Мы беражліва захоўваем фотаздымкі, узнагароды і проста ўспаміны пра сваіх гераічных продкаў - Лідзію і анатоля Шкурскіх.
Мая прабабуля
Лідзія Шкурская нарадзілася ў 1920 годзе ў вёсцы Балгавічы Капыльскага раёна. У 21 год яна пайшла на фронт і да мая 1945 года была сувязісткай у Чырвонай Арміі. Шмат пра вайну прабабуля не расказвала: вельмі цяжкімі былі ўспаміны. Радкі аб тых падзеях захаваліся на фотаздымках яе баявых сябровак –
Шуры і Тоні. Ад іх жаночай работы залежала сувязь ваенных начальнікаў з галоўнакамандуючымі арміі. Гэтыя дзяўчаты, нароўні з мужчынамі, падвяргаліся абстрэлам, укрываліся ў акопах, галадалі і спаўна зведалі ўсе пакуты вайны. Прабабуля прымала ўдзел у баях пад Саратавам, у сяле Верхазоўка, а таксама ваявала ў раёне Гарадка Віцебскай вобласці, выконвала абавязкі старэйшага тэлефаніста-сувязіста. Гледзячы ваенныя фільмы, я кожны раз уяўляю сваю прабабулю і са слязамі на вачах успамінаю яе аповед, праўда, пераказаны ўжо маёй матуляй, аб гарадоцкай наступальнай аперацыі савецкіх войскаў 1-га Прыбалтыйскага фронту ў снежні 1943 г. У якіх цяжкіх умовах прыходзілася наступаць савецкім войскам па лясіста-балоцістай мясцовасці з мінімальнай колькасцю дарог! Ускладняла падрыхтоўку і надвор’е: наступіла працяглая адліга, лёд на балоце і рэках растаў, грунтовыя дарогі раскіслі. Боепрыпасы на пазіцыі прыходзілася дастаўляць на руках за некалькі кіламетраў. Шквал варожага агню не даваў магчымасці будаваць масты праз раку Дуброўка. Толькі з паляпшэннем надвор’я пачала актыўна дзейнічаць авіяцыя. Знаходзячыся на перадавой, прабабуля старалася падтрымліваць рэгулярную сувязь. Пад моцным артылерыйскім агнём праціўніка яна наладжвала пашкоджанні на лініі і забяспечвала бесперабойную сувязь камандзіра дывізіёна з наступальнай пяхотай, што садзейнічала своечасоваму выкліку агню нашых батарэй для падаўлення агнявых кропак праціўніка, і стралковыя падраздзяленні рухаліся наперад без страт. І яны справіліся. У выніку аперацыі быў вызвалены Гарадок і звыш 1220 населеных пунктаў. Яна змагла выжыць, выстаяць, вярнуцца. У маі 1945 года яе сустракала ўся вёска.
[caption id="attachment_134023" align="alignnone" width="840"]
Лідзія Шкурская (крайняя справа ў другім радзе) з аднапалчанамі, 1942 г.[/caption]
Разгледзеўшы калодкі са стужкамі і баявыя ўзнагароды прабабулі, я даведаўся, што яна была ўзнагароджана медалямі «За адвагу», «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.» і іншымі юбілейнымі медалямі. За праяўленую мужнасць была ўдастоена ордэна Айчыннай вайны II ступені. Скончыўшы педагагічныя курсы ў Бабруйску і літаратурны факультэт Баранавіцкага настаўніцкага інстытута, прабабуля працавала ў Яўсеевіцкай школе настаўнікам рускай мовы. Хутка выйшла замуж, і ў яе нарадзіліся дачка і сын. Сын – гэта мой дзядуля
Аляксандр, бацька маёй маці. Мужа Анатолія яна пахавала рана. У час вайны ён атрымаў раненне, якое моцна падарвала яго здароўе.
Мой прадзед,
Шкурскі Анатолій Васільевіч, лейтэнант, камандзір 7-й роты 245-га стралковага палка 123-й стралковай дывізіі 50-га корпуса з першых дзён вайны да верасня 1942 года мужна і адважна змагаўся ў баях з нямецкімі захопнікамі. Ваяваў на Валхоўскім фронце, які стварылі для абароны гарадоў Ленінградскай вобласці. 15 жніўня 1942 года ў гарачых сутычках з праціўнікам у раёне Неўскай Дуброўкі быў цяжка паранены. За выдатнае выкананне баявых заданняў камандавання ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі. Акрамя гэтага ў прадзеда Анатолія ёсць узнагароды: медалі «За абарону Ленінграда», «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.», ордэн Айчыннай вайны II ступені. Я ганаруся сваім прадзедам , тым, што ён унес уклад у вызваленне Ленінграда.
