■ Настаўнікі Ляшнянскай СШ. У цэнтры - Ліннік Іван Ігнатавіч. 22 чэрвеня 1941 г.[/caption]
…21 чэрвеня 1941 года вучні і настаўнікі Ляшнянскай СШ і жыхары вёскі Лешня святкавалі выпускны вечар. На школьным двары іграў духавы аркестр, якім кіраваў настаўнік школы Каляда Васіль Васільевіч. Ніхто нават і не здагадваўся, што гэта апошні мірны вечар. На досвітку 22 чэрвеня 1941 года пачалася Вялікая Айчынная вайна. Як і ўсе савецкія людзі, жыхары вёскі Лешня ўключыліся ў актыўную барацьбу супраць фашысцкіх захопнікаў. У першых радах былі настаўнікі школы і моладзь. Былы дырэктар Ляшнянскай сярэдняй школы Ліннік Іван Ігнатавіч з’яўляўся адным са стваральнікаў партызанскага атрада імя Чапаева. У 1943 годзе ўзначальваў падпольную рэдакцыю раённай газеты «Калгаснік Капыльшчыны». Пасля вызвалення раёна ў 1944–1945 гадах працаваў начальнікам Капыльскага раённага аддзела адукацыі, а пазней — Баранавіцкага аблана. Настаўнік школы Корнеў Васіль Аляксеевіч стаў партызанам партызанскага атрада імя Чапаева брыгады імя Чапаева № 27. Загінуў зімой 1943 года ў вёсцы Красіна, пахаваны ў Лешні.
Настаўнік гісторыі Кажамякін Фёдар Фёдаравіч загінуў далёка ад Радзімы і знайшоў апошні прытулак на французскай зямлі. Зімой 1943 года ў горад Пон-Шано прыгналі чарговую партыю ваеннапалонных, каб яны расчысцілі завалы пасля бамбардзіроўкі англічанамі электрастанцыі. Мясцовыя патрыёты звязаліся з некаторымі ваеннапалоннымі і хутка дапамаглі ўцячы Фёдару і яго таварышам. Найбольш вызначыўся Кажамякін пры знішчэнні калоны гітлераўцаў, у якой былі два грузавікі, дзве легкавушкі і бронетранспарцёр. Пятнаццаць партызан на чале з Кажамякіным дзейнічалі рашуча і смела. Яны знішчылі тэхніку праціўніка і ўзялі ў палон 40 ворагаў. Загінуў Фёдар Кажамякін 4 верасня 1944 года і пахаваны на могілках горада Пакрысце, што знаходзіцца ў правінцыі Брэтань. Быў узнагароджаны Ваенным крыжам і вышэйшай узнагародай Французскай рэспублікі — ордэнам Ганаровага легіёна.
У партызанскіх атрадах, якія дзейнічалі на тэрыторыі Капыльскага раёна, мужна змагаўся настаўнік фізікі і матэматыкі СЕргіеня Віктар Паўлавіч. Ён жа з’яўляўся сакратаром падпольнага РК ЛКСМБ. У сваіх успамінах Сергіеня так расказваў пра падзеі вялікай Айчыннай: «…Толькі паспелі адгуляць выпускны вечар, як ужо ў гадзін дзесяць раніцы ў Лешні і суседніх Кіявічах з’явіліся першыя бежанцы — сем’і партыйных, савецкіх работнікаў і афіцэраў з Брэста. А тут і паведамленне аб вераломным нападзе фашысцкай Германіі, што прагучала па радыё ў дванаццаць гадзін. Ісці з таварышамі ў армію ці адступаць на ўсход — ні першага, ні другога не атрымалася. Ужо 26 чэрвеня гітлераўцы былі на Капыльшчыне.
Заставаўся ў сваіх бацькоў у вёсцы Блеўчыцы. У ваенна-служачых, якія адступалі, удалося разжыцца пісталетам, вінтоўкай і батальённай радыёстанцыяй. Дзякуючы ёй своечасова атрымліваў інфармацыю аб становішчы на фронце, дзяліўся з мясцовымі камсамольцамі. Пазней, у снежні, наладзіў сувязь з лейтэнантам І. Тараховічам (Дунаевым), які пражываў тады ў вёсцы Красіна і прымаў захады па стварэнні партызанскіх груп.
