Будущий святой родился в 270 году в Патаре, в области Ликии в Малой Азии. Его родители были людьми обеспеченными, верили во Христа и активно помогали бедным. Сам святой Николай с детства полностью посвятил себя вере, проводя много времени в храме. Повзрослев, он стал чтецом, а затем и священником в том храме, где настоятелем служил его дядя, епископ Николай Патарский. После смерти родителей Николай Чудотворец раздал все свое наследство бедным и продолжил церковное служение. В годы, когда отношение римских императоров к христианам стало более терпимым, но гонения еще продолжались, он стал епископом в Мире (ныне Демре, Турция). Еще при жизни святитель Николай прославился многими чудесами. В частности, он спас город Миры от страшного голода. Также своими молитвами он помогал тонущим морякам на суднах, выводил из заточения в тюрьмах неправедно осужденных. На Руси святителя Николая всегда очень почитали и любили. Помимо 19 декабря, его память также празднуется 22 мая (по народной традиции — Никола Летний) и 11 августа.
Образ Николая Угодника всегда находился с иконами Спасителя и Пресвятой Богородицы. А церковный праздник собирал в храмах огромное количество народа, приходящего помолиться святителю.
Иерей Виталий СТАНКЕВИЧ,
настоятель храма Покрова Пресвятой Богородицы аг. Песочное 
Нягледзячы на вялікую прафесійную загружанасць, Сцяпан Умрэйка часта бываў у родным Пясочным не госцем, а руплівым гаспадаром. Жыў праблемамі аднавяскоўцаў, дапамагаў рабіць іх жыццё лепшым. З яго непасрэднай дапамогай пабудаваны мост праз Нёман, запаліліся вокны Дома культуры, зазвінела дзіцячымі галасамі новая школа, якой пазней пастановай урада БССР было прысвоена імя Сцяпана Умрэйкі.
У Пясочным жыве стрыечны брат Сцяпана Андрэевіча — Яраслаў Лук'янавіч Умрэйка, 1930 года нараджэння. На цэнтральным месцы ў яго доме — партрэт знакамітага сваяка. Яраслаў Лук'янавіч з ахвотай расказвае пра вядомага брата. Вось як ён успамінае першую сустрэчу: «Падчас вайны я са сваёй маці жыў у цёткі Марыі, маці Сцяпана. Летнім вечарам 1944 года мы пачулі моцную стральбу і таму баяліся класціся спаць. Раптам вокны нашага дома асвяціліся фарамі. Нам стала страшна. У дзверы пастукалі. Цётка адчыніла, і ў хату ўвайшлі пяць чалавек у ваеннай форме. Мы застылі ад страху, таму што ў паўзмроку не відаць было, хто заходзіць: немцы або нашы. Але мы пазналі Сцяпана, які разам з былымі аднапалчанамі прыехаў убачыць родных. Колькі было слёз радасці! Потым з Пясочнага паехалі ў Лавы, дзе жыла ў сваіх бацькоў жонка Сцяпана Зіна з сынам Дзімам… Ды і наогул я памятаю Сцяпана як добрага чалавека».
Дарэчы, усё жыццё Сцяпана Умрэйкі было прысвечана людзям. А нарадзіўся ён у сям'і селяніна-бедняка. Яго бацька Андрэй Карпавіч і маці Марыя Міхайлаўна былі непісьменныя беззямельныя сяляне, якія працавалі ў маёнтку Наркевіча-Ёдкі.
