Мінскі абласны фестываль-кірмаш працаўнікоў вёскі «Дажынкі-2018» праходзіць сёння ў прыгожым нарачанскім краі. Там падводзяць вынікі жніва, узнагароджваюць лепшых з тых, хто ўнёс вялікі ўклад у агульны каравай Міншчыны.
Дажынкі — гэта своеасаблівы вянец пэўнага этапа працы хлебаробаў. Шлях да сёлетняга ўраджаю быў нялёгкі. Складаныя ўмовы надвор’я вясной і летам значна паўплывалі на ўраджайнасць збожжавых культур. Мінская вобласць намалаціла 1,3 млн тон збожжа, гэта 70% да мінулагодняга ўзроўню. Сярэдняя ўраджайнасць — 28 цэнтнераў з гектара, што на 9,8 цэнтнера менш, чым летась. Разам з тым з улікам кукурузы, мяркуецца, валавы збор зерня павялічыцца на 300 тысяч тон. Аб выніках жніва і не толькі — гутарка са старшынёй Мінаблвыканкама Анатолем Ісачанкам.
— Анатоль Міхайлавіч, на ваш погляд, погляд кіраўніка аднаго з самых вялікіх і значных рэгіёнаў краіны, як прайшло сёлетняе жніво?
— Мяркую, уборачная кампанія прайшла арганізавана. Усё, што можна было зрабіць, людзьмі зроблена. І тут неабходна выказаць вялікую ўдзячнасць усім хлебаробам: камбайнерам, вадзіцелям, механізатарам, тым, хто быў заняты на адвозцы, сушцы зерня, хто гатаваў абеды, а таксама жонкам, дочкам, маці, якія падчас жніва ўзялі хатнія справы на сябе. Іх мужы, бацькі, сыны рана ўставалі, каб своечасова выйсці ў поле. Зразумела, што ў сям’і нехта павінен быў выконваць абавязкі па гаспадарцы.
Адзначу работу супрацоўнікаў праваахоўных органаў, што дапамагалі на жніве: нехта непасрэдна за штурвалам камбайна, хтосьці па захаванні ўраджаю, дысцыпліны. Вялікі дзякуй шэфам горада Мінска, якія аказалі істотную падтрымку. Словам, былі задзейнічаны ўсе рэзервы, каб без страт і ў тэрміны ўбраць ураджай. І, думаю, нам гэта ўдалося.
— З якімі праблемамі сутыкнуліся хлебаробы Міншчыны і якія ўрокі вынеслі? Магчыма, яны падштурхнулі да пошуку новых падыходаў?
— Прынцыпова вялікіх праблем, трагедыі, што мы недаатрымалі па валавым зборы збожжа і ўраджайнасці, я абсалютна не бачу. Але, мабыць, гэта навучыць нас працаваць нейкім чынам больш эканомна са збожжам. Апошнім часам у большай ступені мы практыкавалі і канцэнтратна-сіласны тып кармлення жывёлы. На самай справе ён павінен быць сянажным і рэгулявацца канцэнтратамі. Таму гэты недабор дазволіць нам больш рацыянальна падысці да справы і перагледзець тэхналагічныя падыходы. Мы спачатку бачылі гэтую праблему. Таму і зрабілі ўпор на нарыхтоўку кармоў, асабліва імкнуліся больш назапасіць сенажу. Мы раней прыступілі да ўборкі траў. Для ўзмацнення гэтай работы зноў жа закупілі каля 65 кормаўборачных камбайнаў. На сёння шчыльна працуем па кукурузе. Зялёную масу практычна на падкормку жывёле не даём, каб зімой арганізаваць паўнавартасны рацыён. Думаю, што такі тып кармлення дасць магчымасць аздаравіць грамадскі статак.
— Цяпер пытанні захавання і ўкаранення новых тэхналогій для сельскай гаспадаркі Міншчыны на першым плане. Ці не так?
