С Дипломами III степени с областного этапа республиканского конкурса научных эколого-биологических работ вернулись все три представителя нашего района. Они принимали участие в секции «Экспериментальная биология». Успешно защитить свои работы удалось учащейся 10 класса гимназии № 1 г. Копыля Анастасии Семенович (учитель Н.П. Стульба), девятикласснице Елене Петрико из СШ № 2 г. Копыля (учительница Е.Н. Былинович) и ученице 10 класса Быстрицкой СШ Татьяне Вашкевич (учительница Н.А. Лазюк).
Сергей КОЗЕЛ 
— Прынялі ў Беларусі нас вельмі цёпла, сельгаспрадпрыемства выдзеліла дом, толькі што пабудаваны ў аграгарадку на вуліцы Сонечнай, — дзеліцца Хрысціна. — Радуе, што Беларусь — стабільная краіна, мы жывём пад мірным небам. Мы вельмі хацелі пераехаць у сельскую мясцовасць, бо самі родам з вёскі. Вельмі марым пра тое, што будзем трымаць кароўку, пакуль завялі козачку. Вельмі зручна і тое, што побач з намі знаходзіцца Капыль, блізка школа, дзіцячы сад, бальніца.
З нараджэннем пятага дзіцяці сям’я Зяблавых атрымала права на сямейны капітал, які ўжо паспяхова аформіла.
— Шчасце — калі мы ўсе разам, — прадаўжае Хрысціна. — Гэта і ёсць галоўны сямейны капітал. Усе хатнія справы мы выконваем усёй сям’ёй, у кожнага свае абавязкі. Мы з мужам стараемся штосьці рабіць, ствараць, пакуль дзеці пры нас. Цешымся і радуемся гэтым часам. І, безумоўна, удзячны дзяржаве за падтрымку. А яшчэ ўпэўнена, што разам мы пераадолеем усе праблемы і цяжкасці.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота аўтара 
Часлава Грыгаровіч і Соф’я Васілевіч[/caption]
Напрыклад, Часлава Грыгаровіч, старшыня ветэранскай арганізацыі ААТ «Племзавод Дусаеўшчына». Гэта разумны, пісьменны, добрасумленны работнік у мінулым, а сёння яна ўмела, карэктна аказвае дапамогу. Работнікі сельвыканкама ўдзячны ёй за неабыякавасць, за тое, што ў яе можна павучыцца. Яна шмат увагі ўдзяляе патрыятычнаму выхаванню: з яе ўдзелам выпушчаны брашуры пра спаленых жыхароў в. Дусаеўшчына і воінаў-інтэрнацыяналістаў, ураджэнцаў гэтых мясцін. Часлава Феліксаўна трымае пастаянную сувязь па тэлефоне з членамі сваёй ветэранскай арганізацыі, прымае ўдзел у сходах грамадзян па населеных пунктах, на якіх абавязкова прысутнічаюць і старэйшыны вёсак.
Адна з іх — Соф’я Васілевіч — старэйшына вёскі Каменка. Гэта аддалены населены пункт з мноствам праблем, але з цудоўнымі, адкрытымі, добрымі жыхарамі. Летась Соф’я Іосіфаўна сабрала добраахвотны ўзнос. Грошы разам з бюджэтнымі сродкамі былі накіраваны на частковую замену агароджы грамадзянскіх могілак у в. Каменка. Ды і ўвогуле, старэйшына пастаянна знаходзіцца на сувязі па ўсіх пытаннях жыццезабеспячэння насельніцтва.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота аўтара 
Анатоль, Павел і Сяргей Сапешкі[/caption]
— Першапачаткова хацелася набыць чыстую раманаўскую пароду авечак, — расказвае кіраўнік гаспадаркі Сяргей Сапешка. — Таму закупляць давялося ў Расіі. Пачалі з малога: набылі 13 котных аўцаматак і барана-вытворніка. За два гады мы давялі пагалоўе да 40 аўцаматак, а таксама паралельна закупілі яшчэ 20 галоў. У сувязі з гэтым звярнуліся ў Капыльскі сельвыканкам, і нам выдзелілі паўтара гектара зямлі для выпасу.
На дадзены момант у гаспадарцы ўжо маецца 100 аўцаматак, 60 бараноў, маладняк — 20 ярак і два кані.
Спыняцца на гэтым фермер не мае намеру. У планах — завезці з Расіі яшчэ 100 авечак матачнага пагалоўя і да канца 2016 года выйсці на 1000 галоў агульнага статка, ёсць задумкі заняцца і конегадоўляй. Вядома ж, для гэтага патрэбны будынкі. Пытанне па іх вырашаецца: зараз афармляюцца дакументы на куплю былых канюшні і цялятніка, што належалі ААТ «Мажа-Агра». Павялічыцца і зямельны надзел (згодна з рашэннем райвыканкама павінна быць выдзелена 25 га для развіцця), у планах — купіць адпаведную тэхніку для нарыхтоўкі кармоў. Пакуль жа яны набываюцца ў сельгаспрадпрыемствах ці ў фермераў. Адпаведна, спатрэбіцца і новая рабочая сіла, г.зн. з’явяцца новыя працоўныя месцы. Зараз жа ўсю гаспадарку абслугоўвае сам Сяргей Анатольевіч з дапамогай бацькі і брата.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота аўтара 
— Чаму Вы вырашылі завесці такую, скажам, даволі немалую гаспадарку? — пытаемся ў гаспадара сядзібы.
— Па-першае, мы з жонкай Таццянай выхоўваем пяцярых дзяцей, — чуем у адказ. — Вядома ж, усіх трэба накарміць, ды і лішні рубель ад продажу прадукцыі не пашкодзіць. Нашай старэйшай дачцэ Даніэле ўжо 18 гадоў, Аляксандр і Вераніка вучацца ў СШ № 3 г. Капыля, дачцэ Кіры пяць гадоў, а самаму малодшаму Міхаілу споўнілася дзесяць месяцаў. Па-другое, усе мы любім прыроду, свежае паветра, таму ў летні час пераважна знаходзімся тут усёй сям’ёй. Вось і Таццяна тады можа заняцца любімай справай — пчалярствам.
— Ці не цяжка ўсё гэта даглядаць?
— Безумоўна, не зусім проста, але на дапамогу прыходзіць сусед, старэйшы сын таксама па меры магчымасці прыязджае са мной. Мы знайшлі ўзаемаразуменне з дырэктарам ААТ «Племзавод Дусаеўшчына» Сяргеем Кавалеўскім. Акрамя сваіх кармоў, набываем яшчэ ў мясцовай гаспадарцы, а таксама ў тых, што знаходзіцца побач, — РСУП «Бабоўня» і КСУП «С «Лясное».
Родам Міладзін з Сербіі. Калі працаваў у Маскве (ён яшчэ і добры будаўнік, аформлены як індывідуальны прадпрымальнік у гэтай галіне), пазнаёміўся з капыльскай дзяўчынай. Ажаніліся і вырашылі пераехаць на радзіму Таццяны, ды так і засталіся тут, аб чым ніколькі не шкадуюць.
А жыць у ладзе і згодзе сям’і Лучыч дапамагае вера ў Бога. Кожную нядзелю або ў святы яны наведваюць цялядавіцкую ці капыльскую царкву. Дарэчы, Міладзін адзін з тых, хто рамантаваў Свята-Троіцкі храм у Цялядавічах. Увогуле дапамагаць царкве — гэта ў яго правілах. І яшчэ ён падпарадкоўваецца прынцыпу, што калі будзеш працаваць з Божай дапамогай, то ўсё ў цябе будзе атрымлівацца.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота аўтара 
