Успамінамі пра бацьку дзеліцца яго дачка, дырэктар Літаратурнага музея К. Чорнага, няштатны аўтар «Слава працы» Людміла Ніжэвіч.
Любоў да кнігі бацькі прывілі і нам, сваім дзецям: я працую ў літаратурным музеі, сястра На-дзея 18 гадоў загадвала Цімкавіцкай бібліятэкай, сын брата Ігара Арцём выбраў прафесію паліграфіста.
А нарадзіўся наш тата Камінскі Іосіф Іванавіч 20 сакавіка 1933 года ў вёсцы Шамы Капыльскага раёна. Яго маці Аляксандра Аляксандраўна працавала даяркай на мясцовай ферме, бацька Іван Іосіфавіч даглядаў коней. У сям’і было пяцёра дзяцей: Антон, Іван, Людміла, Віктар, а Іосіф быў старэйшым братам і іх нянькай.
У 1940 годзе пайшоў у першы клас Песачанскай школы, але вучобу перарвала вайна. Іосіф разам з сябрамі пасвіў партызанскіх коней. Бацька пайшоў на фронт, дайшоў да Германіі, быў паранены ў нагу і застаўся інвалідам на ўсё жыццё.
Пасля вайны ў 1944 годзе пайшоў Іосіф у другі клас пераросткам. Вучыцца ён любіў. У школу, каб скараціць дарогу, хадзіў напрамкі праз тарфяны ўчастак, ад якога цяпер застаўся толькі фінскі дом. Ён закончыў 7 класаў. Трэба было дапамагаць бацькам. Таму ў 1951 годзе пайшоў працаваць у Вуглоўскую сямігодку старшым піянерважатым.
Калі тата атрымаў першую зарплату, дырэктар школы прапанаваў яму з’ездзіць у Баранавічы і прыадзецца. Былі куплены паліто, капялюш, касцюм, чаравікі, а гальштук у дарунак дырэктар купіў сам, бо ў таты грошы ўжо скончыліся. З таго часу Іосіф Іванавіч заўжды хадзіў у касцюме пры гальштуку. Нават потым, калі быў хворы, на пенсіі, кожную раніцу надзяваў на рубашку гальштук, не змяняючы сваёй звычцы.
[caption id="attachment_51149" align="aligncenter" width="580"]
Іосіф Камінскі (злева) з былым рэдактарам газеты «Слава працы» Віктарам Семянкевічам[/caption]
Пасля года працы яго прызвалі ў Савецкую армію. Служыў 5 гадоў у марской пяхоце на Далёкім Усходзе, у Находцы. Уявіце: малады хлопец, які яшчэ нідзе не быў, і гэтак далёка апынуўся ад дому. У цягніку на трэцяй паліцы ехаў месяц да месца службы. Колькі паглядзеў гарадоў і вёсак! Мабыць, з таго часу і палюбіў падарожнічаць.
У арміі прыйшлося адзін год праслужыць поварам. Потым, калі выпадала свабодная гадзіна і быў лірычны настрой, тата гатаваў нам пончыкі і сваю фірменную страву — рагу. Цяпер я яе гатую сваім дзецям пад назвай «Дзядулева страва».
Хадзіў на падводнай лодцы ў Японскім моры. Успамінаў: «Як падумаеш, што над табою каля 300 метраў тоўшчы вады, а ты ў жалезным адсеку сядзіш, станавілася неяк не па сабе».
Паступіў у 1953 годзе ў вячэрнюю партыйную школу часці і ў 1955 годзе скончыў. Вярнуўшыся з арміі ў 1956 годзе, пайшоў працаваць на Песачанскі торфаўчастак механікам. У 1957 годзе ён уступіў у Камуністычную партыю. У гэтым жа годзе ён заканчвае Капыльскую сярэднюю школу: цэлы месяц праз дзень ездзіць на веласіпедзе па 40 кіламетраў (да Капыля і назад) і здае экстэрнам экзамены па чатырнаццаці прадметах. У атэстаце напісана: «Настоящий аттестат дает его владельцу право поступления в высшие учебные заведения Союза ССР».
