Карціна Савіцкага Міхаіла "Лаўскі бой". 1950 г.[/caption]
…Гітлераўцаў даўно непакоілі партызаны, якія размяшчаліся ў лясах Капыльшчыны. Баі партызан з фашыстамі 9 мая ва ўрочышчы Гнілуха, 20 ліпеня ў Вялікараёўскім лесе і 7 лістапада ў Старыцкім, падрыў чыгуначных эшалонаў паказалі акупантам, што партызанскі рух ёсць грозная сіла народа.
Пасля Старыцкага бою брыгада імя Варашылава перайшла ў Лаўскі лес, тут і размясціліся партызанскі шпіталь і лагер.
Фашысты планавалі знішчыць партызан у Лаўскім лесе. Для гэтага немцы сцягнулі ўсю паліцыю з блізляжачых гарнізонаў Капыля, Нясвіжа, Узды і амаль полк рэгулярных нямецкіх войск з бронемашынамі і мінамётамі. Усяго налічвалася каля 7 тысяч чалавек.
У брыгадзе імя Варашылава было 9 партызанскіх атрадаў, прыкладна па 300 чалавек у атрадзе. Партызанская разведка даведалася аб планах фашыстаў. Камандзір брыгады П. Капуста з камандзірамі атрадаў распрацавалі план затрымкі немцаў і арганізацыі эвакуацыі шпіталя і лагера далей у лясы Уздзеншчыны.
Раніцай 3 снежня 1942 года немцы пачалі наступленне з вёсак Касцяшы, Пясочнае, Восава, Лоцвіны, Цялядавічы. Па загадзе камбрыга П. Капусты атрады занялі кругавую абарону па краях лесу. Атрад імя Катоўскага (камандзір В. Яроменка) заняў абарону ў вёсцы Лавы. Яроменка адбірае самых смелых, гатовых змагацца да самага канца ў засаду на могілкі каля в. Клецішча. Камандзірам гэтай групы ён назначае Вікенція Драздовіча. Задача групы — затрымліваць фашыстаў, якія рваліся з Цялядавіч і Лоцвін да Лаўскага лесу. Група з 19 чалавек залегла на могілках.
Фашысты пакінулі машыны ў Цялядавічах і пайшлі ланцужком у напрамку Лаў і могілак.
Камандзір партызанскай засады Вікенцій Драздовіч загадаў падпусціць іх на блізкую адлегласць і падаў каманду «Агонь!». Пачаўся жорсткі, смяротны бой. Фашысты не чакалі тут засады і адступілі, пакідаючы на полі дзясяткі забітых. Варожая мінамётная артылерыя адкрыла ўраганны агонь па могілках. Карнікі пачалі з двух бакоў абыходзіць могілкі, на якіх вяла бой група смельчакоў. Батарэя атрада імя Катоўскага адкрыла агонь па мінамётнай батарэі немцаў, тым самым яна адцягнула на сябе артылерыю ворага. А на могілках працягваўся жорсткі бой. Атакі немцаў паўтараліся. Замаўчаў адзін з партызанскіх кулямётаў, заканчваліся патроны, палавіны смельчакоў-партызан ужо не было ў жывых. В. І. Драздовіч пасылае ў атрад данясенне з партызанам I. Жыгалковічам. Як успамінае камандзір В. Яроменка, атрад не мог выйсці на выручку партызанскай засадзе па чыстым полі, немцы напіралі з усіх бакоў. Засадзе быў дадзены сігнал адыходзіць, але ўжо было поз-на. Немцы акружылі могілкі, але адважныя партызаны біліся да апошняга патрона, а пасля зарылі ў снег кулямёт з запіскай у ствале «Не здаёмся, паміраем за Радзіму. Лічыце нас усіх камуністамі і камсамольцамі», і з гранатамі кінуліся ў рукапашную, дзе і загінулі ў няроўным баі геройскай смерцю, але і каля сотні фашыстаў загінулі ад куль герояў.
3 наступленнем цемры камбрыг даў каманду пакінуць Лаўскі лес.