— Бясспрэчна, так. Для таго каб канкурыраваць на рынку харчавання, неабходны якасць і сабекошт прадукцыі. А дасягнуць гэтых параметраў можна за кошт тэхналогій. Таму, як сказаў Прэзідэнт, дыктат тэхналогій — у першую чаргу. Патрэбна захоўваць усе працэсы, закладзеныя ў вырошчванні той ці іншай культуры, тады і будзем мець вынік. Пытанне нават не ў аб’ёмах атрымання таго ці іншага віду прадукцыі, мы ад гэтага адышлі. Хапае ў нас і мяса, і малака, і збожжа, нават з улікам недабору. Задача ў тым, каб дасягнуць якаснага ўзроўню вытворчасці прадукцыі са зніжэннем затрат.
— Шчыра, цяжэй вам было ў папярэднія гады або цяпер, калі даводзіцца адказваць за ўсю вобласць?
— На вёсцы ніколі не было лёгка. Трэба адносіцца з душой да работы незалежна ад пасады. Хлеб саспеў — яго неабходна ўбраць, бо туды столькі ўкладзена працы. Па сутнасці, сёння мы ўжо закладваем ураджай будучага года. Лічыце, што цэлы год будзем працаваць на гэтае зярнятка, каб яно саспела, налілося. Таму, дзе складаней, а дзе прасцей, цяжка сказаць. Усюды ёсць свае асаблівасці. Інжынерам таксама з раніцы да вечара даводзілася працаваць, былі свае праблемы. Непасрэдна выязджаў на палеткі, займаўся рамонтам тэхнікі, зернесушыльнымі комплексамі, камбайнамі, дзесьці сам удзельнічаў у жніве. Тут работа выбудоўваецца па-іншаму. Я сказаў бы, што яна больш звязана з арганізацыяй: закупкай запчастак, камбайнаў, паліва, выкананнем дзяржзаказу, рэалізацыяй збожжа. Сёлета вобласць набыла, дарэчы, 100 камбайнаў. Тэхніка гомельскай вытворчасці вельмі добрая, выдатна сябе зарэкамендавала, працавала практычна без паломак.
— Ад таго, як папрацуюць вяскоўцы восенню, залежыць будучы ўраджай. Які задзел на наступны год?
— Мы своечасова пасеялі рапс, павялічылі плошчы крыжакветных культур на 130% да ўзроўню мінулага года. Цяпер займаемся сяўбой азімых культур, клін іх будзе большы, чым летась. Да 1 кастрычніка адсеемся. Штодзень засяваем каля 12 тысяч гектараў. Ужо падрыхтавана каля 200 тысяч гектараў глебы. Гэта сур’ёзны задзел на будучыню. Набылі трактары. На сёння маем каля 120 трактароў, закупляем яшчэ 30, што дазваляе выкарыстоўваць элементы дакладнага земляробства. Кожны трактар бачны на камп’ютары: які аб’ём работ выканаў, колькі гектараў заараў. Дзякуючы гэтаму, мы адсочваем і павялічваем тэмпы ворыва.
Мы вызначылі, што чалавек за ўзараны гектар павінен атрымліваць грошы, эквівалентныя долару. Гэта дадатковая матывацыя лепш працаваць і больш зарабляць.
— Апошнім часам у вобласць прыйшла цэлая кагорта маладых спецыялістаў, кіраўнікоў сельгасарганізацый, раёнаў. Па якіх крытэрыях падбіраюцца кадры?
— Крытэрыяў шмат. Самае галоўнае, каб раён рухаўся наперад. Важна, каб надоі і прывагі служылі яго развіццю. Кіраўнік павінен рухаць, развіваць сваю тэрыторыю па ўсіх кірунках: дарогі, інфраструктура, сацыяльная сфера, жыллё. Усё павінна вырашацца комплексна і быць завязана на канчатковы вынік.
