Гости из 28 стран примут участие в XXIII Минской международной книжной выставке-ярмарке, которая пройдет 10-14 февраля.
Об этом сообщила на пресс-конференции министр информации Беларуси Лилия Ананич. Увеличилось количество участников выставки, отметила министр. В числе стран-участников Азербайджан, Россия, Украина, Великобритания, Венесуэла, Италия, Палестина, Турция, Финляндия, Франция, Чехия, Швейцария, США, Эквадор и другие.
Страной-почетным гостем выступит Армения. В разные годы в статусе почетного гостя на выставке-ярмарке в белорусской столице были представлены Россия, Украина, Израиль, Казахстан, Франция, Германия, Венесуэла, Китай.
Издатели из различных стран представят новые книжные проекты, состоятся встречи с известными белорусскими и зарубежными авторами, будет организована широкая торговля книжной продукцией. В числе ключевых тем выставки — Год культуры и подготовка к значимой дате — 500-летию отечественного книгопечатания. Найдут свое отражение также темы 25-летия СНГ, 30-летия чернобыльской катастрофы, 70-летия ООН, 400-й годовщины памяти Уильяма Шекспира, юбилейных дат Максима Богдановича, Ивана Шамякина, Кондрата Крапивы, Ивана Мележа, Владимира Мулявина.
Организаторами форума выступают Министерство информации и Минский городской исполнительный комитет. Выставка пройдет в выставочном комплексе «БелЭКСПО».
БелТА
В соответствии с п. 6 решения Минского облисполкома № 320 от 21 апреля 2014 г. «О своевременном и всестороннем решении социально значимых проблем, поднимаемых в обращениях граждан» и поручением, данным председателем облисполкома С.Б. Шапиро, публикуем в газете графики очередности выполнения работ, которые связаны с удовлетворением потребностей населения региона.
Очередность строительства
— Обязательно ли посещать факультатив всем учащимся? Или ученик может быть освобожден от занятия?
— Факультативное занятие, так же как и урок физической культуры и здоровья, должны посещать все учащиеся. Освободить ученика могут только по медицинским показаниям. Кроме того, от факультативного занятия освобождаются и те, кто посещает специализированные учебно-спортивные учреждения, клубы по видам спорта, иные учреждения физической культуры и спорта, правда, при предоставлении подтверждающих документов.
— Должен ли ученик ходить на занятия, если он занимается в специальной медицинской группе или группе лечебной физкультуры?
— Если факультатив включен в расписание учебных занятий, учащиеся, отнесенные по состоянию здоровья к СМГ и ЛФК, а также временно освобожденные от учебных занятий по физкультуре, обязаны присутствовать на факультативе. Учитель может привлечь к не противопоказанным им видам учебной деятельности. Если же занятия проводятся во второй половине дня или в шестой школьный день, то от посещения «часа» такие ученики могут быть освобождены.
— Пишут ли заявление на посещение родители или законные представители?
— Нет, на посещение учебного занятия «Час здоровья и спорта» заявления законных представителей учащихся не требуются.
— Как оценивается деятельность учащихся на занятиях?
— На учебных занятиях «Час здоровья и спорта» учащиеся V-XI классов аттестуются на общих основаниях. Критерии оценки учебных достижений учащихся должны соответствовать общепедагогическим требованиям, предъявляемым к учащимся при освоении учебного материала по учебному предмету «Физическая культура и здоровье».
— Можно ли в сельских школах объединять учащихся разного возраста?
— Да, можно. В учреждениях образования, расположенных в сельских населенных пунктах, при малой наполняемости классов допускается проведение занятия «Час здоровья и спорта» с учащимися разного возраста.
Диана ТКАЧЕНКО
НА СНИМКЕ: на занятиях «Час здоровья и спорта» ученики 4 «Б» СШ № 3 г. Копыля.
Фото Павла ШЕИНА
Мнение Андрей НОСОВ, учитель физической культуры и спорта СШ № 3 г. Копыля: «Час здоровья и спорта» помогает детям приобрести умения и навыки по спортивным и подвижным играм. Детям нравится посещать эти занятия. А если не нравится — то только ленивым».
