Былы дырэктар Ляшнянскай СШ Уладзімір Міхайлавіч Дубовік у вёсцы, дзе жыве, ды і ва ўсім раёне, чалавек вядомы. Сам і ўся яго сям’я — людзі інтэлігентныя, далікатныя, ветлівыя, паважаныя.
[caption id="attachment_55784" align="aligncenter" width="580"]
Людміла і Уладзімір Дубовікі на прагулцы, 2017 г.[/caption]
Але давайце на хвілінку вернемся ў цяпер ужо далёкі 1947 год. Тады ў вёсцы Шышчыцы, што на мяжы з Капыльшчынай, у сям’і настаўнікаў нарадзіўся хлопчык Валодзя. Рос, як і ўсе дзеці, вучыўся ў школе, многія прадметы былі ў яго любімымі, але асабліва даваліся ўрокі фізікі і матэматыкі, што прыводзіла і педагогаў, і равеснікаў у захапленне.
Таму паспяхова паступіў і вывучыўся на настаўніка фізікі ў Гродзенскім педінстытуце. У гэтай жа навучальнай установе Уладзімір сустрэў і сваю другую палавінку — Людмілу Мікалаеўну. Іх знаёмства адбылося, калі юнак вучыўся на апошнім курсе, а дзяўчына была першакурсніцай, спасцігала матэматычную навуку. І вось сёлета споўніцца 47 гадоў, як яны крочаць разам па жыцці.
[caption id="attachment_55789" align="aligncenter" width="580"]
З унукамі Германам і Іллёй, 2004 г.[/caption]
Пасля заканчэння ВНУ была праца ў школах Гродзеншчыны, служба ў радах Савецкай Арміі. У 1974 годзе маладая сям’я педагогаў пераязджае на Капыльшчыну. Ад сваёй маці, якая працавала ў Каменскай СШ, Уладзімір даведаўся, што якраз у гэты час адкрывалася новая Лясноўская СШ і патрэбны былі настаўнікі фізікі і матэматыкі.
— Праца ў гэтай школе пад кіраўніцтвам яе дырэктара Валянціна Юльянавіча Жалкоўскага стала для нас цудоўнай школай жыцця, — дзеліцца Уладзімір Дубовік. — Ён быў сапраўдным Настаўнікам, які падабраў добры калектыў, вучыў не толькі дзяцей, але і нас, школа заўсёды была на высокім узроўні. Тут з’явілася шмат сяброў. Жылі побач з добра вядомымі ў далейшым на Капыльшчыне педагогамі — Аляксандрам Саладухам і Мікалаем Жукам, сям’ёй Караленкаў і многімі іншымі. Сяброўскія сувязі захоўваем да гэтага часу: летась на сустрэчу педагогаў, якія пачыналі сваю працу ў Лясным, сабралася 18 чалавек.
[caption id="attachment_55788" align="aligncenter" width="580"]
На ўроку фізікі ў Лясноўскай СШ, 1978 г.[/caption]
У сярэдзіне 80-х жыццёвая дарога прывяла сям’ю Дубовікаў у в. Лешня, дзе Уладзіміру Міхайлавічу прапанавалі ўзначаліць мясцовую адзінаццацігодку. Яго дырэктарскі стаж налічвае амаль 23 гады. Перыяд свайго кіраўніцтва ён успамінае з цеплынёй і гонарам. За гэты час удалося згуртаваць калектыў, дасягнуць поспехаў. Ляшнянскія школьнікі паказвалі добрыя вынікі на прадметных алімпіядах, асабліва па фізіцы, матэматыцы, біялогіі, хіміі, кіпела спартыўнае жыццё і культурна-масавая работа.
[caption id="attachment_55787" align="aligncenter" width="580"]
Уладзімір (у цэнтры) з будучай жонкай Людмілай (першая злева), 1968 г.[/caption]
— Мы былі па-сапраўднаму адданыя сваёй справе, — успамінае жонка Людміла Мікалаеўна. — Акрамя ўрокаў і разнастайных гурткоў амаль кожную суботу ў школе праводзіліся інтэлектуальныя і спартыўныя гульні, вечарыны, гутаркі. Для вучняў і настаўнікаў ладзіліся музычныя вечары. Было хоць і цяжка, але надзвычай цікава.
[caption id="attachment_55786" align="aligncenter" width="580"]
Вяселле Уладзіміра і Людмілы, 1970 г.[/caption]
Аднак галоўнай радасцю і гонарам у жыцці сям’і Дубовікаў з’яўляюцца ўсё ж іх дзеці. Дзвюх дачок і сына выгадавалі Уладзімір Міхайлавіч і Людміла Мікалаеўна. Усе яны знайшлі свой шлях у жыцці і з годнасцю выконваюць работу. Сын Андрэй — падпалкоўнік, камандзір дывізіёна кіравання войск супрацьпаветранай абароны. Дочкі пайшлі па педагагічнай сцяжынцы бацькоў: Вольга працуе матэматыкам-інфарматыкам у адной са школ Мінска, а Надзея выкладае матэматыку ў школе ў англійскім горадзе Сандэрлендзе.
[caption id="attachment_55785" align="aligncenter" width="400"]
Андрэй з сёстрамі Вольгай і Надзеяй (сядзяць),1990 г.[/caption]
Унукі, якіх ва Уладзіміра і Людмілы Дубовікаў пяцёра, — таксама асаблівая радасць для былых педагогаў. Яны наведваюцца (нават і з замежжа) у госці, а бабуля з дзядулем актыўна і з задавальненнем прымаюць удзел і ў іх выхаванні.
