Каб павіншаваць з брыльянтавым вяселлем — 60-годдзем сумеснага жыцця — Максіма Апанасавіча і Станіславу Дзмітрыеўну Міхальчук, якія жывуць у аграгарадку Скабін, з розных куткоў (і не толькі нашай краіны) прыехалі дзеці, сабраліся сваякі і знаёмыя. Ушанавалі паважаных юбіляраў і прадстаўнікі ўлады: намеснік старшыні райвыканкама Аляксандр Ліпніцкі, дырэктар Капыльскага ТЦСАН, старшыня РА ГА «Беларускі саюз жанчын» Святлана Маліноўская, прадстаўнікі ААТ «Скабін».
Дарэчы, у родным Скабіне Максім Апанасавіч і Станіслава Дзмітрыеўна добра вядомы. Прычына таго — «агародніцкі» талент гаспадара і гаспадыні. У іх — лепшая расада, раней за іншых спее ўраджай, заўсёды дагледжаныя двор і градкі. Ды і на традыцыйнае пытанне, як выхоўваць дзяцей, Станіслава Дзмітрыеўна крыху здзіўлена адказвае: «Што значыць як? Працай!».
[caption id="attachment_49955" align="alignnone" width="580"]
Станіслава і Максім Міхальчук: зараз...[/caption]
Так, менавіта праца заўсёды панавала ў сям’і Міхальчукоў. Каб зарабіць грошай, бацька Апанас Харытонавіч у пачатку ХХ стагоддзя паехаў у амерыканскі горад Чыкага. Вярнуўшыся адтуль, прыдбаў каня, добры кавалак зямлі. Аднак з пачаткам калектывізацыі з асабістай гаспадаркай прыйшлося развітацца. Але і ў толькі што створаным калгасе «Новае жыццё» разам з жонкай Аленай працавалі шчыра і добрасумленна. Не дзіва, што ў такога бацькі выраслі і добрыя сыны: Міхаль, Пятрок, Сяргей, Максім і Мікола. На жаль, два старэйшыя браты загінулі падчас Вялікай Айчыннай вайны. Імя Сяргея Міхальчука добра вядома аматарам беларускай дзіцячай літаратуры: ён напісаў шмат цікавых твораў, пэўны час працаваў загадчыкам выдавецтва «Мастацкая лiтаратура».
У Максіма заўсёды перад вачыма быў добры прыклад сапраўднага гаспадара — бацькі. Таму пасля вяртання з радоў Савецкай Арміі ў 1955 годзе (а служыць давялося ажно на Курыльскіх астравах) адразу пайшоў працаваць у калгас. Дарэчы, са сваёй абранніцай Станіславай Камісарчык быў знаёмы даўно: вядома ж, раслі, бадай, на адной вуліцы. За армейскія гады даслалі адзін аднаму шмат шчырых лістоў. Пасля дэмабілізацыі разам хадзілі на вечары ў клуб. Хутка Максім вырашыў пайсці ў сваты да каханай. Узяў аднавяскоўца Лёню Пісарыка, і пайшлі. Маці абранніцы прыняла ветліва, ды і сама Станіслава выказала згоду. Вяселле было сціплым: распісаліся ў сельсавеце ды зладзілі невялікі банкет. З той пары Максім Апанасавіч і Станіслава Дзмітрыеўна жывуць у згодзе і ўзаемаразуменні.
[caption id="attachment_49956" align="alignleft" width="300"]
...і 60 гадоў таму[/caption]
Усё жыццё абое сумленна працавалі ў калгасе. Ён — спачатку конюхам, потым на свінаферме. Яна — пачынала свінаркай, затым, асвоіўшы даільны апарат, перайшла на кароўнік.
— Хіба ж цяпер гэта праца на ферме? — здзіўляецца Станіслава Дзмітрыеўна. — Работніцы ходзяць амаль як на фэст. А раней мы і гной самі выносілі, і кармы на сабе цягалі. Але нічога. Я працы ніколі не баялася, увішная была.
Пасля жаніцьбы Максім і Станіслава жылі ў бацькоўскай хаце Міхальчукоў, якую пабудавалі, як кажуць, талакой, у 1946 го- дзе. Тады, у першы пасляваенны год, на калгасным сходзе было вырашана: кожны вясковец павінен адпрацаваць па 3 дні на гэтай сямейнай новабудоўлі. Неабходныя матэрыялы таксама дала гаспадарка. Сумеснае жыццё са свёкрам Станіслава Дзмітрыеўна ўспамінае сёння цёплым словам:
— Апанас Харытонавіч добра да мяне ставіўся. Ніколі не муштраваў!