Пакінулі і загінуўшых герояў на могілках каля вёскі Клецішча. Іх было 18. Большасць з іх — жыхары Капыльскага і Уздзенскага раёнаў.
Вось іх імёны: Драздовіч Вікенцій — в. Навасёлкі Бабаўнянскага сельсавета; Тартычны Мікалай — лётчык з Украіны; Шытыка Канстанцін — в. Касцяшы Уздзенскага раёна; Кароль Аляксей — в. Пясочнае; Астрэйка Васіль — в. Пясочнае; Нікановіч Рыгор — в. Пясочнае; Цітко Дзмітрый — в. Касцяшы; Лыч Павел — в. Касцяшы; Дзесюкевіч Міхаіл — в. Магільнае Уздзенскага раёна; Туміловіч Іван — в. Магільнае; Петрашэўскі Эдуард — в. Магільнае; Клімовіч Франц — в. Магільнае; Якімовіч Мікалай — в. Магільнае; Качаноўскі Уладзімір — в. Слабада-Кучынка; Ясючэня Аляксандр — в. Магільнае; Ждановіч Аляксандр — г. п. Капыль; Хартановіч Аляксандр — г. п. Капыль; Сіневіч Мікалай — в. Быстрыца.
Мясцовае насельніцтва пахавала герояў-партызан на месцы іх апошняга бою, на ўскрайку могілак. У 1957 годзе астанкі загінуўшых партызан засады перазахавалі і паставілі часовы помнік з надпісам «Здесь похоронены партизаны — герои Лавского боя». У 1960 годзе была ўстаноўлена скульптура савецкага воіна і высечаны на помніку імёны 18 герояў-партызан, якія аддалі сваё жыццё ў імя Перамогі ў росквіце гадоў. Старэйшаму было 32 гады, малодшаму — 16.
Шмат гадоў, у дзень Перамогі, з усяго раёна збіраліся былыя партызаны, каб пакланіцца магіле. У 1965 годзе Указам Вярхоўнага Савета СССР Драздовічу Вікенцію Іосіфавічу пасмяротна прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.
Астатніх загінуўшых партызан засады (17 чалавек) Вярхоўны Савет СССР пасмяротна ўзнагародзіў ордэнам Айчыннай вайны І ступені.
Усе, хто бывае тут, на месцы бою, лічыць святым абавязкова ўшанаваць памяць загінуўшых, ускласці вянкі і кветкі да падножжа помніка.
I як важна, што і сёння іх подзвіг не згас. На прыкла-дзе герояў Лаўскага бою ў Лясноўскай СШ выхоўваюцца новыя пакаленні юных грамадзян нашай Радзімы.
Пра подзвіг герояў Лаўскага бою напісаў Адам Русак:
Адважных васемнаццаць
3 арлінаю душой
Навекі абняліся
3 бацькоўскаю зямлёй…
I далей паэт упэўнена працягвае, звяртаючыся да нашага вольнага, светлага краю:
Ніхто не пераможа
Цябе навек — вякоў,
Калі ўзгадаваў ты
Вось такіх сыноў.
Яны навекі абнялiся з бацькоўскаю зямлёй
ДРАЗДОВІЧ Вікенцій Іосіфавіч
(1911 г. - 1942 г.)
Нарадзіўся ў 1911 годзе ў в. Навасёлкі Бабаўнянскага сельсавета Капыльскага раёна ў сям’і батрака. Бацькі мелі вельмі мала зямлі і вымушаны былі працаваць на пана Ярашэвіча. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі сям’я атрымала свой надзел зямлі. Вікенцій паступіў вучыцца ў Навасёлкаўскую пачатковую школу і ў 1930 годзе закончыў яе. У сувязі з цяжкім становішчам у сям’і ён не змог працягваць вучобу ў Песачанскай школе. Часта хварэла маці, і Вікенцію прыходзілася дапамагаць бацьку па гаспадарцы. У 1931 годзе быў створаны калгас «Пахарь». У ліку першых бацькі ўступілі ў калгас. У 1932 годзе памерла маці Вікенція.