У Пясочным тады была сямігадовая школа, куды ў 1921 годзе Сцяпан і паступіў. У школе хлопчык захапляўся гісторыяй і літаратурай, шмат чытаў, чаму актыўна спрыяў настаўнік Абзан (татарын па паходжанні), які меў вялікую бібліятэку. Свае кнігі ён даваў толькі найбольш адораным вучням, і сярод іх быў Сцяпан. Імкненне самастойна развіваць і паглыбляць сваю самаадукацыю спрыяла таму, што ўжо ў 6 класе ён прайшоў практычна ўсю праграму сямігадовай школы. Нягледзячы на вялікае жаданне бацькоў аддаць яго ў вучні да шаўца, у 1926 годзе Сцяпан паступіў на двухгадовыя настаўніцкія курсы пры Мінскім педагагічным тэхнікуме. Пасля першага курса ён прыехаў у Пясочнае ўжо як актыўны ўдзельнік навуковага гістарычнага гуртка для правядзення сацыялагічных даследаванняў у вёсцы. Скончыўшы ў 1928 годзе тэхнікум, Сцяпан Умрэйка пачаў сваю педагагічную дзейнасць настаўнікам у Капыльскім раёне. Ён браў актыўны ўдзел у працы камсамольскай ячэйкі ў Пясочным, а пазней, будучы сакратаром РК ЛКСМБ, шмат сіл і энергіі аддаваў асветніцкай справе.
Праз два гады Умрэйка вяртаецца ў Мінск, дзе яго прызначаюць загадчыкам аддзела Фрунзенскага райкама камсамола, затым — загадчыкам аддзела рэдакцыі рэспубліканскай газеты «Чырвоная змена». Ён выступаў на старонках маладзёжнай газеты з гарачым заклікам «Вучыцца, вучыцца і яшчэ раз вучыцца». Як практычнае ўвасабленне гэтага закліку — пераход на працу непасрэдна ў школу, спачатку завучам, а затым дырэктарам. Набыўшы значны вопыт працы ў сярэдняй школе, С.А. Умрэйка ў студзені 1939 года займае пасаду начальніка ўпраўлення сярэдніх навучальных устаноў, становіцца членам калегіі Наркамасветы БССР. У 1940 годзе ён завочна скончыў гістарычны факультэт Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя А.М. Горкага.
У першы ж дзень Вялікай Айчыннай вайны Сцяпан Андрэевіч звяртаецца ў ваенкамат з просьбай аб прызыве яго ў дзеючую армію, куды і накіроўваецца 23 чэрвеня 1941 года. Умрэйка прайшоў з баямі ад Мінска да Масквы. Ён — удзельнік бітвы пад Масквой у снежні 1941 г., тройчы быў паранены і праходзіў лячэнне ў шпіталях. Сцяпан Андрэевіч актыўна падтрымліваў сувязь з партызанскім рухам на тэрыторыі Беларусі, неаднаразова сустракаўся з яго кіраўнікамі.
Канец 1943 г. стаў пачаткам вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Трэба было думаць аб аднаўленні на роднай тэрыторыі разбуранай народнай гаспадаркі, у тым ліку і сістэмы адукацыі. Таму па хадайніцтве ўрада рэспублікі ў лістападзе 1943-га загадам Наркама Абароны СССР Сцяпан Андрэевіч Умрэйка быў адкліканы з дзеючай арміі і прызначаны Саветам Народных Камісараў БССР намеснікам наркама асветы.
Для выканання ўсіх арганізацыйных мерапрыемстваў у Наркамасветы БССР была створана аператыўная група ў складзе пяці чалавек, куды ўвайшлі наркам Уралова Е.І. і першы намеснік наркама Умрэйка С.А. І гэтай групе ўдалося ў самы кароткі тэрмін вырашыць цэлы комплекс пытанняў, што дазволіла адразу ж пасля пераезду ў Мінск разгарнуць поўнамаштабную дзейнасць па аднаўленні народнай адукацыі. І ў поспех гэтай справы неацэнны ўклад унёс С.А. Умрэйка.
У лістападзе 1948 года Умрэйка звяртаецца ў дырэктыўныя органы з просьбай даць яму магчымасць папрацаваць на ніве навукі, яго прызначылі дырэктарам НДІ педагогікі Міністэрства асветы БССР. У 1952 годзе Сцяпан Андрэевіч паспяхова абараняе ў Маскве кандыдацкую дысертацыю і зноў становіцца намеснікам міністра асветы.
