Аб дзейнасці сельскага Савета дэпутатаў людзі мяркуюць не па колькасці прынятых рашэнняў, а хутчэй па тым, як яны ператвараюцца ў жыццё, а дакладней — па канкрэтных справах.
Як упэўнена старшыня Капыльскага сельскага Савета дэпутатаў Вольга Купрыенка, мясцовае самакіраванне — той узровень улады, які максімальна набліжаны да насельніцтва:
— Мы не проста ведаем патрэбы людзей, але суперажываем ім і кроўна зацікаўлены ў вырашэнні праблем і паляпшэнні якасці жыцця. Мяркуючы па працы дэпутатаў нашага Савета дэпутатаў, у іх атрымоўваецца найбольш поўна спалучаць у сваёй дзейнасці агульнадзяржаўныя інтарэсы і інтарэсы жыхароў свайго рэгіёну.
За прыклад, па прапанове Вольгі Купрыенкі, мы ўзялі работу дэпутата Вошкатаўскай выбарчай акругі № 5 Святланы Аніхоўскай і дэпутата Вусаўскай выбарчай акругі № 10 Наталлі Лукашэвіч. Як стала вядома падчас гутаркі з жанчынамі, штогод у цэнтры іх увагі навядзенне парадку на зямлі і скарачэнне колькасці старых і пакінутых дамоў, добраўпарадкаванне населеных пунктаў, вырашэнне іншых праблем, якія хвалююць вяскоўцаў.
Заслужаным аўтарытэтам для жыхароў вёсак Вялешына, Вошкаты і Васілеўшчына з’яўляецца Святлана Аніхоўская. Яна заўсёды знаходзіцца сярод людзей, пастаянна адгукваецца на іх праблемы. Акрамя выканання сваіх дэпутацкіх паўнамоцтваў, жанчына з’яўляецца старэйшынай вёскі Вялешына, да таго ж яшчэ працуе — брыгадзірам у мясцовым сельгаспрадпрыемстве. Разам з мужам Віктарам Іванавічам пераехала з Капыля ў бацькоўскі дом і ніколькі не шкадуе. Віктар Іванавіч — першы яе памочнік ва ўсіх справах: калі трэба і аднавяскоўцам дапаможа, і касу ў рукі возьме, каб на могілках парадак навесці, і бензапілу — каб выразаць хмызняк на пустуючых сядзібах.
[caption id="attachment_59069" align="aligncenter" width="560"]
Дэпутат Капыльскага сельскага Савета дэпутатаў 27-га склікання па Вошкатаўскай выбарчай акрузе № 5 Святлана Аніхоўская з унучкамі Міланай (злева) і Янай[/caption]
— Нашы вяскоўцы хутка адклікаюцца на мае прапановы: правесці суботнік ці сабраць, напрыклад, грошы на спілоўванне дрэў на могілках, — расказвае Святлана Іосіфаўна. — Практычна ніхто не адмовіў. Не пашкадавалі сродкаў і многія з тых, хто ўжо не жыве ў нашай мясцовасці, а толькі прыязджае сюды праведаць магілы продкаў. Мне працаваць проста, бо я ведаю, што наш старшыня сельвыканкама Вольга Мікалаеўна не толькі параіць, як лепш зрабіць, але і дапаможа ў вырашэнні пытанняў, якія патрабуюць умяшальніцтва афіцыйных асоб альбо нейкіх іншых структур. Мы з ёй заўсёды на сувязі.
Святлана Іосіфаўна адзначыла, што ў працы ёй таксама дапамагаюць старэйшыны вёсак і многія нераўнадушныя да агульных патрэб людзі. Яна назвала ў першую чаргу Чаславу Феліксаўну Грыгаровіч і Валянціну Баляславаўну Булат з Вялешына, Ганну Андрэеўну Барысевіч з Вошкат, Людмілу Андрэеўну Страмаус з Васілеўшчыны.