Акрамя Вікенція ў сям’і была малодшая сястра Валя. Праз некаторы час бацька ажаніўся на другой жанчыне. Ад другой жонкі нарадзіўся зводны брат Мікалай. У 1932 годзе памірае бацька. На плечы Вікенція легла ўся работа па гаспадарцы. Працуючы з раніцы да вечара на ферме ў в. Шамы, Вікенцій знаходзіў час памагчы па гаспадарцы, а затым і пачытаць кнігі. Ён быў вельмі дасціпны, хацеў усё ведаць.
У 1936 годзе Вікенцій быў прызваны на службу ў Чырвоную Армію, дзе служыў у кавалерыйскім палку. За час службы Вікенція ў арміі камандаванне прысылала двойчы падзякі за службу.
3 успамінаў дваюраднай сястры В. Драздовіча Жук Любові Васільеўны: «У 1938 годзе Вікенцій быў дэмабілізаваны, і як харошага актывіста і добрасумленнага работніка яго накіравалі на работу ў Капыльскі аддзел міліцыі, дзе ён праявіў сябе як дысцыплінаваны і ўмелы супрацоўнік. У Капылі Вікенцій пазнаёміўся з маладою дзяўчынаю Калядой Любоўю Мікіцічнай, якая працавала ў друкарні раённай газеты «Калгаснік Капыльшчыны». Праз некаторы час яна стала яго жонкаю, у іх нарадзіўся сын Аляксандр».
У 1939 годзе, пасля вызвалення Заходняй Беларусі, Вікенція пасылаюць працаваць у Клецкі раён старшынёю Мажска-Слабадскога сельскага Савета.
Жонка, Любоў Мікіцічна, успамінала: «У цяжкіх умовах прыходзілася працаваць, асабліва ў першы час. Многа давялося перажыць. Але мой муж ніколі не падаў духам, не баяўся цяжкасцей. Паважлівыя адносіны да людзей, прастата і сціпласць паводзін далі магчымасць Вікенцію заваяваць аўтарытэт сярод мясцовага насельніцтва».
3 першых дзён вайны Вікенцій Драздовіч уключыўся ў барацьбу з фашыстамі. Ён быў камандзірам узвода ў атрадзе імя Катоўскага брыгады імя Варашылава, удзельнічаў у многіх баявых аперацыях. Як лепшага, вопытнага камандзіра, камуніста В. І. Драздовіча назначылі камандзірам засады на могілках в. Лавы. Вікенцій Драздовіч геройскі загінуў разам з групаю партызан у Лаўскім баі 3 снежня 1942 года.
Імем героя названы вуліцы ў г. Мінску, у аграгарадку Лясное, у цэнтры якога ўстаноўлены бюст Герою.
[caption id="attachment_41278" align="aligncenter" width="215"]
Астрэйка Васіль (1921 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41279" align="aligncenter" width="213"]
Дзесюкевіч Міхаіл (1922 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41280" align="aligncenter" width="221"]
Ждановіч Аляксандр (1921 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41281" align="aligncenter" width="230"]
Качаноўскі Уладзімір (1926 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41282" align="aligncenter" width="224"]
Кароль Аляксей (1921 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41283" align="aligncenter" width="219"]
Нікановіч Рыгор (1920 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41284" align="aligncenter" width="234"]
Лыч Павел (1923 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41285" align="aligncenter" width="229"]
Петрашэўскі Эдуард (1922 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41286" align="aligncenter" width="223"]
Тартычны Мікалай (1913-1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41287" align="aligncenter" width="221"]
Цітко Дзмітрый (1922 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41288" align="aligncenter" width="210"]
Туміловіч Іван (1923 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41289" align="aligncenter" width="213"]
Хартановіч Аляксандр (1923 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41290" align="aligncenter" width="226"]
Шытыка Канстанцін (1910 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41291" align="aligncenter" width="232"]
Якімовіч Мікалай (1921 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41292" align="aligncenter" width="216"]
Ясючэня Аляксандр (1922 - 1942 г.)[/caption]
[caption id="attachment_41316" align="aligncenter" width="206"]
Сіневіч Мікалай
Паважаныя жыхары Капыльшчыны!