Першынец з’явіўся ў сакавіку 57-га. Імя яму далі прыгожае — Валянцін. Праз тры гады загучаў галасок яшчэ аднаго сыночка, Анатоля. Але гаспадар вельмі хацеў дачушку. І вось у ліпені 1967-га гэта пажаданне было «выканана»: нарадзілася Аленка. Чацвёрты сын, Дзмітрый, парадаваў бацькоў сваім з’яўленнем ажно праз 13 гадоў пасля нараджэння першага дзіцяці. Лёс гэтага пакалення Міхальчукоў таксама даказвае: упартая праца дапаможа дасягнуць добрых вынікаў. Валянцін скончыў Беларускі інстытут механізацыі сельскай гаспадаркі і зараз працуе інжынерам у Мінскім мантажным упраўленні № 1. Анатоль скончыў філфак БДУ, але яго працоўны лёс больш звязаны з Украінай: ён з’яўляецца намеснікам дырэктара ў адным з каледжаў г. Хмяльніцкі. Алена набыла прафесію фармацэўта ў Магілёўскім медыцынскім каледжы і зараз узначальвае аптэку пры Рэспубліканскім цэнтры анкалогіі і медыцынскай радыялогіі. Малодшы Дзмітрый застаўся побач з бацькамі і старанна працуе ў роднай гаспадарцы.
Любяць Міхальчукі розныя святы. Каб павесяліцца, збіраюцца разам і сваякі, і знаёмыя. Калі Максім Апанасавіч быў маладзейшы, то пераапранаўся і як сапраўдны казачны Дзед Мароз адорваў унукаў і нявестку падарункамі. А малыя, атрымаўшы сюрпрызы, натхнёна чыталі вершы зімоваму чараўніку.
Нават пасля выхаду на заслужаны адпачынак Максіма Апанасавіча выклікалі на работу. Звычайна запрашаў тагачасны кіраўнік гаспадаркі Анатоль Буцько, якому Міхальчук не адмаўляў.
У кожнага з нас свае захапленні. Хтосьці добра рамантуе тэхніку, хтосьці вырэзвае драўляныя скульптуры. Максім Апанасавіч вельмі любіць працаваць на зямлі. Усю зіму ён чытае розныя парады, вывучае календары пасадак і прышчэпак, словам, набывае неабходныя веды. І потым, калі наступае пара, прымяняе іх на практыцы. Таму і атрымліваюцца памідоры, агуркі ды іншая агародніна лепшыя, чым у іншых. Аднавяскоўцы ж заўсёды звяртаюцца да дбайнага гаспадара па расаду або параду. А летам, нягле- дзячы на паважаны ўзрост, і 84-гадовы Максім Апанасавіч, і на год маладзейшая Станіслава Дзмітрыеўна працуюць на агародзе.
Размаўляючы з юбілярамі, не магла не задаць яшчэ адно традыцыйнае пытанне: «Ці часта вы сварыліся і як потым мірыліся?»
Адказ прагучаў з вуснаў жанчыны:
— Панадуваемся трохі, а як есці захочам, то і мірымся. Ніколі не падняў на мяне руку гаспадар, і людзі ніколі не прыходзілі нас мірыць. За работай не было калі і сварыцца.
Вось так. Мабыць таму, што не было лішняга часу на пустыя размовы ды сваркі, Міхальчукі здолелі захаваць сямейны дабрабыт і цеплыню ў адносінах адзін да аднаго. І атрымалася, што гэтымі ліпеньскімі днямі ў капыльскім ЗАГСе акрамя дзяцей сабраліся ўнукі і праўнукі (а іх па 7 і 5 адпаведна), каб павіншаваць Максіма Апанасавіча і Станіславу Дзмітрыеўну з брыльянтавым вяселлем. Што застаецца сказаць? Так трымаць, Міхальчукі!
Дзіяна ТКАЧЭНКА
Фота аўтара
Як расказала старшыня раённага Савета ветэранаў Казіміра Ганчар, ён будзе праводзіцца з 11 ліпеня па 11 жніўня і стане добрым стымулам для актывізацыі работы па добраўпарадкаванні і паляпшэнні санітарнага стану асабістых падвор’яў. Прыняць удзел у конкурсе могуць людзі пенсійнага ўзросту, якія маюць прысядзібную гаспадарку, арганізаваную на высокім узроўні. Заяўкі прымаюцца да 20 ліпеня: ад сельскіх жыхароў — у сельвыканкамах, ад гараджан — па тэлефоне 55-0-83. Па выніках конкурсу кампетэнтным журы будуць вызначаны пераможцы (1, 2 і 3-е месцы) і прызёры ў 13 намінацыях.
Рэдакцыя газеты «Слава працы» будзе сачыць за ходам спаборніцтва. І хутка чытачы раёнкі змогуць пазнаёміцца з гаспадарамі найбольш прывабных падвор’яў.
Маргарыта САКОВІЧ 
На нарадзе быў абмеркаваны стан спраў у бухгалтарскім уліку ў сельскагаспадарчай галіне. Вялікая ўвага нададзена пытанням аўтаматызацыі, якая яшчэ не ўсюды прымяняецца ў поўнай меры. Значная роля была адведзена змяненням у заканадаўстве, звязаным з дакументальным афармленнем прадаваемай прадукцыі, увядзенню электронных рахункаў-фактур, якія прыходзяць на змену спецыялізаваным таварна-транспартным накладным. На гэтым спынілася намеснік начальніка аддзела падаткаабкладання інспекцыі Міністэрства па падатках і зборах Мінскай вобласці Наталля Юхневіч.