Калі я аднойчы тату спытала, што для яго значыць шчасце, ён адказаў: «Для мяне шчасце заключаецца ў тым, што я змог добрасумленна працаваць, усе свае веды, сілы ўкладваць у працу і быць карысным людзям».
І каб больш прынесці карысці людзям, хлопец з маленькай вёскі Шамы паступае ў 1957 годзе ў Маскоўскі тарфяны інстытут, які ў 1958 годзе пераводзяць у горад Калінін. І там ён вучыцца завочна з 1958 па 1963 год.
Яго арганізатарскія здольнасці заўважылі і ацанілі. У 1960 годзе тату назначылі майстрам на торфаўчастку. Потым прапанавалі працаваць інструктарам арганізацыйнага аддзела ў Капыльскім райкаме партыі. Ён з 1962 па 1969 год працаваў на гэтай пасадзе. За ім замацавалі калгасы імя Ціміразева, «Праўда», імя Ульянава, «Гвардзеец», «Піянер».
Іосіфу Іванавічу па рабоце трэба было шмат пісаць. Напрыклад, даклады на сесіі, выканкамы, складаць розныя дакументы, справаздачы. Працуючы інструктарам райкама партыі, ён быў няштатным карэспандэнтам раённай газеты «Слава працы» з 1963 па 1969 год, калі трэба было асвятляць падзеі, навіны з гаспадарак, што былі замацаваны за ім. Менавіта на гэтай пасадзе давялося асвоіць азы сельскагаспадарчай вытворчасці. Для гэтага з 1963 па 1966 год вучыцца завочна на двухгадовых курсах павышэння эканамічных ведаў кіруючых работнікаў сельскай гаспадаркі ў Беларускім інстытуце народнай гаспадаркі імя В.У. Куйбышава.
Хоць тата вучыўся ўвесь час завочна, але ён добра ведаў фізіку, хімію, алгебру, геаметрыю, чарчэнне. Памятаў асноўныя формулы па гэтых навуках. І мы, школьнікамі, калі не разумелі які-небудзь закон па фізіцы, геаметрыі ці не маглі рашыць задачу, ішлі да таты, хоць і мама ў нас была моцным матэматыкам.
Будучы інструктарам РК КПБ, тата атрымаў узнагароду — медаль «За працоўную доблесць» (1966 г.).
У 1969 годзе Іосіф Іванавіч узначаліў калгас «Бальшавік». Ураджайнасць збожжавых усяго 13 цэнтнераў з гектара, бульбы — 60. Грошай на рахунку не было. Давялося пачынаць амаль што з нуля. Галоўным кірункам ён выбраў вырошчванне насення шматгадовых траў. Прыязджалі купляць аж з Урала. У хуткім часе з’явіліся грашовыя сродкі, што дазволіла «Бальшавіку» стаць на ногі. Вялася будоўля ферм, тока, дзіцячага сада, дамоў для работнікаў калгаса. У цэнтры вёскі Жыліхава ў 1970 годзе быў устаноўлены абеліск у памяць 101 земляка, які загінуў у час Вялікай Айчыннай вайны. У 1972 годзе з’явіліся помнікі на брацкіх магілах у Выгодзе і Гулевічах. Было добра падсыпана 12 км дарогі ад Гулевіч да Выгоды. Дарэчы, ёсць Ганаровая грамата, атрыманая за ўдзел ва Усесаюзным аглядзе за лепшую арганізацыю дашкольнага выхавання на вёсцы. За добрыя дасягненні калгасу ўручылі мільённы трактар, а трактар «Беларус» з «Бальшавіка», на якім працаваў Сукала М.В., устанавілі на пастаменце ў Мінску на трактарным заводзе.
Яшчэ ў 1966 годзе Іосіф Іванавіч, каб лепш ведаць сельскагаспадарчую справу, паступае вучыцца завочна ў Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію і заканчвае ў 1972 годзе па спецыяльнасці «эканоміка і арганізацыя сельскай гаспадаркі». У 1970 годзе ўзнагароджаны медалём «За доблесную працу».