Прыміце самыя шчырыя віншаванні з Днём Незалежнасці Беларусі! Дзякуючы намаганням пакалення, якое выстаяла ў неверагодна жорсткай барацьбе з нямецка-фашысцкімі захопнікамі, стала магчымым паступальнае развіццё краіны на працягу наступных сямі дзесяцігоддзяў. Самаадданая праца беларусаў на будоўлях і палетках, у прамысловаці і навуцы заклала той падмурак маладой дзяржавы, грамадзянамі якой мы з’яўляемся і якой мы шчыра ганарымся. Мы ўдзячныя продкам за мірнае неба і спакой на зямлі, і наш грамадзянскі абавязак — пакінуць такую ж спадчыну сваім нашчадкам.
Шаноўныя землякі! Дзень Незалежнасці — адзін з тых святочных дзён, калі мы разам з мільёнамі суайчыннікаў асабліва адчуваем сваю знітаванасць з лёсам Бацькаўшчыны, якая заўсёды была прыкладам краіны мірнага суіснавання розных канфесій, добрасуседства і гасціннасці. Гэты дзень у нашай свядомасці стаў неад’емнай часткай беларускай дзяржаўнасці, якую мацуе і разбудоўвае беларускі народ. Таму няхай незалежна ад аніякіх павеваў часу наша краіна заўсёды застаецца моцнай і квітнеючай. Са святам, дарагія суайчыннікі!
Раённы выканаўчы камітэт
Раённы Савет дэпутата 
Зона санитарной охраны на МТФ "Скабин"[/caption]
Приводятся в порядок объекты системы центрального хозяйственно-питьевого водоснабжения: зоны санитарной охраны обкошены, убрана солома, предназначенная для утепления в зимний период, заключен договор на покраску башен.
Директор ОАО «Скабин» В. К. Станкевич».
Побывав на трех объектах хозяйства (МТФ «Скабин», фермах по откорму КРС в дд. Мозоли и Островок), убедились, что работники сельхозпредприятия после выхода рейдового материала посетили артскважины. Но для соответствия санитарным нормам этих объектов, можно сказать, не сделано почти ничего. Более того, выявляются нарушения, не озвученные в первом материале. Еще задолго до рейда состоялась плановая проверка сельхозпредприятия специалистами райЦГЭ, и все замечания были указаны в предписании. Только обкосить территорию и убрать утеплитель (солому) — не значит навести порядок. Заболачивание прилегающей территории на МТФ «Скабин», несоответствие нормам подземных павильонов артскважин (на всех водозаборах), ограждений — это лишь небольшой перечень недочетов. Еще в начале мая этого года Копыльским райЦГЭ была подготовлена и выслана информация, в которой подробно указывались недочеты на водозаборах и сроки, отведенные на их устранение. Обращено внимание специалистов, ответственных за артскважины, на основные моменты при исправлении огрехов: — оформление проектов зон санитарной охраны; — территория артскважины должна быть ограждена (необходимый минимальный радиус — 15 м), а ограда зоны санитарной охраны иметь распашные запираемые ворота; — доступ к стратегическому объекту необходимо ограничить, чтобы посторонние лица не могли проникнуть в павильоны артскважин и водонапорных башен (соблюдение водоохранного режима); — оборудование должно быть исправно, иметь пристойный вид; — должны быть стандартные краны для забора воды из артскважины, башни и т. д.Реально сделали «Коммунальное сельскохозяйственное унитарное предприятие «Грозово-агро» на рейдовый материал под названием «Бесхозяйственность налицо» от 03.06.2015 года сообщает следующее: На МТФ «Грозово» произведен ремонт здания павильона артскважины: заменены листы шифера и отремонтирована стена, установлена металлическая дверь с замком. Внутри здания павильона наведен порядок. На сегоднешний день 15.06.2015 года на МТФ Риматовщина проводиться подсыпка территории вокруг водонапорной башни, и ограждение башни. Директор А. В. Рыбак». [caption id="attachment_41248" align="aligncenter" width="580"]
Отремонтированный павильон на МТФ "Грозово"[/caption]
Вот в этом сельхозпредприятии слово не разошлось с делом почти на все 100%. Почему почти? Еще далеко до порядка в павильонах — как наземных (прилегающих к башням), так и подземных (где расположено оборудование артскважин). Но то, что движение, как говорят, пошло, — в этом воочию убедились. Павильон, выстроенный вокруг башни на МТФ «Грозово», почти не узнать: все точь-в-точь, как сказано в ответе. Даже лужа возле здания засыпана.