Методично, со знанием дела Лариса Чайко объясняла группе женщин, как правильно держать палки, как нужно при этом шагать. «Впервые мне скандинавская ходьба встретилась, когда я год назад поехала в дом отдыха «Дружба» неподалеку от Острошицкого городка, — рассказывает Лариса Григорьевна. — При ходьбе с палками очень хорошо тренируются мышцы спины и плечевого пояса, в то время как, к примеру, при беге мышцы верхней половины тела мало задействованы. Опора на палки уменьшает нагрузку на коленные и тазобедренные суставы. Подсчитано, что при скандинавской спортивной ходьбе повышенную нагрузку получают около 90% всех мышц человеческого тела, а при обычной ходьбе — только 70%. Здесь самое главное научиться правильно ходить».
В то время как любители здорового образа жизни делали первые шаги, к ним стремительно приближался человек в спортивном костюме и черных очках. Многим копылянам этот невысокий, спортивного сложения мужчина хорошо знаком. Анатолий Палазник давно осваивает различные виды оздоровления, а технику скандинавской ходьбы совершенствует уже около двух лет. Некоторыми своими наработками он с удовольствием делился с группой начинающих. «Читаю российский журнал о здоровом образе жизни. Впервые о скандинавской ходьбе узнал из него. Созвонился с сыном, который живет в Заполярье. Там по-скандинавски ходят все, — объяснил Анатолий Макарович. — Попросил привезти специальные палки для занятий. А начинал шагать я даже с простыми лыжными палками. Идея такой ходьбы появилась у финнов. Очень популярной она стала и в Питере. Ходим в Копыле всегда с женой, но она немного приболела, поэтому сегодня шагаю один. Чем хороша скандинавская ходьба? Тем, что она не имеет фактически противопоказаний по здоровью. Заболело немного в груди, когда пошел быстро, — сбавь ход. Лично я за занятие прохожу где-то около 8 километров».
Скандинавская ходьба с палками практически универсальна — она подходит людям любого возраста, пола и уровня физической подготовки. При кажущейся простоте техники она имеет массу положительных эффектов воздействия на организм. Ходьба тренирует не только чувство равновесия, координацию движений, но еще является отличным средством для улучшения осанки, уменьшения лишнего веса. А главное, скандинавская ходьба — универсальное лекарство от различных психологических проблем.
Сергей ЛАЗОВСКИЙ
Фото автора 
Спектакль, который длился примерно час, зарядил юных школьников хорошим настроением. Это авантюрная сказка для детей и взрослых. Из книжек известно, что в лесу есть разные зверушки: белочки-быструшки, лисички-сестрички, барсучки-сплюшки, крошки-енотики — милые и пушистые. Их называют лесной братией. Но кроме этой братии в дремучих лесах есть еще и «лесная братва», не такая милая и уж совсем не пушистая, а, скорее, наоборот. Такие вот «ребята» — Леший, Кикимора, Горыныч и Соловей-Разбойник решили тоже приобщиться к встрече Нового года, но по-своему. Больше, чем сам новогодний праздник, их интересует мешок Деда Мороза, в котором, как известно, подарки для всех, а не только для лесных «авторитетов»…
Павел ШЕИН
Фото автора 
Далее — СККО
Внедрение СККО базируется на современных информационных технологиях и специально созданной телеметрической сети передачи данных посредством использования цифрового стандарта сотовой связи. СККО предназначена для организации дистанционного контроля за выручкой, регистрируемой кассовым оборудованием (наличной и безналичной).
Создание системы позволит организовать дистанционный контроль за деятельностью субъектов хозяйствования при осуществлении розничной продажи товаров и оказании услуг. Внедрение СККО позволит отказаться от таких морально устаревших инструментов контроля и учета, как ведение книги кассира, формирование и хранение контрольных лент кассового оборудования, отменить действие норм по замене кассового оборудования, зарегистрированного в налоговом органе, по истечении шести лет с даты его первой регистрации. Это позволит сократить расходы субъектов хозяйствования на замену кассового оборудования и исключить затраты на приобретение, формирование и хранение контрольных лент, а также ведение книги кассира.
