Погибли две женщины...
5 февраля 2016 года в 17.04 на центр оперативного управления Слуцкого РОЧС от дежурного по Слуцкому РОВД поступило сообщение об отравлении газом двух человек по адресу: г. Слуцк, ул. Серпуховская, д. 39.
По прибытии к месту вызова было установлено, что в помещении цокольного этажа двухэтажного здания обнаружены две женщины в бессознательном состоянии: Лисакович Е.А., 1971 г.р., Тарасевич Т.А., 1975 г.р.
Кафе размерами 12х5 м кирпичное, одноэтажное, пристроено к двухэтажному кирпичному зданию 12х12 м с цокольным этажом, принадлежащему ИП «Адерихо Людмила Викторовна», арендатор ООО «Сервис НК». Цокольный этаж здания разделен на комнату для приготовления пищи 3,5х5,5 м и три складских помещения. В комнате для приготовления пищи установлен двухконтурный газовый котел «Висман» мощностью 32 кВт.
Установлено, что работники парикмахерской, расположенной на втором этаже двухэтажного здания, почувствовав запах гари, спустились на цокольный этаж и обнаружили в комнате для приготовления пищи двух женщин в бессознательном состоянии. В 15.50 они позвонили в скорую медицинскую помощь.
В 15.53 по прибытии двух карет скорой медицинской помощи после проведения реанимационных мероприятий медицинскими работниками в 16.35 была констатирована смерть обеих женщин.
Эвакуация не проводилась. Помощь МЧС не требовалась. Признаков пожара не обнаружено. Причина гибели устанавливается.
...и супруги
В Рогачевском районе в результате несчастного случая погибли двое престарелых супругов.
Трагедия произошла в деревне Заболотье. Днем в воскресенье были найдены мертвыми 85-летние супруги. Их тела обнаружены в бане на территории частного домовладения. Причиной смерти специалисты управления Государственного комитета судебных экспертиз по Гомельской области называют отравление угарным газом.
— В своей работе мы часто сталкиваемся с таким видом отравления, — рассказывает начальник управления судебно-медицинских экспертиз областного УГКСЭ Игорь Шкилев. — Именно угарный газ чаще всего становится причиной смерти на пожарах. Человек погибает раньше, чем до него добирается огонь. Даже небольшое количество газа очень быстро вытесняет кислород из гемоглобина, и он не способен переносить его в ткани. Практически организм не получает кислорода. При высокой концентрации уже после нескольких вдохов наступают потеря сознания, судороги и коматозное состояние.
Подготовила Мария ШЕИНА 
В 2016 году Тимковичская сельская библиотека будет продолжать осуществлять главный принцип своей работы — взаимодействие со всеми группами читателей.
Для этого сотрудники библиотеки планируют разрабатывать и внедрять новые модели библиотечного обслуживания и новые информационные технологии, содействовать наиболее полному охвату населения библиотечным обслуживанием, создавать позитивный имидж библиотеки, уют и комфорт для пользователя, повышать качество и эффективность обслуживания пользователей на основе современных технологий, рекламировать среди населения новые услуги библиотеки, связанные с компьютеризацией. Далее будем налаживать отношения со своими социальными партнерами: местной властью и общественностью.
Также будет продолжена работа над дальнейшей систематизацией краеведческих материалов, совершенствованием электронного ресурса этих материалов, поисками наиболее эффективных форм распространения знаний о родном крае в рамках районной краеведческой программы «И для меня не было бы Беларуси без маленькой Родины моей».
В рамках целевой программы библиотека станет осуществлять внедрение в практику программы «Строим храм в душах». А в рамках целевой программы библиотечного обслуживания пожилых, престарелых, одиноких людей и инвалидов «Вы не одни, пока мы с вами» — создавать благоприятные условия для удовлетворения интеллектуальных и культурных потребностей, реализации творческого потенциала пожилых людей, приобщения их к биб-лиотечному чтению и создания культурно-досугового пространства, объединяющего интересы разных поколений.