Но без преславутого «вместе с тем» в сельхозпредприятии тоже не обошлось. На МТФ «Рыматовщина» действительно ведут ограждение и подсыпку прилегающей территории к артскважине и водонапорной башне… А башня возьми — и прохудись: течет себе струя прямо на «подсыпку». И опять получите «болото».
Ситуация без изменений
«Содержание статьи газеты «СП» под названием «Бесхозяйственность налицо, в котором были высказаны замечания по содержанию артскважин, находящихся на балансе ОАО «Преснаки» рассмотрено на наблюдательном совете.
На МТФ «Преснаки» территория вокруг водонапорной башни и артскважины сорняки окошены.
[caption id="attachment_41249" align="aligncenter" width="580"]
На МТФ "Загоровщина"[/caption]
В ближайшее время будет произведен ремонт павильона артскважины МТФ «Преснаки» и МТФ «Загоровщина» до 15.06.2015г. ограждение артскважины МТФ «Загоровщина».
И. о. директора ОАО «Преснаки» М. А. Карпиеня».
И этот ответ не редактировался, чтобы и уважаемые читатели оценили, насколько «серьезно» подошли к проблеме, поднятой в материале, ответственные лица сельхозпредприятия. Но это лишь полбеды… Хуже, что формально эта бумага — ни что иное, как стопроцентная отписка!
Побывав на МТФ «Преснаки», поняли: окашивание начато, но по-преснаковски — сил не хватило, чтобы как положено сбить лебеду возле артскважины.
На МТФ «Загоровщина» с водонапорной башней вышла оказия — она стала протекать. И не в одном месте, а сразу в двух: в первой трети основания и почти посередине. Ну а о наведении порядка на объекте и говорить не приходится. Дверь в здание «подпирает» стену, опилки-утеплитель как лежали, опоясывая башню и укутывая все краны и шланги артскважины, так и лежат. Из-за образовавшихся брешей в башне еще хуже стала выглядеть крыша павильона, а прилегающая территория уже превратилась в болото.
Что по факту?
«КУП «Копыльское ЖКХ» рассмотрел критические замечания, опубликованные в районной газете «Слава працы» (статья «Бесхозяйственность на лицо»), сообщает следующее:
Выполнены работы по устройству ограждений санитарной зоны на артскважинах №3,6, выполнен ремонт запорной арматуры в смотровом колодце.
Директор КУП «Копыльское ЖКХ»
Д. В. Демидчик».
Комментарий будет еще короче, чем ответ в официальной бумаге: по факту ничего не сделано. Ведь речь в критическом материале шла еще о восстановлении ограждений хозяйственно-питьевых артскважин №3 и №6. Не изменилась ситуация с ограждением. А по поводу аналогичных объектов в агрогородке Грозово и д. Жуки — вообще ни слова. Формально руководство предприятия исполнило закон — отреагировало на критику в срок.
[caption id="attachment_41250" align="aligncenter" width="580"]
Зарастает павильон артскважины в д. Жуки[/caption]
Особо хотелось бы подчеркнуть, что объекты иначе как стратегическими не назовешь. Ведь из многих артскважин вода поступает не только на фермы, но и в частные домовладения. И от санитарного состояния водозаборов прежде всего зависит здоровье людей.
