Кожны дзень мы ходзім у магазін, каб набыць духмяныя каравай, хлеб або батон. Спыніўшыся каля вітрыны, разважаем аб тым, які гатунак нам больш падабаецца: выпечаны ў Капылі ці прывезены з суседняга раёна, які больш смачны: «Барадзінскі», «Нарачанскі» ці звычайны «кирпичик». Праўда з-за штодзённай мітусні іншы раз забываем пра сапраўдны кошт хлеба, перастаём асэнсоўваць важкасць хлебаробскай справы.
На працягу стагоддзяў нашы продкі вырошчвалі зерне і пяклі духмяныя караваі. У гаспадароў і гаспадынь існавалі свае абрады і рытуалы, таму кожны бохан быў напоўнены асаблівым водарам, цяплом не толькі рук, але і душы чалавека. І, ужываючы хлеб штодзённа, мы не маем права забываць, што ў ім — шматвекавыя праца і традыцыі.
Вопыт маладых...
[caption id="attachment_59453" align="aligncenter" width="580"]
■ Аляксандр Логіш[/caption]
Раніца нядзелі — той час, калі мы, звычайныя гарадскія жыхары, як кажуць, яшчэ дзясяты сон бачым. А хлебаробы ўжо шчыруюць: нехта рыхтуе да выхаду ў поле свой камбайн, хтосьці правярае тэхнічны стан аўтамабіля, як, напрыклад, у ААТ «Душава». Дарэчы, для Аляксандра Леанідавіча Логіша — гэта першае жніво ў ролі кіраўніка, хаця ў сельскай гаспадарцы ён ўжо 13 гадоў пасля заканчэння Беларускай сельгасакадэміі. Добры практычны вопыт Логіш набыў у ААТ «Старыца-Агра», дзе ведаюць цану хлебу. Да таго ж з сельскай гаспадаркай ён звязаны з самага дзяцінства: яго бацька Леанід Іванавіч быў механізатарам у саўгасе «Крыніца», мама Таццяна Васільеўна працавала на ферме. Таму і залаты колас для Логіша мае па-сапраўднаму важкую вагу.
Вось рыхтуе свой МТЗ-82 з прэс-падборшчыкам Валерый Шыбут. Усміхаецца: відаць, з добрым настроем прыйшоў на працу. З кабіны льецца прыемная музыка.
— Люблю, калі гучаць песні, — гаворыць суразмоўца, — тады весялей працуецца. Старанным быць трэба заўсёды: жніво ці не жніво. Зараз вельмі гарачая пара і ў прамым, і ў пераносным сэнсе. Мая работа — прасаванне саломы, таму ў поле выходжу каля восьмай гадзіны раніцы, а дамоў вяртаюся поз-на вечарам.
Звяртае на сябе ўвагу і флаг, які падняты ў гонар перадавікоў. На 5 жніўня гэта быў экіпаж у складзе Уладзіміра Лазоўскага і Паўла Лазоўскага. У момант нашай сустрэчы яны рыхтавалі свой КЗС-1218 да выхаду ў поле.
[caption id="attachment_59451" align="alignleft" width="400"]
■ Павел Лазоўскі і Уладзімір Лазоўскі[/caption]
— Хлопцам няма калі прыпыніцца, — з усмешкай каменціруе кіраўнік гаспадаркі. — Дарэчы, Павел Лазоўскі — часты госць на старонках раённай газеты.
Так, уважлівыя чытачы звярнулі ўвагу на працоўныя дасягненні маладога камбайнера, аднак асноўнае месца яго працы — настаўнік фізічнай культуры ў Каменскім ВПК д/с-СШ. Ужо на працягу некалькіх гадоў Павел у час жніва садзіцца на камбайн. А яго напарнік Уладзімір — вадзіцель Капыльскага філіяла ААТ «Слуцкі сыраробны камбінат». Павел і Уладзімір — стрыечныя браты, таму ўзаемаразуменне ў іх экіпажы — поўнае. Скончыўшы змену, браты Лазоўскія вяртаюцца дадому ў Капыль, дзе іх чакаюць сем’і. Няма сумнення ў тым, што іх дзеці змалку навучацца паважаць працу хлебароба, бо нічога так моцна не ўздзейнічае на характар, як прыклад бацькоў.