Калі радыёстанцыя перастала працаваць, з I. Ліннікам і І. Бельскім сабралі лямпавы прыёмнік. Паведамленні, якія атрымлівалі па радыё, запісвалі і расклейвалі на слупах. Так працягвалася да восені 1942 г. У гэты час узнікла пагроза адпраўкі разам з іншымі юнакамі і дзяўчатамі ў Германію, але І. Тараховіч прасіў па меры магчымасці заставацца ў вёсцы, каб мець у Блеўчыцах свайго чалавека. Толькі калі фашысты прызначылі канкрэтную дату маёй адпраўкі, 10 кастрычніка, I. Тараховіч ноччу 9 кастрычніка завітаў да мяне і забраў у партызанскі атрад імя Чапаева, што размяшчаўся ў Савіцкім лесе. Ужо на другі дзень мяне выбралі сакратаром камсамольскай арганізацыі 3-й роты. Каб немцы не расправіліся з сям’ёй, у вёсцы вывесілі некалькі аб’яў, паводле якіх я быў партызанамі расстраляны за тое, што згадзіўся ехаць у Германію.
Першае баявое хрышчэнне атрымаў 7 лістапада 1942 г. у Старыцкім баі. 7 красавіка 1943 г. мяне прызначылі сакратаром Капыльскага падпольнага РК ЛКСМБ. Ім з’яўляўся да 31 кастрычніка гэтага ж года. Дагэтуль камсамольскай работай на Капыльшчыне кіравалі палітработнікі партызанскіх атрадаў (пазней брыгады) імя В. Чапаева, а са жніўня 1942 г. — Слуцкі міжрайкам камсамола. Капыльскі ж падпольны райкам быў створаны 4 красавіка 1943 г.
Райкам паклапаціўся, каб з’явілася цэлая сетка падпольных камсамольскіх арганізацый: у вёсках Старыца, Андросаўшчына, Блеўчыцы, Быстрыца, Пясочнае. У Капылі арганізацыю, у якую ўваходзіла 8 чалавек, узначаліў I. Зіневіч. Усяго ў партызанскай брыгадзе імя Чапаева было каля 450 членаў ЛКСМБ і звыш 80 камсамольцаў-падпольшчыкаў у вёсках. Яны ў час свят вывешвалі чырвоныя сцягі, рэгулярна распаўсюджвалі зводкі Саўінфармбюро, лістоўкі, дастаўлялі партызанам неабходную інфармацыю».
Ляшнянец ФІНКЕВІЧ Мікалай Іванавіч прымаў удзел у Парадзе Перамогі ў 45-м годзе у складзе зводнага музычнага аркестра. У пачатку Вялікай Айчыннай вайны пасля заканчэння 10 класаў Ляшнянскай СШ пражываў з бацькамі ў вёсцы Красіна і дапамагаў ім па гаспадарцы. 10 мая 1942 года пайшоў у партызанскі атрад імя Чапаева брыгады імя Чапаева № 27 і знаходзіўся там да ліпеня 1944 года.
Удзельнічаў у 12 баях, быў два разы цяжка паранены. Пасля вызвалення Капыльскага раёна да верасня 1944 года служыў байцом знішчальнага батальёна пры Капыльскім аддзеле НКУС, а затым быў накіраваны для далейшай службы ў вучэбную танкавую брыгаду Ваеннай акадэміі імя Сталіна ў горадзе Сонечнагорску Маскоўскай вобласці. Дэмабілізаваўся ў 1946 го-дзе. За мужнасць і гераізм, праяўленыя ў барацьбе супраць нямецкіх захопнікаў, узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны I ступені, медалём «За перамогу над Германіяй», многімі юбілейнымі ўзнагародамі. У жніўні 1947 года ўладкаваўся на працу настаўнікам пачатковай ваеннай падрыхтоўкі і фізічнай культуры ў Ляшнянскую СШ, дзе працаваў да выхаду на пенсію.
