Больше часа дошкольников развлекали ведущие праздника — Пожарный и Незнайка. Дети играли в игры, отгадывали загадки и получали за это призы.
Сотрудники Копыльского РОЧС и РЦК предложили ребятам примерить краги — большие пожарные рукавицы — и, не снимая их, попытаться развернуть конфету. Оказалось, сделать это не так-то просто, однако все, кто успешно снял обертку со сладости, были вознаграждены за свои старания. Массу эмоций у ребят вызвала игра, во время которой они на скорость должны были примерить форму пожарного. Дети охотно отвечали на достаточно сложные вопросы по пожарной безопасности, причем в большинстве своем дошкольники давали очень точные и правильные ответы и с уверенностью называли номера экстренного вызова службы спасения — 101 и 112.
Справляться со всеми испытаниями участникам увлекательных игр помогали волонтеры Белорусского респуб-ликанского союза молодежи и юные спасатели из Белорусской молодежной общественной организации спасателей и пожарных. А между конкурсами зрители могли послушать веселые песни в исполнении воспитанников образцовой студии эстрадного вокала «Клио».
Завершилось яркое мероприятие… подарками! Малыши получили воздушные шары, которые приготовили для них сотрудники магазина праздничных аксессуаров «Happy smile». Также ростовые куклы Гоша и Маша вручили ребятам книги о пожарной безопасности. А после юные зрители смогли сфотографироваться возле настоящей пожарной машины с пожарным, сделанным из воздушных шаров.
Кристина ЖОГОЛЬ
Фото автора 
С 1 января 2016 г. обязательная сертификация парикмахерских услуг перешла в разряд добровольной. Это значит, что любой вновь образованный объект оказания парикмахерских услуг вправе оказывать их как без сертификата соответствия, так и получив его в добровольном порядке.
Прошедший период времени, пусть и недостаточно продолжительный, позволяет дать первые оценки работы рынка парикмахерских услуг в новых условиях. Каковы они?
Мнения владельцев парикмахерских и салонов красоты по этому вопросу разделились. Одни считают, что сертификация необходима, так как дает возможность подтвердить безопасность и качество оказываемых услуг, другие полагают, что можно обойтись и без сертификата. Дополнительно отметим, что обязательная сертификация парикмахерских предусматривала присвоение объектам той или иной категории. Теперь, при условии оказания услуг без сертификата, категория объекта остается неподтвержденной. В такой ситуации возрастает риск получения клиентом небезопасной, некачественной услуги и недостаточно высокого уровня обслуживания. Примеры недобросовестной конкуренции, к сожалению, есть.
Какие же преимущества дает добровольная сертификация? Скажем, что добровольная сертификация в сфере услуг успешно применяется во многих странах. Такая форма является единственным независимым и достоверным способом подтверждения соответствия оказываемых услуг установленным требованиям, стимулирует компании к здоровой конкуренции, желанию выделиться на фоне партнеров по бизнесу, выполнять работы на высоком уровне. Как следствие, возрастает культура потребления, что побуждает потребителей приобретать услуги, безопасность и качество которых подтверждены.
Сертификация парикмахерских услуг в Респуб-лике Беларусь проводится на соответствие требованиям СТБ 1266-2016 «Услуги бытовые. Услуги парикмахерских. Общие технические требования». в стандарте определены требования к различным категориям объектов оказания этих услуг. При присвоении категории объекту оказания услуг экспертами-аудиторами не только оценивается внешний вид и интерьер помещения, но также принимается во внимание количество оказываемых услуг, профессиональная подготовка персонала, использование профессиональных линий косметической продукции, проводится выборочная проверка результата услуги.
Провести сертификационную проверку (а впоследствии инспекционный контроль) имеют право только эксперты-аудиторы, аттестованные в установленном порядке и имеющие сертификаты компетентности в конкретной области.
Можно ли говорить о том, что наличие сертификата — это гарантия качества и шаг навстречу клиентам? Конечно! Клиентов объединяет одно: желание получить безопасную и качественную услугу. В свою очередь, оказать ее может только квалифицированный персонал, имеющий образование, соответствующее выполняемой работе. Объекты оказания услуг должны быть вовлечены в постоянный процесс совершенствования своих предложений в зависимости от происходящих изменений.