... і традыцыі дынастый
У ААТ «Прагрэс 2010» ехала з асаблівай цікавасцю: на слыху працоўная дынастыя Тароцькаў — пад кіраўніцтвам бацькі Валерыя Мікалаевіча, які не адзін год узначальвае прадпрыемства, працуюць два з трох сыноў. Старэйшы Віктар — галоўны заатэхнік, малодшы Павел шчыруе на камбайне, а сярэдні Дзмітрый жыве і працуе ў Нясвіжы. З цікавасцю падыходжу да ўзнятага ў гонар перадавікоў флага, чытаю імёны. «Працоўны флаг узняты ў гонар экіпажа Тароцькі П.В. і Касцюка Я.М.» Прыемны выпадак пазнаёміцца з прадстаўніком легендарнай працоўнай дынастыі. А вось і ён — малады і даволі сціплы чалавек.
[caption id="attachment_59452" align="aligncenter" width="400"]
■ Павел Тароцька і Яўген Касцюк[/caption]
— Каб стаць лідарам, трэба вельмі старацца, — гаворыць Павел Тароцька. — За тэхнікай пастаянна сачыць, своечасова яе рамантаваць. Ды і характар патрэбен. Тое, што бацька — кіраўнік гаспадаркі, накладвае яшчэ большую адказнасць. Ён прывучаў нас да працы з самага дзяцінства. Мабыць, таму і хлеб мы заўсёды суадносілі з бацькоўскім клопатам, бацькоўскай любоўю.
І ў Яўгена перад вачыма прыклад уласнага бацькі-механізатара, таму і работу ведае дасканала. Дамоў і Павел, і Яўген таксама вяртаюцца тады, калі іх жонкі і дзеткі часцей за ўсё спяць. Але да такіх абставін у сем’ях ставяцца з разуменнем: таты стараюцца дзеля будучыні сваіх жа сынкоў і дачушак.
[caption id="attachment_59450" align="aligncenter" width="400"]
■ Аляксандр Кульбіцкі[/caption]
Ужо пяць гадоў як на пенсіі механізатар Аляксандр Мікалаевіч Кульбіцкі, але, калі гаспадарка мае патрэбу ў яго практычным вопыце, ён заўсёды ідзе насустрач. За яго плячыма — 27 сезонаў гарачага жніва. Гэты сезон, як адзначыў ветэран працы, адметны добрай ураджайнасцю, аднак і надвор’е надзвычай часта падносіць сюрпрызы. Жонка працуе тут жа, у сталовай. Меншы сын Віталь – дырэктар ААТ «Шлях новы», што ў Ляхавіцкім раёне. Старэйшы Мікалай — інжынер у Мінску. Раней сыны, як і бацька, шчыравалі на працягу некалькіх сезонаў на камбайнах. І гэта яшчэ адна добрая працоўная дынастыя, павагу ў якой да Яе Вялікасці Працы выхоўвалі з маленства. Зараз Аляксандр Мікалаевіч на ўласным прыкладзе выхоўвае ўнукаў.
Выхадны дзень прынёс шмат цікавых сустрэч з хлебаробамі, з тымі, хто шануе сваю прафесію і даражыць дасягненнямі не толькі сваімі, але і сваіх бацькоў. За кожнай сустрэчай — працоўны лёс, сукупнасць якога і складае самыя сапраўдныя традыцыі беларускага народа.
Дзіяна ТКАЧЭНКА
Фота аўтара
Так, директор ДШИ Владимир Черкас отметил лучших учеников грамотами, а 34-ем выпускникам школы искусств из разных отделений были вручены свидетельства о получении дополнительного образования и благодарности за примерную учебу.