Дзецьмі мы тату амаль не бачылі, бо заўжды ён быў на працы. У 5 гадзін выходзіў з дому і ў 22 гадзіны вяртаўся.
Памятаю, як мы сустракалі тату з вучобы. Вось і цяпер у мяне перад вачыма адзін эпізод. Вечар. Адчыняюцца дзверы. Заходзіць высокі, прыгожы, заўжды ў касцюме пры гальштуку тата. Мы ўтраіх бяжым яму насустрач. Ён падымае па чарзе ўсіх нас на рукі і падкідвае ўгору столькі разоў, колькі нам кожнаму гадоў. З Мінска ён заўсёды прывозіў смачны, духмяны хлеб, таму тата пах дарогай і хлебам.
У 1975 годзе яму прапанавалі ўзначаліць Цімкавіцкі сельскі Савет з такімі словамі: «Іосіф Іванавіч, менавіта такі чалавек, як Вы, патрэбен Цімкавічам». І ён да 1987 года працуе на гэтай пасадзе. За гэты перыяд было зроблена шмат: пабудаваны новы двухпавярховы дзіцячы сад, аптэка, будынак, дзе размясціўся сельскі Савет, магазін, пошта, ашчадны банк. Каб разгрузіць аўтамабільны паток праз Цімкавічы, была зроблена кальцавая асфальтавая дарога, з’явіўся асфальт і на галоўнай вуліцы. Для адпачынку жыхароў сельсавета разам са старшынёй Прускага сельскага Савета Касінскім М.М. было створана возера Доўгае ў 1977 годзе, а са старшынёй калгаса «Шлях камуны» Картышэўскім І.М. у 1981 годзе — возера Багушы. Тата падтрымаў прапанову загадчыцы Дома культуры Астрэйка М.А. і выдзеліў сродкі на набыццё музычных інструментаў. Дзякуючы гэтаму быў створаны вакальна-інструментальны ансамбль, які доўгі час радаваў цімкаўлян сваёй добрай музыкай. Была ўстаноўлена агароджа вакол помніка-стэлы ў памяць 990 мірных жыхароў Цімкавіч, якія былі расстраляны ў 1942 годзе, адкрыты помнік воінам-землякам, якія загінулі ў час Вялікай Айчыннай вайны.
За 12 гадоў Цімкавічы змяніліся ў лепшы бок. Быў распрацаваны генеральны план пераходу вёскі Цімкавічы ў гарадскі пасёлак. У 1985 годзе Іосіф Іванавіч быў узнагароджаны медалём «Ветэран працы».
З 1987 па 1993 год працаваў аграномам-аграхімікам у мясцовай гаспадарцы. У гэты перыяд дапамог прыхаджанам вёскі Цімкавічы дабіцца, каб ім выдзелілі памяшканне для службы. Ён вярнуўся да працы на палетках, якія заўсёды любіў. Я памятаю, як тата радаваўся добраму дажджу, гаворачы: «Ідзі, дожджык, ідзі, як ты нам патрэбен!»
Пра асабістае. У 1962 годзе ажаніўся з Астрэйка Марыяй Апанасаўнай, якая працавала піянерважатай у Песачанскай школе, потым дырэктарам Капыльскага Дома піянераў, настаўніцай рускай мовы і літаратуры. Яны разумелі адзін аднаго з паўслова, пражылі ў ладзе 46 гадоў, заўсёды падтрымлівалі адзін аднаго ў працы. Выгадавалі трое дзяцей.
У 2008 годзе Іосіфа Іванавіча не стала. Дыягназ: спыненне сэрца. Сэрца, якое любіла родную зямлю, людзей і шчыра працавала, каб ім жылося лепш. 
Вернули хозяину
Строительный инструмент был похищен из дома по ул. Тракторной в г. Копыле. Пропажу обнаружил хозяин и обратился за помощью в Копыльский РОВД. Следственно-оперативная группа, которая выезжала на место преступления, установила похитителя и вернула инструмент владельцу.