У ліку гераічных настаўнікаў быў і ляшнянец ГАРАШЧЭНЯ Уладзімір Фёдаравіч. У чэрвені 1928 года ён скончыў сем класаў Цімкавіцкай школы і паступіў у Лепельскі педагагічны тэхнікум. 3 верасня 1930 года па жнівень 1932 года працаваў настаўнікам пачатковых класаў Пасталаўскай школы Жыткавіцкага раёна Гомельскай вобласці. Затым паступіў вучыцца на трэці курс Гомельскага педінстытута на фізіка-матэматычны факультэт. 3 верасня 1938 года да пачатку Вялікай Айчыннай працаваў настаўнікам Зарубскай СШ Дубровенскага раёна Віцебскай вобласці.
Падчас акупацыі Беларусі нямецкімі захопнікамі працаваў у сельскай гаспадарцы і пражываў у роднай вёсцы. У чэрвені 1944 года быў прызваны на службу ў рады Чырвонай Арміі і ваяваў на 1-м Беларускім фронце. Быў двойчы паранены. За гераізм і мужнасць, праяўленыя ў баях, узнагароджаны медалямі «За адвагу», «За баявыя заслугі», «За перамогу над Германіяй». Пасля дэмабілізацыі ў 1946 годзе працаваў настаўнікам Кунцаўскай няпоўнай сярэдняй школы Клецкага раёна. 3 1955 года па 1972 год працаваў намеснікам дырэктара па вучэбнай рабоце і настаўнікам фізікі і матэматыкі Ляшнянскай СШ.
Матэматыку ў школе выкладаў і НОВІК Іван Сямёнавіч, яшчэ адзін выхадзец з Лешні. У 1939 годзе ён скончыў 9 класаў Ляшнянскай СШ і паступіў вучыцца на сямімесячныя курсы па падрыхтоўцы настаўнікаў 5–7-х класаў пры Бабруйскім рабфаку. Пасля і да пачатку вайны працаваў у Заляўскай сямігадовай школе Мядзельскага раёна Маладзечанскай вобласці. У час нямецкай акупацыі пражываў у Лешні, дапамагаў бацькам па гаспадарцы, збіраў зброю і боепрыпасы і перадаваў іх у партызанскі атрад, а з 3 сакавіка 1944 года да вызвалення Капыльскага раёна ваяваў у партызанскім атрадзе імя Дунаева брыгады імя Чапаева № 27. 3 18 жніўня і да канца Вялікай Айчыннай ваяваў на 2-м Беларускім фронце. За праяўленую мужнасць і адвагу ўзнагароджаны ордэнам Славы III ступені, двума ордэнамі Айчыннай вайны I ступені, медалямі «За адвагу», «За перамогу над Германіяй», шматлікімі юбілейнымі ўзнагародамі.
Пасля дэмабілізацыі ў 1945 годзе накіраваны на працу ў Ляшнянскую сямігодку. Скончыўшы Баранавіцкі настаўніцкі інстытут, чатыры гады працаваў настаўнікам Блеўчыцкай сямігадовай школы. Затым ізноў выкладаў матэматыку ў роднай школе да выхаду на пенсію. Карыстаўся вялікім аўтарытэтам сярод калег па працы, вучняў, іх бацькоў, жыхароў навакольных вёсак.
Сваім, мясцовым, быў і МАРГАЛІК Васіль Пятровіч. Якраз у 1941 годзе ён скончыў 10 класаў Ляшнянскай СШ. У перыяд Вялікай Айчыннай вайны займаўся сельскай гаспадаркай і адначасова быў сувязным партызанскага атрада імя Чапаева быгады імя Чапаева № 27. Пасля вызвалення Капыльскага раёна прызваны на службу ў Чырвоную Армію. Прымаў удзел у ваенных дзеяннях у складзе Беларускага фронту 2-й стралковай дывізіі 33-га гвардзейскага стралковага палка. Двойчы цяжка паранены. Узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны II ступені, медалямі «За адвагу», «За баявыя заслугі», «За вызваленне Варшавы», «За ўзяцце Берліна», «За перамогу над Германіяй», многімі юбілейнымі медалямі.
Пасля дэмабілізацыі ў красавіку 1947 года выкладаў фізічную культуру ў Блеўчыцкай сямігодцы да яе закрыцця ў 1976 годзе. Вярнуўся ў Ляшнянскую СШ, дзе і працаваў да выхаду на пенсію.
