Рэйсавы аўтобус «Капыль — Бор» раніцай і ў пасляабедзенны час па будзённых днях праязджае каля 87 км, пры гэтым ахоплівае 15 населеных пунктаў. Назавём некаторыя з іх: Нізкавічы, Дусаеўшчына, Слабада-Кучынка, Вялешына 1, Харытонаўка, Карзуны і іншыя. Гэта дапаможа вам, нашым чытачам, уявіць прыкладны маршрут.
— Дадзены маршрут можна лічыць даволі папулярным, у сярэднім за месяц ім карыстаюцца звыш 700 чалавек, — адзначае начальнік сектара арганізацыі перавозак філіяла «Аўтапарк № 21» Дзмітрый Бурак. — Стараемся, каб у рэйс ён выходзіў заўсёды. Разумеем, што ўмовы надвор’я не кожны раз спрыяюць бездакорнаму руху, таму пры якіх-небудзь праблемах адразу ж сігналізуем у дарожную службу. Каб максімальна задаволіць людзей, у некалькі разоў перавыконваем існуючыя нарматывы па ахопе вёсак з малой колькасцю насельніцтва. Напрыклад, стандарты пасажырскіх перавозак для населеных пунктаў, дзе пражывае ад 20 да 50 жыхароў, перавыконваюцца больш чым у 8 разоў. Акупнасць такіх маршрутаў вельмі нізкая. І ўсё ж мы прыслухоўваемся да вяскоўцаў і, аптымізуючы маршруты, арганізуем іх з улікам меркавання большасці.
— Рэнтабельнасць можна назваць хваробай усіх прыгарадных аўтобусаў, у дадзеным выпадку яна знаходзіцца на сярэднераённым узроўні — 12,5%, — расказвае вядучы эканаміст філіяла Кацярына Кадран. — Самы высокі паказчык мае маршрут на Пясочнае (22,7%), крыху ніжэй — на Смалічы (22,2%) і Чырвоную Дубраву (20,5%).
У капыльскім аўтапарку распрацаваны графік, згодна з якім адзін вадзіцель на адным маршруце працуе па тры дні. Падчас паездкі ў Бор нам пашчасціла, што гэты напрамак абслугоўваў прафесіянал сваёй справы, якой аддаў ужо звыш 30 гадоў, — Юрый Дарашэвіч.
— Сёння мне давялося працаваць на вельмі прыгожым маршруце: абапал дарог — капыльскія пагоркі, жывапісныя раўніны, балоты. Каля Казакоўкі, напрыклад, больш сустракаюцца змешаныя лясы, а на поўначы, каля Чарнічнага — сасновыя бары. Адным словам, прыгажосць! — заўважае Юрый Міхайлавіч. — Я ўжо вывучыў месцы, куды выходзяць ласі, касулі, зайцы. Дзе ж ты ўбачыш яшчэ такія пейзажы?!
Юрый Дарашэвіч у юнацтве марыў кіраваць чыгуначным саставам, але лёс распарадзіўся інакш, і ён перавозіць пасажыраў на рэйсавым аўтобусе.
— Падчас службы ў арміі, — дзеліцца Юрый Міхайлавіч, — вадзіў аўтамабіль. А калі вярнуўся дадому, вырашыў асвоіць гэту прафесію больш дасканала. Прываблівала праца на аўтобусе. Хацеў, праўда, з’ехаць у сталіцу, але ад гэтага кроку адгаварыў мяне мой бацька.
І, відавочна, хлопец не памыліўся з выбарам. сёння кіраўніцтва пра яго адгукаецца выключна са станоўчага боку, адзначаючы працавітасць і імкненне заўсёды быць у перадавіках.
Па родзе дзейнасці Юрый Дарашэвіч практычна пастаянна ў дарозе: дзень у дзень, з года ў год. Увесь назапашаны вопыт працаўнік з радасцю перадае маладому пакаленню.
— На працу прыходзіць моладзь, — кажа вадзіцель аўтобуса, — я з задавальненнем бяру над імі настаўніцтва, расказваю і паказваю тое, што ведаю сам, вучу ўсім тонкасцям нашай прафесіі.
Юрый Міхайлавіч за сваю працоўную дзейнасць неаднаразова быў адзначаны граматамі, таксама ўзнагароджаны нагрудным знакам «Ганаровы працаўнік» ААТ «Мінаблаўтатранс» і значкамі «За працу без аварый», мае ганаровае званне «Ветэран працы».
Пасажыры ведаюць яго як культурнага і ветлівага вадзіцеля рэйсавага аўтобуса. Заўсёды з усмешкай і добрым словам ён сустракае іх у салоне. Напрыклад, на маршруце нашага падарожжа большую частку перавезеных складаюць школьнікі. Кожную раніцу і вечар яны на камфартабельным аўтобусе едуць на вучобу і вяртаюцца дамоў. аўтапарк па дамоўленасці з упраўленнем па адукацыі, спорце і турызме райвыканкама займаецца дадаткова перавозкай школьнікаў, дзе не паспяваюць спецыялізаваныя аўтобусы. Напрыклад, у Слабадакучынскай СШ такой паслугай карыстаюцца 16 чалавек.
Так, адзіны вучань з в. Роспы Уладзіслаў Тарасевіч расказаў, што ў іх няма ніякіх нараканняў на адхіленні ў раскладзе руху, г.зн. мерзнуць на вуліцы доўгі час не трэба, вадзіцелі з вясёлым настроем сустракаюць кожнага пасажыра. Больш сталыя людзі, разумеючы ўсе складанасці з эканамічным становішчам, выказваюць спадзяванне, што аўтобус яшчэ доўга будзе радаваць іх сваім з’яўленнем на жывапісных дарогах.
Фота аўтара
Комментарии