Планируется активнее привлекать к чтению подрастающее поколение через реализацию целевой программы «Вместе с книгой мы растем».
В Год культуры библиотека примет участие в районном конкурсе «Библиотека: традиция быть интересной», в проекте «Читаем книги», в совместном проекте с районной газетой «Слава працы» «Есть такие читатели». Кроме того, станет участником семинара при Бучатинской сельской библиотеке по работе в совместном проекте с Детской школой искусств «Книга, кисть и карандаш». Интересно будет узнать мнение читателей по вопросу «Библиотека и библиотекарь глазами читателей: сегодня и завтра».
В 2016 году была создана страница Тимковичской сельской библиотеки в социальных сетях. Она предназначена для библиотекарей и пользователей, которые хотят получить информацию о деятельности нашего учреждения. На странице размещена информация о мероприятиях, выставках, планах работы, акциях, проводимых библиотекой, фотоотчеты, фотографии из опыта работы с другими учреждениями.
Ольга РАДКЕВИЧ,
заведующий филиалом Тимковичской сельской библиотеки 
У могилы Степана Керезя[/caption]
Плутая по дорогам и перекресткам, выехали к искомой улице. Здесь нас встретил заместитель председателя Ивановской районной организации ОО «БСВВА» Сергей Дробышев. Пересев в его автомобиль, помчались в поселение Горбаха, которое расположено почти в двух десятках километров от райцентра. Гостей из Копыля уже ожидала Раиса Борисовна — мать погибшего Степана Керезя. Пожилую женщину застали за прополкой картофельных соток, расположенных сразу за домом. Владимира Александровича Раиса Борисовна обняла как родного. Так в обнимку стояли несколько минут, а слезы сами катились из глаз. Немного успокоившись, женщина рассказала о сыне, о том, как черная весть пришла в дом в 1983 году, о боевых товарищах сына, которые не забывают о ней, приезжают не только в день памяти воинов-интернационалистов, привозят подарки. Практически три часа, стоя у старого колодца, проходила беседа. Раиса Борисовна пригласила в дом, показывая семейные фотографии, рассказала о своей большой и дружной семье.
Спустя некоторое время автомобиль приближался к местному кладбищу, где похоронен рядовой, минометчик Степан Керезь, которому за две недели до гибели исполнилось всего лишь 20 лет. Отдав дань памяти солдату, мужественно исполнявшему свой долг, воины-интернационалисты вернулись к дому Раисы Борисовны. Прощались вновь со слезами на глазах уже как старые знакомые. Женщина благодарила за то, что боевые товарищи помнят о ее сыне. А на память о своем приезде воины-афганцы подарили экзотический цветок с надеждой, что он будет напоминать о гостях из далекого и близкого города Копыля.
Сергей ЛАЗОВСКИЙ
Фото автора 
У музеі Слабадакучынскай СШ Уладзімір Трыгубовіч са старшынёй мясцовай ветэранскай арганізацыі Святланай Астрэйка[/caption]
У жніўні 1985 года маладое папаўненне перакінулі ў Афганістан. Знайшліся і землякі. Прадоўжылася служба ў 173-м асобным батальёне (600 чалавек) спецыяльнага прызначэння КДБ СССР, 1-я рота і 1-ы ўзвод, г. Кандагар. Пасля адаптацыі пачаліся баявыя выхады. Дэсантнікаў закідвалі за 50–100 км у «духаўскую» зону верталётамі Мі-8, на брані БТР і БМП. Затым да месца дыслакацыі праходзілі ноччу да 20 км. Трыгубовіч нёс кулямёт ПКМ (з прыцэлам начнога бачання), каробку з кулямётнай лентай (3 кілаграмы), у РД (рукзак дэсантніка) — 1000 патронаў у лентах ці россыпам, тры флягі вады па 1,5 літра (адна на суткі). Усяго — да 60 кг грузу. У гарах дэсантнікі рабілі засады на караваны, якія рухаліся ў Афганістан з Пакістана і Ірана са зброяй, а ў зваротным напрамку ішлі з наркотыкамі.