— Ёсць у нас мара — прывесці ў парадак возера ў Вялешыне, — дзеліцца Святлана Іосіфаўна. — Раней яно было вельмі прыгожае, там вадзілася шмат рыбы. Гады тры назад яно высахла… Мы б і грошы на правядзенне работ сабралі, толькі б хто нам дапамог з тэхнікай.
Не менш цікавыя задумкі ў жыхароў аграгарадка Мажа. Пра гэта расказала Наталля Лукашэвіч. Сіламі жыхароў вуліц Сонечнай і Маладзёжнай і з дапамогой мясцовага сельгаспрадпрыемства мараць навесці парадак на алеі, якая знаходзіцца ў аграгарадку Мажа на вуліцы Маладзёжнай. Ёсць праблемы з якасцю пітной вады, хочуць вяскоўцы мець і свае могілкі, бо сёння памерлых даводзіцца хаваць у Капылі.
— Быць дэпутатам вельмі цікава і адначасова — гэта вялікая адказнасць, — лічыць Наталля Лукашэвіч. — Мой участак работы — гэта вуліцы Маладзёжная і Сонечная ў аграгарадку Мажа, вёскі Быкоўцы і Вусава. Жывуць тут людзі рознага ўзросту, і кожны са сваім характарам. І праблемы ў іх таксама розныя, якія я і дапамагаю вырашаць. Падтрымку мне ва ўсім аказвае Вольга Купрыенка — старшыня Капыльскага сельскага Савета дэпутатаў. Мае выбаршчыкі даволі ініцыятыўныя. Напрыклад, нядаўна па іх прапанове мы сабралі грошы і паставілі агароджу па вуліцы Сонечнай. Нам насустрач пайшоў індывідуальны прадпрымальнік з Капыля Іван Койка. Мы вельмі ўдзячны яму за шчырасць і спагадлівасць. Хочацца таксама адзначыць Ірыну і Мікалая Максіменкаў, Валянціну Александровіч, Ірыну і Генадзя Літвінкаў. Мы жывём у светлай, добраўпарадкаванай краіне і гэтым ганарымся. І стараемся ўнесці свой уклад, каб наш край быў яшчэ больш прыгожым.
[caption id="attachment_59070" align="aligncenter" width="560"]
Наталля Лукашэвіч і Іван Койка абмяркоўваюць планы работ па далейшай устаноўцы агароджы[/caption]
Наталля Аляксандраўна працуе ў Капыльскім дзяржаўным каледжы. Менавіта там быў створаны і паспяхова дзейнічае валанцёрскі атрад «Данка», члены якога разам з дэпутатам удзельнічалі ў многіх працоўных дэсантах, галоўная мэта якіх — навядзенне парадку ў населеных пунктах сельсавета.
— Якасць жыцця ў вёсцы шмат у чым залежыць ад працы дэпутатаў, — упэўнена Вольга Купрыенка. — Дэпутаты павінны працаваць з людзьмі і для людзей. Толькі ў працэсе зносін і дыялогу з насельніцтвам можна па-сапраўднаму ацаніць сутнасць праблемы і пачаць шукаць шляхі яе вырашэння. Мясцовыя Саветы — падмурак, на якім трымаецца дзяржаўная ўлада.
Маргарыта САКОВІЧ
Фота аўтара
Участники семинара[/caption]
Семинар проводился для учителей истории и других общественных дисциплин средних учебных заведений Украины. Копыляне — единственные представители Беларуси. И это не случайно, ведь у нас изучению данного вопроса уделяется огромное внимание, в наш город приезжают делегации из Израиля и других стран, чтобы отдать дань памяти погибшим предкам.
— Мы представляли презентацию по указанной теме, — говорит Валентина Леонидовна. — И нам было что показать и рассказать: работа над данной темой позволила не только собрать богатый исторический материал, но и реализовать его как проект, который мы представили на ІІІ Музейном форуме в Могилеве и с которым стали победителями в областном конкурсе «Творческий Олимп Минщины». Считаю, что такие мероприятия дают возможность не только узнавать что-то новое, но, главное, здесь мы можем заявить о себе на международном уровне. Кроме того, с уверенностью могу отметить, что в Беларуси сделаны не менее значительные шаги в изучении трагедии Холокоста, чем нашими украинскими коллегами. Систематизированные сведения представлены в книге «Памяць. Капыльскі раён», которую вместе с семежевским рушником мы и подарили.
