Ф.К.Абрамчык[/caption]
Сёлета, 14 студзеня, нашаму славутаму земляку споўнілася б 90 гадоў. Ні лёс, ні ўлады не абышлі яго пільнай увагай. Былі ў Фёдара Канстанцінавіча і адказныя пасады, і пасяджэнні ў прэстыжных прэзідыумах, і, як у кожнага разумнага чалавека, начныя спавядальныя нарады са сваім сумленнем, і імкненне рабіць сваю справу як мае быць.
Нарадзіўся Фёдар Канстанцінавіч 14 студзеня 1927 года ў вёсцы Доўгае Капыльскага раёна. Вучыўся ў Цімкавіцкай школе. І сёння ў сям’і ўнучкі Фёдара Канстанцінавіча Ганны Віктараўны разам з іншымі дакументамі беражліва захоўваюцца Пахвальныя лісты, якія ўручалі Федзю Абрамчыку за выдатную вучобу і прыкладныя паводзіны. Але вучобу абарвала вайна. Як і ўсім равеснікам, давялося яму зведаць жахі ваеннага ліхалецця, перажыць нямецкую акупацыю, горыч страты — у 1944 годзе без вестак згінуў брат Канстанцін.
Пасля вызвалення Капыльскага раёна ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў нейкі час Фёдар разам з бацькамі Канстанцінам Сямёнавічам і Стэфанідай Мікалаеўнай працаваў у калгасе «Камсамолец», дапамагаў аднаўляць разбураную гаспадарку. У снежні 1944 года юнак быў прызваны Бабруйскім райваенкаматам і накіраваны ў 38-мы вучэбна-стралковы полк 45-й вучэбна-стралковай дывізіі. Менавіта там пачалася яго вайсковая служба, у якой пазней былі пасады памочніка камандзіра ўзвода, сакратара пярвічнай камсамольскай арганізацыі, памочніка начальніка палітаддзела па камсамольскай рабоце…
Журналіст Усевалад Гурыновіч, колішні супрацоўнік Капыльскай раённай газеты, так успамінаў зіму 1944-45 гадоў, калі разам з танклявым сямнаццацігадовым салдацікам Фёдарам Абрамчыкам, які быў мінамётчыкам, ад цямна да цямна знаходзіўся на калючым марозным сіверы з трыццаціградуснай мінусавой адзнакай. «Аж нельга было дакрануцца да жалеза. А мы зарывалі яго ў снежную бель, накручвалі рукаяткі прыцэльных механізмаў. Надзвычай цяжка давалася строгая вайсковая вывучка. Але час вымагаў вучыцца валодаць баявой тэхнікай, займацца рознымі фізічнымі практыкаваннямі, каб камандаваць разлікам і аддзяленнем на самым заключным этапе вайны».
У 1948 годзе Фёдар Канстанцінавіч паступае ў Львоўскае ваенна-палітычнае вучылішча, якое заканчвае з залатым медалём па Першым разрадзе. Многія гады жыцця ён прысвяціў выхаванню маладых воінаў. Служба давалася лёгка, хоць восем год давялося несці гэтую вахту ля сцюдзёнага Баранцава мора. Павінна была прывыкаць да такіх умоў жыцця і маладая жонка Фёдара — Ніна Цімафееўна, якая там падаравала мужу дваіх хлопчыкаў-блізнятак (пазней у сям’і нарадзіўся і трэці сынок).