Пазней была праца на пасадзе старшага выкладчыка, а затым і дацэнта кафедры педагогікі ў Мінскім педінстытуце, выкладаў у Белдзяржуніверсітэце імя У.І. Леніна. У красавіку 1964 г. Сцяпан Андрэевіч быў абраны па конкурсе загадчыкам кафедры педагогікі і псіхалогіі БДУ, якой кіраваў да кастрычніка 1972 г., у гэтым жа годзе яму было прысвоена вучонае званне прафесара. Адначасова з 1967 г. па 1974 г. (да выхаду на пенсію) ён працаваў на пасадзе прарэктара БДУ. З 1974 г. і да апошніх дзён з'яўляўся прафесарам-кансультантам кафедры педагогікі БДУ. Сцяпан Андрэевіч памёр 18 чэрвеня 1978 года і пахаваны на Усходніх могілках у Мінску.
С.А. УмрэйкА ўзнагароджаны: ордэнам Чырвонай Зоркі, двума ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, сямю медалямі, у тым ліку «За абарону Масквы», і чатырма Ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР. Ён быў удастоены высокага і ганаровага звання «Заслужаны настаўнік БССР».
Дзіяна ТКАЧЭНКА 
■ Віталь Ільючык праводзіць гутарку ў Доктаравіцкім сельвыканкаме[/caption]
Адзін з іх — у Доктаравіцкім, у ім прынялі ўдзел прадстаўнікі мясцовай улады, сельгаспрадпрыемства, раённага аддзела па надзвычайных сітуацыях, аддзялення Дзяржаўтаінспекцыі і лясгаса.
Выступаючы на сходзе, начальнік раённага аддзела па надзвычайных сітуацыях Віталь Ільючык пазнаёміў прысутных з аператыўнай абстаноўкай па пажарах на тэрыторыі нашага раёна. Ён параіў мясцовым жыхарам праверыць спраўнасць пячнога абсталявання, паколькі з пачаткам ацяпляльнага сезона колькасць пажараў па прычыне яго няспраўнасці павялічваецца. Прывёў прыклад пажару, які адбыўся напачатку 2018 года, падчас якога загінуў чалавек з-за няправільнай эксплуатацыі пячнога ацяплення. Была звернута ўвага на факты разагрэву паліва, некаторых дэталяў адкрытым полымем механізатарамі сельгаспрадпрыемстваў, што прыводзіць да ня-шчасных выпадкаў. Віталь Валянцінавіч таксама нагадаў пра небяспеку першага зімовага лёду, пра ўведзеную забарону на знаходжанне на воднай паверхні. Даволі карыснай была інфармацыя пра выкарыстанне мабільнага дадатку МНС «Дапамога побач». Акрамя таго прысутныя атрымалі пазнавальную наглядную агітацыю. Завяршаючы сваё выступленне, Віталь Ільючык расказаў пра асноўныя моманты рэспубліканскай акцыі «Бяспечны Новы год», што зараз праводзіцца на Капыльшчыне.
Старшы інспектар аддзялення Дзяржаўтаінспекцыі Капыльскага РАУС Віктар Борыс звярнуў увагу на павелічэнне колькасці здарэнняў, звязаных з пагаршэннем умоў надвор’я. Асаблівую трывогу выклікаюць выпадкі з пешаходамі. Віктар Віктаравіч нагадаў пра абавязковае выкарыстанне святлоадбівальных элементаў, асабліва ў стане алкагольнага ап’янення, выкарыстанне аўтамабілістамі з 1 снежня па 1 сакавіка зімовых шын. Яшчэ адно з разгле-джаных пытанняў — ці можна зімой ездзіць на веласіпедзе? Як адзначыў інспектар, гэта магчыма, але катэгарычна забаронена падчас снегападу і галалёдзіцы, а ў цёмны час сутак, акрамя святлоадбівальных элементаў, абавязковае выкарыстанне фар.
Да ўвагі прысутных намеснік дырэктара Капыльскага вопытнага лясгаса Таццяна Канаплянік і галоўны ляснічы Уладзімір Васілько прапанавалі карысную інфармацыю пра забеспячэнне дрывамі.
Вынікі сельскага сходу падвёў старшыня Доктаравіцкага сельвыканкама Міхаіл Валуевіч.