Диана ТКАЧЕНКО 
Итак, если вы решили сделать шашлык на мангале, вам необходимо выбрать место не ближе четырех метров от строений, рядом с мангалом поставить емкость с водой, чтобы при необходимости сразу же залить пламя.
Для приготовления пищи на костре необходимо отойти на расстояние не менее 10 м от зданий. Прежде, чем разжечь костер, необходимо предпринять меры по ограничению распространения огня (обложить камнями, сделать минерализованную полосу и т.д.). Запрещается разжигать костер с помощью бензина и солярки, а также в ветреную погоду. Уходя, залейте костер водой и засыпьте песком до полного прекращения тления.
Татьяна ШЕСТАКОВА,
инспектор пропаганды Копыльского РОЧС 
Но канистры с бензином «про запас» стоят в подсобных помещениях не только у заядлых автолюбителей. Обычно сельские жители и дачники заправляют им газонокосилки, генераторы. Печальных примеров более чем достаточно. И во всех случаях за «непробиваемую» убежденность — «со мной этого не случится» — люди расплачиваются собственным здоровьем.
Помните, что использование открытого огня (спички, сигареты и т.п.) при работе с ЛВЖ запрещается. Если вы работали с растворителями, красками или пролили их на себя, даже через некоторое время вспышка паров от любой искры может привести к серьезным ожогам.
Обязательно расскажите детям об опасности легковоспламеняющихся жидкостей. Что должен знать ребенок? ЛВЖ очень сильно и неприятно пахнут. Это может быть их основным «диагностическим» признаком. Чаще всего детям в руки попадаются ЛВЖ, к которым относятся и лакокрасочные изделия, при играх на стройке или в доме, квартире, где идет ремонт. Не забывайте, что к ЛВЖ в контексте детских игр стоит отнести и лак для волос, морилку для тараканов, освежитель воздуха, парфюм. Почему-то детям иногда приходит в голову идея побрызгать бытовыми аэрозолями или парфюмом на пламя свечи, на конфорку. Вспышка будет масштабной и опасной. Обязательно расскажите ребенку обо всех опасностях, которые таятся в ярких флакончиках.
Как тушить загоревшуюся ЛВЖ? В отличие от, например, загоревшегося дерева, ЛВЖ ни в коем случае нельзя тушить водой. Это объясняется тем, что бензин, керосин и тому подобные вещества легче воды и при попытке залить их водой будут всплывать наверх, не только не прекращая гореть, но и растекаясь в стороны и увеличивая площадь пожара.
Так как горение бензина невозможно без доступа кислорода, то легковоспламеняющиеся жидкости можно тушить при помощи влажных кусков ткани или плотной одежды, порошкового огнетушителя, а также используя песок или землю: для этого надо забросать ими горящую поверхность.
Александр ДОРОШЕВИЧ,
курсант 2-го курса ГУО «Университет гражданской защиты» МЧС Республики Беларусь» 
Для сбора ртути приготовьте: наполненную водой банку с плотной крышкой, обыкновенную кисточку, резиновую грушу, бумажный конверт, лейкопластырь, мокрую газету, тряпку и раствор марганцовки. При помощи кисточки можно собрать самые крупные шарики ртути в бумажный конверт. Затем втяните в резиновую грушу более мелкие шарики, а самые мелкие капельки «наклейте» на лейкопластырь. Всю собранную ртуть поместите в банку с водой и плотно закройте ее. Ни в коем случае не используйте пылесос!
После проведите влажную уборку комнаты. Для обработки пола используют раствор марганцовки или мыльно-содовый раствор (400 граммов хозяйственного мыла и полкилограмма кальцинированной или пищевой соды на 10 литров воды). После влажной уборки проветрите помещение. Дальнейшую судьбу собранной ртути подскажет диспетчер по телефону 101.
Копыльский РОЧС 
