У філіяле «Вялікая Раёўка» ўжо перасягнулі экватар уборачнай. Засталося не так многа, і жніво падыдзе да свайго лагічнага завяршэння. Упэўнена, што жніво на самай справе як Алімпіяда: вялікараёўскія хлебаробы-алімпійцы ідуць да перамогі нягледзячы ні на што. За многія гады «трэніровак» зладжанасць у дзеяннях, узгодненасць, камандная работа заўсёды прыводзяць да дастойнага выніку.
Ураджай будзе!
Замест уступу
Хутка камбайнеры ўздыхнуць з некаторай палёгкай. Перастануць неспакойна глядзець на хмары, якія так раптоўна час ад часу згушчаюцца над спелай хлебнай нівай. Бо інтрыгі нябеснай канцылярыі сёлета былі асабліва вытанчанымі. Ды і тэрміны ўборачнай кампаніі расцягнуты, як ніколі.
Рэдакцыйная машына ў чарговы раз імчыць у поле. Па дарозе «заскочылі» ў адміністрацыю гаспадаркі па спецыяліста па ідэалагічнай рабоце
Людмілу Гаргун — нашага гіда па палях сельгаспрадпрыемства.
Пад’язджаем да вёскі Куцаўшчына. Можа здацца, што вёсачка зусім пустая. Але гэта не так. Ёсць тут пастаянныя жыхары. А дачнікаў сюды прыцягваюць рыбалка, ягады і грыбы. І, вядома, прырода. Прыгожая і спакойна-ўлагоджаная. Сельскую цішыню парушае толькі строкат конікаў. Ды гул камбайнавых рухавікоў: менавіта да іх мы і спяшаемся.
Як толькі выязджаеш за крайнюю хату ў вёсцы, погляду тут жа адкрываюцца прыгожыя, бязмежныя палі. Удалечыні спелае збожжа ўбіраюць камбайны «Палессе». Дабрацца да іх на легкавым аўтамабілі — задача не з лёгкіх. Гэта табе не ўсюдыпраходная «Ніва». Таму нам застаецца толькі чакаць. А пакуль ёсць час атрымаць асалоду ад паху свежаскошанай саломы і жнівеньскага сонейка. Добра, надвор’е падарыла нам напрыканцы лета некалькі асабліва цёплых дзён.
Залатыя хвіліны Пінчука
Тым часам шум магутнай збожжаўборачнай машыны ўсё бліжэй і бліжэй. Літаральна яшчэ пару хвілін — і словы адзін аднаго разабраць становіцца складана.
— Гэта Пінчук, — Людміла Вікенцьеўна праз слуп збожжавага пылу ўзіраецца ў лабавое шкло і ўзмахам рукі спыняе камбайн.
Тэхніка замірае, але працягвае буркатаць, быццам незадаволеная змушаным прыпынкам.
Юрый Пінчук пакідае кабіну, каб даведацца прычыну. Убачыўшы камеру, прыкметна губляецца.
[caption id="attachment_117891" align="alignnone" width="600"]
■ Юрый Пінчук[/caption]
— Можа, я паеду? Навошта фатаграфіі? — працаўнік палёў відавочна збянтэжаны ўвагай журналістаў, ён не шукае славы і шчыра не разумее, навошта спынілі яго камбайн.
Пінчук не лічыць сваю працу нечым асаблівым. Хутчэй, штодзённым. Усе яго думкі падпарадкаваны галоўнаму — каб не было дажджоў і тэхніка не падвяла. Бо трэба ўбраць вырашчаны ўраджай якасна і без страт. Пра тэрміны аграрыі, вядома, таксама думаюць. Але ў цяперашніх умовах — у апошнюю чаргу.
На рахунку Пінчука сёлетняя ўборачная ўжо дванаццатая. Непасрэдна ў філіяле «Вялікая Раёўка» — трэцяя. Да гэтага працаваў у іншай гаспадарцы, але тут умовы працы аказаліся больш прывабнымі і выгаднымі. Не спыніла нават тое, што на працу даводзіцца штодзень ездзіць за дваццаць кіламетраў.
У другі час сельскагаспадарчага года Юрый Пінчук уносіць на палі ўгнаенні, праводзіць хімпраполку. Зімой заняты на ўнясенні арганікі. А пакуль што яго працоўны графік, як і кожнага, хто заняты на ўборцы новага ўраджаю, вельмі ненармаваны. З самай раніцы і да ночы, калі дазваляе надвор’е. Лёгка становіцца толькі дома, дзе Юрыя з нецярпеннем чакаюць жонка
Іна, дачка
Улада і сын
Кірыл.
— Часта дзетак і не бачу, яны ўжо спяць, бо позна дадому вяртаюся, — расказвае Пінчук. — Але нічога, засталося ўжо няшмат.
Пагаварыўшы з механізатарам, адпускаем яго. Ён тут жа садзіцца за штурвал і апускае жатку ў залатыя каласы. Праца не чакае, зараз кожная хвіліна — на вагу золата.