Также прозвучали музыкальные и танцевальные номера, подготовленные учащимися.
Павел ШЕИН 
Во время заседания[/caption]
Президент особое внимание обратил на вопросы деятельности системы коллективной безопасности в ОДКБ, где Беларусь в настоящее время председательствует, кратко коснулся темы предстоящих совместных стратегических учений вооруженных сил Беларуси и России «Запад-2017». «Об этом много сказано, и я хотел бы услышать что-то новое. Все старые вопросы — и озабоченность НАТО, и наши соседи, и в Украине я недавно был — всем все объяснили, — подчеркнул Президент. — Учения открыты, мы приглашаем или уже пригласили огромное количество наблюдателей. Приезжайте, смотрите. Учения носят оборонительный характер. Вместе с Российской Федерацией традиционно проведем эти учения». Президент был проинформирован об итогах проверки органов пограничной службы и ситуации на белорусско-российской границе. С учетом предстоящих в 2019 году в Минске II Европейских игр на совещании речь шла и о подготовке к этим престижным международным состязаниям. Отдельно было рассмотрено состояние дел в силовом блоке. Особое внимание было уделено выполнению Директивы №1 «О мерах по укреплению общественной безопасности и дисциплины». Президент считает дисциплину очень важным вопросом. Сравнивая ситуацию в Беларуси с ситуацией в других странах, он подчеркнул важность того, что у нас «люди живут в спокойной, безопасной обстановке, где на запросы людей отвечает власть». «В основе этого лежит дисциплина, — убежден Александр Лукашенко. — Я не скажу, что мы достигли верха в этом плане, поэтому дисциплина — вопрос номер один. Особенно это зависит от силового блока, от поведения военнослужащих, людей в погонах». На совещании речь шла и об организации совместного патрулирования военнослужащих и сотрудников МВД с целью поддержания порядка на улицах населенных пунктов.
Кроме того, Александр Лукашенко поручил правоохранительным органам проконтролировать ряд вопросов уборочной кампании.
По преданию, его отец Совах при рождении сына видел, как светлые Ангелы пеленали его огнем и питали пламенем огненным. С юных лет Илия удалился на гору Кармил, проводя жизнь в посте, молитве и богомыслии. К пророческому служению был призван Богом при израильском царе Ахаве, впадшем в идолопоклонство. Для вразумления нечестивого царя и народа Господь поразил землю трехлетней засухой. Сам пророк по повелению Божию укрылся при потоке Хораф, куда каждое утро вороны приносили ему пищу. Через год святой пророк поселился в финикийском городе Сарепте Сидонской, где чудесно пропитал вдову и ее сына и впоследствии воскресил его. По преданию, это был будущий пророк Иона. По прошествии трех лет засухи Илия при «испытании веры» свел молитвой с неба огонь на жертву и испросил дождь.
На горе Хорив великий пророк удостоился созерцать Бога, и в этом же видении Господь возвестил ему, что еще 7000 сынов Израилевых не преклонили колен пред богом Ваалом. По повелению Божию Илия снова пошел в Израиль и помазал на пророческое служение Елисея. Еще дважды являлся Илия ко двору израильских царей Ахава, затем Охозии, обличая обоих в беззакониях. За пламенную ревность о славе Божией Святой пророк Илия был живым взят на небо на огненной колеснице на глазах ученика своего пророка Елисея.
И снова придет пророк Илия на землю перед вторым пришествием Христовым, когда три с половиной года будет призывать людей к покаянию вместе с пророком Енохом, и снова заключит небо, чтобы не было дождя на земле. Через три с половиной года проповеди святые будут убиты антихристом, но силой Божией через три с половиной дня они воскреснут и вознесутся на небо на глазах людей.
Павел КОРЗУН,
настоятель храма Свято-Георгиевской церкви в д. Лешня 