У вобласці ў агульнай колькасці працаўнікоў каля 30% маладых кіраўнікоў, спецыялістаў, механізатараў. Раней моладзь Міншчыны цікавіў у першую чаргу ўзровень заробкаў. Цяпер, паводле вынікаў сацыялагічнага апытання, маладыя людзі ставяць пытанне аб нармаваным рабочым дні. Сямейныя каштоўнасці пачалі набываць для іх першаступеннае значэнне. Яны хочуць больш пабыць з сям’ёй, больш увагі ўдзяляць выхаванню дзяцей, пагуляць з імі, некуды паехаць адпачыць. Гэтаму трэба радавацца. Будзем думаць, як вырашыць пытанне.
— Што б вы хацелі пажадаць хлебаробам Мінскай вобласці?
— Міру, дабра, упэўненасці ў заўтрашнім дні, любові да радзімы, блізкіх людзей, здароўя. А яшчэ, каб зямля радзіла і ім у нялёгкай працы крыху дапамагаў Бог. Астатняе зробім самі, усё ў нашых руках. Калі ёсць людзі, спецыялісты, тэхніка, дзяржава — усё будзе добра.
Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ,
«Звязда».
Фота Крысціны ЖОГАЛЬ,
«СП»
■ Сергей Коваленко и Иван Ленько[/caption]
На свеклоуборочном комбайне «Kleine» не первый сезон ответственно и добросовестно работает механизатор Александр Додь. В паре с ним — Михаил Волчек.
[caption id="attachment_70263" align="aligncenter" width="560"]
■ Александр Додь[/caption]
Механизаторы они опытные, поэтому, не теряя ни минуты, работают в две смены. Александра Додя мы застали на поле за агрогородком Семежево, где и велась уборка свеклы. Есть работа и для погрузчика «Амкодор», которым управляет Сергей Коваленко. А в обязанности Николая Киени, двух Сергеев Кухаренко (отца и сына) и Геннадия Гриневича входит быстрая подбуртовка корнеплодов, которые рассыпались при погрузке на автомобили. С поля корнеплоды отвозят грузовые машины, которые направляет ОАО «Слуцкий сахарорафинадный комбинат». Благо, отвозка идет без проблем: на поле сухо и машины не вязнут в грязи, как это часто бывает в осенний сезон. Поэтому снимать энергонасыщенные трактора с других полевых работ, чтобы они помогали груженым МАЗам добраться до дороги, не приходится.
По словам заместителя директора по растениеводству ОАО «Семежево» Юрия Зеньковича, технология выращивания только на первый взгляд кажется несложной: подготовка почвы, сев, обработка от сорняков и вредителей, уборка. Но для того, чтобы получить хороший урожай, необходимы строгое выполнение технологии, постоянная забота и напряженная работа на сахарных полях в течение всего сезона. Немаловажное значение имеют и погодные условия: культура очень требовательна к свету, влаге и теплу.
В ОАО «Семежево» свекла радует не только урожайностью, но и своими качественными показателями, в частности, сахаристостью, которая не только «укладывается» в базовый 16-процентный норматив, но и превосходит его. А если учесть, что процесс наращивания массы корнеплодов и накопления в них сахара идет беспрерывно, то у семежевских аграриев есть реальные шансы рассчитывать на еще более высокие показатели. Кстати, важное экономическое значение имеет процент загрязненности: чем выше наличие земли, камней, сорняков и других посторонних примесей, тем больший вес сбрасывают при приемке корнеплодов на завод. Как правило, в хозяйстве с данным показателем все в порядке. Не стал исключением и нынешний год.
Кристина ЖОГОЛЬ 
— Анатоль Міхайлавіч, на ваш погляд, погляд кіраўніка аднаго з самых вялікіх і значных рэгіёнаў краіны, як прайшло сёлетняе жніво?
— Мяркую, уборачная кампанія прайшла арганізавана. Усё, што можна было зрабіць, людзьмі зроблена. І тут неабходна выказаць вялікую ўдзячнасць усім хлебаробам: камбайнерам, вадзіцелям, механізатарам, тым, хто быў заняты на адвозцы, сушцы зерня, хто гатаваў абеды, а таксама жонкам, дочкам, маці, якія падчас жніва ўзялі хатнія справы на сябе. Іх мужы, бацькі, сыны рана ўставалі, каб своечасова выйсці ў поле. Зразумела, што ў сям’і нехта павінен быў выконваць абавязкі па гаспадарцы.