Ворагі заўсёды з’яўляліся без папярэджання, і пачынаўся бязлітасны бой. Кулі траплялі ў флягу з вадой або збівалі шапкі. Але Трыгубовіч заўсёды выбіраў месца, прыкрытае прыроднай перашкодай. Аднаго разу куля ўсё ж зачапіла салдата: спачатку трапіла ў валун, а затым рыкашэтам прабіла левае вуха і засела ў патыліцы. Ранены і кантужаны, сцякаючы крывёю, дэсантнік Трыгубовіч прадаўжаў біць ворагаў. Была і кантузія пасля падрыву мінай БМП, калі група вярталася з задання. Далей — шпіталь у Кандагары.
Зразумела, Уладзімір не змог паведаміць аб раненні ні маці, ні каханай Наталлі. Уладзімір, калі паправіўся, пабываў у гарах Аргастана, пустыні Рэгістан. Асабліва дакучваў вецер-афганец. А ноччу замярзалі. На дапамогу прыходзілі сябры. Сярод іх з Капыля Аляксандр Макаранка — лепшы сябар і брат, які дзяліўся з Уладзімірам сваім запасам вады. Побач быў і Уладзімір Кандрукевіч з Кудзінавіч.
У час баявых аперацый гінулі сябры. На вачах Уладзіміра ў красавіку 1986 года душманы збілі два верталёты. Падзенне машын ён назіраў у прыцэл зенітнага кулямёта. Адзін Мі-8, у якім загінулі 12 дэсантнікаў, упаў адразу. А з другога 8 чалавек паспелі выскачыць у паветры, атрымаўшы пераломы канечнасцей і пазваночніка. Засталіся ўжывых толькі чатыры байцы.
Уладзімір не ведае, як аднойчы падхапіў невядомую інфекцыю. Тэмпература цела ўзнялася да 41 градуса. Пяць дзён урачы Кандагарскага шпіталя змагаліся за яго жыццё, ставілі кропельніцы. Крыху парушыўся рытм сэрца. У Кабуле прапаноўвалі падлячыцца. Адмовіўся.
Загад аб звальненні першым у роту прынёс камсорг батальёна з цікавым прозвішчам Сулыга. Усім паказваў газеты. Але быў яшчэ апошні баявы выхад у красавіку 1987 года. Звольніўся Уладзімір Трыгубовіч у запас 12 мая таго ж года. У дзень свайго 20-годдзя (14 мая) ступіў салдат на родную зямлю Беларусі. У форме дэсантніка, з медалямі і кветкамі прыйшоў Уладзімір у інтэрнат педінстытута да Наталлі. А вечарам маладыя паехалі да Валодзіных бацькоў. Сабраліся госці. Усе хацелі як мага больш даведацца аб вайне.
Уладзімір і Наталля доўга не чакалі: восенню згулялі вяселле. Засталіся на працу ў г. Уздзе, бліжэй да бацькоў. Склалася шчаслівае сямейнае жыццё. Нарадзіліся двое сыноў, якія атрымалі вышэйшую адукацыю і маюць ужо свае сем’і. Жонка Наталля ва ўсіх справах падтрымлівае мужа. Працаваў ён вадзіцелем аўтобуса ў аўтабазе, затым вадзіцелем у МНС. У 1996 годзе Уладзімір узначаліў Уздзенскую раённую арганізацыю ГА «Беларускі саюз ветэранаў вайны ў Афганістане». З 2012 года ён ужо ваенны пенсіянер.
За баявыя подзвігі Уладзімір Трыгубовіч узнагароджаны медалямі «За адвагу», «За баявыя заслугі», «Воіну-інтэрнацыяналісту ад удзячнага афганскага народа», юбілейнымі ўзнагародамі.
Барыс ДЗЕНІСЮК,
член ГА «Беларускі саюз журналістаў» 
Знаёмства з беларускай азбукай будзе цікавым і лёгкім, калі вы звернецеся да кнігі Віктара Кажуры «Азбука ў вершах і малюнках». Арыгінальныя вершы на кожную літару беларускага алфавіта і яркія малюнкі з гумарам зацікавяць маленькіх непасед.