Пострадал трактор
В ночь на 15 августа на территории машинно-тракторного парка ОАО «Пионер-Агро» был разукомплектован трактор МТЗ-952. Злоумышленник, личность которого не установлена, похитил стартер, генератор, аккумуляторную батарею и др. Возбуждено уголовное дело, ведутся поиски преступника.
Велосипедист погиб
19 августа около 21.40 на первом километре автодороги Копыль — Блевчицы — Мацкевичи водитель автомобиля «Опель-Кадетт», при встречном разъезде с другим легковым автомобилем, столкнулся с ехавшим в попутном направлении велосипедистом, который погиб на месте ДТП. Копыльским РОСК в отношении водителя «Опеля» возбуждено уголовное дело.
Не уступила дорогу «скорой»
Водитель автомобиля «Пежо 307», двигаясь по второстепенной автодороге Рачкевичи — Вороновщина — Смычка (первый километр), не уступила дорогу «скорой помощи», которая ехала по главной дороге Узда — Копыль — Гулевичи. В результате столкновения водитель «Пежо» и пассажир «скорой» получили телесные повреждения.
Отголосок войны
17 августа в деревне Рачкевичи был обнаружен артиллерийский снаряд калибра 152 мм времен Великой Отечественной войны. Как позже выяснили прибывшие на место происшествия специалисты саперно-пиротехнической группы в/ч 7404 г. Барановичи, он был без взрывчатого вещества. Снаряд изъят и доставлен в воинскую часть.
Хорошо поживился
Ночь оказалась «урожайной» для злоумышленника, который, разбив окно, проник в столовую ОАО «Мажа-Агро». В качестве добычи он вынес 36 бутылок водки, 5 коробок вина, 3 бутылки шампанского, 2 коробки конфет, принадлежащие жительнице д. Бобовня. Однако и этого воришке показалось мало. Воспользовавшись тем, что у стоящего во дворе у столовой автомобиля «Ауди» была незаперта дверь, преступник похитил 416 рублей, навигатор и… пневматический пистолет, принадлежащие жителю г. Слуцка. Возбуждено уголовное дело, подозреваемый в совершении преступления установлен.
Взялся за старое
Житель д. Блевчицы В., который уже имел судимость, а сейчас состоит на учете в УИИ Копыльского РОВД как лицо, в отношении которого установлен превентивный надзор, подозревается в совершении нового преступления — краже. 24 августа по заявлению жителя аг. Быстрица следственно-оперативная группа Копыльского РОВД выезжала в д. Новинки, где из незапертого автомобиля заявителя были похищены деньги и некоторые вещи, ему принадлежащие. Было установлено, что преступление совершил гражданин В., который задержан и помещен в изолятор временного содержания (ИВС) Копыльского РОВД. Возбуждено уголовное дело.
Деньги украл односельчанин
Жительница д. Сл.-Кучинка сообщила в оперативно-дежурную службу Копыльского РОВД о том, что из ее дома пропали деньги. Следственно-оперативной группой, которая выбыла на место, установлено, что кражу совершил односельчанин потерпевшей, в отношении которого возбуждено уголовное дело.
По информации Копыльского РОВД 
«Мы не так давно переехали на постоянное место жительства в Копыльский район. В нашей семье есть и маленькие дети. Хотелось бы узнать, каков порядок приема посетителей в педиатрическом отделении поликлиники? Кроме того, нас интересует режим работы врачей-стоматологов.
Ольга Михайловна, Копыльский район»
Чтобы получить ответы на данные вопросы, редакция обратилась к заместителю главного врача по медицинскому обслуживанию населения УЗ «Копыльская ЦРБ» Андрею ТОРОТЬКО.
в детскую поликлинику...
— Андрей Леонидович, напомните, пожалуйста, нашим читателям, как работает педиатрическое отделение поликлиники.