Цікавым быў лёс і ляшнянца Рудзені Васіля Раманавіча. Бацька яго да рэвалюцыі і пасля яе амаль да 1931 года лічыўся селянінам-аднаасобнікам. Сын працаваў разам з бацькам. Скончыўшы ў 29-м годзе Семежаўскую сямігодку, спрабаваў вучыцца ў мазырскім педтэхнікуме, але вярнуўся ў калгас. У студзені 1933 года асуджаны на тры гады. Пакаранне адбываў у Беламора-Балтыйскім і Байкала-Амурскім лагерах. Пасля судзімасць знялі. Далейшы шлях Васіля Раманавіча быў шляхам звычайнага працаўніка: грузчык, токар. Але прафесія педагога зноў-такі прыцягнула да сябе, і Рудзеня скончыў Магілёўскі педтэхнікум. Да 1940 года, калі быў прызваны ў рады Чырвонай Арміі, паспеў панастаўнічаць у розных раёнах Беларусі.
На франтах Вялікай Айчыннай — з першых дзён. 24 чэрвеня 1941 года атрымаў раненне ў баях пад Гроднам. Калі спрабаваў перайсці лінію фронту ў кастрычніку ў Арлоўскай вобласці, трапіў у палон. Тры разы спрабаваў уцячы. Пасля таго, як нарэшце атрымалася, вярнуўся да бацькоў. 3 чэрвеня 1942 года стаў партызанам атрада імя Чапаева. Прайшоў шлях ад радавога да камандзіра роты. На яго рахунку — удзел у Старыцкім, Лаўскім, Орлікаўскім і іншых баях, шмат забітых гітлераўцаў, падбітых аўтамашын і пушчаных пад адхон цягнікоў. За праяўленыя смеласць і адвагу ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, медалямі «Партызану Айчыннай вайны» І ступені і «За перамогу над Германіяй».
Роднай вёскай ГАРБУЗА Васіля Фаміча была вёска Мацкевічы. Да пачатку Вялікай Айчыннай ён скончыў Ляшнянскую СШ і паспеў павучыцца на дзесяцімесячных курсах пры Рагачоўскім настаўніцкім інстытуце, затым быў накіраваны на працу настаўнікам 5–7-х класаў Канчыцкай сямігодкі Пінскай вобласці.
У час нямецкай акупацыі пражываў у роднай вёсцы і дапамагаў бацькам па гаспадарцы, а ў лістападзе 1943 года пайшоў у партызанскі атрад імя Чапаева брыгады імя Чапаева № 27. Пасля вызвалення раёна ад нямецкіх захопнікаў быў прызваны на службу ў Чырвоную Армію і ваяваў на 2-м Беларускім фронце камандзірам аддзялення. За мужнасць і гераізм, праяўленыя ў барацьбе з ворагамі, узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны II ступені, медалямі «За баявыя заслугі», «Партызану Айчыннай вайны» I ступені, «За перамогу над Германіяй» і юбілейнымі ўзнагародамі. Пасля дэмабілізацыі ў 1945 годзе працаваў настаўнікам, а затым і загадчыкам Мацкевіцкай пачатковай школы. Скончыў Баранавіцкі настаўніцкі інстытут па спецыяльнасці «настаўнік рускай мовы і літаратуры». У 1949 го-дзе пераведзены на працу настаўнікам Блеўчыцкай сямігодкі, а з 1964 года працаваў завучам гэтай школы. Пасля яе закрыцця ўладкаваўся ў Ляшнянскую СШ.
У 51-м годзе ў школу настаўнікам фізікі, а са жніўня 53-га і завучам быў прызначаны КОШАЛЕЎ Іосіф Алфеевіч, шлях якога таксама пралягаў праз франтавыя іспыты. Нарадзіўся Іосіф Алфеевіч у вёсцы Лукіна Харкаўскага раёна Валагодскай вобласці ў сям’і селяніна. У Архангельску, куды з часам пераехала сям’я, скончыў школу фабрычна-заводскага навучання па спецыяльнасці «мадэльшчык па дрэве». Да 1941 года працаваў майстрам-мадэльшчыкам спачатку на суднабудаўнічым заводзе г. Молатаўска Архангельскай вобласці, а затым майстрам вытворчага навучання ў рамесным вучылішчы. У красавіку 1941 года быў прызваны на службу ў Чырвоную Армію.
