испытания всегда проходят с честью.
Кристина ЖОГОЛЬ 
Сменяются эпохи, сменяются поколения, но первомайские праздники каждый год приходят в наши дома, как еще одна яркая и радостная примета долгожданной весны. Первомай одинаково любим всеми поколениями и по праву считается всенародным праздником.
Для людей старшего возраста 1 Мая по-прежнему символизирует трудовую солидарность, для молодежи — весеннее обновление и надежду на будущее.
От всей души желаю вам счастья, благополучия, крепкого здоровья на долгие годы и новых свершений на благо Беларуси!
Людмила НИЖЕВИЧ,
депутат Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь
-----------------------------------------------------------------------------
Уважаемые жители Копыльщины!
Сердечно поздравляем вас с Праздником труда — 1 Мая!
Этот весенний праздник наполнен солнечным светом и теплом, отмечен особым чувством солидарности всех, кто своими руками создает будущее, кто любит работать. Наше общее стремление достойно трудиться, обеспечить лучшую жизнь для детей, внуков, близких людей, жить в мире и согласии служит надежным фундаментом для благополучия наших семей, а общие достижения делают жизнь лучше и создают уверенность в завтрашнем дне.
Примите пожелания крепкого здоровья, добра и любви, тепла и мира вам, вашим коллегам, родным и близким!
Районный исполнительный комитет
Районный Совет депутатов 
На аснове матэрыялаў і экспанатаў школьнага краязнаўчага музея калектывам і навучэнцамі школы была распрацавана праграма дзейнасці віртуальнага музея, накіраваная на рашэнне праблемы выхавання патрыятычных і духоўна-маральных якасцей асобы навучэнцаў. Актыўнымі ўдзельнікамі стварэння і папаўнення матэрыялаў на старонках музея з’яўляюцца навучэнцы сярэдняга звяна нашай школы.
Наш музей — гэта макет хаты пачатку ХХ стагоддзя. Ён дазваляе нам перанесціся ў мінулае і ўзгадаць, у якіх умовах жылі нашы прадзеды, чым яны займаліся.
А віртуальны музей складаецца з наступных раздзелаў: «Сялянская хата», «Вышыўка і ткацтва», «Прылады працы і быту», «Сакральны свет беларусаў», «Святочна-абрадавы каляндар», «З гісторыі вёскі Бучаціна», «Экскурсія па музеі», «Этнаграфічны слоўнік».
Раздзел «Сялянская хата» змяшчае ў сабе два падраздзелы — «Чырвоны кут» і «Кут гаспадыні». «Чырвоны» кут (покуць) — найбольш шаноўнае і пачэснае месца ў хаце, якое звычайна было звернута на поўдзень ці ўсход, размяшчалася на супрацьлеглым баку ад печы. На покуці развешвалі абразы, убраныя вышытымі ручнікамі, пучкі асвечаных у царкве жытнёвых каласоў i траў. Экспанаты, якія выстаўлены ў «Куце гаспадыні», сведчаць аб занятках жанчыны таго часу. Шукаючы матэрыял для раз-дзела, дзеці выявілі, што работа гаспадыні не была такой цяжкай, але працавала жанчына вельмі многа: акрамя іншага, яшчэ і прала і ткала вечарамі, часам пад акном пры святле месяца. Нездарма была такая прыказка: «Гаспадар трымае адзін вугал у хаце, а гаспадыня — тры».
У раздзеле «Вышыўка і ткацтва» мы назіраем саматканыя ручнікі, посцілкі, абрусы. Вышыўка і ткацтва з’яўляюцца вельмі важнымі відамі дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва.
На старонцы «Прылады працы і быту» нашага віртуальнага музея можна бачыць самыя розныя прылады земляробчай працы. Сярод іх — драўляныя вілы, рыдлёўка, шуфель, драўлянае кола, цэп. У кожнай хаце мелі месца ночвы, ступа, прас, кашы і карабы. Не адно стагоддзе круціцца ганчарны круг, адорваючы людзей цудоўнымі глінянымі вырабамі.
Беларус заўсёды прытрымліваецца даўніх, прадзедаўскіх звычаяў, даўно ўжо забытых іншымі народамі. Свята верыць ён у магічную і сакральную сілу рэчаў, якія ў паўсядзённым жыцці акружалі нашых продкаў на кожным кроку. Раздзел «Сакральны свет беларусаў» сведчыць аб тых рэчах, якім нашы продкі надавалі нейкую магічную, таямнічую сілу. Для нашай мясцовасці гэта акно, грамнічная свечка, лялькі, ручнікі, павук, адзенне і калыскі.
Наведаўшы старонку «Абрадава-святочны каляндар», мы даведваемся, якія святы былі ў нашых продкаў. Многія з іх святкуюць і цяпер, каб прадоўжыць народныя традыцыі.
На старонцы «З гісторыі вёскі Бучаціна» можна даведацца, адкуль пайшла назва вёскі, раскрываецца матэрыял аб жыцці нашых землякоў з 1622 года і па сённяшні дзень. Вось якое існуе паданне. Калісьці ў даўнія часы на левым беразе ракі Волкі пасяліліся плямёны люцічаў, а на правым беразе — плямёны буцічаў. Адсюль і пайшла назва вёскі Бучаціна. У 1874 годзе была пабудавана царква. У прыходзе не было ні адной школы. Толькі ў 1885 годзе ў Бучаціне адкрыліся дзве школы граматы. У першай школе навучаў 20 хлопчыкаў селянін Прахарэня, а ў другой навучаў 11 хлопчыкаў селянін Каленчыц. Заняткі пачыналіся са свята Пакроваў 14 кастрычніка і заканчваліся Благавешчаннем 7 красавіка. Ні ў адной школе не навучаліся дзяўчынкі. У 1908 го-дзе ў Бучаціне было адкрыта народнае вучылішча. Настаўнікамі працавалі дочкі святара Рудакоўскага — Юля і Саша. Сучасны будынак школы ўзведзены ў 1980 годзе. На тэрыторыі вёскі размешчаны: вучэбна-педагагічны комплекс «Бучацінскі дзіцячы сад – сярэдняя школа», Арлікоўскае лясніцтва, Бучацінскі сельскі савет, сельскі дом культуры, сельская бібліятэка, фельдшарска-акушэрскі пункт, пажарна-аварыйны ратавальны пост, аддзяленне сувязі, аддзяленне Беларусбанка, магазін.
Уся інфармацыя аб праекце размешчана на сайце школы www.buchatino.schools.by.
Святлана ЛІННІК,
Алена САНІКОВІЧ,
кіраўнікі педагагічнага праекта 
