«Нам предстоит большая работа по развитию человеческого потенциала. Поэтому необходимо объективно, без эмоций дать оценку итогам развития всех звеньев национального образования, наметить перспективы его совершенствования, — сказал Александр Лукашенко. — Главное — мы сохранили положительные достижения, доставшиеся нам в наследство от предыдущих поколений. Среди них — государственная поддержка, социальная справедливость, равный доступ к образованию, его достойный уровень. Именно такими принципами мы должны руководствоваться, планируя любые дальнейшие преобразования в этой сфере».
Представители системы образования Копыльщины также стали участниками высокого форума. В работе Республиканского педагогического совета приняли участие и.о. начальника отдела образования, спорта и туризма райисполкома Александр Дубина, заведующая санаторным ясли-садом Наталья Демидчик и директор СШ №2 г. Копыля им. Т. Гартного Дмитрий Романович.
И.о. начальника отдела образования, спорта и туризма райисполкома Александр Дубина:
— В выступлении Президента четко определены основные подходы к развитию системы образования до 2020 года и на перспективу до 2030 года. Прежде всего, это задачи в каждой сфере образования: дошкольного, общего среднего образования, специального, дополнительного и профессионального. Основное направление деятельности учреждений общего среднего образования — это обеспечение качества образования, создание условий, которые гарантируют учащимся комплексное личностное и социальное развитие, позволяющее им быть успешными в жизни, приносить пользу государству. Исходя из поставленных задач, мы и должны определять свою деятельность.
Заведующая санаторным ясли-садом Наталья Демидчик:
— Мне как руководителю учреждения дошкольного образования было оказано доверие быть в составе делегации Копыльского района. На педсовете своим опытом работы делились коллеги из Витебской, Гомельской и Гродненской областей, города Минска. Было интересно узнавать много нового и интересного от своих коллег из других регионов и в то же время отмечать, что дошкольное образование Копыльского района находится на достаточно высоком профессиональном уровне.
Хотелось бы отметить и тот факт, что, наверное, ни одна другая сфера нашей жизни за последние десятилетия не подверглась столь большому количеству реформ, как образование. И сейчас мы находимся на этапе совершенствования системы образования.
Подготовила Диана ТКАЧЕНКО 
Об этом Президент Беларуси Александр Лукашенко заявил 29 августа на встрече с председателем Национальной ассамблеи Судана Ибрагимом Омером. По словам Главы государства, в настоящее время уровень белорусско-суданского межгосударственного взаимодействия возрос, за последние полгода визиты в Хартум осуществили белорусские делегации самого высокого уровня. Были рассмотрены вопросы сотрудничества в сферах энергетики, нефти и газа, природных ресурсов и геологии, сельского хозяйства, деревообработки, легкой промышленности, строительства и межбанковского сотрудничества.
«Это был этап определения совместных проектов и предметного обсуждения путей их реализации, который можно считать завершенным. Сейчас очень важно незамедлительно приступать к выполнению намеченных планов, — подчеркнул Александр Лукашенко. — Беларусь всерьез настроена на успешное воплощение совместных проектов с Суданом в указанных сферах. Мы рассчитываем, что у руководства вашей страны аналогичный подход и эти планы получат поддержку суданских парламентариев».
30 августа суданская парламентская делегация во главе с председателем Национальной ассамблеи Республики Судан Ибрагимом Ахмедом Омером посетила ОАО «БелАЗ».
НА СНИМКЕ: генеральный директор ОАО «БелАЗ — управляющая компания холдинга «БелАЗ-холдинг» Петр Пархомчик знакомит суданских парламентариев с предприятием.
Говорили об актуальном
Президент России Владимир Путин и Президент Беларуси Александр Лукашенко во время телефонного разговора обсудили актуальные вопросы двусторонних отношений.
«Во время беседы лидеры двух стран обсудили актуальные вопросы двусторонних отношений, международной повестки дня и график предстоящих контактов», — говорится в сообщении пресс-службы главы российского государства.
Владимир Путин тепло поздравил Александра Лукашенко с днем рождения, пожелав ему крепкого здоровья и дальнейших успехов. В пресс-службе добавили, что ранее Президент России направил белорусскому лидеру поздравительную телеграмму.
Зарплаты бюджетников вырастут
Тарифная ставка первого разряда для оплаты труда работников бюджетных организаций и иных организаций, получающих субсидии, работники которых приравнены по оплате труда к работникам бюджетных организаций, повышена в Беларуси с 1 сентября текущего года с Br31 до Br33.
Такое решение содержится в постановлении Совета Министров № 642 от 24 августа 2017 года. Размер тарифной ставки первого разряда для расчета заработной платы работников бюджетных организаций повышен на 6,5%. При этом размеры корректирующих коэффициентов, ежемесячных дифференцированных доплат с 1 сентября не изменяются, отметили в Министерстве труда и социальной защиты.