З пачатку Вялікай Айчыннай вайны ваяваў у складзе 193-й і 102-й стралковых дывізій Паўднёва-Заходняга і 2-га Беларускага франтоў. У 1943 годзе накіроўваецца ў тыл ворага камандзірам дыверсійнай групы і змагаецца на тэрыторыі Палтаўскай, Чарнігаўскай, Гомельскай, Палескай, Магілёўскай абласцей. Перад вызваленнем Беларусі з красавіка па чэрвень 1944 года ваяваў камандзірам аддзялення партызанскага атрада № 537 Магілёўскага злучэння. Перамогу над Германіяй сустрэў ва Усходняй Прусіі. Двойчы цяжка паранены. За праяўленую мужнасць і гераізм у барацьбе супраць нямецкіх захопнікаў узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга, двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, ордэнам Айчыннай вайны I ступені, медалямі: «За баявыя заслугі», «За адвагу», «За ўзяцце Кёнігсберга», «За перамогу над Германіяй».
Пасля дэмабілізацыі працаваў на суднабудаўнічым заводзе горада Молатаўска Архангельскай вобласці. У 1948 годзе пераехаў у Бабруйск, дзе паступіў вучыцца ў Бабруйскі настаўніцкі інстытут, скончыўшы які настаўнікам фізікі, матэматыкі 5–7-х класаў атрымаў накіраванне на працу ў Ляшнянскую СШ, завучам у якой ён працаваў да 28 жніўня 1958 года, пакуль не выехаў за межы раёна.
Рыгор НЕСЦЕРЧЫК,
в. Лешня;
Дзіяна ТКАЧЭНКА 
■ Семья В. Малофеева, начальник партизанского отряда Л. Гильчик, начальник разведки Н. Борисов с местными пионерами на месте захоронения, 1966 г.[/caption]
Деревня Смоличи. Кладбище. Находим памятник (стела установлена в 1955 году) партизанам, погибшим в бою 23.03.1943 года, где указаны только три фамилии, остальные — неизвестные. Перевожу глаза на фотографию давнишних лет, сделанную у этого памятника. На ней семья Малофеевых, приехавшая из Тульской области. Сестра погибшего Малофеева Владимира привезла копыльской земле слова благодарности за память. Брат ее Владимир командовал кордоном, выставленным на окраине леса возле д. Орлик (ныне такая деревня не существует, была переименована в пос. Интернационал). Задачей заставы было охранять подступы к партизанскому отряду им. Жукова бригады им. Молотова, расположенной в Орликовском лесу (отряд был передислоцирован из Старицкого леса). Но кто-то выдал место расположения партизанского отряда. Началось окружение. Кордон принял неравный бой. Партизанскому отряду удалось выйти из окружения. А у прикрывавших подступы закончились боеприпасы. Тогда Малофеев собрал оставшихся и подорвал всех и себя последней гранатой. Так рассказал партизанский посыльный, отправленный в отряд. Об этом подвиге в свое время направлялся материал в Тульскую газету начальником разведки партизанского отряда им. Жукова — Борисовым Н.В. Земляки Владимира Малофеева приезжали в Беларусь. Их приглашали в Брест: там поисковики нашли останки погибших солдат из Тулы…
[caption id="attachment_77789" align="aligncenter" width="580"]
■ Памятник погибшим 23 марта 1943 г. в Орликовском лесу, д. Смоличи[/caption]
Деревня Садовичи. Кладбище. Братская могила. В 1967 году здесь появился памятник с надписью: «Подвиг героев бессмертный». А намного позже — и доска с указанием фамилий погибших в бою 2 июля 1944 года. Читаем: гвардии сержант Попков Михаил Иванович, ефрейтор Шаруев Виктор Петрович и рядовой Сахненко Александр Савельевич. Весь танковый экипаж.