Сяргей КОЗЕЛ 
СТУДЗЕНЬ
7 студзеня — 70 гадоў з дня нараджэння КОРСАКАВА Уладзіміра Уладзіміравіча, беларускага канструктара і вучонага ў галіне машынабудавання, з 1996 года быў канструктарам, а затым галоўным канструктарам Дзяржаўнага прадпрыемства «Мінскі аўтамабільны завод» ВА «БЕЛАЎТАМАЗ», ураджэнца г. Капыля (07.01.1949).
ЛЮТЫ
10 лютага — 100 гадоў з дня нараджэння ЛУШЧЫЦКАГА Міхаіла Аляксеевіча, генерал-маёра медыцынскай службы, савецкага і расійскага вучонага ў галіне ваенна-марской і шпітальнай хірургіі, ураджэнца в. Калоўка Вялікараёўскага сельсавета (зараз Цімкавіцкага) (10.02.1919 – 10.03.1999).
21 лютага — 110 гадоў з дня нараджэння АНДРУКОВІЧА Фёдара Аляксандравіча, беларускага і расійскага опернага спевака, ураджэнца вёскі Цімкавічы (21.02.1909 – 01.03.1964).
23 лютага — 140 гадоў з дня нараджэння МАЛЕВІЧА Казіміра Севярынавіча, расійскага, украінскага і беларускага мастака-авангардыста, тэарэтыка мастацтва, філосафа, педагога, дзіцячыя гады якога прайшлі каля Капыля (23.02.1879 – 15.05.1935).
САКАВІК
10 сакавіка — 90 гадоў з дня нара-джэння НАРКЕВІЧА Аркадзя Іосіфавіча, доктара філалагічных навук, прафесара, ураджэнца в. Варонаўшчына Цімкавіцкага сельсавета (10.03.1929 – кастрычнік, 2002).
24 сакавіка — 130 гадоў з дня нараджэння СТАШЭЎСКАГА Аляксандра Іосіфавіча, дзяржаўнага дзеяча Беларусі, міністра ўнутраных спраў, пракурора рэспублікі, ураджэнца в. Думічы Бабаўнянскага сельсавета (24.03.1889 – 11.12.1938).
КРАСАВІК
6 красавіка — 115 гадоў з дня нараджэння ХВЕДАРОВІЧА Міколы, беларускага паэта, ураджэнца г. Капыля (06.04.1904 – 20.08.1991).
15 красавіка — 55 гадоў з дня заснавання саўгаса «Бабоўня» (15.04.1964).
Красавік — 100 гадоў, як у Капылі была створана першая ячэйка Камуністычнага саюза моладзі. Сакратаром быў абраны Канстанцін Зарамбоўскі (красавік, 1919).
МАЙ
1 мая — 95 гадоў з дня нараджэння САБАЛЕЎСКАГА Антона Кузьміча, працаўніка сельскай гаспадаркі Казахстана, механізатара, камбайнера, Героя Сацыялістычнай Працы, ураджэнца вёскі Вясёлае (01.05.1924).
1 мая — 85 гадоў з дня нараджэння БОКУНА Івана Антонавіча, доктара тэхнічных навук, прафесара, члена-карэспандэнта Беларускай інжынернай акадэміі, ураджэнца вёскі Сцяпуры (01.05.1934).
17 мая — 75 гадоў з дня нараджэння ІОДКІ Адама Адамавіча, савецкага і расійскага военачальніка, генерал-маёра, ураджэнца вёскі Бор (17.05.1944 – 23.10.1996).
23 мая — 80 гадоў з дня нараджэння ЗЯНЕВІЧА Міхаіла Вікенцьевіча, расійскага вучонага ў галіне педыятрыі, пульманалогіі, педагога, доктара медыцынскіх навук, ураджэнца вёскі Дусаеўшчына (23.05.1939).
24 мая — 115 гадоў з дня нараджэння РУСАКА Адама Герасімавіча, беларускага паэта, ураджэнца в. Пясочнае (24.05.1904 – 21.03.1987).