Сергей БАСОЛЫГО,
главный санитарный врач Копыльского района;
Сергей ЛАЗОВСКИЙ,
фотокорреспондент «СП»
Фото Сергея ЛАЗОВСКИЙ 
30 июня 2015 года с 11.00 до 13.00 состоится прямая телефонная линия с заместителем начальника УВД Миноблисполкома - начальником милиции общественной безопасности Александром Вячеславовичем АСТРЕЙКО.
Тема прямой линии: «Профилактика правонарушений несовершеннолетних». Звоните по телефону (8-017) 229-05-66. 
В марте 2015 года начальником УВД Миноблисполкома было подписано распоряжение «О проведении комплекса оперативно-профилактических мероприятий по обеспечению сохранности имущества на объектах агропромышленного комплекса».
В соответствии с ним за всеми сельхозпредприятиями района были закреплены по 2-3 сотрудника РОВД, которые встречались с руководителями хозяйств для выработки форм взаимодействия по предупреждению преступных посягательств на товарно-материальные ценности (ТМЦ), организации охраны сельскохозяйственной техники и транспортных средств, оставляемых на полях в ночное время, а также выступили в коллективах по вопросам соблюдения трудовой дисциплины в свете выполнения требований Директивы Президента Республики Беларусь №1 от 11.03.2004 г.
В райисполкоме был утвержден график работы мобильных групп с выделением автотранспорта сельхозпредприятий для проведения совместных рейдовых мероприятий с сотрудниками РОВД. Они проходили, начиная с 3 апреля по 9 мая 2015 года (с 15 до 24 часов).
За истекший период сотрудниками РОВД совместно с заинтересованными службами проведено 34 рейдовых мероприятия, в результате которых выявлено 23 нарушения в технической укрепленности объектов с хранением ТМЦ, составлен один административный протокол по ст. 24.3 КоАП Республики Беларусь (Непринятие мер по частному определению (постановлению) суда или представлению об устранении нарушений законодательства, причин и условий, способствующих совершению правонарушений) Кодекса Республики Беларусь об административных правонарушениях.
Выявлено 17 административных правонарушений по ч. 2 и ч. З ст. 17.3 КоАП РБ со стороны работников сельхозпредприятий (нахождение на рабочем месте в состоянии алкогольного опьянения).
Например, 18 марта 2015 года Копыльским РОВД при осуществлении мониторинга физического состояния работников ОАО «Семежево» было установлено, что на территории МТФ №1 находился на рабочем месте в состоянии алкогольного опьянения гр-н Г. Подобный факт выявлен 27 марта на МТФ д. Римаши РСУП «Бобовня».
Выявлено четыре правонарушения, предусмотренных ст. 10.5 КоАП Республики Беларусь (мелкое хищение).
Так, 23 марта 2015 года около 20.30 Копыльским РОВД проводился мониторинг технической укрепленности КСУП «Совхоз «Лесное», в результате которого был задержан гр-н С., полевод сельхозпредприятия, который совершил мелкое хищение зерна в количестве 60 кг со склада хранения зерна в агрогородке Песочное.
2 апреля 2015 года в 22 часа нарядом милиции был задержан гр-н Б., работающий в должности сторожа МТП ОАО «Тимирязевский», который совершил хищение 120 кг семенного ячменя с транспортного средства «FENDT-930», находящегося на территории охраняемого им МТП.
Также в апреле 2015 года Копыльским РОВД с целью предупреждения нарушений трудовой дисциплины, пьянства и других негативных последствий осуществлялись мероприятия, направленные на выявление нарушений антиалкогольного законодательства (реализация либо изготовление спиртного на дому). В результате отработки населенных пунктов Копыльского района участковыми инспекторами милиции ООПП Копыльского РОВД было выявлено 24 правонарушения, из незаконного оборота изъято 43,5 литра самогона, 255 литров самогонной браги, 11,5 литра спирта и спиртосодержащей жидкости.
Сергей АБРАМОВИЧ,
Вриод начальника Копыльского РОВД,
подполковник милиции 