Кроме того, после подключения кассового оборудования к СККО будет исключена обязанность регистрации кассового оборудования в налоговом органе юридическими лицами и индивидуальными предпринимателями.
Проведение работ по подключению кассового оборудования к СККО будет организовано поэтапно в зависимости от категорий субъектов хозяйствования и их территориального расположения. Подпунктом 2.6 пункта 2 постановления Совета Министров Республики Беларусь и Национального банка Республики Беларусь № 924/16 от 6 июля 2011 года установлены сроки начала применения кассового оборудования с установленным средством контроля налоговых органов:
— юридическими лицами и ИП, осуществляющими торговлю на автозаправочных станциях нефтепродуктами, сжиженными углеводородными газами и природным топливным компримированным газом, иными товарами и оказывающими на автозаправочных станциях услуги, — с 1 октября 2015 г.;
— юридическими лицами и ИП при осуществлении деятельности по перевозке пассажиров автомобилями-такси — с 1 февраля 2016 г.;
— юридическими лицами и ИП, осуществляющими продажу товаров в торговом объекте с торговой площадью 650 кв. метров и более, — с 1 июня 2016 г.;
— юридическими лицами, осуществляющими оформление проезда и оказание услуг на железнодорожном транспорте общего пользования, — с 1 марта 2017 г.;
— юридическими лицами, не указанными в абзацах втором — пятом настоящего подпункта, — с 1 сентября 2016 г. в городах областного подчинения и г. Минске, с 1 декабря 2016 г. — в городах районного подчинения, с 1 марта 2017 г. — на всей территории Республики Беларусь;
— ИП, не указанными в абзацах втором — четвертом настоящего подпункта, — с 1 июня 2017 г. в городах областного подчинения и г. Минске, с 1 сентября 2017 г. — в городах районного подчинения, с 1 декабря 2017 г. — на всей территории Республики Беларусь.
Подробная информация о механизме подключения к СККО размещена на сайте РУП «Информационно-издательский центр по налогам и сборам» skko.by в разделе «Владельцам».
Наталья АБРАМОВИЧ,
начальник отдела контроля за организациями ИМНС по Копыльскому району 
«В связи с произошедшей в Борисове трагедией ГПО «Белтопгаз» поручило всем газоснабжающим организациям, входящим в его состав, провести внеочередное обследование технического состояния эксплуатируемого водогрейного газоиспользующего оборудования (проточные водогазонагреватели), принадлежащего владельцам жилых помещений и установленного в многоэтажном жилом фонде», — рассказала пресс-секретарь Министерства энергетики Жанна Зенькевич.
Кроме того, во время проверки будет проводиться внеочередной инструктаж населения по правилам пользования газом в быту. В дальнейшем газоснабжающие организации планируют обследовать газоиспользующее оборудование в остальном жилом фонде страны.
БелТА 
Ля помніка аднавяскоўцам у в. Лугавая, 2012 год[/caption]
Бацька Антона Іван Вікенцьевіч адным з першых уступіў у калгас «Бальшавік» (вось чаму сярэдняя школа ў вёсцы называлася Бальшавіцкая) і заўсёды паказваў узор у працы. Напрыклад, на касьбе травы ён абганяў усіх касцоў, ды і на іншых сельгасработах яму не было роўных. Хтосьці ад зайздрасці напісаў данос на перадавіка, нібы той шкодзіць калгасу, яго асудзілі і адправілі ў ссылку. Хлопчыку тады было ўсяго два гады. А маці, якая працавала даяркай, выключылі з калгаса (як жонку ворага народа). Выжыць было цяжка, перабіваліся як маглі, чацвёра дзяцей дапамагалі маці абрабляць прысядзібны ўчастак, збіралі ўлетку грыбы, ягады. А суседзі былі добрыя, не баяліся дапамагаць гаротнікам і дзяліліся хто збожжам, а хто і бульбай.