— Свое обращение в поликлинику наши пациенты традиционно начинают с регистратуры. Она работает с половины восьмого утра и до 18.00. Организована предварительная запись на месяц вперед: как по телефону 55-1-62, так и при личном обращении. Прием ведется по талонам, вне очереди принимают детей до 1 года жизни, детей-инвалидов, а также ребятишек с высокой температурой тела. Педиатрическое отделение поликлиники рассчитано на 65 посещений в смену.
— И как работают врачи?
— Амбулаторный прием врачами-педиатрами осуществляется по принципу участковости (в зависимости от улицы, населенного пункта, где проживают маленькие пациенты). Врачи принимают детей с 8.00 до 18.00 — по три часа каждый. В течение дня они также выезжают к больным на дом и проводят патронаж новорожденных.
Сельские жители могут обращаться за медицинской помощью и для прохождения медкомиссий к врачам общей практики Песочанской, Грозовской, Бобовнянской врачебных амбулаторий, Семежевской участковой больницы, а с декабря 2016 года — и Старицкой участковой больницы.
...в стоматологию
— Давайте поговорим о работе копыльской стоматологии. Как там организован прием?
— Начнем с того, что в стоматологическом отделении Копыльской ЦРБ работает врач-стоматолог-хирург (с 8.00 до 15.06). Прием больных также проводят врачи-стоматологи-терапевты — они трудятся в две смены (первая — с 8.00 до 14.52, вторая — с 13.08 до 20.00). Кроме того, по субботам с 8.00 до 13.00 можно обратиться к дежурному врачу.
— И здесь также есть своя регистратура?
— Действительно, для того, чтобы определиться со временем посещения, необходимо обратиться в регистратуру. Она начинает свою работу с 7.30 и продолжает до 16.30. Можно прийти лично и получить талон в порядке живой очереди или позвонить по номеру 54-3-59. Есть возможность записаться на прием в платный зуболечебный кабинет. Номер для связи: 50-3-28.
Если же есть необходимость воспользоваться услугами врачей-стоматологов-ортопедов, обращайтесь по номеру 55-1-44. Специалисты этого профиля работают с 8.00 до 15.06.
И еще на несколько аспектов работы наших учреждений хотелось бы обратить внимание. Уважаемые жители города Копыля! По возможности, при плановом обращении врача, посещайте наши поликлиники во второй половине дня, так как в связи с транспортной доступностью до обеда ожидается наплыв жителей сельской местности. Также обращаюсь ко всем с просьбой: по мере необходимости планируйте свои визиты к врачу и записывайтесь на прием заранее. Этим вы поможете сократить очереди, упорядочить работу медучреждений и улучшить качество обслуживания пациентов. Давайте будем взаимовежливы!
Беседовала Маргарита САКОВИЧ 
Следственное управление УСК по Минской области расследует уголовное дело по факту дорожно-транспортного происшествия со смертельным исходом в Копыльском районе.
1 августа 2016 года около 13.25 водитель К., управляя автомобилем «BMW 520», регистрационный знак 0085 IР-1, и двигаясь по 54 километру автодороги Р-61 «Узда – Копыль – Гулевичи» в направлении г. Копыля, вблизи аг. Тимковичи, не справился с управлением. Он выехал на полосу встречного движения, где столкнулся с двигавшимся во встречном направлении автомобилем «Ford Escort», регистрационный знак 9702 КТ-5, под управлением водителя Х.
В результате дорожно-транспортного происшествия пассажир автомобиля «BMW 520» П. получил телесные повреждения, от которых скончался на месте происшествия.
Сотрудники следственного управления обращаются к гражданам, ставшим очевидцами указанного происшествия, с просьбой сообщить об имеющейся у них информации о данном ДТП по телефонам: (8-017) 289-38-67, (8-044) 569-32-49.
Михаил МЕЛЬНИЧЕНКО,
начальник ОГАИ Копыльского РОВД 
Разам з настаўніцай беларускай мовы і літаратуры гімназіі № 1 г. Капыля Людмілай ЛАЗОЎСКАЙ мы працягваем размову пра выкарыстанне прыказак, пра іх мудрасць і трапнасць.
На гэты раз пагаворым пра ўжыванне такіх папулярных у беларусаў слоў, як баба, беднасць, блізкі, бачыць.