Май — 90 гадоў з дня заснавання ААТ «Ціміразеўскі» (калгас імя Ціміразева) (май, 1929).
Май — 60 гадоў, як у Капылі было адкрыта аддзяленне хуткай дапамогі пры раённай бальніцы (май, 1959).
ЧЭРВЕНЬ
21 чэрвеня — 105 гадоў з дня нара-джэння ТАЎПЕКІ Аляксандра Рыгоравіча, Героя Савецкага Саюза, ураджэнца в. Доктаравічы (21.06.1914 – 21.06.1944).
24 чэрвеня — 55 гадоў з дня адкрыцця Літаратурнага музея Кузьмы Чорнага ў Цімкавічах (24.06.1964).
28 чэрвеня — 95 гадоў з дня нара-джэння ВЫСКВАРКІ Арсена Мікалаевіча, Героя Сацыялістычнай Працы, ураджэнца в. Блеўчыцы (28.04.1924 – 1989).
Чэрвень — 30 гадоў з дня ўтварэння Капыльскага аддзялення Дэпартамента аховы МУС Рэспублікі Беларусь (чэрвень, 1989).
ЛІПЕНЬ
1 ліпеня — 75 гадоў з дня вызвалення Капыля ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў (01.07.1944).
4 ліпеня — 40 гадоў з дня адкрыцця ў Капылі гісторыка-краязнаўчага музея (04.07.1979).
16 ліпеня — 65 гадоў, як быў утвораны Блеўчыцкі сельскі Савет (16.07.1954).
17 ліпеня — 95 гадоў з дня ўтварэння Капыльскага раёна і як Капыль стаў раённым цэнтрам (17.07.1924).
ЖНІВЕНЬ
20 жніўня — 80 гадоў з дня нараджэння ГАМЗЫ Мікалая Аляксандравіча, вучонага ў галіне спартыўнай медыцыны, ураджэнца вёскі Траянава (20.08.1939).
ВЕРАСЕНЬ
1 верасня — 55 гадоў, як пачала сваю работу Капыльская дзіцячая школа мастацтваў (01.09.1964).
8 верасня — 95 гадоў з дня нараджэння ЧЫГІРА Васіля Фёдаравіча, заслужанага юрыста Беларусі, доктара юрыдычных навук, ураджэнца в. Лешня Блеўчыцкага сельсавета (08.09.1924).
17 верасня — 75 гадоў з дня нара-джэння КАЛАЦКАГА Валерыя Іванавіча, расійскага вучонага ў галіне акіяналогіі, прыкладной гідрафізікі і аховы навакольнага асяроддзя, доктара фізіка-матэматычных навук, ураджэнца вёскі Садавічы (17.09.1944 – 19.11.1996).
19 верасня — 85 гадоў з дня нара-джэння ГАЛУБОВІЧА Генадзя Міхайлавіча, графіка, члена Саюза мастакоў Беларусі, заслужанага работніка культуры Беларусі, ураджэнца в. Вялешына-1 (19.09.1934 – 24.04.1992).
21 верасня — 120 гадоў з дня нара-джэння КІЕНІ Макара Аляксандравіча, інжынера-будаўніка мастоў у Еўропе і Амерыцы, ураджэнца в. Домантавічы Блеўчыцкага сельсавета (21.09.1899 – 19.04.1939).
27 верасня — 125 гадоў з дня нара-джэння ГУРЛО Аляксея Васільевіча, першага рэктара Дзяржаўнага эканамічнага ўніверсітэта, ураджэнца г. Капыля (27.09.1894 – 30.01.1960).
27 верасня — 85 гадоў з дня нара-джэння ВАРАБ’Я Георгія Аляксандравіча, беларускага вучонага-юрыста, ураджэнца вёскі Быстрыца (23.09.1934 – 27.08.2012).
28 верасня — 55 гадоў з дня нара-джэння ЛЕБЕДЗЕВА Мікалая Мікалаевіча, расійскага вучонага ў галіне хірургіі, доктара медыцынскіх навук, дзіцячыя і юнацкія гады якога прайшлі ў Капылі (28.09.1964).