Антон не па гадах сталеў і ў душы яго расла павага да вяскоўцаў за іх дабрыню. Старэйшая сястра стала настаўніцай і падтрымлівала сваёй зарплатай сям’ю. Але як зарадаваўся Антон, калі ў пачатку 1941 года бацька вярнуўся з далёкай ссылкі дадому. Жыць з бацькам стала лягчэй, аднак вайна прынесла нягоды і гора. Карнікі рабілі набегі і лютавалі, яны не толькі здзекаваліся з вяскоўцаў, але і многіх забівалі. Нямецкія самалёты не давалі спакою, і ад бомбаў гінулі дарослыя і дзеці. Падчас аднаго з налётаў загарэлася хата Гурскіх, брацікі і сястрычкі Антона цудам засталіся жывыя. Аднаго разу, калі Антон пасвіў кароўку каля лесу, кулямётныя чэргі з варожага самалёта ўзаралі зямлю вакол хлопчыка, але ён па міласці Божай застаўся жыць. І Бог зберагаў яго не раз.
[caption id="attachment_45897" align="alignleft" width="300"]
З выпускнога альбома, 1959 год[/caption]
Для хлопца была вялікая радасць, калі прый-шло доўгачаканае вызваленне ад акупантаў. У небе ўжо было чыста, больш не палохалі людзей варожыя сцярвятнікі. Але яшчэ шэсць доўгіх гадоў сям’я Гурскіх жыла ў зямлянцы, і толькі ў 1950 годзе пабудавала новую хату.
На франтах Вялікай Айчыннай вайны мужна змагаўся старэйшы брат Антона — Яўген. Ён штурмаваў Берлін і быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі і медалём «За адвагу». Пра яго ў адным з нумароў райгазеты напісаў былы аднакласнік па Песачанскай школе і сябра Яўгена, колішні дырэктар Лясноўскай СШ Валянцін Юльянавіч Жалкоўскі. Як ён успамінаў, з Яўгенам можна было смела ісці ў разведку.
Яўген Гурскі стане прафесарам матэматыкі і будзе выкладаць у ваеннай акадэміі. А вось Антон Іванавіч закончыць родную Бальшавіцкую дзесяцігодку, якая дасць яму грунтоўныя веды. Яго школа месцілася каля вірлівай рачулкі Лоша, якая ўпадае ў славуты Нёман. Антон чуў ад вяскоўцаў і настаўнікаў цікавыя легенды і паданні пра Лошу і Нёман. У гэтых аповедах Лоша была прыгожай дзяўчынай, а Нёман — працавітым асілкам. Гэтая легенда пераказвалася і яго бацькамі, таму Антон занатаваў яе ў сшытак. Па-рознаму даносіліся гэтыя паданні. І калі Антон Гурскі стане навукоўцам, ён верне першапачатковую чысціню падання.
У пачатковых класах хлопчыкаў і дзяўчынак вучыў Павел Юльянавіч Касцюк. Антон заўсёды быў выдатнікам і сябрукам дапамагаў рыхтавацца да заняткаў. У старэйшых класах настаўніца рускай мовы і літаратуры Ніна Антонаўна Цвірка арганізавала драмгурток, ладзіла ў ім пастаноўкі і літаратурныя вечары, якія не абмінаў Антон Гурскі. Выступалі настаўнікі і вучні дзесяцігодкі перад хлебаробамі з канцэртамі, спявалі беларускія народныя песні, а вяскоўцы праводзілі абрады на Каляды, Масленіцу. Такая творчая атмасфера заклала ў душы будучага вучонага моцны падмурак. Ад бацькі і маці Антону перадалася любоў да абраднасці, песень. І гэта паспрыяла яму ў даследаванні вуснай мастацкай творчасці беларусаў.
У 1959 годзе Антон Іванавіч закончыць Мінскі педагагічны інстытут, і, ведаючы задаткі юнака і любоў да фальклору, яго запросяць у Інстытут мастацтва, этнаграфіі і фальклору Нацыянальнай Акадэміі навук Беларусі. І там нястомная навуковая праца прынесла яму славу. Дарэчы, у вайну багатыя скарбы беларускага фальклору былі знішчаны, але дзякуючы такім навуковым супрацоўнікам, як Антон Іванавіч Гурскі, большасць народнай беларускай спадчыны аднавілася. Наш славуты зямляк даследуе народную творчасць і вучыць студэнтаў прымнажаць фальклорныя багацці, пакуль іх носьбіты яшчэ жывыя. Ён быў кіраўніком студэнцкіх экспедыцый і паказваў студэнтам, у якім кірунку весці пошук песеннай творчасці нашых продкаў. І сам збіраў тысячы ўзораў народнай паэтычнай творчасці: казкі, быліны, частушкі, прымаўкі і прыказкі, загадкі.
