Водная сеть района представлена малыми реками, ручьями, каналами и мелиоративными канавами, озерами, прудами и водохранилищами. Они относятся к Центральноберезинскому и Неманскому гидрологическим районам.
На территории Копыльского района имеется около 30 малых рек и ручьев. Наиболее крупные (от 5 до 38 км) Выня, Морочь, Лакнея, Томашевка, Чайка, Мажа, Лоша, Ужанка. Небольшие речки (длина от 2 до 15 км): Вилейка, Копыловка, Ус, Бобровщина, Копанка, Каменка, Неманец, Мажа. Есть еще реки Скорица, Барановка, Жаулка, Кучинка, Хмельница, Ст. Ров и др. Густота речной сети составляет 0,45 км/км2 (в Беларуси 0,44 км/км2).
В северной части района реки системы Немана относятся к бассейну Балтийского моря. Исток Немана – в Узденском районе, а на территории нашего района река протекает длиной 6,5 км (ранее считалось 4 км). В реку Неман впадают притоки: Лоша, Турья с Гнилицей (в этом районе расположен биологический заказник «Ракитник»), а на западе течет Выня с Гривчиком.
На юг текут реки Морочь и Лакнея, которые впадают в реку Случь, приток р. Припять (бассейн Черного моря). Кстати, р. Морочь имеет еще два названия в разных частях течения: Бобровщина и Копанка, а принимает притоки Мажа, Вдова, Волка. На западе района начинается река Болванка, которая впадает в Клецком районе в один из притоков реки Припять. На реке Морочь расположено Краснослободское водохранилище, там же гидрологический заказник «Морочанский», а на берегах р. Вдова в д. Чижевичи растет пихта калифорнийская (памятник природы республиканского значения). На реке Мажа и его притоке Каменке расположен г. Копыль, а дальше на р. Мажа – Тимковичское водохранилище.
[caption id="attachment_94895" align="aligncenter" width="840"]
■ Река Каменка, г. Копыль[/caption]
В районе реки Волка расположен одноименный гидрологический заказник «Волка». На юге района организован Зеленый маршрут «Междуречье Мажи и Морочи». Его создание способствует развитию туризма и сохранению богатейшей истории района. Туда входят колядный обряд «Цари», нематериальная историко-культурная ценность, включенная в Список мирового наследия ЮНЕСКО, Центр ткачества, экспозиция дома–музея Героя Беларуси М.С. Высоцкого, культурная традиция «Народная кухня д. Семежево», храмы д. Киевичи, д. Лешня, а также Краснослободское водохранилище, заказники юга района с представителями «Красной книги» болотной черепахой, аистом черным.
На малых реках созданы водохранилища и пруды. В районе два водохранилища: Краснослободское и Тимковичское, а прудов 34. Построены они в руслах рек с целью регулирования воды, орошения и отдыха. Кстати, в районе одно естественное озеро Терехово, расположенное в бассейне реки Морочь около аг. Семежево (площадь 0,14 км2), там же есть рыбопропускной канал.
Надо отметить, что названия малых рек у местных жителей носят свое название. Например: со слов жительницы аг. Грозово Е.А. Дубина, узнали, что река Ужанка в народе называлась Кайдановкой. Название получила от слова кайданы, которые будто бы нашли на дне речки. Жительница д. Степуры Л.И. Троян рассказала, что река Чайка в народе называлась рекой Перепелочка, так как она небольшая и имеет быстрое течение, а вода переливается по каменистому дну, и в тихую погоду слышно ее журчание. На картах обозначена река Вилейка, а со слов Н.П. Скриган из д. Петрилово она называлась рекой Незнанка.
Малые реки, водохранилища и пруды имеют огромное экологическое и рекреационное значение. Они главный по эстетическому воздействию и красоте элемент природы. Там формируется чистый воздух и свой микроклимат, которые оказывают оздоровительное воздействие на организм человека. Малые реки и ручьи питают более крупные реки, используются как водоприемники мелиоративных систем. Они позволяют организовать активный отдых, что в свою очередь воспитывает силу, ловкость, выносливость, любительский лов рыбы, способствуют формированию сознательного отношения к природе.