[caption id="attachment_54656" align="aligncenter" width="350"]
Ф.К. Абрамчык - курсант Львоўскага ваенна-палітычнага вучылішча, 1950 г.[/caption]
Вось радкі з прадстаўлення да чарговага воінскага звання, якое было зроблена на імя камандуючага Паўночнай ваеннай акругі ў лістападзе 1950 года: «Лейтэнант Абрамчык Ф.К. паказаў сябе дысцыплінаваным, палітычна адукаваным палітработнікам. Сістэматычна працуе над павышэннем сваіх ваенных і палітычных ведаў і сваёй дзелавой кваліфікацыі. Па ваенных дысцыплінах мае толькі добрыя і выдатныя паказчыкі. Актыўна ўдзельнічае ў грамадскім жыцці палка, аказвае дапамогу камандзіру ў паляпшэнні баявой і палітычнай падрыхтоўкі і ўмацаванні воінскай дысцыпліны. Сярод камсамольцаў і несаюзнай моладзі карыстаецца заслужаным аўтарытэтам».
Не здрадзіў сабе Фёдар Канстанцінавіч і пасля таго, як, зняўшы ваенны кіцель з пагонамі капітана і пераапрануўшыся ў цывільнае адзенне, у 1958 годзе вярнуўся на родную Капыльшчыну. Яго шырокая эрудыцыя, багатая практыка, глыбокая вайсковая палітычная падрыхтоўка вельмі спатрэбіліся на пасадзе лектара аддзела прапаганды і агітацыі райкама партыі. Усё жыццё Фёдар Канстанцінавіч папаўняў свой багаж ведаў: з чырвоным дыпломам завочна скончыў Мінскую вышэйшую партыйную школу, займаўся сама-адукацыяй. Яго высокаідэйныя, насычаныя фактурай лекцыі з цікавасцю слухалі ў вялікіх і малых аўдыторыях, у клубах, на фермах і на палявых станах. Бадай, у гэты перыяд не было ў раёне чалавека, які б не ведаў прозвішча Абрамчык.
З цягам часу партыя паставіла перад камуністам Абрамчыкам новыя задачы: яго пасада загадчыка аддзела прапаганды і агітацыі Капыльскага РК КПБ змянілася на новую, больш адказную і адначасова пачэсную — у 1973 годзе яго прызначаюць старшынёй Капыльскага раённага камітэта народнага кантролю. Не праходзіла ні аднаго месяца, каб у раённай газеце «Слава працы» не з’яўляліся тэматычныя старонкі, складзеныя з матэрыялаў, напісаных па слядах работы і дзейнасці народных дазорных. Асабліва шмат было рэйдавых матэрыялаў за подпісам групы дасведчаных людзей на чале з Ф.К. Абрамчыкам.
[caption id="attachment_54650" align="aligncenter" width="560"]
Ф.К. Абрамчык (чацвёрты справа) з кіраўніцтвам Капыльскага раёна, 1981 г.[/caption]
На ўсё ў яго хапала часу. Акрамя службовых абавязкаў Фёдар Канстанцінавіч з такім жа энтузіязмам выконваў грамадскія. Неаднаразова ён быў абраны дэпутатам Капыльскага раённага Савета народных дэпутатаў, заўсёды знаходзіў магчымасць сустрэцца з ветэранамі вайны. Яго наогул вельмі цікавіла мінулае сваёй Айчыны, а хто ж можа больш дакладна расказаць пра падзеі, калі не іх сведкі! Менавіта тады і зарадзілася ў Фёдара Канстанцінавіча думка аб’яднаць гэтыя ўспаміны, усе звесткі, якія давялося знайсці, у кнігу. Ёй і стала гісторыка-дакументальная хроніка «Памяць. Капыльскі раён», над стварэннем якой таксама шчыра працаваў колішні рэдактар «Слава працы» Віктар Адамавіч Семянкевіч — добры сябра і аднадумца Фёдара Канстанцінавіча.