Антон Іванавіч паспяхова абараніў дысертацыі і стаў самавітым вучоным. Сам дасягнуў вышынь у вучоным свеце і даў дарогу ў навуку такому вядомаму даследчыку фальклору і этнаграфіі, як Васіль Ліцвінка, іншыя вучні таксама дабаўляюць яму гонару. Антон Іванавіч валодае рознабаковым талентам, як літаратурным, так і журналісцкім, мова ў яго багатая і вобразная, таму ён напісаў шмат кніг пра народныя песні, легенды, загадкі. Ён, можна сказаць, стварыў цэлую бібліятэку. Як цікава чытаецца яго кніга «Тайны народнай песні», дзе аўтар прааналізаваў народныя лірычныя песні, якія напоўнены яркай сакавітай мовай. Гурскі расказвае пра іх сімволіку і багатыя мастацкія прыёмы, якія прымянялі нашы продкі пры стварэнні песень. Не менш выразна напісана кніга «Семантыка і паэтыка сямейнай лірыкі». Аўтар вяртае з небыцця беларускія песенныя каштоўнасці.
Нялёгкая работа ў вучонага-фалькларыста. Каб адрадзіць гучанне песні ў тым ключы, як яна нарадзілася, даводзіцца збіральніку народнай спадчыны праслухаць шмат вяскоўцаў, якім перадаліся песенныя скарбы іх бацькоў. Шматлікія падарожжы па вёсках з хаты ў хату вяртаюць нам паўзабытыя песенныя шэдэўры з далёкай мінуўшчыны. А гэтыя лірычныя песні гучаць лепш і прыгажэй, чым некаторыя на сённяшняй эстрадзе.
Нядаўна выйшла аформленая ў добрай каляровай гаме кніга «У ноч на Івана Купалу». Апрацаваныя Гурскім паданні і легенды настолькі цікавыя, што чытаюцца на адным дыханні. Аўтар аддае даніну павагі казачнікам мінуўшчыны і называе рэгіёны Беларусі, дзе ствараліся казкі. У яго творах ёсць і пра лесавікоў і вадзянікаў, і пра свавольства паноў, з якімі змагаюцца як людзі, так і сілы прыроды. Знай-шлося месца для русалак, ваўкалакаў, дамавых, якія бытуюць у славянскай міфалогіі. Гурскі зрабіў шмат даследаванняў, і гэта дало магчымасць выдаць зборнікі легенд, казак: «Дрэва Кахання», «Музыка-Чарадзей», «Не сілай, дык розумам» і шмат іншых цікавых кніжак. Яго імя назаўсёды ўпісана ў фалькларыстыку і этнаграфію. Ён вучыць любіць свой народ і паважаць яго спадчыну.
Звяртаюцца да творчасці вучонага юныя краязнаўцы Лясноўскай і Слабадакучынскай сярэдніх школ. Там вучні займаюцца краязнаўствам і фальклорам, дзейнічаюць гурткі «Спадчына», і гурткоўцы выступаюць на розных святах. Антон Іванавіч Гурскі часта сустракаецца з рабятамі і дае ім слушныя парады, таму кожнае выступленне школьных краязнаўцаў становіцца вельмі запамінальным, і нават клубныя работнікі набіраюцца ад рабят вопыту. Антон Іванавіч шмат гадоў сябруе з супрацоўнікамі раённай цэнтральнай бібліятэкі імя Анатоля Астрэйкі. Часта бывае ў кніжнай скарбніцы, дзе расказвае аб сваіх планах і задумах. «А нядаўна ён перадаў нам багатую бібліятэку кніг беларускіх і рускіх класікаў, а таксама свае новыя кнігі і манаграфіі, якія былі нядаўна выдадзены, — расказала дырэктар бібліятэкі Таццяна Пятроўна Серая. — Ён тэлефанаваў нам і хацеў наведацца перад Новым годам, але планы памяняліся. Зараз наш добры сябар і дарадчык паехаў у Амерыку да дачкі Марыны, якая там жыве і працуе. А як вернецца — чакаем яго ў нашай бібліятэцы».