Близится к завершению
Поставка зерна по госзаказу в Беларуси выполнена на 96,6%.
Об этом свидетельствует оперативная информация Минис-терства сельского хозяйства и продовольствия. По состоянию на 31 августа в Беларуси намолочено более 7,3 млн т зерна (вместе с гречихой и просом). В общем намолоте 1864,3 тыс. т составляет вклад аграриев Минской области, 1334,3 тыс. т — Гродненской, 1229,2 тыс. т — Брестской, 1132,2 тыс. т — Могилевской. В Гомельской области намолочено 993,3 тыс. т, в Витебской области, которая последней включилась в жатву, — 814,8 тыс. т зерна. Зерновые и зернобобовые (вместе с гречихой и просом) убраны с 2063,3 тыс. га, что составляет 94,8% общей площади. В среднем с одного гектара в этом году аграрии убирают 35,7 ц зерна. Лидером по урожайности является Гродненская область (42,9 ц/га).
БелТА 
■ На святкаванні 50-годдзя газеты «Слава працы» - Алесь Адамовіч, Віктар Семянкевіч, Усевалад Гурыновіч, Мікола Хведаровіч, Іван Пракарына, Іван Холад. 1980 г.[/caption]
Любіў кнігі, асабліва А. Пуш-кіна, шмат разоў перачытваў «Вайну і мір» Л. Талстога, творы М. Горкага, захапляўся В. Бялінскім. Найвялікшым «мужчынскім» аўтарытэтам для школьніка былі бацька і дзядзька (брат маці Антон Мітрафанавіч Тычына — настаўнік матэматыкі). Бацька, які працаваў урачом, самааддана адносіўся да сваёй справы, яго паважалі мясцовыя жыхары, сяляне навакольных вёсак. Калі пачалася Вялікая Айчынная вайна, бацька пайшоў на фронт, а маці стала актыўнай удзельніцай падполля, створанага ў пасёлку Глуша. Тады ж, у 1942 г., да партызанскай барацьбы далучыўся і Алесь Адамовіч, якому споўнілася толькі 15 гадоў. У пачатку 1943 г. уся сям’я Адамовічаў пайшла ў партызанскі атрад імя Кірава 37-й брыгады імя Пархоменкі Мінскага злучэння. Пазней, пасля выхаду дылогіі «Партызаны», пісьменнік адзначаў: «Калі мне што і ўдалося ў рамане «Вайна пад стрэхамі», дык гэта таму, што раней гэтую кнігу маці напісала ўласным жыццём». Радавым байцом ваяваў ён у партызанскім атра-дзе, які дзейнічаў у Бабруйскім і Акцябрскім раёнах. У канцы 1943 г. частка атрада злучылася з часцямі Чырвонай Арміі (усе гэтыя падзеі знайшлі сваё адлюстраванне ў рамане «Сыны ідуць у бой»).
У самым пачатку 1944 г. па пуцёўцы Цэнтральнага штаба партызанскага руху 17-гадовы юнак паехаў на Алтай. Вучыўся ў Ленінагорскім горна-металургічным тэхнікуме і адначасова працаваў. Але яго ўвесь час цягнула дамоў, нясцерпна хацелася даведацца, хто з блізкіх застаўся жывы. Вярнуўшыся ў 1945 г. на Беларусь, А. Адамовіч экстэрнам здаў экзамены за сярэднюю школу і паступіў на філалагічны факультэт БДУ. Стаў камсамольцам. Скончыўшы ў 1950 г. універсітэт, у 1953 г. аспірантуру пры ім, два гады працаваў на кафедры беларускай літаратуры БДУ. Абараніў кандыдацкую дысертацыю па творчасці К. Чорнага (1953 г.). З 1954 г. — навуковы супрацоўнік, з 1976 г. — загадчык сектара ўзаемасувязяў літаратур Інстытута літаратуры імя Я. Купалы АН БССР. Пасля абароны доктарскай дысертацыі (1962 г.) вучыўся на Вышэйшых сцэнарных курсах у Маскве (1962–66 гг.), адначасова выкладаў беларускую літаратуру ў Маскоўскім дзяржаўным універсітэце (1964–66 гг.). З 1987 г. — дырэктар Усесаюзнага навукова-даследчага інстытута кінамастацтва Міністэрства культуры СССР (Масква).
Літаратурную дзейнасць пачаў як крытык, літаратуразнавец у 1950-м, хаця яшчэ падчас вучобы ў аспірантуры пісаў асобныя старонкі свайго першага рамана.