Анатолий СИКОРСКИЙ,
ветеран педагогического труда;
Ренат ВАСИЛЕВСКИЙ,
ученик 8 класса СШ № 2 г. Копыля
Фото Дианы ТКАЧЕНКО
и Павла ШЕИНА 
■ Святлана Шчукіна (справа) і вакальная група «Сяброўкі»[/caption]
— Выязныя канцэрты, агітбрыгады, святы — асноўная дзейнасць аўтаклуба, у першую чаргу ў аддаленых і маланаселеных вёсках, — расказвае загадчык аўтаклуба Святлана Шчукіна. — «З добрай песняй» наведваем герояў пасяўной і ўборачнай сельскагаспадарчай кампаніі, якая праводзіцца на палявым стане, зернетаку. Арганізоўваем таксама гастролі мясцовых артыстаў па раёне і за яго межамі.
Дзейнасць сваю «клуб на колах» плануе на аснове інтарэсаў і з улікам патрэб мясцовых жыхароў кожнага населенага пункта. Катэгорыя абслугоўвання — рознаўзроставая. Дапамагаюць у ажыццяўленні гэтых планаў практычна ўсе ўстановы культуры раёна, а таксама супрацоўнікі раённага цэнтра культуры.
— Штогод аўтаклубам праводзяцца разнастайныя выязныя канцэрты і міні-канцэрты, — працягвае размову Святлана Анатольеўна. — Для работнікаў сельскіх устаноў культуры адбыўся семінар на тэму «Методыка падрыхтоўкі і правядзення міні-канцэртаў і віншавальных турнэ» на базе філіяла «Лакнея» УП «ПрыортрансАгра». Прыйшліся даспадобы віншавальныя паштоўкі да юбілейных дат ветэранам працы культуры, перадавым працаўнікам сельскай гаспадаркі, якія ўручаліся падчас пасяўной і ўборачнай кампаній.
Жыццё аўтаклуба насычанае. Разам з вакальнай групай «Сяброўкі» «клуб на колах» прымае ўдзел у раённым конкурсе касцоў, раённых святах — «Зажынкі», «Дажынкі», «Купалле» і свяце бульбы. Таксама актыўна ўдзельнічае ў падрыхтоўцы і правядзенні агляду-конкурсу патрыятычнай песні «Я помню, я ганаруся!», у творчай эстафеце «За любімую Беларусь!» сярод клубных устаноў. Цікава праводзяцца агеньчыкі для ветэранаў вайны і працы, сямейнае свята «Родительский дом — начало начал», шчадравальнае валачэнне «Добры вечар добрым людзям!». Члены аўтаклуба прымаюць удзел у абрадзе «Цары», рыхтуюць і праводзяць вечары адпачынку для людзей сталага ўзросту і міні-канцэрты «Мы вам жадаем…» у рамках рэспубліканскай акцыі «Наш жывёлавод» і шмат іншых.
Аўтаклуб пастаянна прымае ўдзел і ў абласных, міжрэгіянальных мерапрыемствах: з канцэртам народнага ансамбля народнай песні «Спадчына» да міжрэгіянальнага фестывалю народнай творчасці «Скарбонка Клеччыны» аўтаклуб выязджаў у в. Заастравечча Клецкага раёна. Таксама з гэтым калектывам прымаў удзел у абласным свяце традыцыйных мастацкіх рамёстваў «Слуцкія паясы» ў Слуцку, а з народным калектывам гульні і гумару «Капыльскія пацехі» — у абласным свяце працаўнікоў вёскі «Дажынкі». Праводзяцца аўтаклубам і навагоднія праграмы, напрыклад, у рамках дабрачыннай акцыі «Нашы дзеці» і ў шэсці Дзедаў Марозаў і Снягурак.
Работа аўтаклуба мае шмат станоўчых водгукаў ад насельніцтва, як адна з лепшых форм работы па далучэнні да культурных каштоўнасцей.
— На жаль, не так часта, як хацелася б, жыхары маланаселеных вёсак могуць парадаваць сябе сапраўднымі канцэртамі, святамі і іншымі забаўляльнымі мерапрыемствамі, — адзначае Святлана Шчукіна. — І як вяскоўцы рады, калі да іх прыязджаюць самадзейныя артысты, а калі прыезд выпадае на цёплы перыяд года, то нават упрыгожваюць свае падворкі вышыванымі рушнікамі і абрусамі, тканымі посцілкамі. Адразу адчуваецца святочны настрой, спяваюць і артысты, і гледачы. Сваю асноўную задачу «клуб на колах» будзе рэалізоўваць і далей — калясіць па раёне, каб зрабіць паўсядзённае жыццё жыхароў аддаленых і маланаселеных вёсак, працаўнікоў сельскай гаспадаркі, хоць на адзін вечар больш разнастайнам і святочным.