[caption id="attachment_77791" align="aligncenter" width="580"]
■ Сестра В. Малофеева с мужем и сыном на могиле брата, 1965 г.[/caption]
Бой состоялся у небольшой деревни Мотылево, уже исчезнувшей с карты нашего района. Деревня жила своей нехитрой крестьянской жизнью и не подозревала о том, какой тяжелый бой здесь разыграется. Красная Армия двигалась на запад. Немецкая самоходка «Фердинанд» заняла отличную позицию и не давала развить танковую атаку. И все же танковый экипаж ценою своей жизни взял высотку. Их похоронили на кладбище в д. Садовичи.
[caption id="attachment_77788" align="aligncenter" width="580"]
■ Памятник погибшим 2 июля 1944 г. в д. Садовичи, 2019 г.[/caption]
А что же нам рассказывает сайт «МЕМОРИАЛ»? В «Именных списках безвозвратных потерь начальствующего и рядового состава» находим следующие сведения, составленные на основе донесения от 11.08.1944 года: Попков М.И. 1909 г.р. из д. Русиновка Чаусского района Могилевской области, призван 27.06.1941, погиб 2.07.44 у хутора Мотылево и похоронен в Садовичах; Сахненко А.С. 1915 г.р. из Харькова, призван в 1943 году Челябинским РВК, убит 2.07.44 под Мотылево и похоронен в Садовичах (так сообщалось матери Матрене Васильевне); ефрейтор Шарцев В.П. (у нас на памятнике Шаруев!) из села Березово Чапаевского района Саратовской области, призван 13.06.43 в г. Горьком, погиб 2.07.44 в бою под Мотылево и похоронен в д. Гулевичи Семежевского с/с Бобруйской области (у нас имя выбито на памятнике в Садовичах). Почему в 1944 году в донесении о погибших названо место захоронения — Гулевичи? Загадка так и останется загадкой.
Прошло 75 лет со дня освобождения нашей республики от немецко-фашистских захватчиков, а солдаты все еще «возвращаются», с мест боев к себе домой.
Валентина ШУРАКОВА,
директор Копыльского районного краеведческого музея 
На открытых площадках соберутся представители молодого поколения: любители стритбола сразятся за призовые места в турнире «STREETBASKET KLETSK-2019», жители и гости города насладятся выступлением кавер-бэнда «SUN ROAD - 21», самые маленькие участники праздники найдут занятия по интересам в детском городке, а ребята чуть постарше прокатятся с ветерком на аттракционах.
На спортивной площадке городского парка в 18.00 стартуют открытые соревнования по силовому экстриму «STRONGMAN 2019». Непосредственными участниками турнира станут и сами зрители: эффектная шоу-программа рассчитана на интерактив.
О правилах безопасности с детьми и взрослыми побеседуют сотрудники отдела по чрезвычайным ситуациям.
Ярких красок в праздник добавит диджей-фэст «Night hits», а после полуночи под звуки современной музыки можно будет отдохнуть на дискотеке «Энергия молодости».
Сделать отличные фотографии с праздника можно будет на тематических фотозонах, а поделиться ими с друзьями во всех соцсетях предлагается под хештегом #minskregion.
ПРОГРАММА проведения областного праздника
«#minskregion ДЕНЬ МОЛОДЕЖИ - 2019»
Время Мероприятие Место проведения
16.00-21.00 Работа интерактивных площадок, фото-зон регионов области пл. Маяковского
16.00-16.10 Церемония торжественного открытия праздника «#minskregion ДЕНЬ МОЛОДЕЖИ - 2019» пл. Маяковского, главная сценическая площадка
16.00-19.00 открытый турнир по стритболу «STREETBASKET KLETSK 2019» спортивная площадка городского парка
16.10-18.00 Мото-шоу пл. Маяковского, площадка «Парковка РИК и дорога»
18.00-21.00 Открытый турнир по силовому экстриму «STRONGMAN 2019» (с элементами шоу-программы со зрителями) пл. Маяковского, площадка «Парковка райпо и дорога»
21.00-22.30 Выступление кавер-бэнда «SUN ROAD - 21» пл. Маяковского, главная сценическая площадка
23.00– 00.30 Ди-Джей фэст «Night hits» пл. Маяковского, главная сценическая площадка
00.30-02.00 Молодежная дискотека «Энергия молодости» пл. Маяковского, главная сценическая площадка
15.00-23.00 Детский городок. Работа аттракционов. пл. Маяковского, площадка перед ЦДТ и гостиницей
16.00- 20.00 Работа интерактивной площадки МЧС для детей и родителей пл. Маяковского, площадка перед РЦК
15.00-24.00 Работа выездной торговли пл. Маяковского
После 23.00 Отъезд делегаций района по их усмотрению 
Как всегда, причины возникновения пожара назывались разные. Но в действительности — сработал человеческий фактор: заместитель директора хозяйства по животноводству Мария Г. должна была ежедневно контролировать температурный режим в сенохранилище, но этого не делала, хотя отлично понимала, чем может обернуться игнорирование элементарных правил пожарной безопасности. Ущерб после пожара составил 2430 рублей.