Водныя акцэнты
Як правіла, на полі, дзе жнуць камбайны, рэгулярна знаходзіцца бочка з вадой. «Вялікая Раёўка» — не выключэнне. Бо бяспека вышэй за ўсё. Знаёмімся з механізатарам, які прывозіць да тэхнікі бочку і цэлы дзень дзяжурыць у полі. Ім аказваецца
Барыс Кляўчэня. Барыс Васільевіч ужо восем гадоў на заслужаным адпачынку, аднак кожны год дапамагае, прычым не толькі падчас уборачнай.
[caption id="attachment_117884" align="alignnone" width="840"]
■ Барыс Кляўчэня[/caption]
— Родам я з Ганцавіцкага раёна. Але ажаніўся і вось ужо практычна пяць дзясяткаў гадоў жыву на Капыльшчыне і сорак пяць гадоў працую ў гаспадарцы, — расказвае пра сябе Барыс Васільевіч. Разам з жонкай
Галінай выгадавалі чатырох сыноў
Дзмітрыя, Анатоля, Аляксандра і Васіля. Радасць у жыцці і ўцеха для бабулі і дзядулі — шасцёра ўнукаў. Сыны Анатоль і Дзмітрый з роднай вёскі вырашылі не з’язджаць, жывуць у Вялікай Раёўцы і працуюць у гаспадарцы. І жонка больш за сорак гадоў адпрацавала ў сельгаспрадпрыемстве даяркай.
— Калі да гэтага часу запрашаюць на сезонныя працы, значыць, ваш вопыт і дапамога сёння патрэбныя, — працягваю дыялог я.
Прыемна пагаварыць з чалавекам, які ўсё жыццё аддаў працы ў сельскай гаспадарцы. З чалавекам, якога не зламала цяжкая штодзённая праца, а зрабіла толькі мацней. І хай у полі ад пякучага сонца схавацца няма дзе, хіба толькі ў кабіне трактара, і ўсё часцей дае аб сабе ведаць узрост, але ад механізатара я ні разу не пачула слова «цяжка». Пасля некалькіх хвілін размовы я зразумела, чаму мне ў гэтым дыялогу асабліва камфортна: Барыс Васільевіч мне нечым нагадаў… майго дзядулю. Тая ж стойкасць, вытрымка, спакой і ўменне падтрымаць размову. У душы прамільгнулі лёгкі сум і светлыя ўспаміны.
Выпрабаванні... вагамі
Тым часам развітваемся з Кляўчэнем і разам з Людмілай Гаргун накіроўваемся на збожжасушыльны комплекс — яшчэ адзін стратэгічна важны аб’ект падчас уборачнай кампаніі. На тэрыторыю заязджае чарговая машына ГАЗ, загружаная новым ураджаем. Перш за ўсё — на вагі. Электроннае табло паказвае 4740 тон. Вадзіцель
Сяргей Гаргун хутка робіць адзнакі ў пуцявым лісце і загадчыца склада
Юлія Ярашэвіч дае дазвол на выгрузку.
Далей у працу ўступае «Амкадор», якім кіруе
Сяргей Шкода. Ён спрытна ўбірае ў акуратны бурт прывезенае зерне. Пасля аператары сушылкі дапрацуюць ураджай і падрыхтуюць яго да рэалізацыі.
Адзін з аператараў,
Мікалай Зарамбоўскі, на ўборачнай працуе з асаблівым пачуццём. Ён жа сам пячэ хлеб! Духмяны, мяккі, хатні.
— А шашлыкі якія марынуе! Пальчыкі абліжаш! Ніводнае свята без яго кулінарных здольнасцей не абыходзіцца, — уступае ў гутарку начальнік участка
Алена Фалько.
Даведваемся, што Мікалай Зарамбоўскі ў гаспадарцы працуе інжынерам па працаёмкіх працэсах і па сумяшчальніцтве прарабам. А па адукацыі... юрыст! Вось і атрымліваецца: інжынер з юрыдычнай адукацыяй і душой кулінара. Рознабаковы і вясёлы чалавек і адразу бачна, што ён — душа кампаніі. А яшчэ — шчаслівы тата пецярых дзяцей: сыноў
Аляксея, Рамана, Мікалая, Арсенія і дачкі
Дар’і.
— Ай ды Коля, наш Коля! — з гонарам і нейкай асаблівай цеплынёй, уласцівай толькі вяскоўцам, гавораць пра Зарамбоўскага тыя, хто штодзень працуе разам з ім.
Крысціна ЖОГАЛЬ
Следует отметить, что Анна Станиславовна помимо своих соток также облагораживает и территорию, ведущую к дому: сажает цветы, обкашивает траву. Все клумбы хозяйка зонирует, тем самым создавая необычный ландшафтный дизайн приусадебного участка. Между цветниками и грядками ровным и гладким ковром посажена газонная трава. Кстати, на многих грядках хозяйки тоже растут цветы. К примеру, между рядами с огурцами и свеклой гордо возвышаются благородные лилии разных сортов.