У час, калі ішла работа над падрыхтоўкай да друку кнігі, Абрамчык ужо працаваў у раённым краязнаўчым музеі. З яго ўдзелам ішло і папаўненне музейных фондаў — кожны год да 800 адзінак. «Нас прыцягвала да Фёдара Канстанцінавіча яго душэўная шчодрасць, спагадлівасць, глыбокая прыстойнасць, — успамінае дырэктар музея Валянціна Шуракова. — Ён заўсёды паступаў так, як лічыў правільным. Моцны быў чалавек». Напэўна, такія ж уражанні засталіся ва ўсіх, каму давялося асабіста ведаць Фёдара Канстанцінавіча. На жаль, у студзені 2003 года яго сэрца перастала біцца. Але ён назаўсёды застаўся ў памяці сваіх родных, якія ашчадна захоўваюць усё, што звязана з любым дзядулем; у кнігах — акрамя ўжо ўзгаданай Ф.К. Абрамчык быў аўтарам тапанімічнага слоўніка «І гэта ўсё мой край». Ляжыць у рукапісе і чакае свайго часу яшчэ адзін твор, напісаны рукой краязнаўцы — «Копыль — частновладельческий город Беларуси в 16-18 веках», датаваны 3 лютым 1996 года.
Старанная праца і бездакорная служба нашага героя на карысць свайму народу былі адзначаны ордэнамі Айчыннай вайны II ступені, Чырвонай Зоркі, медалямі «За баявыя заслугі», «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.», «За працоўную доблесць», «За працоўную адзнаку», «За доблесную працу. У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння У.І. Леніна», польскім сярэбраным медалём, трыма Ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР, шматлікімі юбілейнымі медалямі.
Так, героі нашага часу жылі і жывуць сярод нас. Яны сваёй шматгадовай, добрасумленнай працай робяць усё, каб наша Беларусь красавалася і багацела з кожным годам. І імёны гэтых людзей мы павінны ведаць.
Маргарыта САКОВІЧ
Фота з архіва сям’і Абрамчыка Ф.К. 
Душевные музыкальные композиции подарила гостям Ирина Рай. А участники мероприятия Людмила Матусевич, Анна Корбут, Мария Шкуринская и Нина Юруц пели песни, которые буквально с первых нот подхватывали все гости праздника. Много эмоций и улыбок вызвали исполненные Иваном Злотником музыкальные номера под гармонь. Всем известные и любимые «Домик окнами в сад», «Малиновка», «Одинокая гармонь» никого не оставили равнодушным. Участники мероприятия весело пели, а некоторые даже танцевали. Кстати, все гости-артисты активно посещают музыкальный кружок, который действует на базе отделения дневного пребывания для граждан пожилого возраста Копыльского ТЦСОН. Не обошлось без Деда Мороза и Снегурочки, которых весело встречали гости.
Много теплых слов и пожеланий в этот день было сказано друг другу, много подарено дружеских улыбок — новогодний огонек прошел в атмосфере душевного тепла.
Кристина ЖОГОЛЬ
Фото автора 
Не сакрэт, што ў Капыльскім раёне функцыянуюць грамадскія арганізацыі, якія пастаянна знаходзяцца ў полі зроку: іх справы вядомы многім, пра іх дзейнасць часта расказваюць сродкі масавай інфармацыі. Аднак ці многія нашы чытачы могуць сказаць, якія задачы стаяць, напрыклад, перад пярвічнай арганізацыяй грамадскага аб’яднання «Беларуская федэрацыя пажарна-выратавальнага спорту» альбо раённай арганізацыйнай структурай рэспубліканскага дзяржаўнага грамадскага аб’яднання «Беларускае таварыства паляўнічых і рыбаловаў»? Як аказалася, даволі важныя. Іншая справа, як яны рэалізуюцца. У Аляксандра Ліпніцкага было нямала пытанняў да Валерыя Долбіка, які ўзначальвае арганізацыю, што аб’ядноўвае вакол сябе аматараў палявання і рыбалкі. Паводле слоў Валерыя Уладзіміравіча, людзей, якія бавяць свой вольны час з паляўнічай стрэльбай у руках, становіцца менш. Страціла арганізацыйная структура і права на арэнду возера ў Багушах. Усё гэта адмоўна ўплывае на даходы і, у прыватнасці, на такі паказчык, як экспарт паслуг. А таму Аляксандр Ліпніцкі запатрабаваў распрацаваць канкрэтныя мерапрыемствы, якія змогуць палепшыць сітуацыю, і прадставіць іх на разгляд.