Адзначу работу супрацоўнікаў праваахоўных органаў, што дапамагалі на жніве: нехта непасрэдна за штурвалам камбайна, хтосьці па захаванні ўраджаю, дысцыпліны. Вялікі дзякуй шэфам горада Мінска, якія аказалі істотную падтрымку. Словам, былі задзейнічаны ўсе рэзервы, каб без страт і ў тэрміны ўбраць ураджай. І, думаю, нам гэта ўдалося.
— З якімі праблемамі сутыкнуліся хлебаробы Міншчыны і якія ўрокі вынеслі? Магчыма, яны падштурхнулі да пошуку новых падыходаў?
— Прынцыпова вялікіх праблем, трагедыі, што мы недаатрымалі па валавым зборы збожжа і ўраджайнасці, я абсалютна не бачу. Але, мабыць, гэта навучыць нас працаваць нейкім чынам больш эканомна са збожжам. Апошнім часам у большай ступені мы практыкавалі і канцэнтратна-сіласны тып кармлення жывёлы. На самай справе ён павінен быць сянажным і рэгулявацца канцэнтратамі. Таму гэты недабор дазволіць нам больш рацыянальна падысці да справы і перагледзець тэхналагічныя падыходы. Мы спачатку бачылі гэтую праблему. Таму і зрабілі ўпор на нарыхтоўку кармоў, асабліва імкнуліся больш назапасіць сенажу. Мы раней прыступілі да ўборкі траў. Для ўзмацнення гэтай работы зноў жа закупілі каля 65 кормаўборачных камбайнаў. На сёння шчыльна працуем па кукурузе. Зялёную масу практычна на падкормку жывёле не даём, каб зімой арганізаваць паўнавартасны рацыён. Думаю, што такі тып кармлення дасць магчымасць аздаравіць грамадскі статак.
— Цяпер пытанні захавання і ўкаранення новых тэхналогій для сельскай гаспадаркі Міншчыны на першым плане. Ці не так?
— Бясспрэчна, так. Для таго каб канкурыраваць на рынку харчавання, неабходны якасць і сабекошт прадукцыі. А дасягнуць гэтых параметраў можна за кошт тэхналогій. Таму, як сказаў Прэзідэнт, дыктат тэхналогій — у першую чаргу. Патрэбна захоўваць усе працэсы, закладзеныя ў вырошчванні той ці іншай культуры, тады і будзем мець вынік. Пытанне нават не ў аб’ёмах атрымання таго ці іншага віду прадукцыі, мы ад гэтага адышлі. Хапае ў нас і мяса, і малака, і збожжа, нават з улікам недабору. Задача ў тым, каб дасягнуць якаснага ўзроўню вытворчасці прадукцыі са зніжэннем затрат.
— Шчыра, цяжэй вам было ў папярэднія гады або цяпер, калі даводзіцца адказваць за ўсю вобласць?
— На вёсцы ніколі не было лёгка. Трэба адносіцца з душой да работы незалежна ад пасады. Хлеб саспеў — яго неабходна ўбраць, бо туды столькі ўкладзена працы. Па сутнасці, сёння мы ўжо закладваем ураджай будучага года. Лічыце, што цэлы год будзем працаваць на гэтае зярнятка, каб яно саспела, налілося. Таму, дзе складаней, а дзе прасцей, цяжка сказаць. Усюды ёсць свае асаблівасці. Інжынерам таксама з раніцы да вечара даводзілася працаваць, былі свае праблемы. Непасрэдна выязджаў на палеткі, займаўся рамонтам тэхнікі, зернесушыльнымі комплексамі, камбайнамі, дзесьці сам удзельнічаў у жніве. Тут работа выбудоўваецца па-іншаму. Я сказаў бы, што яна больш звязана з арганізацыяй: закупкай запчастак, камбайнаў, паліва, выкананнем дзяржзаказу, рэалізацыяй збожжа. Сёлета вобласць набыла, дарэчы, 100 камбайнаў. Тэхніка гомельскай вытворчасці вельмі добрая, выдатна сябе зарэкамендавала, працавала практычна без паломак.