Баба.
Баба з воза — каню (кабыле) лягчэй. Калі хто-небудзь пакіне каго-небудзь ці адмовіцца ад чаго-небудзь, то ад гэтага будзе толькі лепей. Сінонімы: Баба з калёс — калёсам лягчэй. Баба з воза — возу лягчэй.
Баба і чорта звядзе. Пра дрэнны характар жанчыны.
Баба трымае тры вуглы гаспадаркі, а мужык — адзін вугал. Куды большая частка хатняй, гаспадарчай работы, клопатаў прыпадае на жонку, чым на мужа. Сін.: Жонка ў хаце тры вуглы трымае, а мужчына (мужык) адзін. Жонка дзяржыць хату за тры вуглы, а мужык за чацвёрты.
Бабіна (бабе, у бабы) дарога — ад печы да парога. Пра абмежаванасць жанчыны хатнімі абавязкамі, справамі. Сін.: Бабская дарога ад печы да кухоннага камбайна. Бабе была дарога ад печы да парога.
Бачыць.
Бачылі вочы, што бралі (выбіралі, куплялі), дык (цяпер) ешце, хоць павылазьце. Гаворыцца як папрок, дакор за неабачлівасць, неразважлівасць пры выбары, набыцці каго- ці чаго-небудзь. Сін.: Бачылі вочы, што куплялі, ешце, хоць павылазьце. Бачылі вочы, што бралі (выбіралі), а цяпер ешце (плачце), хоць павылазьце. Плачце, вочы, хоць павылазьце, відалі, што купавалі. Бачылі вочы, што выбіралі (куплялі), дык ешце.
Бачым сучок у воку брата свайго, а бервяна ў сваім не заўважаем. У чужым воку саломку (саломінку) бачым, а ў сваім і бервяна не заўважаем.
Бачыць вока далёка, а розум яшчэ далей. Пра здольнасць чалавека прадбачыць, адчуваць што-небудзь.
Бачыць вока, ды зуб няйме. Хоць што-небудзь і вельмі жаданае, але дасягнуць яго немагчыма. Сін.: Блізка локаць, ды не ўкусіш. Смачны жабе арэх, ды зубоў бог не даў. Бачыць вока ды на зуб далёка.
Бедны.
Беднаму Івану няма нідзе талану. Кажуць пра таго, каму не шанцуе ў жыцці. Сін.: Няшчаснаму Івану няма нідзе талану! Нашаму Івану няма талану. Нашаму беднаму Івану нідзе няма талану.
Беднасць не загана. Жыць бедна не значыць жыць кепска.
Бедная тая дамова, дзе вала бадзе карова. Гаворыцца як насмешка над мужам (ці мужчынам), калі ім кіруе, бярэ над ім верх жонка (ці жанчына). Сін.: Гора табе, воле, калі цябе карова коле. Няхай той бык здохне, якога пабора карова.
Блізак кубак да губак, але шмат выбояў паміж ім і губою. Не так лёгка дасягнуць таго, пра што марыць хто-небудзь. Сін.: Блізка відаць, ды далёка дыбаць.
Блізка (блізкі) локаць, ды (а) не ўкусіш. Хоць здаецца, што і лёгка ажыццявіць што-небудзь, але нельга дасягнуць жаданага. Сін.: Бачыць вока, ды зуб няйме. Ёсць на ваўку кажух, ды прышыты. Смачны жабе арэх, ды зубоў бог не даў.
Блізка відаць, ды далёка дыбаць. 1. Не так і блізка што-небудзь, як здаецца. Гаворыцца ў дачыненні да таго, хто ідзе ці едзе. Сін.: Хоць і відаць, але (ды) далёка дыбаць. 2. Не так лёгка дасягнуць таго, пра што марыць хто-небудзь. Пра цяжкасці выканання якой-небудзь задумы. Сін.: Блізак кубак да губак, але шмат выбояў паміж ім і губою. Лёгка сказаць, ды — далёка дыбаць! Хоць відаць, ды далёка дыбаць.