КАСТРЫЧНІК
2 кастрычніка — 120 гадоў з дня нара-джэння БАБАРЭКІ Адама Антонавіча, беларускага пісьменніка і крытыка, ураджэнца в. Сл.-Кучынка (02.10.1899 – 10.10.1938).
10 кастрычніка — 105 гадоў з дня нараджэння ТРЫГУБОВІЧ Алімпіяды Адамаўны, Героя Сацыялістычнай Працы, ураджэнкі в. Астрэйкі Сл.-Кучынскага сельсавета (10.10.1914 – 13.04.1993).
15 кастрычніка — 95 гадоў з дня нараджэння НАХМАНОВІЧА Аляксандра Львовіча, казахскага спецыяліста і кіраўніка сельскай гаспадаркі, заснавальніка шэрагу аграрных вытворчасцей, Героя Сацыялістычнай Працы, ураджэнца вёскі Вясёлае (15.10.1924 – 14.05.1996).
26 кастрычніка — 90 гадоў з дня заснавання завода гумава-тэхнічных вырабаў (26.10.1929).
29 кастрычніка — 90 гадоў з дня ўтварэння ААТ «Семежава» (калгас «Семежава») (29.10.1929).
ЛІСТАПАД
4 лістапада — 30 гадоў, як быў адкрыты помнік воінам-інтэрнацыяналістам у Капылі (04.11.1989).
21 лістапада — 90 гадоў з дня нара-джэння РАЛЬКО Івана Дзмітрыевіча, крытыка і літаратуразнаўцы, ураджэнца в. Макраны (21.11.1929 – 27.12.1979).
Лістапад — 90 гадоў з дня ўтварэння ААТ «Скабін» (калгас «Рассвет») (лістапад, 1929).
Лістапад — 90 гадоў, як было заснавана ААТ «Душава» (калгас «Пралетарый») (лістапад, 1929).
СНЕЖАНЬ
5 снежня — 100 гадоў з дня нараджэння ГУРЫНА Льва Сямёнавіча, савецкага і расійскага вучонага ў галіне статыстычнай апрацоўкі касмічнай вымяральнай інфармацыі, ураджэнца вёскі Семежава (05.12.1919 – 26.05.2010).
12 снежня — 80 гадоў з дня нара-джэння ОРДЗІНА Вілора Мікалаевіча, прамыслоўца, вучонага ў галіне эканомікі, грамадскага і палітычнага дзеяча, ура-джэнца вёскі Цімкавічы (12.12.1939).
15 снежня — 90 гадоў з дня нараджэння РОДЧАНКІ Рыгора Віктаравіча, паэта, публіцыста, фалькларыста і краязнаўца, ураджэнца в. Цімкавічы (15.12.1929 – 20.02.1995).
17 снежня — 115 гадоў з дня нараджэння АЙЗЕНБЕРГА Рыгора Захаравіча, расійскага вучонага ў галіне электрадынамікі і сувязі, доктара тэхнічных навук, ураджэнца вёскі Цімкавічы (17.12.1904 – 30.03.1994).
22 снежня — 90 гадоў з дня ўтварэння калгаса імя Суворова (зараз ААТ «Праснакі») (22.12.1929).
31 снежня — 115 гадоў з дня нара-джэння ВАРВАШЭНІ Івана Дзянісавіча, партыйнага дзеяча Беларусі, кіраўніка антыфашысцкага падполля і партызанскага руху ў гады Вялікай Айчыннай вайны, ураджэнца в. Быстрыца (31.12.1904 – 04.03.1957).
У 2019 годзе спаўняецца:
250 гадоў, як у вёсцы Бабоўня была заснавана суконная мануфактура (1769).
120 гадоў з дня нараджэння ЧАРНУШЭВІЧА Аляксандра Анікеевіча, дзяржаўнага і партыйнага дзеяча Беларусі, удзельніка партызанскага руху ў гады грамадзянскай вайны, наркама народнай асветы (1899 – 29.10.1937).