— Ад таго, як папрацуюць вяскоўцы восенню, залежыць будучы ўраджай. Які задзел на наступны год?
— Мы своечасова пасеялі рапс, павялічылі плошчы крыжакветных культур на 130% да ўзроўню мінулага года. Цяпер займаемся сяўбой азімых культур, клін іх будзе большы, чым летась. Да 1 кастрычніка адсеемся. Штодзень засяваем каля 12 тысяч гектараў. Ужо падрыхтавана каля 200 тысяч гектараў глебы. Гэта сур’ёзны задзел на будучыню. Набылі трактары. На сёння маем каля 120 трактароў, закупляем яшчэ 30, што дазваляе выкарыстоўваць элементы дакладнага земляробства. Кожны трактар бачны на камп’ютары: які аб’ём работ выканаў, колькі гектараў заараў. Дзякуючы гэтаму, мы адсочваем і павялічваем тэмпы ворыва.
Мы вызначылі, што чалавек за ўзараны гектар павінен атрымліваць грошы, эквівалентныя долару. Гэта дадатковая матывацыя лепш працаваць і больш зарабляць.
— Апошнім часам у вобласць прыйшла цэлая кагорта маладых спецыялістаў, кіраўнікоў сельгасарганізацый, раёнаў. Па якіх крытэрыях падбіраюцца кадры?
— Крытэрыяў шмат. Самае галоўнае, каб раён рухаўся наперад. Важна, каб надоі і прывагі служылі яго развіццю. Кіраўнік павінен рухаць, развіваць сваю тэрыторыю па ўсіх кірунках: дарогі, інфраструктура, сацыяльная сфера, жыллё. Усё павінна вырашацца комплексна і быць завязана на канчатковы вынік.
У вобласці ў агульнай колькасці працаўнікоў каля 30% маладых кіраўнікоў, спецыялістаў, механізатараў. Раней моладзь Міншчыны цікавіў у першую чаргу ўзровень заробкаў. Цяпер, паводле вынікаў сацыялагічнага апытання, маладыя людзі ставяць пытанне аб нармаваным рабочым дні. Сямейныя каштоўнасці пачалі набываць для іх першаступеннае значэнне. Яны хочуць больш пабыць з сям’ёй, больш увагі ўдзяляць выхаванню дзяцей, пагуляць з імі, некуды паехаць адпачыць. Гэтаму трэба радавацца. Будзем думаць, як вырашыць пытанне.
— Што б вы хацелі пажадаць хлебаробам Мінскай вобласці?
— Міру, дабра, упэўненасці ў заўтрашнім дні, любові да радзімы, блізкіх людзей, здароўя. А яшчэ, каб зямля радзіла і ім у нялёгкай працы крыху дапамагаў Бог. Астатняе зробім самі, усё ў нашых руках. Калі ёсць людзі, спецыялісты, тэхніка, дзяржава — усё будзе добра.
Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ,
«Звязда».
Фота Крысціны ЖОГАЛЬ,
«СП»
29 сентября, в субботу, начальник Минского областного управления Департамента охраны МВД Республики Беларусь полковник милиции Олег Вячеславович ЦАРУК проведет прямую телефонную линию с гражданами Минской области.
Вопросы, касающиеся деятельности Минского областного управления, предоставляемых услуг, перспектив развития, требований, предъявляемых к кандидатам на службу, можно задать по телефону (8-017) 360-18-97.
Время проведения прямой телефонной линии с 9.00 до 12.00. 