Творчасць Міколы Чарняўскага, яго кнігі для дзяцей і пра дзяцей добра знаёмы ўсім прыхільнікам беларускай літаратуры. Не выключэнне і зборнік «Дзе схаваўся цень удзень?», у які ўвайшлі вершы і казкі, напісаныя ў апошні час. З-за чаго пасварыліся нотныя знакі? Як правільна зварыць смачны абед? Што такое УР? Пра гэта і іншае займальна і з цёплай усмешкай піша аўтар. А тым, хто захоча павесяліцца і папрактыкавацца ў вынаходлівасці, паэт прапануе раздзелы «Ехала рэха ў вёску Арэхава, альбо дзе жывуць скарагаворкі» і «Разгадай іх, дай ім рады, каб былі шарады рады».
Цікавыя дзецям і карысныя бацькам будуць «Советы феи вежливости». Аўтары кнігі Віктар Кудлачоў і Ірына Фаменкава даюць рабятам 17 асноўных парад, якія дапамогуць стаць ветлівымі, культурнымі, прыемнымі для акружаючых людзьмі. Вось некаторыя з іх: дапамагай сваім таварышам, дружы з чысцінёй, будзь самастойным, не смейся над тым, хто трапіў у бяду і інш. Усе парады дае фея ветлівасці Вета. Разам з ёю вы будзеце чытаць вершы, адгадваць загадкі, вучыць скарагаворкі, прыдумляць бурыме і выконваць розныя заданні.
Усім вядома, што праз гульню навучанне дзяцей ідзе больш паспяхова і эфектыўна, таму кніга Надзеі Сторажавай «Слова бывают разные» спадабаецца і бацькам, і дзецям. Яна дапаможа зрабіць навучанне цікавым і займальным. Вы зможаце атрымаць асалоду ад вясёлых вершаў і навучыцца пісаць без памылак. Кожнае заданне ў кнізе мае сваю ілюстрацыю.
Прыхільнікам чытання аб прыродзе хочацца параіць зборнік Янкі Галубовіча «Дзівосы роднай прыроды». Кніга пазнаёміць чытача са звярамі і птушкамі, якія жывуць у нашых лясах, заклікае беражліва адносіцца да прыроды, вучыць дабрыні і сяброўству, без якіх нельга пражыць на свеце. Выданне складаецца з апавяданняў і казак, у якіх апісана беларуская прырода.
Не проста цікавая як мастацкі твор, але і павучальная для будучых гаспадароў і гаспадынь кніга казак Таццяны Сучковай «Удивительные приключения макаронины Моти и другие невероятные происшествия». Вы даведаецеся шмат дзівосных гісторый, пазнаёміцеся з незвычайнымі казачнымі героямі. На старонках кнігі вас чакаюць сустрэчы з малпачкай Лёляй, шчанём Баксам, маленькім сабачкам Тычкам і іншымі. Вы даведаецеся, як прыгатаваць хатні кекс па рэцэпце жыхароў Мучной краіны і апетытны сметанкова-таматны соус, шырока вядомы ў горадзе Спагецці. Знойдзеце таксама інструкцыю па вырабе шпакоўні сваімі рукамі і пералік патрэбных інструментаў.
Падарункам для дзяцей, несумненна, стане і новы зборнік вершаў Уладзіміра Скарынкіна «Дзе і як жыве Нептун?». У гэтай кнізе дзеці малодшага школьнага ўзросту знойдуць творы, насычаныя цудоўнымі мастацкімі вобразамі, якія ствараюць радасную атмасферу свята. На кожнай старонцы змешчаны пераклад на рускую мову складаных слоў, таму яна дапаможа і бавіць час, і прынясе карысць пры вывучэнні беларускай мовы.
Валянціна КАМІНСКАЯ,
намеснік дырэктара па рабоце з дзецьмі Капыльскай раённай цэнтральнай бібліятэкі імя А. Астрэйкі 