120 гадоў з дня нараджэння ЧАРНУШЭВІЧА Аляксандра Мікалаевіча, партыйнага і дзяржаўнага дзеяча Беларусі, ураджэнца г. Капыля (1899 – 02.08.1938).
115 гадоў з дня нараджэння ЛОБАНА Фёдара Макаравіча, генерал-маёра авіяцыі, ураджэнца в. Кіявічы Блеўчыцкага сельсавета (1904).
110 гадоў з дня нараджэння РАЧОК Соф’і Пятроўны, брыгадзіра першай у рэспубліцы жаночай трактарнай брыгады, ураджэнкі в. Печураны Пацейкаўскага сельсавета (1909 – 1970).
105 гадоў з дня нараджэння ЧАРНЫХ Георгія Васільевіча, удзельніка вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў, ураджэнца в. Савічы Браткаўскага сельсавета (зараз Цімкавіцкага) (1914 – 07.11.1949).
100 гадоў з дня нараджэння ТАРОЦЬКІ Уладзіміра Іосіфавіча, канструктара танкаў, ураджэнца вёскі Рымашы (1919).
90 гадоў, як было арганізавана ЗАТ «Жыліхава» (калгас «Бальшавік») (1929).
80 гадоў, як была завершана пабудова новай шырокай чыгункі Баранавічы – Цімкавічы (1939).
45 гадоў з дня заснавання завода жалезабетонных вырабаў (1974).
Каляндар падрыхтаваны паводле інфармацыі, атрыманай з дзяржаўнай установы культуры «Капыльская раённая цэнтральная бібліятэка імя Анатоля Астрэйкі».
Пры складанні былі выкарыстаны наступныя матэрыялы:
1.Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. – Мінск.: БелЭн, 1996. – 2002.
2.Беларусь: Энцыкл. даведнік. – Мінск: БелЭн, 1995. – 799 с.
3.Бельскі, А. Тут іх карані і вытокі: вядомыя людзі з Капыльшчыны ў свеце.- Мінск: Рэдакцыя часопіса «Роднае слова», 2014. – 71 с.
4.Бельскі, А. Тут наша радзіма: вядомыя людзі з Капыльшчыны ў Беларусі і свеце /Алесь Бельскі. – Мінск: Выдавец Зміцер Колас, 2018. – 152 с.
5.Минская область: энциклопедия в 2 т. – Мінск: БелЭн, 2007.
6.Памяць: Капыльскі раён: гісторыка-дак. хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі. – Мінск: Бел. навука, 2001. – 638 с.
7.Звесткі з установы «Дзяржаўны занальны архіў у г. Слуцку». 
■ Председатель Минского обкома профсоюза работников АПК Михаил Бода (второй справа) с Артемом Хартановичем, Владимиром Лазовским, Ириной Степуро и Дмитрием Пласковицким[/caption]
В состав команды вошли первый секретарь РК ОО «БРСМ» Анастасия Козел, председатель райкома профсоюза работников АПК Ирина Степуро, а также комбайнеры Владимир Лазовский и Артем Хартанович, в период уборочной работавшие в ОАО «Душево», и водитель Дмитрий Пласковицкий из ОАО «Старица-Агро». На счету молодых тружеников полей во время нынешней уборочной страды более тысячи намолоченных и перевезенных тонн зерна.
Организаторами интересного мероприятия выступили Минское областное объединение профсоюзов, Белорусский республиканский союз молодежи и Минская областная организация Белорусского профсоюза работников АПК.
Участники с азартом катали тяжелые шары по дорожкам боулинг-центра «Madison», стараясь выбить как можно больше «страйков». И как всегда, дружеская атмосфера и неформальная обстановка придавали особый шарм турниру. Все команды, несомненно, получили бесценный опыт игры и массу положительных эмоций. В том числе и копыляне. Кубок победителя увезла с собой команда из Воложинского района. А молодые лидеры уборочной кампании по итогам областной акции «Молодая Минщина — за урожай!» получили дипломы и денежные вознаграждения.
Кристина ЖОГОЛЬ 