Елена ПОЛУЯНОВА,
начальник отдела сертификации РУП «Слуцкий центр стандартизации, метрологии и сертификации» 
В лес берите с собой заряженный телефон с положительным балансом, бутылочку питьевой воды, лекарства, компас, нож, спички и небольшой перекус. Оденьтесь в яркую и непромокаемую одежду. Обязательно сообщите родным, куда вы идете.
Если в лесу вы поняли, что заблудились, громко зовите на помощь. Позвоните в службу спасения по телефонам: 101, 112 или в милицию по номеру 102.
Помните: идя вдоль линии электропередачи или вниз по течению реки, вы выйдете к людям. Прислушайтесь и идите на звук: шум трактора слышно за 3–4 километра, а лай собаки — за 2–3 километра.
Не выбирайтесь из леса ночью. Когда темнеет, подумайте о своем ночлеге. Для него подойдет яма от вывороченного с корнем дерева. Убежище наподобие шалаша можно сделать из веток, а подстилку — из сухих веток или мха. Чтобы те, кто вас ищет, не прошли мимо вас, повесьте на кусты то, что может привлечь внимание — рюкзак, кепку, платок. В борьбе с холодом помогут газета или мох, спрятанные под одежду. Берегите себя и своих близких!
Копыльский РОЧС 
Са словамі віншавання выступіла старшыня Цімкавіцкага сельвыканкама Алена Острыкава. Яна пажадала працвітання вёсцы, а яе жыхарам моцнага здароўя, дастатку ў доме, прыбытку ў гаспадарцы.
Вядучыя пазнаёмілі прысутных з гісторыяй вёскі Руднае. Напрыклад, назва вёскі Руднае ўтварылася ад слова «рудый» — людзі даўней казалі, што тут была балоцістая мясцовасць і зямля была рудая, жалезістая, адсюль пайшла і назва — Руднае. І першы ўспамін пра вёску ў летапісе датуецца аж 1638 годам. Вёска ўваходзіла ў склад фальварка Скіп’ёва, ад якога, на жаль, засталіся толькі могілкі. З 1795 г. перайшла ў Слуцкі павет Мінскай губерніі. З 1800 г. вёска з’яўлялася ўласнасцю князя Радзівіла, у ёй мелася карчма. З 1897 г. — у складзе Цімкавіцкай воласці Слуцкага павета. У 1912-м адкрыта аднакласнае народнае вучылішча, а з 1920-га — працоўная школа 1-й ступені (два настаўнікі і 53 вучні). У весцы быў млын. А вось ужо з 20 жніўня 1924 г. веска адышла пад Вялікараёўскі сельсавет Капыльскага раёна Слуцкай акругі. З 1 ліпеня 2013 г. вёска Руднае знаходзіцца ў складзе Цімкавіцкага сельсавета.
Затым ушанавалі старэйшага жыхара вёскі. Ім аказалася Марыя Васільеўна Смірнова, якой у гэтым годзе спаўняецца 89 гадоў. А вось самы малодшы жыхар — Насця, якая нарадзілася 23 сакавіка бягучага года ў Білана Сяргеевіча і Надзеі Аляксандраўны Васільковых. Дарэчы, гэта трэцяе па ліку дзіцятка ў дадзенай сям’і. Ушанавана была і мнагадзетная сям’я Рамана Міхайлавіча і Надзеі Пятроўны Сельвановічаў. Яны гадуюць пяцярых дзетак: двух хлапчукоў і трох дачушак.
Пад гучныя апладысменты прысутных на сцэну былі запрошаны пераможцы конкурсу на лепшы падворак. Усяго было адзначана чатыры сям’і: Аляксанд-ра Віктаравіча і Святланы Адамаўны Ясючэняў, Анатоля Станіслававіча і Валянціны Альфрэдаўны Салаўёў, Ганны Баляславаўны і Валерыя Антонавіча Цвілевічаў, Віталя Казіміравіча і Алены Валянцінаўны Паграбіцкіх.
Багатым на падзеі стаў гэты год для сям’і Дзічкоўскіх — Святланы Леанідаўны і Віктара Станіслававіча: яны адзначылі сярэбранае вяселле. А яшчэ Святлана Леанідаўна святкавала свой 45-гадовы юбілей, ды ў пачатку ліпеня яны справілі вяселле свайго сына Віталя, якому споўнілася 25 гадоў.
Адзначаны былі таксама і мясцовыя жыхары, якія прынялі ўдзел у выставе народных умельцаў. Прыгожыя вышыўкі прапанавала Яўгенія Мікалаеўна Шыбут, а разьбу па дрэву — Уладзімір Дзмітрыевіч Гарбуз.