Апублікаваў пятнаццаць манаграфій, шмат літаратуразнаўчых і крытычных артыкулаў. А. Ада-мовіч — адзін з аўтараў «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры».
Часта выступаў з лекцыямі і дакладамі перад насельніцтвам, неаднойчы за мяжой на міжнародных навуковых з’ездах і канферэнцыях: даклады на 8-м Міжнародным з’ездзе славістаў у Заграбе, на Шолахаўскай канферэнцыі ў Лейпцыгу, на сустрэчы нарысістаў і публіцыстаў у Празе. Яго выступленні, лекцыі, даклады прасякнуты антываенным пафасам, якім насычаны і мастацкія, мастацка-дакументальныя творы. Большасць з іх прысвечаны падзеям Вялікай Айчыннай вайны, партызанскай барацьбе з нямецка-фашысцкімі захопнікамі, раскрываюць вытокі мужнасці, няскоранасці савецкіх людзей, іх маральную перавагу над ворагам.
Па сцэнарыі А. Адамовіча на кінастудыі «Беларусьфільм» у 1970 г. была знята кінадылогія «Партызаны». Па матывах «Хатынскай аповесці» ў Дзяржаўным рускім драматычным тэатры БССР у 1977 г. пастаўлена п’еса «Вяртанне ў Хатынь». Па матывах кнігі «Я з вогненнай вёскі...» В. Дашук зняў дакументальны фільм «Суд памяці», кампазітар Л. Шлег напісала рэквіем «Памятайце», Навасібірскі тэатр драмы зрабіў інсцэніроўку. У 1985 г. кінарэжысёрам Э. Клімавым у суаўтарстве з А. Адамовічам знята мастацкая кінастужка «Ідзі і глядзі» (кінастудыі «Масфільм» і «Беларусьфільм»), у аснову якой пакладзена «Хатынская аповесць». Фільм атрымаў першую прэмію на Сусветным кінафестывалі ў Маскве (1985 г.) і ўзнагароджаны залатым прызам, атрымаў сусветнае прызнанне, з поспехам дэманструецца на экранах многіх краін свету.
Алесь Адамовіч актыўна ўдзельнічаў у грамадскім жыцці. Шмат увагі надаваў выхаванню маладых кадраў. Быў членам Прэзідыума праўлення Саюза пісьменнікаў БССР, намеснікам старшыні па справах ЮНЕСКА пры Савеце Міністраў СССР, членам рэдкалегіі часопіса «Неман», членам рэдсавета кінастудыі «Беларусьфільм». У 1982 г. як член дэлегацыі БССР удзельнічаў у рабоце 37-й сесіі Генеральнай асамблеі Арганізацыі Аб’яднаных Нацый у Нью-Ёрку. У складзе дэлегацый СП СССР неаднойчы выязджаў за мяжу для творчых сустрэч з замежнымі чытачамі. Пабываў у Югаславіі, Італіі, ГДР, Польшчы, Балгарыі, ЧССР, ФРГ, Індыі, Малайзіі, Сінгапуры, Нарвегіі, Індыі і іншых краінах.
Узнагароджаны ордэнамі і медалямі. Народны дэпутат СССР з 1989 г.
Памёр 26 студзеня 1994 г. ад хваробы сэрца. Пахаваны ў Глушы, непадалёк ад магіл бацькі, маці, брата, бабулі Ефрасінні Іосіфаўны.
Падрыхтавала Дзіяна ТКАЧЭНКА 
Мне захацелася прааналізаваць, як жа навука ўпісвалася ў гісторыю мастацтва. Біяграфія пісьменнікаў, зразумела, не бярэцца з пустога месца. І як добра, што ва ўсе гады ў Беларусі працавалі таленавітыя даследчыкі: гісторыкі літаратуры, літаратуразнаўцы, без скрупулёзных прац якіх нам цяжка сёння было б узнавіць эвалюцыю беларускай духоўнасці, разгадаць феномен душы нашага народа.
Скарына, несумненна, з’яўляецца не толькі яркім і значным прадстаўніком беларускай культуры эпохі Адраджэння, але і вялікім духоўным настаўнікам навукова-тэхнічнага, камп’ютарызаванага ХХІ стагоддзя. Яго кнігі зрабілі значны ўплыў на духоўную культуру Беларусі, стымулявалі ўзнікненне кнігадрукавання ў Маскоўскай дзяржаве, распаўсюджваліся ў шматлікіх рукапісных копіях.