Таццяна БОХАН 
У сферы культуры няма абыякавых і выпадковых людзей, тут працуюць таленавітыя, яркія, захопленыя і адданыя сваёй справе людзі. Прыклад таму — мастацкі кіраўнік раённага цэнтра культуры, кіраўнік народнага ансамбля народнай песні «Спадчына» Валянціна Зарамбоўская, а таксама кіраўнік гуртка «Нашы галасы» раённага цэнтра традыцыйнай культуры, кіраўнік народнага ансамбля народнай музыкі «Капыляне» Вячаслаў Курчык. Сваёй творчасцю і любоўю да прафесіі яны ствараюць свята для людзей і дораць добры настрой.
Таццяна БОХАН 
— Все мы родом из детства, и у каждого из нас оно было свое: больше всего я любила петь и танцевать. Еще в школьные годы была активным участником самодеятельности: пела в хоре, участвовала в концертах, литературных салонах, где исполняла романсы под гитару. Очень любила смотреть эстрадные концерты по телевизору. Дороги сердцу были и народные песни, особенно, когда за праздничным столом собиралась родня и пела застольные песни, то я всегда подпевала, уже тогда, частенько в мыслях представляла себя на сцене. Связать свою жизнь с ансамблем помог счастливый случай: 12 лет назад отдел культуры райисполкома проводил смотр-конкурс между организациями, в котором Копыльский РКБО, где я непосредственно и работаю, в народном блоке занял первое место. Вот после этого нас, несколько человек, и пригласили в «Спадчыну». Я сразу же согласилась, активно влилась в творческий коллектив: старалась, училась, прислушивалась. Со временем ансамбль стал родным, а все участники близкими людьми. Сердце коллектива — Валентина Зарембовская, человек небезразличный к народной музыке и белорусской культуре. На протяжении многих лет ей удается сохранять традиции, особую атмосферу в коллективе, что делает его семьей. И пусть ансамбль живет и развивается, дарит радость и песню народного творчества людям.
Участница народного женского вокального ансамбля «Алира», музыкальный руководитель яслей-сада № 3 г. Копыля Светлана БРОВКО:
— У каждого человека должно быть хобби, какая-то отдушина от суетливой жизни. Так вот для меня — это народный женский вокальный ансамбль «Алира», в составе которого я с 2001 года. Это один из первых творческих коллективов, созданных в районном центре культуры, творчество которого с 1980 года и по сегодняшний день пользуется огромной популярностью у любителей и почитателей песни в районе, республике и даже за рубежом. У истоков его основания стояла Татьяна Хилько, ее преемницей стала Татьяна Ермалович. Не забыть то волнение, когда меня пригласили в ансамбль. Для участия в международном фестивале духовной музыки «Магутны Божа» Татьяна Хилько искала новые голоса. За месяц до конкурса пригласила и меня. Репетиции не прошли напрасно: домой мы вернулись с наградой — третье место. Меня это настолько захватило, что в «Алире» я и осталась. Волнение и адреналин — мои друзья на сцене: видя искреннюю радость зрителя, невольно осознаешь, что и ты причастен к этому — это дорогого стоит. Еще приятнее, когда поклонники творчества «Алиры» узнают тебя на улице, с улыбкой приветствуют. Несмотря на то, что в составе «Алиры» представители разных профессий, но все они — единомышленники, любящие творчество и отдающие его зрителям.
Татьяна БОХАН 
■ Аднадумцы - Аляксей Траццяк, Андрэй Раеўскі, Аляксей Вайцешык, Аляксандр Куршаў і Сяргей Шкурдзе[/caption]
«Божа мой» — гэта песня-роздум, твор, які павінен навесці кожнага на думку аб скарацечнасці і сэнсе нашага жыцця. Праца над ёй пачалася ў ліпені мінулага года. У аснову пакладзены адзін з вершаў капыляніна Аляксея Траццяка.
— Пераглядаючы рэпертуар калектыву, зразумеў, што ў нас мала песень на беларускай мове, — расказвае мастацкі кіраўнік «Замкавай гары» Андрэй Раеўскі. — А з Лёшам мы сябруем, і я ведаў, што ён пачаў пісаць на роднай мове. Вось і прапанаваў яму прынесці свае вершы. Сярод іх мне спадабаўся адзін верш. Але гэта не быў песенны твор, трэба было яго дапрацаваць, патрабаваўся яркі прыпеў, які б і стаў кульмінацыяй твора. Толькі ў студзені 2020 года скончылася праца над песняй. Было тры варыянты аранжыроўкі. Вельмі хацелася данесці гэты твор да слухача, але так, каб музыка не была слабейшая за словы, каб яны былі гарманічнымі.