Пра дакладнасць справаздачных даных у бухгалтарскім уліку гаварыла намеснік начальніка галоўнага ўпраўлення фінансаў і падаткаабкладання Міністэрства сельскай гаспадаркі і харчавання Алена Клінцэвіч.
Пра перавагі і асноўныя прынцыпы работы праграмнага забеспячэння «Ніва» расказала начальнік аддзела ўкаранення аўтаматызаванай сістэмы кіравання прадпрыемствамі галаўнога інфармацыйна-вылічальнага цэнтра Мінсельгасхарчу Ганна Даўнаровіч.
Продаж і прыватызацыю жылля, пабудаванага ў сельгасарганізацыях, закранула ў сваім выступленні начальнік упраўлення рэфармавання дзяржаўнай уласнасці Мінсельгасхарчу Алена Цыкунова.
Намеснік міністра сельскай гаспадаркі і харчавання Людміла Ніжэвіч звярнула ўвагу на асноўныя мерапрыемствы па павышэнні эфектыўнасці і канкурэнтаздольнасці работы аграпрамысловага комплексу, якія адлюстраваны ў Дзяржаўнай праграме развіцця аграрнага бізнесу на 2016-2020 гады. Як адзначыла Людміла Іванаўна, у цяперашняй пяцігодцы асаблівая ўвага будзе нададзена пытанням тэхналагічнай дысцыпліны, рэалізацыі мерапрыемстваў па максімальнай акупнасці затрат, павышэнні якасці і канкурэнтаздольнасці сельскагаспадарчай прадукцыі.
Сяргей КОЗЕЛ 
На совместном заседании Бобовнянского сельисполкома и Совета ОПОП был рассмотрен вопрос о состоянии работы по охране общественного порядка и усилении борьбы с пьянством на территории данного сельсовета.
Проблемы, существующие на территории сельсовета, решали в режиме конструктивного диалога. Председатель Бобовнянского сельисполкома Ирина Запольская отметила, что, выполняя задачи, поставленные законодательством нашей страны, службой охраны правопорядка и профилактики совместно с другими службами Копыльского РОВД принимались меры по ликвидации преступных проявлений и для сохранения стабилизации обстановки в обществе. Это дало положительные результаты. Всего же за январь-май 2016 года выявлено 30 (35 ― в 2015 году) фактов распития спиртных напитков в общественных местах либо появления в общественном месте в пьяном виде. Восемь человек привлечены к административной ответственности за мелкое хулиганство. Шесть человек осуждены судом Копыльского района к 1 году принудительного лечения в ЛТП.
— Кроме того, на территории административного участка Бобовнянского сельсовета за указанный период 2016 года совершено четыре преступления. Одно из них остается нераскрытым. Это кража бензопилы из дома-дачи в д. Думичи, — дополнил старший участковый инспектор милиции ООПП Копыльского РОВД майор милиции Дмитрий Карнейчик. — Но розыскные мероприятия ведутся, и виновный в скором времени будет наказан. В дальнейшем в 2016 году наша работа будет построена в направлении профилактической отработки лиц, ранее совершивших преступления. Профилактика пьянства и далее будет направлена на взаимодействие с конкретными категориями лиц. Это люди, занимающиеся реализацией спиртосодержащих жидкостей, ранее судимые, семейные скандалисты и лица, злоупотребляющие спиртными напитками. Будет продолжена работа по профилактике краж различных форм собственности.
Только так, совместными усилиями, можно обеспечить охрану общественного порядка и усилить борьбу с пьянством.
Диана ТКАЧЕНКО 
Августин Блаженный определял этот праздник как единый день, в который совершается память о страданиях обоих апостолов, Петра и Павла, несмотря на то, что они страдали в разные дни.
В этот день стоит задуматься о смирении и мученичестве, а также оценить духовный подвиг каждого из апостолов. Мученичество в православии — одно из ключевых явлений. Именно пойти на муки и смиренно их принять — высший духовный подвиг. В этот день служится божественная литургия в память о первоверховных апостолах. Если праздник приходится на среду или пятницу, он включается в Петров пост и является постным. Если праздник выпадает на выходные, то поста нет в этот день. Если же праздник припадает на остальные дни недели, он тоже входит в Петров пост, но в меню допускается некоторое послабление: к примеру, допускается растительное масло, яйца, молочные продукты.
Стоит задуматься и о том, что необходимо делиться с людьми своей верой. Если человек стал свидетелем чуда, если его мысли обрели покой и равновесие в молитве и обращении к Богу, стоит открыть этот путь и другим людям, подобно первоверховным апостолам, которые несли учение Христа людям. 