Скарыназнаўства — комплексная навука, прадметам даследавання якой з’яўляецца жыццё і дзейнасць Ф. Скарыны ў розных ракурсах. Пачэсна, што самыя першыя звесткі пра кнігі Скарыны былі занатаваны яшчэ пры жыцці аўтара (віленскі святар Мацвей, 1522 г.). На працягу XVI–XVIII стст. кнігі першадрукара сустракаюцца ў інвентарах манастыроў, звестках пра прыватныя кнігазборы. У ХІХ ст. пачалі звяртацца да старабеларускай кніжнай традыцыі, згадваць постаць Скарыны як сімвал творчай жыццяздольнасці беларускага народа. Адзначу, што пачатак сістэматычнаму вывучэнню Скарыны паклалі працы П. Аляксеева, І. Бакмейстэра, І. Штрытэра і інш. Найбольш грунтоўна выданні друкара апісаў В. Сопікаў, які, дарэчы, выказаў меркаванне пра беларускі характар мовы перакладаў. А пытанне пра мову Скарыны, «узоры беларускай гутаркі XVI ст.», першым навукова паставіў Ф. Буслаеў.
Этапная роля ў дакастрычніцкім скарыназнаўстве належыць манаграфіі П. Уладзімірава «Доктар Францыск Скарына» (1888 г.). Гэта першае даследаванне, заснаванае на скрупулёзным вывучэнні першакрыніц. Гонарам агульнаславянскай культуры назваў Скарыну ўкраінец І. Франко.
Максім Багдановіч першым звярнуўся да асэнсавання вобраза першадрукара (верш «Безнадзейнасць»). У зборніку «400-лецце беларускага друку» (1926 г.) творчасць Скарыны разглядалася ў цеснай сувязі з заходнееўрапейскай традыцыяй. У «Скарыніяне» У. Пічэты (1926 г.) зроблены агляд скарыназнаўчай літаратуры за 1776–1926 гг. У 1925–26 гг. як усенароднае свята адзначалася 400-годдзе беларускага друку. Янка Купала напісаў «Ліст да палачан». І. Дварчанін падрыхтаваў у Пражскім універсітэце дысертацыю «Ф. Скарына як культурны дзеяч і гуманіст на беларускай глебе».
Першым савецкім манаграфічным даследаваннем пра Скарыну стала праца М. Алексютовіча «Скарына, яго дзейнасць і светапогляд» (1958 г.). Якаснаму ўзбагачэнню скарыназнаўства садзейнічала шырока адсвяткаванае ў Беларусі 450-годдзе беларускага кнігадрукавання (1967 г.). З’явіўся навуковы зборнік «450 год беларускага кнігадрукавання» (1968 г.). У «Скарыніяне» А. Флароўскага прааналізавана скарыназнаўчая літаратура за 1926–65 гг. Юбілей айчыннай кнігі быў азнаменаваны таксама ўвядзеннем у шырокі ўжытак сапраўднага імя першадрукара Францыск (хоць па-беларуску больш правільна было б — Францішак). А знойдзены ў Нацыянальнай бібліятэцы (Капенгаген) поўны экзэмпляр «Пасхаліі» з календаром праваслаўных святаў дазволіў датаваць «Малую падарожную кніжку» 1522 г. і на тры гады раней аднесці пачатак кнігадрукавання на тэрыторыі СССР.
Захавалася звыш 300 экзэмпляраў Скарынавых выданняў і іх фрагментаў, якія зберагаюцца ў розных бібліятэках, архівах і музеях свету, найбольш у Санкт-Пецярбургу і Маскве. Нядаўна дзякуючы шматлікім намаганням на Бацькаўшчыну вярнулася «Малая падарожная кніжка».
Як цудоўна, што 500-годдзе выдання Псалтыра шырока адзначаецца ва ўсім свеце. Ужо рэалізаваны новыя літаратурныя праекты, адбыўся шэраг маштабных мерапрыемстваў. Сапраўдны навукова-выдавецкі подзвіг —рэалізацыя агульнанацыянальнага праекта па выпуску факсіміле поўнага збору кніг Скарыны.
Канстанцін КАРНЯЛЮК,
няштатны карэспандэнт «СП» 
6 жніўня 1517 года — асаблівая дата ў Беларусі. У гэты памятны для гісторыі ўсёй Еўропы дзень доктар Францішак Скарына «са славутага горада Полацка» надрукаваў у чэшскай Празе першую кнігу на беларускай мове. З тае пары Францыск Скарына стаў Чалавекам Свету. Ён зрабіў вялікі ўклад у развіццё еўрапейскай культуры, аб'яднаў сваёй працай многія гарады і краіны. Скарына і сёння з'яўляецца найлепшым дыпламатам. Таму невыпадкова ў ходзе святкавання 500-годдзя беларускага кнігавыдавецтва, якое мы шырока адзначаем сёлета, так многа міжнародных праектаў. Пра Скарыну будуць расказваць нашы суайчыннікі, на яго звернуць увагу госці з іншых дзяржаў, якія завіталі на свята. 
