Трагедыі вёскі Дусаеўшчына прысвячаецца…
(23 лютага 1943)
І каменні, кажуць,нават плачуць,
А людзі не каменні.
Іх памяць і сёння яшчэ бачыць
Вайны далёкай цені,
Што гадамі іх вядуць у поцемкі –
На бераг смерці, бераг стромкі…
Расказ нашчадкам пра вайну
Яны вядуць, як пра віну,
Што землякоў іх загубіла:
Адных у агні жыўём спаліла,
Другім страляла прама ў грудзі:
Матулі, сыну, унуку… Людзі!..
У сведках з жаху стылі жылы
У той момант і ў тыя хвілі.
У брацкай магіле зямелька іх туліць
І ёй давялося пакуты прыняць.
А над плітамі мёртвых нязгасна гарыць
Запаленай свечкай землякоў ПАМЯЦЬ.
* * *
Кладзіце кветкі ля магіл загінуўшых
Кладзіце кветкі ля магіл загінуўшых,
Расстраляных, спаленых, павешаных,
Навечна ў неўміручасць згінуўшых,
І не ў пару з зямлёй абвенчаных.
Кладзіце кветкі ля магіл загінуўшых,
Прыходзьце пакланіцца ім, прыходзьце.
Бо душы мёртвых, нас пакінуўшых,
Заўсёды з намі і заўсёды ў маркоце.
Ядвіга МАЛЕВІЧ
Комментарии