Прокуратурой Копыльского района в ходе осуществления надзорной деятельности был инициирован вопрос о возбуждении гражданского дела и взыскании с виновных причиненного ОАО «Тимирязевский» вреда.
В ходе заседания стороны пришли к мировому соглашению, в результате чего заявленная сумма уменьшилась. Ее ответчик обязуется выплатить равными долями на протяжении года.
Вот и получается: не выполняешь свои обязанности — плати!
Алексей ЗАГОРЦЕВ,
старший помощник прокурора Копыльского района;
Маргарита САКОВИЧ,
заместитель главного редактора «СП» 
Показав лучший результат в квалификации, Владислав Гончаров и в финальном раунде выступил блестяще, получив от судей 60,045 балла. Таким образом, белорус улучшил свой результат четырехлетней давности - на I Европейских играх в Баку Владислав Гончаров был серебряным призером в этом виде программы.
Сегодня обладателем серебра стал россиянин Михаил Мельник (59,435), бронзу завоевал португальский спортсмен Диого Ганчинью (58,660).
До этого жена Владислава Анна Гончарова в дуэте с Марией Махаринской также поднялась на высшую ступень пьедестала почета, выиграв соревнования по синхронным прыжкам.
В первый день соревнований по прыжкам на батуте Анна Гончарова завоевала бронзу в индивидуальных прыжках, повторив свой результат на I Европейских играх в столице Азербайджана. 
Белоруски, которые давно выступают вместе, с первых метров дистанции на гребном канале в Заславле взяли высокий темп и вышли в лидеры. Первое место Марина Литвинчук и Ольга Худенко не уступили до самого финиша, и начали праздновать успех еще до того как пересекли ленту. Время победительниц - 1 мин. 40,888 сек. Серебряными призерами Игр стали опытные Анна Караш и Данута Козак из Венгрии, а бронзовые медали завоевали представительницы России Кира Степанова и Анастасия Панченко.
В текущем сезоне белорусские байдарочницы Марина Литвичнук и Ольга Худенко являются одними из лидеров сезона, победив в "двойке" на 500 м на этапе Кубка мира в Познани.
БелТА 
В пятницу, 5 июля, с 10 до 12 часов прямую линию проведет прокурор Копыльского района Артем Николаевич ЛЕВША. Свои вопросы можно задать в обозначенное время по номеру 55-3-70. 
Схема хищения заключалась в следующем: директор коммерческой организации заключала договоры подряда на объектах строительства, финансирование которых осуществлялось за счет бюджетных средств. Однако фактически работы по данным договорам, по указанию ее мужа, осуществлялись подчиненными ему работниками коммунального строительного унитарного предприятия.
В связи с тем, что директор государственного предприятия обладал обширными связями среди заказчиков работ, как правило, проблем с подписанием актов выполненных работ у его супруги не возникало. Денежные средства за якобы выполненные работы благополучно поступали на расчетные счета коммерческой организации и в последующем использовались супругами в личных целях.
Такой «семейный подряд» действовал на протяжении пяти лет и позволил супругам похитить более 80 тыс. рублей, что повлекло причинение ущерба коммунальному строительному унитарному предприятию в особо крупном размере.
В настоящее время по фактам совершенных хищений в отношении супругов Солигорским районным отделом Следственного комитета возбуждено 12 уголовных дел по статье 210 Уголовного кодекса Республики Беларусь. Фигуранты уголовных дел арестованы и содержатся под стражей. Причиненный их действиями ущерб возмещен в полном объеме.