Не забываюцца ў гэтай паважанай сям’і і пра здаровы лад жыцця. Уладзімір Міхайлавіч штодзённа робіць прагулкі на свежым паветры, асвойвае скандынаўскую хадзьбу, прыцягвае да гэтага занятку і жонку. Абавязковым з’яўляецца чытанне свежай прэсы, прагляд тэленавін. А яшчэ Дубовікі ўзорна сочаць за сваёй сядзібай: радуюць вока зялёныя газоны, вазы з кветкамі, аформленыя куточкі. Нездарма іх падвор’е прызнавалася лепшым падчас правядзення раённага конкурсу.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота Паўла ШЭІНА і з сямейнага архіва Дубовікаў
Нарушения установлены во всех восьми проверенных торговых объектах: реализация продукции с истекшими сроками годности, реализация продукции без наличия маркировки, нарушение санитарных норм, правил и гигиенических нормативов, использование весоизмерительного оборудования без проведения метрологической поверки и др.
Ассортимент выявленной просроченной продукции (мясные полуфабрикаты, колбасные и кондитерские изделия, продукция соления и т.д.) и превышение сроков годности (до года) впечатляют. Только в одном из магазинов райпо в д. Зазерье было «забраковано» мясной и молочной продукции на сумму порядка 300 руб., в т.ч.: мясо птицы «Грудка цыпленка» — срок годности превышен на 3,5 месяца; печенье «Заварные пышечки» — 3 месяца; сметана, простокваша — 7-9 дней. Кроме того, в указанном торговом объекте не соблюдалось товарное соседство (рыба хранилась с мясом), реализовывались мясные полуфабрикаты (свинина в шкуре), утратившие свои потребительские свойства в процессе хранения (получены в охлажденном состоянии и заморожены в условиях магазина, что не предусмотрено технологией производства).
Второе по распространенности нарушение — реализация продукции без маркировки производителя о дате изготовления и сроке годности. При этом в отдельных случаях очевидно, что маркировка была удалена принудительно.
Из иных выявленных нарушений отметим участившиеся случаи использования весоизмерительного оборудования без проведения метрологической поверки, которые установлены в каждом втором обследованном объекте.
Как и прежде, объекты розничной торговли не выполняют требование законодательства в части обязанности продавца передать покупателю товар (за исключением того, который не требует затаривания и (или) упаковки) в упакованном виде без взимания за упаковку дополнительной платы. Значительное число субъектов хозяйствования игнорируют данное требование, взимая плату за упаковку таких товаров, как яйцо, плодоовощная продукция, сухофрукты, кондитерские изделия, заведомо расфасовывая их в платные пакеты. А вот узнает об этом покупатель только из «чека», так как на ценниках такая информация отсутствует. При этом в магазинах все же имелись бесплатные пакеты, но «нашлись» они только в ходе визита проверяющих.
Устранение выявленных в ходе мониторинга нарушений взято на контроль.
Отдел контроля потребительского рынка и сферы услуг КГК Минской области 
Выступление команды «Звезда» из гимназии № 1[/caption]
Цель — военно-патриотическое воспитание, подготовка молодежи к службе в рядах Вооруженных Сил Рес-публики Беларусь. Участники должны были продемонстрировать стойкость, выдержку, командный дух. В состав жюри вошли председатель районной организационной структуры ДОСААФ Александр Касинский, заместитель начальника Копыльского РОВД Владимир Рудаковский и инспектор инспекции надзора и профилактики Копыльского РОЧС Александр Есемчик. Все задания мероприятия были очень интересными и зрелищными.
Началось мероприятие с конкурса «Визитная карточка команды». Перед зрителями выступили «Звезда» из гимназии № 1 и «Солдаты» из СШ № 2 г. Копыля. Далее ребята показали, как они владеют навыками строевой подготовки. Интересным конкурсом оказался «В казарме», где юношам на время пришлось почистить картофель, пришить пуговицу крестиком и съесть солдатскую кашу с закрытыми глазами. Среди капитанов лучшим стал Дмитрий Жоголь из команды «Звезда». Самым сложным для участников стал конкурс «Армейские учения», который состоял из трех этапов: в первом надо было расшифровать донесение. Во втором, так называемом «Белка в колесе», побеждает тот, кто дольше всех прокрутит обруч. Третий этап — «Марш-бросок на скакалке» — завершил состязание.
[caption id="attachment_55759" align="aligncenter" width="580"]
Члены жюри[/caption]
Как известно, каждый солдат должен уметь петь, поэтому командам предлагалось спеть песню на военную тематику. Оказалось, что будущие защитники знают солдатские песни и даже неплохо поют. Заключительной частью стало домашнее задание «А я в армию хочу…» Каждая команда демонстрировала сценические номера, в которых пропагандируется служба в армии, ее принципы и гражданственность.
В течение всей программы участников поддерживали зрители и болельщики музыкальными номерами. После подведения итогов отметили лучших — сильнейшей оказалась команда «Звезда» из гимназии № 1 г. Копыля, обогнавшая всего на несколько очков «Солдат» из СШ № 2 г. Копыля. Всем участникам конкурса были вручены дипломы и сладкие призы.
Павел ШЕИН
Фото автора 