Больш шырока выкарыстоўваць у сваёй рабоце сацыяльныя сеткі прапанавана Аляксандру Зялінскаму, які ўзначальвае Капыльскую арга-нізацыйную структуру РДГА «Беларускае дабраахвотнае пажарнае таварыства». Такім чынам можна даступна расказваць пра правілы пажарнай бяспекі прадстаўнікам розных слаёў насельніцтва. «Мы павінны навучыць людзей, як трэба сябе паводзіць у непрадбачанай сітуацыі, — адзначыў Аляксандр Ліпніцкі. — Адпрацаваць з імі алгарытм дзеянняў пры пажары і падчас іншай небяспекі». Атрымаў даручэнне арганізаваць раённыя спаборніцтвы па пажарна-выратавальным спорце Віктар Гняцько — старшыня пярвічкі ГА «Беларуская федэрацыя пажарна-выратавальнага спорту».
Уздымаліся падчас сустрэчы і праблемы, з якімі сутыкаюцца інваліды па зроку. Іх агучыла Наталля Хмыз, якая ўзначальвае пярвічную арганізацыю, што аб’ядноўвае такіх людзей. Каб палепшыць якасць жыцця інвалідаў, прагучала просьба аб арганізацыі работы сацыяльнага таксі, абсталяванні ўваходаў у прыватныя гандлёвыя кропкі парэнчамі і інш. Аляксандр Мікалаевіч паабяцаў вывучыць такую магчымасць.
Расказвалі пра сваю работу таксама прадстаўнікі іншых грамадскіх арганізацый. Галоўная думка, якая гучала падчас абмеркавання напрамкаў іх дзейнасці, заключаецца ў тым, што ўлада і грамадскасць павінны ісці насустрач адзін аднаму. Тады рэзультат будзе станоўчым, паколькі ў нашай сацыяльна арыентаванай дзяржаве ўсё павінна рабіцца на карысць людзей.
Маргарыта САКОВІЧ 
Удзельнікі пасяджэння[/caption]
Агляд праводзіўся з мэтай актывізаваць работу пярвічных арганізацый, далучыць ветэранаў да актыўнай грамадскай дзейнасці, разнастаіць формы і метады работы, узаемадзеянне ветэранскіх арганізацый з іншымі грамадскімі фарміраваннямі, пракантраляваць выкананне палажэнняў калектыўных дагавораў, якія тычацца маральнай і матэрыяльнай падтрымкі ветэранаў.
Прэзідыум райсавета ветэранаў уважліва разгледзеў і прааналізаваў прадстаўленыя матэрыялы і адзначыў, што ветэранскімі арганізацыямі сумесна з кіраўніцтвам гаспадарак, арганізацый, прафсаюзнымі камітэтамі праведзена пэўная работа па вырашэнні праблем пажылых людзей.
Па выніках агляду-конкурсу вызначана шэсць пераможцаў. У іх ліку названы пярвічкі ААТ «Племзавод Дусаеўшчына» (старшыня Ч.Ф. Грыгаровіч), філіяла «Вялікая Раёўка» (Г.І. Лупанос), Цімкавіцкага сельсавета (З.К. Лявар), участка «Слабада-Кучынка» ААТ «Старыца-Агра» (С.І. Астрэйка), ААТ «Семежава» (У.П. Выскварка) і ААТ «Праснакі» (І.М. Злотнік).