Іван ІГНАТЧЫК,
член ГА «Беларускі саюз журналістаў»,
няштатны аўтар «СП» 
С Дипломами III степени с областного этапа республиканского конкурса научных эколого-биологических работ вернулись все три представителя нашего района. Они принимали участие в секции «Экспериментальная биология». Успешно защитить свои работы удалось учащейся 10 класса гимназии № 1 г. Копыля Анастасии Семенович (учитель Н.П. Стульба), девятикласснице Елене Петрико из СШ № 2 г. Копыля (учительница Е.Н. Былинович) и ученице 10 класса Быстрицкой СШ Татьяне Вашкевич (учительница Н.А. Лазюк).
Сергей КОЗЕЛ 
— Прынялі ў Беларусі нас вельмі цёпла, сельгаспрадпрыемства выдзеліла дом, толькі што пабудаваны ў аграгарадку на вуліцы Сонечнай, — дзеліцца Хрысціна. — Радуе, што Беларусь — стабільная краіна, мы жывём пад мірным небам. Мы вельмі хацелі пераехаць у сельскую мясцовасць, бо самі родам з вёскі. Вельмі марым пра тое, што будзем трымаць кароўку, пакуль завялі козачку. Вельмі зручна і тое, што побач з намі знаходзіцца Капыль, блізка школа, дзіцячы сад, бальніца.
З нараджэннем пятага дзіцяці сям’я Зяблавых атрымала права на сямейны капітал, які ўжо паспяхова аформіла.
— Шчасце — калі мы ўсе разам, — прадаўжае Хрысціна. — Гэта і ёсць галоўны сямейны капітал. Усе хатнія справы мы выконваем усёй сям’ёй, у кожнага свае абавязкі. Мы з мужам стараемся штосьці рабіць, ствараць, пакуль дзеці пры нас. Цешымся і радуемся гэтым часам. І, безумоўна, удзячны дзяржаве за падтрымку. А яшчэ ўпэўнена, што разам мы пераадолеем усе праблемы і цяжкасці.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота аўтара 
Часлава Грыгаровіч і Соф’я Васілевіч[/caption]
Напрыклад, Часлава Грыгаровіч, старшыня ветэранскай арганізацыі ААТ «Племзавод Дусаеўшчына». Гэта разумны, пісьменны, добрасумленны работнік у мінулым, а сёння яна ўмела, карэктна аказвае дапамогу. Работнікі сельвыканкама ўдзячны ёй за неабыякавасць, за тое, што ў яе можна павучыцца. Яна шмат увагі ўдзяляе патрыятычнаму выхаванню: з яе ўдзелам выпушчаны брашуры пра спаленых жыхароў в. Дусаеўшчына і воінаў-інтэрнацыяналістаў, ураджэнцаў гэтых мясцін. Часлава Феліксаўна трымае пастаянную сувязь па тэлефоне з членамі сваёй ветэранскай арганізацыі, прымае ўдзел у сходах грамадзян па населеных пунктах, на якіх абавязкова прысутнічаюць і старэйшыны вёсак.
Адна з іх — Соф’я Васілевіч — старэйшына вёскі Каменка. Гэта аддалены населены пункт з мноствам праблем, але з цудоўнымі, адкрытымі, добрымі жыхарамі. Летась Соф’я Іосіфаўна сабрала добраахвотны ўзнос. Грошы разам з бюджэтнымі сродкамі былі накіраваны на частковую замену агароджы грамадзянскіх могілак у в. Каменка. Ды і ўвогуле, старэйшына пастаянна знаходзіцца на сувязі па ўсіх пытаннях жыццезабеспячэння насельніцтва.
Сяргей КОЗЕЛ
Фота аўтара 