Сергей ДОВНАР,
начальник Солигорского межрайонного отдела управления Департамента финансовых расследований КГК Беларуси по Минской области 
Правовой основой празднования профессиональной даты стал Указ Президента Республики Беларусь № 237 от 26 июня 1995 года, в соответствии с которым 26 июня установлен Днем работников прокуратуры.
К сожалению, в связи с уничтожением во время Великой Отечественной войны архивных документов, нам ничего неизвестно о прокурорских работниках, которые выполняли эти задачи на территории Копыльщины почти век назад.
Вместе с тем в архиве прокуратуры Копыльского района до настоящего времени хранится папка приказов прокурора по личному составу за период с 7 августа 1947 года по 3 июня 1949 года. Указанные документы свидетельствуют о том, что прокурором района в тяжелые послевоенные годы был юрист 1-го класса Рябый Михаил Миронович, помощником прокурора — юрист 3-го класса Варвашеня Григорий Денисович, следователем — Акулевич Сигизмунд Иванович. С февраля 1949 года прокурором Копыльского района становится Варвашеня Г.Д.
В разные годы прокурорами района были: Сергеев М.П., Короткевич П.Ф., Хазанович А.М., Жибуль И.И., Науменко В.Г., Брель С.В., Алисевич А.А.
Много лет прокурором Копыльского района работал Владимир Васильевич Полещук. Это очень опытный, юридически грамотный специалист, чьи советы и сегодня весьма ценны. Коллектив прокуратуры Копыльского района поздравляет его с профессиональным праздником и благодарит за долголетний труд. Хочется пожелать Владимиру Васильевичу и его близким крепкого здоровья, счастья, благополучия, бодрости духа и оптимизма. Пусть в Вашей семье, уважаемый коллега, царят мир и согласие, а жизнь наполняется яркими событиями, успехами и достижениями, любовью и заботой родных и близких людей.
Вместе с тем во все времена в прокуратуре Копыльского района работали только грамотные, компетентные сотрудники, верные гражданскому и служебному долгу, не понаслышке знающие, что такое честь и достоинство прокурорского работника. Не стал исключением и ныне действующий состав прокуратуры района.
[caption id="attachment_77762" align="alignleft" width="143"]
■ Артем Левша[/caption]
Так, заместитель прокурора Копыльского района Александр Вавренюк за примерное отношение к исполнению служебных обязанностей и достигнутые успехи в деле укрепления законности и правопорядка неоднократно поощрялся прокурором области, имеет благодарность УВД Минского облисполкома за тесное взаимодействие с правоохранительными органами. Старший помощник прокурора Копыльского района Алексей Загорцев за примерное отношение к выполнению служебных обязанностей поощрен прокурором области.
Ежегодно сотрудниками прокуратуры Копыльского района проводится около 100 проверок в различных сферах, по результатам которых выносится порядка 200 актов прокурорского надзора, по требованию прокурора к различным видам ответственности привлекается не менее 150 человек.
Глубокое осознание социальной значимости прокурорской деятельности, меры ответственности перед обществом и государством за охрану прав граждан, недопущение действий, унижающих их честь и достоинство, добросовестное исполнение прокурорскими работниками служебного долга способствовали установлению устойчивой тенденции к снижению уровня преступности и укреплению законности на территории Копыльского района.
Визитная карточка
В 2010 году окончил факультет права Белорусского государственного экономического университета и поступил на службу в органы прокуратуры. Занимал должности старшего помощника и заместителя прокурора нашего района. За достигнутые результаты в деле укрепления законности и правопорядка неоднократно поощрялся прокурором Минской области, по итогам работы за 2016 год признан в области лучшим прокурором района, награжден почетными грамотами Минского областного Совета депутатов и Копыльского райисполкома.
Подготовила Маргарита САКОВИЧ 
28 июня 2019 года заместитель начальника Несвижской межрайонной инспекции охраны животного и растительного мира Шеметило Александр Александрович проводит выездной прием граждан по вопросам природоохранного законодательства.
Прием будет осуществляться с 12 часов до 13 часов в помещении Уч. «Копыльская РОС РГОО «БООР» по адресу: г. Копыль, ул. Русака, д.26.
Предварительная запись ведется по телефону 8-017-70-2-35-36 ежедневно с 0900 до 1800 часов (кроме субботы и воскресенья). 