Увесь час рок-музыкант Андрэй Раеўскі з любоўю спазнае родны край, пастаянна шукае тое, што можна разгарнуць на музычнай хвалi. І дасягнуў гэтага: на яго думку песня «Божа мой» — два крокі наперад у творчасці калектыву. Яе ўжо добра ведаюць беларусы, якія жывуць у Амерыцы, Кітаі і ў бліжнім замежжы.
— Хацелася песню паказаць як адзіны вобраз, — працягвае размову Андрэй Раеўскі, — таму быў прыдуманы сцэнарый, і разам з Аляксеем Траццяком знялі відэа, у якім адлюстравалі наша бачанне як мастакоў, як аўтараў песні. Атрымалася ці не, лічыць гледачам, але, спадзяюся, што яна кране іх душу і сэрца.
У рэпертуары «Замкавай гары» шмат песень і музычных кампазіцый. За час існавання было напісана некалькі праграм: патрыятычныя, сацыяльныя (прысвечаныя праблеме наркаманіі), але больш за ўсё — лірычныя, бо на каханні і свет трымаецца. Суаўтарам з’яўляецца Аляксей Вайцешык, які працуе ў калектыве з самага пачатку стварэння. Вынікам плённай і напружанай працы стала напісанне больш за 80 аўтарскіх твораў.
«Замкавая гара» — гэта група аднадумцаў, калектыў таленавітых, зацікаўленых людзей.
— Я вельмі ўдзячны лёсу, што ён падарыў мне спатканне з тымі людзьмі, з якімі сёння працую, — адзначае Андрэй Раеўскі. — Кожным удзельнікам ганаруся, бо кожны з іх — гэта не толькі асоба, але і прафесіянал сваёй справы. Адным з першых, каго я запрасіў у свой калектыў, стаў саліст Аляксей Вайцешык. Гэта чалавек — творца, у мінулым — супрацоўнік органаў унутраных спраў, які піша не толькі вершы і песні, але таксама пачаў выдаваць аповесці і раманы. З прыходам Сяргея Шкурдзе — вакаліста, барабаншчыка і канцэртмайстара, калектыў узмацніўся. Ён шматдзетны бацька, прафесійны музыкант, які больш за дзесяць год быў у складзе вакальна-інструментальнага ансамбля «Песняры». Бас-гітарыст Аляксандр Куршаў — музыкант ад прыроды, а Віталь Самахвалаў віртуозна іграе на ўдарных інструментах.
Сёння рок-групу добра ведаюць не толькі ў Капылі, але і за яго межамі. Аднак спачатку яны пакаралі пляцоўкі нашага раёна, робяць гэта і цяпер. А наогул, ездзяць усюды, куды запрашаюць. У мінулым годзе «Замкавая гара» ўдастоена Дыплома I ступені па выніках вакальнага конкурсу «Rock-song (live)-2019». Насычаная канцэртная дзейнасць і ў 2020 годзе: прымалі ўдзел у фестывалі жывой музыкі «Ад блюза да року» ў г. Паставы, тэматычным канцэрце «Творчасць супраць наркотыкаў» у г. Кіраўску, канцэрце жывой музыкі «Рок-хітс» у Асіповічах. Сёння ўдзельнікі працуюць над новай праграмай і, па словах кіраўніка, гэта працяг усёй той тэматыкі, якую закранулі ў песні «Божа мой». А гэта значыць — у калектыва наперадзе новыя поспехі ў творчасці і, вядома, удзячныя слухачы.
Таццяна БОХАН 
Перед тем, как сделать прививку, врач-терапевт Копыльской ЦРБ Алина Косач интересуется самочувствием, и только после этого медицинская сестра отделения профилактики поликлиники Елена Шиманская делает прививку (на снимке).
Водитель Вадим Давидович вакцинируется уже на протяжении длительного времени.
– Прививка помогает мне оставаться здоровым. Кстати, и моя семья таким же образом проводит профилактику от гриппа, – комментирует Вадим Давидович, пока медсестра делает ему укол.
Солидарны с сотрудником и экономист названной организации Елена Савченя, и все те, кто ожидал своей очереди. Кстати, в этот день вакцину получили 40 человек, работающих в ТЦСОН.
Диана ТКАЧЕНКО 