Хозяйка уточняет, что без помощи дочерей Татьяны и Жанны ей бы не удалось создать такую красоту, где все гости и родные отдыхают душой, любуясь обильным и ярким цветением растений.
На грядках у Анны Станиславовны – все, что выращивают многие хозяйки. Но у нашей героини свои хитрости, которыми она с радостью поделилась.
КАПУСТА
Помимо классической белокочанной капусты женщина выращивает и цветную. Всем известно, что эта культура любит обильный полив, особенно в жаркую погоду, так как сильно увеличивается испарение воды с поверхности листьев. Хозяйка отметила, что в период, когда цветная капуста начнет завязываться, кочаны необходимо закрыть ее же большими листьями, перевязав их лентой и формируя своеобразный кокон для того, чтобы овощу не навредили насекомые. А для того, чтобы вредители в виде тли, гусениц, мух и других не смогли съесть белокочанную капусту, хозяйка между рядами посадила бархатцы, специфический запах которых отпугивает мелких насекомых.
БАКЛАЖАНЫ
Чтобы вырастить большие и мясистые баклажаны, необходимо немного постараться, так как этот прихотливый южный овощ помимо прямых солнечных лучей любит и полив. Но какой? Анна Станиславовна подчеркнула, что их нужно поливать только теплой водой. В жаркую и сухую погоду полив должен быть ежедневным. Также в этом году хозяйка подкормила баклажаны борной кислотой для увеличения завязей и предотвращения бактериальных и грибковых болезней. Для этого необходимо приготовить раствор: 2 ч. л. порошка бора развести в 10 литрах воды и поливать под корень. Женщина отметила, что таким раствором она поливает еще огурцы и лук. А от муравьев использует проверенное средство – порошок Bros.
ПОМИДОРЫ
Хозяйка отметила: для того, чтобы высадить рассаду помидоров в открытый грунт, температура воздуха должна быть от 12 до 15 градусов тепла. Для эксперимента в этом году часть помидоров накрыли спанбондом, а другую – нет. Как результат – выросли и те, и другие. Ну а для хорошего и богатого урожая необходимо правильно пасынковать томаты, оставив 2 побега, чтобы все полезные вещества уходили в плод. Анна Станиславовна также добавила, что огородники могут столкнуться с такой проблемой, как черные пятна на верхушке плодов томатов. Вый-ти из положения помогут специально приготовленные средства из древесной золы и соды. Для этого понадобится стакан порошка золы. Его заливают кипяченой водой и настаивают. Затем процеживают и разводят в 10 л воды. Либо 20 г пищевой соды залить 10 л теплой воды и проводить опрыскивание.
СВЕКЛА
Ежегодно на грядках у хозяйки растет вкусная, сладкая и крупная свекла.
– Секретов нет, – говорит Анна Станиславовна. – Самым важным этапом в выращивании овоща считаю прореживание. Чем больше места у растения, тем крупнее вырастет корнеплод. Самое первое прореживание делаю после появления первых листочков. В период, когда растение хорошо укоренится и появится молодая свекла, также прореживаю, но ее не выбрасываю. Ведь это прекрасная возможность сделать заправку для борща.
Для этого хозяйка берет молодую свеклу, обрезает немного верхушки листьев, нарезает корнеплод кольцами, а ботвинья – произвольно, добавляет щавель, зеленый лук, укроп.
АЙВА
Дерево неприхотливое: куда его не посадишь, там и будет расти. Но больше всего внимание нужно уделить освещению, так как это – южное растение, и оно нуждается в прямых солнечных лучах. Не стоит забывать о том, что почву, где растет растение, необходимо рыхлить постоянно, но делать это аккуратно, так как корни у культуры горизонтальные, расположены практически на поверхности.
Анна Станиславовна отметила, что из айвы получается очень вкусное и полезное варенье и компоты.
ЯБЛОНИ
На участке у хозяйки растет много молодых яблонь, за которыми она также внимательно следит. Одним из немаловажных условий при выращивании деревьев является сохранение влаги в грунте. Для этого Анна Станиславовна использует мульчу из скошенной травы, за счет чего вода испаряется гораздо медленнее.
ГОРТЕНЗИЯ
Из всего разнообразия ярких цветов на приусадебном участке Анны Станиславовны невозможно не обратить внимание на живую изгородь из классических белых гортензий. Хозяйка добавила, что есть замечательный способ изменить их цвет. Для этого понадобятся всего два ингредиента: 2 ч. л. порошка лимонной кислоты и 10 л воды. Все тщательно перемешать. Но изначально нужно сделать полив обычной водой, а затем раствором из лимонной кислоты. Цветы постепенно начнут окрашиваться в неяркие голубые цвета, а для того, чтобы получить насыщенный синий цвет, в почву необходимо добавить специальную синюю краску для цветов.
Беседовала Наталья ДАВЫДЕНКО 
- Специальное мероприятие нацелено на то, чтобы обратить внимание всех участников движения на маленьких пешеходов в дни окончания летних каникул и начала нового учебного года – заверил инспектор.
Павел ШЕИН 