Усе намінанты былі адзначаны падарункамі і сувенірамі. А ўдзельнікі мастацкай самадзейнасці Навасёлкаўскага, Цімкавіцкага сельскіх дамоў культуры і Руднянскага сельскага клуба дарылі прысутным свае прыгожыя песні. Не абышлося і без конкурсаў. Адзін з іх — гэта конкурс талентаў. Пад гукі баяна свае песні спявала Святлана Петрусевіч, а вершы і байкі чытала Марыя Гарбуз. Была праведзена таксама латарэя, у якой прайграўшых не было.
Свята завяршылася, але доўга яшчэ над Рудным гучала вясёлая музыка, якая перайшла ў танцавальны вечар. Гэты дзень надоўга запомніца жыхарам вёскі Руднае, і ў іх ёсць над чым працаваць па добраўладкаванні і нявядзенні парадку на сваіх сядзібах, каб у наступным годзе свята сустрэць больш годна.
Наш кар. 
З вялікай увагай мы сочым за тым, як праходзіць жніво, бо добра разумеем, што ад яго вынікаў залежыць дабрабыт кожнага з нас. І зусім няважна, хто ты — вясковец або гарадскі жыхар, аграрый ці працаўнік гандлю, культуры ці настаўнік. Бо хлеб ёсць на стале ў кожнай хаце. А галоўныя ў гэтым ланцужку — ад зерня да каравая — хлебаробы. Тыя, хто ад світанку да заходу сонца ўбірае ўраджай і закладвае фундамент нашага з вамі дастатку.
Павел КОРЗУН, протаіерэй, настаяцель храма Святога велікамучаніка Георгія Перамаганосца ў в. Лешня:
— Аб хлебе ёсць малітва, калі першае, што чалавек просіць у Бога, — гэта хлеб: «…Хлеб наш насущный даждь нам днесь…» У гэтых словах і закладзены ўвесь сэнс адносін чалавека да хлеба. Адносін трапяткіх і старанных. У стаўленні чалавека да хлеба і заключана выкананне Боскіх запаведзей. Аднак хлеб — гэта не толькі жніво, гэта цяжкая праца на працягу ўсяго года: і падрыхтоўка глебы, і ўзворванне яе, і сачыць трэба за тым, каб каласкі наліваліся. Гэта праца чалавека на працягу ўсяго яго жыцця.
Людміла ЛАЗОЎСКАЯ, настаўнік беларускай мовы і літаратуры гімназіі № 1 г. Капыля імя М.В. Рамашкі:
— Добрыя адносіны да хлеба пачынаюцца з сям’і. Мая мама, Марыя Рыгораўна Беразоўская, расказвала, што, калі падчас абеду падала на падлогу нават адна крошачка хлеба, тата заўсёды беражліва падымаў яе, цалаваў і толькі пасля таго еў. Мама памятала, як адразу пасля Вялікай Айчыннай вайны яны хадзілі па палях і збіралі каласкі. Мае бацькі — сапраўдныя працаўнікі. Абое — са шматдзетных сем’яў і добра адчуваюць сапраўдны кошт зярнятка. Таму і на сваіх уроках я імкнуся выхоўваць любоў да хлеба. Сумесна арганізоўваем і праводзім мерапрыемствы, дзеля якіх бацькі не толькі пякуць розныя прысмакі, але і расказваюць нешта цікавае пра хлеб, узгадваюць разам з дзеткамі прыказкі і прымаўкі.
Ірына ГАЛУЗА, прадавец аўтамагазіна Капыльскага райспажыўтаварыства:
— Першае, што вясковыя жыхары просяць, гэта хлеб. З задавальненнем купляюць і чорны, і, як кажуць, белы хлеб. За дзень рэалізоўваем каля васьмі латкоў хлеба-булачных і два — кандытарскіх вырабаў. У вёсках іншы раз бабулі пачынаюць узгадваць, як яны або іх матулі самі пяклі хлеб. Паслухаўшы, адзначаю, што гэта цяжкая справа. У сваёй сям’і заўсёды таксама імкнуся выхоўваць павагу да духмянай лустачкі: ніколі хлеб не кідаем, калі ўпадзе кавалачак, заўсёды падымем і беражліва цалуем яго.
Дзіяна ТКАЧЭНКА 