Напомним, что стоянка автомобиля — это прекращение его движения более 5 минут. Остановка автомобиля — это прекращение его движения до 5 минут (или более 5 минут, если это связано с посадкой или высадкой пассажиров, а также загрузкой или разгрузкой).
Остановка и стоянка ТС регламентируется главой 19 Правил дорожного движения Республики Беларусь. Согласно данной главе Правил дорожного движения закреплено порядка 35 мест, где запрещены остановка и стоянка транспортных средств.
Итак, давайте рассмотрим наиболее часто встречающиеся виды нарушений правил остановки и стоянки для нашего города и района:
— на газонах и других участках с зелеными насаждениями (данное нарушение наиболее часто встречается у мест массового отдыха граждан (пляжная территория озер, рек), а также на дворовых территориях многоэтажных квартирных домов);
— на пешеходных переходах и ближе 15 метров от них на дороге в обе стороны (данное нарушение очень часто встречается в черте нашего города: ул. Максима Горького — пешеходный переход у магазина «Журавіна»; ул. Жилуновича — пешеходный переход к зданию ГУО «Детская школа искусств»; пешеходный переход на пл. Ленина со стороны здания райисполкома. Это те места, где наиболее часто водители не соблюдают данное требование);
— на остановочных пунктах маршрутных транспортных средств и ближе 15 метров от них, кроме случаев остановки для посадки (высадки) пассажиров, если это не создаст препятствия для движения маршрутных транспортных средств (невыполнение данного пункта правил получило наибольшее распространение в нашем городе, водители оставляют свои ТС на автобусных остановках, расположенных на пл. Ленина, ул. Тимковичской (у магазина «Пралеска»). Наиболее распространенным местом невыполнения данного пункта правил является автобусная остановка на ул. Советской (у здания УЗ «Копыльская ЦРБ»), на которой только с начала текущего года к административной ответственности за нарушение правил остановки и стоянки привлечено более 30 водителей.
Административная ответственность за нарушение правил остановки и стоянки ТС регламентирована статьей 18.22 Кодекса Республики Беларусь об административных правонарушениях. Так, за первое нарушение в течение года правил остановки и стоянки предусмотрено административное взыскание в виде предупреждения или штрафа размером в 1 базовую величину. Повторное (2-е и последующие) нарушение правил остановки и стоянки в течение года, а также неправомерная стоянка ТС на месте, отведенном для стоянки ТС инвалидов, влекут за собой наложение административного взыскания на нарушителя в виде штрафа размером в 2 базовые величины.
Будьте внимательны на дорогах и соблюдайте Правила дорожного движения!
Виталий КАЖУРО,
заместитель начальника Копыльского РОВД –
начальник МОБ, подполковник милиции 
■ Кристина Сечко принимает от Александра Киселева Благодарность[/caption]
В состязании участвовали дети сотрудников подразделений охраны Минской области. Возрастную номинацию конкурса от 7 до 12 лет наряду с остальными юными художниками достойно представили Кристина Сечко (СШ № 2) и Диана Бойко (СШ № 3).
Девочки не понаслышке знают об особенностях работы в столь серьезной структуре, в каком-то смысле даже служат вместе с родителями. В Департаменте охраны у Кристины работает мама, Анастасия Зеневич, а у Дианы — папа, Анатолий Бойко.
Пятиклассницы ответственно подошли к выполнению конкурсного задания. Каждая из них креативно и в то же время по-детски непосредственно отразила в рисунке свое видение специфики службы родителей, очень сильно влияющей на уклад жизни их семей.
Начальник Копыльского отделения Департамента охраны Александр Киселев посетил школы города Копыля, чтобы лично наградить конкурсанток. В торжественной обстановке он поблагодарил девочек за участие в мероприятии, а также вручил каждой из них Благодарность и поощрительный подарок — сову — символ Департамента охраны МВД Республики Беларусь.
[caption id="attachment_70239" align="aligncenter" width="350"]
■ Диана Бойко после награждения[/caption]
Оксана МИХАЙЛОВСКАЯ 