[caption id="attachment_134024" align="alignnone" width="400"]
Анатоль Шкурскі, 1938 г.[/caption]
У Дзень Перамогі прабабуля часта прымала ўдзел у парадах, атрымлівала віншавальныя лісты і паштоўкі. І сёння гэта самае значнае свята ў нашай сям’і. Пражыла прабабуля 78 гадоў. Да апошніх дзён свайго жыцця любіла сям’ю і жыццё. Заўсёды была добрай, цярплівай і памяркоўнай. І хоць прабабулі Ліды і прадзеда Анатолія ўжо з намі няма, мы з роднымі прыязджаем у вёску, наведваем дом, падтрымліваем парадак. Вышэй за ўсё яны цанілі мір, за які мы, унукі і праўнукі, ім удзячныя. Мы помнім…
Дзяніс ПАШЧЭНЯ, юнкар «СП».
Фота з сямейнага архіва
Коллектив ФСЗН - Ольга Цвирко, Светлана Курчик и Валерия Зенюк[/caption]
– В текущем году Фонд запустил мобильное приложение под названием «ФСЗН», – продолжает Светлана Анатольевна. – Это удобный и простой способ получить информацию о периодах работы, взносах в бюджет Фонда, поступающих как на пенсионное, так и социальное страхование с января 2003 года. Информация, содержащаяся на индивидуальном лицевом счете, доступна пользователю в любой момент. Наши граждане с помощью мобильного приложения могут самостоятельно контролировать, вся ли информация о трудовой деятельности учтена на их индивидуальном лицевом счете. Кроме того, в приложении реализована возможность расчета страхового стажа. В частности, для тех, кто в текущем году достигает пенсионного возраста, он должен составлять не менее 19 лет.
Более четырнадцати лет Фонд является страховщиком по профессиональному пенсионному страхованию. Этот вид страхования предусматривает учет страхователей, сбор средств на ППС за работников, занятых в особых условиях труда, и формирование системы финансирования профессиональных пенсий. По состоянию на 1 апреля в Копыльском районе зарегистрировано 65 плательщиков взносов на ППС. Численность работников, занятых в особых условиях труда, за которых уплачиваются взносы на ППС, составила 761 человек. Поступления таких взносов за І квартал 2023 года составили 185,76 тыс. руб. Проводится планомерная работа по своевременному назначению и выплате профессиональных пенсий. Только в текущем году назначено 15 профессиональных пенсий, на общую сумму более 34 тыс. руб. Произведено 20 выплат профессиональных пенсий на общую сумму более 13 тыс. руб.
– Социальная защита – сложная, ответственная и необходимая обществу работа, — уверена Светлана Курчик. – Специалисту Фонда в своей работе необходимо совмещать очень многое: знания бухгалтерского учета и юриспруденции, обладать чувством высокой ответственности, быть чутким к людям, доходчиво объяснять нормы законодательства плательщикам, иметь навыки психологической помощи, владеть соответствующими программными комплексами. В связи со знаменательной датой – 30-летием Фонда социальной защиты населения – Копыльский районный отдел Минского областного управления ФСЗН выражает слова благодарности всем плательщикам Копыльского региона и руководству райисполкома за понимание важности государственных задач, исполнение своего гражданского долга – уплату взносов в бюджет Фонда. Выражаем огромную благодарность всем работникам областного управления и уважаемым ветеранам нашей системы за высокий профессионализм, преданность профессии, компетентность, ответственность, умение трудиться, не жалея сил, которые помогали и помогают нам справляться с самыми непростыми задачами, идти в ногу со временем. С праздником вас, дорогие коллеги! Пусть в ваших сердцах всегда живет любовь к делу, которому вы служите. Здоровья вам и счастья, тепла и уюта в ваших домах, понимания и поддержки близких, удачи во всех делах и начинаниях, терпения и оптимизма.
Татьяна БОХАН. Фото автора 