Прадстаўнікі ветэранскага руху раёна атрымалі прэміі і падарункі. Падзякавалі за супрацоўніцтва і павіншавалі пераможцаў намеснік старшыні райвыканкама Аляксандр Ліпніцкі, начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама Ларыса Юха, старшыня раённага Савета ветэранаў Казіміра Ганчар і старшыня раённага аб’яднання прафсаюзаў Галіна Лукашэвіч.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота аўтара 
Александр Лукашенко и настоятель Свято-Елисеевского Лавришевского мужского монастыря Новогрудской епархии игумен Евсевий (Константин Тюхлов)[/caption]
Премии Президента Беларуси «За духовное возрождение» удостоены настоятель Свято-Елисеевского Лавришевского мужского монастыря Новогрудской епархии игумен Евсевий (Константин Тюхлов), заведующий кафедрой архитектуры жилых и общественных зданий Белорусского национального технического университета Сергей Сергачев, коллективы Республиканского реабилитационного центра для детей-инвалидов и Белорусского государственного педагогического университета имени Максима Танка, Федерация профсоюзов Беларуси.
Лауреатами специальной премии Президента деятелям культуры и искусства стали авторские коллективы редакции газеты «Голас Радзімы», Белорусского телеграфного агентства, Национальной государственной телерадиокомпании, коллективы музея-усадьбы М.К. Огинского, детской музыкальной школы искусств № 10 имени Е.А. Глебова Минска, Национального академического театра имени Янки Купалы, Дворца культуры Молодечно, учреждения культуры «Заслуженный коллектив Республики Беларусь «Зрелищно-культурный комплекс «Гомельский государственный цирк». Награды удостоены также художник, член общественного объединения «Белорусский союз художников» Константин Ващенко и руководитель заслуженного любительского коллектива Беларуси студии декоративно-прикладного искусства «Белорусский сувенир» Центра творчества детей и молодежи Солигорского района Раиса Раманеня.
Специальная премия Президента «Белорусский спортивный Олимп» присуждена редактору отдела игровых видов спорта редакции газеты «Спортивная панорама» Руслану Васильеву, спортсмену-инструктору национальной команды по легкой атлетике Эльвире Герман и тренеру-преподавателю по баскетболу Гродненского государственного училища олимпийского резерва Александру Шимковяку.
На новую стадию
Сбербанк готов перейти к новой стадии своего развития на банковском рынке Беларуси.
Об этом по итогам встречи с Президентом Беларуси Александром Лукашенко заявил журналистам президент, председатель правления ПАО «Сбербанк» Герман Греф. «Последние два года мы были заняты в основном тем, что формировали резервы за счет чистой прибыли. Но после решения всех сегодняшних вопросов, которые были в повестке дня, мы можем приступить к новой стадии нашего развития в Республике Беларусь», — заявил Герман Греф. Ее суть будет заключаться в повышении эффективности работы банка, создании так называемых digital-технологий, значительно более удобных сервисов для клиентов в Беларуси. «Мы с Президентом обсудили также целый ряд проектов, связанных с планами Сбербанка по созданию цифровой экосистемы и предоставлению услуг для предприятий, в первую очередь малого бизнеса, что интересовало Президента Беларуси», — сказал Герман Греф.
Механизм кампании не изменится
Регистрация на ЦТ в Беларуси начнется 2 мая, сообщил первый заместитель министра образования Вадим Богуш.
«Сроки проведения регистрации на ЦТ сохранены те же, которые и были, — это с 2 мая по 1 июня. Мы планируем, что в целом сроки вступительной кампании не будут изменяться», — сказал Вадим Богуш. Он добавил, что изменениями в правила приема в учреждения высшего и среднего специального образования предусматривается возможность организации до трех резервных дней ЦТ для тех, кто по уважительным причинам не смог сдать тестирование в основные дни. Раньше был лишь один резервный день для проведения ЦТ.
По словам первого заместителя министра, нововведения в правила приема вряд ли сильно скажутся на сроках проведения вступительной кампании в целом. Механизм вступительной кампании остается прежним. Остается этап, связанный с регистрацией на ЦТ, сдачей соответствующих вступительных испытаний, а также этап приема документов в приемные комиссии учебных заведений, конкурсного отбора и зачисления. 
