Польскі паэт, літаратуразнаўца, перакладчык. Пісьменнік, які, безумоўна, любіў радзіму, аб чым часта ўспамінаў у цыклах сваіх вершаў.
[caption id="attachment_104616" align="aligncenter" width="300"]
▪ Леанард Падгорскі-Аколаў[/caption]
Нарадзіўся Падгорскі-Аколаў Леанард у маёнтку Рымя (вёска Дусаеўшчына) Капыльскага раёна 21 снежня 1891 года. У 1912-1914 гг. вучыўся ў Львоўскім універсітэце. У дваццаць год дэбютаваў як паэт і неўзабаве выдаў першы зборнік вершаў «Сонечны смех» (Львоў, 1912). Яго вучоба на факультэце паланістыкі ў Львоўскім універсітэце была перапынена Першай сусветнай вайной: быў прызваны ў расійскую армію, а з 1917 служыў у польскім войску пад кіраўніцтвам генерала Юзафа Доўбур-Мусніцкага. Вайсковую кар’еру закончыў у 1922, застаўся жыць у Варшаве. Менавіта тут, пасля бураломных гістарычных падзей, што аддзялілі яго ад родных мясцін, пачынаюцца настальгічныя душэўныя пакуты. Так з'явіўся знакаміты цыкл вершаў, выдадзены ў Вільні, якая была найбліжэйшым культурным цэнтрам да этнічнай радзімы. Першапачаткова цыкл «Беларусь» складаўся з пятнаццаці пазначаных лічбамі вершаў, датаваўся ён 1922-1924 гг. і пачынаўся з міцкевічаўскага эпіграфа: «Калі ж нам Пан Бог дазволіць вярнуцца з вандроўкі і зноў абжыць дом на айчыннай зямлі...» Асноўныя настроі цыкла – смутак, пачуццё адарванасці ад роднага краю, ідэалізацыя яго, вылучэнне найяскравейшых праяў і ўражанняў дзяцінства і маладосці. У сваіх вершах аўтар параўноўвае родныя мясціны з еўрапейскімі краінамі:
...Бо чым яны душу
звяселяць,
Калі мілей мне
за Акропаль
Цяпер узнёслы,
чысты, белы
Касцёл на ўзгорку,
родны Копыль!
Верш «Туганавічы» паклаў пачатак «Навагрудскаму» цыклу, у якім надрукаваны «Тракт пад Нясвіжам», «Граніца (на шашы слуцкай)», «Шлях з Наваельні да Навагрудка», «Гасцінец», «Усяночная крэсоўца». Апошні заканчвае пашыраны беларускі цыкл Падгорскага-Аколава, дзе аўтар па-майстэрску абыгрывае месца свайго нараджэння:
І так, агораўшы чатыры мілі,
Дапялі мы туды,
дзе на змярканні
За Рымам тых мясцін –
Капылем,
Мільгне агнямі
вокнаў Рым.
Ён абыгрывае напісанне назваў (Rzym i Rym), а таксама дае звестку, што Капыль, падобна старажытнаму Рыму, размешчаны на сямі ўзгорках. І вось там, менавіта, «быў рай», аб якім столькі трызнілася паэтычнымі радкамі!
Такім чынам, краёвыя беларускія матывы ў азначаным шэрагу вершаў пісьменніка складаюць адметны тэматычны і настраёвы літаратурны пласт. У ім заўважны працяг традыцыі ХІХ ст., міцкевічаўскі ўплыў, і ў той жа час прыўносіцца новы акцэнт, абумоўлены новай культурнай і сацыяльнай рэчаіснасцю і ў пэўнай ступені існаваннем прафесійнай высокамастацкай беларускай літаратуры і беларускіх выданняў. Адсюль беларуская тэма і «краёвыя» матывы ў польскіх вершах набываюць абрысы беларускай экзотыкі, прыўносяць лірычны сантымент, акрэсліваючы «геаграфію душы» аўтара.
[caption id="attachment_104617" align="aligncenter" width="840"]
▪ Сядзіба Аколавых у Рыме. Фота да 1912 года[/caption]
Як паэт Леанард Падгорскі-Аколаў належаў да авангарднай польскай групы «Скамандар» і акрамя вершаў друкаваў у часопісе з адпаведнай назвай артыкулы па тэорыі версіфікацыі – «Аб рыфме» (1925), «У абарону новых рыфмаў» (1926). Сцвердзіўся ён і як знакаміты перакладчык паэзіі рускага мадэрнізму і авангарду: у 1923 г. пабачыла свет анталогія «Новая расійская паэзія», якая адыграла пераломную ролю ў гісторыі ўспрыняцця расійскай паэзіі ў Польшчы. Упершыню ў перакладах Падгорскага-Аколава былі прадстаўлены творы Г. Ахматавай і М. Цвятаевай, малавядомыя тады творы А. Блока, Ф. Салагуба, С. Ясеніна, А. Марыенгофа. У 1952 і 1955 гг. пабачылі свет дзве кнігі даследаванняў пісьменніка «Realia Mickiewiczowskie», дзе аўтар, часта грунтуючыся выключна на ўласнай лірычнай інтуіцыі, сцвярджаў рэчы, якія пазней знаходзілі сваё пацвярджэнне ў дакументах. Памяць гадоў дзяцінства, знаёмства з фальклорам і жыццёвым «кліматам» Навагрудчыны стваралі цесную сувязь паміж паэтам-даследчыкам і творчасцю Міцкевіча. Леанард Падгорскі-Аколаў у 1955 г. стаў дырэктарам музея Адама Міцкевіча ў Варшаве, які ўзначальваў некалькі гадоў да канца свайго жыцця (памёр ён у 1957 годзе). Менавіта ён з’яўляецца заснавальнікам аўтабіяграфічнага падыходу ў міцкевічазнаўстве першай паловы ХХ стагоддзя.
Наталля ДАВЫДЗЕНКА
Дзяцінства прайшло на радзіме бацькоў у вёсцы Глазаўка Буда-Кашалёўскага раёна Гомельскай вобласці. Вучыўся ў чыгуначным тэхнікуме, працаваў дыспетчарам, правадніком на поездзе «Масква – Брэст», начальнікам станцыі. Скончыў факультэт журналістыкі БДУ ў 1969 годзе. Яшчэ падчас вучобы супрацоўнічаў і быў пазаштатным карэспандэнтам такіх выданняў, як «Савецкая Беларусь», «Чырвоная змена», «Мінская праўда», «Вожык». Працаваў старшым рэдактарам на тэлебачанні, загадчыкам рэдакцыі ў БелТА, начальнікам кніжнага гандлю Белспажыўсаюза, у рэспубліканскіх выдавецтвах «Універсітэцкае» і «Юнацтва».
Аляксандр Рыгоравіч напісаў шэраг сцэнарыяў дакументальных фільмаў, з нарысамі, публіцыстычнымі артыкуламі выступаў у перыядычным друку. Працаваў загадчыкам рэдакцыі сельскага жыцця ў Беларускім тэлеграфным агенцтве. Менавіта гэта работа дазволіла Афяроўскаму добра вывучыць жыццё, і з’явілася жаданне напісаць штосьці значнае, каб яно пакінула след у літаратуры. Пісьменнікам створаны дакументальна-мастацкая аповесць «Святло паўночнага ззяння» (1988), дэтэктыўна-прыгодніцкія раманы «Двое на тонкім лёдзе» (1998), «Феафанія» (2001), «Анэлін хутар» (2007), вершаваная дзіцячая кніга «Заапарк» (1994), зборнік гумарыстычных апавяданняў «Ноч з Юзікам» (1994), навукова-папулярныя кнігі «Яблык» (1995), «Тайны народнай медыцыны» (1993) і інш.
«Пісьменніцтва аўтара – гэта адбітак яго пошукаў у сэрцы чалавечым», – так характарызаваў творчасць пісьменніка член Саюза пісьменнікаў Беларусі Ганад Чарказян. А кожны твор Аляксандра Рыгоравіча быў прасякнуты добразычлівай іроніяй, трапным жыццесцвярджальным гумарам.
Заўважаны грамадскасцю быў таксама і пераклад пісьменнікам «Казак, легенд і паданняў» знакамітага італьянскага мастака Леанарда да Вінчы, упершыню надрукаваных на беларускай мове.
Наталля
Давыдзенка 
В складывающейся ситуации родителям следует уделять первостепенное внимание вопросам безопасности подростков у водоемов, которые зачастую ведут себя слишком беспечно, самоуверенно, не чувствуя никакой опасности. Родители должны понимать, сколько бы ни было лет ребенку, он не должен находиться у воды без присмотра взрослых. Именно родители обязаны поговорить с детьми обо всем, что может произойти, предупредить об опасности и объяснить последствия.
К сожалению, на воде тонут и дети дошкольного возраста, оставленные без присмотра взрослых. В данной категории детей опасность представляют не только крупные водоемы, но и декоративные пруды, бассейны и даже емкости с водой. Только родители, которые знают о возможных опасностях и воспринимают их всерьез, какими бы редкими и невероятными они не казались, смогут уберечь своего ребенка от беды. Находясь с детьми у воды, бдительность нельзя терять ни на минуту.
Прокуратура района в очередной раз призывает родителей внимательно относиться к воспитанию своих детей, не допуская фактов их нахождения у воды без присмотра. И помните, что лето – это не только время для отдыха, позитивных эмоций, ярких впечатлений, но и самый травмоопасный период для детей. Поэтому сделайте все, чтобы уберечь своего ребенка от неприятностей.
Алексей ЗАГОРЦЕВ,
старший помощник прокурора Копыльского района юрист 1 класса 
Как сообщила инспектор СП и ВО Копыльского РОЧС Татьяна Шестакова, акция будет проходить в 2 этапа:
Первый этап (с 16 по 31 августа) проходит на объектах торговли, в развлекательных центрах, на школьных ярмарках; второй этап (1 по 10 сентября) будет проходить в общеобразовательных учреждениях, предприятиях и организациях, местах с массовым пребыванием людей.
Павел ШЕИН 
